Héél lang geleden Is het zo niet dat de meeste sprookjes beginnen?
Vandaag, exact 3 maanden geleden, begon mijn Duitslandavontuur. De tijd lijkt wel
voorbij te zijn gevlogen.
Eén van de hoofdredenen waarom ik voor een internationale stage gekozen had was
om eens goed na te kunnen denken over wat ik nu wil met mijn leven. Alhoewel deze
reis me geen antwoord gegeven heeft op al mijn vragen zijn er wel 2 zekerheden
uit de bus gekomen:
1.Er bestaat absoluut
geen kans dat ik ga verder studeren
2.Ik wil in het
buitenland gaan wonen
Er zijn zeker dingen die ik tijdens mijn schoolcarrière nog had willen
doen, bv. eens voorzitter van de studentenraad te zijn, in Antwerpen dan, kon
ik daar ineens op kot zitten. Ook Erasmus leek me wel wat.
Maar we moeten eerlijk zijn. School ben ik meer dan kotsbeu en als ik
mij daar zou inschrijven dan zou ik, net als dit jaar, amper een boek opendoen
en wanneer ik dan wel eens iets voor school doe, spontaan beginnen te
ontploffen omdat ik het gevoel heb mijn leven te vergooien.
Na 3 jaar is het tijd voor afwisseling. 40 of 45 jaar werken lijkt
misschien niet het beste plan, maar ik ben toch van plan vaak te gaan job
hoppen. Ook lijkt het me zo erg niet in de sleur van 9 tot 5 vast te zitten en
dan doen wat je wilt.
Volgend jaar heb ik wel nog geen zin om beginnen te werken. Hier ben ik
nog mijn opties aan het overwegen. Nog ergens een internationale stage zou wel
fijn zijn. Ach, we zien wel!
Voordat het allemaal zover is ben ik nog zeker tot en met september in
België. In juli terug fijn bij de groendienst werken en misschien een
spoedcursus hoger redder volgen. Augustus dan fijn naar marktrock gaan,
pukkelpop ben ik er dit jaar ook bij en ik zal ook eens voor mijn rijbewijs
beginnen te oefenen.
Spijtig genoeg vergeet ik bijna het belangrijkste: op de één of andere
manier zien te slagen op mijn herexamen. Talen, recht, economie is allemaal geen
probleem, maar microsoft office, how maar!
Dan zekerheid 2. Ik vond het heel fijn en spannend om gewoon eens op een onbekende
plaats alles te herontdekken, opnieuw te beginnen. Dit idee spreek me enorm
aan, maar alleen is maar alleen en daarom was ik heel blij dat Jens en Davy mij
tijdens mijn stage vergezeld hebben.
Hier zit nu wel het addertje. Niet ergens alleen naartoe gaan (had ik daar nu
maar een lief gevonden daar in Duitsland :D). De laatste week, als het bijna
gedaan was, had ik het minder druk. Wanneer ik het minder druk heb, verveel ik
me en wanneer ik me verveel denk ik te veel na. Dat is voor mij nooit goed.
Soit, ik begon te beseffen hoeveel ik mijn beste vriendjes miste. Klaas,
Lars, Jolien, Koen, Pieter en ja jij ook Gwen, in de komende 2 weken gaan we
zoveel bijpraten. Zelfs als jullie mijn blog gevolgd hebben weten jullie nog
maar de helft van wat ik allemaal gedaan heb.
Tot slot heb ik dit nog te
zeggen. In sommige gevallen is het gras wel degelijk groener aan de overkant.
Daarom zeg ik Paderborn ook niet vaarwel, maar tot ziens!
De trouwe bloglezer heeft het vorige week zeker gemerkt, er was geen
nieuwe post. Mijn oprechte excuses hiervoor, maar ik heb hiervoor verschillende
goede redenen. Eén hiervan is dat ik namelijk nog wat werk had aan mijn stagerapport
en verdediging.
Nu dat van tafel is kan ik verder met wat ik de laatste 2 weken allemaal uitgestoken
heb. Op het gebied van werk was het vrij gewoontjes,
buiten het feit van mijn stageverdediging dan. Deze week is trouwens nog maar eens
gebleken hoe tof mijn collegas zijn. Ze zagen dat ik wat (onnodige) stress had
en brachten me afleiding met allerlei kleine opdrachtjes. Het zal jullie wel
niet verwonderen dat mijn stageverdediging zeer goed gelopen is. Blijkbaar
helpt het echt als je zoiets effectief mondeling voorbereidt.
Verder heb ik ook gemerkt dat ik mij graag met de post bezighoud. Ik ben
er wel nog altijd niet uit of dit komt door de afwisseling van het vertalen of
dat het te maken heeft met die 2 knappe stagiaires die daar werken. Anderzijds
wat boeit het ook, zolang ik me maar amuseer.
