ons verblijf in Indonesië http://www.ekawisataii.com
27-10-2008
van harte welkom
Van harte welkom
wij zijn nog maar net vandaag 27 /10/08 ingelogd dus we hebben nog wat werk
we gaan op deze blog jullie ons verhaal vertellen van ons vertrek uit België naar Indonesië Bali
waarover we zoal gaan vertellen :
hoe we ertoe gekomen zijn om te vertrekken wanneer waarom hoe wat we hier doen onze boot www.ekawisataII.com onze firma onze trips hier de mensen fotos en wat onze plannen zijn voor de toekomst
Even wat korte gegevens over ons: onze website www.ekawisataII.com Kathy is kapster en reeds sinds haar 21 ste heeft ze haar eigen kapsalon. Wel reizen is iets wat me (johan) steeds in het bloed heeft gezeten. Ik heb gewerkt in het toerisme en restaurants heb ik ook een paar gehad zowel in duitsland als in belgie dat waren dan wel frituren. Wat we nu doen is een grote reis en avontuur want nu is het wel aan de andere kant van de wereld. We zijn naar hier verhuisd op 24/06/08 en aangekomen op 25/06/08 in Indonesië Bali dus we leven nu 4 maand en 2 dagen in Bali . t' Is hier gewoon weg zalig . We moeten wel nog veel werken maar dat is hier anders dan in België.
Ik ben een gepasioneerd zeiler en wou reeds sinds ik jong was de wereld rond zeilen. Dus een boot kopen is dan een van de eerste prioriteiten. Samen met Kathy ben ik reeds lang aan 't zoeken om een boot te kopen, maar het kwam er maar niet van. Je kent dat wel dan is dit en daarna dat en dan gaan er een paar mensen mee in zee die dan zo lang nodig hebben om te beslissen dat ik er op de duur zelfs mijn lange haren heb door afgeschoren ( als kapitein bij ons kan je haar tot op de schouders hebben want dat is lekker warm op zee) . Toen ben ik opnieuw naar een boot gaan zoeken op het internet. De naam van de firma hadden we toen al. Want we zijn al eens op prospectie geweest in de Seyechellen en daar hebben we beslist dat de firma 'Blue Diamond ' zou noemen. Dus in september 2007 begon ik terug te zoeken naar een zeilboot en na een week zoeken vond ik een mooie tweemaster een 'phinisi' (een indonesisch houten zeilschip) in Indonesië , ze was 30 m lang en boven de water lijn was ze blauw geschilderd met witte portholes en blauwe zeilen. Het schip zag er gewoonweg fantastisch uit uit op de foto's. Nu ik weet dat je nooit iets zomaar mag kopen op het internet, dus heb ik kontact gehad met de eigenaars en die zonden me dan ook fotos en alle details op van de boot . Dat leek allemaal perfect te zijn en de foto's heb ik echt bestudeerd om te zien of alles wel ok was en dit bleek zo te zijn . Dus een paar weken later na nog meer te hebben gemaild en info te hebben gekregen heb ik een ticket geboekt naar Bali. Kathy kon niet zomaar mee gaan want ze was zelfstandig kapster dus al die afspraken verzetten ging niet . Toen ik aankwam kon ik nauwelijks nog wachten om de boot te zien maar ja dat was de volgende dag want het was avond toen ik landde. De volgende dag gingen we naar de boot en daar werd nog maar eens bevestigd dat je niet zomaar iets mag kopen zoder dat je het hebt gezien en al zeker niet een boot. Toen ik op de boot kwam kreeg ik een kleine désillusie te verwerken. Mijn eerste vraag was : "Hoe doen jullie de zeilen naar boven?" Oh dat " we hebben geen zeilen ,maar die kan je gemakkelijk hier laten maken en goed koop . Ja ok maar alle winchen en lijnen enz is dat hier wel makkelijk te krijgen ? ja da 's echt geen probleem. Maar toen ik inderdaad aan t kijken was om dit allemaal te kopen bleek dit echt wel duur te zijn , en de rest van de boot bleek niet echt in orde te zijn zoals de fotos die ze me hadden doorgestuurd. Dat waren allemaal fotos van toen ze de boot juist hadden gerenoveerd. Ja en nu zit je met een boot die niet naar je wensen is dus dat koop je dan natuurlijk ook niet . Nu op het vliegtuig naar Bali was ik aan de klap geraakt met een Oostenrijker die surft en reeds 8 jaar naar Bali komt en we hadden afgesproken dat we eens iets samen zouden gaan drinken als ik wat tijd had . Nu moest ik hem wel bellen, want ik kende niemand anders hier en ik heb hem gevraagd of hij niet een boot kon vinden voor mij en een week later na nog wat meer te bekijken op de andere boot belde hij me terug met het nieuws dat hij wat had gevonden. De volgende dag zijn we dan samen naar Sanur (dorpje in bali) gegaan met nog 2 Indonesieers er bij en daar met een speedboot 1/2 uur naar Nusa Lembongan (een eiland voor de kust van Bali). Daar zetten ze me op een brommer en rijden maar. Op dat moment als je over een eiland aan't rijden bent en je weet echt niet waar je bent begin je te denken van " amai als die hier wat met me doen?" niemand wist waar ik was of hoe en wat wel toen had ik toch wat schrik alhoewel ik daar niet snel last van heb maar toen wel hoor. Na een rit van 20 minuten over een volledig kapotte weg naar