Ik had al verteld dat er iets zou gebeuren, mijn rechtersnorhaar trilde verdacht vaak, dan is er iets niet pluis en het was inderdaad zo....dinsdag 24 november 2009, ik zal die datum nooit vergeten. Baasje en vrouwtje vertrokken rond de middag en namen mijn reismand mee, maar ze vergaten mij erin te zetten. Heel bizar....wat gaan die 2 nu met mijn reismand weg en nemen ze mij niet mee, worden ze nu zo oud dat ze me gewoon vergeten. Ik heb geen oog meer dicht gedaan, ik heb zitten wachten achter de deur, maar neen hoor ze kwamen niet terug om mij op te pikken, het werd donker en ze waren nog niet thuis er zou toch niks gebeurd zijn en dan eindelijk ik hoor de sleutel in de deur, baasje draagt mijn reismand, het ruikt hier vreemd, vrouwtje loopt achter hem en zegt me lief goede avond, baasje zet de mand neer en neemt mij op om te kroelen, vrouwtje doet het deurtje van mijn reismand open en wat hoor en wat ruik ik.... een klein mormel zit in mijn reismand, zo een wit geval met een grijs snoetje, grijze sokjes en grijze oortjes en staart zit te miauwen dat mijn oren en van fluiten, wat is dat?????? En wat een katertje, ik ken zijn soort, een britse korthaar, maar dan een lilac, hij heeft heel licht blauwe ogen, wat een vreemd ding..... Wat denkt hij dat hij hier komt doen, dit is mijn huis, mijn thuis, mijn territorium, mijn personeel, denkt dat mormel nu echt dat hij mijn plaats kan inpikken, ik zal even zorgen dat het niet zo is. Ik maak een hoge rug, ik kan blazen als de beste, ik kan dan heel giftig kijken, hij moet niet proberen om in mijn omgeving te komen. Dat doet hij echter wel, het opdringerig manneke komt naar me toe, wil met me spelen, wil me krabben, wil me pesten, maar dat laat ik allemaal niet toe, ik jaag hem boos achterna, ik laat mijn plek echt niet inpikken. Het is laat en we gaan slapen, baasje verwacht mij naast hem in bed, maar neen hoor, ik ga lekker ergens in een hoekje zitten zodat ik alles kan zien dat klein wit ding gaat lekker bij vrouwtje aan haar hoofd liggen, de slijmbal. De volgende morgen moeten baasje en vrouwtje gaan werken, pfff ik blijf dus een ganse dag alleen met ... Duke, de ganse dagen jaag ik achter hem aan, maar wat een engerd, hij begint mij ook op te jagen, hij jaagt achter mij aan en ik ben bijna dubbel zo groot als hij. Hij heeft lef.... Tegen baasje en vrouwtje thuiskomen heb ik Duke al een beetje moegemaakt en rent hij niet zoveel meer achter mij aan, maar ik blijf me nog wel boos maken op hem. Baasje en vrouwtje proberen wel eerlijk de aandacht te verdelen, maar gaat die kater hier blijven ? Ga ik met hem moeten samenleven ? Hebben zij zo maar een mannetje in huis gehaald zonder met mij te overleggen, pffff ik ga baasje laten voelen wat ik daarvan vind, ik negeer baasje en blaas ook maar op baasje, hij is trouwens ook een mannetje. s Nachts slapen we allemaal apart, Duke gaat niet bij vrouwtje liggen, hij ligt onder het bed en ik in een hoekje om hem in het oog te houden. Heel vreemd, de volgende dag nemen ze weer mijn reismand, maar nu gaat Duke in de mand gaan ze hem wegbrengen ???? Hallo wat gaan jullie met hem doen, ik begin me wel een beetje ongerust te maken. Na een tijdje komt baasje terug met de reismand en met Duke, hij vertelt me dat ze naar de dokter geweest zijn en dat alles prima in orde is met Duke, dat hij een heel gezond, mooi en lief katertje is. Ik twijfel nergens aan, behalve aan dat lief, ik zie ook wel hoe hij reageert als baasje of vrouwtje hem oppakken met de vier poten gestrekt en rondzwaaiend zijn kopje heen en weer bewegend en heftig krijsend, net of hij ADHD heeft, zo doet hij. Ondertussen is het nu al zaterdag en ik begin hem best aardig te vinden, we eten yorhort van baasje zijn vingers, ieder een vingertje, we kunnen zelfs al langs elkaar gaan zonder problemen, we blazen niet meer naar mekaar, soms geven we elkaar een kusje, hij is best een leuke kater, ik kan heel leuk met hem spelen, ik vind het eigenlijk een schatje
Hieronder zet ik een paar foto s van Duke, baasje en vrouwtje roepen hem met Tommy of Tommekem vinden ze leuker, je kunt zien dat Duke een vreemde vogel is, want hij ging zelf melk halen bij een andere moeder
Ondertussen zijn we al weer een paar maanden verder. Ik heb het nog steeds heel goed naar mijn bij mijn personeel, want wat is het heerlijk dat ze steeds doen waar ik zin in heb. Als iemand me oppakt en het zint me niet begin ik gewoon heel hard een paar keer te schelden - miauwen noemen de mensen dit. Het werkt vrij snel krijg ik dan mijn zin, ik moet me dan gewoon eventjes laten kroelen en aanhoren hoe mooi en lief ik ben en dan mag ik op de grond.
