- Geluk en ongeluk liggen soms niet ver uit elkaar -
Ik was laatst op een chirofuif en liep Rebecca tegen het lijf. Ze was wat struiser dan de andere meisjes maar ze had wel iets. En... ze kon goed dansen. "Deze kans laat ik niet liggen", dacht ik en sprak haar aan(p.40). Ik had ze gevonden, de vrouw van mijn leven.
Er was echt een klik en ik werd verliefd. Uit schrik wilde ik nog niets tegen mijn ouders zeggen maar ze hadden wel al een vermoeden.
Het was eigenlijk Rebecca die als eerste vroeg of ik haar ouders wilde leren kennen. Dat wilde ik heel graag en heb ze ook gezien maar ik was zo nerveus dat hun toilet mijn "nervositeit" niet aankon.(p.47)
Niet veel later ontmoette Rebecca ook mijn ouders. Ik wenste dat ik dit nooit had moeten doen.
Mijn moeder kwam heel denigrerend over naar Rebecca net zoals mijn vader. Ze vroegen of ze van Joodse afkomst kwam want mijn ouders moeten daar niets van weten. Om het kort te houden...Natuurlijk was Rebecca geshockeerd en wilde niets meer met ons te maken hebben. Maar ik blijf ervan overtuigd dat Rebecca de vrouw van mijn leven is.
Ik woon nog steeds in mijn eigen huis, ben nog steeds single en hou nog steeds van dansen en mijn ouders... zijn er ook nog altijd.
Eindelijk een meisje ontmoet waarvan ik denk: "Yes". Enfin... Lies van Looveren is een lief meisje en heeft een heel schooooon lijf maar... ... Ze kijkt zo scheel als een otter.(p.38)
Maar ik dacht bij mezelf, laten we daar doorheen kijken.
Ik was zo enthousiast dat ik ze direct wilde voorstellen aan mijn ouders. Lies is maar een half uur gebleven.
Allemaal door de schuld van mijn moeder. Op een bepaald moment zwaaide ze met haar hand naar Lies om te zeggen dat ze de verkeerde kant keek. Lies was er zo van aangedaan dat ze naar huis wilde.
Voor Lies was er ook even Kristien. Ze vond mijn moeder een stuk vergif en mijn vader een boer.(p.39)
Van Jerry heb ik vernomen dat de dames van "Den Inferno" denken dat ik homo ben. Ze vinden dat ik nogal goed kan dansen voor "ne" man en dat ik niet graag met hen dans. Wel ik ben geen homo. Ik zie de vrouwen graag maar misschien niet allemaal. En al helemaal niet als ze gedronken hebben en zat zijn.
Nog zoiets. Mijn moeder is vandaag langsgekomen om te kuisen. Dat doet ze iedere dinsdag en vrijdag. Op dinsdag met de stofzuiger en op vrijdag met nat.(p24) En nee, ik heb dat niet gevraagd. Ik kan wel voor mezelf zorgen maar zij denkt daar natuurlijk anders over. En ze doet doet eigenlijk ook niet zo goed.
Net zoals mijn vader komt ze controleren en om te zien of ik geen vriendin heb. Net zoals altijd heeft ze vandaag ook mijn post meegenomen. Die krijg ik dan op zondag te zien omdat ik dan moet gaan eten bij hen.
In mijn vorige blog merkte ik op dat ik eigenlijk nog niet veel over mezelf heb gezegd.
Wel...
Ik ben Gilbert en ik zet al eens graag een stapje in de wereld. Je weet al dat ik graag dans. Verder ben ik van Braken. Ik zeg het niet graag en schaam me er zelfs voor. Het is nu niet echt een smakelijk naam. En over Braken is er ook niet veel te zeggen. Het is, zoals ze zeggen, een boerengat.
Ik heb een eigen huis en ben single.
Tot overmaat van ramp wonen mijn ouders niet zo erg ver van mij. De buurt vindt me dan ook een raar persoon. Dat kan ook niet anders als uw vader dagelijks in de straat rondrijdt en doet alsof hij van de politie is. Hij komt dan wel "goeiedag" zeggen maar het is eigenlijk meer om te controleren. Zeg niets meer.... ik weet het.
Mijn ouders zijn nogal ouderwets, moeien zich graag, maar het blijven mijn ouders natuurlijk.
Verder werk ik bij de Staat voor het Kadaster als boekhouder. Ook zoiets waarbij mijn ouders dachten dat ik in een fabriek zou werken.
Binnenkort volgt mijn volgende bericht wel. Al kan ik niet zeggen wanneer dit gaat zijn. We zien wel.
Ik heb me opnieuw goed geamuseerd in "Den Inferno".
Dat is het danscafé waar ik me heel goed kan uitleven. Voor Jerry, de zaakvoerder, ben ik de ambiance-maker voor zijn zaak. Voor mij is dansen de manier om alles in kwijt te geraken. "King of the Dancefloor" is mijn bijnaam.(p.7)
Ik vind het alleen niet zo fijn om met de dames te dansen. En dan bedoel ik het slowen. Ze plakken helemaal aan mijn lijf en bewegen op de oppervlakte van de grootte van een tegel. Dat is echt niet dansen voor mij. Het zijn ook niet de dames die het meest aantrekkelijk zijn of waar ik mij tot aangetrokken voel. Maar ze komen het mij steeds vragen.
Jerry zegt me ook steeds dat hij het niet begrijpt waarom ik niet naar "DePolka" of "Den Thunderdome" ga(p.15). Daar is inderdaad wat jonger publiek maar de muziek daar is niet echt mijn ding. Als je die "boenkaboenka" muziek kunt noemen.
Ongelooflijk 
Ik heb me opnieuw goed geamuseerd in "Den Inferno". 
