Dag allemaal
Ik dacht echt dat de reis naar Italië een desastreuze ramp ging worden. Dag in dag uit in die warme bus zitten, amper vrijheid krijgen, enz... Het enige pluspunt dat ik voor ogen had was dat er veel knappe Italiaanse jongens zouden zijn. Maar ja, het is dus niet Italië geworden he. Zat ik natuurlijk op de verkeerde bus, typisch iets voor mij pff... . Ik kon naar mijn knappe Italiaanse jongens fluiten. Nu kon ik wat draken in Berlijn gaan bezichtigen ze. Nu zat ik daar helemaal alleen op die bus, ik kende er niemand. Dan was er nog een bijkomend probleem, die jongens achteraan in de bus... Zij maakten zoveel lawaai en ze waren altijd maar over hun plannen bezig om het er een goei feestje van te maken, waar waarschijnlijk niet veel van in huis ging komen. Maar dan moet ik mijn woorden toch wel terugnemen. Elke avond in het hotel aan de bar vlogen ze er stevig in en de sfeer zat goed! Dankzij die avonden werden de lange saaie dagen gecompenseerd. 1 dag was eigenlijk nog niet zo saai. Toen we het Olympia stadion gingen bezoeken liep daar toch wel een groep met knappe Italianen zeker! Toen we ze passeerde floten ze naar mij, waar ik zo goedgezind van werd. Ik moest dus toch niet naar mijn knappe fluitende Italiaanse jongens fluiten. Heb ik er snel ene binnengedaan in de fanshop en dan terug naar het hotel. Die laatste avond was toch wel geweldig. De jongens van achteraan in de bus waren helemaal canard. Ze waren zelfs zo scheil dat ze er precies een varken aan't slachten waren! Ik heb mij nog nooit zo goe geamuseerd! Maar dan de dag erna was het zo rustig op de terugrit, waardoor ik terug moest denken aan het stomme België met al mijn miserie. Achja, tot volgende week!
Kusjes Britney
Ik ben het school echt beu aan het worden hé elke dag weer
opstaan en dat allemaal voor niets, uiteindelijk gaan we toch allemaal een
richting studeren waar toch enkele vakken van het middelbaar verloren gaan en
waarom hebben wij die dan gekregen? De leerkracht van frans kreeg het weer,
heel de tijd riep hij 'Elaaa Rustig hé' terwijl ik juist de braafste van de
klas ben maar toch de recordhouder van de streepjes in het puntenboek. Volgens mij
was Jacques Brel gestorven ofzo daarom dat hij zo deed. Uiteindelijk kwam ze
losser en gaf ze op het einde van de les iedereen een wafeltje, ik weet ook
echt niet waar dit ineens van kwam. Toen die dag ten einde kwam ging ik naar de
fitness want het werd tijd dat ik iets aan mijn buikje ging doen. In de fitness
zag ik al die gespierde jongens die hun lichaam aan het klaarmaken waren voor
de zomer die komt om zo het 'vrouwelijk schoon' te kunnen imponeren. Na enkele
minuten betrad ik de loopband maar ik wist niet zo goed hoe deze werkte, een
jongen die mij zag klungelen kwam naar me toe en vroeg' Kan ik je ergens mee
van dienst zijn?'. Ik antwoorde daarop 'Ja graag' en zo geraakten we aan de
praat. Zijn naam is Dimitri en is 20 jaar oud , ik zag meteen dat hij meer wou
dan alleen maar praten maar deze keer bleef het daarbij. Dit was voor mij echt
wel een motivatie om terug naar de fitness te gaan want Dimitri was een knappe
man precies ene van uit de boekskes. Hoe kon ik nu indruk maken op hem als ik
na 10 minuten al stopte met lopen omdat ik buiten adem was ? Daaruit kan ik
alvast één conclusie uit trekken, mijn conditie is echt een flop. S Avonds
sloot ik de avond af met een filmpje, helemaal alleen zonder vrienden om me
heen. Opeens ging de bel, ik vroeg me af wie dat nu nog zou kunnen zijn. Het
zou men moeder kunnen zij? Ik keek rustig door de raam maar zag niemand staan.
Daarna opende ik de deur en het enige wat ik nog kon zien was dat Dimitri voor
de deur stond en toen ging het licht uit.....
