- Geluk en ongeluk liggen soms niet ver uit elkaar -
Ik was laatst op een chirofuif en liep Rebecca tegen het lijf. Ze was wat struiser dan de andere meisjes maar ze had wel iets. En... ze kon goed dansen. "Deze kans laat ik niet liggen", dacht ik en sprak haar aan(p.40). Ik had ze gevonden, de vrouw van mijn leven.
Er was echt een klik en ik werd verliefd. Uit schrik wilde ik nog niets tegen mijn ouders zeggen maar ze hadden wel al een vermoeden.
Het was eigenlijk Rebecca die als eerste vroeg of ik haar ouders wilde leren kennen. Dat wilde ik heel graag en heb ze ook gezien maar ik was zo nerveus dat hun toilet mijn "nervositeit" niet aankon.(p.47)
Niet veel later ontmoette Rebecca ook mijn ouders. Ik wenste dat ik dit nooit had moeten doen.
Mijn moeder kwam heel denigrerend over naar Rebecca net zoals mijn vader. Ze vroegen of ze van Joodse afkomst kwam want mijn ouders moeten daar niets van weten. Om het kort te houden...Natuurlijk was Rebecca geshockeerd en wilde niets meer met ons te maken hebben. Maar ik blijf ervan overtuigd dat Rebecca de vrouw van mijn leven is.
Ik woon nog steeds in mijn eigen huis, ben nog steeds single en hou nog steeds van dansen en mijn ouders... zijn er ook nog altijd.
