Hallo lieve blog lezers

Wat een tittel he.

Ja idd. een zwangerschap duurt 9 maanden. Het is precies 9 maanden dat ik samen met Kevin een duo vorm. We hebben samen  die 9 maanden getraind en gespeeld en elkaar leren kennen. Hij mij, ik hem. En al zeg het zelf we hebben dat goed gedaan dat eerste jaar. We hebben er uitgehaald wat er in zat, getraind zoveel we konden.9 maanden geleden kende in niks van Boccia en dan beginnen spelen met geen enkele kennis...kevin heeft met heel veel geduld en soms ook een beetje frustratie mij de tijd gegeven om alles te leren. Het eerste seizoen zit erop. Gisteren haalden we onze eerste bronzen medaille. Ik weet het is niet veel van betekenis als je maar met 3 pair teams speelt en dan brons behaalt, maar ja, voor mij deed het toch deugd. Voor Kevin niet, hij wil meer en zo moet het ook zijn. We hebben nog tijd om ons verder te bewijzen he, we werken het volgend jaar zeker verder aan onze zwaktes en sterktes.

Gisteren het laatste kampioenschap gespeeld.4 wedstrijden en het was vermoeiend. Telkens 2 wedstrijden na elkaar zonder recup tijd. Voor Kevin wilde dat zeggen in zijn speelrolstoel van 8.30 u tot 12... dit aan één stuk . Niet te onderschatten weliswaar. wakker zijn van 5 uur, om 6 uur op de bus.... de sfeer zat er al in van heel vroeg, dus een beetje slaap inhalen zat er niet in. Om 13.30 start van 3e wedstrijd en om 15 uur direct door naar 4de wedstrijd. We waren pompaf nadien.

Gelukkig zat het zonnetje uit in Antwerpen en konden we de sporthal lucht wat omruilen voor zon energie. we hadden ook wat tijd om bij te praten over de wensen en plannen van volgend jaar... Dit volgt dan wel in verdere blogs.

Als GIDOS sportclub hebben we het heel goed gedaan op dit Belgisch kampioenschap team en pair. Brons voor team: Kevin, Christof, Lindsey, Bert .; Bavo en Lander en Tine behaalden goud in pair.

Nen dikke dank je wel aan Jaan, . Hij kon niet spelen vandaag(de reden weet ik niet juist). maar hij was mee op de bus van in de vroegte en was er de gehele dag bij om te supporteren vandaag voor zijn team maten. Je moet het maar doen het maar doen he.

Ook ne dikke dank je wel aan de trainers om zowel mee te gaan in de euforie van de overwinning als de troostende woorden als het minder goed gaat. Ik denk dat dit even vermoeiend is als op het veld staan. Ook dank je wel aan de begeleiding die telkens meegaan, jullie zijn van onschatbare waarde. 

Nu een weekje geen Boccia, donderdag op de training gaan we er ne goeden opdrinken en dan vooruit kijken naar de volgende training in september terug in clubverband...maar Kevin en ik gaan verder in de grote vakantie...Daar hij dit jaar de overstap maakte naar de volwassen wereld en school achter zich heeft gelaten...ja wil dat zeggen dat de grote vakantie ook voorbij is he....trainen en trainen en trainen...Om er steviger te staan volgend seizoen.

Er is veel gebeurd dit jaar, alles wat integreren en dan hup vooruit....

gogogo to 2020

bey bey tot blogs..