Ik ben juist
uitgerust dus ik dacht dat ik jullie maar is moest inlichten over hoe het nu
allemaal in elkaar zit. Ik zal beginnen bij het begin, die zot die mij heeft
aangereden ge raad nooit wie dat was. Allé kom probeer, raadt! Ik zei het toch
ge raadt het nooit. Ik zal het dan maar zeggen zeker, het was die neger van de
CDA! Dien kwam me zen zatte klote van de La Rocca en heeft mij voor den 2de
keer opgepikt al vond ik persies den eerste keer toch pretigger. Maar bon ons
moeder is mij dan na een paar uur komen zoeken en heeft mij buiten westen
gevonden en had het brillante idee om mij maar ineens in dien toestand naar die
zotte kapster te doen met als excuus: dat bespaart op narcose. Zo gezegd zo
gedaan, die zottin heeft daar dus in mij zitte knippen bij weize van abortus
eh, allé ni dat er waarschijnlijk nog veel te doen viel na dat ik zo intiem ben
geweest met de grill van dien ouwe Mercedes van den Dieudonné ma bon. Na dat ik
dus terug wist wat mijn naam en parochie was wist ons moeder mij ook nog doodleuk
te vertellen dat die kapster als betaling dan maar 1 van mijn longen gepikt
heeft, das nogal een fervent rookster zei ze tussen de soep en de pattate.
Die vind da nog leuk ook denk ik ze, in de rit naar huis zegt dien moppentapper
ineens tegen mij: allé en ziet da ge nu ni te rap terug van Jan hebt eh want zo
longen zo hebt ge er geen vier ze! Kunde da geloven? Mijn eigen moeder eh! Maar
seg ik gaan is aan mijn huiswerk beginnen want longen of ni, die newwave trees
van Nederlands heeft weer iets nieuw ze! We mogen weeral een mindmap maken, ik
zweer het als ik er zo ooit nog één moet maken staan ik met veel plezier al de
rest van mijn organen af ze! Ah ja bijna vergeten, dien sms ja ik weet dus
eigenlijk niet van wie dien is eh. Ik heb nog niet echt den tijd gehad om het
uit te zoeken. Maar dat zal van de week wel boven water komen zeker, allé
daaaag
Veel gebeurd ondertussen, maar echt wel heel veel. Zo veel
dat ik de rest misschien volgende week moet vertellen. Kortom, er is dus erg
veel gebeurd. Het begon allemaal de eerste dag van de vakantie, toen kwam er
HET gesprek met mijn mama, en het heeft lang geduurd. Maar echt wel heel lang,
zo lang dat zelfs de lessen van de mevrouw van godsdienst er niks tegen zijn.
Kortom, het was een lang gesprek waarbij we besloten hebben om toch maar te
gaan voor abortus. Het enige probleem was dat het een beetje illegaal is in
België, en dat mijn mama die Hollanders niet vertrouwd. Maar daar had mijn mama
wel een oplossing voor, ze bleef wel een beetje vaag, maar het kwam er op neer
dat ze via via wel een kapster kent die goed met een schaar overweg kan, want
ik had de mevrouw van Nederlands iets horen vertellen over knippen en
abortus.... Na een uitzonderlijk kort telefoongesprek was alles geregeld, en de
volgende dag zou het gebeuren, EINDELIJK! Maar diezelfde avond kreeg ik opeens
een vreemd sms'je waarin stond dat als ik op de dag die na vandaag komt, ga
doen wat ik denkt te willen gaan doen, op de dag die na vandaag komt, dat ik
dan iets zal meemaken wat ik vandaag niet zou geloven dat ik zou meemaken.
Groetjes meneer van F en S.
Echt vreemd was dat, maar echt heel vreemd. Zo vreemd dat de
borstvoedingobsessie van de mevrouw van Nederlands er niks tegen is. Ik besloot
dus er diep over na te denken, maar echt heel diep. Zo diep, dat zelfs de
meneer van wiskunde nog nooit zo diep heeft nagedacht, allee dat denk ik want
we moeten heel de tijd hem verbeteren. Na al dat denken, en een kort dutje om
alles te laten bezinken kwam ik tot de conclusie dat het waarschijnlijk naar
een fout nummer gestuurd was. Ik zette dus mijn gsm af, om me mentaal helemaal
klaar te maken voor morgen en kroop al vroeg onder de lakens.
De volgende dag stond ik vroeg op, maar echt heel vroeg. Nog
veel vroeger dan de tijd waaruit het kapsel van de meneer van Frans komt.
