Beste vrienden, ik leef nog! Jawel! Het is een tijdje geleden dat ik nog iets van me heb laten horen maar het zijn dan ook drukke maanden geweest. Momenteel ben ik druk in de weer voor mijn stage. In samenwerking met de directeur van Stichting de Stem (mijn stageplek) zijn we een nieuwe organisatie aan het oprichten die werkt rond Community Development. We proberen een netwerk op te richten van mensen en diensten ten behoeve van de ontplooïng van de gemeenschap. Een groep krijgt namelijk makkelijker, sneller en meer voor mekaar dan een individu. Daarnaast probeer ik zo goed en zo kwaad ik kan een onderzoek op poten te zetten dat peilt naar de relatie tussen opvoedingsstijlen en drugsverslaving bij jongeren tussen 12 en 18 jaar. Eind volgende week zou ik dit onderzoek graag willen afronden.
Naast al het schoolwerk heb ik ook tijd kunnen maken voor wat plezier. Ik heb een week in het amazonewoud geleefd. Dit was een unieke en overweldigende ervaring. De jungle zet je meteen weer op je rechtmatige plaats. Als stadsmens heb je niets te protocollen en ben je overgeleverd aan de wil van de natuur. Ik heb Matapica bezocht. Dit is een plek langs de oceaan waar allerlei schildpadden hun eieren komen leggen. Daar heb ik de grootste schildpad ter wereld gezien, de lederschildpad. Het was een reptiel van wel 2 meter lang! Zeer de moeite! We hebben Holy Phagwa gevierd. Dit is een Hindoestaans feest waarbij er met gekleurd en gegeurd? poeder naar elkaar wordt gesmeten. Ik heb de hand van de vorige president geschud... Voor de achterliggende betekenis verwijs ik jullie naar wikipedia wegens een te lang verhaal. We hebben Brownsberg beklommen en we hebben gezwommen onder één van zijn watervallen. Met onze huisbaas zijn we een weekend gaan logeren aan een kreekje in het binnenland. Daar hebben we Soula's (stroomversnellingen) getrotseerd, de savanne verkend, lekker gegeten, genoten en zijn we gaan jagen in het midden van de nacht. Voor vandaag hou ik het hierop. Ik heb lang niet alles kunnen vertellen maar ik neem aan dat ik jullie nog terug zie in België. Daar maak ik graag tijd voor een uitgebreid verslag van mijn ervaringen!
Mijn dagen in Suriname zijn aan het korten. De laatste weken zijn aangebroken en ik kijk al met heimwee terug op de afgelopen maanden. Toch zal ik blij zijn om weer thuis te zijn. Tot snel!
Miserie miserie miserie, ik ben ziek. De laatste dagen heb ik het toilet van wel heel dichtbij leren kennen. Ik ben ondertussen bevriend met de kakkerlak die me daar elke avond komt bezoeken. Sinds vorige week heb ik ook een gaatje in mijn trommelvlies. Tijdens het duiken in het zwembad ben ik op mijn oor geland. Niet mijn schuld, ik kan duiken! Ik zou nu een maand niet mogen zwemmen tot ik weer een check up heb bij de KNO arts. Niet zwemmen is echter niet zo simpel want het is hier 'bakkesheet'! Sinds een week hebben we wel geen zon meer gezien. Per dag stortregent het enkele uren. Niet plezant denk je, maar warm weer en regen heeft wel iets.
Ma goe, genoeg miserie. De meerderheid van de tijd is het hier zeer aangenaam! Ondertussen hebben we eens een zaterdag op een boot gezeten om dolfijnen te gaan bekijken. En dat we ze gezien hebben! Ze kwamen naast onze boot zwemmen en deden allerlei trucjes. Over dieren gesproken, elke zelfrespecterende man heeft hier een parkiet in een mini kooi. Het is een hobby gelijk een ander. Zondagochtend zijn er voor deze vogels zangwedstrijden op het onafhankelijkheids plein. De beste vogels worden voor 500 euro verkocht. De parkieten nemen ze mee op de brommer naar het werk, naar de warung op de hoek,... Een warung is een klein eethuisje waar je een aantal gerechten kan kopen en meenemen. Om de 500 meter vind je er wel één. Meestal worden ze uitgebaat door Hindoestanen of Creolen. De chinesen baten dan weer alle supermarkten uit. Onze chinees heeft een klein bankje buiten staan. Daar gaan we af en toe met de locals een laat avond pintje drinken. Ondertussen heb ik ook Borgoe ontdekt. Dit is een zeer lekkere Surinaamse rum. Met enige zin voor overdrijving kan ik zeggen dat we onze elke avond een glaasje permitteren. Bij onze chinees kunnen we een fles krijgen voor 24.40 SRD. Ik heb al uitgezocht dat we twee flessen mee mogen meenemen naar België.
