De dag waar iedereen naar uitkeek begon vroeg. Om 5u 's morgens stonden 3 grote jeeps klaar op onze oprit om ons mee te nemen voor een onvergetelijke dag.
De rit bracht ons na anderhalf uur naar Arusha, waar we een heerlijk, plaatselijk ontbijt kregen. De chapaties, ugali en mandazi smaakten enorm.
Na nog anderhalf uur rijden stonden we klaar aan de toegangspoort van het Tarangeri National Park. Daar kregen we eerst uitleg van onze safariman over het park en de trek van de verschillende dieren. Daarna was het eindelijk zo ver, de daken van de jeeps werden open gezet en we reden het park binnen. We zagen al snel de eerste dieren: wrattenzwijnen, impala's, schitterende vogels, stokstaartjes,... Maar de leerlingen wilden meer, en vooral groter. Na een half uurtje werd hun geduld beloond, een eerste olifant werd gezien. Er heerste direct een ongelooflijke stilte die we hier nog niet eerder meemaakten. Iedereen was onder de indruk van het kolossale dier in de vrije natuur. Al snel volgden vele kuddes olifanten, en passeerden ook buffels, zebra's, giraffen, aapjes,...
De lunch ter plaatse bleek ook een hele belevenis. Tientallen aapjes stonden op de uitkijk, en indien het eten niet snel genoeg de weg van de lunchbox naar je mond vond was er zeker een aapje mee weg. Ook onbewaakte lunchboxen werden door de aapjes probleemloos open gedaan en geledigd. Ondertussen genoot een eekhoorntje tussen onze voeten van de gevallen restjes. Even werden we opgeschrikt door een baviaan die ook wou meegenieten van onze lunch, maar deze werd gelukkig snel verjaagd door de bewakers. Een schitterende ervaring in een prachtige omgeving. Op de achtergrond staken olifanten een riviertje over, en verdween de prachtige natuur in de horizon.
Op de terugweg hoopten de leerlingen nog leeuwen of neushoorns te zien maar helaas lieten die zich niet zien. Onderweg naar huis werd nagepraat over de belevenissen, en werd duidelijk dat het een vermoeiende uitstap was; de oogjes vielen één na één toe, en de chauffeurs brachten ons (na alweer eens panne) door de regenvlagen veilig thuis.
Na alweer een week werken geven we graag eens een overzicht van de gedane werken. Per dag zien we een mooie evolutie, en kunnen we als begeleiders enkel maar zeer trots zijn op de inzet van de leerlingen. Doorheen de warmte, heimwee, vermoeidheid,... wordt zeer hard gewerkt aan het mooie project.
Morgen beëindigen we de werkweek met enkele vrijwilligers (ja, ook op zaterdag werken we...), en dan kunnen de leerlingen zondag als beloning voor hun mooie werk genieten van een safari in het Tarangire National Park. Zondagavond proberen we daar de indrukken van weer te geven via onze blog...b
Na twee weken Tanzania onthouden wij dat het eten toch wat
tegenviel. We dachten aan lekkere Afrikaanse
gerechten maar alle dagen kregen we bonen met rijst. Na enkele dagen ging Paul eens een babbeltje doen met de cookingmamas
om een beetje variatie in het eten te brengen en dat is dan ook aardig gelukt.
Dus niet meer klagen over het eten. De cookingmamas doen hun uiterste best en
daar hebben we respect voor. Ze doen
voor ons zelfs de was. Ze wassen alles voor ons maar onze onderbroeken wassen we zelf.
Tijdens de week werken wij tot 12u45,
het wordt dan te heet, en gaan we ons
maagje vullen in Amani. Om 13u20 schuiven we aan in de eetzaal, samen met de
kinderen. We eten wat de pot schaft en wat dachten jullie, weer rijst met bonen
en een portie vlees waar je op blijft kauwen en een stuk fruit. Af en toe is er
ook afwisseling en krijg je een soort puree bereid op basis van maïs. Na het
eten wassen we zelf ons bord en bestek
af net als de kinderen daar. Achteraf
blijven we eventjes bij de kinderen buiten om nog wat te voetballen, te kaarten en
te spelen. Zij vinden dit super tof want ze kijken naar ons op.
