Serge en Babette zijn al vertrokken. Ik blijf nog achter met Claire. Claire weet meer als ik dacht, maar wat weet ze juist?  Ik wil haar de miserie sparen maar ik denk dat dit te laat is. Plots begint ze over Beau (Serge en Babette hun geadopteerde zoon) Ze zegt dat hij ‘ze’ chanteert. Ik begrijp niet helemaal wat ze bedoelt. Blijkbaar is dat af te lezen van mijn gezicht. ‘Beau chanteert zijn eigen broer en onze Michel.’ zegt Claire om het te verduidelijken.

Claire weet er van, ik heb ze nog thans zo lang proberen sparen van dit verschrikkelijke voorval. Zei zegt exact het zelfde tegen mij. Ik check aan de hand van een vraag over de jerrycan of ze het allemaal echt wel weet en ja, ze weet het. Mijn arme Claire.

Claire blijkt sterker als ik dacht. Samen met Babette heeft ze een plannetje bedacht waar ik bijna achterover van val. Ze bezorgde Michel een alibi en stuurde hem af op Beau. Hij gaat Beau tegen houden. Ik vraag mij af hoe hij dit gaat doen en ook die vraag kan Claire op mijn gezicht af lezen. Ze vertelt mij dat Michel en Serge’s tweede zoon met Beau hebben afgesproken op een verlaten plaats. Samen met Michel heeft ze afgesproken dat hij ons niets moet vertellen over wat hij heeft gedaan en hij vertelde hem dat ze hem een alibi bezorgt heeft. 

Claire blijkt sterker als ik dacht. Samen met Babette heeft ze een plannetje bedacht waar ik bijna achterover van val. Ze bezorgde Michel een alibi en stuurde hem af op Beau. Hij gaat Beau tegen houden. Ik vraag mij af hoe hij dit gaat doen en ook die vraag kan Claire op mijn gezicht af lezen. Ze vertelt mij dat Michel en Serge’s tweede zoon met Beau hebben afgesproken op een verlaten plaats. Samen met Michel heeft ze afgesproken dat hij ons niets moet vertellen over wat hij heeft gedaan en hij vertelde hem dat ze hem een alibi bezorgt heeft.

Michel zal weer iets verschrikkelijks doen maar Beau zal hen niet meer chanteren. Beau zal hen niet meer lastig vallen. Beau zal helemaal niets meer doen. Michel is veilig, dat is het belangrijkste voor mij.

Ik bewonder mijn vrouw. Ze is slimmer en sterker dan ik dacht. Ze zegt nog één ding voor we onze tafel achterlaten. ‘Het is hoe dan ook het beste dat jij en ik straks kunnen zeggen dat Michel gewoon de hele avond thuis was e dat Babbel dat alleen zal kunnen bevestigen.’ Ik bewonder Claire. Zij heeft onze zoon gered. 

17-03-2013 om 17:42 geschreven door LouiseDH  

17-03-2013 om 17:41 geschreven door LouiseDH  

Was mijn vlucht naar het toilet dan toch geen goed idee geweest? Ik heb niet eens kunnen plassen. Niet dat het mijn bedoeling was om te plassen, ik wou gewoon weg van het nutteloze gesprek. De behaarde man op de wc sprak mij aan toen ik het proberen plassen had opgegeven. Zij gezicht bijna niet zichtbaar door al dat haar. Wat voor man zou er achter die baard schuilen? Hij vraagt naar een foto met mij bekende broer. Ik geef aan dat Serge dit maar al te graag wilt doen. Ik lieg niet, Serge houd van aandacht. Hij houd er zelfs te veel van vind ik. Het is heel vreemd dat de behaarde man zo blij is met de belofte die ik met hem maak. In de loop van de avond zal ik hem het teken geven dat hij een foto mag nemen.

Ik loop met de man terug de wc’s uit, het is een beetje een ongemakkelijk moment. Zeker nu ik zie dat Babette aan het wenen is. Serge, met zijn gebruikelijke ongepaste opmerkingen, zorgt er voor dat naar buiten loopt gevolgd door mijn bezorgde Claire. Hij is echt een ongehoorde klootzak. Hij neemt mijn vrouw zijn plaats in en doet verder of het de normaalste zaak ter wereld is. Ik weet helemaal niet wat er aan de hand is, weten onze vrouwen dat er gaande is? Maar één ding weet ik al langer dan vandaag, Serge is een klootzak. 

