Zo nutteloos voelend en met donkere gedachten die me steeds overvallen,de woorden malen door mijn hoofd wat doe ik hier en wil ik hier zijn.

Kwaad op mijn moeder die eigenlijk abortus wou plegen en haar toch heeft bedacht,heeft me misschien onbewust het gevoel gegeven dat ik hier niet hoor te zijn.

Het is vermoeiend die gedachten,het neemt heel mijn leven in beslag,zodat ik verlang naar rust en stilte stilte in mijn hoofd en hart.

Morgen is een andere dag,met hopelijk andere gedachten en gevoelens ik HOOP ik HOOP op betere gedachten.