Aangezien we deze winter voor het eerst de mountainbike gaan gebruiken als voorbereiding naar volgend seizoen, besloten we maar meteen dit jaar in schoonheid af te sluiten met de Bart Brentjens Challenge. Een mountainbikemarathon over 100 kilometer...
We zijn met 3 vandaag. Jim, Jef en Ben hebben hun zware mountainbikes van onder het stof gehaald om af te zakken richting Maastricht. Het is er gigantisch druk en we vrezen het ergste voor opstoppingen onderweg. De organisatie is echter vlekkeloos, de toppers vertrekken om 10u en de mindere goden (ook wij dus) vertrekken vanaf 10u10 in groepjes van 100 met steeds een minuut tussen. Een succes zo blijkt want we worden eigenlijk nergens opgehouden in die mate dat we er nerveus van zouden worden.
We vertrekken relatief rustig met een heel sterke Jim. De versnelling die hij bergop duwt is fenomenaal, terwijl Jef en ikzelf à la Andreas Klöden peddelend vorderen. Na 34 kilometer zitten we op een gemiddelde van 20,5 km/u, na 64 kilometer op 20,7 km/u om daarna terug te vallen naar 19,8 km/u na 80 kilometer.
Ondertussen is er al heel wat gebeurd. Ikzelf was iets te overmoedig in een afdaling, voorwiel verliest grip en tegen de korst (zachte bosgrond gelukkig). Iets verder schat een collega biker de supersteile afdaling in datzelfde bos volledig fout in en gaat ettelijke malen over de kop. Het spektakel was zeker nog niet ten einde want opnieuw een beetje verder, maar dit keer bergop, is er een 20-tal meter voor mezelf en Jim plots een tumult. Ik had iets zien bewegen maar kon het in de flits niet thuisbrengen. De pechvogel-biker werd geramd door een hert dat plots uit de dichte bebossing kwam gesprongen en zat volledig groggy aan de kant van het bospad. De natuur is toch schoon é...
Het parcours is prachtig en soms heel technisch. Ben heeft hier een voordeel door zijn (beperkt) mountainbike-verleden en kan op een heel technische gedeelte bergop op de fiets blijven terwijl Jef en Jim te voet verder moeten. Aan de voorlaatste bevoorrading wachten we terug op mekaar en vangen we de laatste 30 kilometer aan. Vanaf hier is het alles geven om zo rap mogelijk aan de streep te komen. We moeten op gegeven moment met de fiets nog door een rivier, die veel dieper was dan verwacht (é Jim). Meteen daarna volgde een gevaarlijke technisch stuk waardoor het moeilijk was om grip te vinden met natte banden. Ben slaat hier opnieuw een gaatje en zal zijn makkers pas aan de streep terugzien.
We komen nog knap lastige stukken tegen met o.a. losliggende stenen. Het is hier dat Jef ook tegen het dek gaat, zonder al te veel erg. Jimmy heeft dan weer materiaalpech, hij heeft te kampen met een fel slepende schijfrem en is genoodzaakt om te stoppen de rem volledig los te zetten. Zonder achterrem zet hij de tocht verder !!
Het laatste stuk van het parcours leggen we allemaal supersnel af, de gemiddelde snelheid van Ben loopt op tot 21,3 km/u gemiddeld en Jef en Jim zitten net onder de 21 km/u. Sterk gereden en beestig geamuseerd onderweg.
Voor de cijfergoeroe's onder ons (Ben en Jef vooral) nog even de tijden + respectievelijke klassementen over de 104 km : BEN 104 kilometer - 4u 51min 47sec - 41ste op 355 deelnemers toerversie - 166ste plaats op 282 deelnemers wedstrijd JEF 104 kilometer - 4u 58min 23sec - 58ste op 355 deelnemers toerversie - 188ste plaats op 282 deelnemers wedstrijd JIM 104 kilometer - 5u 5min 30sec - 76ste op 355 deelnemer toerversie - 215de plaats op 282 deelnemers wedstrijd
Nu is het tijd om heel even te rusten om er in november terug aan te beginnen...
De voorlaatste wedstrijd van het seizoen, volgende week Kieldrecht en dan zit het er echt op. Gelukkig genieten we een prachtige nazomer en zijn de omstandigheden ideaal om te koersen. We bevinden ons op een boogscheut van Boekhoute waar we 2 weken geleden te gast waren. Ook hier is het parcours prachtig, bijna overal nieuw asfalt en slechts 4 bochten in de 7 kilometer lange ronde.
De wind blaast vrij krachtig vandaag en in de opwarmingsronde denken we er het onze van. Het deelnemersveld mag er zijn, alle vedetten/sterk mannen zijn komen opdagen en het beloofd een snelle koers te worden. Dries Echelpoels, Marcin Sitarski, Davy Peersman, Robby Van Raemdonck, Bart Rombouts,...en ga zo maar door.
Dries Echelpoels is enorm actief vanaf de start, maar raakt heel moeilijk weg. Het peloton wordt op de stukken zijwind steeds op een lint getrokken en daar is het voor mezelf en Jef steeds even bijten. We zitten vrij goed en koersen aanvankelijk verstandig mee. Ikzelf voer in ronde 3 even het peloton aan en in ronde 5 tracht ik naar een groepje met alle favorieten toe te rijden, wat niet meteen lukt. Ik laat me opnieuw uitzakken tot in het peloton. Ook Jef laat zich gelden in ronde 4 en voert daar de forcing, zonder succes want er komen voorlopig geen scheuren in het peloton. In ronde 6 werd er abnormaal hard gereden, alle vluchters werden ingelopen gevolgd door verscheiden ontsnappingspogingen. Velen, wijzelf incluis, zitten nu op het tandvlees. Er wordt geen moment van recuperatie toegestaan en het is pompen of verzuipen.
Beiden slagen we erin deze ronde te overleven, Jef in het midden van het pak en ik als voorlaatste van het al fel uitgedunde peloton (moest even bekomen van inspanning in ronde 5!!). In de voorlaatste ronde zit Jef opnieuw vooraan het peloton, hij rijdt verstandig vandaag en reageert deze niet op alles. Ikzelf ben stilaan gerecupereerd en schuif met het ingaan van de laatste ronde naar voren. Ik zit netjes in het sterke wiel van Robby van Raemdonck en maak daar dankbaar gebruik van.
Ondertussen zijn er (zo wisten we pas achteraf) heel wat renners voorop geraakt. Voor ons zit er niets meer in dan de pelotonspurt zo goed mogelijk af te werken. In de voorlaatste rechte lijn zit ik, met Jef in het wiel, al geruime tijd op kop tegen de wind in te beuken. Op 200m van de laatste bocht naar de finish, trachten nog 3 renners weg te springen en Jef gaat mee. Ze hebben een gat en ik houd even de benen stil. De renners achter mij konden dat niet appreciëren maar daar kon ik echt niet van wakker liggen. Ik schuif van zodra mogelijk terug in maar ben niet van zinnens meer mee te spurten, het teamwork zit erop. Plots zie ik Jef manouvreren aan de rechter kant van de weg en zie hem uitwijken op het voetpad. Weg goede positie en kloof met het aanstormende peloton.
Zelfs ik ga hem nog voorbij en eindig 2 plaatsen voor hem op de 27ste plaats. Jammer van de ploegtactiek, Jef had netjes bij de eerste 15 kunnen rijden mochten zijn 3 medevluchters niet op een schlemielige manier in elkaar haken.
Even vloeken en weer verder, op naar Kieldrecht. Misschien hebben we daar meer geluk...
Gemiddelde snelheid vandaag 41,7 km/u.
Jefke en Ben
Categorie AB: 1.Davy Peirsman (Temse, winnaar cat. A) 2.Dries Echelpoels (Hoevenen, winnaar cat. B) 3.Fonny Kint 4.Kristof Muys 5.Mattias Nys 6.Fabien Hanssens 7.Peter Mol 8.Joeri Bultinck 9.Nikola Lion 10.Filip Timbreur 11.Andy van Loon 12.Bart Rombouts 13.Eric Vereecken 14.Françus Van Gorp 15.Peter Snels 16.Robby Van Raemdonck 17.Filip Van Damme 18.Dimitri Nijs 19.Kieran De Fauw 20.Filip Troubleyn 21.Franky De Fijn 22.Rob Ocraft 23.Bart De Wolf 24.Paul Snels 25.Salim Van De Putte 26.Koen Heyrman 27.Ben Verburgt 28.Jan Lippens 29.Jef De Batist 30.Joachim Meiresonne
ZATERDAG 23 SEPTEMBER 2006 - KOERS MINDERHOUT (60 kilometer - 12 RONDEN)
Twijfelachtig weer in de voormiddag, maar na de middag trekt het gelukkig helemaal open. De fysieke inspanningsproeven bij het Nottebohm waren positief voor Ben en Jef dus op naar Minderhout.
Kort en krachtig rondje van 5 kilometer, vrij veel draaien en keren over goede banen. Uitgezonderd in 1 bocht was de goot nogal aan de brute kant en moest die met enige voorzichtigheid genomen worden.
Redelijk wat (bekend) volk zien we de revue passeren. Dries Echelpoels, Bart Rombauts, Robby van Raemdonck en nog vele anderen. Zelfs in het toilet hing er gekend volk tegen de deur !! Ook aan persoonlijke supporters geen gebrek. Onze soigneurs/beste supporters Tante en Nonkel uiteraard, maar we kregen ook bezoek van Tom VDT en Mike Ley, Joyce en the kids. Zij kwamen ne keer zien hoe zo'n koerske eraan toe gaat om volgend jaar misschien zelf de stap te wagen.
De eerste ronde verloopt tergend traag, hoewel ik daar niet veel mensen over hoorde klagen. Vanaf ronde 2 zit het spel op de wagen en Jef bevindt zich dan al constant bij de eerste 5 van het peloton. Ikzelf schuif 'ogenschijnlijk' rustig mee achter in de groep. Het regent aanvallen en niemand minder dan Dries Echelpoels ontsnapt in ronde 3 met 2 anderen. Iedereen weet dan al hoe laat het is...rijden voor de 4de plaats !!