Kortom, ik stond heel vroeg op, want zoals ze zeggen: de ochtendstond heeft
goud in de mond, of in mijn geval een dubbele abortus. Toen dacht ik dat ik
iets ontzettend belangrijks vergeten ben, maar echt heel belangrijk. Zo
belangrijk dat ik direct op mijn fiets sprong om naar Kenny te rijden. Ik
fietste zo snel als ik kon, en probeerde ondertussen een sms naar Kenny te
sturen om te zeggen dat ik eraan kwam, toen plots...
Autolichten, geclacksoneer, ik probeerde nog te remmen, ik
vlieg. Ik vlieg? En toen niks meer.
Ik werd wakker maar ik zag en voelde niks, het enige wat ik
hoorde was de stem van mijn mama die zei dat ik het toch niet zo erg zou
vinden, ik zou diezelfde dag toch een abortus plegen.
Zo, ik heb toch gezegd dat er veel gebeurd is, maar nu ga ik
verder bijkomen. Gelukkig hoef ik me nu geen zorgen meer te maken over wat er
allemaal hierbinnen gebeurde. Maar dat vreemde sms'je blijft toch nog door mijn
hoofd spoken.
Ik had jullie verteld dat
ik terug thuis was maar niets is minder waar. Ik woon nog steeds op straat met
mijn Sharonneke, heel het verhaal over dat uitgaan en de seks met die neger was
eigenlijk gewoon om een beetje cool te
doen want niemand leest mijn blog meer sinds ik dakloos ben, maar op een dag
kreeg ik haatberichtjes van anoniempjes waarin stond We weten dat je liegt
over je uitgaansleven. Wij willen de waarheid xxx Anoniempje.
Dus kort samengevat,
ik woon nog altijd op straat, met wifi van telenet homespot die ik heb gekregen
van een zekere Elien Twaalfpont en ik ben nog altijd zwanger.
Maar vandaag om 8u s morgens had ik besloten om terug te gaan naar huis, ik
hoopte dat mijn ouders mij terug in huis zouden nemen.
Onderweg naar huis zag
ik meneer van Frans hand in hand lopen met Wouter de Borsu, ik wist wel dat hij
een beetje geobsedeerd was door De Borsu maar dat die samen waren? Wow! Plus
die praat ook vaak over die Jacques Brel dus ik weet het allemaal niet meer. Meneer
van Frans kwam naar mij en zei je moet uw toets van vocabulaire nog inhalen
he! En ik zou graag hebben dat je wat rustiger bent want je bank stond WEERAL
niet op tegel nummer 55! Ik knikte alleen maar en liep naar huis. Ik belde aan
en mijn mama deed open, ze zei niets.
Ik spurtte naar boven,
mijn mama ging mee en ze hielp mij om een badje te nemen, ik speelde met mijn
badeendjes, ik had ze gemist. Daarna hebben wij over alles gepraat. Ik zei dat
ik een abortus wou want Kenny wilt mij niet meer zien. Mama begreep het
volledig, maar ze wou nog eens naar de gynaecoloog gaan.
De volgende dag was ik
bij de gynaecoloog en ik deed mijn benen open en alles was inorde daar beneden
en dan keek zij naar mijn buik via een echo, ze kon het geslacht zien, het was
een jongen EN EEN MEISJE, ik was zoooooo hard verschoten. Ja mannekes, er komt
een sharroneke en een Benjike.
Hey allemaal,
Het is weer een tijdje geleden dat ik weer eens geblogd heb maar ik ben er weer hoor, geen stress! Pfoeh, ik weet niet waar te beginnen er is zoveel gebeurt... Ik zal beginnen waar ik geindigd was, en dat was op het toilet van de CDA. Ik had dus alle hoekjes van het toilet gezien met die zwarte, ik weet zijn naam al niet meer, maar ik weet nog dat ik toen dacht: Oh nee, mijne kleine! Ik voelde inneens een zware steek in mijn buik. De vodka begon te werken en ik voelde me wankelen. De vodka werd baas over mijn lichaam en ik voelde me zweven, eerst door de lucht en dan op de grond. Recht op mijn buik! Man, dat dee zeer!! Ik weet dat ik even op de grond ben blijven liggen en dan ben rechtgestaan. Ik zei dag tegen men beste vriendin en ging door.
