het wemelt in mijn hoofd en het kruipt in mijn voeten
30-03-2023
Je zelf verliezen
Ontboezemingen
Omdat ik ze anders tegen niemand kwijt kan.
Het gaat weer over mijn relatie met haar, 2016/ 2017.
Mijn hartstocht en verlangen heb ik echt leren kennen in mijn contact met haar. Het doet me denken aan mijn kinderen die bij een muziekfeest XTC gebruiken. Ze komen op een ander level. Het gevoel is heviger. Mooier/ Intenser. Zo was het ook met haar. Dit was de ultieme liefde, het ultieme vrijen, waarin ik mijzelf volkomen verloor.
Zij heeft mijn hartstocht gezien, Ik heb het aan haar gegeven. Hoe heerlijk Ingrid en ik het ook samen in bed kunnen hebben en dat kunnen we. Er is nog een dimensie waar ik nu niet meer bij kan komen.
Had ik in het begin van mijn relatie met Ingrid die hartstocht ook? Die was er wel even ja geloof ik.
Ik probeer wanhopig dit gevoel ook bij Ingrid ( terug) te krijgen, maar ze heeft geen sexuele aantrekkingskracht voor mij. Ik heb zelden zin uit mezelf om met haar te vrijen. Ik moet eerst opgepookt worden. Geil gemaakt.
Bij D was het er altijd. Of ze er nu was of niet. Ik wilde haar aanraken. Bij me hebben. Liefhebben. Alles aan haar maakte me dat ik rusteloos werd en opgewonden. Haar ogen, haar mond, haar benen, haar kleding, haar haren, haar handen, haar stem. Haar lachen. We konden zo heerlijk samen lachen.
Maar problematisch was ze wel.
Daarom had het waarschijnlijk niets geworden op den duur.
Want wat blijft er over als de verliefdheid weggezakt is? Want die zal op de langere duur niet blijven.
Dan kan er maar 1 vrouw zijn. Ingrid. Mijn steun door dik en dun. Soms kijk ik naar haar en dan voel ik hoeveel ik van haar houd en dan schaam ik me weer hoeveel pijn ik haar heb gedaan,
Twee vijanden liggen op de loer, het zijn Keelkanker en Korsakov. Ze doemen op in angstbeelden. In mijn dromen ben ik dikwijls die hulpeloze man die zonder anderen in meer dan 7 sloten loopt. Ik verdwaal in elke stad, ik raak mensen en dingen kwijt, ik begrijp de dingen niet. Ik heb geen geld meer. Ik ben mijn pasjes kwijt. Ik zoek hulp.
Uiteindelijk word ik wakker, steevast met een droge keel en daarin een irritatiegevoel waarvan ik stiekem denk dat de oorsprong hiervan ligt in mijn gedrag aangaande roken en drinken. "Mensen die vroeger veel gezopen hebben krijgen vaak keelkanker", hoor ik dan een stevige collega stellig steeds opnieuw zeggen.
Ik moet het nu in ieder geval minder aan doen, mijn dromen en mijn lijf waarschuwen me. Ik wil dat ze weggaan. Keelkanker en Korsakov. Oprotten!! Naar Kutkou in de Kaukasus voor mijn part!
Wanneer ik overdag of s avonds op de bank in slaap sukkel heb ik soms dromen die eerder op hallucinaties lijken. Ze zijn echter dan dromen. Een nieuw fenomeen voor mij.
Het leven is goed ; maar niet altijd. Bij de dingen die niet goed gaan denk ik vaker: dit is mijn schuld! Ik had een andere keus moeten maken toen het lot me bracht bij haar waarnaar ik niet opgehouden ben te verlangen.
Angst heeft me altijd weerhouden de dingen aan te pakken die belangrijk voor me waren. En nu. zegt mijn absurde gevoel, gaat alles anders zoals de bedoeling was. Het gezin krijgt tegenslagen te verwerken. Ik had mijn hart moeten volgen en niet mijn hoofd.
Nog moet ik liegen als mensen mij vragen wat er bovenaan mijn bucketlijst staat......
Het valt niet mee.
Verliefdheid en liefde die uit mijn relatie met D voortvloeide lieten me zweven weg van verantwoordelijkheid en trouw.
Een geluksbrengend samenonszijn deed me mezelf in hemelsmooi verliezen.
Liefde bij een brengt pijn bij de ander
De ander die ik beloofde,en die mij al jaren en jaren op handen omhoog houdt. Zij die mijn thuis .
Zij betaalt de veel te hoge prijs van Verdriet en zich Verraden weten en dreigt zichzelf in een schrijnend wanhopige mist te verliezen.
Het is klote om een klootzak te zijn. Om door de brokstukken van je aangedane bestaan te strompelen, het schokkende verdriet te zien dat je hebt veroorzaakt, en dan ook nog alles dat je hebt ervaren als liefdevol hemels geluk kwijt bent
De knoop in mijn maag is niet stevig genoeg om mijn vlinders te doen stikken. Maar stikken moeten ze. En niet alleen de mijne. Ook die hele hele mooie van haar.
Dat kan ik niet.
Een prachtgezin en duurzaamheid. Liefde. Geborgenheid. Veiligheid. Zoals het is zo is het goed. En geloof me, er is echt niets te klagen . Maar...
Toch die Ervaringen van puur en stromend geluk . Voelen dat je leeft en opnieuw geboren wordt. Zolang als het duurt...., weet je dan helemaal achterin het achterhoofd waar je er net niet bij kan. En wat daarna? Wakker worden waarschijnlijk ...Dan zal alles Een escape uit het leven van alle dag blijken.
Voordat D in beeld was, was er praktisch dagelijks sprake van het kijken naar porno als escape en uitlaatklep. Dat keek ik op de laptop. Ik sloeg veel de hand aan mezelf zoals jij het laatst uitdrukte. Dat was niet uit gemis. Het was wel iets waar ik van genoot ; waar ik mezelf ook op kon verheugen. Heerlijk om me geil te maken, mezelf te verwennen.
Aanvankelijk had ik met D een chat-contact zoals ik er meerdere had gehad. Via een spelletje Ruzzle zijn we aan de praat gekomen. Wat babbelen over de woorden die we maakten en de betekenis daarvan. Koetjes kalfjes. Vanaf ongeveer begin mei 2016 was dat . Maar het gebabbel met D ging verder en werd intenser. We bleken veel overeenkomsten te hebben. In eetgewoonten bijvoorbeeld. We hadden aan dezelfde dingen een hekel. We hielden allebei van spelletjes. We zochten elkaars gechat op, want we hadden het leuk met elkaar. Ze vond me bijzonder leuk. Langzamerhand spraken we ook over meer persoonlijker dingen. Wat we deden, hoe we leefden. We werden nieuwsgieriger naar elkaar. We speelden nog wel woordspelletjes op onze smartphone maar niet langer om spelletjes te spelen . Maar om gelegenheid te hebben samen te appen. De apps kregen langzamerhand, toen we elkaar zo leuk vonden ook een erotische tint. Ik vond dat opwindend en spannend. We hadden alleen contact via geschreven tekstjes . Ik kon haar naar een orgasme schrijven, en zij mij
Op een onverwacht moment belde ze op. Ik schrok me kapot. Ze belde omdat ze mn stem wilde horen want ze was daar razend nieuwsgierig naar. Ik nam haar dit kwalijk. Ze zou ze de gedeelde fantasie kapot maken en ik wilde het bij het appen laten, anders zou het te dichtbij komen. Bovendien Elkaar ontmoeten. Was vragen om moeilijkheden. Ik ken mezelf.
Ze heeft toen een paar weken niet meer gebeld.
We bleven wel appen. Vrijen met woorden. Ik wist niet dat dit zo intiem kon zijn. Maar ze wilde en kon het niet bij alleen woorden laten. Ze wilde me echt. Het was toen al zover dat we konden zeggen dat we een relatie hadden. Zonder dat we elkaar ooit hadden gezien en maar een enkele keer even gesproken.
We zijn gaan bellen. We bespraken al onze rare appjes en de gesprekken liepen niet stroef maar vloeiend. Zij vond me heel leuk. Moest erg om me lachen en op de een of andere manier kon ik niet ophouden met praten met haar. Haar stem en haar lach betoverden mij. Weet niet hoe ik het anders kan zeggen. Het waren doorgaans geen diepgaande gesprekken over schuldgevoel en relaties. De gesprekken kenmerkten zich door luchtigheid, levendigheid, fantasie, en humor. We konden breed uitweiden over kleine details tot diep in het absurde. We vulden elkaar in onze fantasie. Daar genoot ik van. Ook als we gingen slapen ( wanneer ik dienst had en op m'n werk sliep) hielden we absurd soms de gesprekslijn open. Om elkaar in de slaap te horen ademen en het gevoel te hebben dicht bij elkaar te zijn Ik werd verslaafd aan het contact met haar. Dat is niet zomaar een zinnetje. Ik was verslaafd
In de persoonlijker gesprekken bleek dat ze een kwetsbare vrouw was. Een hert, op haar hoede om te vluchten. Bang voor teleurstellingen en pijn. Ze heeft veel persoonlijk verlies geleden. Haar grootste verlies was dat van haar zusje in een verkeersongeval. Ze lijdt aan een vorm van reuma. Ze was met de verkeerde man getrouwd..
Ik miste haar wanneer ik een dag geen contact met haar kon hebben. Ik greep alle momenten aan dat het mogelijk was haar te appen of te bellen. Zocht ook die gelegenheden op. Tijdens wandelingen of in de auto. Nog steeds wilde ze me heel graag zien. Zei dat ze zonder dat het niet vol zou kunnen houden contact te hebben. Vrijen met woorden is eigenlijk raar. Dat was ook zo.
We besloten af te spreken. Hoe zou dat zijn? Ik zei dat ik niet wilde vrijen. Elkaar ontmoeten oke. Kijken of dat het klikt, want voor hetzelfde geld zouden we ontzettend op elkaar afknappen. Daar moesten we rekening mee houden. Ze zei dat uiterlijk voor haar niet zo belangrijk was. We hadden inmiddels 4 maanden contact
*
De ontmoeting met haar aan het strand was heel bijzonder. Nooit eerder had ik zoiets aan de hand gehad maar er wel vaker over gefantaseerd. Een date met een vrouw die je nog nooit had gezien! Hoe spannend was dat. Daar was ze. Aanvankelijk zouden we elkaar tegemoet lopen aan de zee en elkaar zo ontmoeten, maar de locatie waarvandaan we zouden lopen was niet helemaal goed , Op de duinovergang van het strand aan de Savornin Lohmanlaan stond ik. Een leuke sexy vrouw kwam in naar boven gelopen. Te mooi voor mij. Dacht ik. Ook iets langer in centimeters dan ik. Heel even was het wennen en ik wist niet goed wat ik met de komende uren aan moest vangen. Ze draaide haar hoofd even weg van mij .Ik legde dat uit als: Wat MOET ik met die man!? Maar later zei ze dat dit was omdat ze zich schaamde voor al de schaamteloze gesprekken die we hadden gevoerd . Ze wis zich ook even niet goed een houding te geven. Ik ontpopte me als een soort strandgids, maar dat duurde niet langer dan twee minuten. De eerste blikken van haar naar mij en de eerste stoeierige aanrakingen lieten meteen alle remmen los gaan. Eindelijk na vier maanden waren we bij elkaar!!. We vierden het! Rolden samen over het strand!. Dolgelukkig verliefde puppies. We zoenden en kusten en bleven zoenen en kussen. Ik ervoer geluk zoals ik niet meer wist dat het bestond. Ik voelde dat ik leefde en voelde me opengaan. Opnieuw geboren worden! Ik kreeg lucht. Het stroomde. Geluk en liefde. Het voelde alsof we er voor elkaar waren.