onze normen moest ik afstappen, er was helemaal niets te zien. Dan moest ik hen volgen de bosjes in en toen zag ik de boot liggen amai waaaaw. Tussen de mangroven in lag een azuur blauwe lagune met in het midden een boot en dat is "Eka Wisata II". Nu daar ik reeds het een en ander had geleerd over Indonesië wist ik dat ik niet te fel mocht reageren want anders zou de prijs wel eens kunnen verdubbelen. Ik was bij de eerste blik al verliefd op de boot en zeker toen ze me aan boord brachten . Een volledig houten boot met nog het echte vakmanschap gemaakt geen nagels uit staal maar houten nagels en dan de kunstwerken aan boord daarmee bedoel ik het houtsnijwerk tussen de bedden , op het achterdek , de ingangs deur volledig uitgewerkt t'is gewoonweg super mooi. Zoiets zie je niet meer bij ons of alleen maar op zeer oude schepen die je dan ook alleen maar ziet op grote evenementen zoals de tallships races. Als er zoiets voor je ligt als boot liefhebber kan je niet veel anders dan verliefd worden maar nu kwam de onderhandeling over de prijs ja hoe gaan we dat nu doen? In ieder geval kon ik nog altijd zeggen dat mijn vrouw eerst nog de boot moest zien voor we hem kochten. Daar zijn we toen aan begonnen maar ik wou me niet laten vast zetten op een prijs dus heb ik toen ook geen deal gemaakt, maar ik had wel een idee over de prijs . De eigenaar wou een voorschot want er was een andere mogelijke koper maar daar heb ik me niet aan laten vangen en dus ook niet betaald. Nu waarom deed ik zo ? Als je hier onderhandelt over een prijs en je komt tot een getal samen verwacht men dat je koopt en anders is dit een grote belediging voor deze mensen. En wat betreft het voorschot ook al heb je nog geen prijs dan moet je zorgen dat dit met officieele papieren gebeurd zoals een koopcontract. Hier na heb ik toen maar het thuisfront op de hoogte gebracht en een paar dagen later ben ik naar belgie terug gevlogen. Toen kon het echte werk gaan beginnen . www.ekawisataII.com
Toen Johan terug aankwam in Belgie was hij dolenthousiast,vooral over de boot,maar ook de mensen daar,de omgeving ja eigenlijk alles daar Hij was iets minder blij met het weer in Belgie!Hij was met het vliegtuig in Parijs geland en moest met de trein terug naar Gent komen. Ergens onderweg een slechte aansluiting gehad en 1u op het perron moeten wachten.het was avond ,donkere avond in november en was best wel koud.Hij was gelukkig goed aangekleed maar als je van een gemiddelde temperatuur van 28° tot 30° komt in toen die avond ik denk -2°c ja dat was bibberen!! Maar goed na enkele dagen ben je wel weer aangepast en vanbinnen in hem zat nog de warmte van Bali en als ik hem hoorde vertellen dan zag je hem stralen Veel tijd om te bibberen had hij trouwens toch niet want nu werd het echt serieus,als we die boot wilden moesten we goed uitzoeken wat je zoal moet doen om iets te beginnen in Bali,je weet wel de wetgeving bestuderen en dergelijke Voor johan vertrokken was hadden we wel al contact opgenomen met de Indonesische ambassade in Brussel ,we hadden via mail wel al wat vragen gesteld en ook telefonisch Maar net de week dat Johan terug was kregen we een uitnodiging voor een lunch georganiseerd in Brussel door de ambassade.Het was gericht naar investeerders in Indonesie en er waren mensen van Jakarta aanwezig die dan een voorstelling gaven ivm de Indonesische wetgeving en achteraf kon je vragen stellen .Wel dat was leuk,dus wij richting Brussel natuurlijk,want vragen ja die hadden we genoeg. Het was echt super die dag ,het viel me eigenlijk meteen op dat iedereen heel vriendelijk was Het was ook leuk want je leert natuurlijk ook andere mensen kennen die ofwel al jaren een zaak hebben in Indonesie of zoals ons plannen hadden om iets te starten. Dus die dag werd er veel gepraat en informatie uitgewisseld,het eten was lekker maar was niet Indonesisch(jammer)en natuurlijk visitekaartjes uitgewisseld .We gingen naar huis met heleboel informatie en een hoop brochurers over de wetgeving. Ok Johan kon beginnen studeren ,ja voor mij kwam in het kapsalon drukke tijd aan met de feestdagen,dus was het vooral hij die daar mee bezig was.Studeren,studeren ,studeren en dan 's avonds stelde hij mij op de hoogte van wat hij allemaal geleerd had.Ja voor mij wel een stuk eenvoudiger natuurlijk! Nu we al iets meer wisten hadden we natuurlijk nog een ander probleem. Ik was nog nooit in Indonesie geweest!Zou ik het daar wel leuk vinden ? De verhalen van Johan waren super maar ja hij vond het toch belangrijk dat ik ook eens een bezoek bracht voor ik besliste om te kiezen voor Bali Dus keken we uit naar een datum om samen Bali te bezoeken.Ja na de feestdagen eens lekker mooi weer opzoeken leek mij wel ok Het werd eind januari en het was best wel spannend,toch anders dan een gewone vakantie,het was gewoon gaan kijken naar je nieuwe