EEN vriend of VRIEND

De dag na dat pieter-jan gevraagd had of hij mocht gaan heerste er toch een soort van verbazing in het huis. Oké iedereen was achttien maar dat er zo rap toestemming ging komen was totaal onverwacht. Onverwacht dat deed bij sommige van de studenten een belletje rinkelen. Er was overlaatst een feestje op de kamer van lisa. Oke een feestje geen probleem zou je denken tot bart de fels tequila boven nam , de ochtend daarop leek de kamer van lisa op een volledige kotsbak dat de eigenaar dat zelf opruimde dat was pas onverwacht maar nu terrug naar de kern. Pieter-jan was tot voor kort een beetje het nerdje van het kot. Tot een week of 3 geleden, rond een uur of vier s’namiddags ging de bel de flikken stonden voor de deur. Ze zaten lekker strak in het pakt en ze waren full option gekleed. Ze vroegen of er een Pieter-jan woonde en ik antwoorden super enthousiast ja in de hoop dat we er zo eindelijk vanaf zouden zijn. Pfff weet je Pieter-jan of geen Pieter-jan het feit bleef dat ik het telkens weet te verklooten. Telkens als ik besluit om het pad van de romantiek te volgen is het een doodlopend pat. Ik was het kotsbeu om telkens terug te moeten keren naar het begin van het pad. Alle vriendinnen zeiden je lief gaat gelukkig zijn met jou je bent zo een romantische ziel je kan goed masseren …. . Waarop mijn hoofd droog en spontaan antwoorden aan mijn hoofd waarom komt zij dan niet naar mij. Zij, ze was mijn zogezegde beste vriendin waarvoor ik stiekem iets meer voelde. Niet veel mensen hoefde dit te weten alleen ik en zei. En hoewel mijn hoofd niet het leukste en lekkerste exemplaar van gent was probeerde ik er altijd de goeie moet in te houden. Mezelf had ik allang verteld dat ik voor de twintigste maal een ander meisje moest zoeken. Maar op één of andere manier kon één van mijn vrienden mij altijd overtuigen. Ik zou nooit de jongen met de zoveel lieven worden integendeel ik zou eerder de jongen worden van woorden romantiek en eenzaamheid eeuwig wachtend op haar. Ik zou amper een vriend of twee en een vriendin of twee hebben waarvan ik hoop dat er eentje iets meer wordt. Tevergeefs ik bleef en bleef wachten ik versleed maandagen waarop ander stoeften met welk meisje ze hadden geslapen en welke standjes ze geprobeerd hadden. Elke maandag horend: Tibo , je weet niet wat je mist. Tuurlijk weet ik niet wat ik mis. Het is te zeggen , wakker worden naast haar en haar onfrisse adem langs mijn neus de kamer voelen inglijden en ik zou het niet erg vinden want haar verschijning maakte direct alles goed. Ze was zo een vrouw waarbij je thuis kwam van een verschrikkelijke rotdag en als ze nog maar in jouw richting keek dat je dacht van ik heb geen reden om te jammeren ze is mijn droom. Maarja ik heb het al veel gezegd en ik zal het blijven zeggen klikken zal het blijven doen maar meer niet. Het rare is ook al hadden we super avond je uit gehad als ik dan via sms iets vroeg moest ik geen antwoord verwachten. Op dat moment dacht ik meer dan eens dat ik geen vrienden had op een na. Ik dacht dat die vriendschap vroeg of laat ook ging verwateren en dat ik eenzaam ging sterven om een kamertje in een grauwe stad verstikt in mijn eigen teksten gemaakt uit ware emotie maar nooit uitgegeven omdat ik niet genoeg talent had van het talent waarvan ik genoeg wou hebben. Mijn begrafenis zou er ook kaal en eenzaam uitzien. Niemand die kwam om wie ik was of om wie ik wou zijn. Alleen de gebruikelijke begrafenis gangers die het deden voor het doodskaartje waarmee ze dan weer konden pronken op de officieel doodsprentjes beurs ik zou nummer 2309492 worden in de daarvoor aangelegde map. Daarom had ik besloten om in een brief over mijn eenzame begrafenis enkel details te zetten zodat de begrafenisondernemer zou weten wat hij moet doen. Mijn persoonlijke voorkeur was om de doodsprentjes in het begin van dienst te geven zodat ik in alle eenzaamheid begraven kon worden. Weetje ik vind een mens moet begraven worden zoals hij geleefd had. Iemand die altijd happy was en met veel puimen en vuurwerk leefde moest ook in een zo happy mogelijke kist begraven worden en met afsluiter een groot vuurwerk spektakel . Wel ik was heel mijn leven eenzaam dus wou ik ook zo begraven