Ik was verkocht. Zo compleet verliefd
Hoe erg moet dat voor je klinken . Alsof ik dat niet met JOU heb gehad!Jawel, in onze verliefdheidstijd, vast. En hoe heerlijk en verliefd hebben we door de jaren heen gevreeën!! Maar de werkelijke passie.....Nu voelde het als nieuw!
Ik kon van deze ontmoeting onmogelijk spijt hebben want ik heb het als heel mooi ervaren. Net als zij. Blije kinderen. Dat waren we. Uitzinnig van vreugde en geluk. Haar ogen straalden en raakten me in mijn hart. We voelden elkaar aan. We vermeden moeilijke gesprekken. De tijd die we samen hadden wilden we vooral van elkaar genieten. We creëerden onze eigen universum. Zij was er. Ik was er. De liefde was er. We waren een beetje gek. Niets moest dat verstoren.
Met elkaar naar bed gaan kon niet uitblijven. Op een volgende afspraak.
Ontmoetingen later waren voortzettingen van dit gevoel. Ik voelde me zo gelukkig!! We vrijden vol passie en intens. Wat kan ik ervan zeggen? Alles was romantiek. We leefden een sprookjesfilm. Gedoemd om ooit stuk te gaan, maar daar dachten we niet over na. Er was alleen maar het moment nu. Onbevangen onbesuisd. Kun je je daar als mens lekker bij voelen? Ik wel. Het gaf een vrijheidsgevoel.
Van D kun je zeggen dat ze in vergelijking met jou misschien meer een natuurlijk soort jois de vivre heeft, een zekerige luchtigheid. Speelsheid. Ze is impulsief , heeft fantasie en kan mij hierin aanvullen, en ze heeft dezelfde humor. Maar het vrijen met deze lenige vrouw die spannende dingen opzocht maakten me zo zo zo zo. Droom die werkelijkheid werd. Ik voelde me blij en gelukkig na elk contact dat we hadden. Ook als we alleen hadden ge-appt. Ze kon me opladen. Na contact met haar was het weer goed. Ik voelde me ontzettend gevleid. Zij was veel jonger dan ik. Ze hing aan mij. Ze hield zoveel van me. Wilde niets liever dan mij. Hoe is het mogelijk! Een mooie vrouw! En ik vond me zelf zon onbeduidend mannetje.
Hoe vaak heb je het niet tegen me gezegd dat ik voor je bijzonder was!!
Maar ik had het nog niet eerder van een andere vrouw zo gemerkt.
Dit heeft het contact met D me gegeven.
Je zegt: Ben ik niet genoeg? Ga je daarom naar een ander? Ik geloof daar niet zo in. En als dat zo zou zijn zou je dat ook kunnen zeggen van al die keren dat ik naar porno keek. Het heeft niets met enige tekortkoming van jou te maken denk ik. Ik kan moeilijk van je verwachten dat je elke dag opnieuw zo verliefd op me bent als die eerste keren. Maar eerlijk is eerlijk, en dat weet je ook, de laatste jaren was het nieuwe er wel vaker van af en leken we wat in te kakken.
Wat kun je in zn algemeenheid nou nog méér voor me zijn?
Sinds je weet van D. is onze relatie zelfs opgebloeid. Seksueel heb ik zeker sindsdien absoluut niets meer te wensen bij je. Is er zelfs sprake van vernieuwing na al die jaren!! Hoe heerlijk is het om met je te vrijen!!
Ik sluit niet uit dat onze relatie zich door wat er gebeurd is kan verdiepen.
.
Bovenstaande is niet helemaal waar. Je gaf jezelf meer omdat je niet onder wilde doen. Je wilde laten zien dat jij ook heel sexy was. Er was een strijd en een konkurentie losgebarsten die nog jaren en jaren zou duren en tol van je zouden vergen.
Het vanzelfsprekende vertrouwen was weg. En daarmee een heel groot deel van het fundament. Noodgrepen. Het was een zeer hoge prijs.
Nadelen *De moeite en de spanning om te organiseren dat D en ik elkaar ergens in het geheim konden zien was een crime. Alles wat een mens doet of laat is ook overal terug te vinden!!
Ik vond mezelf ook soms een klootzak.
*Niets kunnen delen met anderen. Terwijl het hart vol is.
*Veel met mn mobieltje in de weer zijn. Er minder zijn voor de mensen om me heen. Je eigen
vrouw en kinderen. Me daar schuldig over voelen.
Het in het geheim appen, telefoneren, en ontmoeten was een onafgebroken stress- en zenuwengedoe. Dingen te moeten verbergen voor je voelde vaak beroerd. Ten opzichte van jou was ik niet eerlijk, en dat had juist altijd zo hoog in het vaandel gestaan. Het voelde niet fijn. De vrees betrapt te worden was vaak aanwezig. Ik hield mezelf voor dat ik D in het geheim zou kunnen blijven zien, maar wist in het achterhoofd ook wel dat het ooit uit zou komen.
En wat dan? Het verdriet dat ik je zou doen.. Ik wilde er niet aan denken.
Ik ging egocentrisch voor mezelf en schoof verder alles voor me uit. Thuis wilde ik er voor mijn gezin zijn. Voor jou en de kinderen. Dat lukte me ook vaak en dat deed me goed. Het leek te combineren!! Zolang ik een goede echtgenoot voor je kon zijn zou ik me minder schuldig hoeven te voelen.
Maar ik kon het niet goed volhouden. Ik begon thuis ook vaker weg te dwalen en daarmee kwam schuldgevoel. Ik zag mezelf append bezig als een onbetrouwbare klootzak. En dat was ik op dat moment ook.
Vrijen met je Ingrid, was wel altijd vrijen met JOU.
Maar jij kreeg achteraf beelden. Beelden van mij samen met D
Je voelde altijd piekfijn aan wanneer ik aan haar dacht. Dan kreeg ik steevast de vraag: waar denk je aan? Honderden keren denk ik , en altijd dacht ik aan D. Maar dat zei ik niet
Toen je me betrapte was dat natuurlijk verschrikkelijk. Het was het begin van het eind van het sprookje. En nu er een bres in was geslagen en het wantrouwen van jou in mij was aangewakkerd kon ik het beste schoon schip maken.
Ik kon me niet schamen en dat vond ik erg voor je. Ik had zo graag willen zeggen dat het een misstap was. Een slippertje. Een onnadenkend iets. Dat het niets te betekenen had. Dat het over was. Dat het niet meer zou gebeuren. Dat ik dom was geweest.
Maar ik had geen spijt. Hoe verschrikkelijk graag ik dat ook had gewild. Want het verdriet dat ik je doe verdien je niet. Ik houd van je en we hebben het goed samen. Nu maak ik alles, alles, kapot. De impact ervan dringt nog niet in alle volheid tot me door. Want wat we hebben...(in ieder geval hadden) was een veilige haven bij elkaar, een thuis. Een vanzelfsprekend vertrouwen. We zijn een stel dat goed met elkaar omgaat. Zo was het altijd. Meer dan 35 jaar lang. Nu niet meer. Kijk naar het verdriet in je ogen en je gezicht. Verdriet kan tekenen, je schokkende schouders, je vertrouwde baken en je houvast kwijt. Je kunt je nergens meer op concentreren. Ik zie het allemaal. Ik heb je veel aangedaan.
Flitsend konden we het de laatste jaren echter niet noemen. Dat kun je ook niet verwachten na al die tijd.
Het leven kan ten opzichte van elkaar de laatste jaren wat ingedut zijn. Vooravond: Ik achter de computer. Jij achter de TV. Soms kan ik er voor kiezen dingen niet te vertellen omdat ik je reactie wel kan voorspellen. We willen niet teveel over ons werk praten omdat we werk en vrije tijd willen scheiden. Dat we allebei dezelfde werkgever hebben is wat dat betreft niet echt een voordeel.
De dagen en de avonden begonnen veel op elkaar te lijken. Alles werd gewoon. We beseften dat onze relatie en de manier waarop we leefden een boost nodig had. We dachten dit te kunnen te bewerkstelligen door meer uit te gaan en onze sociale contacten meer aan te halen.
Maar vernieuwing bracht dat niet echt. Je kon ons blijven uittekenen. In de na-avond op de bank met de afstandsbediening van de tv binnen handbereik. Rokend en drinkend. Daarna te moe om (eenmaal in bed) wakker te blijven. Dat gold vooral voor mij.
De kinderen brachten de levendigheid en frisheid in huis. Gelukkig. Als gezin doen we het prima!
Bij mannen kan tegen de tijd dat de kinderen het huis verlaten het gevoel om de hoek kijken dat men midlife-crisis noemt. Wat ga ik doen met de rest van mijn leven?
Misschien dat dit een rol heeft gespeeld bij mijn hang naar iets buitensporigs/ seksueels. Maar dat geloof ik niet. Ik kende dat gedrag van mij al. Zoals gezegd spitste zich dat tot dusver echter alleen onschuldig toe op porno.
Jij bent er voor mij altijd geweest. Je was alles tegelijk: moeder, minnares, vriendin, gesprekspartner, adviseuse. Moeder van onze kinderen. Steunpilaar van ons prachtig gezin. In al die rollen ben je geslaagd. Je hebt me nooit nooit laten vallen. Altijd meegedacht
Het gevoel waar ik dan wel eens mee kon zitten, naast alle goeds, was...en waar blijf IK nou? Je weet dat ik een onmogelijke gebruiksaanwijzing heb en niet trots op mezelf kan zijn, of mezelf echt kan waarderen. In mijn ogen doen anderen het al snel beter. Jij hebt het in mijn ogen ook beter voor elkaar in je hersenpannetje: je kunt structureren, organiseren, vooruitzien, inspelen. Je bent beter in jezelf uit te drukken. Beter in je werk, beter met dingen te regelen voor de kinderen. Creatiever, sneller, handiger. Ik heb soms het gevoel aan het leibandje te lopen. Ik wil me weer eens man voelen. De onuitputtelijke energie die je er in hebt gestoken om me in te laten zien dat ik de moeite waard ben kwam soms binnen. Maar niet voor lang.
Ik lijd niet onder mijn gevoel. Dat is te veel gezegd. Maar ik geloof wel dat ik een beschadigd mens ben. Dat gevoel van mij zal dus in elke relatie vroeg of laat de kop opsteken.
Vaak kijk ik naar je en dan zie ik je bezig en dan voel ik dat ik van je houd. Dan weet ik dat ik je niet kwijt wil.
Je bent lief, knap. Attent. Toen je 50 jaar werd heb ik gezegd in een speech wat je voor me betekent. Ik ben je dankbaar voor alles wat je voor me gedaan hebt
En ik denk zeker te weten Ingrid dat ik na twee weken zonder jou met hangende pootjes bij je terug zou komen. Me ten volle besef hoe rijk het leven met jou is. Hoe heerlijk we het samen kunnen hebben. Ik zou weer voelen wat het is je echt te missen. Je aanwezigheid. Het is niet vanzelfsprekend wat we hebben. Ook al leek het zo. Het is bijzonder. Het is heerlijk om dat weer zo te voelen. Dit kan ik nu zeggen, want op het moment dat ik dit schrijf voel ik dat ook zo.
Hoef ik niet weg om dat te voelen. Hoe je je nu opstelt naar mij toe vind ik van een kracht en liefde getuigen die me net zo raakt. ( 18 nov)
Het wisselt. We moeten een nieuwe weg zien te vinden. Kun jij leven met wantrouwen? Kan ik leven met aangedaan verdriet?
