Ik hou me gedurende enkele jaren bezig met een organisatie genaamd Ace Charity, deze organisatie zet zich in voor honden in nood, in en buiten Spanje.
Een hond als huisdier heeft vele voordelen. Gezelligheid, blijdschap wanneer u thuiskomt. Heerlijk wandelen met de hond in de bossen en op het strand. Een goed opgevoede hond is een echte gezinsgenoot, die graag tussen de gezinsleden verkeert, en soms zelfs de krant ophaalt. En... een hond is gezond, dat heeft wetenschappelijk onderzoek zelfs uitgewezen. Tel daarbij op dat u in 'no time' andere hondenbezitters leert kennen in de buurt, zodat u snel over veel sociale contacten beschikt. Maar pas op: wie de smaak van de hondenwedstrijden en de tentoonstellingen te pakken krijgt, heeft er snel een nieuwe hobby bij.
Een hond schaf je niet aan in een opwelling. Een hond leeft tussen gemiddeld acht en vijftien jaar en sommige hondenrassen zijn zo aan de baas gehecht, dat afstand doen er eigenlijk niet inzit. En dan stelt 'hondenmans' ook de nodige eisen: een goede voeding en minimaal vier keer per dag uit voor een rondje. Dat is heerlijk tijdens warme zomeravonden, maar heel wat minder aangenaam op regenachtige herfstdagen of gure winteravonden. Daarnaast dienen honden regelmatig geborsteld en gekamd te worden en soms ook de trimsalon te bezoeken.
Wie veel op vakantie gaat, krijgt ook te maken met de kosten van het dierenpension. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de kosten van hondenvoer, benodigdheden als hondenlijnen, halsbanden en last but not least de kosten van de dierenarts die de trouwe viervoeter toch regelmatig moet inenten om ziekten te voorkomen. Tot slot: elke hond krijgt vroeg of laat vlooien en die dienen ook bestreden te worden. Regelmatig stofzuigen is een eerste vereiste, ook al omdat de meeste honden verharen.
Weet wel dat je gemiddeld 12 jaar een trouwe viervoeter in huis neemt in die 12 jaar kan er veel veranderen in je prive sector niemand kan vooruit kijken wel vooruit denken!
Wie een hond van onze organisatie adopteert, mag hier geen wedstrijden mee doen, mag hier niet mee kweken, en is verplicht (bij aankoop van een pup) om hem binnen het jaar te laten kastreren, we doen dit omdat deze honden meestal al overkweekt zijn en om dit tegen te gaan.
ik plaats hier een filmpje, niet geschikt voor gevoelige kijkers. aan de andere kant, misschien beseft men dan pas echt, hoeveel leed er in de dierenwereld is!
De geschiedenis van de windhond is er één van een steile opgang tot luxe huisdier gevolgd door een degradatie tot racemachine. Zo werd de greyhound één van de eerste hondenrassen die massaal gefokt werd. Hondenraces werden al spoedig big-business. Er konden geen windhonden genoeg zijn. Nu worden er jaarlijks om en bij de 20.000 puppy's geregistreerd in Ierland. Het aantal geboortes ligt veel hoger, maar exemplaren die er niet goed uitzien- naar schatting een 14.000 pups-worden onmiddelijk geliquideerd. Velen denken dat de racehonden het leven van een topatleet leiden, met een uitstekende verzorging, een uitgebalanceerd dieet, behandeling van kwetsuren enzomeer. Maar dit zegt de windhondentrainer, Een Greyhound wordt normaal 14 jaar, maar de meeste raceonden zijn opgebrand wanneer ze amper tweeënhalf jaar oud zijn en worden dan onverbiddelijk van de renbaan gehaald. Het liefst van al hebben de trainers elk seizoen nieuw "vlees" in de arena. De dieren krijgen cocaïne, amfetamines, angel dust en anabole steroïden toegediend, waardoor ze aan het einde van een glorieus seizoen vaak tandenloos en verzwakt zijn. De duizenden opgebruikte honden per jaar, worden na bewezen racediensten genadeloos gedumpt. Een flink deel gaat rechtstreeks naar de vivisectie tafel, om daar gemuilkorfd en ten prooi aan pijnlijke experimenten aan zijn einde te komen: een ellendige finale voor een leven dat bestond uit toewijding...keihard werken en trouw aan de meester. Op die manier brengt de hond nog eens 20 pond op.
Sommige van de in Ierland afgedankte greyhounds krijgen een one-way ticket naar Spanje. Jaarlijks worden er zo een duizend greyhounds getransporteerd van Ierland naar Spanje, daar komen ze eveneens terecht op de renbaanen. Ze verblijven er tot het einde van hun leven in zeer erbarmelijke omstandigheden. Ze leven er te samen in donkere kooien of in bloedhete loodsen. De houten kooien staan op elkaar, de dieren plassen op elkaar en drinken zelfs elkaars urine. Het eten wordt gewoon in de groep gegooid, en wie niet snel genoeg is, heeft geen eten. De honden lopen zich letterlijk en figuurlijk door....met gekneuse beenderen worden ze de renbaan opgestuurd. Honden, die niet snel genoeg rennen, worden gestraft door het uittrekken of breken van de poten. De meeste Greyhouds bezwijken aan hun verwondingen, want verzorging is er niet. Vroeger werden honden die niet meer voldeden, overgebracht naar Mallorca. Daar bestond zoiets als een renloop voor gehandicapte Greyhounds. Door onze tussenkomst is deze renbaan gesloten en verblijven vele van deze dieren in Belgische gezinnen. In de rest van Spanje worden nog steeds gruwelijke praktijken toegepast. Na ieder seizoen worden honderden honden, die geen geld meer opbrengen op de renbaan, afgemaakt. De manier waarop dit gebeurt, is afhankelijk van de prestaties die het dier leverde. Hoe slechter de greyhound presteerde, hoe gruwelijker zijn dood. Sommige worden opgehangen, levend verbrand, krijgen een stok door hun oren, of worden achter snelrijdende wagens gebonden. Sommige dieren worden na hun rencarriére doorverkocht aan vissers, die ze gebruiken als levend aas voor haaienvangsten. Ook worden sommige greyhounds ingezet als "moving target" voor het trainen van gevechtshonden. Je kunt het zo sadistisch niet bedenken of ze doen het . Ook de galgo wacht hetzelfde lot op het einde van het jachtseizoen. Deze honden worden vaak opgehangen. Voor de spanjaarden is dit een soort van traditie!