Vorige week ben ik na de zwemtraining ook voor de eerste keer iets gaan
drinken met de leden van mijn zwemclub hier. Jullie horen het, ik begin hier
vriendjes te maken.
Hoe dan ook het was een heel fijn avondje uit op de Kater, met hoofdletter, na.
Wel een unicum tot nu toe, ik heb nog nooit meegemaakt dat ik niet kon gaan
trainen omdat ik de nacht voordien op stap ben geweest. Het zal aan dat Duits
bier liggen zeker :D
Soit, deze week zijn we dan gezellig onder de jongens iets gaan eten en
dit had geen nare gevolgen voor de dag nadien. Volgende week gaan we opnieuw
uit, want dan hebben we effectief iets te vieren. Guilaume, een Franse
uitwisselingsstudent, is dan jarig. Om dit niet te willen missen heb ik
speciaal mijn verblijf hier verlengd. Dit betekent wel dat jullie me dus nog 2
daagjes langer zullen moeten missen.
Vorig weekend ben ik dan door mijn baas uitgenodigd om te grillen en vervolgens
naar de waterspelen in Kassel, die genomineerd zijn voor UNESCO in 2013, te
gaan. Ik moest meteen denken aan wat mevrouw De Bruyn, mijn docente Duits, ooit
tijdens de les zei: het is een hele eer om door een Duitser bij zijn thuis
uitgenodigd te worden. Geen idee of ze dit hier ook zo zien, maar ik was
gewoon blij dat ik weer iets te doen had.
De waterspelen zelf, en daarvoor het Hercules monument, waren ook een leuke
ervaring. Voor mijn goede vrienden is dit geen verassing, want zij weten dat ik
gewoon begeesterd ben van alles wat met water, en meestal ook cultuur, te doen
heeft.
Voor de rest? Ja het EK is hier gestart. Normaal gezien ben ik geen
voetbalfan en dat is dan nog een serieus understatement. Toch ga een pronostiek
doen en deze gaat uit van een oud gezegde:
Voetbal is een spel van 11 tegen 11 en op het einde winnen de Duitsers J
Tot volgende week voor mijn, voorlopig, laatste post!
Eigenlijk de perfecte verwoording van mijn afgelopen week. Deze
verschilde zo van mijn normale leven, maar allesbehalve in de slechte zin. Om
misschien een beetje te overdrijven, ik heb net de beste week van mijn leven
achter de rug.
Zoals bij iedereen is ook mijn week begonnen op een maandag. Die dag
ging ik met 2 collegas de omgeving van Höxter verkennen en dit in gezelschap
van een cameraploeg van de WDR. Ja jullie lezen het goed, ik ben op tv geweest,
al was het wel maar als toevallige voorbijganger.
De uitzending ging over veilig fietsen doorheen Höxter en waar je dan
overal geweest moet zijn. Ondanks dat het een hele dag geduurd heeft, vond ik
het een heel unieke ervaring. Niet omdat ik met mijn kop op tv ben geweest,
maar vanwege het lachen met collegas, de prachtige streek die ik weer heb
mogen ervaren en het belangrijkste, alle haribobeertjes die ik van de zusters
gekregen heb J
s Avonds kwam ik dan stikkapot terug thuis aan, maar dat hield me niet
tegen om mijn verjaardag te vieren, alsook het succes van Davy zijn
stageverdediging. Hopelijk kan ik dat over 2 weken ook zeggen.
Dinsdag kwam ik, zoals afgesproken, een uur later aan op mijn werk,
kreeg felicitaties en ging aan de slag. Dit tot ik een halfuur later naar beneden
werd geroepen en daar iedereen aan de trap zag staan. Ik had zo een voorgevoel
wat er ging gebeuren en begon te blozen. Dit verergerde alleen maar toen ik zag
wat ik allemaal kreeg als verjaardagscadeau, namelijk een barbecue-emmer met
alles wat erbij hoort om eens lekker te grillen. Hierna was het nog niet gedaan
want toen ik thuiskwam stonden daar Davy en Jens met hun cadeautjes. Nogmaals
bedankt jongens!
De woensdag ben ik dan voor de eerste keer eens een mensa, een typisch Duits
studentenrestaurant, binnen geweest. Superlekker gegeten alweer (ben tijdens
mijn verblijf trouwens al 3 kilo bijgekomen), maar het valt natuurlijk in het
niet bij de PHL.