Ik ben bij mijn vrouw gebleven. Ik weet dat ik blij moet zijn met haar. Dat ben ik ook. Ik kan trots zijn op haar, en ik kan haar ogen prachtig vinden. Ze is lief en veslingerd aan mij. Ze heeft zich door een veselijk onzekere situatie met mij moeten worstelen. Door onzekere perioden moeten slepen. Ze heeft tegenslagen gehad, op verschillend gebied. Telkens komt ze er wonderwel bovenop. Iets waarom je haar wel MOET bewonderen
We vullen elkaar aan, hebben dezelfde wensen met vakanties, uitgaan. Etcetera. We kennen elkaar 42 jaar.
Ik ben moe. Moe van mezelf. M'n zwakte.
Want zij, D. D is nooit helemaal weg. Ze is bij mij gebleven. Als ik eerlijk ben als sexgodin. Ze was mijn sexgodin en ik ben verslaafd aan sex. Haar halfopenen sexy mond, haar tong die over haar voortanden glijdt. Haar ronde billen. Haar kluwende vingers tegen een gladde badkamermuur als ik haar van achter penetreer. Haar wijdopen hertenogen als ze klaarkomt. Haar vingers in haar mond, haar woorden die ze hijgt en fluistert: Je mag me altijd neuken! Haar lenige lichaam dat ze inzet. Haar glanzende ogen.
Deze erotische nimph heeft mij iets ontnomen, dat ik dolgraag terugwil en wat ik mijn vrouw wil kunnen geven. Waarmee ik haar meer en beter zal kunnen beminnen. En dat is passie, hartstocht. De passie en hartstocht die ik in me heb, komt alleen los bij D. Bij haar verloor ik mezelf, liet ik mezelf gaan.
Wil ik D als vrouw? Ik denk het niet.
Ze is gecompliceert - zeker niet de makkelijkste- j
De ratio opzijgezet omdat dat zo heerlijk vrij voelde
Vrij en los zijn van alles
Zelfs van wat ik lief had en heb
( wil je daar dan van los zijn???? Ik wel, kennelijk. Even)
Me Nieuw Voelen
Vers
Jong
Herboren, en
Onfatsoenlijk verliefd
Van kwaad tot erger
ik heb het laten gebeuren
Ik heb gestuurd zelfs
Ik heb een andere vrouw bemind
ik ben met haar meegegaan
heb me door haar laten betoveren
Mag niet kan niet doe je niet
Ik heb maanden die leugen geleefd
de miserabele leugen
de verdrietige leugen
Want mijn lief heb ik onwetend gehouden uit angst haar te verliezen of te kwetsen.
Maar zoals met vele onwaarheden, kwam ook deze onwaarheid aan het licht.
En er was verdriet
Veel verdriet. Veel angst. Een terecht wantrouwen. Een verlies van eigenwaarde bij mijn eigen lief,
Dat heb je er van. Dat had zij ervan.
Het in het geheim beminnen van een ander is als een steen gooien tegen de ruiten van je eigen huis. Scherven. Krassen. Een koude wind die binnenkomt. een kilte die door het huis trekt tot in het merg van je lief.
Een ander glas laat zich niet zomaar zetten. Er zijn slechts doffe, niet passende exemplaren.
Ik heb een andere vrouw bemind. Werkelijk liefgehad! Jonge katten waren we. Of jonge honden, welpen. We lachten en vreeen en voelden ons Volmaakt met elkaar. Gelukkig. Als in een droom. In een onwerkelijkheid, in een luchtledig. Er was behalve haar in die wereld niets anders dan haar. En niets meer heerlijk was er dan in haar opgaan. Woordeloze liefde. Beminden die elkaar zolang kwijt waren geweest en nu vierden dat ze elkaar na eeuwen hervonden hadden. Gevangen in elkanders zalige netten
Een wereld die in het roesvol achterhoofd doorspeelt wanneer je landen moet in de vertrouwdheid van het alle-alledaagse, waar alles en ieder deel van uitmaakt.
Ik was een extremistisch gelovige die de Waarheid kent, en de werkelijkheid veronachtzaamde. Niet beseffend dat die werkelijkheid nu juist zo verschrikkelijk waar is.
Zelfs na het demasqué. Dat was ik. Ontdaan van rede.
Alsof ik verbonden was als sektarisch lid aan haar. Ik had een andere werkelijkheid naast de bestaande: Een hemel.
Mijn ratio sputterde en spoot onwenselijke nuchtere geluiden waar het gevoel he-le-maal geen boodschap aan had. Mijn vrouw kwam met geluiden over rede. Ik voelde me niet begrepen en bijna opzettelijk dom want ik wist:de rede was simpelweg niet aanwezig geweest. Die had ik nu juist opzijgezet. Niet toegestaan. Deze ervaring was 'beyond reason'. Had ik niet uitgenodigd op het feestje. Eigenzinnig vond ik het heerlijk om vast te houden aan een droom: Follow the dream! De betoverende verliefdheid.
Hoe reeël is een verliefdheid. Hoe kan het je vertroebelen. Overheersen. Je pijn doen, Je onrustig maken, je laten dagdromen.
'Waar denk je aan?'
Telkens als ze dat vraagt en dat is elke dag, denk ik op dat moment 'aan de ander', Ze voelt dat. Ze weet dat. Ik heb een intuïtief hoog ontwikkelde vrouw. Ze was onrustig wanneer ik contact had met de ander, of zou krijgen. Of wanneer ik alleen al aan haar dacht!!. Ik sprak dat nooit uit, dat ik aan D dacht, mijn 10 jaar jongere en lenige lief. Lafheid misschien maar vooral het willen voorkomen van emmers ongemak, stront, verdriet deden me daartoe besluiten. Ze vroeg maar. Allemaal dingen die een droom in de weg gaan zitten en dat was iets waar ik totaal geen behoefte aan had. Vliegensvlug schoten me antwoorden te binnen, waarvan ik me tegelijkertijd afvroeg hoe geloofwaardig ik in no time kon liegen. Ik besefte daarmee dat ik geen goed mens was. Ik was een doortrapte. Een doortrapte, en dan nog wel tegen mijn eigen lieve vrouw.
Op mijn vrouw is niets aan te merken. Ze kan soms wat te serieus zijn naar mijn zin. Dat strookt niet met de onbehouwen flap-uit die ik soms zijn kan.
Ik ben jaloers op haar . Van de twee kapiteins op het schip die we altijd geweest zijn vaart zij in mijn optiek veruit het beste.
Uiteindelijk kwam ze achter mijn geheime omgang met D. Met de wetenschap voor haar dat ik - naast het feit zelf, dat ik gevreeen heb met een andere vrouw- dat vreemd gaan al die tijd voor haar verborgen heb gehouden, daarmee heb ik onze relatie en haar geschonden. Beschadigd, en wellicht onherstelbaar. Ik heb pijn gedaan. Tot op het bot. Ze wist niet waar ze het zoeken moest van verdriet. Rouw. Dwaalde s nachts soms alleen langs de straten. Beelden van een gekwetste vrouw. Ik heb ze gezien en gehoord.
Ze heeft de kinderen er buiten gelaten. Hoe sterk!! Die zijn onwetend van dit alles. Het gedrag van moeder werd verklaard vanuit de situatie op haar werk. Ze zat daar tegen een burn-out aan, en was van daaruit in de ziektewet beland.
Mijn vrouw houdt zielsveel van me. Ze kan een prachtige uitstraling hebben. Een innemend gezicht. Mijn vrouw kan liefde geven, Ze geeft graag liefde. Wij kunnen samen soepeltjes door deuren en luikjes. We vullen elkaar aan, hebben veel zelfde interesses en verdacht veel dezelfde smaak.
We zijn na 38 jaar niet meer even boeiend voor elkaar. Iets nieuws is er niet altijd te vertellen. Maar het is goed. Ik mag haar graag zien. Ze geeft me alles. Later in dit verhaal zal ik het hebben over gebrek aan aandacht. Ingrid is er altijd geweest. Stond altijd voor me klaar. Ze was mijn engel
Ze vroeg 'WAAROM!!??'
'Vanwege...de spanning'? Hoe zwak kan je antwoord zijn.
'Iets nieuws'
'Me vrij voelen. Los'.
Gemeenplaatsen
En zij wil natuurlijk weten wat ik in haar zocht dat ZIJ niet had. Waarom VOLDEED ze niet meer!? Ik wist het echt niet.
Wat een lelijke wereld die ik binnentrad. Die van de schimmige leugens. Niet zeggen wat je werkelijk denkt. Verbergen wat je doet. Stiekeme appjes, stiekeme telefoontjes. Stiekeme hotelreserveringen. Stiekeme uitstapjes. In wat voor een bochten moest ik me wringen. Bochten die kluwen werden.
En ze moest er niet achter komen, dus
Zorgen dat ik geen snelheidsovertredingen kreeg op wegen waar ik niet kon rijden.
Alle gegevens wissen. Telefoontjes uit het logboek. Geschiedenis van de laptop verwijderen. Berichten op de smartphone van D verborgen houden. Want oh die smartphone!!! Nieuwsgierig naar berichten van D keek ik er vaker op dan dat het mijn vrouw lief was. Ze wist....intuitief...
En niemand om iets mee te delen.
Ik deed het allemaal zelf
Ik wilde haar!! Ook!!. Kon geen afscheid van haar nemen en zeggen: ik kies voor mijn vrouw, we moeten stoppen met deze relatie. We moeten elkaar niet meer zien. Nee!! Ik wilde haar er bij!, Een maïtresse!. Haar kunnen zien en met haar lachen en vrijen. Hetzelfde geluk ervaren. Het bijzondere geluk
De prijs? Veel te hoog natuurlijk. Levenslang verraad naar de laatste die dat verdient: m'n vrouw. Een leven in angst voor ontdekking.
Thuis deed mijn vrouw de dingen van mijn minnares D. Eng onbewust stuurde ze me via de app een foto van haar hand. Precies de foto die D me eerder had gestuurd. Het leek dezelfde foto. De vingers net zo gespreid. De ondergrond hetzelfde. Een vreemd toeval? . Er volgde een foto van haar been. haar voet, een foto van haar hals. Van haar billen. Het waren dezelfde foto's die ik eerder van D had ontvangen. Je kon ze zo naast elkaar leggen en 'ontdek-de-verschillen'spelen. Ik ontving ze op de slaapwacht. Ik werk in een socio-woning en breng daar vaak de nacht door. Ik slaap er. Ik ontving ze. En ik wist dat mijn vrouw de foto's van D thuis op de computer moest hebben ontdekt.
Maar dat was niet zo
Mijn vrouw kon plots de nummers niet meer horen die ik met D. had gedeeld. Die nummers hadden voor haar een negatief emotionele lading gekregen, hoewel ze niet kon weten dat ik die gedeeld had.
Daags nadat D in een spontane bui had besloten naakt in een meertje te springen besloot mijn vrouw dit ook te doen
Mijn vrouw schoof op naar D in haar doen en laten, vond zichzelf opnieuw uit en werd Ingrid twee punt nul. Nieuwe sex. Praktisch dezelfde lingerie.
Ingrid absorbeerde D voor een groot gedeelte. Ze was door de zorgen en de pijn kilo's kwijtgeraakt en had hierbij als geluk bij een ongeluk een prachttaille ontwikkeld. Ze droeg opeens dezelfde kleur nagellak als D.
Ik ben gek op sex. Ik denk zelfs dat ik er verslaafd aan ben. Ik wil elke dag. Twee keer als het kan. Of drie keer. Mijn vrouw kan ook genieten van sex. Daarin vinden we elkaar ook, zoals we elkaar in zoveel dingen vinden!. Met haar vrijen is een genot. We vrijen bovengemiddeld veel denk ik.
D.
Haar man kwam achter de relatie. Achter mijn nummer. Belde mij op. Laaiend en wanhopig. Dreigend en agressief. Iedereen zou het weten! Mijn vrouw! Ieder op mijn werk!! Hij zou me kapot maken. Had me op het internet opgespoord, was al het een an ander aan de weet gekomen. Ik was er niet gerust op. D. werd door hem min of meer geterroriseerd, verbaal en een enkele keer lichamelijk mishandeld.