Plots doet hij weer serieus. Ik weet over wat hij gaat beginnen. Mijn maag keert zich om en ik begin te zweten. Ik hoopte dat het gesprek nooit ging komen maar toen zei hij het: 'we moeten het hebben over onze kinderen.' Er schiet mij een geweldig idee te binnen zodat ik het gesprek met die klootzak nog even kan uitstellen. Ik knik naar de behaarde man als teken dat hij een foto mag komen nemen. Ik ben eventjes gered, het is waarschijnlijk maar voor eventjes. 

17-03-2013 om 17:41 geschreven door LouiseDH  

Serge en Babette zullen elk moment aan komen. Het is al immers een half uur na afgesproken tijd. Ik zie de deur openen en ondertussen komt een man uit de keuken, het is waarschijnlijk de eigenaar. Hij begroet de man die binnen is gekomen en zijn vrouw, het zijn Babette en Serge. Serge had inderdaad gezegd dat hij hier iemand kende en kon hierdoor één dag van te voren reserveren in plaats van maanden van te voren zoals de ander klanten moeten doen. Voor serge is dit normaal, hij ken overal iemand. Iedereen zal alles voor hem doen ook al geeft hij niet graag toe dat hij anders word behandelt. 'Hoe meer hij op het gewone volk lijkt, hoe meer stemmen hij van hen zal krijgen' denkt hij waarschijnlijk.

Ik zie op tegen de begroeting. Zijn wonder mooie, maar veel te op ons neerkijkende, vrouw zal weer 3 lucht kusjes geven. Ik schrik er van als haar mond mijn wang deze keer echt raakt, de derde kus is zelfs heel dicht in de buurt van mijn mond hoek. Ze geeft mij ook en oprecht compliment. Dit is niet hoe ze normaal doet. Achter haar donkere bril glazen zal er, naast die wonderlijke schoonheid, nog wel iets verbogren zitten. Ik probeer door die donker glazen te kijken. Haar ogen knipperen alsof ze ‘het spijt mij wil zeggen’. Spijt het haar omdat ze mij bijna op de mond kuste of moet ik er meer achter zoeken? Ik zie ze nadien Claire kussen, althans Claire krijgt wel luchtkusjes.

Wanneer Serge naar voren dringt is mijn aandacht weg. Hij geeft mij een veel te stevige handdruk en een glimlach waarvan ik weet dat hij fake is. Die ingestudeerde handelingen die enkel dienen om meer stemmen te verdienen irriteren mij elke keer meer. Zelfs tegen mij, zijn eigen broer, kan hij niet normaal doen. Alles gaat om stemmen krijgen. 

17-03-2013 om 17:40 geschreven door LouiseDH  

Ik ben momenteel nog in het gewone café. Anders waren Claire en ik op tijd en dat is geen vorm van etiquette, ook al kan etiquette mij niet veel schelen. Gelukkige hebben we met serge en Babette niet hier afgesproken. Serge zou toch alleen maar doen alsof hij een normale burger is, terwijl dat het helemaal niet zo is. Hij zal doen alsof hij het liefst tussen het gewone volk is en niet tussen het volk waar we straks naar toe zullen gaan.

Ik ben blij dat ik samen met mijn slimme Claire nog even hier kan zitten en ontspannen. Ons opmaken heeft al genoeg stress mee gebracht en naar straks kijk ik ook niet echt uit. Hoe zal ik er uit zien? Waarschijnlijk zal Serge denken dat ik het een zeer belangrijk etentje vind want ik ben geschoren. Maar als ik dit niet had gedaan dan zag ik er uit alsof ik te lui was. Het zelfde probleem heeft Claire telkens als ze haar oorbellen moet kiezen. Hoe groter de oorbellen, hoe beter geschoren. Ik ben dus blij dat het drukke café ons even ontspanning bied tussen 2 stress momenten heen.

Daar gaat de ontspanning. Claire zegt dat ze Michel, onze zoon, de laatste tijd vreemd vind doen. Ik weet niet hoe ik moet reageren en probeer niet naar haar te kijken. Mijn blik zou verraden dat ik meer weet en dan zal ik niet meer kunnen zwijgen over dat ene filmpje. Ik ben gestrest, dat korte moment van ontspanning is weg.  

17-03-2013 om 17:39 geschreven door LouiseDH