De ene na de andere probeert weg te geraken en af en toe is er wat afscheiding. Zo zit ikzelf 1 en Jef meerdere keren in een groepje dat 50 tot 100 meter voor het peloton uitrijdt. Ergens in ronde 4 rijden we samen nog een gat dicht, voor mezelf was die inspanning een duidelijk signaal om me vanaf dan terug weg te steken en de kat uit de boom te kijken. Jef was duidelijk nog niet voldaan en hij blijft superactief in de weer op de frontlinie. Ik zag hem van achteruit elke bocht als 1 van de eersten aansnijden.
Toen we in ronde 9 over de streep reden, kregen we plots de melding dat we de laatste ronde ingingen. Blijkbaar zaten we het lijvige peloton van de CD-reeks op de hielen en men wilde geen risico's nemen. Dringend tijd om mijn positie te verbeteren en langs de binnenzijde van de eerste bocht zat ik al meteen in de voorste gelederen. De frisheid van Jef viel me meteen op verbaasde me enigszins, hij had al bergen werk verzet !! Des te beter, misschien konden we voor het eerst dit seizoen mekaar nog van dienst zijn in de spurt.
In de laatste ronde is het zaak je positie vooraan zo goed mogelijk vast te houden. Echt iedereen tracht hetzelfde te doen en mede daardoor verliest Jef een aantal plaatsen. Ikzelf handhaafde me goed en zat het merendeel van die ronde vooraan de groep om het tempo te onderhouden. Naar het einde toe kreeg ik het daardoor even lastig en werd door een tiental renners gepasseerd. Ik had verwacht dat Jef daar ook bij zou zijn, maar hij kwam niet. Bij het opdraaien van de laatste scherpe bocht zat ik goed gepositioneerd. Op 300m van de streep bevond zich een vluchtheuvel die men in alle vorige rondes langs links passeerde. Toen het peloton net daarvoor langs rechts op gang werd getrokken versnelde ik mee maar bleef links van de weg. Toen het peloton naar links kwam gezwiept had ik zonder veel moeite heel wat plaatsen goedmaakt. Het enige wat nog moest gebeuren is rechtdoor en vol aangaan. Ondanks een 'smerige' kwak passeerde ik nog enkele renners om als 16de te finishen (13de in de pelotonspurt).
Na het uitbollen was Jef nog steeds niet over de meet gekomen. Was hij plat gereden, gevallen,... ? Terugrijden ging niet, de koers was nog volop bezig. Dries Echelpoels had aan 1 demarrage genoeg om zijn medevluchters probleemloos in de vernieling te rijden en kwam daardoor solo aan.
Pas daarna kwam Jef op de fiets op het gemak aangereden. Niet lek, dus gevallen. Een 'nog smerigere' kwak gekregen in een bocht (die hij op volle snelheid aan de buitenkant nam) waardoor hij naast de weg in het grind kwam. Terug op de weg springen lukte niet en hup...in het decor !! De eerste valpartij in een koers was een feit, gelukkig zonder al te veel erg. Zowel Jefke als carbon ros bleven nagenoeg ongedeerd.
Mooie omloop...we'll be back next year...hasta la vista baby.
Afstand : 50 km Gemiddelde snelheid : 42,0 km/u
Categorie AB: 1.Dries Echelpoels (winnaar cat B) 2.Piet Herreygers 3.Christophe Smits (winnaar cat A) 4.Raf Martens 5.Rik De Vree 6.Francis Vrients 7.Peter Van Den Broeck 8.Herman Proost 9.Robby Van Raemdonck 10.Bart Rombouts 11.Bart De Wolf 12.Filip Troubleyn 13.Eric Aubroeck 14.Luc Verheyden 15.Bart Van Schilt 16.Ben Verburgt 17.Jan Lippens 18.Frank Mertens 19.Jan Savat 20.Philip Haest 21.Stein Vermeulen 22.Stefaan De Grauwe 23.Salim Van De Putte 24.Gino Van Broeck 25.Jeroen Luytenburg 26.Mario Bolssens 27.Paul Snels 28.Wim Monden 29.Nikola Lion 30.Danny Heynen
ZATERDAG 9 SEPTEMBER 2006 - WEDSTRIJD BOEKHOUTE (68 Kilometer - 8 ronden)
Na een meer dan geslaagde trainingsrit vorige week met de Polderrenners (door weer en 5 beaufort wind AVS 36,2 km/u) vonden Jef en ik het nog eens hoogtijd om te koersen. De vorm zit goed dus we zakken naar Boekhoute af. Aldaar treffen we een prachtig, lang en snel parcours aan. Ellenlange rechte stukken en slechts 2 echte bochten te bespeuren op een rondje van een dikke 8 kilometer. Ondanks een vrij felle wind is het prachtig koersweer, zo vonden ook 41 andere deelnemers.
We beginnen ondertussen zo links en rechts wat volk te kennen en wat nog leuker is, het volk begint ons ook stilaan in de armen te sluiten (beetje overdreven maar klinkt mooi).
Volgens een aantal kenners die we aan de tand voelden voor de start draait het hier altijd op een massaspurt uit. Zoveel mogelijk wegsteken is het advies dat we meekrijgen maar laat ons eerlijk zijn al snel naast ons neerleggen.
De eerste ronde komt op het eerste stuk traag op gang, er staan heel wat jonge elites zonder contract aan de start en misschien zorgen zij voor een beetje onzekerheid. Lang duurt de studieronde echter niet, er wordt serieus gas gegeven en de kilometerteller gaat moeiteloos naar 60 km/u !! Wij hebben even onze terechte twijfels over de goede afloop van deze wedstrijd, we zitten beiden nog goed maar als dit elke ronde herhaalt wordt zal het serieus tandenbijten worden om al of niet het onderspit te moeten delven.
Het is een zenuwachtig gedoe van in het begin, constant springen renners weg en gaan er anderen al even bezeten achteraan. Zo probeer ook ikzelf in ronde 3 met een paar gasten iets op poten te zetten. We rijden even voorop maar het duurt niet lang of ik hou zelf de benen stil om me in te laten lopen. Het goede nieuws is dat ik de zware inspanning perfect verteer en moeiteloos bij de eerste 20 in het peloton in het wiel kan blijven om snel te recupereren. Dat Jef sterk bezig is de laatste weten is bijna algemeen geweten en dat bewijst hij ook vandaag. Vanaf ronde 3 zit hij constant mee voorin het peloton, zet zelf meermaals aan, zit enkele keren in een groepje voor het peloton uit te rijden en reageert op alles en iedereen die nog maar een beetje beweegt. Ook zijn recuperatievermogen is fenomenaal, doch zijn krachten zijn niet onuitputtelijk en hij besluit om zich op tijd even uit te laten zakken.
In ronde 7 begint het echt hectisch te worden, blijkbaar hebben velen geen vertrouwen in de eigen sprintcapaciteiten en proberen er vanonder te muizen. Plots nemen Jef en ik ongewild het ganse peloton op sleeptouw zonder ons te forceren. Links en rechts springen er renners 1 voor 1 weg terwijl wij het tempo gewoon handhaven, wegraken is een zo goed als utopische gedachte. Na kort overleg beslissen we dan toch om met de eerste de beste die nu passeert mee te springen. Ik laat even een gaatje om dan vol op de trappers naar de ontsnapten toe te gaan. Tegen 56 km/u wriemelt Jef zich met enige moeite in mijn wiel, we rijden het gat snel dicht. Jammer dat heel de meute nog in ons kielzog zit.
We hebben nog 1 ronde om van deze zotte inspanning te recupereren en te rekenen op onze over het algemeen vrij sterke eindrush. Velen zitten choco en dat merk je, het zijn steeds dezelfden die het werk opknappen. In de laatste ronde valt op gegeven moment alles volledig stil naar wielertoeristenniveau. Goed om nog wat te drinken, de longen nog eens vol te pompen en alles op het gepaste moment uit onze tengere lijven (in vergelijking met vele andere renners) te persen in de sprint.
Onze positie en inzicht gaat ook stilaan beter. In de laatste rechte lijn zitten we goed geposteerd. Op een kleine 300 meter is er nog een goedlopende vluchtheuvel en we hadden op voorhand beslist om vanaf alles te geven. Ik slaag erin om op de linkerkant van de weg in een klein gaatje te duiken om vervolgens tientallen renners echt vlot te remonteren. Jef doet hetzelfde aan de rechterkant van de weg en eindigt haast naar gewoonte 2 rijen of 8 plaatsen achter me. Ik zou volgend jaar ofwel iets vroeger beginnen sprinten of ervoor zorgen dat we toch nog iets meer vooraan zitten. Als we daar bij de eerste 15 renners zitten gaan we voor de overwinning (dromen mag é) !!
Er waren 12 renners ontsnapt met opnieuw een overwinning voor Davy Peirsman in Categorie A en Bart De Wolf in Categorie B. Aangezien ikzelf als 18de en Jef als 26ste over de meet kwam, wil dit zeggen dat we respectievelijk 6de en 14de van de pelotonspurt waren. De snelle benen zijn gearriverd en dat geeft een bangelijk gevoel. De tevredenheid druipt er bij ons beiden vanaf, nu is het zaak om rustig de conditie te onderhouden en nog een aantal koersen meepakken voor het seizoen ten einde is.
Nog even melden dat de gemiddelde snelheid op mijn teller (die niet 100% correct is maar toch) 42,8 km/u bedroeg.
Keep up the spirit en keep on cycling zou Jefke zeggen !!!
BEN
UITSLAG : 1.Davy Peirsman (Temse, winnaar cat. A) 2.Bart De Wolf (Smetlede, winnaar cat. B) 3.Jochen Heylens 4.Nico De Vrient 5.Robby De Roos 6.Fabien Hanssens 7.Nikola Lion 8.Lode Boes 9.Kristof Van de putte 10.Bart Rombouts 11.Mattias Nys 12.Tom Brulez 13.Robby Van Raemdonck 14.Salim Van De Putte 15.Joeri Bultinck 16.Tim Vijverman 17.Roald Stevens 18.Ben Verburgt 19.Patrick De Roos 20.Sig Van De Walle 21.Gert Geeraerts 22.Geert Verween 23.Filip Troubleyn 24.Sjacco Matthijs 25.Bart De Wolf 26.Jef De Batist 27.Koen Boelens 28.Joost Henning 29.Youri Cathelyn 30.Peter Van Havere
ZONDAG 27 AUGUSTUS 2006 - KAMPIOENSCHAP VAN DE STAD ANTWERPEN (STADSPERSONEEL EN HAVENARBEIDERS)
Op zondag 27 augustus wordt op de Antwerpse Linkeroever een koers georganiseerd die enkel toegankelijk is voor Havenarbeiders en Stadspersoneel. Vemits ik werkzaam ben in het Stedelijk Onderwijs en de koers plaatsvindt in mijn achtertuin, een uitgelezen kans om een prijs te rijden dacht ik...