worden. Eenmaal de doodsprentjes uitgedeeld waren zouden de begrafenis gangers toch naar huis gaan. De koffie tafel die zou doorgaan in één of ander verlaten boerderijtje zonder ziel en altijd wachtende op een leuke eigenaar. Aangezien er niemand zou komen zou de begrafenisondernemer en zijn collega’s alles zelf moeten opeten. Die mensen verdienen ook al eens iets. Ja mijn begrafenis zou beslist geen levendig gebeuren worden. Tenzij. Tenzij mij lange wachten beloond zou worden en ik niet alleen zou steven in de stad. Ik zou samen met haar mijn hele leven delen en verder. Als zij zich ziek zou voelen dan was ik daar direct met een theetje en de koortsthermometer. Had zij 38graaden koorts dan had ik er 39. Mijn begrafenis zou meer bevolkt zijn en er zouden teksten gelezen worden die ik zelf geschreven had over het begin waarin ik haar had leren kennen. Niemand zou ooit het bestaan van de teksten geweten hebben tot op die dag. De kinderen zouden er zijn de kleinkinderen zouden er zijn en verder nog een paar mensen die denken dat het “iets is “ om naar een begrafenis te gaan van gelukkig schrijver te gaan. Ja hoe je leven zal gaan kan je niet voorspellen enkel wensen. Maar in het leven kan je zoveel tegenslagen krijgen waardoor je opeens niet meer durft wensen. Toen ik de leeftijd van 16 was ik naar een feestje geweest. Op het feestje had ik een paar tequilaschotjes teveel gedronken. Ik was niet het type dat bij elk feestje zat was in tegendeel. Het zat zijn van die avond was blijkbaar voor heel wat mensen waarvan sommige zeggen dat het vrienden zijn de gebeurtenis van de avond. Een dag of 2 later stonden er van die mooi foto’s op facebook. Foto’s waarvan ik hoopte dat niemand van de familie ze zou zien. Eigenlijk wou ik dat niemand ze zou zien behlave zij die vriendin waarvan ik stiekem hoopte dat het wat meer zou worden. Aangezien ik het niet van mijn uiterlijk moest hebben hoopte ik dat ze op die manier zou zien dat ik toch plezier kon maken as een good looking boy. Het enige waarmee ik meisjes kon verleiden was met taal en een extreem uitzonderlijke smaak voor humor. De meesten noemde het gewoon droge humor maar geloof mij er zat meer achter. Ik noemde het gewoon spontane humor. Het gebeurde ook op die manier dat ik haar leerde kenen. Ik stond licht te zeveren over van alles met een vriend. Wat verder stonden 2 meisjes ik had voor het eerst al een plannetje in mijn hoofd hij pakt de rechtse ik de linkse. We gingen op een subtiele manier iets dichter staan en ik begon beter mijn best te doen om grappige dingen te doen. Na een minuut of vijf hoorde ik ze meer en meer mee lachen toen keken ik en mijn maat elkaar in de ogen en we wisten dat het touche was. Niet veel later stond ik alleen met haar in een donker kamer een of andere kunst installatie te bewonderen dat dit kunst was vond ik bijzaak dat ik haar toen in die donkere kamer niet gekust heb dat vervloek ik mezelf nog dagelijks tot op vandaag. Ja het humor is dus minstens even belangrijk als de look. Later probeerde ik deze truc ook nog uit op een festival in luik maar daar lukte het niet zo goed. Bij het terug zoeken van de 2 dames liepen we namelijk verloeren op de camping. Mijn jeugd stond volledig in het teken van te weinig zelfvertrouwen en afwijzing. Op een bepaald moment vroeg ik mij af het nog wel zin had om door te gaan. Elke dag in de spiegel kijken en denken waarom is ook geen oplossing. Daarvoor had ik een oplossing gevonden, niet meer in de spiegel kijken en gewoon vergeten wie je bent. Sindsdien heb ik niet zoveel meer in de spiegel gekeken en probeer ik mijn innerlijke naar buiten te brengen. Mensen zeggen wel dat het het innerlijke is dat telt maar eerlijk geloof ik daar niet in. Anders zou ik zelf in deze wereld kans maken op een mooi lief. Oke één ding was wel waar op school vonden ze het raar dat ik vriendinnen had die er mooier en spontaner uitzagen dan de gemiddelde Miss-Belguim finalisten. Naar mijn eerlijke mening zat de scouts daarvoor iets tussen maar zo trots als ik was hield ik mijn kaken daar over toe. Mijn leven verliep op het sociale vlak na vlekkeloos. Maar liefde van iemand anders dan mijn familie heb ik tot op vandaag nog niet gekend. Sommige beweren dat het niet