Toen ik ophield met mijn job als telegrambezorger heb ik werk gevonden bij Eason's. Ik moet kranten en tijdschriften rondbrengen. Naast deze job verdiende ik ook wat geld door het schrijven van dreigbrieven in dienst van een geldlener. Ik schreef brieven naar mensen die hun schulden niet betalen, als de geldeiser het geld ontvangt, krijg ik een deel van de opbrengt.Mijn droom om naar Amerika te verhuizen kwam steeds dichterbij naarmate mijn spaargeld toenam. Ik heb voor één van de eerste keren in mijn leven geluk gehad. De vrouw waarvoor ik dreigbrieven schreef is plots overleden, ik vond ze dood bij haar thuis. Opeens zag ik een doosje gevuld met geld. Dit was al het geld dat ze verdiend met het lenen van geld. De vrouw is dood dus ik vond dat ze dat geld niet meer nodig had, ik nam het doosje mee naar huis. Thuis telde al mijn geld, ik had genoeg voor de reis naar Amerika. Ik nam daarnet afscheid van moeder en mijn twee broertjes, met de belofte geld te sturen vanuit Amerika, zodat ze me gauw kunnen volgen. Nu zit ik op de boot richting Amerika, hopelijk richting een beter leven.
Na mijn terugkeer uit het ziekenhuis vond ik een job bij één van onze buren, ik hielp hem met het rondbrengen van kool en turf. Het was zwaar werk en ik kreeg een chronische oogontsteking van het stof. Moeder verbood met hier te werken, ik maakte mijn lichaam kapot. Toen we uit ons huis werden gezet, trokken we in bij een familielid. De omstandigheden waren hier nog slechter en we moesten dringend een andere plaats vinden om te leven. Tegenwoordig werk ik als telegrambezorger, dit is een job dat vele arme jongens doen. Met het geld dat ik verdien zorg ik voor ons arme gezin, het weinige dat ik overhoud spaar ik. Ik droom van eens terug te keren naar Amerika.
Het huis waar moeder, mijn broertjes en ik leven is een krot. Er is geen echte verwarming, als het regent komt het vocht overal binnen en er leven ratten. Het leven in Limerick is zeer ongezond, veel kinderen krijgen tyfus, griep of andere dodelijke ziekten. Op een dag voel ik me niet lekker, moeder zegt dat het wel over zal gaan. Enkele dagen later gaat het allesbehalve beter, we gaan we toch naar de dokter. D dokter zegt dat ik buiktyfus heb. Ik moet onmiddellijk naar het kinderziekenhuis. Enkele weken lang ben ik doodziek, op het randje tussen sterven en dood. Wonder boven wonder overleef ik, na een hele lange tijd mag ik terug naar huis, naar moeder en mijn broertjes.
We leven nu al enige tijd in armoede in een krot in Limerick. Vader vindt moeilijk werkt, als hij iets vindt is hij zijn job binnen de kortste tijd kwijt omdat hij zich elke avond bedrink in de pubs. Een gezin onderhouden enkel met steun van armoedeverenigingen is niet eenvoudig, zeker als vader het meeste geld opdrinkt. Ondertussen is Engeland de oorlog tegen Duitsland begonnen, in Engeland zoekt men arbeiders voor in de fabrieken te werken. Vele Ieren verhuizen naar Engeland om te werken. Het geld dat ze verdienen wordt opgestuurd naar het gezin in Ierland. Moeder kent enkele gezinnen die geld opgestuurd krijgen vanuit Engeland, deze gezinnen hebben goed, er is geen honger meer. Moeder vindt dat vader ook in Engeland moet gaan werken, ze is de ellende en honger beu. Vader besluit dat dit het beste is voor het gezin, hij vertrekt naar Engeland. We gaan hem allemaal uitwuiven als hij Ierland verlaat. Na enige tijd komt een telegram toe met geld van vader. Moeder is enorm gelukkig. Ze weet dat alles nu in orde komt, de armoede en honger zijn gedaan. Enkele weken later verwachten we een nieuwe telegram met geld, er komt niets.. Moeder zegt dat we nog enkele dagen moeten wachten. Het wordt duidelijk dat vader geen geld meer opstuurt en zijn gezin in de steek gelaten heeft. Moeder zegt dat er nu een moeilijke tijd aanbreekt, zonder enige kostwinner is het moeilijk te overleven in Ierland.
Moeder, vader, Malachy, de tweeling en ik verlaten Amerika en verhuizen naar Limerick in Ierland. Mijn ouders namen dit besluit toen Margaret, mijn jongste zusje, stierf in het kraambed. Mijn moeder was de armoede en honger beu, ze was het beu dat mijn vader elke maand zijn loon opdronk in de pub. Ze miste Ierland, het land waar ze geboren en getogen was. Amerika bracht volgens haar alleen armoede en ellende. Mijn moeder en vader besloten dus om terug te keren naar Ierland, met de hoop op een nieuw leven. We namen de boot vanuit Manhattan,een week later kwam we aan in Moville, County Donegal. Nadien een bus naar Belfast, en een andere bus naar Toome. Vanuit Toome volgde een wandeling van 4 kilometer naar het huis van grootvader McCourt. Het was midden in de nacht, de tweeling huilde van de honger. Als we aangekomen zijn vraagt opa hoe vader van plan is ons gezin te onderhouden. Papa zegt dat hij in afwachting van werk steun gaat vragen. Volgens opa gaat dit niet lukken omdat we nog maar net toegekomen zijn.