Er zijn 2 categoriën: -40 jarigen en +40 jarigen en er wordt per reeks een algemeen en apart klassement gemaakt voor respectievelijk Stadspersoneel en Havenarbeiders. Een biljartvlakke omloop op de brede boulevards van Sint-Anneke en een laatste rechte lijn van meer dan een kilometer kenmerkten het parcours van deze 66km lange wielerwedstrijd.
Eerst gaan de veteranen van start en ik zie een fietsmaat van me, Eric, te vroeg aangaan in de laatste rechte lijn en daardoor 2de eindigen. Iets om in het achterhoofd te houden, moest het tot een sprint komen.
Aan de start 35 renners, waarvan 28 dokwerkers en 7 van de stadsdiensten. Ik hou vooral de mannen van't Stad in't oog, want als ik voor hen eindig win ik de reeks. Vanaf ronde 1 volgen er vooral stevige demarrages van 2 ploegmaats om op die manier de koers in een definitieve plooi te leggen. Tot 2, 3x toe spring ik mee met 1 van hen, maar na de 4de tempoversnelling moet ik toch even passen en zit ik in het peloton. 3 andere renners zijn wel mee en de vogels zijn gaan vliegen...achteraf hoorde ik dat oa. Belgisch Kampioen vij de Liefhebbers B, Marcin Sitarski, mee in de kopgroep zat.
In elk geval zitten de 4 sterksten vooraan, we zien ze dan ook van heel de koers niet meer terug. Ze lopen zelfs ronde na ronde verder uit op het peloton. Ook onze groep raakt steeds verder uitgedund door het strakke tempo en algauw zit er nog maar 1 renner van de Stadsdiensten mee in mijn groep. De race is al beslist en wij zullen moeten spurten voor de ereplaatsen en ik voor de titel 'Kampioen van't Stad'. Op 3 rondes van het einde slaagt er nog een Havenrenner in om weg te geraken en in de laatste ronde volgt nog een collega zijn voorbeeld. Sprinten voor plaats 7 dus, met de wetenschap dat alle renners die vooruit zijn Havenarbeiders zijn moet ik de spurt trachten te winnen om mezelf tot winnaar van de categorie Stadspersoneel te kronen !!
De voorlaatste ronde visualiseer en oefen ik de sprint in gedachten. Ik beslis in welke verscnelling en waar ik de laatste jump ga plaatsen. Alles verloopt volgens plan en voor de ogen van vrouw, kinderen, ouders, schoonouders, ploegmaten en sympathisanten win ik de sport van het peloton. Resultaat, 7de in het algemeen en WINNAAR VAN HET STADSPERSONEEL !!
Uit handen van Schepen Ludo van Campenhout ontvang ik de mooie trofee en blik ik moe maar voldaan terug op een leuke koers. Spijtig dat ik niet mee was in de kopgroep, maar na gisteren de Velomediane Cricquelion met verve te hebben gereden (zie verslag) waren de beentjes toch enigszins vermoeid en had ik niet meer de power om op alle demarrages te reageren.
Volgend jaar ben ik weer van de partij en hoop ik nog enkele plaatsjes op te kunnen schuiven in de algemene rangschikking.
Keep on cycling my friends !!
JEFKE
VANWEGE DE REST VAN DE BRO'S NEN DIKKE PROFICIAT VOOR DEZE OVERVERDIENDE TITEL JEFKE !! PETJE AF VOOR DE UITZONDERLIJKE PRESTATIES DIT WEEKEND !!
ZATERDAG 26 AUGUSTUS - VELOMEDIANE CLAUDE CRICQUELION - 172 KM - 24 HELLINGEN
Onze eerste deelname aan DE Velomediane Claude Cricquelion, de zwaarste cyclosportieve van de Lage Landen. 172 kilometer door de Ardennen en niet minder dan 24 hellingen op het menu. Jef en ikzelf gaan voor goud en moeten hiervoor gemiddeld 28,3 km/u rijden om de klus in 6 uur en 5 minuten te klaren. Geen simpele opdracht...
Om 6 uur uit de veren om tijdig voor de start in La Roche te arriveren. "De Criq" himself geeft om 9 uur het officiële startsein. Onder een dreigend bewolkte, maar droge hemel starten we om 9 minuten over 9 omdat we even moeten aanschuiven aan de startlijn. Meteen valt op dat hier een heel ander deelnemersveld aanwezig is dan in pakweg Tilff-Bastogne-tilff of de Ronde van Vlaanderen. Hier komen geen (of bitter weinig) prutsers aan de start, getuige de aanwezigheid van Gerben De Knegt, professioneel wielrenner/veldrijder van beroep !!
In de eerste klim, die eigenlijk dadelijk na de start komt, rijden we met Jef aan het commando ettelijke honderden renners voorbij. Het klimtempo zit al meteen goed, zo rond de 22 km/u. Jef geeft een beestig sterke indruk, hij trapt grote verzetten rond alsof het niets is. Aanvankelijk ging het voor mezelf ook voor de wind. Jef bepaalt bergop het tempo en op de vlakke stukken nestelt hij zich achter me. Buiten een moedige fransman waren er niet veel renners happig om mee op kop te komen en hun deel van het werk te doen. Liever profiteren dan de handen uit de mouwen te steken, geen winnaarsmentaliteit als je het mij vraagt !!
Na de eerste lus die ons terug in La Roche brengt zitten we nog perfect op schema voor onze "goldrush. Onze Franse vriiend waarschuwt dan al dat het tweede deel erg zwaar is en hij spreekt uit ervaring, dit is al zijn vierde deelname !
Na ongeveer 72km krijgen we de fameuze Mur du Velomediane voor de wielen geschoven, een helling met stijgingspercentages tot 20% !Spek voor de bek van Jef en kommer en kwel voor mezelf. Ik roep mijn maatke dan ook toe dat hij me niet meer moet opwachten en gewoon door moet rijden. Ik klim als een vod en Jef stuift de hellingen op, het verschil is te groot vandaag.Onze Franse vriend blijft hem echter nog wel even gezelschap houdenel, de man rijdt normaal mountainbike- en wegwedstrijden in zijn thuisland. Verrevan een sukkelaar en het is hem aan te zien, niet al te groot, geen grammetje vet en pezige, gespierde benen...een klimmerke pur sang zoals ons Jefke !! Nogmaals deelt hij zijn parcourskennis met Jef en waarschuwr voor de volgende doortocht in La Roche. De klim die aan de kerk van La Roche begint meteen tegen zon 15%, passeert via een volgende steile strook langs het Parc à Gibier en loopt nog 4km door tot boven op de de Col de Hausier. Hier staat iedereen inderdaad bijna stil, hier wordt het kaf definitief van het koren gescheiden. Tot aan het everzwijnenpark zit de Fransman in het wiel van Jef om dan ook een patat te krijgen en te verdwijnen in de meute zwalpende renners. Het is het laatste wat Jef die dag van de sympathieke Fransoos heeft gezien. Boven op de Col de Hausier besluit hij dan ook alleen verder te rijden en de tocht te vervolmaken door van groep naar groep te rijden.
Voor Ben gaat de leidensweg onvermindert voort, diezelfde Col de Hausier was een ware marteling maar de 39-27 bleef rondgaan. Traag maar gestaag ging het asfalt onder mijn wielen door om uiteindelijk (niet meer of minder uitgeput dan aan de voet) de top te bereiken. De eerste bevoorrading sloeg ik handig over door over het gras achter de post door te rijden. Vanaf dan begin iets meer te eten en drinken en stilaan viel ik me beter. Het klimmen gaat nog steeds niet goed maar op het vlakke kan ik het tempo hoog houden.
Op naar de volgende...de Côte de Beffe. Jef staat ook hier bijna stil en de moed zinkt hem bijna in de schoenen. Een gelleke en een energiereep plus het besef dat het zwaarste nu voorbij is,doen wonderen en hij rijdt met volle moed weer verder.Een korte berekening leert hem dat hij nog prima op schema zit voor goud en ook dat geeft vleugels. Op de allerlaatste klim van de dag zet Jef zich nogmaals op kop van een groepje en sleept een paar Deense kleerkasten tegen 23 km/u de helling op. De atypische klimmers zijn hem hiervoor zeer dankbaar aan de finish. Wat rest is alleen nog een razendsnelle afdaling van 8km naar La Roche. Het goud is binnen voor Jef en zonder risico's stort hij zich naar beneden, om 14u53 exact rijdt hij over de streep en realiseert een wonderbaarlijk gemiddelde van 30,0 km/u en een tijd van 5u44min !! ALSTUBLIEFT !! Hij valt bijna van zijne velo van vermoeidheid maar ge zou voor minder al eens van uwen tweewieler vallen me dunkt. Na het inleveren van zijn bikechip gaat hij terug naar de finish om Bennyboy hopelijk tijdig te zien binnenkomen.
Ook mijn gemiddelde zat nog steeds wonderbaarlijk dicht bij de benodigde 28,3 km/u. Alles is op dat moment nog mogelijk en na de tweede bevoorrading in Chimey (waar ik de drinkebussen nogmaals gevuld heb en al rijdend een appelsien en suikerwafel achterover druk) haal ik alles uit de kast. Ik reep veel renners de me daarvoor freewheelend ingehaald hadden als herrezen uit de dood terup op. Ik was me ervan bewust dat het kantje boordje ging worden, de tijd tikt op gegeven moment sneller dan de kilometers vorderden. Ik kreeg nog een beetje hulp van een sympathiek mederenner die me vroeg of ik nog op weg was naar goud. Hij zette me nog even uit de wind waarna ik bergop nogmaals aanzette richting de afdaling naar La Roche. 5 minuten heb ik nog, niet haalbaar maar ik ga volle petrol de afdaling in (zoals altijd) om aan de meet een luttele 3 minuten te kort aan te komen. Spijtig maar al bij al tevreden. De conclusie is hard, te weinig getraind in augustus, te snel gestart en te weinig gegeten/gedronken.