Wat het wegverkeer betreft had iedereen wel een ander idee. Sommigen
dachten aan rustige verlaten wegen en straten die in goede staat waren maar
niks is minder waar. Vanaf dag één werd het al duidelijk dat onze verwachtingen
heel anders waren. Veel autos, motors en een getoeter van jewelste. Eenmaal op
de weg werden we ook direct geconfronteerd met de Afrikaanse rijstijl. Druk en
gevaarlijk voor voetgangers en fietsers en ook voor mensen in de dala dala (plaatselijke
busjes) is het niet altijd even plezant, vooral als je over de humps ( lokale
hoge drempels) moet. Sommige begeleiders hebben er zelfs een humpfobie aan
overgehouden.
De natuur is mooi hier. De Kilimanjaro die er torenhoog en
dominant boven uitsteekt. Ook de
waterval die we bezochten nabij de Kilimanjaro was prachtig. De warmwaterbron
te midden van savanne was indrukwekkend.
Dit zijn zeer mooie momenten. De zorg
voor de natuur en milieu is hier geen prioriteit. Sorteren van afval staat niet in het Tanzaniaans
woordenboek. Hier smijten ze alle afval langs de wegen maken ze er afvalhoop
van en steken die gecontroleerd in brand als die te groot word.
Dit onthouden wij over onze twee weken Tanzania en we hopen
dat er nog veel mooie momenten mogen bij komen , vele groeten aan iedereen
vanwege de leerlingen.
Nu het ondergronds metselwerk afgewerkt is,
kunnen we starten met de volgende fase; het opvullen/ophogen van de vlakken
tussen de funderingssleuven. Dit gebeurt op volgende manier: eerst gaan we het zand
verdelen over de gehele oppervlakte. Daarna gaan we het zand besproeien met water
en vervolgens gaan we deze bewerking herhalen. Op deze manier krijgen we een zeer
stevige ondergrond. Op deze ondergrond plaatsen we vervolgens een laag rotsblokken
die als basis zal dienen om maandag de betonplaat op te storten. Het opvullen
van de grond neemt de hele voormiddag in beslag. Het is een fysiek intens werk en we keren moe maar toch voldaan terug
naar Amani voor de lunch. Na de lunch staat er op ons schema een sportsessie
gepland met de kinderen van Amani. We kiezen voor een voetbalmatch op het veld
nabij het hoofdgebouw. 11 jongens van Amani tegen 11 jongens uit ons 6de
en 7de jaar.
Vrijdagmorgen
zijn we terug vroeg uit de veren. Op de werf startten we met het
uitzetten van de 1ste laag metselwerk. Deze 1ste laag
metselen we over de volledige omtrek van het gebouw en zal dienen als verloren
bekisting voor de vloerplaat. We komen algauw tot de vaststelling dat de manier
van gebouwen uitzetten bij de fundis helemaal anders is dan wij gewoon zijn. Na
het nodige overleg, het wegnemen en opnieuw metselen van de betonblokken en het
controleren van de afmetingen van het hele bouwwerk krijgt de laag betonblokken
eindelijk vorm. s Middags op weg naar ons busje (we gingen deze middag niet
naar Amani) springen we binnen bij de plaatselijke kleermaker. Aaron zijn
werkbroek was gescheurd en daar diende dringend iets aan gedaan te worden. We
waren daar getuige van een mooi stukje handenarbeid. In de namiddag rustten we
wat uit. s Avonds gingen we op stap naar Glaciers (de plaatselijke
discotheek) om onze jongens te laten ontspannen na het harde werk van de
afgelopen dagen.
Zaterdagmorgen om 11u00 waren we al terug op
baan. Onze bestemming vandaag heet Maji moto. Maji moto is een warmwaterbron te
midden de natuur. De rit naar deze warmwaterbron was al een ervaring op zich.
De dala dala reed op wegen met de ene
put na de andere, waar we via de open ramen in de bus ook het nodige zand
binnenkregen en ons meermaals op een kermisattractie of op de rally
Parijs-Dakar waanden. Na deze wilde rit kwamen we uitgeschud aan op onze
bestemming. Wat we daar zagen was een zeer idyllisch plaatsje om te vertoeven. De
blikvanger op deze locatie was een soort tarzan - achtig touw, vastgebonden aan
een grote tak. Aan dit touw konden onze leerlingen zich vastklampen en als echte
volleerde brulaapjes van het vasteland het water inslingeren. Deze middag was
voor de leerlingen fantastisch. Rond 17u00 zijn we dan terug naar huis
vertrokken. Toen we bijna thuis waren begaf ons busje het. De olie was op
Gelukkig werd er snel een ander busje voor ons geregeld, HAKUNA MATATA! s Avonds
aten we rijst met kip en ananas mmm Nadien werd er nog wat nagepraat en kropen
we rond 23U00 in bed. Het merendeel van ons klaagde niet. Het waren vermoeiende
dagen en we konden wat slaap inhalen.