Blauwe plekken op haar gezicht.
De verbale mishandeling is maandenlang doorgegaan. Het was niet de manier om haar bij zich te houden. Zij wilde scheiden. Niet alleen vanwege haar relatie met mij, maar omdat haar huwelijk niet goed was. Al jaren niet.Bij de ontmaskering van onze relatie schaduwde hij haar. Nam haar kilometerstand op: 'Waar Was Je!!!?'
Stress elke keer als de telefoon ging.
Het lag voor de hand deze liefde gedag te zeggen. Het leverde veel spanning, onrust, stress, verdriet.
Hoe ik in elkaar steek?!
Een vriendin noemde het ooit het 'Pietje Bell'syndroom. Stiekeme jongensachtige dingen doen wanneer de gelegenheid zich voordeed. Feestjes geven als de ouders van huis waren. Stiekem roken. Stiekem sterke drank van mijn vader drinken.
De deur viel dicht en ik was alleen thuis, en daar ging ik. Deed iets dat dan eigenlijk niet mocht. Dat ben ik nooit helemaal kwijtgeraakt
Daarnaast word ik meer dan de gemiddelde mensch graag Gezien en Gevierd. In mijn jonge leven heeft het aan aandacht ontbroken misschien, in ieder geval: Er is een hele periode in mijn leven geweest dat ik het gevoel had niet gehoord of gezien te worden. Daar leed ik onder. Ik verstikte. Werd verschrikkelijk onzeker. Ik viel niet op.
'Was jij er ook dan?'
'Hoe heet je ook alweer!?'
Mensen vermeden mij als gesprekspartner op feestjes.
Van binnen huilde ik. Want ik wilde dat ze applaudiseerden als ik de kamer binnentrad. Bij wijze van spreken. Het tegendeel gebeurde.
Ik kon hunkeren naar aandacht. Wie geeft mij aandacht?
Ik heb altijd gezegd dat ik oversexed was.
Dat zei ik niet voor niets want sinds jaar en dag kijk ik elke dag porno. Kijk ik naar vrouwen. Stel me ze vaak naakt voor. Kan mijn ogen soms niet van borsten en billen afhouden. Ik ben een vieze man. Help!!. Nou ja,,,niet help. A dirty mind is a joy forever. Ik doe het op een manier die kennelijk toch niet opvalt. Ik geloof niet dat iemand mij als 'vieze man'zal bestempelen. Maar God. Wat kan mijn ademhaling zich versnellen bij het zien van een prachtig vrouwwezen. Ik stel me ze voor als seksueel actief. Ik stel me ze voor hoe het is als ze tegen een orgasme aanzitten. Vroeger keek ik in boekjes. Later keek ik filmpjes van vrouwen die genieten van sex. Ik geniet van vrouwengezichten, vrouwenlichamen. Benen! Borsten! Hoe ze kunnen lopen, hun ranke vingers. Ondeugende ogen, half geopende monden van hete vrouwen.
Mijn God Het kon me naar de keel vliegen. Warm kon ik het er van krijgen
Ik heb er nooit iets mee gedaan. Alleen ernaar gekeken.
Wat een geluk voor mijn naasten dat ze niet terugkeken en met mij flirtten. Want mijn vlees is zwak en buitengewoon gewillig.Ik kan me mannen voorstellen die handtastelijk zijn naar vrouwen. Zo erg is het soms.
Telefoonsex,,,bij de opening van de 06 lijnen in de 80er? jaren belde ik vaker. Wat geil vond ik het vrouwen te horen hijgen aan de andere kant van de lijn. Ik liet me graag voor de gek houden om mijn fantasie te laten prikkelen.
Ik trok mezelf elke dag af. Soms twee keer. Ik kon ontzettend van mezelf genieten. Stelde mijn orgasme's uit tot ik heerlijk klaarkwam.
Ik chatte met vreemde vrouwen tot ik ze zover had dat ze gingen verlangen naar sex. Chattend naar een hoogtepunt. Ik vond het heerlijk. Het was dagelijkse kost naast de sex met mijn vrouw. Het waren twee aparte werelden. Mijn vrouw zou hier niets van hoeven te weten. Waarom? Ze zou er enkel onder lijden
Wanneer ik vrij was en gelegenheid had was het net geen Pavlov. Ik bedoel, ik deed het ook wel eens niet, maar meestal wel!! Dan begaf ik me op paden die lust bij me teweeg zouden kunnen brengen.
Liep naakt door het huis. Filmde mezelf soms. Nam foto's. Trok me af. Keek porno, en chatte dus.
En nu chatte ik met een vrouw die het daarbij niet laten wilde. Ze had me leuk leren vinden. We hadden veel lol samen, al append. Ze werd opgewonden van me, verlangde naar elk appmoment. We appten elkaar naar bloedgeile hoogtepunten
Ze belde me op. Ze wilde me horen. Na maanden chatten wilde ze me horen. Daarmee doorbrak ze de magie van de fantasie, en ik was er niet blij mee. Daarmee ging ze een grens over. In vorige contacten bleef het bij appen.
Maar ze was impulsief en nieuwsgierig naar mijn stem. Aanvankelijk klonk ze niet eens zo bijzonder. Ze belde vanuit haar rijdende auto en moest hard praten om boven het motorgeluid uit te komen.
Ze was wel heel leuk! Klonk vrolijk. Het gaf me een gevoel van spanning. Later belde ze weer. Vaker. Ik belde haar. Vaker. We fluisterden. We hadden telefoonsex.
Ze wilde me zo graag zien! Ze wilde me al maandenlang zien.
Aanraken. In het echt. 'Alleen dat ge-app!!. Dat is RAAR!'zei ze
MaarHo
Dat kon niet
Dat ging veel te ver
KOM! Ik was getrouwd! En zij ook!!
Maar ik was van spanning opgewonden. Razend nieuwsgierig.
Wat godvergeten spannend!! Hoe vaak had ik al niet gefantaseerd over zo een date; dat je kennismaakt met een vrouw in wiens ogen je kunt lezen dat ze je leuk vind!!.
Een date met een vrouw van wie ik geen foto had. En zij niet van mij. Mijn hart ging er sneller van kloppen
Ik had alleen een foto van haar voeten. Haar hand. Haar hals.
Het speelde in mijn hoofd. Ik wist dat ik geen nee zou zeggen.
Niemand zou er ooit van weten.
De kans dat ze mij leuk zou vinden was nihil. Welke vrouw had me tot dan toe zien staan? Dus waarom zou ZIJ me wel zien staan!
Maar dan was mijn nieuwsgierigheid toch bevredigd.
Daarna zou het ge-app en het gebel over zijn, want dan zou de fantasie verdwenen zijn en er realiteit ervoor in de plaats gekomen. De realiteit was meedogenloos. Het kon bijna niet anders dan tegenvallen, deze ontmoeting.
Ik zei geen nee.
Dit was Superspannend
En we spraken af.
Aan de zee. Op het strand. Het plan was aanvankelijk geweest elkaar tegemoet te lopen.
Zij, zo'n 10 jaar jonger dan ik ben.
Ik, klein onopvallend mannetje met snorretje, buik, spataderen, wallen en hangtieten..
Zo had ik mezelf beschreven. Zo zou ze me herkennen.
'Maakt niet uit' zei ze. Ik vind je gewoon leuk en wil je zien!
"Geen sex!"had ik gezegd. Die verwachting wilde ik bij haar wegnemen.
En daar langs de kust. Daar hebben we elkaar ontmoet!
Met haar haardos, haar bruine lichaam van de zon. Haar reebruine ogen en haar slanke lichaam.
Ik dacht: ze is te mooi voor mij.
Durfde haar niet aan te raken in het begin. Dat duurde maar even. Toen ze me aanstootte op het strand was het ijs gebroken en keken we elkaar in de ogen waarna de vlammen hoger opjoegen dan ik voor mogelijk had gehouden.
We kusten elkaar als bezetenen. Als geliefden die te lang zonder elkaar hadden geleefd.
Ik kreeg aandacht! En WAT voor aandacht! Hier was iemand die me zag!!. Die me leuk vond!!!!En WAT voor een vrouw. Ik vond haar mooi, en ze was een stuk jonger
Ik voelde me Nieuw, vers,
Jong
Herboren
en
onfatsoenlijk maar heerlijk verliefd
We kusten en zoenden oneindig
Lachten
Genoten
Jonge honden
Het kon niet uitblijven dat we met elkaar naar bed zouden gaan.
We spraken af. Voor de volgende keer. Over een paar dagen. In een hotel.
Pa ijlde. Meer dan 43 graden koorts. Geen antibiotica die er( tot
dusver) bestond om de ontsteking er onder te krijgen. Of herstel er nog in zat?
Doktoren lieten wisselende geluiden horen. Doktoren zijn ook vaak mensen die
het gewoon niet weten.
Pa was er soms bij. Soms niet. Dan kon hij wel eens wild met zn hoofd
schudden. Een gedachte wegjagen wellicht. Of een stem.
Drie weken geleden was het begonnen met een acute aanval. Van de ene
op de andere dag van vitale man naar patiënt. Een hulpeloze patiënt inmiddels.
We waren er dagelijks. Bij toerbeurt.
Maar vooruit ging het niet met hem.
En nu ijlde hij: ze moet komen!! hoorde je dan bijvoorbeeld. Dat
riep hij vaak. Waarschijnlijk had hij het over mijn moeder. Ze was een jaar
geleden overleden.
Op de vraag WIE moet er komen pa? kreeg ik geen antwoord.
Ik zag hem niet graag zo. Liever zag ik hem rustig. Gelijkmatig
ademend, slapend. Maar het fascineerde me wel, de dingen die hij zei tijdens
koortsaanvallen. Het raakte me ook. De keer dat hij met zn ene vrije hand mijn
arm beetpakte en me smekend in de ogen keek: Ze moet komen!!
Zeg dan wie pazei ik misschien kan ik haar gaan halen
Toen zonk hij terug met zijn hoofd op het gesteven witte
ziekenhuiskussen, en mompelde onverstaanbaar. Die keer gleden er tranen over
zijn wangen. Aandoenlijk. Hij was vermagerd, zijn ogen lagen diep in hun kassen
en zijn gelaatstrekken tekenden zich scherp af. Zijn haar had hij behouden.
Zilvergrijze krullen.
Vlak voor hij stierf was ik ook op bezoek. Hij lag er rustig bij. Glimlach
op het gezicht. Het leek een goede dag. Niets wees er nog op dat dit zijn
laatste zou zijn. Hij sliep, zo leek het tenminste, maar toen ik een stoel pakte en naast zijn bed ging zitten opende hij zijn ogen. Ik zal nooit de
blik vergeten. Zijn ogen waren vochtig en hadden een melancholische rustige
uitdrukking. Toen hij tegen me sprak glansden ze bijna ondeugend. Ze is
geweest fluisterde hij.
Daarna sloot hij zijn ogen. Lag weer rustig met zijn hoofd op het
kussen. Alleen DAT had hij gezegd. ze is geweest verder niets. Ik ben nog een klein kwartier blijven zitten,
en juist toen ik besloot om te gaan, kwamen twee verpleegsters binnen. Een oudere
en een jongere. Om bij pa een infuus te verwisselen.
Het was een karweitje van nog geen drie minuten, dat mijn vader slapend
onderging. Als laatste, routinematige handeling werd het kussen van pa
geschikt. De oudere zuster zei, wat is dat nou?en haalde vijf kleine
schelpjes van onder het kussen vandaan.. Ze keek me aan met een verbaasde uitdrukking,
en reikte ze me aan zijn die van U?