Het hoogtepunt van die dag was trouwens dat Schloss Corvey mij gevraagd
heeft om te tolken tijdens een rondleiding. Ik heb gezegd dat ik zoiets heel
graag zou willen doen, maar mijn begeleider zit dit niet zo zitten. Hopelijk
kan ik haar en mijn baas overtuigen want zoiets zou gewoon totally awesome zijn
:D
De enige normale dag van de week was de donderdag, maar de vrijdag was
dan wel weer top. Niet dat er bijzondere dingen gebeurd zijn, maar ik heb
tijdens mijn stage hier gemerkt dat het de kleine dingen zijn die het hem hier
doen. Een tip voor iedereen, de echt belangrijke zaken in het leven leer je als
je eindelijk eens achter die schoolbanken uitkomt en gewoon begint met ervaren.
Soit die kleine dingen waren dus gewoon een middagmaal krijgen van het
keukenpersoneel, lekker zonnen in het park met een goed boek terwijl je op je
was wacht en voor de eerste keer eens training geven. Ik heb geen idee of het
daardoor kwam, maar daarna voelde ik me heel slecht. Waarschijnlijk was het
gewoon omdat ik te veel aan het doen ben hier en deze week, met al dat uitgaan,
zal er zeker nog een schepje bovenop gedaan hebben. Voorlopig hou ik het dus
eventjes voor gezien met sport.
Tot slot dan het weekend. Zaterdag ben ik op een shopping spree geweest
met Jens en ik geef eerlijk toe, het was temenes lachen. Wel weer heel veel
geld opgedaan. Het kan gewoon niet goed zijn wanneer je op een week opdoet wat
je op 2 maanden verdient hebt. Gelukkig heb ik nog altijd mijn beurs en
natuurlijk papa en mama, die die weekend eens op bezoek komen. Het was het wel
waard want ik heb een heel mooi hemdje en mijn cosplay outfit gevonden.
Vandaag dan gaan we lekker barbecueën gevolgd door eens lekker te gaan zwemmen
in het Freibad. Nu alleen hopen dat niks in de fik vliegt. Duimen dus!
Soms komt de Duitse taal nogal hard over, echt zo van in your face! Zo
had ik begin deze week mijn flesje cola een beetje te goed dichtgedraaid
waardoor het even duurde eer ik deze open gedraaid had. Hierop kreeg ik het
verwijt Weichling naar mijn kop geslingerd en ik geef toe, ik was gekwetst, ondanks dat
ik wist dat het niet gemeend was. Hoe dan ook, 3 dagen later had ik haar terug
toen ze mijn hulp nodig had met de autozetels uit onze Bulli, een bestelwagen,
te sleuren.
Boontje komt om zijn loontje zeggen ze dan!
Voor de rest is hier weinig interessants gebeurd. Ik heb, zoals hopelijk
de meeste onder jullie, een verlengd weekend gehad en wou daar volop van
genieten. Het plan was wat van de omliggende steden te gaan verkennen, maar
het weer besliste daar helaas anders over.
Daarom ben ik maar voor plan b gegaan en dat was keihard werken aan mijn Praktikumsbericht.
Resultaat? Donderdag ben ik de hele dag binnengebleven om mij hiermee bezig te houden en
vrijdag idem dito. Vrijdagavond moest ik dan gewoon eventjes mijn zinnen gaan
verzetten en ben ik gaan zwemmen. Goed dat dat deed! Naar het schijnt zag ik er
wel niet uit want de opmerking die ik kreeg was idd, die van de titel. Tja
eindwerken zijn niet voor doetjes!
Zaterdagnamiddag, na eens heel goed uitgeslapen te hebben, ben ik dan verder
gaan schrijven tot deze middag (natuurlijk met uitzondering van zaterdagnacht, want toen lag ik te slapen), jawel, al mijn 3 themas af waren. Het
enige wat ik nu nog moet doen is dat hele voorwoord, inleiding, slotwoordgedoe.
Daar maak ik me allemaal geen zorgen over want ik ben er zeker van dat de
meeste problemen bij de bronvermelding gaan liggen. De mensen die bij mij in
het laatste jaar secundair gezeten hebben weten waarover ik spreek.
Na dit productief weekend heb ik mezelf beloond met een ontspannen namiddagje
lezen in het park en dat in gezelschap van een lekker ijsje. Morgen hoef ik dan eens een dagje niet te vertalen, want ik ga met enkele collega's een nieuwe fietsroute verkennen in bijzijn van de pers. Om
die reden werd mij trouwens gevraagd de zetels uit de bestelwagen te halen.
En toen was het stil, of toch voor 5 seconden, want daarna barste ik zo fel
in lachen uit dat de tranen me in de ogen stonden. Gelukkig was ik niet de
enige die het grappig vond omdat niet veel later ook de rest van mijn collegas
hun lach niet meer kon inhouden. Ha, universele humor!
