Hedenmorgen compleet grijs en regen boven “Le Russey”.  De vooruitzichten zijn niet zo goed, regen en nog eens regen.  Vandaar dat de leider de wandeling wat inkort tot een grote 14 km.  In het aankomstdorpje  “les Allies” is een gemeentehuis met daarrond een mooie geasfalteerde parking.   We starten en plots stopt het ook met regenen. We wandelen wederom in een combinatie van bossen en weide op en neer.  We stappen ook wederom naar boven naar een goede 1200 meter genaamd “Les Rochers de Cerf”. Daar nuttigen we onze lunch.  Het is er koud.  Onderweg treffen we ook nog  op diverse plaatsen witte bevroren sneeuw.  In “Les Allies” aangekomen kunnen we onze wandelschoenen afwassen in de lokale lavoir.   We pikken de wagen van der leider open begeven ons naar ons stamcafé in “Villars le lac”.  Daar kennen ze ons al en drinken we zelfs een rondje van de baas. 

Voila onze wandelweek zit erop.  We hebben alles bijeen niet teveel last gehad van regen, we hebben wel alle weersomstandigheden gehad.  Het is goed geweest.  We hebben in totaal deze week een  80 km gewandeld dit op  5 dagen. Het parcours was heftig in dalen en stijgen.  Maar het blijft een mooie streek.

Nog 742 km tot Nice.

tot de volgende wandelweek 

Die morgen schijnt wederom de zon volop over het platteland van “le Russey”.  Maar de “meteo” voorspelling leert ons dat het om 11.00 uur zal gaan regenen.  Het was de bedoeling van “der leider” om tot “Les Seignes” te stappen , maar geraken er niet vanwege de slechte staat van de weg.  Daarop rijden we wat terug  waar boederrijen staan.   We vertrekken dalend in “Sur La Roche” maar eens uit de weide komend aan de bosrand loopt het pad bijna loodrecht naar omhoog.  Eens boven lopen we op de rand (crête) grens  Zwitserland- Frankrijk.  De grenspalen zijn genummerd en we lopen in en uit zo een 5,5 km tot het grensgehucht “Gardot”.  Daar is nog een echte grenswacht ook een café maar wederom toe.  Oh, ja om klokslag 11.00 uur is het beginnen regenen.  Eens in Gardot stopt het ook met regenen.  We zoeken wat verderop een plaats voor de lunch. Inmiddels zijn we voorbij gestoken door ook 3 wandelaars die ook  GR 5 volgen. Op punt 51 treffen we een verlaten hut waar we onze lunch nuttigen.  Aan de overkant is een auberge “Meix lager” , betreft een restaurant en is open.  We vervolgen onze weg door berg en dal, soms asfalt , weide en wederom bosweg.  Zo komen we uit op de mont Châteleu  hoogte 1200 m.  We vervolgen onze weg en komen zo aan ons eindpunt.  We hebben een 14 km gestapt.  Dus tijd over om even te passeren in het stadje Villers Le Lac Pmu terras voor een heerlijke  “Affilgem” van het vat .  De dag kan niet kapot.  

Oh, vanavond is het restjesdag.  We maken er een  Tapasavond van olé.

Ondergetekende kende vandaag een mindere dag.  Door gisteren iets te lang op de troon te zitten is er een “verschot” linkerzijde ontstaan.  Het innemen van de nodige pijnstillers, insmeren met reflexspray en tot slot een warm “moorpak” van Jean-Pierre  die dit gebruikt als boa rond zijn nek biedt hopelijk enige soelaas.

Nog  756 km tot Nice.

We verkennen het grootste stadje in de buurt Pontarlier   het is een zonnige bijna 20 graden dag.  Volledige blauwe lucht boven de Jura, waar gaan we dat schrijven.

Pontarlier viert ook 1 mei  op ieder hoek van de straat worden er “meiklokjes” te koop aangeboden.  Voor de rest is het stadje in volledige rust. Heel de horeca is toe.  Tot er plots in de hoofdstraat enige oproep komt in de vorm van een 1 mei stoet met gele hesjes Zij worden begeleid door een horde Police National.  Dit was dus de enige trigger aldaar.  Maar met het naar de auto gaan ontdekken we toch plots een terrasje in de zon.  Aldaar nemen we ook onze lunch.  In de namiddag rijden de cabrio’s open en verkleden de dames die achter de wind opvangen zich in Moslimas.  We rijden op een rustige van goede asfalt voorziene weg.  Zo komen we  terug in Villers Le lac en vinden aldaar een zonnig terras met “pression Stella”.  Het avondmaal is daily roast.  Tot morgen.