Het is een prachtige dag geweest met een uitzonderlijke prestatie van Jef en een gewone voor mezelf. Alleszins willen we volgend jaar beiden beter doen en diegenen die zich geroepen voelen ons te vergezellen...be our guest !!
10 AUGUSTUS 2006 - WEDSTRIJD MELSELE (65 kilometer - 10 ronden)
Drukte alom in de nabije omgeving van de start/finish in Melsele, er is veel volk komen opdagen schijnbaar naar jaarlijkse gewoonte. Ondanks een ganse dag rotweer, slaagt de zon er nu sporadisch in om het dikke wolkendek met een felle straal te doorprikken en ons een droge rit te schenken.
Jef en ikzelf waren redelijk nerveus en onzeker bij aanvang. Jef omdat het van 18 juni geleden was (Prosperpolder) dat hij nog gekoerst had en ikzelf vanwege te weinig trainen de laatste 2 weken.
Het parcours is snel, het wegdek is bijna perfect en er zitten 3 moeilijke bochten en 1 wegversmalling in. De wind staat enkel op de laatste rechte lijn in het voordeel.
De eerste paar rondes verlopen vlotjes en geen van ons beiden heeft problemen met het tempo dat ons wordt opgelegd. Voorin proberen velen tevergeefs om weg te raken terwijl wij in de buik meedraaien. Op het einde van ronde 3 merk ik op dat we echt bijna helemaal achteraan zitten en spoor Jef aan om samen meer naar voren door te schuiven.
Jef zit in bloedvorm, zijn trainingsarbeid loont en hij schuift ronde op kousevoeten na ronde meer en meer naar voor. Ikzelf ken meerdere moeilijke momenten en moet na het rechte stuk naast de Expressweg (waar ik vol in de wind werd gezet) alle zeilen bijzetten om achteraan aan te klampen. Hoofd erbij houden is de boodschap en ook Jef ondervindt dat. In de voorlaatste ronde raakt hij op datzelfde stuk helemaal voorin het peloton en tracht hij een gatje dicht te rijden. Op zijn eentje onbegonnen werk, hij verspilt veel krachten ondanks de hulp van Bart Cant die ook weer een sterk rit rijdt. Mede door Jef was deze voorlaatste ronde veruit de zwaarste van allemaal en zijn er echt slachtoffers gevallen. Voor mezelf was het moment gekomen om alle miserie en afzien opzij te zetten en stilaan op te schuiven op zoek naar een zo goed mogelijke positie om de laatste ronde in te gaan. Jef heeft een moeilijk moment maar blijft op karakter netjes in het peloton hangen. Recupereren lukt nog vrij aardig. In de laatste ronde zit ik mee vooraan het peloton, samen met oa Dries Echelpoels. Ondertussen zijn er 5 renners in geslaagd een klein gaatje te slaan van hooguit 200 meter dat niet meer wordt dichtgereden. Dave Venninckx klopt zijn 4 metgezellen in de spurt en mag nog een overwinning op zijn conto zetten.
De spurt van het peloton is traditioneel chaotisch. Ik zat goed voorin en kon deze positie behouden tot aan de meet. Jef zat voor de laatste bocht iets meer naar achteren maar remonteerd ettelijke renners om een 10-tal plaatsen achter mezelf over de meet te vliegen.
De fotofinish liep volledig in het honderd, door de snel vallende duisternis waren de renners niet zichtbaar op de wedstrijdcamera. Op de eerste 5 renners na is de uitslag volledig ongeldig. Ik schat mezelf ergens rond de 25ste plaats en Jef de 35ste.
Alleszins bedroeg het gemiddelde volgens mijn teller 42,4 km/u en volgens enkele anderen zelfs 43,0 km/u.
Opnieuw zijn we uiterst tevreden met de geleverde prestatie en beginnen we stilaan uit te kijken naar volgend seizoen. Een seizoen waar er meer gekoerst zal worden, zoveel is zeker.
Ben
UITSLAG: 1.Dave Vennincx (Stabroek, winnaar cat A) 2.Geert Ceulemans 3.Bart Verleyen 4.Eric Vereecken (Hulst, winnaar cat. B) 5.Christophe De Man
11 JULI 2006- WEDSTRIJD ZANDVLIET (73 kilometer - 13 ronden)
Na het debacle van afgelopen weekend in Sinaai besluit ik niet bij de pakken te blijven zitten en naar Zandvliet af te zakken.
De koers begint om 16u en om 14u ben ik al ter plaatse. Tijd zat om mezelf te prepareren, het parcours te verkennen en deftig op te warmen. Op onze Vlaamse Feestdag is het hier echt een kermiskoers en we moeten effectief ROND de kerktoren.
Er is een sterk deelnemersveld komen opdagen. Dries Echelpoels, Belgisch kampioen Marcin Sitarski, Fidea veldrijder Kevin Pauwels en enkele andere sterke jongens.
Bon, starten aan de kerk om er vervolgens met 2 rechtse en 1 links bocht rond en opnieuw van weg te rijden. Er volgt een lang recht stuk dat lichtjes afloopt maar wel wind tegen is. Hier wordt het tempo aanvankelijk opgetrokken om dan te stokken. Op dat moment trachten er altijd enkelen weg te raken aangezien men na de rechtse bocht enkele honderden meters verder de wind perfect in de rug krijgt op een goed lopend stuk. Ook na de volgende bocht naar rechts zit de wind goed en kan je zelfs alleen een minimaal tempo van 45 km/u aanhouden. In deze strook zitten 2 vluchtheuvels die op volle snelheid genomen worden. Vervolgens een scherp bocht naar links, belangrijk dat je niet te ver naar rechts eruit komt want er is een vrij groot (niet superdiep) putke in de weg. Ook in dit stuk zitten 3 vluchtheuvels, het tempo ligt mede daardoor denk ik niet zo hoog. De volgende bocht naar rechts wordt traag genomen vanwege de scherpte ervan. De snelheid gaat opnieuw naar 50 km/u ondanks het niet bijster goede wegdek. Vooral naar het einde toe, voor de volgende bocht naar rechts zijn er veel oneffenheden. Iedereen gaat achter elkaar de bocht door om de laatste heel lange rechte lijn (met een tweetal flauwe bochten) op te draaien terug richting kerktoren. De wind staat opnieuw in het nadeel en het loopt een beetje vals plat naar boven tot aan de meet.
De eerste ronden steek ik me netjes weg in het peloton, niet woekerend met de krachten zoals in Sinaai. Het gaat beduidend beter en ik blijf goed in het spoor van jongens die ik afgelopen weekend moest laten rijden. Dries Echelpoels is een paar maten te sterk en kiest al in ronde 2 het hazenpad samen met een A-renner. Ze blijven voorop en Dries wint. Voor mezelf ging het iets minder voortvarend doch voor mijn doen bevredigend. Naar het einde van de wedstrijd toe begeef ik me meer vooraan het peloton en verricht toch wel wat kopwerk. Er geraken nog een viertal renners weg, waaronder Marcin Sitarski en Joris Van Mechelen.
Ik zit als allerlaatste van het 40-koppig peloton als we in de helft van de laatste rechte lijn zitten. Zodoende vermijd ik ingesloten te raken en heb ik een duidelijk overzicht van waar de gaatjes vallen. Na de voorlaatste flauwe bocht zorgt een fietspad aan de rechterkant van de weg voor een plotse verbreding en ik profiteer ervan om daar een paar plaatsen goed te maken. De echte spurt vindt plaats aan de linker kant van de weg maar ik kan uiterst rechts met een zee van ruimte goed stand houden en naar een 27ste plaats (van de 47) in de totaalstand en een 16de plaats in de A-categorie rijden.
Positief was dat ik nooit enige krampneiging heb gehad en de hartslag gemiddeld genomen beduidend lager lag dan anders. Blijkbaar zit er nog steeds vooruitgang in het vormpeil...leuk.
9 JULI 2006 - WEDSTRIJD SINAAI (70 kilometer - 14 ronden)
Na enkele weken inactiviteit had ik nog eens zin om te koersen. In Sinaai (bij Sint-Niklaas) stond een wedstrijd geprogrammeerd voor de AB-categorie. Jef met vakantie, Peter is een C-renner en Jim gaf reeds enige tijd geleden te kennen in de zomer niet meer te koersen. Zodoende zakte ik alleen af naar het Oost-Vlaamse gehucht.
Eens ter plaatse bleek de organisatie alles behalve. Seingevers stonden tot 10 minuten voor de start nog niet eens op hun plaats en blijkbaar wist zelfs niemand in welke richting we nu eigenlijk moesten rijden. De traditionele 2 ronden verkenning vielen dus in het water en de opwarming trok nergens op. Dat beloofde al niet veel goeds en met onopgewarmde/slappe benen begonnen we er dan maar aan.
Even het parcours beschrijven. Starten op een oneffen stuk weg (geen kasseien, eerder grote mozaïk) dat nog redelijk bolde maar toch niet dat was. Eerste bocht naar rechts om op het enige stuk wind mee te komen. Het asfalt was hier, behalve in de eerste 100m, ok. Vervolgens eerst even links om iets verder terug rechts te gaan en vanaf hier de wind op de neus te krijgen. Verderop opnieuw rechts en daar waren opnieuw die rotte mozaïk-stenen die helemaal bleven doorlopen tot voorbij de start/finish. Al bij al vrij zwaar, ik ben niet echt een voorstander van het parcours maar radicaal ertegen nu ook weer niet. Volgend jaar alleszins terug proberen.
De eerste 2 ronden zat ik goed, eerst achteraan de groep en tegen het einde van ronde 2 goed vooraan. Een zestal renners waren ondertussen ontsnapt en ik voelde dat er wat op til was. Er sprongen een drietal renners weg (waaronder onze spinningmaat met Kelme-tenue) trachtend de kloof naar de kop van de wedstrijd te dichten. Biebie sprong mee en bevond zich op het einde van ronde 3 op een knappe 9de stek. Op dat moment werd de maximale snelheid van 56 km/u behaald gedurende meer dan een halve ronde !! Er zat niemand meer in ons wiel, jammergenoeg werd ikzelf ook gewaar dat ik ver boven mijn mogelijkheden aan het fietsen was. Plots verzurend en snakkend naar zuurstof om het tempo van de andere 3 (die later het gat naar de kopgroep toch dichtkregen) proberen te volgen. Op de tanden bijtend moet ik het tempo noodgedwongen laten zakken om terug in het peloton terecht te komen. Ik was verrevan gerecupereerd en zat strontkapot snel achteraan. Op dat moment regent het opnieuw demmarages en alles scheurt in stukken. Hier zat ik echt niet op te wachten en op het einde van ronde 3 smijt ik de handdoek tegen mijn goesting in de ring.