Ik vind het nog steeds fijn om in de auto te zitten en om van Nederland naar België te reizen, heerlijk op het dashboard en genieten van de warme lucht die mijn zachte pelsje dan streelt, als er auto s snel voorbij rijden dan kijk ik wel even op of ze het wel voorzichtig doen.
Ik heb dan ook gevraagd om hier een foto van te maken.
Ik ben ook op vakantie geweest bij Elles en Witske, Witske is een hondje haar baasje noemt haar een slome duikelaar en mij een vinnig ding, tja verschillen moeten er toch zijn Ik kan soms heel stilletjes in een hoekje zitten en als het mij niet zint dan laat ik mij niet zien of horen, dit heeft Elles aan de lijve ondervonden, ik was nog maar een paar daagjes bij haar en om haar te plagen had ik mij achter een bank verstopt, Elles maar roepen op mij, maar ik kan echt heel stil en kleintjes zijn , ze heeft heel wat mensen gemobiliseerd om buiten naar mij op zoek te gaan, na een paar uur vond ik het welletjes en ben dan maar uit mijn schuilplaats gekomen, ik vond het heel grappig, zij niet
s Nachts lig ik graag naast mijn mannelijk personeel (hij noemt zichzelf nog altijd baasje - grin) ik lig dan naast zijn kussen en dan legt hij zijn hand onder mijn poot, zo kan ik voelen als hij opstaat.
Ik hou nog steeds van in bad te zitten, het is s ochtends altijd een sprint tussen het vrouwtje en mij, ik win altijd, ik ben veel snellen dan vrouwtje
Ik hou ervan als mannetje met een veter met mij speelt, hij mag de veter weggooien en ik ga hem dan voor hem weer terughalen en breng het terug bij hem.
Heel graag lig ik op mijn rug, pootjes ver open en dan maar slapen, heerlijk....
Binnenkort heb ik weer heel bijzonder nieuws.... kom dus terug....
2 juli 2009 Ik ben nu bijna een maand geadopteerd, Ik voel me prima bij mijn baasjes, ik word geknuffeld als ik het wil, ik word met rust gelaten als ik rust wil, ik krijg lekker eten en drinken en af en toe een snoepje. Ik heb al heel wat speelgoed, alleen..... iets aan een elastiek of touw is gevaarlijk want ik rol en krol zo erg dat ik soms bevrijd moet worden omdat het strak om mijn lijfje of halsje zit. Daarom worden deze speeltjes opgeborgen als ik alleen ben. Ik heb mijn baasjes te verstaan gegeven dat als ik in de auto mee mag, ik gewoon om de schoot wil zitten en ik graag naar buiten kijk, ik hou er niet van in die kooi opgesloten te worden in de auto.
Ik heb nu ook een poepbak gekregen met een deksel op, ik vond het zo leuk om zoveel mogelijk steentjes uit de bak te schoppen, maar dat kan nu niet meer, het was maar heel even wennen om de deurtjes te gebruiken, maar nu vind ik het een leuk speeltje.
Ik heb een fantastische krabpaal, ik kan heel hoog gaan zitten en alles in het oog houden. Heerlijk is dat.
Mijn baasjes vinden me soms niet, want ik vind steeds nieuwe plekjes om te gaan slapen, ik vind het dan grappig om heel stilletjes te blijven liggen en me dan heel lui uit te rekken als ze me dan vinden.
Het is heel warm ik slaap dan ook niet altijd in bed naast baasje, maar op zijn nachttafeltje, alles wat erop lag heb ik netjes op grond geduwd, want die tafel is van MIJ.
Mijn baasje neemt graag een bad en ik kom dan bij hem, ik zit dan naast het bad en vraag om gelift te worden, dan ga ik mee in bad, heel voorzichtig speel ik dan met water.
Ik neem ook een douche, ik ga dan in de kleine wastafel in het toilet liggen, heerlijk koel en dan mag baasje de kraan opendraaien eerst druppelend en dan een straaltje en dan speel ik met het water, heerlijk verfrissend, ik word soms dan ook heel erg nat en dan moet baasje me strelen tot ik weer droog ben.
Elke dag probeer ik ook wat nieuws te ontdekken en dat lukt me prima, mijn baasjes staan steeds versteld van wat ik allemaal doe, het moet niet stout zijn want ik krijg geen ruzie, misschien komt dat ook omdat ik zo onschuldig kan kijken Wat heb ik toch een heerlijk kattenleven.