thuis! We hadden een vlucht naar Jakarta ,zo konden we daar ook eens rondkijken en van daaruit wilden we ook in Yogjakarta een bezoek brengen aan Borobudur en Prambanan. Ok nu volgt mijn eerste kennismaking met mijn nieuwe thuis Indonesie! We kwamen dus aan na ja toch wel lange vlucht in Jakarta,het was zaterdagavond in Jakarta,het was al donker . Nu dit viel mee want als je uit het vliegtuig stapt voel je meteen de warmte en in Belgie was het behoorlijk koud We komen uit de luchthaven en het leek wel of gans Jakarta mij stond op te wachten om mij naar een hotelletje te voeren Of ze wilden mij parfum verkopen,of wel iets anders.Ja dan kom je een beetje slaperig uit het vliegtuig en dan was ik toch een beetje geschrokken,Johan bleef heel kalm en vond het best grappig.We raakten aan de praat met Nederlands koppeltje en vertelden onze plannen. Zij waren enkel op vakantie maar bij de terugvlucht zagen we elkaar terug en toen was de vakantie anders gelopen en mogelijk kochten ze hier een stukje land en worden we misschien ooit nog buren,maar dat komt dan later nog in ons verhaal. Nu staan we in Jakarta,we hebben nog geen hotel dus Johan regelt vervoer,vriendelijke man wil ons wel naar hotelletje brengen,we spreken goede prijs af en we zijn op weg.Jammer dat het donker is want ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe het er hier uitziet. We praten beetje met de chauffeur en we zeggen hem dat we morgen graag met de trein willen doorreizen om zoveel mogelijk te zien Hij kijkt verwonderd en vraagt of we al met de trein gereisd hebben hier ,neen ,dus de man lacht en vind dit niet zo'n goed idee Hij vond vliegen toch handiger voor ons en zou ons wel naar een lokaal reisburo brengen waar de vluchten "cheap "waren Ok we kunnen wel gaan kijken en beslissen dan wel wat te doen,ook geld wisselen wist hij wel een goede plek Dus alles voor dezelfde prijs ging hij ons brengen waar we moesten zijn ,en toen begonnen we meer licht te zien ,weg van de luchthaven,reden we meer en meer de grote stad binnen.Jakarta by night om nooit te vergeten,druk ,druk druk,grote wegen vol verkeer ,auto's ,brommers,van alles en nog wa.Af en toe wist de goede man het verkeer wat te ontwijken door kleine straatjes in te slaan!Fantastisch zul je denken om niet tussen die drukte te zitten,ik weet het zo nog niet wat ik op dit moment het leukste vond?Het grote drukke verkeer waar je af en toe je ogen dichtknijpt omdat er een brommer voor de auto ,ja precies springt,of de chauffeur die de weg afrijd en precies op een soort voetpad volle gas verder rijdt.Maar die kleine straatjes vond ik ook maar niks,mensen allemaal op straat,donkere straatjes,allemaal kijken aan je venstertje met die donkere ogen Amaai,waar was ik terecht gekomen??Ik was natuurlijk wel wat moe van de vlucht en in plaats van naar een hotelletje gebracht te worden hebben we zo minstens 3 u met de auto door Jakarta gereden.Johan zag mij bleker en bleker worden en vroeg heel enthousiast en vind je het hier leuk????Ik zei heel stilletjes jaja maar dacht bij mezelf : moet ik hier komen wonen????? (en ik zag dat natuurlijk dus vroeg en vroeg maar opnieuw hoe ze het vond) Maar de chauffeur bleef lachen en praten en vond dit eigenlijk allemaal heel normaal,ja hij was hier ook geboren Na lange rit dan toch geld gewisseld,en vliegtuigticketten geboekt en we waren in klein hotelletje ,de goede man ging ons 's anderendaags terugbrengen naar de luchthaven,ja eigenlijk was het paar uur later,want het was ondertussen al nacht. Nu hadden we nog honger.OK geen probleem hij wist wel iets in de buurt,hij had natuurlijk ook nog niet gegeten Lekker gezellig samen iets eten ,leuk restaurantje??? jaja langs de weg terrasje,verkeer vliegt voorbij maar geen probleem ik heb honger en ik zal eten Mmmmmmm,lekkere vis ,je mag kiezen welke??? Hij ligt uitgestald in plastiek pot met beetje ijs bij ,overal vliegen en katten die wachten op een beetje restjes,lekker pintje erbij ,wel warm maar geen probleem hebben nog klomp ijs waar ze stuk afbreken en hup in mijn glas Ja ik denk bij mezelf als ik ziek moet worden van het eten of ijs ja dan is dit wel het moment,hygiene is hier ver te zoeken,dit is mijn eerste avond ik wil niet ziek worden,maar ik durf de man ook niet te beledigen en eet gezellig met hem mee. Nu het was echt lekker en best gezellig en spotgoedkoop. Ik ben helemaal niet ziek geweest !!!!!!! En dan vlug paar uurtjes slapen en terug naar de luchthaven voor vertrek naar Yogjakarta Ja mijn eerste kennismaking met mijn nieuwe thuis was beetje verwarrend maar ik moest natuurlijk niet in Jakarta gaan wonen En Bali is natuurlijk weer een ander eiland dus ik was heel benieuwd om daar zo snel mogelijk te zijn ! Johan vond best wel grappig denk ik om mijn reacties soms te zien maar vroeg wel regelmatig of ik het leuk vond en of alles ok was?