Het was niet alleen de situatie, maar ook de hele aanloop daarnaartoe
wat het zo grappig maakte. Afgelopen vrijdag heb ik samen met mijn collegas ontbeten.
De reden hiervoor was dat mevrouw Fahrenholz, een collega, die dag haar laatste
werkdag had en dus, zoals ze dat hier zo mooi zeggen, in Rente geht.
De hele ontbijttafel, en wat voor een tafel, stond zo vol met lekkers dat ik
niet wist waar te beginnen. Daarbij komt nog dat ik van de helft van de
producten geen flauw idee had wat het zijn kon. Voor mij geen probleem, ik eet
toch bijna alles. Wel was ik aangenaam verrast dat er veel vlees bij zat. Ja
die Duitsers weten hoe je verzadigd moet ontbijten.
Nu terug naar het telefoongesprek. Omdat we eigenlijk aan het werken waren was
het belangrijk dat we steeds beschikbaar bleven. Alle inkomende telefoongesprekken
werden dus naar 1 toestel doorgeleid en op een gegeven moment kwam er een
telefoontje binnen voor meneer Puschmann. Het leek een doodgewoon, zakelijk,
telefoongesprek tot dan ineens het bewuste zinnetje kwam. Ik was zo blij dat ik
op dat moment niets in mijn mond had want waarschijnlijk was ik er dan
ingebleven.
Hoe dan ook het gesprek werd noodgedwongen afgesloten met een kan ik u
terugbellen en voor de geïnteresseerden, het had betrekking op een motorfiets.
De dag was nog niet voorbij, nee ik mocht weer archiveren. Op een bepaald
moment kwam ik dan voorbij een krantenartikel waar ik zelf in stond.
Altijd leuk als je je kop in de krant ziet staan, met vermelding.
Deze week heb ik ook bloemen leren planten. Kwestie van afwisseling. Hoe ik dit in mijn activiteitenverslag ga
verwerken, daar moet ik nog over nadenken. Niet dat ze daar zo een probleem
gaan maken op school want de boog kan immers niet altijd gespannen staan.
Om te eindigen, hetgene waar ik het meeste blij om ben is de progressie
die ik gemaakt heb in snelheid en kracht. De trouwe bloglezer herinnert zich
ongetwijfeld nog dat ik 2 keer per week fitness onder een coach. Wel blijkbaar
was het een goed idee om voor een kracht-uithouding programma te gaan, want na
7 weken begin ik temenes resultaten te zien. Ik ben wel nog altijd geen partij
voor die kerels die 9 uur per week trainen, maar op de 400 meter heb ik geen
achterstand van 50 meter meer. Nu is het nog maar 25 meter J. Toch vind ik dat
ik trots mag zijn op de vooruitgang die ik gemaakt heb. Afgelopen week heb ik 7
km binnen het halfuur gelopen en zwom ik 3,5 kilometer op 1 uur.
Jep ik ben sowieso sterker en sneller dan ik ooit geweest ben en waarschijnlijk
gaat dat in de 5 weken die mij hier nog resten alleen maar verbeteren.
Voor wie het nog niet duidelijk is, Ik heb hier de tijd van mijn leven!
Het weer heeft eindelijk door dat de kalender 21 maart al lang
gepasseerd is. De aprilse grillen hebben plaats gemaakt voor het lentezonnetje
en alles wat daarbij hoort: dagen die steeds langer worden, bloemknoppen die ontspruiten,
en natuurlijk broeken die plaats ruimen
voor rokjes. Laat die sappen maar stromen zeggen ze in de plantkunde ;)
Ja het is heerlijk om te zien hoe het leven opnieuw aan een opmars bezig
is en ik moet bekennen, ook ik ben niet ongevoelig voor de lentekriebels. Mijn
goed humeur is niet alleen aangenamer voor mijn kotgenootjes, maar ook voor
mijn collegas in Höxter.
Nu ik toch aan het hoofdstuk werk ben gekomen. Even vreesde ik dat ik
slecht bezig was omdat vertalen steeds moeilijker en moeizamer lijkt te gaan.
Dit was tot ik erachter kwam dat ik in de laatste 2 weken meer vertaald
had dan dat ik mezelf toe in staat achtte. Deze vertalingen dan weer nakijken alvorens
ik ze op de website post kost dan weer heel veel tijd aangezien er af en toe
iets niet blijkt te kloppen en het niet altijd evident is om hier een oplossing voor te vinden, maar dat maakt niet uit want mijn collegas blijven mij ein
sehr fleiβiger Mitarbeiter vinden.
