Bij deze zijn we toe aan de laatste uren op het domein van LPM. We hebben zonet ontdekt dat we beter moeten letten op onze spullen en dat mama en papa wel degelijk veel vuile was gaan hebben.
Na de koffers te hebben ingepakt kregen we nog een roofvogelshow voorgeschoteld alwaar we alles leerden over deze interessante diertjes.
Jammer maar helaas staat de bus hier voor de deur en moeten we tegen onze zin instappen.
Met een dubbel gevoel stonden we op donderdag op. Niet zozeer omdat het regende maar wel omdat het de laatste dag was. We werden deze ochtend getrakteerd op een spel dat de leerkrachten in elkaar staken. We moeten samenwerken, nadenken, toneelspelen, en zoeken. Op die manier konden we ons chips om de laatste avond te vieren terugvinden.
Na de middag maakten we nog een lange wandeling waarbij we opdrachten moesten oplossen en zelf de weg zoeken. En ja we zijn allemaal op de juiste plek aangekomen. En maar goed ook want om 18u begon de laatste avond met dans en hotdogs. We feestten erop los en kregen ook daarna nog een casinoavond met lekkere chips en een frisdrank.
Vandaag moesten we weer vroeg uit de veren want na het ontbijt stonden twee rasechte blosbewoners klaar om ons te leren te overleven in de bossen.
Een hut met mos en takken die dan ook nog eens waterdicht moest zijn stond op het programma. Vol goede moed begonnen we eraan en zo het geschiedde mocht één iemand van ons plaatsnemen in de hut om te testen of ze bestand was tegen een regenbui.
En ja hoor de meesten kwamen er ongeschonden uit.
's Middags mochten we aanschuiven aan tafel voor heerlijke frietjes met stoofvlees. En smullen dat we hebben gedaan . Vooral omdat we in de namiddag veel energie nodig hadden om eindelijk de Ourthe met kayaks te bevaren.
Het was een natte belevenis maar het was superplezant. Van het weer trokken we ons niets aan, en velen moesten af en toe hun bootje verlaten om het terug los te maken.
Moe, doorweekt maar voldaan keerden we weer naar LPM. Een lekkere boterham, een soepje en nog een griezelverhaal sloten de dag af.
Dag 1 was nog maar net gedaan of we moesten al weer opstaan voor dag 2.
De ochtendstond heeft goud in de mond en dat hebben we ook gevoeld. In een kleine aerobic maakten we alle stramme spieren los om vervolgens weer aan tafel te gaan.
We moesten een goed ontbijt nuttigen want in de voormiddag stond het klimbos op het programma.
Gewapend met klimgordel en leeflijn mochten we ons uitleven op de vele klimparcours die het domein rijk was.
Niet iedereen was even scheutig op de enorme hoogtes maar iedereen ging zonder morren en met bijzonder veel goesting de hoogte in.
Na afloop wandelden we terug naar onze verblijfplaats om getrakteerd te worden op echte everzwijnballetjes rechtstreeks uit de Durbuyiaanse bossen.
In de namiddag werd het vandaag zeer spannend. We brachten een bezoek aan Wéris. Het mooiste dorpje in de streek maar ook het meest mysterieuze dorpje .
Wéris dankt haar bekendheid aan de vele dolmen en menhirs. Na zo'n dolmen en Menhir te hebben bezocht zetten we onze tocht verder naar de Pierre Haira. Ook wel de witte menhir. Ook daar werden we getrakteerd op enkele fijne verhalen.
Als laatste stond het Duivelsbed op het programma. Iedereen was zo bang dat niemand het aandurfde om het Duivelsbed aan te raken. Zelfs de meester niet.
Nu lekkere spaghetti eten en dan kruipen we de grotten in op zoek naar mooie spinnetjes.
Vandaag
was het dan zover. Voor één keer gingen we niet naar school met
wiskundeboeken en boterhammendoos ,maar gepakt en gezakt met valies en
slaapzak.
Eindelijk was onze langverwachte bosklassen daar.
De
meester en de juf stonden ons op te wachten vergezeld van juf Annik en
de directeur zelf. Juf Ingrid kon jammer genoeg niet mee vertrekken en
met tranen in de ogen stapten we op de bus. De tranen waren niet alleen
daarom daar, ook onze geliefde ouders zouden we moeten achterlaten/ Maar
niet getreurd we moesten verder.
De bus vertrok en na enkele uren rijden kwamen we aan in wat 'de kleinste stad van de wereld' wordt genoemd.
We
controleerden de kamers pakten onze spullen uit en zagen dat het goed
was. We vulden onze magen met heerlijke durbuyiaanse kippetjes en gingen
op stap naar het centrum. Aldaar genoten we van mooie vertellingen over
het ontstaan van de stad, en de vele capsones van de graaf Jean de
Bohême.
