|
Reizen is fantastisch: niet-moeten, on-t-moeten, ont-dekken. Het is great om daarbij de wereld
te omhelzen, zeker als die aan mijn voeten ligt, op een slordige elf uur rijden
van mijn voordeur.
Via de Napoleonroute vanuit
de Elba richting Parijs, slingert de weg net voorbij de parfumstad Grasse, naar
een stad beschermd in de oksel van het gebergte de Tanneron. Zelfs vanuit de
hoogte valt de sterallure van deze vakantie oase op. Hier smelten Miami en
Hollywood samen als Provençaalse rosé met bouillabaisse. Hier kan ik, als
would be globetrotter, mijn hart ophalen.
Voor het Miami gevoel,
met bruisend strand, heb ik niet eens dollars nodig. Ik plant mijn bips in het
hete zand glurend naar welgevormde knapen die frisbeeën in blote bovenlijven.
Jongedames in niemendalletjes heupwiegen langs de vloedlijn, genietend van de
vele smachtende blikken.
De boulevard langs het
strand is afgeboord met palmbomen als hoge parasols. Vrouwen flaneren er in glimmende bikinis
waarover ze alleen een doorzichtige blouse dragen. Naaldhakken en een goudkleurige
handtas maken hun outfit helemaal af.
Ook voor de Hollywoodsfeer
zit ik hier goed. Ik fantaseer terwijl ik flaneer langs de Walk of Stars over
de betovering van het witte doek. Steracteurs groeten me. Ik laat mijn hand
passen in reusachtige afdruk van Jeff Goldblums hand.
Het kan allemaal in
Cannes. Hier ademen de straten luxe. Slagroomwitte hotels, elk met een privé
strand, stralen onder een zeeblauwe hemel.
In de haven dobberen kleine
broertjes van de Titanic. In de gewaxte boten met chroomwerk als spiegels,
kunnen grijsaards naar hartenlust indruk maken.
Op de kade huppelt een
meisje met een knalrode piratenhoed. De wind speelt met haar blonde haren. Gek
genoeg doet ze me aan iemand denken. Ze klimt in de grootste jacht. Op de kade
blijft een gouden juweel achter. Ik raap het op.
HOME IN THE CARAÏBEN
staat op de zijkant van
de jacht waarin het meisje verdween.
Vlak ervoor overtuigt een
kokosmatje me ervan dat ik WELKOM ben. Toch geloof ik het niet helemaal.
Hello is this yours? pols ik toch even.
De kapitein en de rest
van het boordpersoneel groeten me. Het meisje neemt het sierraad uit mijn
handen.
Thank you so much! Do you want something
to drink? Ze wenkt
de ober.
Ik nestel me in de witlederen
zetel op het dek en nip Laurent Perrier. Een toast kaviaar en een bord krab lonken
op een salontafel die bijna bezwijkt onder het gewicht van een vaas met verse lelies.
Ik kan me minder comfortabele vakantiebestemmingen bedenken.
Weg van de jachthaven
tuimel ik vanzelf in de winkelstraten achter de boulevard. Ik trakteer mezelf
op een design jurk geknipt voor de rode loper van het Palais des festivals. De avondzon
zet Cannes in een pastelgloed. Straatlantaarns vormen een gouden lint doorheen
de badstad. Op de boulevard schuiven limousines door het verkeer.
Gek. Het piraten meisje,
loopt hier op het voetpad te jongleren. De piratenhoed schuift steeds naar achter
terwijl ze de ballen hoog opgooit. Ineens glipt er eentje uit haar handen. Ze wil
die pakken tussen het verkeer. Een rode cabrio nadert gevaarlijk dicht. Ik
spring de kleine piraat achterna en grijp haar middel.
Paf!
Het meisje gilt, tranen als
diamantjes lopen over haar bleke wang. Een ijsjesman schept een hoorntje met
drie rode bollen. De kleuren van de suikerballetjes bovenop lopen door elkaar
als een modern schilderij.
Lily!
De boulevard is ineens helemaal
verlaten.
Lily Rose!
Een man in
piratenkostuum wenkt me. Ik hol achter hem aan naar het Palais des festivals.
Een invasie aan fotografen laten hun toestellen flitsen. Zodra we dichterbij
komen, vormen de paparazzi een erehaag. Ik zet een eerste stap op het rode
tapijt, rondom mij een sterrenhemel van fotoflitsen. Ik probeer bij de trappen
te komen maar de loper lijkt steeds langer te worden. Ik wuif alsof er niets
aan de hand is en glimlach. De fotografen springen plotsklaps voor me. De flitsen
verblinden me.
LILY ROSE !
Ik knipper, voel de
harde tegels onder mijn schouders en bips. Langs me ruik ik wielen van autos. Ik
draai me om.
Het kleine meisje hurkt naast
een man, de donkere zonnebril verbergt zijn ogen. Toch komt ook hij me bekend voor.
I am so glad, you are
awake. Do you feel all right?
Ik knik, ga zitten en
probeer recht te staan, dat gaat. No problem.
A car hit you, while you
were rescuing my daughter.
The
girl is ok?
Sure. Thank
you. De man duwt zijn zonnebril
hoger.
Hé, you are
.
Hij stopt me een kaart
in mijn handen.
Nice to
meet you, knikt hij. Er blinken
sterretjes in de Willie Wonka ogen van Jack Sparrow. Hij neemt zijn dochter bij
de hand en geeft me een kapiteinsgroet.
De kaart trilt in mijn
handen.
VIP seat for the film
festival de Cannes
|