Nee zei ik. Geen idee ook hoe ze daar zouden kunnen komen. leuke
schelpjes zei de jongste verpleegster. Ze had grote bruine ogen: Venusschelpjes DIE
twee zijn mooi! Ze bedoelde de twee schelpjes die aan elkaar vastzaten.
Gek. Zou Herma die hebben neergelegd? Dat is de enige die nog
tussendoor op bezoek was geweest.
Ik wilde het weten.
Ik belde mijn zus toen ik buiten het ziekenhuis stond
Herma wist van niets.
Iemand van het verplegend personeel dan?
Onwaarschijnlijk.
Of was er nog ander bezoek geweest? Ik dacht aan pa, hoe hij had gezegd. Ze is
geweest.. Maar niemand heeft het me nog kunnen
vertellen. Er was geen bezoek
gesignaleerd verder.
Het houdt me soms nog wel eens bezig.
De schelpjes heb ik bewaard. Ze liggen nu in een gewatteerd doosje. Op
een of andere manier heb ik het idee dat die daar niet zomaar lagen, onder het
kussen. Dat het een betekenis had.
God wat had ik er
aanvankelijk een hekel aan het volgende
neer te moeten schrijven. Maar nu de
werkelijkheid me stof biedt, moet ik dit met beide handen aanpakken. Het lot
reikt het me aan. Het is immers een slecht idee voorbij te gaan aan de
dingen die het lot je aanbiedt? Als hobby
schrijf ik wel eens stukjes. Veelal gortdroge verhaaltjes met een licht
absurdistische inslag. Al jaren doe ik dat.
Ofschoon de verhaaltjes vaak hun oorsprong vinden in de werkelijkheid; belanden ze gaandeweg en uiteindelijk definitief als opgeslagen document in het mapjeverzonnen
stukjes
De
voorgaande maanden heb ik me er meer op toegelegd verhalen te schrijven die bij mezelf blijven,
en niet op drift raken. Wat het echte
leven zonder opsmuk kan bieden (heb ik nu meer dan ooit geleerd) , kan ook de
moeite waard zijn. De waarheid kan absurder en ongeloofwaardiger zijn dan de
verbeelding verbeelden kan!. Ik ken dit cliché, maar miste tot dusver de ervaring ervan. In documentaires komen soms ongeloofwaardige zaken
voorbij die me tot het uiterste kunnen verbazen en me soms, tot mijn eigen
verbazing hardop in mezelf doen uitroepen: HOE IS HET MOGELIJK!!
Maar werkelijk zelf iets fantastisch meemaken .zonder dat
het alleen fantasie is, of hallicunaties iets van dien aard dat had ik niet
voor mogelijk gehouden. En als een ander iets dergelijks tegen me zou vertellen, ik zou hem uitlachen
Ik kan evengoed over kabouters gaan schrijven, of
over draken en trollen. Het verhaal dat nu gaat volgen immers in hetzelfde segment van sprookjesfiguren, en
betoverde prinsen. Dus, moet ik meer zeggen ?
Wie gaat dit verhaal geloven? Niemand!
Maar komaan! Wat zou ik me mijn verhaal laten miskennen? Wat
zou ik me aan de schaapskoppen van menschen gelegen laten liggen? Het zou me
aan m'n 54 jarige reet roesten of het gepeupel
al of niet mijn verhaal gelooft. Als de verkoopcijfers goed zijn ben ik tevreden. Al hebben mensen het
idee een sprookje te lezen.
En fiction of non-fiction. Who cares?
*
Hoe plat kan een verhaal beginnen? Ik kocht een bank waar
iets vreemds mee aan de hand was. Bam!! Daar!! Iedereen die wil afhaken kan dat
nu doen!!
Hoeveel verhalen zijn er niet dat de hoofdpersoon belandt
bij een antiquair, of in een obscuur
Oosters 2ehandszaakje, waar hij, al dan niet gewaarschuwd door een
geheimzinnige verkoper, zich een
voorwerp aanschaft dat speciale kwaliteiten blijkt te bezitten? Veelal van
sinistere aard? Ze zijn talrijk, niet?!
Wat heeft het voor zin daar nog een verhaal aan toe te
voegen? Het IS al verzonnen. En niet door de minsten. Fantastische
verhalen. Hier viel voor een schrijver
slechts verlies te lijden. Kan ik U lezer
met dit argument een beetje overtuigen dat wat U gaan lezen niet
ontsproten is uit geleende fantasie?
Want dat zou bijna onherroepelijk het geval zijn.
Ik kocht een bank. Banken hebben een naam tegenwoordig. Deze
heette Destroy, en was een strak vormgegeven stoffen bordeaxrode driezitter
van het merk Divani. Niet dat ik me OOIT in merknamen van meubels heb
verdiept, maar ter informatie.
De koop vond niet plaats in een dumphal, niet bij een zonderlinge
particulier. De bank was niet eens een tweedehands, maar een gewone bank van de
TMC. Een moderne zaak gelegen aan een woonboulevard, zoals er tientallen
woonboulevards zijn in Nederland. Het
was het showmodel. Had maanden in de
zaak gestaan. Was blikvanger geweest onder warme etalagelichten..Mijn vrouw viel
er ook in. En met de fikse korting die we hadden kunnen afdingen was de koop
snel beklonken geweest. Zelden dat we zo snel besloten!!
Drie dagen later kwam de vrachtwagen van de TMC voorrijden
om de bank uit te laden, en die vakkundig met behulp van een plank op wieltjes de
woning in te torsen. Toen de opvallend tengere sjouwers wegwaren met de kleine fooi die hij de vermoedelijke
werkleider had gegeven ( hier voor een ijsje..) stond de bank daar plots in
de woonkamer en bij de aanblik daarvan verwierf de driezitter
tevreden blikken bij ons, de kopers. Het was altijd maar weer de vraag hoe een groot uitgevallen meubelstuk
wat een bank als dit nu eenmaal is, uiteindelijk in de rest van het interieur
zou vallen! Maar het was een pronkstuk! Wat
zat ie ook prettig, en veeeeel belangrijker: wat LAG ie lekker!! Tevreden
konden we tegen elkaar herhalen: Het is een goede koop!! Ja, een goede koop!
Wat kan ik verder vertellen over de bank die eerste dagen?
Niets we zaten er op, zoals dat gebruikelijk is bij zitmeubelen.Met de macht
bij de hand. Zo noemen wij de afstandsbediening van de TV: De macht! Ik lag ook op onze nieuwe aanwinst. Languit, de schoenen uit nog. Met een nieuwe
bank ben je zuinig de eerste week! De
bank lag fijner dan mijn bed, ik kon er zo op in slaap vallen. En zeker op die vrije dagen, waarop in de namiddag een flesje wijn geledigd werd dan was het
voor mij onmogelijk om het wakker te houden.
Ik droom zelden. Dat wil zeggen: Ik herinner me mijn dromen
niet. Kleine stukjes soms losse
flodders. De mensen die uren nadat ze
wakker zijn de droom van de afgelopen nacht kunnen beschrijven, daar hoor ik
niet bij. Ooit heb ik geprobeerd mijn
dromen te onthouden door s morgens meteen bij het ontwaken alles op te schrijven
wat ik nog wist te herinneren. De actie was een kort leven beschoren. Ik zal
het niet belangrijk genoeg hebben gevonden.
Het wakker worden de eerste keer op de Destroy was een ervaring.
Een Ervaring, met een hoofdletter. Ik werd niet wakker uit mn slaap. Ik werd
niet wakker uit een droom. Ik werd
wakker uit een beleving! Ik kwam terug van een reis. Een reis! Een echte belevenis!! Ik had niet
geslapen!! Ik was op het strand van Ouddorp geweest. Ik kwam daar vandaan! Ik
had er in een door de zon beschenen duinpan gelegen. Ik was er met haar
geweest. Mijn minnares! Zo levensecht dat ik zelfs nu, een jaar later, nog
details van die belevenis weet.. Het was een belevenis waarvan ik ook nu nog
zeker weet: Geen Droom!
Ach ik weet ook wel,,,in psychiatrische klinieken barst het
er van die mensen die van alles meemaken. Die waan en werkelijkheid niet van
elkaar kunnen onderscheiden. Ik was misschien- bereid geweest mijn belevenis
een hallucinatie te noemen als het bij deze eenmalige gebeurtenis was gebleven.
Zolang ik geen andere verklaring had zou ik ook wel hebben
gemoeten. Je kunt niet op de bank liggen en in een duinpan tegelijkertijd. Er
lag ook al geen zand op de bank om iets van gelijk te halen al was het alleen
maar een heel klein beetje voor mezelf .het had immers niets verklaard. En naar
wat voor verklaring zocht ik eigenlijk?
Weet je wat ik heb gedaan? Ik heb haar, mijn minnares, een
bericht gestuurd. In de Ouddorpse duinpan was een warme kus op haar lippen het zoete slotakkoord geweest van
een erotisch gelukzalig samenzijn voordat de slaap mij aaide, en ik even later
in ongeloof mijn ogen opende, liggend op de bank in mijn eigen huiskamer waar
ik op dat moment alleen was
Het bericht: Genoten van je in Ouddorp
Antwoord: ?????
-Ik was met je op het strand van Ouddorp . Zij wist
natuurlijk van niets. Ze had zitten Rummicuppen met haar dochter.
Hoewel ik het niet geloven kon moest ik deze gebeurtenis als
droom boekstaven. Het duurde lang voor ik zover was. Met de bank legde ik tot
dan toe nog geen enkele relatie.
*
De tweede keer dat ik wakker werd op de bank legde ik die
relatie ook nog niet meteen. Maar er was in de tussentijd wat gebeurd:
De dag na mijn erotische belevenis op de bank ontving ik een
sms van haar. Ze wilde me graag weer zien. Ze schreef ook, en dat vond ik
tweeerlei opwindend, dat ze over me
gedroomd had, dat we samen in de zonnige duinen lagen bij een vuurtoren. Dat we
er heerlijk intens vreeen.
Toevallig? Had ik haar die richting opgestuurd met mijn
bericht aan haar de avond ervoor? Ik werd nieuwsgierig naar details. Haar
herinnering aan de droom kwam overeen met mijn beleving, maar haar verhaal
bleek dezelfde kenmerken te hebben als die van een normale droom. Namelijk dat
de helft ervan niet meer in haar geheugen op te roepen viel. Opmerkelijk was
wel dat ze wist te vertellen dat ik opvallend veel borsthaar had. Dit had ik
zelf ook gevonden. Ik had opgemerkt dat het opmerkelijk snel was gegroeid .Ik
heb niet veel borsthaar van mezelf in real life, zal ik maar zeggen
Ze wist nog meer. En vertelde dit niet desgevráágd! Toen we in
mijn belevenis het moment-suprême naderden
(een Frans- gladde uitdrukking die onze woesthete passie niet helemaal recht
deed) was er een meeuw neergestreken die met felblauwe ogen om ons heen drentelde. Zij noemde die meeuw!
ze had hem gezien! De drietenige
voetsporen die de vogel in het zachte zand achterliet!! Iets dat ons toen
niet veel langer dan een halve seconde van onze bezigheid af kon houden.
Ze was getuige geweest en had mijn belevenis gedeeld. Zij
had het gedroomd, s nachts, wat ik in de namiddag had meegemaakt!! Hoe
bijzonder is dat! Ik was er nog niet voor de volle 100 procent van overtuigd,
maar het kon in mijn hoofd niet louter aan toeval geweten worden!!
De winter kreeg nauwelijks een witte voet aan de grond. Het
voorjaar was al in volle gang toen de
winter slechts noch in naam aanwezig was.
