Onze derde en
tegelijk ook derde werkweek. Zondagavond werden de leerlingen gebriefd wat onze
verwachtingen voor de komende week waren en welk eindresultaat wij voor ogen hadden.
We hoopten via deze weg hun volle inzet te hebben en zouden elke ochtend onze
strikte planning overlopen. Voor de meesten gaf dit de nodige boost zich voor
100% te geven. Het dreigement dat we desnoods s avonds moesten doorwerken met
koplampjes zal dit misschien ook bevorderd hebben
Het belangrijkste; het lukte
ons elke dag om onze vooropgestelde planning te halen.
Twee ploegen
waren dagelijks bezig om het toiletblok onder dak te krijgen. De overige muren
werden in 2 dagen opgetrokken, de ringbalk werd bekist en gegoten en het dak
werd getimmerd en afgedekt met bati (ijzeren golfplaten). Enorm trots dat we
deze toiletblok zo ver hebben kunnen afwerken, vooral door de inzet van enkele
leerlingen en de leerkrachten.
Een andere ploeg
werkte verder aan het te renoveren klaslokaal. De muren werden opnieuw
bepleisterd. Het schoolbord werd gerestaureerd, rechtgetrokken en opnieuw
geschilderd en er werd een volledig nieuwe vloer in gelegd. Terwijl werkten
onze Tanzaniaanse collegas aan het dak en werden alle bati vernieuwd. De vergelijkende
foto hieronder van voor en na tonen waarom het ons een goed gevoel geeft dit gerealiseerd
te hebben
Omdat dit ons nog
niet genoeg leek (sommigen onder jullie weten wel al dat we niet vies zijn van
zotte ideeën) werkten we ook nog aan een extraatje. Het leek ons leuk een
speelse zitbank te voorzien op de speelplaats. We wilden dit doen met earthbags, een terugkoppeling
naar ons vorig project. Mathias smeet zich vol overgave op dit project, en in
overleg met de plaatselijke leerkrachten werd zelfs beslist er een echte buitenklas
van te maken. Een arbeidsintensieve karwei, maar na enkele dagen werd al mooi
duidelijk wat we wilden bereiken. Het enthousiasme van de plaatselijke
leerkrachten werkte alleen maar motiverend en er werd al veel uitleg gegeven
aan de kinderen van de school wat de bedoeling is van deze nieuwe bank. Door de
droogtijden van de verschillende lagen bepleistering hebben we dit niet kunnen
afwerken, maar we zijn ervan overtuigd dat dit in de nabije toekomst veel gebruikt
zal worden door de leerkrachten en kindjes.
Door de strikte
planning waren we vrijdag tegen 10u al klaar met alle geplande werken. Daarom
werd ook nog beslist het voetbalplein (tot wij daar waren bestond dit uit een
golvende vlakte met 2 voetbaldoelen) aan te pakken. Het plein werd wat geëffend,
de doelen werden verplaatst zodat ze recht tegenover elkaar stonden en de bal na
een schot op doel niet kilometers naar beneden kon rollen, en er werden lijnen
getrokken. De lijnen lagen er nog maar net en de eerste voetbalmatch startte
al. De deskundige leiding van Mathias (die moet toch eens bekijken wat de scheidsrechter
als dood voorwerp betekent 😉)zorgde ervoor dat de kindjes van de school
wonnen tegen onze leerlingen. Nadien ontstond er een spontaan feest waarbij de
kinderen hun beste zangkunsten bovenhaalden en ons trots hun volkslied
voorzongen. Na het middageten stond nog een officiële bedanking op het programma
en werd alles in gereedheid gebracht voor onze (voorlopig) laatste rit Shimbwe-Moshi.
Zaterdag De Grote
Dag voor velen, onze safari. Vroeg uit de veren om ons om 5u s morgens in de
jeeps te hijsen. Na een lange rit kwamen we aan op de parking van Tarangire
National Park. Al snel werd duidelijk dat we heel wat dieren zouden zien. Terwijl
we onze benen strekten op de parking gingen de aapjes als professionele
inbrekers te werk om koekjes uit onze autos te stelen.