Toen ik thuis kwam, merkte ik dat heel mijn broek vol bloed hing. Even voelde ik een lichte paniek, ik rende naar boven, mijn ouders mochten natuurlijk niet zien dat er bloed hing op mijn broek van gucci. Ik gooide de broek door het raam en douchte mij, in de douche ervaarde ik hevige pijnen in mijn buik. Maar nu voelde ik een steek die heftiger was dan alle andere, ik kon me niet meer inhouden en schreeuwde het uit. De pijn stopte, en ik zag de levensloze foetus door de afloop glijden. Het was nog zo klein... Even werd ik emotioneel, maar ik herpakte me.
Na mijn spontane abortus moest ik toch wel een heel weekend rusten. Ik zei tegen mijn moeder dat ik de griep had, pakte Diva bij mij en heb een heel weekend naar Greys Anatomy gekeken.
Nu was het maandag en moest ik weer naar school. Daar kreeg ik de schok van mijn leven. We hadden wiskunde en de meneer van wiskunde zei iets waar ik echt niet goed van was. Mijn hart begon sneller te slaan en ik voelde weeral die paniek opkomen. Dee zot kondigt gewoon een toets aan tegen MORGENN? Welk onmens doet nu zo iets? Maar goed, na veel gezaag van Babette, kan ze dan, heeft em dus toch de test verzet. OEF! In de namiddag hadden we Nederlands, die mevrouw begon gewoon te dansen in de les?! WTF! Grinen noemde ze het.. Nog nooit van gehoord! Maar goed, morgen gaan we naar de sid-in beurs en daar heb ik echt zin in!
Aangekomen op de SID IN beurs, wat een kiekeskot! En hier moet ik mijn toekomst vinden?! Er waren zoveel standjes, ik wist niet waar te beginnen? Het eerste wat ik zag, was het mokske van defensie. Ik ben er naar toegegaan, en we hebben veel standjes bezocht, als je snapt wat ik bedoel? Oke, OEK NIE WAAR!!! Ik wou van wel natuurlijk, maar ja je weet wat ze zeggen: de gedachte is al de halve daad!
En met die gedachte sluit ik ik af voor vandaag.
Lovies
Britney
Jullie
willen zeker en vast wel weten wat er uit mij is gekomen toen ik mij op de WC
had gezet. Dat was dus gewoon een klonter bloed. Ik wist niet goed waarom dat
ineens eruit kwam gefloept. ik trok het mij niet aan en ging gewoon terug na de
dansvloer. Ik kwam uit die wc en ik zag daar een griet staan me een kont waar
da ge gewoon 10 pinten kon opzetten. Ikke tegen men beste vriendin kom gaat die
maar is schuren maar toen draaide die haar om. Wat er toen in mijn hoofd omging
amai. Da was gewoon een vent omgebouwd in een vrouw, gewoon weg degoutant. Na
dat vreselijke beeld was ik maar terug in de vodka gevlogen. Mijn beste
vriendin zei tegen mij niet goed bezig, niet goed bezig, niet goed bezig. Ik
trok het me niet en begon terug te dansen op de dansvloer. Opeens kwam daar ne
schone neger na mij en amai hij sprak me aan met de meest originele openingszin
die je kunt bedenken. Hij zei: 'Ik zou u domineren zoals de zee het strand
domineert bij hoogtij. Ik wil da ge doet wat ik zeg , ik wil dat ge zegt wat ik
zeg dat ge moet zeggen, ik wil dat ge zwijgt als ik zeg dat ge moet zwijgen,
het is gewoon simpel geen kaarsen maar laarzen, geen bloemen geen regenbogen,
ik neuk gewoon het wit uit u ogen.' We liepen de wcs binnen en hij liet me echt
alle hoeken van die wc zien. amai! Toen we klaar waren liep ik de wc buiten en
het eerste wat ik dacht was.Ohnee mijne kleine!!!
Ik hoorde de vogels
fluiten, de autos flitste voorbij, kinderen zongen een lied, ik voelde de
koude Jaja, ik woon nu op straat in een kartonnen doos samen met ons Sharon in
mijn buik. Ahja Sharon is de naam van mijn boeleke die er over enkele maanden
gaat uitkomen. Ik hoor het jullie al denken amai die Britney de ene keer wilt
zij het kind houden en de andere keer wilt ze abortus. Ik had gekozen voor
abortus, maar dat mag niet meer want mijn kind is al te groot. Ik zal ons
Sharon goed opvoeden dat weet ik zeker. Alleen spijtig van de dingen die ik
niet meer kan doen tijdens de zwangerschap zoals het niet drinken, roken, drugs
nemen, seks hebben. Maar vanavond ga ik hard! I will go
hard and I wont go home! Want ik
ga vanavond naar Café Danvers met mijn beste vriendin Marina.