De bank stond er nu drie weken. En ik was er niet meer op in
slaap gevallen. Tot die donderdagavond tijdens een uitzending van DWDD. De
nacht daarvoor hadden 2 clienten op mijn werk me in de nachtdienst ongewild
bezig gehouden met onder andere het opruimen van braaksel en het verschonen van
hun beddengoed. Hierdoor had ik met moeheid door slaaptekort te kampen. Twee
uur slaap had ik slechts gehad en dat kwam nu tijdens de uitzending zijn tol
innen. Ik voelde het aankomen en wist dat het heerlijk kon zijn je over te
geven, en wilde niet anders als het gewillige slachtoffer zijn van deze
weldoener van rust en legde me er behaaglijk bij neer. Ik wilde de slaap geen
strobreed in de weg liggen. Kom maar over me, doezel me in!
Toen ik even later wakker werd starte de eindtune van DWDD .
De eindtune ook van een tweede beleving. Een gelukzalige wereld werd ermee
verdrongen door die van een huiskamer met TV en mijn oudste zoon op de
tweezitsbank.
De uitdrukking van de wereld zijn was niet eerder voor mij
zo toepasbaar geweest. Mijn zoon zat onbewogen achter zijn laptop. Ik was
gekleed. Zij was weg. Nog voelde ik haar handen op mijn rug. Ervoer ik haar
hete adem in mijn oor. Zag ik haar nek. Tot na het journaal heb ik me slapend
gehouden. Om na te denken. Tot mezelf te komen. Te beseffen wat het betekende. Wat
ik had gehad was wederom geen droom geweest. Ik hallucineerde .ik kon er geen
andere verklaring voor vinden. Ik was bezig mijn grip op de realiteit te
verliezen. Er overkwam mij iets waarvoor ik misschien wel hulp nodig had. Wie
weet waren het de uitwassen van mijn
sexverslaving die ik zoals ongetwijfeld honderdduizenden mannen nooit vrij baan
mocht geven, en verstoppen moest achter een cool hoofd waarachter niemand ooit
een vieze man zou kunnen vermoeden.
Als het een droom was, dan zou het een natte droom geweest
zijn .dat wees er niet op..
Een andere mogelijkheid was dat zij, mijn hemelse minnares,
krachten bezat die het haar mogelijk maakten in mijn hoofd te infiltreren. Ach
nee, natuurlijk niet. Dat bestond niet! De gedachte alleen al!! Ze was er het
type ook niet toe!
Overbodig te vertellen dat de belevenis waarin ik deze
tweede keer verzandwas geraakt wederom een erotische belevenis betrof. Met
dezelfde minnares, in een vergelijkbare setting, dan wel in de tropische variant,
zal ik maar zeggen. Het plaatje waar alle tropische strandvakanties in
reisbrochures mee aangeprezen wordt, daarin lagen we compleet met overhangende palmbomen,
zilverwit zand, en een vissersbootje aan
de waterlijn, en verder veel blauw, heel veel blauw. Voldaan waren we er na een
gelijktijdig orgasme in slaap gevallen. Hoe hemels was de ervaring geweest. Hoe
intens en liefdevol
Nog steeds betrok ik bij mijn zoektocht naar mogelijke
verklaringen van mijn intense belevingen niet de nieuwe driezitter. Hadden we
een oude Indiaanse bank gekocht met een motiefje van dromenvangers dan had de
link gelegd geweest, nu niet.
Wie gaat er praten over erotische belevenissen met een ander
tegen zijn lief? Ik koos ervoor het niet
te doen, omdat het niets op zou leveren. Sterker nog: het zou de relatie tussen
mij en mijn vrouw kunnen bemoeilijken.
Nergens voor nodig. Wat niet weet, dat niet deert. Dat is een gezegde,
een cliché, en niet voor niets! Ik wil mijn vrouw niet onnodig pijn doen, en
bovendien , daar kan ik vergif op innemen, welke bewoordingen ik ook kiezen zou,
het zou kwetsend voor haar overkomen. Het zou haar verdriet doen. Onnodig
verdriet. Ik ben tegen onnodig geweld, en tegen onnodig verdriet.
Een relatie is alleen maar een relatie als je alles open
met elkaar deelt vind ik onzin. Repecteer elkaar. Neem elkaar serieus. Maar
laten we elkaar niet bezitten.
De neiging was ontzettend groot om mijn minnares een bericht
te sturen. Na te praten over ons samenzijn en uit te spreken hoe bijzonder en
liefdevol het was geweest. Ik weerhield mij. Waarschijnlijk zou zij weer niet
weten waar ik het over had. En misschien zou zij ook over mij dromen. Misschien
zou haar droom wederom overeenkomen met de mijne, net als de vorige keer. De
vorige keer had ik haar misschien onbewust gestuurd. Dat wilde ik nu uitsluiten
De volgende dag ontving ik spontaan een bericht van haar. s
Morgens vroeg al. Ik lag nog op bed want ik was in de fortuinlijke positie om
uit te kunnen slapen. Mijn lief was er al uit. Ze had braaf en onwillig moeten
reageren op haar smartphone, die om 06.45 in volume toenemende
klingelklangelgeluidjes liet horen. Hoe
vriendelijk deze in oorsprong ook hadden geklonken, nu waren ze in de
irritatieschaal tot niveau 6 gestegen! Zuchtend en steunend had ze haar leven
van werkende vrouw aanvaard , en was met de auto vertrokken.
Het bericht zoemde bijna smekend onder mijn hoofdkussen om
bekeken te worden. Ik grabbelde naar mijn bril want zonder dat hulpmiddel ben
ik een visueel gehandicapte. Het bericht: Goeiemorgen schat, vannacht met je gevreeen op een tropisch
strand .voorspellend? het bericht eindigde met enkele smileys. Een knipogende,
een vrolijk kusje, en een kus met een hartje.
Het bericht dat ik stuurde was: Kan ik je bellen? Ze
antwoorde dat het ok was. En het eerste wat ik zei toen ik haar aan de telefoon
had was: Wat heb je PRECIES gedroomd? En
ALLES wat ze zei paste naadloos. In de puzzel die mijn voor haar onbekende belevenis
was, legde ze de stukjes feilloos neer.
Schat, we maken precies hetzelfde mee! Niet op hetzelfde
tijdstip! Maar wel samen! Het is echt! We ontmoeten elkaar in onze dromen! Ik
heb hetzelfde met jou meegemaakt!! Ik kon haar delen van haar droom aanreiken
die haar ontschoten waren: Een uitloper van een golf die wat verder het strand
op was gerold zodat onze voeten nat werden ze wist het weer
Het was vooral opwinding wat deze kennis te weeg bracht,
veel meer nog dan ongeloof. In ieder geval bij mij. Hoe was het mogelijk? Het maakt
niet uit, het WAS mogelijk, blijkbaar! en wat fantastisch was het hoe zouden ze
er verder mee kunnen spelen?
De dagen thuis, gewone dagen. Ze gleden voorbij zonder grote
pieken, diepe dalen. Ze kabbelden. Werk, boodschappen, huishouden, bezoekjes,
kleine klusjes, serietjes op tv. Geen
felle ruzies, noch hevige hartstocht. Ik
bevond mij in een ontspannen sleur, die hoe langer hoe meer appelig begon te voelen, en die zeurde om
bevrijding. We besloten een vakantie te boeken naar Spanje. Valencia.
Dromen was tot die tijd een manier om uit mijn ingesukkelde
bestaan te geraken. En toen ik me op een middag verveelde dacht ik aan deze
aantrekkelijke vluchtweg. Beneden op de bank hingen twee van mijn nazaten naar
hun smartphone te glimlachen, en ik besloot daarom boven op bed even een tukkie te doen. De twee glazen wijn die ik had
gedronken waren al bezig mijn hoofd wat zwaarder te maken, en eenmaal op bed
geploft was ik in no time vertrokken.
Een uur later werd ik wakker. Ik lag heerlijk. Maar de slaap
was droomloos geweest, zover een mens zich dat herinneren kan ..Naast dat ik in
mijn pas ontwaakte toestand dacht: het is voorbij met de pret en het wonder van
ontmoetingen tijdens de slaap, vatte de gedachte post dat het misschien ook wel
aan de locatie van mijn slaap kon zijn. Dat de nieuwe bank mogelijk een rol zou
spelen
Ik was zo nieuwsgierig naar het gelijk van deze door mij zelf
opgeworpen veronderstelling dat ik s avonds laat tegen de gewoonte in bleef
zitten toen mijn lief naar boven ging om te slapen. Ik kom straks, zei ik ,
mezelf nog een glaasje wijn inschenkend. Het geloof om wederom een belevenis te
hebben in een andere wereld was wel tanende. Ik durfde er niet goed meer op te
hopen. De andere keren dat ik er met mijn geheime liefde was, waren
belevenissen geweest aan het begin van de avond niet s nachts. Zou dat uitmaken?
Zou de wijn van invloed zijn geweest?
De muziek van Anouar Brahem leek me fijn, en die had ik
aangezet; ik pakte het
boekenweekgeschenk om te lezen en om bij in slaap te vallen. En dat gebeurde na
ongeveer een kwartier.
Ik liep op het strand langs de vloedlijn. De zon voelde
behaaglijk warm, er stond nauwelijks wind. De zee scheen een meer. Het golfde
niet, het rimpelde aan. Er was niemand op het strand. Behalve zij. Ze zat gehurkt in het zand. Zocht schelpen. Ze
had een groot blauw badlaken omgeknoopt. Ik liep naar haar toe. Naderde haar
aan de achterkant. Toen ik haar bijna aan kon raken draaide ze om, en
glimlachte: Dag Stef .Fijn aan het dromen? Ik ook Ik keek in haar blauwe ogen en liet de woorden
tot me doordringen. Ik was weer in een belevenis beland. Mijn omgeving was mijn
droomwereld. Hoe buitengewoon echt ! Hier stond ik tegenover een vrouw die ik nu
echt omhelzen en kussen kon. Ik kon het warme zachte zand van het strand
oppakken en door mijn vingers laten glijden, en ik realiseerde me dat ik in een andere
wereld op de bank lag te slapen. En meer nog zij scheen dat merkwaardig genoeg
te weten.
Hoe weet je dat je
droomt? vroeg ik. Ze glimlachte: Weer op een strand zei ze: weer samen met
jou .Wat kan het anders zijn? Het was bij ons tropisch avontuur. Daarvan had ik
ook al het idee dat ik droomde. Beter gezegd: Ik wist het! Iets in me wist dat
ik gewoon thuis op mn eenzame bed lag. Dat die prachtige omgeving met jou ..dat
dat niet echt kon zijn.
Ben jij nu in mijn wereld, of ik in de jouwe?
-We zijn in onze wereld. Onze droomwereld. Die we maken
terwijl we slapen. We kunnen die samen maken, samen vormgeven, omdat we samen
dromen. Tegelijkertijd .doe je ogen es dicht
Ik sloot mijn ogen, en ze vervolgde: stel je voor dat we in
de bergen zijn. Het is koud en het begint te sneeuwen na een vermoeiende tocht
kom je aan bij een hut in de bergen. De hut die je had gereserveerd. Er is
helemaal niemand,behalve ik. Ik doe de deur open en laat je binnen. Er brandt
een knapperig haardvuur . Heb je dat?
-Ja .
Doe je ogen maar open
Ik sta in een blokhut. In de open haard
knappert een behaaglijk vuurtje dat een aangename gloed verspreid. Er staan
twee fauteuils bij het vuur, er is een keukentje met een driepits gasfornuisje.
Een eettafel met vier houten stoelen er omheen. Door de vensters zie ik dat buiten de
sneeuw traag recht naar beneden valt. Er is nauwelijks wind. Er hangen enkele
gelige zwart wit fotos van bergen hier in de omgeving. Naast de deur is een kapstok. Ik trek mijn
jas uit, doe mijn sjaal af, hang ze op aan het kapstokhaakje. Ik voel de jas.
Het kapstokhaakje. Alles voelt echt.