We werden al snel
verwend, allerhande dieren passeerden de revue, zelfs 2 families leeuwen werden
gespot (iets waar je veel geluk voor moet hebben in dit park). De uitzichten
over het prachtige landschap zijn enorm fascinerend. Ook tijdens het middagmaal
was het opletten geblazen voor de aapjes. Na nog een rit door het park keerden
we huiswaarts voor onze voorlaatste avond hier. De begeleiders wilden voor het
eerst in 25 dagen eens genieten van wat rust (iets waar we echt behoefte aan hadden)
en trakteerden zichzelf op een rustig etentje in een restaurant. De leerlingen
bleven in de hostel waar ze zelf de avond invulden
Vandaag staat een
rustige dag op het programma. Vrijwilligers gingen deze morgen naar een viering
in de kerk (mochten de misvieringen bij ons zo voorgedragen worden zouden de
kerken wel weer vol zitten). Deze middag worden de valiezen gepakt en wat boodschappen
gedaan. Morgen gaan we nog langs bij Amani Childrens Home (ons eerste project)
en gaan we souvenirs kopen. Tegen de avond wordt de deur van ons derde bouwkamp
achter ons dichtgetrokken.
Rest ons niets
anders dan nog heel wat mensen te bedanken...
Op de eerste
plaats onze partners. We zijn enorm dankbaar dat ze ons de kans geven dit
telkens opnieuw te laten doen en ons daarbij enorm steunen. Niet alleen de
dagen dat we hier zijn maar ook alle voorbereidingen vragen heel wat tijd van
ons. Wij beseffen heel goed dat de dagen dat we hier zijn veel gemakkelijker
zijn voor ons dan voor hen. Wij zijn continu in de weer en hebben bij wijze van
spreken 24/24 afleiding, dag na dag. Onze partners blijven achter met de zorgen
voor de kroost en met eenzame avonden. Duizenden keren bedankt, we zien jullie enorm
graag!
Daarnaast willen
we ook de school bedanken voor de mogelijkheden die ze ons en de leerlingen
bieden. We voelen ons gesteund door de directie en onze TA en zijn dankbaar voor de kansen
die we krijgen. Samen zorgzaam naar je toekomst, onze schoolvisie. Hoe kunnen
we het beter omschrijven?
Ook de ouders
willen we bedanken voor het vertrouwen die ze ons geven. We verstaan dat het
niet evident is de verantwoordelijkheid van uw eigen kind in handen van iemand
anders te leggen, en zeker niet voor zo lang en zo ver van huis. Voor het eerst
hebben we ondervonden dat ze niet in de gemakkelijkste leeftijdscategorie
zitten. We hopen een beetje levenservaring meegegeven te hebben aan uw zoon.
Ook verschillende
collegas steunden ons door dik en dun. Daarbij toch een speciale vermelding
voor Peter Tackaert. Mocht hij 7 jaar geleden niet mee gesprongen zijn met het
zotte idee van een bouwkamp was er nooit een bouwkamp geweest. Hij houdt de
financiën met de grootste zorg bij en is bij elke activiteit een enorm belangrijks
schakel. Asante, Asante sana Peter!!!! Ook de andere collegas die ons geregeld
steunen willen we via deze weg graag bedanken.
Last but not
least willen we onze plaatselijke partner bedanken. C-re-aid heeft fantastisch
werk gedaan voor ons. Een machtig project, dagelijkse ondersteuning, een
keukenprinses om U tegen te zeggen, afspraken regelen,
te veel om allemaal op
te noemen. Superbedankt aan iedereen die betrokken was bij ons project, en
hopelijk tot ziens!
t Is gebeurt,
dit was Bouwkamp Tanzania 2019.
Tot ziens.
SAVE THE DATE: fotovoorstelling Bouwkamp Tanzania 2019: 13 december, 19u, De Valkaert Oostkamp.





|