Na een uurtje kwam ik
aan in Café Danvers, ik, Marina en ons Sharon namen de dansvloer helemaal
over. We stonden in de spotlights zoals altijd. Maar het tij was snel gekeerd
of hoe dat ze dat ook zeggen. De slet van Antwerpen kwam de zaal binnen, ze had
zoals gewoonlijk haar sport BH van Adidas aan en een roosje tussen haar
borsten. Ik herkende haar onmiddellijk door haar tattoo op haar rug namelijk Life
is a slut, so am I. Ze zag me staan hoor, met mijn dikke buik. Hey zeekoe,
maak je borsten al maar nat voor de bevalling. Ik weet totaal niet wat dat
betekende maar ja. Het zal wel iets te maken hebben met semantiek zoals de
mevrouw van Nederlands mij heeft geleerd. Na verloop van tijd was ze zoals
altijd aan het muilen met de oudere mannen. Zo spijtig dat ik het niet meer kan
doen, sinds ons Sharon in mij zit heb ik nooit goesting. Opeens voelde ik iets
nats in mijn slipje, ik rende naar de wc en plaatste me op de wc pot. FLOEP! Er
kwam iets uit Wat was het? Ohnee was het mijn moederkoek? Wat er daarna is
gebeurd vertel ik jullie morgen wel!
Pony camp was af, maar nu ik terug thuis ben moet ik wel is grondig nadenken over wat ik ga doen met de baby.
De mevrouw van nederlands zei vorige week da bevallen echt geen pretje is en da ik tijdens het hele gebeuren wel is iets kan laten vallen.
Ma bon, kdenk dak dus een abortuske ga laten plegen, tschent is da toch goekoop en een baby opvoeden helemaal niet.
Maar ik zou er best toch is over praten met mijn mama, ik denk dat ze boos gaat zijn maar ze zal het wel begrijpen.
Volgende dag
Ze begreep het niet, ze gaf me een vuistslag recht op men neus en noemde me lelijk hoerejong. Ik ga weg lopen, naar ergens waar ik geen klop krijg.
Mss ga ik wel naar die ene wendel van mijn klas, nog nooit een woord tegen gezegd maar kheb wel al lang door dat hij me loopt te checken in de klas, dus gij zal wel lief zijn voor mij.
We situeren ons in Aartselaar.
Op een rustig, redelijk landelijk plekje. Het was een zonnige vrijdagmiddag.
Galopperende paarden waren al van ver te horen. Het getik van laarzen klonk
haast melodisch. Er rezen hinniken op vanuit een rij stallen. Ooh ja, ik bevond
mij op ponykamp! Na al die stress rond de zwangerschap en de vraag naar wie de
vader nu eigenlijk was, kon ik deze ontspanning echt wel gebruiken. Bovendien
was het verlengd weekend en had ik dus ook alle tijd om me naar mijn kleine
Diamond te begeven. Ik had haar zo gemist!
Mijn kleine Diamond was altijd
al voorzichtig geweest met me, maar vandaag was ze extra voorzichtig. Waarom?
vroeg ik me af. Lag het aan haar, lag het aan mij of ? Toen ik Diamond bereed,
voelde het alsof ik verlost werd van al mijn zorgen. Het was zij, ik en de
baby. In onze eigen bubbel reden we doorheen ponykamp. Ik kon me zo een leven
voorstellen waarin de baby en ik voor Diamond zorgden. Het idee van abortus te
plegen jaagde me plotseling de stuipen op het lijf.
Maar toen ik terug in mijn
kamer kwam sloeg de realiteit me als het ware in mijn gezicht. Ik, Diamond en
de baby was maar een illusie. En ik moest Kenny vertellen dat ik zwanger was,
ook al was de baby niet van hem. Dat kon hij toch niet weten. En omdat ik te
bang was om het in zijn gezicht te zeggen, moest ik toch wel een momentje
reflecteren. Plotseling had ik een idee. Ik trok een mirrorselfie en legde mijn
hand op mijn buik. Ik moest natuurlijk nog wel een inspirerende citaat vinden
voordat de foto facebookwaardig kon zijn. Uiteindelijk kwam ik op: Life is hard, but I live it, and so will my
baby. Maar ja, nu is het tijd voor mijn beautysleep, dus ik zal het
hier bij laten.
Nog een heel weekend hier op
ponykamp voor de boeg. Tot de volgende keer!