lukt als je je best doet om iemand lief te hebben. Dat gegeven klopt maar gelijk hoe ik probeerde of mijn best deed om het niet te proberen eenzaam bleef ik achter in één van de Gentse cafeetjes. Mijn favoriete pekjes waren de graslei en het prinsenhof op geen van beide heb ik ook ooit romantiek van twee kanten mogen ervaren. Mijn favoriete café was de vooruit daar heb ik in mijn jonge leventje a heel wat glazen versleten. Maar buiten alterno’s bevond er zich nooit iets haalbaar voor mij. Ook ik zat met deze twijfel of ik misschien geen wollen puls moest kopen en mijn haar moest laten groeien voor dreadlocks. Maar één van mijn enige vrienden was nogal snobgesteld. Normaal had ik daar een licht probleem mee maar op één of andere manier deze keer niet. Het zal er ook wel voor iets tussen zitten dat hij er voor uitkwam dat hij een snob was. Ik ben een snob en ik ben er fier op zei hij. Hij, een vriend was 16 en had als het op meisjeslichamen aankwam al een flink palmares. Zijn eerste keer seks was op 15 direct een triootje met een meisje van 19. Zo kreeg hij de smaak te pakken. Via hem kreeg ik verschillende keren de aanbieding om mee te gaan naar een feestje waar ik gegarandeerd seks zou hebben. Maar het zei me niks want het was mij niet enkel om de seks te doen. Zoals ik al zei wou ik ook romantiek en s’morgens wakker worden en eindelijk eens fier zijn op mezelf, dag in dag uit mijn best doen om te behouden waar ik zo hard had voor moeten vechten. Op sommige dagen weigerde ik om uit het bed te komen gewoon omdat ik geen zin had in een nieuw gevecht. Dan weer op andere ochtends strekte ik mijn arm uit om te voelen of er deze keer iemand naast mij lag maar nee het enige wat er lag was mijn knuffel een look a like van cookiemonster. De enige keren dat er iemand naast mij wou of moest liggen waren op festivals en scouts kamp. Volgens mij zou er bij geen van beide een verschil zijn met of zonder mijn aanwezigheid het enige wat sterk zou verminderen zouden de “ droge lollen zijn” maar geloof mij niemand zou deze echt missen. Ik had er veel te veel mijn intentie was nooit om een komiek of zo te worden maar eerder zo iemand waarvan vrienden je bellen om op café te gaan om gewoon even te zeveren en zo. Maar geen van beiden lukte ik moet eerder zelf iemand bellen om mee te gaan. Volgens mij had de persoon 2 plannetjes kaar in het geval dat mijn aanvraag binnen stroomde 1. Excuus verzinnen 2. Goh ja pff ale man komaan das één avondje op de tanden bijten en fake lachen. Het idee dat ik ging verhuizen naar het buitenland dook dan ook meerdere keren op in hoofd. Naar Canada ofzo maar het probleem was dat ik helemaal alleen naar daar moest. En hoe raar dit ook klinkt ik was en ben een groepsmens, oké ja voor mij is met twee zijn ook al een groep. Eigenlijk vind ik ook dat de mens een soort van herboren versie is van de mammoet. Welk ander dier zou er zo hard rouwen bij het verlies van een partner of een kind dan een mammoet. Juist geen tot op de dag de mens 7.0 er aankwam oké het is een dier waar er wat meer productie foutjes aanzit dan de gemiddelde andere dieren. Maar toch kijk niemand denkt er bij na maar onze voorgangers hebben onze enige verwante kapot gemaakt. En nu gebeurd hetzelfde in Afrika de olifant wordt kapot gemaakt met ivoor of zonder ivoor stuk voor stuk worden er ouders- olifanten kapot gemaakt een mooi gezin wordt uit elkaar gerukt voor enkele rijke toeristen die geen besef hebben wat ze kapot maken. Maar goed ik ben geen deelnemer van de Nobelprijs dus het enige wat ik kon doen was even iets subtiel meegeven. Tijdens deze losse stukken zinnen die opzich niet zoveel met elkaar te maken hebben wil ik mij ook heel even excuseren. Sorry dat ik sommige mensen belachelijk heb gemaakt sorry dat ik niet altijd en de juiste kant stond en vooral sorry dat ik mijn rapporten of kansen telkens super hard verneukt heb. Ik weet niet bij de meeste in de klas ging dat samen cool zijn of zoals ze het hier zeggen wys zijn en goede punten hebben. Bij mij was het of wys zijn of cool zijn. Ik was constant in trance over vragen waarop ik op dat moment toch geen antwoord kon vinden maar goed die antwoorden komen vroeg of laat samen met feiten. Dus terug naar enkele