Dus toen kwamen we aan in de morgen in Yogjakarta.Dit viel goed mee,het was er een stuk rustiger dan in Jakarta ,we vonden snel een driver en vertrokken meteen richting Borubudur.Dit was mooi!!!!Ongelooflijk hoe mensen zoiets kunnen bouwen.Echt prachtig,er waren een heleboel trappen en we dachten eerst amai,ja met die warmte en veel hadden we niet geslapen moeten we daarop?Maar hup we begonnen eraan en ja gelukkig maar want het is echt heel mooi en het uitzicht ja dat kan je van beneden niet zien natuurlijk.Het was ook niet te druk alleen wat kinderen die schoolbezoek hadden denk ik en die vonden het fantastisch om met ons op de foto te gaan.En daarna giechelen natuurlijk.Onze driver bracht ons daarna richting Prambanan en onderweg wist hij ons nog heel wat te vertellen ,ja hij sprak ook goed engels.Nu Prambanan was al even mooi en ik voelde me al eerlijk gezegd al wat rustiger dan in Jakarta.Na ons bezoeken bracht hij ons naar knus hotelletje dicht bij de luchthaven want we gingen al heel snel door naar onze echte bestemming BALI .We zijn als een blok in slaap gevallen en roomservice besteld.Nu dat was geen champagne en kaviaar maar lekkere indonesische noedels mmmmmmmmmmmm lekker. En toen was het zover ,het vliegtuig op naar Bali!Ik was heel benieuwd naar mijn nieuwe thuis en Johan die zat al helemaal te popelen om terug naar "onze boot te gaan".Ja nog niet van ons maar in zijn hart wel al. Daar waren we dan ,het vliegtuig land en we keken naar elkaar en johan zei: "we zijn thuis zoetje" Het voelde ook wel zo aan .Het was terug avond en dat was jammer want ik was natuurlijk heel benieuwd. We gingen naar het hotelletje waar Johan in november ook al geweest was en we hadden zelfs dezelfde kamer ,dit vond ik leuk.
Na onze eerste nacht in Bali was ik heel benieuwd om op verkenning te gaan bij daglicht.Er was een zwembadje in ons hotel maar Johan vroeg of ik zin had om voor ons ontbijt een wandelingetje te maken naar het strand die vlakbij was en daar lekker te zwemmen in de zee?
Ja natuurlijk vond ik dat leuk en zogezegd zo gedaan. . Een dag kan toch niet mooier beginnen dan met een korte strandwandeling en een duik in de zee?Daarna lekker ontbijten.
Tijdens ons ontbijt kregen we telefoon van een contactpersoon voor de aankoop van de boot en binnen het uur zat hij bij ons in het hotel.Ja de boot lag niet in Bali maar op het eilandje ertegenover en we wilden uiteraard zo snel mogelijk ernaartoe.Het was uiteindelijk daarvoor dat we hier nu samen waren. Hij had al grote plannen gemaakt want er was een grote ceremonie in Nusa Lembonghan en hij wou ons daar graag mee naartoe nemen,zijn familie was daar ook en dan konden we meteen met iedereen kennis maken en natuurlijk konden we dan ook naar onze EkawisataII gaan kijken .Dus een paar uur later hadden we alles al weer ingepakt en zaten we al op een speedboot richting Nusa Lembonghan. Waaaaww was het eerste dat bij mij opkwam als we het eilandje naderden .Dit ziet er echt paradijselijk uit.En dit is het ook,weg van alle drukte en ja mijn aankomst en eerste dagen waren al vrij hectisch geweest,je voelt bij je aankomst op dit kleine eilandje meteen die heerlijke rust.En op dit stukje paradijs lag dan ook nog onze boot.Ik was reuzebenieuwd en Johan denk ik nog meer want hij had haar dan wel al gezien maar wist niet wat ik er zou van vinden .
We wilden er natuurlijk wel zo snel mogelijk naartoe maar die man had wel een groot programma voor ons gemaakt.We konden hem natuurlijk niet teleurstellen en hielden ons mooi aan zijn programma maar binnenin zaten we te popelen om onze boot te gaan bekijken .Nu we konden natuurlijk wel al alleen gaan maar toen kenden we onze weg nog niet op het eiland en ja die kleine wegen tussen al dat groen die lijken echt wel allemaal op elkaar. Nu veel tijd was er ook niet want of we moesten bij hem op bezoek of hij nam ons mee naar allerlei dingen op het eiland en iedereen kent iedereen daar, dus werden we constant voorgesteld en iedereen wilde natuurlijk ook een praatje maken want daar hebben of maken de mensen hier nog tijd voor!
De ceremonie was ook wel een belevenis die we nooit meer zullen vergeten .s Morgens heel vroeg kwamen ze ons ophalen en hadden ze traditionele kleren voor ons meegebracht zodat we niet alleen konden kijken in de tempel naar de ceremonie maar echt mochten deelnemen .We waren zowat de enige blanke die daar tussen allemaal indonesiers in volledig kostuum zaten en iedereen vond het fantastisch.Ja dit was een apart gevoel dat je eigenlijk moeilijk kan beschrijven .Mogen deelnemen aan hun gebeden en offeringen was eigenlijk een hele eer en voor hen ook leuk want iedereen stond klaar om ons te tonen wat we hoorden te doen .Het was een aparte belevenis want je voelt de rust tijdens zon ceremonie echt tot jou komen ,ongelooflijk want de tempel zit echt vol,volwassenen,jongeren en kleine kinderen allemaal met die prachtige kleren .Een groot geroezemoes en de priester rinkelt met het belletje ,ceremonie begint,en iedereen is muisstil.Zo bezoeken ze verschillende tempels en telkens weer hetzelfde ritueel.Het werd natuurlijk steeds warmer en iedereen was heel blij dat we al een paar tempels hadden meegedaan en vonden het best ok dat we nu een beetje rust namen .
