Vijftien minuten geleden werd ik wakker en stootte men hoofd tegen iets. Aftastend probeerde ik te achterhalen waar ik was en ik probeerde me te bevrijden zonder enig resultaat. Eerst besefte ik niet wat me overkomen was, maar langzaam dringt het tot met door dat Saskia dit acht jaar geleden heeft ondergaan. Ik lig levend begraven.
Bij het tankstation aangekomen vertelde Lemorne me mij het hele verhaal van Saskia. Vanaf het moment dat Saskia hem om wisselgeld kwam vragen tot ze samen het benzinestation uit reden. Er bleek slaapmiddel in de koffie te zitten. Hoelang zal het nog duren tot ik helemaal ben overgeleverd aan Lemorne?
Ik heb besloten: ik wil het weten. Lemorne neemt me mee naar het benzinestation, waar ik Saskia acht jaar geleden voor het laatst zag. Ondertussen drink ik koffie, die hij me had aangeboden. Iets zegt me dat het onveilig is, maar toch doe ik het.
De man, Raymond Lemorne, deed me een voorstel. Hij wil me vertellen wat er met Saskia is gebeurt, op voorwaarde dat ik het zelfde wil ondergaan. Ik weet dat ik dan ook zal sterven, maar ik heb er alles voor over om het eindelijk te achterhalen. Hij geeft me maar vijf minuten om te beslissen.
Na acht jaar stilte neem ik mijn blog terug op. Het verdriet was te groot, maar ik wil mijn verhaal kwijt. Nog elk jaar verschijnt er een zoekertje in de krant om tips over de verdwijning van Saskia te melden. Dit leverde dit nooit iets op. Behalve een brief van een helderziende, die beweerde haar binnenkort terug te zien. Een andere brief, ondertekend met Saskia, vertelde over haar huidige leven als prostitué. Het kon niet echt zijn, want haar naam was verkeerd geschreven.
Dit jaar kwam ik een man tegen, die precies acht jaar geleden ook op de parking aan het tankstation was. Ik vroeg hem naar Saskia en hij vertelde mij dat hij alles weet. Op de vraag of ze dood is, antwoordde hij gewoon droog "ja".
Ik heb zojuist een kwartier naar haar gezocht, maar Saskia is nergens te bespeuren. De kassabediende vertelde me dat ze er ongeveer een half uur geleden nog rondliep. Ik belde de politie maar het is te vroeg om van een verdwijning te spreken. Het wordt nacht en de kassierster is reeds naar huis. Ik blijf maar rond het servicegebouw en de auto wandelen. Ik kan geen rust vinden en voel me niet op mijn gemak. Daarnet voelde ik me nog zo gelukkig. Ze kan me zo plots toch niet achterlaten?
We waren 4 uur onderweg en een eerste tankbeurt was noodzakelijk. Saskia ging enkele drankjes halen om de dorst te lessen, terwijl ik een foto nam van het tankstation met de ondergaande zon. Vervolgens legde ik me in het grasperkje te wachten.
...
Na drie kwartier werd ik wakker (had de tijd uit het oog verloren) en merk dat Saskia nog niet terug is, anders had ze me wel wakker gemaakt. Het is niet van haar gewoonte om zo lang weg te blijven.
De autosnelweg is dan wel een saaie weg, met Saskia naast mij mag het eeuwig duren. Ondertussen is het half zes en we genieten van de zon die ons nog een paar uur zal vergezellen.
Half vier, eindelijk is het zover. De mobilhome staat klaar, fietsen op het dak en de benzinetank vol. Op weg naar Frankrijk! Niet vergeten de tankbeurten bij te houden, want het benzinewijzertje is kapot. We willen niet drie uur wachten op hulp, zoals onze eerste reis samen.