Het was geleden van onze allereerste koers in Bazel en teleurgesteld droop ik af.
Achteraf gezien had ik mijn motor niet zo snel mogen opblazen. Hoe verder de koers vorderde hoe meer het tempo zakte, zelfs de kopgroep had het niet onder de markt want de achtervolgers kwamen ronde na ronde dichter. Of ze nu ingehaald werden weet ik niet, zo lang ben ik niet blijven hangen.
Alleszins waren er na 3 ronden al 17 van de 49 starters uit koers gestapt, ik was dus zeker niet alleen maar vandaag had ik mezelf duidelijk overschat. Was ik blijven zitten in het peloton, had ik misschien naar het einde van de koers nog iets kunnen doen en een mooie plaats kunnen versieren.
Als, als, als...volgende keer proberen we opnieuw en we zien wel.
Ben
Categorie AB (49 deelnemers) 1.David Van Pelt (Zoersel, winnaar cat. A) 2.Koen Van De Velde 3.Robby Van Raemdonck 4.Kristof Muys (Eine, winnaar cat. B) 5.Steven Thys 6.Davy Peirsman 7.Koen Heyrman 8.Bart Rombouts 9.Wim De Waal 10.Bart Vanden Wijngaerd 11.Dirk Cleys 12.Filip Timbreur 13.Eric Vereecken 14.Bart De Wolf 15.Fabien Hanssens 16.Bart Verleyen 17.Robby De Roos 18.Alain Goolaerts 19.David Janssens 20.Thomas Heiremans 21.Chris Schepers 22.Gustaaf Meirte 23.Bruno Verwulgen 24.Walter Marijnissen 25.Tim Vijverman 26.Stefaan Cornelis 27.Kieran De Fauw 28.Gino Hoskens 29.Andy De Maesschalck 30.Filip Troubleyn
18 JUNI 2006 - WEDSTRIJD PROSPERPOLDER (72 kilometer)
Volgens de website van de WAOD heeft men in Prosperpolder (gehucht tussen Doel en Kieldrecht) een prachtig parcours uitgelegd. Jef en ikzelf besluiten om voor het eerst na onze Pyreneeënexpeditie aan een koers deel te nemen.
Het is beestig warm vandaag en er staan niet al te veel renners aan de start, slechts 21 in de AB-categorie om exact te zijn. We rijden vandaag zowiezo een prijs, aankomen is de boodschap. Volgens de omroeper ter plaatse is er vandaag wel een klein, doch heel sterk deelnemersveld komen opdraven.
Het eerste rondje verloopt tot in de helft tergend traag, blijkbaar tast iedereen even af. Jef bevindt zich zelfs helemaal vooraan terwijl hij daar helemaal niet wil zitten. Op het eerste lange rechte stuk na start/finish blaast de wind van voren in het aangezicht. Naar het einde van de straat, alvorens we links afslaan, barst de koers open en het tempo wordt in een ruk opgetrokken naar klassieke snelheden van om en bij de 50 km/u. Het valt echter regelmatig stil tijdens de eerste 2 rondes waardoor de groep netjes samenblijft. Ben heeft een woordenwisseling met een andere renner die duidelijk twijfels heeft over wat de Verhaert-renner in godsnaam in een peloton komt zoeken. Na een korte verbale, gevatte repliek aan het adres van deze onbeleefde blaaskaak geeft Ben niet veel later nog eens een sportief antwoord op zijn duidelijk misplaatste opmerking. Na de koers had de man niet veel meer te vertellen...
Op het einde van ronde 2 ontstaat er een kopgroep onder impuls van Franky Weemaes (die in bloedvorm verkeerd). 13 renners zijn ervandoor en Jef en Ben zitten er niet bij. 13 renners vooraan en slechts 8 renners achteraan, ervan uitgaande dat de sterke mannen van voor zitten kunnen de achterliggers dat gat nooit meer dichtrijden. Het is nu of nooit moet Ben gedacht hebben en hij rijdt alleen het gat tussen beide groepen dicht (heeft meer dan een halve ronde geduurd). Een goede keuze zo bleek achteraf want de tweede groep is nooit meer kunen terugkeren.
De kopgroep draait relatief goed rond en vanaf ronde 7 begint het demmarages te regenen. Opnieuw is Weemaes de grote aansteker en de groep scheurt in stukken. Afzien voor Ben en enkele anderen die alles in het werk stellen om 2 rondes later opnieuw bij de kopgroep (waar de samenwerking blijkbaar zoek was) aan te sluiten. Niet veel later wordt er opnieuw aangevallen en zijn er een achttal renners definitief weg. Ben zit in een tweede groepje van 4, hij zelf en 3 andere renners die per toeval (?) ploegmaats zijn. Slechts eentje van hen is A-renner en dus zetten de andere 2 hem uit de wind en knappen al het werk op. Ben is machteloos, wordt tot 3 keer toe teruggehaald en komt in de spurt tegen 3 tekort. Uiteindelijk bleek dit in de A-categorie de spurt voor de eerste plaats te zijn. Een andere renner uit de A-categorie had zich foutief ingeschreven en reed met een B-nummer rond, hierdoor werd de overwinning geschonken aan de renner die Ben in de spurt klopte. Hijzelf werd uiteindelijk als derde in de stand geplaatst.
Jef heeft een hele wedstrijd kunnen achtervolgen en heeft het werk daar allerminst geschuwd. Veel kopwerk en krachten verspild om niet meer dichter te komen. Hij probeert nog een coalitie te vormen met een mederenner om een paar Hollanders voor te kunnen blijven. Ondanks de vele inspanningen slaagt hij erin in de spurt slechts 1 renner van de groep van 8 voor te moeten laten om op een knappe 5de plaats in de A-categorie in de wacht te slepen.
Jammer dat Jef niet was meegesprongen met Ben naar de eerste groep, dan hadden ze samen misschien de wedstrijd (in de A-categorie) naar hun hand kunnen zetten. Alleszins, het eerste prijzengeld (7 ) en het feit dat we ons binnen dit compacte, sterke deelnemersveld (Franky Weemaes won vorige week een koers bij de Elites zonder Contract !!) meer dan hebben kunnen handhaven geven ons een veel vertrouwen voor onze kermiskoerstoekomst.
EEN DERDE EN EEN VIJFDE PLAATS...APPLAUS VOOR JEZELF AND KEEP ON CYCLING !!
Uitslag Categorie AB 1.Francky Weemaes (Melsele, winnaar cat B) 2.Dirk Cleys 3.Bart Rombouts 4.Peter Mol 5.Kris Van Severen 6.Mario Bolssens (Meerdonk, winnaar cat A) 7.Alex Goossens 8.Frank Van Hoeymissen 9.Michael Van De Casteele 10.Bruno Verwulgen 11.Ben Verburgt (3de cat A) 12.Gjacco Matthijs 13.Dennis Kerckhaert 14.Rudi Rabout 15.Gino Hoskens 16.Jef De Batist (5de cat A) 17.Filip Van Damme 18.Peter Van Havere 19.Gino De Muynck 20.Joachim Meiresonne 21.Davy Marin
Zoals elk jaar stond ook nu weer Tilff - Bastogne - Tilff op het programma. Razend benieuwd of onze week in de Pyreneeën enig effect zal hebben op de prestaties vandaag in onze Belgische Ardennen.
We vertrekken rond 6u45 met Jef's Van en 3 man - Jef, Ben en Tom Van Der Taelen.
Gisteren werden we per mail op de hoogt gebracht dat het parcours lichtjes gewijzigd zou zijn omdat de burgemeester van Spa en Remouchamps geen toestemming hadden gegeven om door hun gemeente te rijden. Hierdoor viel onder andere de Rosier er van tussen !!
Bon, het ritje op zich verliep in ideale omstandigheden wat het weer betreft. Daar waar we vorig jaar in deze TBT een gemiddelde snelheid van 26,0 km/u haalden door een 'relatief' rustig van start te gaan, leggen we er nu meteen de pees op. Ben en Jef plaatsen zich meteen naast mekaar op kop tegen 35 km/u met een hele meute in het wiel. Niemand die er nog maar aan denkt aan dit tempo over te nemen.
Op de eerste hellingen wordt meteen duidelijk dat vooral Jef en ook Tom de beste klimmers zijn. Ben komt ietsje te kort en laat de 2 anderen begaan maar neemt op de tussenstukken zijn verantwoordelijkheid door het tempo beestig hoog te leggen. Geen sprake van recuperatie en velen zullen vandaag in onze wielen sterven !!
De wedstrijdgegevens spreken voor zich : 135 kilometer aan een gemiddelde snelheid van LEES GOED 29,3 km/u !!!
Ongekend snel, maar liefst 3,3 km/u sneller dan vorig jaar. Ongelooflijk sterke prestatie mannen, dit laat het beste verhopen voor de geplande wedstrijden voor Jef en Ben en de Marmotte die voor Tom op de kalender staat.
Naar jaarlijkse gewoonte werd vandaag de jaarlijkse sponsorrit gereden.
Start om 9u aan het prachtige gebouw van VERHAERT GLASTEGELS in het Industriepark Ter Straten in Oelegem.
Onder mottobegeleiding nota bene reden we rustig aan (in groep) richting Tessenderlo. Langs rustige wegen arriveerden we rond de middag aan in Bike Valley bij 3 ACTION, het bedrijf van Edwin dat een volledig eigen gamma aan sportvoeding op de markt brengt.
We konden naar hartelust proeven van de isotone sportdrank, energiebars en gels. Allen meer dan goedgekeurd. De isotone sportdrank (met citroensmaak) was ronduit lekker, de kneedbare en nooit brokkelende energiebars/koekjes waren haast een delicatesse en zelfs de energiegel ging een stuk vlotter naar binnen dan gewoonlijk het geval is bij concurrerende merken.
