Zij gaan vanaf nu door het leven als trotse Peter en Meter van onze toekomstige zoon of dochter. Wij zijn natuurlijk heel blij dat zij deze fijne opdracht willen aangaan!!
Maar wie zijn zij?
Marleen is al zolang als wij ons kunnen herinneren familie. Getrouwd met Jos, de broer van Carine, en mamma van Fien. Zoals op onderstaande foto te zien is ze vooral een levensgenieter en een heel lieve schoonzus.
Erwin is sinds onze jeugd al een goede vriend en samen met Petra hebben zij een dochter Saar sinds een paar maanden. Nadat zij zelf al vele jaren hebben gewacht op hun (adoptie)dochter wou Erwin er voor ons er nog eens een spannende wachtperiode bij doen door Peter te worden.
Heel erg bedankt allebei! Wij zijn er heel blij mee.
Vandaag zijn we weeral een plaatsje vooruit geschoven!! We staan nu op de zevende plaats. Totaal onverwacht hebben vrienden van ons die 1 plaatsje voor ons stonden vandaag een toewijzing gekregen. Zo wordt het ook heel duidelijk dat niet altijd de volgorde van de lijst bepalend is maar wel de matching tussen ouders en het kind. Carine werd helemaal wild vandaag toen ze het nieuws uit eerste hand hoorde. In onze vorige adoptie hebben we dit niet meegemaakt toen stonden we als eerste op de lijst. Ik moet nu wel zeggen dat ik zelf ook de spanning serieus begin te voelen. Op naar de zesde plaats nu!!
Umeti is heel erg bezig met de komst van zijn broer of zus. Bijna dagelijks valt er wel iets over te zeggen. Zo zijn we al lang niet meer met drie in huis maar is broer of zus er altijd bij als we iets vertellen vb. dan gaan we met ons drie naar... "Euh neen pappa dan gaan we met één-twee-drie (wijst ons aan)- en een broer of zus hé pappa.... . Maar wat zou het nu worden, een jongen of een meisje?
Voor Meti moest het eerst een jongen zijn maar in de week vroeg hij: U: pappa, wat wil jij een jongen of een meisje? P: een jongen zou fijn zijn maar een meisje zal ook leuk zijn U: ja hé pappa, een meisje is ook heel fijn hé
En ja wij zijn natuurlijk ook benieuwd of het een jongen of een meisje zal worden.
Vandaag hebben we via via vernomen dat we nog een plaatsje vooruit zouden zijn gegaan. Het wordt al spannend nu, maar het kan ook nog een half jaar duren. Dat is nu net het moeilijke aan adoptie dat je niets op voorhand kan voorspellen hoe het zal lopen. Umeti blijft er meestal heel kalm bij. Hij heeft dan ook zo zijn methodes om rustig te blijven en heel veel geduld te hebben.
Umeti heeft dit weekend zijn vriendinnetje (al van in Ethiopië) op
bezoek. Ze zullen drie dagen bij elkaar zijn. Meteen een goede test voor
hem hoe het zal zijn als er een broer of zus er bij zal komen. Tot nu
gaat het heel goed.
Welkom op onze blog. Velen van u zullen zich onze eerste blog nog wel herinneren bij de komst van Umeti. Nu we in de eindfase zitten voor een broer of een zus voor Umeti hebben we besloten terug een blog op te zetten.
Wat voorafging:
augustus 2009 aanmelding bij Kind en Gezin
Begin 2010 goedkeuring rechtbank
2 mei 2011 versturing dossier naar Ethiopië: onze officiële wachttijd kan beginnen
2 mei plaats op de wachtlijst: 14
15 mei plaats op wachtlijst : 13
19 mei plaats op wachtlijst: 12
31 mei plaats op wachtlijst: 9!!
Aan dit tempo zal het wel niet blijven vooruit gaan maar het is wel gunstig.