ik ben dus heelhuids en zonder problemen aangekomen op de evenaar, en dat mag een klein wonder heten. Een staking op de luchthavens in Frankrijk hield het vliegtuig vooralsnog aan de grond (tiens, zulke dingen zijn dus mogelijk in Europa, hier zou niemand eraan denken te gaan staken op de luchthaven), zodat ik in Madrid 5 minuten had om de hele luchthaven door te rennen. Maf genoeg kwam in Guayaquil mijn bagage nog tevoorschijn ook.... we maakten nog een tussenlanding in Quito, prachtige golven van lichtjes op 3000 meter hoogte. Naast mij zat Vivienne, Zwitserse gekkin op leeftijd, ze kwam in Ecuador om les te geven over Shakra en 'pressure points', vorig jaar had ze nog haar nek gebroken in Venezuela met surfen, ze moet een jaar of 70 zijn. Dan kom je toe in Guayaquil, 2de stad in Ecuador, je stapt de luchthaven uit op een soort rode loper in volle spots, en voor je staan honderden Ecuadorianen, wachtend op familie, je aan te staren... echt een heel rare ervaring, ik voelde me een onbekende Latijns-Amerikaanse filmster... Paul, mijn begeleider hier stond me op te wachten, en voor ik het wist stond ik in mijn bungalowke van ESPOL, de belangrijkste publieke universiteit van het land. Een half uur later stonden drie gasten aan mijn deur, een (hoe is het toch altijd mogelijk?) blonde, groottandige en spaans kwabbelende noorderbuur, een (nog maffer) perfect hollandstalige Spanjaard en een Oostenrijker: de buren. Toffe gasten, we praten Spaans, en we komen goed overeen. Afgezien van de Nederlander zijn ze hier al enkele maanden... mijn moment om jaloers te zijn. Over het weer zal ik niet liegen: vaak moet ik naar adem snakken hoor! Seizoenen bestaan hier eigenlijk niet, op dit moment is het een vochtige, warme periode, simpelweg nog vochtiger en warmer dan anders... tot nu toe regent het de hele voormiddag, en breekt de zon erdoor vanaf een uur of 12, de temperaturen lopen dan op tot 35 graden, met een vochtigheid tot 80%. Tijd om te stoppen met roken... De stad zelf heb ik nog niet genoeg gezien om er een oordeel over te vellen , ze is enorm, ik zou er zo verloren lopen, en chaotisch. Behoorlijk onveilig ook, die indruk krijg je toch als je de veiligheidsmaatregelen ziet. Politie heb ik nog niet gezien, blijkbaar hebben de privé bedrijven die rol overgenomen, en ze zijn dan ook overal, van supermarkten over kleine cafés tot bankautomaten. De stad is niet te beschrijven eigenlijk... gisteren ging ik inkopen doen in een superdecadente supermarkt, hypermodern, superpijo, duidelijk voor de rijken. Nog nooit zo iets gezien in heel mijn carriere als supermarktbezoeker! Daar wordt alles in zakken ingepakt door een jongen van een jaar of 15, die je dan vergezelt met de kar naar de taxi... hij wist niet waar hij het had toen ik zei dat ik de bus nam. De armoede heb ik nog niet in vol ornaat gezien, maar ze is overal in alle vormen. De meeste taxi's bv. zijn compleet vastgeroeste lada's, gisteren moest de chauffeur heel de tijd bijsturen omdat zijn wielen scheef stonden... zijn dochter heette Real Madrid, blijkbaar een doodgewone naam hier... Een stad van ongelofelijke extremen! Nu ga ik een park bezoeken in het centrum, het zou er vol lopen van leguanen ter grootte van mezelf. A ver!! Hasta luego, y que vaya con dios! Bram
Beste vrienden, internetsuffers en ander zootje ongeregeld,
je bent op Brams weblog !!!!!! O oninschatbare wonderlijke wereld!!! Proficiat aan al wie er geraakt is, moge al wie er niet geraakt is.. euh branden in de hel. Wees gerust, het klinkt mezelf ook een beetje belachelijk in de oren, dit is niet echt mijn ding en het zal het nooit zijn. Ik zou jullie het liefst allemaal brieven schrijven, maar voor 2 maand is dat ook weer veel werk... Waarom dan een weblog? Om een beetje uitleg te geven over mijn verblijf in Guayaquil in Ecuador, alwaar ik volgende week heenga. Het ticket wordt immers (hopelijk) betaald door de VLIR, en er staat tegenover dat je je ervaringen 'publiceert', of iets in het openbaar brengt. Ik hoop jullie dan ook geregeld iets te vertellen, tussen een cocktail en een frisse duik door... Anderzijds, wie weet wat komt er tussen (ik denk direct aan... een cocktail en een frisse duik) en discipline is nooit mijn sterkste kant geweest. Anyway, als je hier nog altijd aan het lezen bent mag het een klein wonder heten, als je dit nog steeds leest mag ik je raar vinden, en als je nog verder volhoudt zoekt u best professionele hulp. Mocht je niet vertrouwd zijn met blogs (right, like I'm the expert): u mag gerust berichten posten, prutsen enz. Als het maar beleefd blijft zeker. That's it! Amuseer jezelf, werk niet te hard, maak mooie plannen voor morgen, kiss the loved-one en neem wat meer beweging !!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