Bon, de ene al wat meer uitgerust dan de andere vertrekken we richting Albertkanaal om in vogelvlucht terug richting Oelegem te vlammen. Uit ervaring van vorige jaren wordt er expliciet gevraagd samen te blijven tot aan de Koekskesfabriek in Herentals, vanaf daar is het met andere woorden vrij rijden..
Het geschiede zo en vanaf Herentals ontstaat er een kopgroep van 11 renners: Jef, Peter, Jimmy, Dries, Frank, Luc, Niels, Koen, Paul, maat Dries en Ben.
Het kopwerk wordt vooral verricht door Jef, Jimmy, Dries en Ben. De rest klampt aan. Vooral als Dries er een snok aan geeft zie je iedereen de ruggen krommen om mee te kunnen gaan.
Jimmy en Jef geven niet af en werken constant mee. Deze 3 waren de sterke mannen van de dag.
Ben verschanst zich na verscheidene snel op elkaar volgende kopbeurten achteraan in de groep. Recupereren om als laatste wapenfeit nog eens aan te kunnen zetten !!
Luc rijdt op gegeven moment lek (en niet de laatste keer), juist nadat hij een stevige kopbeurt had gedaan. Jammer want hij had zeker nog een paar keer kunnen aanzetten op de grote molen.
Frank reed sterk in het wiel, jammer dat er geen spurt was of hij had (zeker weten) als een duiveltje uit een dooske tevoorschijn gekomen.
Nog even melden dat Peter met een kaddul achterwiel ook nog in de groep zat, mooie inspanning om tegen 45-50 km/u te rijden op een zot veloke.
Koen bleef zoals we het van hem gewend zijn vlotjes trappend mee in de groep zitten, volgend seizoen verwachten we van hem mee kopwerk aan dergelijke snelheden.
Aangename verrassing van de dag is toch wel Niels. Weliswaar geen kopwerk verricht maar hij bleef er op karakter netjes aanhangen. Idem dito voor de maat van Dries die aanvankelijk prachtig werk verrichte op kop.
Ook Paul draait vlot mee in de kopgroep om naar het einde toe naar voor te schuiven en een paar keer initiatief te pakken.
In mum van tijd stonden we terug bij VERHAERT GLASTEGELS in Oelegem en stelselmatig liep de ene na de andere binnen. Het zonneke kwam erdoor, vrouwen, kinderen, aanhangers en sympathisanten waren ter plaatse gekomen en we konden meteen aanschuiven voor den BBQ. Prachtig toch !!
Meer dan terecht werden een aantal mensen in de bloemen gezet voor de organisatie van deze prachtige dag en uiteraard ook het uitstippelen van de jaarlijkse kalender. Langs deze weg zouden wij diezelfde mensen graag nogmaals willen bedanken. Bedankt dus
12 MEI 2006 WEDSTRIJD BEVEREN (66 kilometer 8 ronden)
Koersen op vrijdagavond, het is eens wat anders. Ideale koersomstandigheden, een mooie lenteavond en niet al te veel wind.
Jim en Peter konden niet tijdig aanwezig zijn en moesten verstek laten voor de wedstrijd, uiteraard stonden ze langs de kant om ons vooruit te schreeuwen. Daarnaast waren (uiteraard) nonkel François en Roos weer van de partij, evenals trainingsmaat/mentor Johan, Anneke + kids, Karo + Kids, broer en schoonzus van Jefke. Met zoveel volk langs de kant konden we niet anders dan er weer stevig invliegen.
Zelf waren we trouwens ook maar juist op tijd. We hadden nog maar net het gebruikelijke verkenningsrondje afgelegd en we konden al aan de bak. Het parcours op zich, zo plat als ne pannekoek en de ene rechte lijn na de andere. Geen hellingen, bruggen, taluds of technische technische passages. Brede banen waarop stevig gevlamd kan worden over een lengte van iets meer dan 8 kilometer (wat lang is in vergelijkingen met de tot hiertoe gereden koersen).
Enkel op het stuk na de start/finish werd er iets rustiger gereden. De wind stond er in het nadeel en het peloton nam dan ook de ganse breedte van de weg in.Op de overige stukken werd er erg hard gereden, met snelheden die regelmatig boven de 50 km per uur lagen (maximale snelheid van 59,5 km/u).
De start verteerden we vrij goed en alles leek dus prima te verlopen. Gedurende de eerste 3 ronden vertoefden we traditioneel in elkaars buurt in de buik van de groep.
Na een 3-tal ronden schuift Ben op het stuk wind op kop naar de kop van het peloton. Op dat moment waren er al een 15-tal renners ontsnapt. Hij wilde even checken hoe het er daar aan toe ging en het beviel hem daar een stuk beter. Iedereen reed netjes achter mekaar, geen gewring en geduw voor de bochten waardoor deze beter aangesneden konden worden. Hierdoor heb je minder snelheidsverlies en hoef je niet zo hevig op te trekken na de bocht = krachtenbesparend !!
Nadeel is wel dat Benny op gegeven moment echt op kop komt te zitten en de hele meute op sleeptouw moet nemen met een stevige tempoversnelling. Gelukkig kon hij zich ook de rest van de koers op de eerste rijen handhaven en reed met andere woorden een heel sterke wedstrijd.
Jef bevond zich meestal in de tweede helft van het peloton, zonder een enkel moment in de problemen te komen.Om de sprong naar de kop van het peloton te maken, voelde hij zich dan ook weer niet sterk genoeg (Hoewel Ben zeker was dat hij het wel kon). Voordeel was dat Jef in de chaotische eindspurt nog heel wat plaatsen kon goedmaken en slechts op enkele luttele meters van het achterwiel van zijn ploegmaat Bennyboy eindigde.
De eindstreep lag echter op een ware boulevard (een weg van zon 6 meter breed) en dus zaten er nog wel zeker 20 renners tussen ons in.Wat een waanzin trouwens zon sprint !
Wedstrijdgegevens : 66 kilometer afgelegd in 1u en 35 minuten. Gemiddelde snelheid 43,1 km per uur en Maximale snelheid 59,5 km per uur.
Missie volbracht dus: de kleuren van de sponsor op een waardige manier gedragen, op geen enkel moment in de problemen gekomen en zeker voor Ben geldt dat hij een erg mooie wedstrijd heeft gereden, waarin hij zich bijna de hele wedstrijd vooraan deed opmerken !
Om nog even na te genieten van de geleverde prestatie en de mooie lenteavond peddelde Jef nog rustig naar huis met een fier en voldaan gevoel.Dit was de derde koers na elkaar die we uitreden en we krijgen hierdoor naar de toekomst toe meer en meer vertrouwen, waardoor we (volgend seizoen) al eens van een mooie uitslag kunnen dromen !
Zondag Verhaert Sponsorrit met bbq en volgende week is het zover (tromgeroffel) TRANSPYRENEËEN !!
JEFKE EN BEN
UITSLAG CATEGORIE A/B
1.Steven Thys(Borsbeek, winnaar cat. B) 2.Marcin Sitarski 3.Mattias Nys(Nieuwkerken-Waas, winnaar cat. A) 4.Tom De Beer 5.Jelle Lambrechts 6.Raf Martens 7.Franky Weemaes 8.Frederik Ghyselen 9.David Van Pelt 10.Robby Van Raemdonck 11.Arend Henzen 12.Geert Dewit 13.Kristof Dhondt 14.Kees Veerhoek 15.Bart Van Den Wijngaerd 16.Kristof Muys 17.Bart De Wolf 18.Rudi Rabout 19.Bart Cant 20.Joeri Van Wijnsberghe 21.Alain Goolaerts 22.Filip Van Damme 23.Benny Van Buynder 24.Herman Bogaert 25.Stany Blockx 26.Tom Kenens 27.Wim Guillemyn 28.Gino De Plucker 29.Dennis Kerckhaert 30.Bruno Verwulgen
1 MEI 2006 - OMLOOP VAN VLAANDEREN (135km 11 hellingen)
1 mei, Dag van de Arbeid, arbeid op de fiets dan wel !
Om 7u worden Ben en ik opgepikt door Tom Staes, die ons een jaar geleden beloofde de Ronde van Vlaanderen mee te rijden en vandaag dus woord hield.
Met de auto richting P & R van Kontich, waar er was afgesproken met de KWIK wielertoeristen om 7u30; om de Omloop van Vlaanderen te rijden, dachten wij .. Tot even later, op de autostrade bleek dat de rest van de fietsers richting Namen reed ! Duidelijk een communicatiefoutje. Na kort overleg in de wagen besloten wij toch naar de Vlaamse Ardennen te rijden, om Toms belofte te kunnen nakomen.
Met ons drieën op pad dus voor 135 km over 11 hellingen, waaronder de vreselijke Koppenberg (22%), de Muur en de Paterberg (allebei 20%), de Taaienberg (toch ook een slordige 18%), de Berendries, de Oude Kwaremont en de Bosberg (remeber Edwig Van Hooydonck !!).
Wat een stralende lentedag had moeten zijn, bleek een kille, winderige, natte regendag te worden. Na 5u in de regen fietsen heb je wel genoeg vocht gezien voor de rest van de maand !!! Onze moral bleef echter goed en met volle goesting sneden we na de eerste bevoorrading de heuvelzone aan. Waar de Molenberg in Volkegem nog een opwarmertje vormde, kwam al gauw de Koppenberg om de hoek kijken! De Puist van Melden maakte zijn vreselijke reputatie weer helemaal waar, want echt iedereen stond er te voet ! Natte kasseien met gras en slijk ertussen zijn niet de meest geschikte ondergrond voor een koerswiel zo bleek ! Niet getreurd echter, want we herinnerden ons nog de beelden van het halve profpeloton dat ook te voet naar boven moest op de Koppenberg!
De Kwaremont en de Paterberg vormden geen probleem en zo reden we verder fluitend door het Vlaamsche land tot aan de volgende bevoorrading, alwaar onze compagnon du jour (Tommeke Staes) ons meldde dat hij het parcours wel zwaar vond en dat hij zich een beetje voelde leeglopen . Wat had hij anders verwacht op het parcours van één van de zwaarste ééndagswedstrijden ter wereld? Na enige opbeurende woorden van onzentwege terug op pad met nieuwe moed!