Ik voel haar armen om mijn middel en ik
draai me om. Ze zegt jij hebt een geweldige bank. Als je daarop in slaap valt
wordt je een exotische erotische wereld binnen gelaten. Ze knipoogde: "als in de
sprookjes van 1001 nacht zeg maar".
-Ik lig op een bijzondere bank, en jij ligt in je eenzame
bed dat kennelijk even bijzonder is schat .want jij beleeft nu hetzelfde als ik..
Jij was het die me in mijn oor hebt gefluisterd. Jij hebt
me gewekt. Dit gebeurt op het moment dat jij op je bank in slaap valt. Ik wordt dan
gewekt vanuit mijn slaap om je deelgenoot te zijn. Vorige keren dat je in slaap viel, sliep ik zelf niet. Ik was wakker! Andere dingen aan
het doen. Pas later, toen ik zelf in slaap viel kon ik pas gehoor geven aan je.
Ik was in verwarring. In deze wereld gelden andere wetten.
Wat van wie komt en wie wanneer droomt.
Ze vervolgde; " de vorige dromen heb ik niet kunnen sturen.
Want ik was te gast bij jou. Het was jouw droom waarin ik kwam. We sliepen
immers op verschillende tijdstippen. Dromen bestaan voort begrijp je. Ook als
je weer wakker bent bestaat jouw droomenergie nog steeds. Daarin werd ik
getrokken...Nu....nu kunnen we samen sturen. We slapen immers beiden". Ze
glimlachte: kijk rond in de hut, die hebben we samen gemaakt Ze pakte een
blok van een opgetaste stapel hout naast de open haard en legde die voorzichtig op het vuur: Laten
we het er van nemen Op een tafeltje bij
de fauteuils zag ik een tafeltje staan met daarop een fles en twee glazen
.
Ze liep naar me toe, legde haar handen
op mijn borst, sloeg haar ogen naar me op en kuste me veelzeggend op de lippen.
Weken gingen voorbij. Elke gelegenheid die zich voordeed
greep ik aan om op de bank te liggen en in slaap te vallen. Hoe kon ik er
ongelofelijk de pest in hebben als dat niet snel genoeg wilde lukken en ik glas
na glas wijn moest nemen om in die fantastische roes te geraken. Met mijn
droomvrouw sprak ik af wanneer we zouden gaan slapen, waar we in onze slaap
naar toe zouden gaan. De Taj Mahall daar zijn we geweest. In een kasteel aan de
Loire, bij Blois,op een cruiseschip onderweg naar Cairo, in een tent bij een
safaripark in Zimbabwe, bovenop de Eifeltoren zelfs . En omdat elke belevenis erotisch
van aard was en dus sexuele gevoelens en opwinding met zich meebracht, hebben
we het ook overal gedaan Ik hield van de bank. Mijn destroyer was geen destroyer. Het was een creator!! The
creator that makes dreams come true! Mijn minnares zag ik in werkelijkheid
eigenlijk nauwelijks meer in real lfe..Wanneer we kans hadden om elkaar te
ontmoeten spraken we af dit slapend te doen.
Ik houd veel van mijn lief. Ik wil dat graag vermelden.
Zielsveel! Hoe kan liefde zon schaduwkant hebben? Die is er. Iedere man zal
dat weten die ooit vreemd is gegaan. Liefde is het mooiste wat er is. Maar wanneer
er meerdere mensen in het spel zijn laat liefde zijn bezitterige kant zien.
Komt jaloezie om de hoek kijken. Spijt. Schuldgevoel. Ik wilde mijn lief geen
verdriet doen. Maar ik deed het toch, ook al was zij onwetend, het knaagde bij
me.
Tussen het genot van mijn belevenissen vanaf de bank, en het
schuldgevoel tegenover mijn lief in de werkelijkheid werd ik een willoze pion
die een hekel aan zichzelf ging krijgen. Ik diende keuzes te maken. Zou ik
mijn lief vertellen van mijn erotische belevenissen? Zou ik voortaan de bank
alleen maar als zetel gaan gebruiken, en breken met mijn minnares? In dat
dilemma zat ik levensgroot verwikkeld toen ik op een dag thuiskwam en op dat
moment mijn vrouw met een stralende glimlach haar ogen zag openen vanaf de bank
in de huiskamer. Ben je er al?vroeg ze ..zin in een kopje koffie?
Een product, een werkeenheid, een mens. Ik kan leven, bewegen, voelen, denken. Ik kan keuzes maken.
Ik ben de 50
gepasseerd, en ik ben geworden die ik immer was. Een product van mijn genen, en
daarnaast het product van mijn opvoeding en ervaringen . Maar ook evengoed ben
ik het product van wat ik eet. En drink.
Ik heb zo mijn gewoontes. Door de jaren vastgeroeste
gewoontes, zoals zo veel mensen hun gewoontes hebben. Enge soms! Bij mij valt
dat wel mee. Mayo bij de frites. Koekje bij de koffie. Sambal bij de nasi
Om vijf uur s middags, als ik thuis ben,neem ik een pilsje ,
en daarna schenk ik mezelf een glaasje witte wijn in. En latyer nog één. s Avonds (voor ik naar bed ga) neem ik rond
kwart voor elf een pilsje of twee en een flesje witte wijn. Dit alcoholconsumptiegedrag ligt in grove
lijnen al vast vanaf oor mijn 15e
jaar.
Roken is ook zon vaste gewoonte. Halfzware shag. Ik rook wanneer ik drink, als de mayo bij de frites. Een verslaving, zeggen sommigen. Ze hebben
gelijk. Dat ervaar ik nu.
Om
gezondheidsredenen, en omdat ik niet langer het gevoel wil hebben afhankelijk te zijn van
verderfelijke gewoontes heb ik het
besluit genomen om te stoppen met roken. De dokter vertelde me dat ik teveel
slechte vetten had, dat mijn vatenstelsel in mijn linkerbeen ( al sinds jaar en
dag spataderen, en nu ook al ruim een half jaar een vochtvasthoudende dikke
enkel) niet goed meer was. Medicatie is dus meer dan raadzaam.
Cholesterolverlagers en al die troep waarvan ik zoveel sombere verhalen hoor.
Met name over bijwerkingen ervan. Ik schrik daarvan af. Ik ga niet aan de
pillen. Stoppen met roken is dan het minste wat je kan doen.
Vanaf 22 juni j.l, de
dag van het doktersbezoek, heb ik niet
meer gerookt. Door wel te blijven
drinken maak ik het er voor mezelf
echter niet makkelijker op. Zozeer
zit die drank en die tabak aan elkaar
gekoppeld.
En nu sta ik voor de keuze. Helemaal stoppen OOK met
drinken .als ik dat kan, of NIET stoppen;
zien waar het schip strand en afwachten wanneer dit lijf gaat protesteren. Want
dát het gaat protesteren, is heel aannemelijk. Wanneer je reëel bent .
Tussen mijn consumptiegedrag en ik zitten niet bijster veel verschillen. Wat
blijft er van me over als ik dit allemaal los laat? Ik ben immers een roker,
een drinker. Daar hoort een bepaald inactief gedrag bij. Het is tijd voor een omslag
Ik hoop niet dat ik morgen al moet zeggen dat ik het niet
gered heb.
Uiteindelijk is de wens, zó te kunnen leven dat er plaats
kan zijn voor een gematigd ( 2 tot 3
consumpties per dag) alcoholgebruik, zonder tabak. Daar wil ik naar toe. En ook: niet s avonds doodmoe in bed ploffen,
maar het liefdesleven weer eens een nieuwe impuls geven.
Wordt vervolgd
26 juni,
Gisteravond goed doorgekomen. Ik lag wel al om half twaalf
boven TV te kijken. Het drink- en
rookpatroon bestond nooit boven in de slaapkamer, dus daar zou ik het minst
last hebben. En het liefdeleven?
Wel, dat kreeg zijn impuls .
27 juni,
Prima avond weinig last gehad van opdringerige oude
gewoontes. Ze zitten wel vaak in mijn gedachten, maar ik ben veeeel sterker dan
de neiging me aan alcohol te goed te doen. Ik hoop dat ik mezelf ga verbazen. Het is ook goed om de zware
oogleden van vanmorgen niet te hoeven toeschrijven aan de wijn van de vorige
avond. Ik kom er achter wie ik ben
zonder alcohol. Het sterkt me dat ik alweer een avond zonder het gif heb kunnen
doorbrengen. Het voelt goed niet afhankelijk te zijn.
Pas op! Dat moet nog maar blijken.
Dat weet ik. Ik kan
het nog niet zo formuleren. Maar het sterkt me.
En het liefdesleven? Vannacht een vrijpartij uit duizenden, werkelijk! God, ik
heb zon heerlijke vrouw. Het broeit en het zindert! Ik zweer je: bijna alle mannen kunnen jaloers
op me zijn!
28 juni
Even moeilijk, maar niet noemenswaardig. Het gaat goed met me. Ik drink heerlijke
sinaasappelsap, ananassap, cassis, en
water. Vanavond at ik wat aardbeien met
een beetje yoghurt, en toen ik naar bed ging, nog een broodje hartig. Dat worden de nieuwe patronen. Ik moet wel nieuwe levenspatronen zien te
vinden. Het s avonds op de bank hangen, en wat bijpraten of muziek luisteren hoort daar niet meer bij. Ik lig er voor half
één in. Dit past in het rijtje voor gezond leven: Bijtijds naar bed. Tegen een collega zei ik k ben gezond aan het leven, dat heb ik nog nooit gedaan
Geen afkickverschijnselen gehad zoals overmatig zweten. Dat
kon ik wel eens hebben als ik bijvoorbeeld slaapdienst had. Dat zijn diensten
waarin ik me het natuurlijk niet kan veroorloven om te drinken. Ik heb dan de
verantwoordelijkheid over soms wel 18 mensen met een verstandelijke beperking.
Ik sliep en slaap daar nog steeds niet goed.
Dat heeft niet alleen met het gemis van alcohol te maken, maar ook met
voelsprieten die dan uit staan, en die je opmerkzaam maken voor alle geluid
op de woning.
Jiri houdt rekening met me door niet meer in mijn
aanwezigheid binnen te roken. Hij gaat buiten zitten. Hij brengt mij op zon
manier niet in verleiding zo is de gedachte hier achter. Jiri is een goede
jongen. Maar het maakt voor mij niets uit of hij in mijn aanwezigheid rookt of
niet. Dat zeg ik hem niet, want hij heeft mij verteld dat hij nu ook zèlf
minder rookt, en dat wil hij ook. Dus het kan geen kwaad hem hierin te
stimuleren.
29 juni
Vanavond alcoholvrij bier genomen. Niet goed. Hierbij ga ik
aan roken denken. Voor de rest gaat het met mij OK. Ik was vandaag bij mn ouders. Mn moeder
vond dat als ik eventueel een te lage bloeddruk zou hebben het beste 1 of 2
borreltjes zou moeten drinken.
Het komend weekend zal ik op moeten passen dat ik mezelf
niet in de valkuil laat stappen. Ik ga naar 2 verjaardagen, een feestje omdat
iemand geslaagd is, èn een barbecue. Bovendien bestaat de kans dat het
Nederlands voetbalelftal aanstaande vrijdag , als ze tegen Brazilië winnen, in
de halve finale van de wereldbeker terecht komt. Dat evenement zal hier op TV
met een gezelschap gevolgd gaan worden, onder het genot van
1 juli
Saai, zo ervaar ik het zelf niet zo, maar voor Ingrid zal
het wel zo zijn. Ze zei het ook vanmorgen: gezelliger wordt het er niet op
Gisteravond zei ik om half twaalf al welterusten. Ik vind het wel lekker om wat
eerder in bed te liggen. Al die avonden dat we hier stomend en slempend op de
bank hebben gezeten en we te bedonderd waren om naar bed te gaan hebben voor
mij behoorlijk aan charme ingeboet. Het werd tijd, na al die jaren, om het roer
om te gooien.