Twee weken geleden hebben we Braziliaans carnaval gevierd in een club. We waren uitgenodigd door een vriend van de eigenaar. Eerst zijn we meegereden met partybussen door de stad. Deze bussen zijn zeer populair in Paramaribo. Je kan ze huren per uur. Ze hebben giganstiche boxen en geen dak. Daarna waren er optredens, schone vrouwen in aangepaste kledij :) en veel drank! De week erop waren we uitgenodigd op een Hindoestaans huwelijk. Dat was een hele ervaring! Centraal stond er een groepje Indische muziek te spelen. Wederom hadden ze gigantische boxen die over hun maximum gingen met veel gekraak en gepiep tot gevolg. Alle stoelen waren naar hen gericht. Ze speelden muziek terwijl de bruidegom de gasten ontving. We kregen zeer pikante hapjes en drankjes. Na een tijdje werden we per twintig verzocht om plaats te nemen aan de eettafel. Er kwam een hele stoet van mensen langs met water en roti. Roti is een pannenkoek met patatten, vlees en wat groeten. Het is de bedoeling dat je een stukje pannenkoek neemt (met je handen) en daarmee het vlees en de patatten oppakt. Achteraf hoorden we dat het een gearrangeerd huwelijk was.
Dit weekend hebben we een full moon party van zaterdag tot zondag. We rijden ergens naar een kreek waar we gaan bbq, zwemmen, dansen en uiteindelijk slapen. De volgende dag brunchen we en rijden we weer naar de guesthouse. Het leukste dat ik tot nu toe heb meegemaakt heb ik jullie nog niet verteld. Afgelopen zondag hebben we met z'n 5'en onze vaste taxichauffeur gebeld. We vroegen hem of hij ons naar een leuke plek wou brengen. Hij bracht ons naar naar Leonsberg, 20 minuten van de stad. Hier viel werkelijk niets te beleven. We hebben ons een tripstick aangeschaft (zie in de gloria) en zijn beginnen wandelen. Na een goeie kilometer, half in de wildernis, hoorden we in de verte muziek. Toen we aankwamen zagen we dat er een feestje was. We staarden even en werden meteen uitgenodigd. Het was een verrassingsfeestje voor een man die 70 werd. Er speelde een traditioneel bandje. De boxen waren, hoe kan het ook anders, weer gigantisch. We kregen drank en hapjes. In ruil moesten we mee dansen. Aan de meisjes werd gevraagd om ritmisch met hun kont op de muziek te schudden. Ze hebben goed gelachen met dat Belgsiche geklungel. De aanwezige oma's konden het veel beter en lieten dat ook met plezier zien!. Ik werd gelukkig vrijgesteld van deze taak. Na het dansen mochten we mee aanschuiven aan tafel. Het was een onvergetelijke ervaring! 1 mei geeft de vrouw des huises weer een feestje. Wij zijn alvast uitgenodigd.
Op mijn stageplaats gaat alles goed. Ik heb reeds een beter contact met de gasten. Ik denk dat ze me ondertussen wel vertrouwen. Binnenkort vertrekken we voor een weekend naar Matta met een 50 tal personen. We zullen er voorlichting gaan geven rond allerlei drugs. Onze algemene directeur is tevens pastor. Vorig weekend moest hij een opwekkingsdienst verzorgen in de grootste gevangenis van Paramaribo. Ik had het geluk dat ik meemocht. Naar mijn gevoel was de gevangenis amper bewaakt. Ik moest enkel mijn ID even laten zien en klaar was kees. Ik denk dat ik makkelijk een wapen had kunnen binnensmokelen. De dienst was werkelijk adembenemend. Eerst werd er muziek gespeeld, gezongen en gedanst. Allemaal heel leuk! Daarna volgende er een preek van minstens een uur in het Sranan Tongo. Met veel gebaren en geroep werd de boodschap overgebracht naar een 50 tal gevangen. Het was jammer dat ik er amper iets van begreep. Tijdens de preek vielen mensen, al biddend en wenend, op hun knieën en spreidde ze minuten lange hun handen in de lucht. Het gekste van al moet nog komen! Na de preek werd er weer gezongen. Een twintigtal gevangenen kwamen naar voor. Ze werden omhelst door medewerkers van Stichting de Stem. Terwijl ze vastgenomen werden fluisterden ze, vol overgave, met de ogen dicht, minuten lang in de oren van de gevangenen. Dit deden ze net zolang tot de gedetineerden 'flauwvielen'. Het geroep werd harder, het geween intenser. Ik wist totaal niet hoe ik me moest gedragen. Zolang ze niet tot bij mij kwamen vond ik het allemaal oké. Nadat iedereen op de grond of pijnlijker, op een bank, was gevallen was de dienst gedaan. Handen werden geschud, de dames verlieten de kerk al zingend en iedereen was blij.
