De avonturen van een mama die zonder haar kindjes naar Bad Driburg vertrekt voor een buitenlandse stage
14-06-2013
Vrijdag 14 juni
De dagen na
mijn thuiskomst zijn voorbij gegaan met gemengde gevoelens. Soms blij om thuis
te zijn, bij de kinderen en soms vlagen van heimwee. Ik heb een naam gevonden
voor mijn gevoel: ik heb een postgermaanse depressie. In Duitsland leefde ik drie versnellingen
lager en het weer hoger schakelen valt zwaar. Wat zijn wij hier toch
stresskippetjes! Op dit ogenblik vind ik alles in België lelijk: de taal, het
land, de arrogantie, onvriendelijke mensen en de gewoonten. Ik tel de dagen af
tot de zomer tot ik weer terug kan gaan.
Tijd om de
auto in te laden, mijn voeten voelen als lood. Tranen vallen uit de hemel. Ik heb geprobeerd er zo weinig mogelijk over
na te denken maar vandaag is er geen ontkomen meer aan: dit is mijn laatste
dag. Straks stap ik in de auto en zet ik koers naar huis. The long way home .
Tijdens
onze Frühstuck pauze verassen de collegas me met geschenken. Ik heb op mijn beurt ook wat meegenomen voor
hen. Na de pauze mag ik mee naar Bilster Berg, het driveresort om de beursstand
op te bouwen.
Namiddag
verassen de collegas me nog met . Koffie en taart!
17 uur:
tijd om afscheid te nemen. Met één lachend en één wenend oog zoals ze zo mooi
in het Duits zeggen. Het is een gek
gevoel om hier voor de (voorlopig) laatste keer te rijden. Bij het zien van de wegwijzer Herk-de-Stad
denk ik maar één ding: ik wil hier niet zijn.
Als ik de
wagen voor de deur parkeer zie ik in de tuin een grote witte tent staan. Nu hebben ze die tent van de brunch nog niet
opgeruimd grommel ik. Maar als ik dichter bij kom zie ik dat er op het witte
tentzeil Welkom thuis geprojecteerd is.
Bij het openen van de tent wacht me de echte verassing. Mijn beste
vriendinnetje en alle buren staan me op te wachten! Ondanks de vermoeidheid na
het lange rijden feest ik toch tot half drie s nachts door.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Tourist Information Bad Driburg, dienst toerisme Bad Driburg,
30-05-2013
Donderdag 30 mei
In
Nordrhein Westfalen is het vandaag Frohleichnam, een katholieke feestdag. Een processie
trekt door de straten van Bad Driburg. Een oud maar nog intact traditioneel
gebruik, het heeft zo zijn charme!
Na een
rijkelijk ontbijt in het hotel zetten we koers richting Porta Westfalica. De
mist zorgt ervoor dat ons zicht beperkt is eens we boven in de Fernseheturm
staan. Dus zetten we onze tocht verder richting rattenvangersstad, Hameln.
Na het
middageten rijden we verder door Horn en Detmold en houden halt aan het
Hermannsdenkmal. Door de mist duurt het lang eer we onzen Hermann gevonden
hebben. Pas op het ogenblik dat we slechts tientallen meters verwijderd zijn van
het standbeeld zien we hem opdoemen uit de dichte mist. Het weer zit niet mee,
dichte mist, dikke regendruppels en een koude stevige wind. Maar dat trekken we
ons niet aan! Van hieruit bewegen we ons
naar Warburg.
Na al dat
natte weer wordt het tijd om even te drogen en op adem te komen in de Ratskeller.
We genieten van een lekkere koffie met .. juist, Belgische waffels :o).
Warburg
bestaat eigenlijk uit twee stadjes, een benedenstad en een bovenstad. In 1436
kwamen deze beide stadjes samen. In de buurt wordt momenteel de enige 8 hoekige
burcht van Duitsland uitgegraven. Momenteel nog niet te bezichtigen, dus
genieten wij vooral van het uitzicht.
Het wordt
tijd om Warburg achter ons te laten en onze toch verder te zetten naar Höxter.
Daar besluiten we onze dag met een wandeling langs de vele mooie Fachwerkhäuser
en lopen een stukje langs de Weser. Tot slot genieten we van lekker Italiaans
eten. De perfecte afsluiter voor een perfect weekend!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Warburg, Hameln, rattenvanger, Detmold, Het land van Herman, hier lauft das Leben, Varusslacht
25-05-2013
Zaterdag 25 mei
Vandaag
vertrek ik met Lois Brepoels, die stage loopt in Höxter op roadtrip door
Duitsland. Na een snel ontbijt bij Mc Donalds bestaande uit een muffin en een
mega grote koffie zetten we koers naar Osnabrück, DE shoppingstad. Er is
toevallig markt in Osnabrück en we beginnen onze dag met het afschuimen van deze
markt. Markten hebben altijd een speciale sfeer. De bonte kleuren en de geur
van vers fruit prikkelen onze zintuigen. Overal liggen grote hopen verse
asperges uitgestald.
Na de markt
beginnen aan datgene waarvoor we naar Osnabrück gekomen zijn: shoppen! Vangst
van de dag: schoenen (hoe kan het anders), een nieuwe badmintonraket en een
loopbroek. Die laatste is broodnodig om alle overtollige kilos door al die Kaffee
und Kuchen weer weg te werken. Op het einde van onze dag begeven we ons naar
het stadhuis waar we verwacht worden voor een begeleide nachtwandeling. Ik hou
nu al van deze stad. Overdag shoppen en s avonds een streepje cultuur what a
match!
De
nachtwandeling voert ons door de steegjes van Osnabrück. De nachtwacht vertelt
over hoe haar ronde er destijds uitzag. Dat het slachtafval en uitwerpselen
gewoon in der Gasse gegooid werden. Over hoe de mensen hun nachtemmer uit het
venster kiepten. Maar dat is niet erg zegt ze een nachtwachter heeft een
cape en een grote hoed. Maar sommige mensen zijn hoffelijk en roepen:
opgepast! en dan kijkt de nachtwachter omhoog . Ze vertelt het allemaal zo
levendig dat we de viezigheid onder onze voeten voelen als ze vraagt om ons in
te beelden dat we die Gasse oversteken moeten.
Haar
verhaal gaat verder over het uitbreken van cholera en de hoge dodentol die deze
ziekte eiste. De uitbraak van deze ziekte bewoog de bevolking ertoe om de raad
van Osnabrück te vragen om iets aan deze Gassen te doen. Per zitting in de raad kreeg elke raadsheer 3
kannen wijn. 1 kan Osnabrücker wijn bevat 5,3 liter.