Zondag stond er een rustdag gepland!
Zondagmiddag brunchten we met de hele groep. De begeleiders waren op pad
geweest om vers fruit en Nutella te gaan kopen. De leerlingen lieten het zich
allemaal welgevallen. In de namiddag maakten we nog een wandeling met de groep
en deden we een terrasje. Vanavond staat de 2de quiz gepland van
onze nonkel Wally.
Morgen wordt een zware dag. De betonplaat moet
gegoten worden en dit moet in één stuk uitgevoerd worden. 10 m³ beton met hand
en schop maken, er zal dus doorgewerkt moeten worden!!! Hierover de volgende
dagen meer. Groeten van ons allen!!
Maandagmorgen was alweer een speciale dag voor ons. We
werden verwacht in Amani (centre for street children). Daar maakten we kennis
met Kristy (een enthousiaste Amerikaanse medewerkster uit Kentucky). Ze legde
ons uit waar Amani voor staat. Het centrum probeert in eerste instantie de
kinderen in hun vertrouwde omgeving te laten opgroeien. Als dit echt niet
mogelijk is worden ze in het centrum opgevangen. Na het inleidende woordje van
Kristy mochten we buiten op de terreinen van Amani kennis gaan maken met de
jongeren. Al snel begonnen we contacten
te leggen met de jongens en meisjes die aanwezig waren. Het duurde niet lang
vooraleer er spontaan een
voetbalwedstrijd ontstond tussen onze groep en de jongens van Amani. Tijdens de
match begonnen we met elkaar te praten, voornamen uit te wisselen en met elkaar
op de foto te gaan. Het was voor ons allen een heel prettige ervaring. s Middags
hebben we dan voor de eerste keer geluncht op Amani. Na het middageten ging het
richting onze bouwwerf. Daar konden we eindelijk zien waar we de komende weken
veel uren zullen spenderen. We konden al direct zien dat de bouwmethode hier in
Tanzania niet te vergelijken is met onze bouwmethode in België. Funderingen
worden hier niet in beton gegoten, maar opgevuld met enorme stukken rots.
Daarna worden de openingen opgevuld met een specie die bestaat uit slijk en
water. Voor iedereen was het een eerste indruk die kon tellen! Na het
werfbezoek ging het terug richting Shanti town (de regio waar ons huis gelegen
is). Met de leerlingen die nog zin hadden gingen we voor de 2de keer
zwemmen. Een welgekomen verfrissing die enorm veel deugd deed! sAvonds gingen
we vroeg slapen want de volgende dag moesten we fit zijn voor de 1ste
echte werkdag.
Dinsdagmorgen deed het voor sommige jongens toch eventjes
pijn toen ze door Joris om 6u00 gewekt werden. Na het ontbijt reden we met de
dala dala (plaatselijk vervoer) in 2 shiften naar de werf. Daar zijn we gestart
met het vullen van de funderingen en construeren van het ondergronds
metselwerk. Het ondergronds metselwerk gebeurde op bijna identieke wijze als
het maken van de fundering. Één van de tofste ervaringen van die dag was de
vlotte samenwerking tussen onze leerlingen en de fundis. Onze gasten konden
leren uit hun bouwervaring en luisterden zeer aandachtig. De fundis waren tot dusver tevreden van de
samenwerking. We zullen er alles aan doen om deze goede werfsfeer verder te
zetten. Na het werken gingen Joris, Kevin en Paul om boodschappen naar het
centrum van Moshi. In tussentijd gaf Ronald de leerlingen een lesje
huishoudkunde. Vuile was wordt nu eenmaal niet vanzelf terug proper. Het was
een leerrijke ervaring voor onze jongens om zelf hun vuile kleren te wassen na
een zware werkdag. s Avonds genoten we
nog even na op ons terrasje en praatten we honderduit over de eerste bouwkundige
indrukken in dit toch wel fascinerende en mooie land!
Vandaag, woensdag, werd druk gediscussieerd met verschillende
architecten, de fundis en wij, de begeleidende leerkrachten. Wij beperkten ons
eerst gewoon tot luisteren, maar vonden het vooral jammer dat de samenwerking
met de fundis misschien moeilijker zou verlopen na het bemoeien van architecten.