Hoe dan ook, zo bescheiden als ik ben melde ik mijn prestaties aan mijn collegas tijdens de
wekelijkse teambespreking. Tegelijkertijd kwam dan mijn eindwerk ten sprake en
ik heb eerlijk toegegeven dat dit minder vlot dan ik gedacht had. Ik vroeg dus
of ik tijdens mijn werkuren hieraan zou mogen werken zodat mijn weekend eens
een echt weekend was. Mijn collegas waren redelijk verbaasd te horen dat ik
tijdens mijn werkuren niet regelmatig hieraan gewerkt had dus hebben ze gezegd
dat ik de komende weken elke namiddag voor mijn Praktikumbericht mag
uittrekken. Opzet meer dan geslaagd!
Dit weekend dan heb ik eens niets voor school gedaan en ben ik naar het
Frühlingsfest, ditmaal in Paderborn zelf, gegaan. Buiten dat dit, naar Duitse
normen, duur was, heb ik me daar perfect geamuseerd. Ook al duurde het niet
lang omdat hier blijkbaar alles om 23.00 uur al sluit. Geen probleem dan vinden
we wel andere manieren om ons bezig te houden! Voor Davy was het niet moeilijk
om zich te amuseren omdat hij zijn kameraden van Tongeren op bezoek had. Jens
en ik moesten tevreden zijn dat we niet slaags geraakt zijn met Britse
soldaten, die even verderop gelegerd zijn.
Tot slot de verassing van deze week. Dit was toen één van mijn collegas
mij vroeg om EVENTJES iets uit een bestelwagen te laden. Bleek het te gaan om
10.000 prospekten. Niet dat dit zo erg was, want het was weer een aangename
afwisseling. Zeker als er aan teamwerk, waar ik steeds minder moeite mee heb,
gedaan wordt.
Komt de gedachte bij jullie wel eens op, wanneer je in de
gemeenschappelijke keuken van een studentenresidentie staat, wat voor vetzakken
daar al gekookt hebben en wat er allemaal misgegaan is? Wel ik denk dat ik zo
een vetzak ben!
Er is dus weer een ongelukje gebeurd, dit keer volledig mijn fout. Mijn
proteïneshake is in de keuken ontploft, maar letterlijk ontploft! De knal was
volgens mij zo luid dat iedereen dat gehoord moet hebben. Toch kwam er niemand
kijken. 5 minuten later, toen ik mijn kleren die ook onderzaten, wat properder
gemaakt had kwam van alle mensen net Jens binnen. Hij zag me daar, in mijn
hemdje en ondergoed, de hele keuken kuisen. Natuurlijk barste hij in een lachen
uit en wou hij meteen zijn fototoestel halen, waar hij nooit de kans toe heeft
gekregen. Achteraf gezien heb ik hier wel spijt van, want dat zou pas een
verhaal geweest zijn.
Nu eventjes terug naar de oorzaak van de ontploffing. Ik ben (bijna) zeker dat
ik niks fout gedaan heb. De hoeveelheden waren volledig juist, ik heb het niet
te warm gezet en de dop zat er volledig goed op. Desalniettemin, zonder dat ik
er ook maar één wetenschappelijke verklaring voor vind, lag de hele inhoud van
mijn shake verspreid in de keuken.
Misschien had ik wel onraad moeten ruiken toen ik zag dat mijn poeder ineens samengeklonterd
was tot een dikke bal en bovenop mijn melk zat te drijven. Laat staan dat het
verstandig was dat ik daarna er nog mee geschud heb :D. Hoe dan ook, na de opkuis
had ik verschrikkelijke honger en heb ik weer een shake gemaakt. Dit keer wel
met het gewenste resultaat.
Er is wel één positief puntje aan dit alles. Twee dagen later ruikt de keuken
nog steeds naar vanille.
Nu de rest van de week. Het onderscheid tussen de werkweek en het
weekend is echt enorm. Van maandag tot vrijdag om 6.00 uur opstaan en s avonds
om 23.00 uur stikkapot, maar voldaan, terug gaan slapen om dan in het weekend
volle bak te genieten.
Ja het was echt weer nice werken daar in Höxter. Deze week mocht ik archiveren,
telefoneren, en zelfs helpen met de boekhouding. Al bleef dat laatste beperkt
tot sorteren.
Gisteren ben ik met Jens lekker gaan uiteten en daarna the avengers gaan
kijken. Een film waar ik al een half jaar naar uitkeek en ik moet zeggen dat ik
verre van teleurgesteld was. Een echte aanrader dus!
Vandaag ben ik dan de ganse dag op het Frühlingsfest in Höxter geweest. Dit
feest, wat eigenlijk veel weg had van een schoolfeest door de optredens van
kleine kindjes, was eigenlijk meer werken dan genieten maar zo erg is dit niet
want ik heb morgen twee dagen vrij. Dit betekent dus keihard werken aan mijn
Praktikumbericht, waar ik veel te weinig voor doe op dit moment L
Wow! Er is
deze week weer zoveel gebeurd dat ik niet weet waar te beginnen. Ik stel voor
dat ik hiermee begin. Dit was de beste week van mijn stage TOT NU TOE en met
het beter weer dat eraan komt ben ik er zeker van. Dit is nog maar het begin!
