Na een jaartje van hoop, verdriet, blijdschap en veel steun van jou zijde zie ik jou nog altijd graag! Mijn gevoelens voor jou zijn niet meer dezelfde als voordien, ik ben eigenlijk niet meer zo sterk verliefd op je, het kriebelt wel nog een beetje, maar het is veranderd...
De laatste weken heb ik het gevoel dat mijn verliefdheid omgeslagen is in liefde voor jou!!! Het kriebelt wel nog, maar het is anders, mijn hartje gaat nog steeds sneller slaan, maar nu is het pure hartstocht!!
ik wil je laten weten... dat ik je laat weten... voor dat ik het ben vergeten... euh... damned, kzient kwiet! euh.... meuh... beuh... deuh... kent were! twas... oei oei tis were weg gevlogen... tis klein mooi heel mooi zelfs jaja, et zijn vlindertjes voor jouw... Ze zijn mijn liefde voor jouw... onthou het goed pak ze maar! raak ze aan! ze zitten op mijn kraag, ik zie je graag!
... had de mens 2 hoofden, 4 benen en 4 armen... Ze waren intens gelukkig, leefden in harmonie met elkaar, nooit was er ruzie of liep er iets mis.... Ze waren zelfs gelukkiger dan de goden.
Daarop waren de goden natuurlijk jaloers. Dat de eenvoudige mens op de eenvoudige aarde gelukkiger was dan de goden in hun machtig paradijs.
Daarop maakten ze bliksemschichten en gooiden deze naar beneden op de mens.
Door dit splitste de mens in twee. De mens hervormde de mens zich in wezens die 1 hoofd, 2 armen en 2 benen bezitten (de hedendaagse mens dus).
Maar door deze wraakactie van de goden splitste de ziel van de mens mee. dus bezit elk mens van vandaag maar een halve ziel. Zo komt het dat de mens op zoek is naar zijn tweede ziel gedurende zijn leven. Sommigen vinden hun wederhelft, anderen blijven hun hele leven zoeken.... -Borgje-
De zin van het leven is volgens mij een subjectieve stelling. Elk heeft er zijn eigen mening over. Ikzelf geloof niet in God, en ik geloof er dus ook niet in dat de mens op de wereld gezet is met een bepaald doel. Volgens de bijbel werd de mens geschapen om het land te bewerken en er iets moois van te maken. Wel, volgens mij is de mens dan enkele decennia geleden goed in de fout gegaan en maar blijven fouten maken. De mens heeft, misschien voor zijn eigen voordeel, fabrieken en andere soorten van technologie op de aarde gezet. De autos, fabrieken, uitlaatgassen, enz. Allen maken ze de aarde en alles wat er leeft op de aarde kapot door de lucht, de aarde, en het water te vervuilen. Volgens mij was dat de fout in de schepping van de mens, de fout om de mens zo slim te maken. Naar mijn mening is de mens gewoon geschapen uit de veranderingen in de natuur. En het zou wel eens goed kunnen dat de mens afstamt van de apen. Misschien stond het wel in de sterren geschreven dat de mens slimmer moest zijn dan de rest van het dierenrijk. Wat niet wil zeggen dat andere dieren niet slim zijn, maar ze kunnen niet praten, ze kunnen geen gezag uitoefenen op andere diersoorten, ze kunnen geen grote en veranderende constructies zoals fabrieken bouwen, enz.