We gingen ons beetje opfrissen maar wat natuurlijk nog beter was ,we hadden nu een brommertje.Nu dit was handig want later op die dag hadden we afgesproken om naar de boot te gaan kijken . We hadden 2 keuzes of we gingen een beetje rusten of we gingen zelf al op zoek naar de plaats waar de boot lag??? Ja natuurlijk rusten konden we later wel dus hup de brommer op en Johan kon zich wel nog wat herinneren waar we naartoe moesten.Klein beetje zoeken en daar waren we dan .In de mangrove waar hij haar voor het eerst zag! We gingen stiekem een kijkje nemen en toen ik naar Johan keek zag ik hem glunderen.Hij vond haar nog altijd even mooi als de eerste keer .Ik was ook wel onder de indruk maar hem zo happy zien was ik op dit moment meer van aangedaan .We konden nog niet aan boord gaan want we hadden straks pas afgesproken met de eigenaar en een klein beetje geduld had ik nog wel.Het was wel leuk om al eens op voorhand te gaan kijken want je kan natuurlijk je enthousiasme niet te fel tonen als je van plan bent om te kopen of de prijs vliegt de hoogte in.Dus een paar uur later reden we dan allemaal samen richting mangrove en gingen we aan boord van de EKA WISATA II .Oh ja ik vond het wel leuk maar probeerde zo koel mogelijk te doen.Maar in werkelijkheid vond ik het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel tof en ja ik begreep nu wel waarom Johan zo glunderde !! Maar we bleven beiden heel kalm en ja we hadden wel interesse maar binnenin hadden we zoiets van YES dit is ze!!!! Ok allemaal heel goed maar je koopt geen boot als je er niet mee op zee geweest bent.Dus ja we willen wel eens varen.Zo afgesproken vertrekken we na een paar dagen met onze boot voor een paar dagen op zee. .;
Tot nu toe was Bali voor mij al goed meegevallen maar rondvaren geeft je toch weer een ander gevoel.Ik kan het moeilijk omschrijven maar op zee komt er steeds een soort rust over mij die je niet op het land vind.Althans dat is mijn ervaring op het water.Ik her inner me nog heel goed toen Johan me de eerste keer meenam op zee om te zeilen .Het was op een zondagmorgen ergens in September en het was heel mooi weer.Ik was wel wat zenuwachtig want ik ging heel graag zwemmen in zee en zat graag in het water maar op het water was ik helemaal niet gewoon .En je hoort dan de gekste verhalen over zeeziek worden en ja ik had wel wat kriebels.Maar het was een prachtige ervaring.Eenmaal we de haven buiten waren en we zo op volle zee zeilden ,alleen het geluid van de golven en weg van alle drukte . Ik weet nog dat ik toen dacht : zo mag voor mij iedere dag beginnen.
Dus ik was er helemaal klaar voor ,een tripje met onze toekomstige boot !
Het weer moet je je hier geen zorgen om maken ,wel wat anders als je in Belgie op zee gaat.Soms waren we zodanig aangekleed ,dikke pull,zeilpak ,laarzen,ja het kan soms koud zijn en als het begint te regenen dan ben je beter goed aangekleed .Als je dan naar het toilet moet,ik kan je verzekeren ,ik weet plezantere dingen.Pas op het heeft ook zn charmes hoor .
Maar hier kon ik lekker in bikini op de boot.Het was ook een eerste kennismaking met de crew.Spannend voor hen en voor ons.Ze waren er niet allemaal maar de kapitein Wayan was heel vriendelijk en spreekt heel goed engels .Hij kon het heel goed vinden met Johan en vond het leuk dat hij zoveel over boten en varen wist.Dus die 2 hadden elkaar gevonden en praatten over alles wat met de boot en de zee te maken had. Dit was goed want zo kregen we heel veel informatie.Je voelde echt aan Wayan dat hij een passie had voor de zee en ja natuurlijk ook voor de Eka WisataII .Onze kok Made was ook van de partij en dit was leuk want zo konden we eens proeven van zijn kookkunsten en moesten we niet zelf ons potje klaar maken.
Mmmmmmmmmmmm het was echt lekker,wel wat veel maar ik heb toch mijn best gedaan om bijna alles op te eten.Hij kwam met 2 bordjes satés af ik dacht dat we dit samen met de crew gingen eten ,maar nee het was 1bordje voor mij en eentje voor Johan.Daarbij nog lekkere groentjes en rijst .Ze hadden de satés klaargemaakt op een bbq achteraan op de boot.
Het was echt genieten en het was wel veel maar ik gebruikte als excuus dat ik zoveel gegeten had dan maar:ja ik kan de kok toch niet teleurstellen of hij denkt nog dat we het niet lekker vinden.Mooi excuus toch???
Het zicht van de natuur, de prachtige eilanden die je te zien krijgt vanop de zee is naar mijn gevoel nog mooier dan van op het land.
s Avonds lagen we voor anker voor Lembonghan en aangezien de crew daar ook woont ,gingen ze na het eten aan land met de dingy.Ja ze wilden waarschijnlijk bezoekje brengen aan hun gezin,Ze vroegen of we zin hadden om aan land te gaan of we liever op de boot bleven?
We waren voldaan van het eten en bleven toch liever op de boot ,lekker rustig.
Dus zij vertrokken met de dingy ,en daar zaten we toen.
Voor anker ,net voor het eiland,alleen met zn tweetjes op onze boot.Dit was genieten!!!