Meer dan beu was ik de gedachtes die ik s morgens kort na
het ontwaken vaak had, namelijk dat ik vanavond es wat minder aan zou gaan doen,
terwijl ik wist dat ik me daar niet aan houden zou.
Het voelt goed om je
daarvan te kunnen bevrijden. Je los te scheuren uit vastgeroeste patronen.s
Morgens sta ik bijtijds op. Om half acht kleed ik me aan, wek de kinderen,
poets mijn tanden en zorg voor een ontbijtje.Allemaal helemaal goed.
Ik denk al aan mijn volgend project: werken aan mijn andere
tekortkomingen .
3 juli 2010
Nederland IS in de halve finale terechtgekomen, ik WAS op de
BARBQUE, het feestje voor de gelaagde Kristel ging niet door, en ik leef mijn
leven nog steeds ascetisch.
4 juli
In gezelschap ben ik
niet iemand die de boventoon voert, die je er bovenuit hoort. Ik ben
rustig, niet bijzonder spraakzaam, maar wel vaak oprecht geïnteresseerd. Soms
lukt het me onderhoudend te zijn. Mijn ding in conversaties zijn speelse
plagerijtjes. Een beetje uitdagen. Mensen tot nadenken stemmen. Daarmee de
diepte in gaan. Dit kan ik met een
beetje drank op . Ik word niet altijd
goed begrepen, of ik word soms als oninteressant ervaren, maar ach. Ik
ben ook een beetje afwijkend model. Ik ben een man die niet veel met autos
heeft, of gadgets. ik weet niks van belastingen en koopsompolissen. Ik ben geen
mannelijke man. Klein van stuk, niet in het pak, maar in t- shirt. Ik heb geen
carrière, en ben geen ondernemer. Dus ja, ik vind niet makkelijk aansluiting
Blijft over: vakanties, kinderen, politiek en voetbal. Ja, politiek staat ook in het rijtje. Ik vond
altijd dat ik er geen verstand van had, maar het is me gebleken dat anderen, die er wel over praten, er nog
veel minder verstand van hebben dan ik.
Of evenveel.
Drank kan helpen de tong losser te maken. Gisteravond had dat me zeker ook wel iets
geholpen..( ik was op een verjaardagsfeest met veel mensen die ik niet, of niet
goed, kende) maar zonder dat wijntje, zonder die pint, ben ik niet zoveel
anders.
Kortom: ik drink nog steeds niet. De Tweede Helft ( 50 +)is definitief begonnen: Haar eraf,
steunkousjes aan, sigaretjes weg en drank laten staan. Here is: Hell Man! ( afkorting van healthy-man)
7 juli
Inmiddels zit ik in een andere fase. Die luidt: wat kan
naast een glaasje wijn als compensatie dienen voor het roken?
Inderdaad, ik drink weer een wijntje.Maar geen chipssoort,
geen crackertje met hartig beleg, belet met, om ZIN te houden. Zin in tabak.
Het beste ik nog een boterham, geloof ik. Daarbij smaakt een
wijntje ook niet meer.
Ik was bij de dokter. Zijn reactie op mijn opmerking dat ik
nu al bijna twee weken niet rookte of dronk was de vraag of ik nu beter sliep.
Nee, hetzelfde als anders. Ik slaap thuis 5 tot 6 uren.En dat is goed.
8 juli 2010
Mwa Niet tevreden nee.
Dat drinken van mij leidt tot meer drinken. En daar ZIT ik
weer bijna te knikkebollen, en daar VAL
ik weer met een plof in mn bed. En vanmorgen werd ik wakker met het
gevoel waarvan ik de afgelopen weken juist verschoond was gebleven: vanavond
doe ik minder.
Ik ben nog niet toe
aan gelimiteerd wijn drinken. Ik zal de wijn nog even moeten laten staan. Het
gaat allemaal niet heleMAAL vanzelf, Ger Booij!
9 juli
Bier en wijn gedronken vandaag/vanavond. We waren op bezoek
bij de fam. Middelbeek. De rookbehoefte bleef achterwege en compensatiegedrag
was te hendelen.
Meer en meer wordt ik een ochtendmens. Het is nu al een paar
keer voorgekomen de afgelopen weken dat ik er voor zeven uur uit was.
12 juli
In de finale stonden wij. Nederland. De finale van de World
Champion Football. En we verloren met 1- 0 tegen Spanje in de verlenging. En ik
kan zonder roken gewoon kijken. Dus dat zijn dan toch wel bonus- punten. Nog
steeds het mechanisme aan het afbouwen dat er bij een wijntje een shaggie
hoort. Gaat steeds beter.
16 juli
Nee, ik voel me niet gezonder.
18 juli
Voor het eerst sacherijnig vanwege het niet- roken Kwaad
op mezelf dat ik het roken niet uit mijn hoofd krijg. Bah. Ik krijg het
moeilijker, en denk dat ik toch op termijn weer zal gaan beginnen. Voor het
eerst, dat ik dat denk.
Volgende week is de situatie anders. Dan is de omgeving
anders. Dan gaan we met de caravan op vakantie voor bijna 4 weken. Dan zal het
niet- roken me waarschijnlijk makkelijker vallen. Daar houd ik me dan maar even
aan vast.
25 juli
Roken is gezelligheid voor mij. Zonder roken is het saai. Het past bij mijn
manier van leven. Ik ben pas thuis in deze wereld als ik kan roken.
27 juli
Het is nog maar net over middernacht, ik drink witte wijn,
en ik heb geen behoefte aan roken! Hoe kan het? Ik weet het niet. Ik heb net
wat cashew noten gegeten. Schuilt hierin mijn oplossing? Zit hierin de stof die
mechanismes doet oplossen?
Gisteravond heb ik
Calvados gedronken. Ik dacht: misschien is dat wat! Dat is een lekkere
borrel die ik niet gewoon ben te drinken , en dus buiten het gangbare patroon
valt. Bovendien is de smaak van Calvados niet meteen te rijmen met tabakssmaak. Een mens denkt wat af. Maar mijn mechanismes
lieten zich door deze slimme zet niet beetnemen. De behoefte was net zo sterk
aanwezig als wanneer ik witte wijn zou hebben gedronken. Wel beregoed geslapen
die nacht.
1 augustus
Ik had het van de
week gevonden in het eten van cashewnoten. Ik kon mijn wijntje en mijn
biertje drinken zonder rookbehoefte. Eindelijk, eindelijk had ik een vervanging
gevonden!: Cashewnoten. Doet U mij nog
maar een witte wijn met!
Tralala.
De dag daarna hetzelfde procedé gevolgd, en da dag daarna
ook, de dag dat ik overigens in de gaten kreeg hoe snel het eten van noten
tegen kan gaan staan. Misschien ook maar eens andere nootachtigen proberen.
Vervelend, echt vervelend is het volgende. En ik weet niet
of het helemáál eerlijk is, om het hier
te vermelden, maar mijn relatie komt
door mijn anti- rookgewoonte enigszins
onder druk te staan. Onze gezamenlijke avondjes werden immers gekenmerkt door het paffen en slempen. Daar is nu weinig
meer van over.
Weet je hoe ver het nu gekomen is? Mijn vrouw rookt ik niet.
Zij wil mij oh liefde- niet onnodig
belasten. En nu we op vakantie zijn en we veel tijd in de caravan doorbrengen,
gaat zij buiten zitten roken. Het kan soms in de avond wat killer zijn dan
rookt zij buiten met de jas aan. Boek erbij. Kaarsje op de campingtafel.
En ik ? Ik ben s avonds uitgeput. Wil na negenen liggen.
Heb geen behoefte aan andere dingen. Ik
sta s morgens bijtijds op, vroeger als de rest van de familie. s Avonds
betaal ik de prijs.
Mijn vrouw en ik: ochtendmens en avondmens. Een deel van
onze gezamenlijkheid verdwijnt. Zo heeft zij ook zwaar te lijden onder mijn niet-roken. De slemp- en
pafavonden vallen weg. Zij zit buiten voor de caravan. Ik lig binnen te slapen.
Je kunt je andere vakantie- avonden voorstellen En ik kan me daar dan weer
schuldig over voelen ik neem me voor vanavond wakker te blijven. Ingrid is
vanmorgen als compromis vroeg opgestaan Hoe gezond mag niet-roken zijn? En ten
koste van wat?
10 augustus
Voorlopig ben ik s avonds moe, en slaap ik. Het lijkt wel
of de alcohol meer impact op me heeft nu ik niet meer rook. Kortom: ik kan
minder goed tegen drank. Ik val in slaap na een paar wijntjes. En nootjes die
compenseren op den duur ook niet meer. Bovendien, je komt er pondjes van aan. Ik
slaap , ben de saaiste thuis. En als ik nou nog dik word .er is niemand in huis
die vrolijk wordt
24 augustus
We zijn weer thuis. De
situatie veranderd niet veel. Ingrid
probeert haar leefgewoonten wel meer en meer aan mij aan te passen. Voor 00.30u
komt ook zij naar bed, en ze staat bijtijds op.
Ik ben nu voor 08.00 op. Dat ritme heeft Ingrid nog niet.
Zie ik ook niet zo snel gebeuren.
Het niet roken wordt er, zolang ik s avonds drink, niet
makkelijker op. Het verlangen blijft elke avond de kop op steken. Bij een
gezellige avond hoort de geur en smaak van tabak. Dat is al veertig jaar zo, en
dat veranderd niet opeens.
6 september
De laatste twee avonden geen moeite gehad niet te roken. Ik dronk wel.
16 september
OK Eentje, twee avonden geleden. Om te zien of ik het al
smerig vond. Maar dat was niet zo. Meteen weer vergeten, dat shaggie.
27 sept.
Nóg een heb ik er gerookt in de tussentijd. Behalve Ingrid
hoeft niemand dat te weten. Nu moet ik
dat niet meer doen, anders kan ik niet meer zeggen dat ik gestopt ben. Voor je
het weet zit je op een gemiddelde van 1 per maand. s Avonds graai ik uit een
enorme zak chips chips. Daar voel ik me niet gezond bij. Maar ja.
Maandag 25 oktober
Wanneer was het? Ik
denk nu bijna twee weken geleden. Met meer gemak kon ik s avonds mijn
alcoholische versnapering nemen, zonder automatisch te koppelen. Het was op een
avond dat ik de behoefte niet voelde om te roken.
Ik had niet de behoefte. Ik kon het dus loslaten. Na bijna
vier maanden was het gelukt. En hoewel ik eerder steeds stiekem heb gedacht dat
ik ooit wel weer zou gaan beginnen met roken, begon ik nu er voor het eerst
echt in te geloven dat ik buiten dat shagje kon. Ik kon het!. Ik voel niet meer
de behoefte, ik ga nooit meer roken!!.
En ja, hoe werkt dat?
In ieder geval bij mij zo, dat ik rustig weer een shagje, zomaar, kon opsteken.
Kan geen kwaad. Ik weet dat ik zonder kan.
Maar de volgende avond nam ik er drie. En de volgende avond
weer drie of vier. En toen dacht ik Ho.
Meteen was ook het ritme van vroeger weer hersteld. Het werd weer
later eer ik naar bed ging. We babbelden s nachts wat langer door. Ha,
ouderwetse gezelligheid. De gezelligheid van de blauwe walm in de kamer.
Maar ja ..we moeten ons niet voor de gek houden natuurlijk ..de
volgende dag maar niet gerookt .dat was gisteren.
20Januari 11-01-20
Mijn drink- en rookniveau zit weer zon beetje op zijn oude
peil. Wel weet ik nu dat ik kan stoppen. Dat rookt wel plezieriger.En geeft veel meer rust.