Ben en ik reden de hele rit gezamenlijk op kop, om onze gabber wat te sparen. Geregeld kregen we zo ook andere fietsers in ons wiel, maar overpakken was er niet bij !! Het werd ook voor ons dus een stevige training, omdat we dus de hele rit vooraan hebben gereden en er wel een stevig briesje stond !
Op de meeste hellingen liet Tom ons rijden en reed hij zelf (verstandig) op eigen tempo naar boven. Wij maakten er weer een wedstrijd van om elkaar en alle andere fietsers op de hellingen in de vernieling te rijden. Zo werden we gedurende gans de dag geen enkele keer voorbijgereden door een andere fietser, tenzij door elkaar. Bennybro kwam over het algemeen eerst boven, maar ik kon de schade toch meestal beperken tot enkele meters. Ook op de laatste hellingen (de Muur en de Bosberg) reden we dicht in elkaars buurt naar boven. Op de Muur was er nog een duidelijke afscheiding van een paar fietslengtes in het voordeel van Ben. Op de Bosberg daarentegen reden we echt broederlijk, zij aan zij naar boven, waarmee ik in één moeite komaf maakte met mijn zwart beest van de Vlaamse Ardennen (ik had de Bosberg immers nog nooit goed verteerd of in een fatsoenlijk tempo naar boven gereden)!
Na de Muur had Tom beslist om een kleine binnenweg te nemen en de Bosberg te vermijden. Dit was voor ons natuurlijk het signaal om ons nog eens te laten gaan en om er na 120 km nog even een patat op te geven. Op het glooiende parcours vanaf de Bosberg tot aan de finish in Denderleeuw trokken we het tempo dan ook gevoelig op tot 35 à 40 km/u zodat we nog ontelbare andere fietsers voorbijsnelden. Geen van hen had nog de fut of de moed om aan te pikken !
Toen zagen we onze vriend Staes terug en volbrachten we de laatste kilometers van onze calvarietocht (5u onophoudelijk in de regen door de Vlaamse Ardennen) gezamenlijk. Onder de boog van de finish kreeg Tom nog een welverdiend applaus van ons omwille van de geleverde prestatie en het gehouden woord !!
Na een tocht in deze omstandigheden mag hij zich met recht en rede een beetje flandrien voelen; Ben en ikke waren dat al een beetje (het was onze 5de editie) ! Ondanks het slechte weer, toch met een fier gevoel over de geleverde prestatie, huiswaarts.
Cijfergegevens: 135 km tegen 27/u gemiddeld over 11 hellingen (Molenberg, Koppenberg, Kwaremont, Paterberg, Kortekeer, Taaienberg, Foreest, Leberg, Berendries, Muur en Bosberg).
29 APRIL 2006 : WEDSTRIJD TIELRODE (65 km - 9 ronden)
Vandaag slechts 2 Bros aan de start in Tielrode (bij Temse), Jefke en Bennybro. Peter zit in het warme Spanje met de Molentrappers en Jimmy had familiale verplichtingen.
Na 2 verkenningsrondjes stellen we vast dat de organisatie een mooi parcours heeft uitgetekend. We constateren ook dat het geen simpel koerske zal worden op deze zonnige, doch frisse (12 graden) en winderige zaterdag.
Vlak na de start zit namelijk een heuse helling (ik schat een 300-400 meter) in het parcours, gevolgd door een lang recht stuk van 2 kilometer waar de wind recht in het aangezicht blaast ! "Oeioei" denken we, "als we daar 9 keer over moeten op de grote plateau, gaan we kloppen krijgen...". We rijden normaal gezien redelijk goed bergop, maar we hebben geen idee hoe renners hier zullen oprijden, vliegen, kruipen, ... ? Bang afwachten is de boodschap.
Al van bij de start van de wedstrijd staan we redelijk goed vooraan. Eerste doortocht op de klim verteren we beiden zeer goed, we merken zelfs dat we tegenover de andere renners redelijk goed klimmen. Een eerste geruststelling voor het verdere verloop van de koers.
Het stuk na de klim is zwaar vanwege de zware tegenwind. Niemand wil er op kop zitten en zijn moteur opblazen. Het tempo ligt er dus niet zo hoog en in het wiel (uit de wind) kan je er even recupereren. Dan draaien we linksaf, met de wind (in de rechterflank) die door de aanwezige huizen minder impact heeft.
Vervolgens een scherpe bocht linksaf met de wind volledig in het voordeel. Wij hoopten hier te kunnen recupereren maar in de gegeven omstandigheden was dit stuk allerminst een kado ! Na die bocht wordt er immers in de eerste 500m steeds opgetrokken tot een stuk boven de 50 km/u. Bennyboy noteerde als maximum snelheid zelfs 60 km/u !
Dan via een stukje afdaling en een strook met keitjes (waar je al je stuurmanskunsten moest aanwenden) werd telkens de finish bereikt.
Na 4 ronden zitten we allebei nog redelijk fris en in elkaars buurt in het pak. Tijdens de klim steken we bijna het hele pak voorbij en komen op de eerste rij van het peloton te zitten. Ben schuift zowaar zelfs mee in een kopgroepje van een man of 6 met de bedoeling weg te geraken. Met onder andere een sterke Franky Weemaes erbij rijdt Ben die hele ronde voor de groep uit. Wanneer ze terug worden ingelopen heeft hij het even moeilijk om het goeie ritme te vinden. Even op de tanden bijten en hij zit weer in het peloton.
De rest van de koers kunnen we vrij behoorlijk het peloton bijhouden en ook op de klim in een loodzware voorlaatste en laatste ronde komen we niet meer in de problemen. Ben zat de laatste 2 ronden in het wiel van Jef (nog te bekomen van de eerder geleverde inspanning) om richting finish samen nog een tiental plaatsen op te schuiven.
Op een vijftal plaatsen na, eindigen we samen in het peloton en zijn tevreden dat we weer hebben uitgereden. Voor Ben is het de bevestiging van zijn geslaagde koers in Beveren (5 weken geleden) en en voor Jef (die heel verstandig heeft gekoerst vandaag) voor de koers van vorige week in Dendermonde.Voor beide renners 2 op 3 koersen uitgereden 11
We konden met opgeheven hoofd huiswaarts keren en zijn fier dat we de kleuren van onze sponsor (Joris) Verhaert weer met succes hebben kunnen tonen !!
PS° Speciale dank aan nonkel en tante van ons aller Anneke voor aanmoedigingen, de isotone drank voor en de meer dan welkome Coca-Cola na de koers. We laten jullie zeker weten wanneer de volgende koers is
22 APRIL 2006 - WEDSTRIJD APPELS (67 km - 9 ronden)
Onder een stralende lentezon begeef ik me met Jimmy naar de koers in Dendermonde (Appels) waar we om 16u30 zullen starten in de A-B reeks.
Bro Peter is reeds van start gegaan in de C-reeks.Tijdens de parcoursverkenning moedigen we hem luidkeels aan en zien we dat het goed is.Hij heeft reeds meer dan de helft van de koers achter de kiezen en oogt nog fris en monter.Na 5 (van de 11) ronden in Bazel en 10 (van de 12) ronden in Beveren ziet het er naar uit dat de P de koers vandaag zal kunnen uitrijden.En inderdaad, ook in de laatste ronde zien we onze bro er nog aanhangen !We rijden terug naar de aankomst om hem te verwelkomen en zien hem een knappe 20ste plaats behalen in zijn reeks ! Goed gedaan Péke ! Ne proficiat van de andere bros !!
Na Ben in Beveren en Peter vandaag in de C-reeks, hebben reeds 2 van de 4 ploegmakkers een koers uitgereden in ons eerste koersseizoen .Jimmy en ikzelf starten dus met de druk om hetzelfde te presteren en het ploegsucces compleet te maken en de inspanningen van onze sponsor Joris te verzilveren.De beentjes voelen goed aan tijdens de opwarming op het prachtige parcours, onder een al even prachtige lentezon.
Van bij de start al werd het tempo in de eerste rechte lijn opgetrokken tot 53km per uur; alert en wakker aan de start staan was dus een must.De eerste ronden overleven we vrij behoorlijk in de buik van het peloton en in de vierde ronde laat ik me verleiden tot het dichten van een gaatje op een groepje van renners die wat voorop zijn gaan rijden en bevind ik me even in een kopgroep van ongeveer 15 renners.Bijna betaal ik die inspanning cash, want in de volgend 2 ronden moet ik een paar keer serieus op de tanden bijten tijdens het optrekken in de bochten.Daarna terug alles onder controle en Jimmy en ik vinden mekaar terug in het peloton en kunnen zelfs even een praatje slaan.We zitten allebei goed, Jimmy heeft zelfs nog over en ik zeg hem te wachten tot in de laatste ronde om iets te proberen.Rustig aan proberen we al enkele plaatsen op te schuiven, om meer vooraan in het peloton te zitten, maar dat is in koersen als deze geen makkelijke klus. Bij het ingaan van de laatste ronde schuift Jim helemaal naar voren en laat zich (iets te vroeg) verleiden tot een paar versnellingen en kopbeurten, maar echt weggeraken lukt (nog) niet.Met de bijna volledige groep de laatste rechte lijn in dan maar, waar Jimmy zich redelijk vooraan kan handhaven en als 27ste over de eindstreep bolt.Ikzelf zat iets meer achteraan in de groep, maar kan in de sprint nog redelijk wat renners remonteren en eindig op de 37ste plaats.
Na de finish staat de P ons al op te wachten en genieten we na van onze prestatie van vandaag.Spijtig dat Ben niet kon meekoersen vandaag, maar hij had natuurlijk al de koers in Beveren kleur gegeven voor het Verhaert Bro Cycling Team (VBCT) !
Op het kilometertellerke staan 70 km aan een gemiddelde snelheid van 42,7 km/uur !!
Dikke proficiat aan Jim en Peter die erin geslaagd zijn hun wedstrijd uit te rijden EN als eersten vermeld te worden in een officiele uitslag !! Way to go Jimbo & P !!
Moe maar voldaan en fier naar huis.s Avonds een etentje voor de verjaardag van vader De Batist en een mooier kado dan het uitrijden van mijn eerste koers kon ik hem niet geven !!!