Nu voor ons was het eigenlijk al een beetje beslist toen ,dit werd onze boot.
De crew was vriendelijk en zeer behulpzaam,de boot was ok en we hadden vollop genoten!
Maar ja we waren hier natuurlijk niet alleen om te genieten.Dus eenmaal terug in Bali tijd om zakelijke aspecten door te nemen.Papieren,nog meer informatie;nog meer papieren en nog veel meer.
We hadden een afspraak met een advocate om ons op weg te zetten en waar we met al onze vragen terecht konden.Je koopt natuurlijk niet zomaar een boot en begint niet zomaar een firma aan de andere kant van de wereld.
Zo no time for pleasure maar nu we beslist hadden om er volledig voor te gaan moesten we zorgen dat we in de tijd dat we hier waren zoveel mogelijk geregeld hadden.
Ja het was best wel spannend en onze advocate Issey en haar team uiteraard begeleidde ons heel goed en stond altijd klaar als we nog vragen hadden.
Indien er mensen zijn die ons verhaal lezen en zelf ook interesse of plannen hebben om naar Indonesie te komen en hier een zaak op te starten maar daarbij nog heel wat vragen hebben ,wel aarzel dan niet om ons te contacteren .We zullen je graag helpen waar we kunnen en je vragen beantwoorden. Ik ga hier uiteraard niet alle details van onze opstart beschrijven want ik kan me voorstellen dat dit voor de mensen die dit enkel lezen om te zien hoe we het hier stellen absoluut niet boeiend is .Maar als je vragen hebt zullen we onze uiterste best doen om die te beantwoorden
Op het einde van ons verblijf hadden we afgesproken om terug naar Nusa Lembonghan te gaan en de definitieve deal te sluiten met de vorige eigenaar .We hadden ondertussen een frans koppeltje leren kennen en die man bleek heel veel kennis te hebben van motoren en dergelijke voor de boot .Zo vriendelijk als hij was vroeg hij of hij de motoren van de boot eens mocht checken? Ja dit was voor ons geen probleem .We hadden via onze advocate ook marine experts die de boot nog eens wilden checken maar nooit geen kennis teveel nietwaar?
Het was behoorlijk spannend die dag ,ja we hadden eigenlijk al beslist ,deze boot wordt de onze maar zoals het hier hoort moet je dan onderhandelen ter plaatse over de prijs.Er was nog een controle van de boot,door ons ,door onze vrienden,door de marine experts ja ge kent da wel en er werd natuurlijk heel wat over en weer gediscuteerd dan vooral over de prijs. Maar ja dat hoort hier zo ,ze houden ervan om te onderhandelen en dat is best wel grappig.Ok het was zover de deal was rond.De EKA WISATAII was van ons ,alé ja toch al voor een stukje, maar het voelde wel zo aan .Iedereen was blij ,de crew,de vorige eigenaar ,onze vrienden hier,de advocaten,maar vooral WIJ!!!
Veel tijd om te feesten hadden we niet want we moesten al snel weer de speedboot nemen naar Bali.We vertrokken immers terug naar Belgie en moesten ook nog terug naar Jakarta voor onze terugvlucht.
We beslisten dat Johan terug kwam in april om verder dingen te regelen en dat de definitieve overdracht dan zou gebeuren eind juni en we dan hier samen terug zouden zijn!!en blijven
Ja dit was natuurlijk prachtig maar ook heel spannend
Je bent natuurlijk wel heel blij maar je weet ook dat je als je straks weer thuis komt je heel wat mensen ongelukkig maakt met je beslissing.Dit was echt een heel raar gevoel.
Het was heel moeilijk want je bent heel enthousiast.Het is uiteindelijk een beslissing dat we met zn beiden genomen hebben en je waar je ook volledig achterstaat maar aan de andere kant .
Ja is het niet leuk om andere mensen verdrietig te maken .Maar ja op zon moment heb je 2keuzes :of je geeft je eigen droom op en iedereen is gelukkig????
Of je gaat ervoor!!!
Ik herinner me onze laatste avond in Bali nog heel goed.Voor we naar de luchthaven gingen zaten we op een terrasje en ja we zaten natuurlijk nog na te glunderen.Er zat een nederlands koppeltje naast ons.Het waren zeer lieve mensen en we geraakten aan de praat met elkaar.
Ze kwamen al jaren naar Indonesie in de winter ,mevrouw kwam uit Nederland en meneer was Indonesier maar woonde al sinds zijn jeugd in Nederland.Ze hadden daardoor ook een speciale band met Bali.We vertelden onze plannen en toen begrepen ze waarom we zo glunderden .En toen vertelde ik haar dat ik heel blij was maar toch niet goed wist hoe ik dit straks aan mn familie en vrienden moest gaan vertellen.Toen zei ze me heel eerlijk:Wel kindje als je mijn dochter was ik zou het niet leuk vinden maar het enthousiasme waarmee je daarnet jullie plannen en jullie toekomst hier vertelde was zo mooi.Ik vind het prachtig dat jullie dat samen kunnen doen .Probeer het zo aan hen te vertellen en het zal misschien moeilijk voor ze zijn maar jouw enthousiasme gaat ze zeker en vast ook blij maken.Ik vergeet die woorden van die lieve dame nooit meer want dit was wat ik op dit moment nodig had.Ze gaf me daardoor zoveel moed .