Dit weekend heb ik voornamelijk met enkele leden van het Internationale Institut für Europäische Bildung doorgebracht. Fijne,
interessante mensen en een ideale gelegenheid om zowel in het Duits als in het
Nederlands mijn mening te geven over bepaalde onderwerpen, vooral Europa en het
onbenul dat de meeste mensen hebben over wat deze organisatie al allemaal bereikt
heeft. Ik deelde niet altijd hun mening, maar wat ik geleerd heb is
dat je nooit iets als vanzelfsprekend moet beschouwen.
Eigenlijk begon het weekend al vrijdagavond met een korte uitleg over de
geschiedenis van Paderborn en daarna een ronde tafel gesprek. Spijtig genoeg
heb ik dit aan mij voorbij moeten laten gaan omdat ik andere verplichtingen
had.
Zaterdagvoormiddag begon het dus eigenlijk allemaal met een tentoonstelling over Franciscus
van Assisi. Dit komt erop neer dat ik de hele voormiddag geluisterd heb naar
het verhaal over een heilige. Ok, niet meteen mijn idee van een prachtig
weekend maar daarna begon de fun pas echt met de busrit naar Schloss Corvey te
Höxter. In tijden heb ik niet meer zo gelachen, met dank aan de heer Grossiels
:D. Tegen de middag kwamen we dan aan en
zijn we weeral een culinaire ervaring rijker geworden. Daarna was er een vergadering
van ik weet niet meer welke organisatie. Mijn baas, meneer Stolte, was de
hoofdspreker en ik was de fotograaf van dienst. De voordracht ging over Schloss
Corvey zelf, dat in 2014 hoopt opgenomen te worden in de werelderfgoedlijst, het perfecte onderwerp dus voor het persoonlijke thema van mijn
eindwerk. Meneer Stolte was zelfs zo
vriendelijk om me zijn fototoestel uit te lenen tijdens de rondleiding zodat ik
fotos kon maken. Sowieso zitten er een paar bij die ik kan gebruiken samen met enkele zwart-wit Spielereifotos. Redelijk sjiek, al zeg ik het zelf. Hierna
hebben we weer lekker gegeten en gedronken. Ik zeg het jullie. Die Duitsers
weten wat leven is!
Zondagvoormiddag eindigde dit prachtige weekend met een rondleiding doorheen
Paderborn. Een stad is zoveel interessanter als je de geschiedenis en het
belang ervan kent. Wisten jullie trouwens dat morfine is uitgevonden in
Paderborn?
Dit eventjes terzijde! Het hele weekend was op kosten van het Internationales Institut für Europäische Bildung omdat ik en
Jens gasten waren. Superawesome gewoon!
Mijn werk
bezorgt mij nog altijd viel Spaβ. Na 5 weken heb ik eindelijk kennisgemaakt met al
mijn collegas. Dit komt omdat enkele met een project bezig zijn en daarvoor niet
altijd op kantoor moeten zijn. Vanaf dinsdag zijn er weer meerdere professionele
uitstapjes gepland. Ik kijk er al volop naar uit!
Sport dan.
Routine is niet echt mijn ding maar ik ben er wel zeker van dat ik vanaf nu
elke vrijdag ga fitnessen. Ik heb kennisgemaakt met Arne, een Nederlandse
student die eigenlijk al heel zijn leven in Paderborn woont. Daarnaast heb ik Martin beter leren kennen. Daarvoor was ik hem al tegengekomen op de Osterlauf. Hij is ook een beetje verslaafd aan sport, namelijk karate en
fitness. Alleszins geen kerel waar ik ruzie mee wil krijgen.
Daarnaast was er ook nog een incidentje op de loopband waardoor ik de aandacht (en
bezorgdheid) getrokken heb van 2 Russische meisjes. Hoe dan ook heb me redelijk
belachelijk gemaakt, maar ach, ik ben tenminste opgemerkt :D
Er is een
kleine wijziging opgetreden in mijn weekendplanning voor volgende week zondag.
Tegen de traditie in gaat de praktikant niet mee op de motortocht doorheen
Höxter, maar kiest hij ervoor om naar het Frühlingsfest (lentefeest) te gaan,
ook in Höxter. Er wordt daar een voordracht gegeven over Regionalmarketing, een
onderdeel dat in mijn eindwerk voorkomt, en het wereldkampioenschap beker stapelen
wordt daar blijkbaar ook gehouden. Zeg nu zelf. Je kan niet naar Höxter geweest
zijn zonder het wereldkampioenschap beker stapelen gezien te hebben toch? Zou
ik me hiervoor kunnen inschrijven. Zou wel lachen zijn.
