Ik had het Marjolein en Ewout beloofd.
Heel simpel hoor.
Gewoon eens op tijd op onze slaapstek aan te komen
om rustig van alles te genieten
en ook tijd te hebben om te eten.
Gisteren was het net even anders,
Het was al heel laat tegen de tijd dat we er konden over nadenken om aan tafel te gaan
We hebben natuurlijk al wel lekker getafeld, van Koreaans, naar Italiaans.....
lekkere dinges allemaal.
Gisterenavond stond er, wegens gebrek aan iets anders (echt waar), burger op de menu 
voor mij alleszins een once-in-a-life-time-experience.

Dus vertrokken we vanuit het hotel met de allure van Vegas.
Een vreemde slaapstek echt waar, we gingen ontbijten en moesten door de goktent tot bij het restaurant.
Er zaten al (of nog?) mensen aan de toestellen, helemaal gehypnotiseerd.
Na het ontbijt zaten ze nog net identiek zo in dezelfde houding.
Alleen een wijsvinger bewoog op de knoppen.
We waren het er allemaal over eens,
dit is een soort moderne vorm van bejaardentehuis, toch op deze plek.

In Vegas haalden we onze lunch en konden alvast al eens proeven van wat de voorstad aan 'must-have-dingen' heeft te bieden (zie ook foto).

Na Vegas (ook al eens leuk om al een eerste blik te werpen op de strip)
mocht ik Nevada uitrijden en Arizona en Utah binnenrijden, met steeds weer wisselende decors, van woestijn naar groene stukken en verder rood/oranje bergen. We zullen in deze staten nog mogen voelen dat het uur heel erg wisselend is. In principe komen we nu in een andere tijdzone terecht, een uur dichter bij Europa, dus tellen we vanavond een uur bij. Maar in de indianen reservaten houden ze dan weer het uur van Californië omdat ze het zomeruur niet gebruiken. Dus is het niet zozeer de vraag 'Hoe laat is het nu?', maar 'zitten we bij de Indianen of niet?' 

Tijdens de verdere rit naar Bryce Canyon (als ik niet meer aan het stuur zit uiteraard) specialiseer ik me nog in het 'uit de auto fotograferen van vrachtwagens'.
Heel erg boeiend allemaal.

En we konden eindelijk eens rustig toekomen in onze kamer.

Het was een doorreisdag dus naar Bryce Canyon en we lieten Zion park vallen
Maar iedereen was supercontent

liefs