We starten met wat bewolking een goede 10 graden windstil, dus ideaal wandelweer. De meeste onder ons hebben wat last van enige stijfheid van de spieren aan de benen.  We vertrekken op  de parking van barrage en kunnen al onmiddellijk honderd treden naar beneden stappen van dan af volgen we de stille brede Doubs, ook het wandelpad is breed en gaat goed vooruit.  Zo komen we aan de waterval bekend in de streek als “Saut du Doubs”.  Een toeristische plek van de buurt.  Thans toch nog godverlaten.  We eten op een bank in de zon aan de rand van de Doubs. Dan gaat het wederom steil omhoog en vertrekken richting van het stadje Villers  Le lac.  Aldaar is enige horeca.  Aangekomen aldaar zitten we direct op  het terras van de lokale PMU en drink ondergetekende een “Affligem Printemps” van het vat.  We moeten nog 4,5 km doen, maar in de hoogte. Het dorpje ligt op 758 m en moeten naar 1160 m hoogte.   Dus na het biertje wederom zwoegen en ploegen.  Eens boven uit de bossen is het zicht 360 graden mooi.  We komen wederom aan op ons eindpunt voor vandaag .  We deden een 17 km .  Morgen rustdag oef.  

Is omdat we ouder zijn of dat de wandelingen intenser worden, ... maar we zijn moe echt moe !

Hedenavond een lekkere stoofschotel van vis.  De wijn vloeit er wederom rijkelijk.

Nog een weetje tussen Goumois en Villers le Lac ligt die Doubs en een 35 km er tussen. Horeca tussenin nihil evenwel een restaurant aan Zwitserse kant in Biaufond.  Hotel la Rasse was bij onze doortocht  “ fermée”.   

Nog 760,5 km tot in Nice, courage mes amis. 

Het weer is vandaag droog, wat zon, 10 graden en windloos.  

We starten op  de parking kant Zwitserland we zien juist 2 zwanen in het water discreetloos paren. 

Goed voor vandaag wederom een 15 km langs de Doubs.  Vervelend nog steeds  dat lastige smalle pad voorzien van de nodige keien ook constant op en down.  Dus een echt traag pad dat eigenlijk in niets verschilt van de vorige kilometer.  Iedereen is het beu.  Onderweg tijdens  de picknick wederom een leuke schuilhut ontdekt.  Na lang zwoegen volgt het pad naar rechts.  Maar dit pad biedt ook al geen soelaas we moeten een hoogteverschil van 300 meter goedmaken, dus recht naar boven dit voor 1,5 kilometer met haarspeldbochten. We komen uiteindelijk uit op een weide in het dorpje “Ville basse”. Wat een uitzicht op de andere kant van de Doubs  zijnde Zwitserland, waar boven nog stukken liggen met sneeuw bedekt.  We zijn uit het dal  oef, dat hebben we weer gehad.  Nu nog een dikke 5 km tot eindpunt eerst op asfalt en dan een brede bosweg.  Dit loopt lekker juist komend aan de grens met het dorp  “LePissoux” naar links naar beneden naar de aankomst waren het niet dat 300 meter voor de aankomst we terug bergop kunnen.  

Iedereen is blij als we de wagens zien.  We hebben vandaag afgezien.  Volgens het boekje zouden we maar een kleine 17  km gedaan hebben, mijn gat het waren er zeker 20.  Onderweg is heden zonder kleerscheuren een wandelaar gevallen zijnde “Marleen”  ook op het pad langs de Doubs.  Zij sloeg even met haar hoofd tegen een steen.  Dus kei tegen kei resultaat match nul.  Niets aan de hand.  

Die avond na peekesstoemp met worst is iedereen zijn pijp uit en gaan we vroeg onder de wol.   

We staan op en de luikjes in mijn kamer gaan open voor mij ontspint zich een mooi tafereel uit Breughel , het glooiende landschap van weide en bos tot aan de einder vertoont één witte plek van sneeuw .  Uit de grijze lucht ontwarren zich lichte vlokjes.  Dit is uniek in de GR 5 ervaring.  Onze nieuwe wagens zijn volledig ondergesneeuwd.  Zo starten wij onze wandelweek.  Zie foto’s.

Bij de start van de wandeling nemen wij in Charmauvillers eerst een diepe afdaling in de bossen richting  “Doubs” de wild river tussen Frankrijk en Zwitserland.  Aangekomen aan de Doubs wandelen we voorbij de kapel “le bief” en zitten daar terug op  de GR track, dus we zijn niet vertrokken in GOUMOIS zoals eerst was voorzien.  