En dan terug naar Jakarta,het was niet zo hectisch als bij onze aankomst .Het was wel weer nacht (ik heb nu ondertussen wel al eens Jakarta overdag gezien) naar hotelletje en s anderendaags vliegtuig terug naar Belgie
Het was vrij koud bij onze aankomst en ik had in Bali tegen Johan gezegd dat ik wel mijn dikke trui wou aandoen maar schoenen oh nee dat zag ik niet zitten.Na 3 weken alleen maar teen slippers zag ik daar echt wel tegenop .Maar ik was toch blij dat hij mij overtuigd had om toch maar schoenen en kousen aan te doen .Want zo s morgensvroeg in februari in Belgie op teen slippers met blote tenen aankomen ?Bbrrrr ik mag er niet aan denken.
En toen moest het allemaal gaan gebeuren,we waren terug maar niet voor lang.
En er moest natuurlijk nog heel wat geregeld worden.
Die lieve vrouw in Bali ,de laatste avond op het terras , had mij wel veel moed gegeven maar ik kan je verzekeren dat het toch niet makkelijk was.Er zijn zeker traantjes gevloeid.Maar dit ga ik hier niet allemaal beschrijven of ik zit hier meer te janken dan ik kan verder schrijven aan ons verhaal.Pas op het is niet zo dat ik alleen maar verdrietig was toen want ik was nog altijd even enthousiast over ons project dan toen ik in Bali was maar dat gevoel van enerzijds blijdschap dat we eindelijk onze droom konden waarmaken en anderzijds het verdriet , dit is hartverscheurend en heel raar gevoel.Ik apprecieer wel dat iedereen toch blij voor ons was en ondanks ze van binnenin verdriet hadden om ons te laten gaan zich steeds zo sterk hielden bij ons! Ja afscheid nemen is nooit mijn sterkste geweest .
Natuurlijk moest er nog van alles geregeld worden en iedereen wil ook nog een keer asperse om van alles te doen .
Dus druk druk druk en zo werd het natuurlijk al weer snel april en kwam Johan al weer terug naar Bali om dingen verder te regelen.
Gelukkig bestaat nu internet en hadden we via mail ook nog veel contact met Bali. Moest je alles per post moeten doen dan waren we hier nog niet met alles rond denk ik.
Maar het was toch makkelijk om hier zelf weer te zijn .Nu was wel geen vakantie natuurlijk want de dagen waren goed gevuld met allerlei afspraken
Met de crew,papierwerk,nog eens papierwerk,werkvergunningen,verblijfsvergunningen enz..
Alles verliep goed en zo kwamen we weer een stapje dichter bij ons vertrek
Ik was wel blij dat Johan terug was want ik was in Belgie nog steeds van iedereen beetje afscheid aan het nemen en vond dit alleen toch niet zo leuk.
Gelukkig wilde iedereen wel nog iets leuk doen samen en dat was wel tof.De tijd vloog dan ook voorbij.
In mei hebben we ook nog een afscheidsfeestje gegeven voor onze familie en vrienden.
Ja traantjes zijn er toen ook wel aan te pas gekomen maar er was vooral veel plezier en gelach en gepraat en veel volk.Eigenlijk een beetje hectisch zoveel volk maar ik of wij vonden het super dat zoveel mensen nog even goeiedag kwamen zeggen. www.ekawisataii.com
Er moest natuurlijk nog heel wat geregeld worden .Afscheid nemen is één ding alhoewel ik afscheid nooit het juiste woord gevonden heb .Voor mij is het meer een beetje tot ziens want ja je bent natuurlijk niet van de aardbol verdwenen.We kunnen elkaar nog zoveel terug zien ,of hier in Bali of in Belgie op bezoek?
Ons huisje moest nog leeg gemaakt worden en waar moesten we in godsnaam met al die spullen naartoe?
We waren niet van plan om iets mee te nemen behalve dan onze zomerkleren
Onze lieve tante heeft toen alles op het internet gezet wat toch heel wat tijd in beslag neemt en we zijn haar daar heel dankbaar voor.Zo werd het een na het ander bij ons opgehaald .
Spulletjes ophalen en wegdoen vond ik niet zo erg want ja het was een start van een nieuw leven en ik ben niet zo gehecht aan materialistische zaken ,wij alle twee niet dus dat komt goed uit.
Maar we hebben ook nog zon klein lief schattig hondje ons BOLLEKE
Dit was wel iets anders,we konden haar natuurlijk zomaar meebrengen zul je misschien denken? Nu dat kan maar is toch niet zo eenvoudig.Er komen heel wat papieren aan te pas ik denk nog meer dan voor onszelf. Het ene moet je hier regelen het andere dan weer in Belgie.Dus we besloten om ze voorlopig nog even in Belgie te laten en ze later op te halen als alle papieren zeker inorde waren en ze mij konden garanderen dat ik mijn Bolleke hier mee kon brengen.We zijn nu ondertussen een paar maanden verder en ons Bollie is nog steeds niet hier. Papierwerk lukt hier wel maar er blijft natuurlijk altijd de quarantaine.Ocharme t beestje zo in afzondering ,ik mag er nie aan denken.Er zijn natuurlijk zoveel beestjes die dit moeten doen maar mensen die ons bolleke kennen weten dat dit verschrikkelijk voor haar moet zijn.
Ze is zo lief en aanhankelijk en zo sociaal .Ze woont nu bij mijn ouders en word daar nog meer in de watten gelegd,als ze nu in quarantaine moet gaan dat overleefd dat beestje nooit.