Maar nu
moet ik gaan. Het is hier zo een beetje de gewoonte geworden dat ik kook op
zondag. Vandaag ga ik voor ons drieën een Amerikaans ontbijt maken, als
avondeten welteverstaan. En waarom? Omdat het kan!
Eerlijk
waar. Dit weekend wilde ik iets voor mijn rapport doen en de ideale gelegenheid
hiervoor leek mij toen Davy en Jens naar de winkel gingen. Ik start mijn laptop
op, batterij bijna leeg. Waar is de oplader? Ah ja op Davy zijn kamer
Van de nood heb ik dan maar een deugd gemaakt en zo ben is dus begonnen met, na
4 weken, alles uit te pakken. Tegelijkertijd heb ik ook al mijn posters opgehangen
en ik moet zeggen dat mijn kamertje hierdoor ineens stukken gezelliger lijkt.
Het
thuisgevoel werd nog eens versterkt doordat mijn ouders, samen met een hele
voorraad aan chips en wafels, dit weekend eens langsgekomen zijn om te zien hoe
het hier met mij gaat.
Donderdag, officieel waterpolodag,
heb ik dan voor de eerste keer met het volledige team meegespeeld en hebben we
een vriendschappelijk wedstrijdje gespeeld. De eindstand was 3-3 en jullie
mogen eens raden wie de openingstreffer gemaakt heeft J
Ook ben ik op een heel pijnlijke wijze eindelijk achter de regels van dit
spelletje gekomen:
Regel 1: alleen de speler met het balbezit mag aangevallen worden
Regel 2: alles wat de scheidsrechter niet ziet is toegestaan
Regel 3: ja die is er niet echt
Hoe dan ook in het begin was ik waarschijnlijk te braaf, maar dit is een fout
die ik geen tweede keer meer zal maken. Achteraf kwam de kapitein mij wel feliciteren
met mijn spel en heeft mij uitgenodigd voor de eerste competitiewedstrijd
volgende donderdag. Vaarwel reserveplek! Nadeel is wel dat deze wedstrijd op
verplaatsing is en ik zal moeten zien hoe ik dit ga / kan regelen met mijn werk.
Een goed
voornemen dat ik hier gemaakt heb is dat ik in de helft van mijn stageperiode,
dat is al over 3 weken, mijn volledig rapport geschreven heb. Zo heb ik in de
weekends de tijd om eens andere delen van Duitsland te verkennen of eens gewoon
willekeurig op een bus te stappen om te zien waar ik uitkom. Dan zou ik ook eens echt op stap kunnen gaan want
sinds ik hier ben is daar nog niet veel van in huis gekomen. Duitsers fuiven
blijkbaar ook heel anders dan Belgen of het ligt gewoon aan deze stad. Hoe dan
ook, het wordt hoog tijd dat ik eens een echt danscafé vind hier.
29 april
is een dag waar ik naar uitkijk. Dan wordt er in Höxter een jaarlijkse
motortocht gehouden die georganiseerd wordt door mijn bedrijf en het is
traditie dat de praktikant, dat ben ik dus, daarbij aanwezig is. Ik ga daar dus
waarschijnlijk leren motorrijden of toch op zijn minst een poging doen tot.
Om 6 uur opstaan op een zondag heb ik er dan graag voor over. Zeker omdat ik
dan maandag en dinsdag Feiertag heb. Hoeraaaaaa!
Voor de rest is het een weer een heel leerrijke week geweest. Ik ben erachter
gekomen dat eenden de meest awesome beesten ooit zijn, Jens weet nu waarom het
belangrijk is om je geschiedenis te wissen en Davy zal ook wel iets geleerd
hebben.
Ah ja! Er was ook nog een accidentje met ravioli in de keuken, maar de schade
bleef beperkt tot de muur, de grond , het plafond, de koelkast en de
microgolfoven. Heel belangrijk, wij zijn nog oké!
P.S. Mijn vader heeft mij overgehaald tot het kopen van een fototoestel. Ik ben normaal gezien geen fotomen, maar er zijn hier al zoveel momenten geweest waarvan ik wou dat ik een souvenir had.
Maar eerst FROHE OSTERNI Niet al te vrij vertaald betekent dit dat ik jullie een vrolijk Pasen wens, maakt niet uit of je gelovig bent of niet.