Zoals reeds was vertelt waren de weersomstandigheden zéér apocalyptisch t' is te zeggen sneeuw in de morgen overgaand in  smosregen dan droog plots blauwe lucht en zowaar een zonnetje, dan weer alles toe en wat hagel op ons dak en op einde fijne regen overgaand op het einde van de dag in sneeuwregen.  

De wandeling zelf is constant langs de rivier dus op en neer,  de wegjes zijn glad en verraderlijk komen we straks op terug. We kunnen wel picknicken op een zonnige plaats. Het lijkt soms op klein Zwitserland  in de omgeving van Echternach maar we zijn nu op de grens met Zwitserland.  We komen voorbij een waterkrachtcentrale  en op een 3 km voor het einde  blijft ons Noelleke even steken valt op haar knie op  de grond.  Paniek. wat nu zij klaagt over pijn aan de knie. We kunnen haar rechttrekken en geeft aan haar weg verder te zetten.  Kleine  check-up leert ons dat alles wel mee valt.  Plots komen we aan  ladder van om en bij de 30 meter hoog te nemen langs de rivier.  We geven ons Noelle wat drugs zijnde een pijnstiller  en ook zij neemt deze hindernis zonder boe of ba.  We komen aan in het  pittotreske plaatsje Biaufond .  Vlug naar de chalet voor een warme douche en een warme maaltijd zijnde spaghetti de la casa.   

We zijn er wederom ,  dus der leider Tony, met Ingrid, Jean-Pierre met zijn Marleentje en tot slot ondergetekende Bobby met zijn Noelleke.

We verblijven in een leuke chalet  luisterend naar de naam  “La grange aux Oiseaux”, het ligt op een 2 kilometer van het dorpje “Le Russey” .  Dit dorpje telt een 2000 zielen en ligt op een hoogte tussen de 850 meter - 1000 meter.

Onze aankomst op zaterdag is er een met miserie, bijna gans de tocht met ruitenwissers aan en dan nog 1 uur vastgezeten in een gigantische file aan de grens met Luxemburg en dit allemaal om goedkoop te tanken, wat volgens TONY na enige berekeningen slechts een winst van 5 euro oplevert.  Ja en dan. 

In ieder geval we zitten wederom in de regenput van Frankrijk genaamd “JURA”. Volgens onze weerman ter plaatse luisterend naar de naam  “Tony de Boosere”  zal het nogal  meevallen hij ziet op alle dagen van de wandeling op zijn iPhone een zonnetje staan. Allée we zullen hem maar geloven op zijn woord.  

Ik vermoed we bij de start van de volgend wandelweek in mei 2019 zullen starten in Goumois ... hopelijk in iets betere weersomstandigheden.

Even wat cijfers:

tot Fessevillers hebben we reeds 1332 km van het traject afgelegd. We hebben die verdeeld over 81 wandeldagen. We hebben dus gemiddeld elke wandeling 16,4 km gewandeld. Dus tot Nice nog een 819 km . Totaal  Hoek van Holland- Nice bedraagt 2151 km. 

Vanaf het jaar 2020 is iedereen met pensioen en/of niet meer aan het werk, dus kunnen we er iets meer er tussenuit om onze route te bewandelen...

Hopelijk kunnen we dan in 2021 aankomen in Nice....  Ik zeg wel hopelijk 

Tot later

Het is een zonnige droge dag door bos en weideland en dalen alzo naar de rivier de Doubs. Deze rivier is de natuurlijke grens tussen Frankrijk en Zwitserland.  

Goumois is een grensdorpje met brug tussen de twee landen.  Aldaar bevinden zich een aantal hotels-restaurants en auberges.  We nestelen ons op een terras en laven ons aan het lekkere bier.  iets te lang, maar kom de zon schijnt.   

We moeten nog een 3 tal kilometer naar ons eindpunt ergens in de middle of nowhere aan een kapelletje.

Eindelijk terug "en route".

Deze wandeling verloopt in gelijkaardige omstandigheden als de vorige alleen onderweg in Courtefontaine is een Auberge en  deze is open.  Op het terras in een flauw zonnetje eten we onze picknick.  

Juist voor het dorp komen we een jonge kerel tegen luistert naar de naam Jean-Philippe.  Hij loopt alleen met zijne rugzak naar Nice en is vertrokken omgeving Strasbourg.  In zijn planning zal hij er 2 maand en half over doen.  We wensen hem veel moed.  

We komen alzo aan in het boerendorpje  Fessevillers.