feiten. Toen ik 16 werd was er zo een feestje dat je nooit zal vergeten . Sommige noemen het een vergassingsfeestje anderen noemen het een feestje waar ze je veel te hard doen schrikken, ik ,noem het gewoon een onvergetelijk feestje. Bijna al mijn vrienden waren daar behalve de vriend die echt een vriend was en de vriendin waarvan ik niet zeker wist of ze wel een vriendin wou zijn van mij. Nu ik dit vertel vind ik het wel grappig toeval dat 2 van de belangrijkste personen er niet waren maar ik weet en vertrouw dat ze echt niet konden de jongen was geveld door darm en maag klachten en het meisje was op een reis die ik haar meer dan ooit gunde. Mijn ouders hadden mij verteld dat we naar een vegetarisch restaurant gingen iets waar ik super hard naar uitkeek. Eenmaal we in de auto stapte moet ik een blinddoek aandoen Om de verassing groter te maken. We deden een gigantische omweg zodat ik zeker geen vermoede zou hebben van waar we waren en toen ik uitstapte viel bijna meerdere keren op mijn mond doordat het veld bedekt was met een ijsplek. Toen ik de deur opendeed van het kasteel zag ik eigenlijk niets alleen maar zwarte schimmen. Dat was dan ook mijn eerste flauwe mopje van de avond “ha dag allemaal ik wist niet dat Julie hert waren ze ik zag alleen maar wat zwarte schimmen en dacht van ja maar ja ze hebben zoch geen negers ingehuurd als vrienden he) Toen ik rond keek begon zachtjes te ontdekken wie er allemaal stond vrienden en familie voor het eerst verenigd op een feest they make my life. Op de achterrond speelde een soort van the best of tibo allemaal fotos van mijn geboorte tot mijn 15,11. Je zag duidelijk de hoogtes en de laagtes. Die avond zeiden er voor het eerst in mijn hele leven meisjes van dezelfde leeftijd wooow je ziet er goed uit waarop ik wat onwennig zei ja dankje jij ook nog wat cava ? Dat het vriendinnen waren deed er niet toe want zelf van hun kan dat deugd doen als ze zoiets zeggen. Ik moet eerlijk zeggen al mijn verjaardagen waren altijd super als ik nu begin te denken hoe sommige nog geen kaartje hebben dan mag je zeker zeggen dat ik vee geluk had. Op het feestje van mijn 16^de verjaardag vloog de cava er ook lekker door niet door mij hoor maar gewoon door ons tafeltje hoeveel flessen weet ik niet meer maar het was zeker genoeg. Toen ze mij vroegen of ik niet mee uit wilde gaan maakte ik de verkeerde keuze. Ik antwoorde nee een keuze waarover ik nog regelmatig denk of ik niet beter ja had gezegd. Maar goed wie weet hoe zat iedereen daar toen was. Want tijdens het feestje waren er twee vrienden op het idee gekomen om een wedstrijdje vedett drinken te doen gelukkig moesten ze deze noodgedwongen staken. Ja dit feestje rolt nog altijd gemakkelijk over de lippen tijdens een gesprek rondje met een pintje. Op die 16 verjaardag was er een soort van scenario en climax ik kreeg een blauwe dax net zo een zoals in duts en om het af te maken met een kersen helm de volgende dag om te leren rijden was een hel maar het lukte na een tijdje. Om even door te spoelen een tijdje terug had ik het gevreesde praktijk examen. De eerste keer perfect het enige wat een beetje minder was, was dat ik toch een buis had omdat ik één stomme seconde te rap was op een stukje tussen twee witte strepen. Dus moest ik een nieuwe afspraak maken exact één week later stond ik er om 7u40 ik was er volledig klaar voor ondanks het natte wegdek. Nier dus alles ging net zoals de vorige keer perfect zelf het stuk tussen de 2 strepen. Maar toen kwam de remproef en door het natte wegdek ben ik weg geslipt boem op de grond. Ik had noch maar eens voor de zoveelste keer pech. Net zoals vorige week ik reed naar de les en er was een ijspek ik had deze niet gezien dus schoof ik net voor de r4 in Gent weg. Mijn mooie arme knie lag er van open en stond een tijdje zo blauw als een smurf maar ik heb het er allemaal voor over dit zorgt toch ook voor een beetje een stoere kan klinken …. (sorry voor de vele typ fouten)

(word indien nodig vervolg )

07-12-2011 om 16:03 geschreven door boke  

07-12-2011 om 14:44 geschreven door boke  

ik ben 17 snap de bedoeling niet zo good maar ga gewoon mee met de hypes alsof ik een surfer ben zij de golven

06-12-2011 om 00:00 geschreven door boke