We maakten duidelijk dat wij de fundis volledig vertrouwen en dat we dit ook zo
willen behouden. Er werd een mooie compromis gevonden waarbij we de Belgische
manier van werken toepassen en waarbij de fundis hopen dit later ook toe te
kunnen passen. Wij leren van de fundis, maar kunnen ook een stukje van onze
kennis achterlaten in Tanzania Vanaf morgen kunnen we er terug invliegen, dit
keer zonder het bemoeien van architecten
Eindelijk
internet, dus tijd voor een langverwachte eerste boodschap van ter plaatse
Na maanden voorbereiding is het eindelijk
zover, we reizen af naar het verre Tanzania! Om 2u45 staan we allen klaar op de
parking van Kinepolis voor ons vertrek naar Zaventem. Na een groepsfoto aan de
incheckbalie gaat ons avontuur echt van start. Via Brussel gaat het over Zurich
naar Nairobi. Na een technische stop vliegen we door naar Dar Es Salaam. Daar
worden we opgewacht en rijden we met een aftands toyotabusje het hectische
Tanzaniaanse verkeer in. Na een korte rit nemen we onze intrek in de
jeugdherberg. We gaan allemaal vroeg slapen want morgen wacht ons alweer een
vermoeiende reisdag. Vrijdagmorgen worden we om 5u30 gewekt door Joris. Om 7u
worden we namelijk voor de balie verwacht om af te reizen naar Moshi. Terwijl
we wachten gaan Joris en Kevin op zoek naar een telefoonkaart (wat niet
makkelijk blijkt te zijn). Na de nodige telefoontjes heen en weer krijgen we te
horen dat onze chauffeurs vast zitten in het verkeer. Hierdoor kunnen we pas om
9u30 onze busrit aanvatten. Vanuit Dar Es Salaam rijden we langs de
sloppenwijken van de stad. We zien zaken die erg confronterend zijn. De
leerlingen beginnen te beseffen dat er veel mensen in minder goede
omstandigheden leven. We hebben niet veel plaats in de bus maar dat kan
geenzins de pret drukken. We lachen, delen verhalen en amuseren ons geweldig!
Helaas worden we ook met de nodige portie pech geconfronteerd. Ergens
halverwege stopt ons busje plots. 4 van de 5 aandrijvingsriemen blijkt defect
te zijn. We moeten rechtsomkeer maken naar het laatste dorpje dat we gepasseerd
zijn Uiteindelijk kunnen we pas anderhalf uur later onze weg verderzetten. We
rijden niet snel en gaan maar gestaag voorruit. We komen in Moshi aan om 23u30
na een busrit van 14 uur. Normaal gezien kan dit traject in 9u gedaan worden In
Moshi gaan we nog snel iets eten op restaurant voor we gaan slapen. De volgende
dag installeren we ons in onze kamers. In tussentijd gaan Joris en Paul naar
Amani om de laatste praktische zaken te regelen en gereedschap aan te kopen. In
de late middag gaan Ronald en Joris om eten en drank, Paul maakt de PCs in orde
en Kevin gaat met de leerlingen gaan zwemmen in het plaatselijk zwembad. sAvonds
gaan we met zn allen naar de discotheek glacier. Daar kunnen de leerlingen
zich wat ontspannen na de voorbije dagen. We zijn om 2u00 terug in ons huisje
want de volgende morgen moeten we terug vroeg op. Zondagmorgen na een stevig
ontbijt vertrekken we vanuit Moshi naar een lokale koffieplantage. Hier wordt
ons in 9 stappen haarfijn uitgelegd hoe men koffie maakt van plant tot kopje
koffie. Het is een uitermate boeiende ervaring. Na het middagmaal vertrekken we
voor een stevige wandeling die ons naar de FANTASTISCHE Materani waterfalls
brengt. Met de ganse groep gaan we in en rond de waterval zwemmen. Ja, de
groepssfeer zit goed! Na het bezichtigen van de watervallen worden we nog bij
Oscar(onze gids op de koffieplantage) verwacht. Hij laat ons kennis maken met
bananenbier en bananenwijn. Het blijkt toch niet volledig ons ding te zijn. sAvonds
na de quiz van onze Wally (de gelijkenissen tussen Paul en de goede vriend van
Crocodile Dundee zijn te mooi om te laten liggen) gaan we voldaan gaan slapen. Morgen wacht ons
de ontmoeting met de mensen van Amani en de rondleiding op het opvangtehuis en
onze werf.