23 juni 2009, mijn baasjes nemen me mee naar de dierenarts, ik moet in de draagmand, dit vind ik niet fijn, ik zit liever op de schoot. In de wachtzaal zit een mijnheer met een grote hond, een geluk dat ik toch in de draagmand zit, want ik ben vast maar een aperitiefhapje voor dit monster. Eindelijk mag ik naar de dokter, er is een dokter en een dokteres, ik doe mijn best om heel aardig over te komen en ik krijg dan ook een hoop complimentjes te horen. De arts zegt dat ik een intelligent ras ben natuurlijk is dat zo.... Ik word helemaal bekeken en ze voelt ook overal, ik blijk in prima gezondheid te zijn.
Maar dan komt die arts met een spuit op me af, dit vind ik vast niet leuk, het is een prik tegen de kattenziekte, het doet pijn en ik maak dan ook een hoge rug. Maar.... ik volg heel aandachtig het gesprek van mijn baasjes met de dierenartsen en omdat ik vaak van Belgie naar Nederland heen en terug reis moet ik een inenting krijgen tegen hondsdolheid (hallo ik ben een poes) en ik moet een chip krijgen en een Europees paspoort. Ik voel me vereerd dat ik zo belangrijk ben Maar wat doen die prikken pijn, vooral de chip is heel pijnlijk. Ik vind de artsen niet meer leuk, eindelijk neemt baasje me weer in zijn armen, ik doe nu een beetje zielig. De arts zegt dat ik misschien wat slaperig zal zijn, maar dan kent hij mij nog niet goed......
23 maart 2009, Bo van Oliver & Co en Ringo van de Leibeekhoeve worden de trotste poezenouders van een nest van 7 - 4 poesjes en 2 katertjes.
7 juni 2009 verlaat Maxima van Oliver & Co als eerste het nest. Ze wordt geadopteerd door John en Marleen. Maxima krijgt als roepnaam Lady.
Lady maakt een angstige tocht naar haar nieuwe thuis, eerst in de reismand, maar al snel zit ze zo hard te janken en neemt Marleen haar op de schoot, angstig kijkt ze naar het landschap dat ze heel snel voorbij ziet gaan.... Van Onze Lieve Vrouw Waver naar Zonhoven... een lange rit voor een bang poesje.
Eenmaal in haar nieuwe thuis verstopt ze zich achter de zetel, als ze al eens schoor'potend' te voorschijn komt schiet ze snel weer achter de veilige zetel als er ook maar iets beweegt in de kamer. Na een tijdje snuffelt ze moedig de omgeving van de zetels af. Ze vindt het allemaal heel spannend, maar laat wel zien dat ze de weg naar eten en drinken en de kattenbak toch al heel goed kan vinden.
Dan is het nacht, de eerste nacht in haar nieuwe thuis, jankend snuffelt ze in de slaapkamer elk hoekje, na een tijdje springt ze op het bed en nestelt zich op het hoofdkussen van John, ze slaapt heel rustig en samen ronken ze de ganse nacht door .
Lady Maxima van Oliver & Co heeft een nieuwe thuis gevonden.
Dit is haar vader Ringo van de Leibeekhoeve
Dit is Lady Maxima haar moeder Bo
Ik had al verteld dat er iets zou gebeuren, mijn rechtersnorhaar trilde verdacht vaak, dan is er iets niet pluis en het was inderdaad zo....dinsdag 24 november 2009, ik zal die datum nooit vergeten. Baasje en vrouwtje vertrokken rond de middag en namen mijn reismand mee, maar ze vergaten mij erin te zetten. Heel bizar....wat gaan die 2 nu met mijn reismand weg en nemen ze mij niet mee, worden ze nu zo oud dat ze me gewoon vergeten. Ik heb geen oog meer dicht gedaan, ik heb zitten wachten achter de deur, maar neen hoor ze kwamen niet terug om mij op te pikken, het werd donker en ze waren nog niet thuis er zou toch niks gebeurd zijn en dan eindelijk ik hoor de sleutel in de deur, baasje draagt mijn reismand, het ruikt hier vreemd, vrouwtje loopt achter hem en zegt me lief goede avond, baasje zet de mand neer en neemt mij op om te kroelen, vrouwtje doet het deurtje van mijn reismand open en wat hoor en wat ruik ik.... een klein mormel zit in mijn reismand, zo een wit geval met een grijs snoetje, grijze sokjes en grijze oortjes en staart zit te miauwen dat mijn oren en van fluiten, wat is dat??????
Ik kan soms heel stilletjes in een hoekje zitten en als het mij niet zint dan laat ik mij niet zien of horen, dit heeft Elles aan de lijve ondervonden, ik was nog maar een paar daagjes bij haar en om haar te plagen had ik mij achter een bank verstopt, Elles maar roepen op mij, maar ik kan echt heel stil en kleintjes zijn 
, ze heeft heel wat mensen gemobiliseerd om buiten naar mij op zoek te gaan, na een paar uur vond ik het welletjes en ben dan maar uit mijn schuilplaats gekomen, ik vond het heel grappig, zij niet 
.