En toch rust volgens mij de stelling over de zin van het leven op het persoonlijk geloof van ieder individu op zich. Naar mijn mening heeft het leven niet echt zin. Je wordt geschapen uit een eicel van je moeder die bevrucht werd door een zaadcel van je vader. Had het een andere eicel of zaadcel geweest ging je andere erfelijke kenmerken gehad hebben, ging je er volledig anders uitgezien hebben en misschien wel een ander karakter gehad hebben. Maar de moraal is: Dat je het nooit weet hoe je er anders ging uitgezien hebben, en wat voor leven je ging gehad hebben. De meeste onder ons zijn gemaakt uit de liefde dat je moeder en vader voor elkaar hadden. Zij op hun beurt werden waarschijnlijk ook gemaakt uit de liefde van hun ouders, zo kom je uit bij de mensapen. Maar een echte zin van het leven? Ik denk niet dat die er is. Een mens wordt ter wereld gezet uit liefde, maar wat er nadien mee gebeurd wordt door de persoon zelf bepaalt. Elk bepaald zijn eigen zin van het leven. Elk maakt zijn eigen keuzes. Ook door het geloof van de persoon zelf krijgt het individu zijn eigen blik op het leven. Er zijn wel nog mensen die erin geloven dat het leven geen zin heeft en dat de mens gewoon zijn leven hoeft te lijden en er het beste van moet maken. We worden geboren, krijgen elk een leven aangeboden waarvan we kunnen maken wat we willen met kansen die we meestal maar een keer aangeboden krijgen. We leven onze oude dag, als we die kans krijgen en grijpen, en we sterven. Een zin in het leven? Misschien is er toch één nut. Leef van dag tot dag, en maak er het beste van. Grijp de kansen die je aangeboden krijgt en maak de juiste beslissingen. Misschien vind je zo wel het nut van je eigen leven en vind je het ultieme geluk wel. (Wat dat dan ook moge zijn) Elk zal wel zijn eigen geluk bezitten en zijn eigen nut misschien kunnen vinden in de kringloop van het leven. De een vind al rapper zijn/haar doel dan een ander. Ik heb nog niet het gevoel dat ik het nut van mijn leven gevonden heb. Ik hoop het te kunnen vinden na mijn studies. Ten slotte hangt het leven slechts aan een zijden draadje, vergelijkbaar met een elastiekje. Wat je op je weg door het leven meemaakt neem je mee in je vicieuze cirkel. En wanneer je elastiekje te gespannen staat kan het gebeuren dat je elastiekje stuk springt en heb je geen tweede kans meer om iets moois van je leven te maken en het nut ervan in te zien. Wie weet vind je wel nooit de zin van het leven.
Een rilling omdat ik je voel een glimlach omdat ik je graag zie een knuffel ik kan je niet missen een kriebel omdat ik je ruik een vreugdekreet omdat ik je zie een hartklop omdat ik je hoor een traan omdat ik je mis
nie alleen ware vrienden wi sjats... (da ging dus over voetsporen die ware vrienden achterlaten...) ook mensen die je echt graag ziet! lik jij!!! je liet nie alleen voetsporen na, je hebt men hart gestolen! lysm! mysm! xxx
Wat je in leven houdt is de liefde waaraan je zult sterven!! voe mij ist azo. jij houdt me in leven, voer jou zoenk wiln sterven!! goe va je dajt ol 2 maanden uithoudt mè me... ;-p ten der da lik nog nie vele voorn gedaan (ginne dus)... hopelijk kunk nog vele maandelijkse berichtjes zen! lysm! nwly!
Afgedwaalde zinnen, het ongewilde, ontelbare lijden. De kunst van het niet kunnen grijpen, het niet willen begrijpen. Angst voor het komende, bang om eindelijk een einde te zien aan mijn ooit eindeloze gang. Een eeuwigheid alleen, zonder jou... ga de kist maar halen, laat niemand tussen ons komen, rust
Twijfel overvalt me weeral waar komt het toch steeds vandaan? ik ben bang, bang voer de stille nacht die weer voor me staat. Ksta te trillen bij de gedachte om jou te kunnen verliezen. Alleen in de donkere nacht lichten mijn tranen op, en een nieuwe ster ontstaat...
Dit is het moment mijn eigen moment. De tijd van het eeuwig verloren zijn. Het moment waarop ik val en tuimel in mijn zwart gat. Dit is het leven waarin ik jou wil houden. Het ogenblik, de vrees om het verlies. blijf bij me tot de nacht voorbij is...
Nu zou ik willen neerschrijven, alleen in een hoekje wat je voor mij betekend. Hoeveel ik van je hou...! Maar de taal is mij niet rijk genoeg hoe goed je ook zou luisteren, nooit zal ik het de wereld kunnen zeggen, of het jou toe kunnen fluisteren... ik zie je graag!