Bon, ik heb jullie nog wel wat meer te vertellen maar ik heb genoeg geschreven voor vandaag. Vanaf nu probeer ik wat meer, maar kortere berichtjes de wereld in te sturen. Tot de volgende vriendjes!
Aboeng! Ik heb vandaag wat tijd gevonden om jullie te schrijven vanuit het warme Paramaribo. Maar waar begin ik? Ik woon in de Prinssessestraat 31 in het hartje van de stad. Ik zit op enkele minuten wandelen van de markt, de rivier, de palmentuin enzoverder. Ik ben in het guesthouse goed opgevangen door Lucien en Mel, de huisbaas en een veredelde concierge zeg maar. De eerste dagen was het wennen aan het warme weer maar nu ben ik het al helemaal gewoon! Ja, ik ben zelfs al wat bruiner geworden! Ik ben op een vrijdagavond aangekomen dus had ik een weekend om me te settelen en de stad te verkennen. Eerst en vooral ben ik sandalen gaan kopen, want dat heb je hier broodnodig. Birky's voor maar 35srd! (Momenteel krijg je voor 1 euro, 4.5 srd) Voor de rest heb ik dat weekend vooral veel rondgewandeld. De stad bestaat voornamelijk uit houten huizen, zelfs de kerk bestaat volledig uit hout! Het is daarom ook dat Unesco de binnenstad heeft erkend als werelderfgoed. Tussen die houten woningen vind je een Mac Donalds, een Burgerking, een Pizza hut, een blokker en noem maar op. Het is een rare mix van de Surinaamse cultuur met westerse invloeden. Veel van de gebouwen zijn in een erbarmelijke staat. Als de winkels gesloten zijn en de straten leeg zijn, op de vele zwerfhonden na, heeft Paramaribo iets weg van een spookstad. S'avonds kreeg ik de raad om als blanke niet alleen over straat te lopen. Ik heb het al enkele keren uitgeprobeerd en er is me niets overkomen! De mensen die ik ontmoet heb zijn hier zeer vriendelijk en gastvrij.
De eerste maandag ben ik naar mijn stageplaats gefietst. Een twintigtal minuten trappen langs een drukke straat. Je moet weten dat ze hier rijden als gekken! De auto heeft voorrang, daarna komen pas de fietser en de voetganger. Fietspaden kennen ze hier nog niet. De Nederlanders hebben dat blijkbaar niet mee naar hier genomen. Gisteren stak ik bijna onder een bus maar ik ben gelukkig nog heel! In de eerste twee weken heb ik me een goed beeld kunnen vormen van mijn stageplek. Het gaat eraan toe op zijn Surinaams. Heb je een afspraak om 9u dan kan het zijn dat je een uur wacht eer de persoon opdaagt. Ik wacht al enkele dagen op een document dat ik ndogi heb voor school maar het komt maar niet. Vooral niet opjagen en laten komen zoals het komt is mijn devies! De stichting waar ik stage loop is een fijne organisatie met geënageerde mensen. Met de weinige middelen die ze hebben proberen ze de gasten zo goed mogelijk te helpen. Het enige dat tegensteekt is dat ze gigantisch katholiek zijn. Elke dag is er een bijbelstudie waar de gekste dingen eerst worden gezegd. Vandaag heb ik geleerd dat de vrouw onderdanig moet zijn aan de man zoals zij aan de heer is. Die onthou ik! :) Het tweede weekend ben ik met 5 gasten die al meerdere maanden in het centrum zitten naar het binnenland getrokken. Daar hebben we twee dagen gewerkt voor een eigenaar van een resort. In ruil voor ons werk konden we er gratis vertoeven. De dag voordien was ik een hangmat gaan kopen. Heerlijke middagdutjes heb ik daarin gedaan :) De uitstap was ook een uitgelezen kans om de gasten beter te leren kennen. Dit is aardig gelukt, ik spreek zelfs al enkele woorden Sranan Tongo.
Gisteren heb ik mijn eerste dansles gevolgd! Merengue! Ik bakte er werkelijk niets van maar ik denk toch dat ik er mee zal voortgaan :) Bon, hiermee sluit ik mijn eerste blogbericht af. Ik heb nog lang niet alles vertelt maar dat komt nog wel. Het is hier nu 15u30. Ik werk nog even voor school en voeg me daarna bij de 8! andere belgden die eergisteren zijn aangekomen. Vele groetjes!