Om een beetje in de religieuze sfeer te blijven, gisteren had ik een zeer interessant gesprek met meneer Schmidt. Meneer Schmidt is een gepensioneerd docent Duits/Latijn en heeft een passie voor religie. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo een diepzinnig gesprek had over dit onderwerp. Welke invloed heeft godsdienst op mensen? Wat is het gevolg hiervan? En natuurlijk een beetje realistisch pessimistisch zijn over de toekomst! Soit. Wat begon als een rustig avondje Duitse televisie draaide dus heel anders uit. Meneer Schmidt wil mij introduceren aan de universiteit van Paderborn omdat hij vindt dat ik een heel unieke persoonlijkheid heb en voor mijn leeftijd heel veel initiatief toon. Deuren die hier voor mij opengaan, niet normaal! Voor dat voorstel van de universiteit heb ik vriendelijk bedankt, maar hij gaat mij wel nog heel wat bijbrengen over Duitse literatuur aangezien ik daar niks van kan en ik echt mijn taal hier wil perfectioneren.
Stille zaterdag is hier de jaarlijkse Osterlauf, oftewel paasloop. Ik wou eigenlijk meedoen aan de 10 kilometer, maar ik had geen zin om daarvoor 45 euro te betalen en ben dus gewoon gaan kijken.
Wat een evenement was me dat! De kaap van 20.000 deelnemers werd ondanks het inschrijvingsgeld ruim overschreden. Overal waar ik keek waren kraampjes, er was een fanfare en de turnzaal van het zwembad was omgetoverd tot een heuse winkelketen. Blijkbaar is deze wedstrijd, vooral de halve marathon dan, een voorsmaakje voor de olympische spelen want er waren hier ook veel olympische atleten aanwezig.
De rest van het weekend, inderdaad dit is alleen nog maar het weekend, heb ik de stad van top tot teen verkent en ben ik gaan shoppen en koken met mijn Afghaanse overbuurman. Een supervriendelijke en interessante kerel. Daarnaast heb ik ook aan mijn rapport gewerkt. De ruwe versie van het eerste hoofdstuk is af. Het vlot dus niet zo J Dat koken was trouwens alleen maar spek en eieren op een gril bakken en amper één ei was heel gebleven. Het was wel heel lekker want ik had nog aardappelsalade en bier enzo. De afwas was minder want die gril was ENORM begaaid, maar het is allemaal goedkomen. Alleen was er wel wat nevenschade namelijk de antiaanbaklaag. Kan niet gezond zijn!
Nu voor de week. Maandag heb ik de universiteit van Lemgo bezocht, lijkt op de PHL maar deze biedt alleen wetenschappelijke richtingen aan. Ik heb gezien hoe een machine een hele rubiks puzzel oplost in minder dan 1,5 minuut. In nog geen 90 seconden scant dat ding de zes vlakken en lost deze op. Dit was heel indrukwekkend maar men kent het gezegde: No matter how good you are at something, there's always an Asian kid that can do it better. Machines ontsnappen hier ook niet aan! Het was een dag vol verassingen. Ik heb een compliment van mijn baas gekregen dat mijn Duits razendsnel verbetert en toen ik thuiskwam van de zwemtraining zag ik Jens en Davy buikspieroefeningen doen. Ik was zo trots! Lang leve een goede invloed!
Dinsdag en donderdag waren gans leuke dagen. Ik mocht achter mijn bureautje uit, eventjes niet vertalen, en helpen op de post, waar trouwens ook 2 heel knappe praktikanten werken. Daarnaast ook weer een vergadering mogen bijwonen over een beurs en meehelpen een motortocht organiseren. Ahja ik zit trouwens in het waterpoloteam, dat komt er ook nog bij. Momenteel spelen ze mij van het veld, of beter uit het zwembad, maar dat gaat goedkomen als ik de techniek eenmaal onder de knie heb.
Woensdag(avond) was minder. Het begon nochtans heel goed. Ik had een date. Op zich niet zo ongewoon, maar toch. Dit was de eerste keer dat ik eens mee uitgevraagd werd. Ganz toll vrouwen die het initiatief nemen. Haar naam is Hanna en ze komt uit Frankfurt. Ze was al enkele dagen hier op trainingsstage en doet aan atletiek. We zijn dus aan de praat geraakt en het klikte meteen, maar omdat ze donderdag al terug moest vertrekken stelde ze voor om samen te ontbijten. Voor mij lukte dit niet omdat ik om 6 al moet vertrekken naar mijn werk. Op naar club Havana dan maar. We hadden afgesproken om 21.00 uur maar ze is nooit opkomen dagen. Heel raar. Maar niet getreurd! Als een meisje mij in mij na een gesprek van 5 minuten al mee uitvraagt wat zal dat dan zijn als ik hier 13 weken zit.
P.S. zoals jullie ongetwijfeld gemerkt hebben doet deze stad wonderen voor mijn sociale ingesteldheid.