15 april 2006 - SAEFTINGHE CLASSIC (BAZEL) Om half negen afgesproken aan de fietserstunnel op Linkeroever om met de fiets naar de start te vertekken. Wie reden er allemaal mee : Jef De Batist, Peter Van Bel, Ben Verburgt, Tom Staes, Rudy Claes, Koen Reynaert, Patrick Vendelmans, Guy Rosseels, Johan Gyseman, Armando Goossens, Aime, Marc Peeters,...
Voor de echte Bro's een goed trainingsritje ondanks het vele kopwerk. Op de heenweg vooral de wind in de rug wat de laatste 70 km behoorlijk lastig maakte. De groep viel regelmatig in waaiers uit elkaar en er werd niet altijd even consequent op achterliggers gewacht. Hierdoor moesten de Bro's op gegeven moment de achtervolging inzetten. Mekaar vlotjes aflossend tegen 50 km/u haalden we de anderen in no-time in. Erop en erover en onder impuls van Ben met Jef in het wiel trekken we aan onveranderde snelheid nog een eind door. Vervolgens laten we ons inlopen...
Volgende afspraak naar het einde van de rit was een vrij lange kasseistrook, waar we natuurlijk een uitval van Jef verwachtten. Ben, Peter, Johan en Tom (niet toevallig diegenen die Jef beter kennen !!) schieten op het eerste stuk sterk mee. In een tweede deel gaat Ben nogmaals aan nadat hij bijna ten val was gekomen door van de zijstrook op de kasseien te willen springen. Enkel Johan en Jef blijven er nog aanhangen en met drie onderhouden we het tempo tot aan de laatste bevoorrading.
Eens terug compleet volle petrol de laatste rechte lijn in. In Temse voert Johan zijn reeds lang beraamd plan uit en stormt een venijnige helling op. Jef, Ben, Peter, Koen, Rudy en Guy volgen en trekken daarna stevig door ten koste van de aanstoker van de vlucht. Gedurende de laatste 20 km houden Jef en Ben tegenwind het tempo zo hoog dat enkel Peter bij machte is om een lange kopbeurt voor zijn rekening te nemen. De rest is blij er nog aan te hangen.
Op het kerkplein van Bazel besluiten de 3 bro's nog een verlengstuk te breien aan de Saeftinghe Classic en wat extra kilometers te doen. Om de kaap van de 200 km te bereiken rijden we via Temse over de Scheldedijk naar Baasrode om langs Weert terug naar huis te keren. 213 km op de teller aan een gemiddelde snelheid van 32,1 km/u. Peter kreeg het op het laatst heel moeilijk om zijn beide makkers bij te houden. Alleszins kunnen ze ons deze kilometers niet meer afpakken...beestig gereden !!!
Eindelijk de eerste keer de Vlaamse Ardennen in. Het weer is typisch Belgisch maar bleek achteraf gezien perfect te zijn. Aanwezig zijn: Jim, Peter, Ben en gastrijders Tom Van Der Taelen en Mike Ley. Jefke kon wegens ziekte niet mee rijden.
Ben en Jim starten beiden sterk. Op de beklimming van 'La Houpe (een prachtige helling) naar de eerste bevoorrading moet Jim alle zeilen bijzetten om Ben te kunnen volgen. Dat deze laatste daar alles uit de kast haalde heeft hij daarna wel geweten...
Op de Taaienberg verliest Jim de controle over zijn fiets en heeft Ben geen grip op de natte kinderkoppen (vanwege foute bandenkeuze) waardoor beiden voet aan de grond moeten zetten. Lichtjes geagiteerd door dit voorval plaatst Jim een splijtende demmarage van zodra hij terug aansluit. Ben springt meteen mee en het duo rijdt alles en iedereen uit het wiel.
Bergop is Jim nu duidelijk de betere maar op het vlakke komen ze steeds terug samen en rijden ze alsof hun leven ervan af hangt. Ondertussen tracht Peter op zijn eentje de bres te dichten maar hij zal zijn beide Verhaert Bros pas terug zien aan de laatste bevoorrading. Mike en een compleet chocogereden Tom komen arriveren iets na Peter.
Op weg naar de finish was het ieder voor zich. Jim voert de forcing op een golfplaat, Ben moet passen en zit ook alleen aangezien Peter zich een 200-tal meter achter hem bevindt. Met de wind recht in het aangezicht wordt het een gevecht van man-tegen-man, waar het in de koers uiteraard om gaat.
Ben ziet Jim niet verder uitlopen en houdt hardnekkig vol. Geleidelijk aan wordt de kloof kleiner en een 10-tal kilometer voor de streep heeft hij Jim te pakken. De billen staan op springen maar hij zet meteen door, slaat een gaatje van maximaal 200 meter en houdt stand tot in Harelbeke. Eerlijkheidshalve even melden dat Jim dacht nog een helling over te moeten. Mocht dat zo geweest zijn had hij Ben zeker bij de lurven gevat...
Een prachtig ritje en een perfecte krachttraining. Jim en Ben kwamen als sterksten naar voren, Peter reed ook sterk en wist de schade meer dan te beperken, Mike raakte met zijn 39-23 (u leest het goed) miraculeus overal boven en Tom had een zware dag vanwege knieperikelen die zijn voorbereiding in het honderd hebben gestuurd.
19 MAART 2006 - WEDSTRIJD BEVEREN (67 km - 13 ronden)
Jammer dat Jef ziek aan de kant moest blijven. Prachtig koersweer en een snel parcours in Beveren. Perfecte wegen, 6 bochten en slechts 1 stuk waar de wind in het nadeel staat.
Deze keer posteerden we ons bij de start al iets meer naar voren en schoven vlot mee de eerste kilometers. Af en toe een kwak uitdelen en een beetje wringen was nodig in het lijvige pak renners.
Jim en ik zaten gedurende de eerste 3 ronden steeds in elkaars buurt, zelfs vooraan in het peloton. Ondertussen waren de uiteindelijke winnaars al gaan vliegen maar dat kon ons eigenlijk niet al te veel schelen.
Na de laatste scherpe bocht richting finish stond de wind pal in het gezicht en viel het steeds stil. Op het einde van de 3de ronde schoof ik vanzelf naar voor met Jim in het wiel. Onszelf niet wegstekend namen wij het peloton zelfs een volledige ronde op sleeptouw samen met 2 andere renners van eenzelfde ploeg. Daarna even terug recupereren in het wiel en vervolgens zat ik in de vijfde ronde plots in een ontsnapping met 5 renners. Er werd vlot afgewisseld maar in het begin van de volgende ronde voelde ik dat ik mijn motor aan het opblazen was. Ik heb me dan ook laten uitzakken naar het peloton en kon zodoende even recupereren. In het peloton plaatste ik mezelf zo om en bij de 20ste positie in het wiel om nog wat verder te recupereren. Jim zat toen ook nog in de buik van deze groep, hoewel we mekaar niet meer gezien hebben.
In ronde 7 kreeg ik bij het optrekken na de bochten last van een beetje krampen in de billen. Nog niet alarmerend maar toch kon ik moeilijk recht op de trappers gaan. Blijven zitten was de boodschap.
In de verte zag ik Peter achteraan zijn peloton rijden, we zouden ze weldra inlopen. Ik kon nog adem vinden om Peter even aan te moedigen.
In de voorlaatste ronde kreeg ik het na een opgedrongen kopbeurt heel lastig in het stuk tegenwind. Ik moest en zou blijven aanklampen tot aan het stuk richting finish waar alles traditioneel stil viel. De krampen werden in die ronde een stuk erger maar omdat het de laatste ronde was werd iedereen een beetje nerveus en wilde nog maar weinigen kop nemen.
Het tempo zakte, ik kon een versnelling lager schakelen om wat meer omwentelingen te maken en de krampen eruit te fietsen. Ik heb bewust niet mee gedaan aan het gewring en ben rustig blijven zitten. In de spurt ben ik nog een aantal renners gepasseerd maar veel kracht straalde ik niet meer uit. Supercontent bolde ik over de streep en heb nog een rondje uitgefietst genietend van mijn prestatie.
Cijfergegevens : 67 kilometer aan 41,0 km/u gemiddeld, maximale snelheid 55,5 km/u.
Jim en Peter hebben beiden met krampen moeten opgeven na een 10-tal ronden, maar het ging beduidend beter dan vorige week voor iedereen.
11 MAART 2006 - WEDSTRIJD BAZEL (70 km - 11 ronden)
Alle Bro's verschenen onder barre weersomstandigheden aan de start voor hun eerste koers OOIT !!
Zenuwen, een krachtige wind en ijzige koude lieten ons klappertanden aan de startlijn. Meteen na het startschot werd het tempo verschroeiend hoog opgetrokken waardoor het peloton meteen op een langgerekt lint ging. Met uitzondering van Jimmy werden we al snel gewaar dit tempo nog niet aan te kunnen, zeker niet op deze zware omloop. Toen we de eerste keer de start/finish passeerden hingen we allemaal achteraan het peloton.
Daar zaten we eigenlijk in een heel slechte positie maar Inhalen was haast onmogelijk op de smalle en slechte Bazelse wegen.
Midden in de tweede ronde moet Ben op een zwaar stuk als eerste lossen. Hij wil zich laten uitzakken naar een groep 'nog eerder' gelosten maar die mannen zaten b
Iet of wat gedesillusioneerd moedigen ze de beide strijdmakkers Jimmy en Peter nog aan. Jim oogt en voelde zich nog behoorlijk fris en zat zelfs op kop van een vrij lijvig groepje renners. Peter zat alleen maar vecht zich op karakter terug naar het groepje dat voor hem uitrijdt. Deze inspanning eiste waarschijnlijk zijn tol daar hij de daaropvolgende (5de) ronde uit koers werd genomen.
Ook Jimmy onderging in diezelfde 5de ronde hetzelfde lot, hoewel hij nog enkele cartouches over had was ook zijn koers ten einde. Mocht hij geweten hebben zo snel uit koers te worden genomen, had hij het tempo zeker nog een stuk opgetrokken.
Een harde leerschool om te beginnen alleszins, gelukkig waren we lang niet de enigen die de wedstrijd niet konden uitrijden. Er verschenen 60 renners aan de start en slechts 30 hebben de finish gehaald.
