Ik ga jullie een eerlijk inzicht geven in mijn 'weightloss journey'.

En die gaat niet zonder vallen en soms even blijven liggen.

Je gaat de mist in gaan, wel 100 keer. Want eerlijk gezegd nu gaat het goed en krijg ik veel complimenten van mensen maar... Dit is niet mijn eerste keer.

Want eigenlijk om toe te geven ben ik altijd struis geweest, niet persee overgewicht maar nooit niet mager.

Vanaf mijn 12de ongeveer, als je stopt met groeien ben ik beginnen uitzetten. Op mijn 16de was het "het ergste" dacht ik toen.

74 Kg stond er op die weegschaal. oei oei oei, hier moet ik nu echt wel eens iets aan beginnen doen.

En dat heb ik toen ook gedaan, ik ben de jaren daarna blijven schommelen tussen de 63-65 kg. Nooit niet mager maar ik voelde me wel goed.

Dan gaat het eens naar 68 en terug naar 63 kg. Niemand is perfect en ik nam dit ook altijd maar tijdenlijk op. Sporten, gezonde voeding. Tot een bepaalde hoogte ging het altijd vlot. 

Wanneer het mis liep in het verleden is toen ik complimenten kreeg van mensen, Wauw! wat zie er goed uit. En dan ging dat extra koekje, wijntje of reep chocolade er wat vlotter in de volgende dag want "hey" ik kom wel al van ver hé.

En zo ging het altijd terug de mist in want, ik hou nu eenmaal van eten, maar niet alleen het ongezonde. Ook het gezonde vind ik de max, het is gewoon overeten, snoepen en al dat lekkers zodat mijn kcal behoefte hoger ligt dan dat je wenst.

Februari 2018 was de schok van mijn leven, Eerlijk als je me had kunnen horen roepen tot in Dubai, dan was dit ook zo.

Ik wist dat ik verdikt was en dat ik wel weer rond die 70 kg lag. Ik dacht achja het komt wel weer goed.

Toen ik de kans kreeg om op de weegschaal te staan en ik dit dan ook effectief ging doen viel ik bijna achterover.

> 78,9 kg < WAT?????? WABLIEFT ??? ARE YOU F* KIDDING ME???? ik begon te huilen en ik was boos op mezelf.

Hoe kan je nu bijna 80 kg wegen!? schaam je Kim !!!! 

Maar na een beetje te kalmeren ging dit gevoel ook weer over, ik had er misschien helemaal nog geen zin in.