Het was zeker niet leuk om ze achter te laten maar ik weet dat ze goed verzorgd wordt en zeker rotverwend.Af en toe verhuisd ze eens naar onze beide ouders en ze komt daar niks tekort.Is leuk voor haar maar zeker ook voor ons en ik denk dat ik haar soms meer mis dan zij mij.Ja ze leeft nu als een echt prinsesje daar en ik ben er wel blij om hoor.Als ik zie hoe de hondjes hier soms leven of beter overleven dat is wel iets anders.Misschien wel goed voor mij om hier te komen wonen want ik zou vroeger elke hond die ik op straat zag meegenomen hebben naar huis maar als ik dat hier zou doen ,ja dan kon ik beter zelf op straat gaan wonen!
Ik vertel hier iedereen wel over ons bolleke en ze is hier al goed gekend.Maar voor velen hier is een hond meer iets van mmmm makan makan (eten,eten)
Ja het is een andere wereld dat kan je ze niet kwalijk nemen.Maar mijn bolleke gaan ze niet opeten.Ik wil hier heel veel doen om me aan te passen maar hond eten als grote hondenvriend dat zie ik echt niet zitten.
Er zijn hier trouwens genoeg andere lekkere dingen om te eten !!
Maar hierbij wil ik toch mijn ouders en iedereen die zo goed voor ons bollie zorgt bedanken!!!!
En toen was het zover ons laatste weekend en laatste dagen in Belgie.
Op het afscheidsfeestje hadden we al veel mensen voor het laatst gezien maar je dichtste familieleden wil je ook die laatste dagen nog zien natuurlijk.
Het was wel leuk en gezellig ,nog eens lekker samen eten en natuurlijk nog zoveel mogelijk willen vertellen aan elkaar.
En ja de traantjes natuurlijk die horen daar ook bij
Ik weet nog dat mijn nichtje Sara tegen me zei:niet wenen hé tante Kathy terwijl de traantjes zelf over haar wangetjes liepen.Dit was grappig en triestig tegelijk
Dit zijn zo van die momenten die je niet meer vergeet
En dan hup het vliegtuig op op weg naar je nieuwe thuis!!!!!
Aangezien we nog een beetje achter zitten op de tijd ,waar we nu wel eerst en vooral wat werk zullen van maken ,kunnen we misschien vanaf nu ook steeds een beetje nieuws meegeven wat er nu zoal gebeurd.Ik denk wel leuk voor de mensen van het thuisfront die toch steeds leuke reacties schrijven maar ook wel benieuwd zijn wat we nu allemaal beleven.
Ja ook zoals bij jullie is hier de feestperiode aangebroken en onze eerste kerst in Bali viel reuzemee.Toch een beetje wennen als je zo in het begin de kerstversiering ziet opduiken in de winkeltjes.Kerstbomen en kerstmannetjes in de zon was beetje rare combinatie maar al bij al heeft het een gevoel waar je ook bent ter wereld de kerstman vergeet ons nooit!!!!
Het enige verschil was wij moesten ons niet zo dik induffelen voor buiten te komen .
Het zonnetje scheen de ganse dag op kerst en ondanks het regenseizoen bleef het lekker droog.Nu het valt wel mee tot nu toe het regenseizoenaf en toe eens een flinke bui maar door de warmte daarna is alles snel weer droog.Natuurlijk als je met de brommer aan het rondrijden bent en je voelt een paar druppeltjes of je ziet uit de tegenovergestelde richting mensen komen met hun regenjasje aan ja dan ga je beter even aan de kant en trek je ook maar je regenjasje aan.Want het is soms zeer plaatselijk maar kan wel op de juiste plaats waar het net uitvalt best hevig zijn.Dit heb ik hier wel al geleerd ,niet denken oh maar een paar druppeltjes neen jasje aan en paar km verder jasje terug uit en er is niks gebeurd!!!!!!
Dus voor de rest is alles hier heel goed ,kerstmis was leuk hier en binnenkort onze eerste overgang naar het nieuwe jaar in Bali.Johan is heel druk bezig met een paar projecten hier en we zitten in de voorbereiding voor een nieuwe boottrip dus druk druk druk ..
En tussendoor zijn we dan ook nog verhuisd naar ons eigen stekje
25 juni 2008
Toen kwamen we aan in Bali ,onze nieuwe thuis!!!!
Aan de luchthaven werden we opgewacht door vrienden die we hier in januari leren kennen hadden (ook van Belgie en nu van Bali).Dit was wel leuk want je hebt dan toch meer het gevoel van thuiskomen.De eerste dag was vooral veel bijpraten en lachen kortom gezellig.
Het werd meteen vrij druk de eerste week, laatste regelingen voor de boot en ja zoals het er bijhoord nog wat papierwerk. Issey en haar team(onze advocate) stonden steeds paraat om ons te helpen.
De nacht voor de boot volledig van ons was(laatste checking en betaling)konden we allebei niet slapen.Beetje nerveus zeker??We besloten toen maar een wandelingetje langs het strand te maken.Er waren honderden sterren en daar zaten we dan naar de hemel te kijken.Opeens 1 vallende ster en we hadden ze allebei op hetzelfde moment gezien.We keken naar elkaar en lachten en zijn toen terug naar ons bedje gegaan en lekker in slaap gevallen.Dit was wat we nodig hadden nu konden we slapen.
Alles verliep goed en onze eerst boottrip kwam er al snel aan.De boot was ok maar je wilt natuurlijk altijd wel wat nieuwe spulletjes kopen of sommige dingen veranderen.Zo gingen we eens inkopen doen met onze brommer oh ja we moesten toch niet veel hebben .Toen we bijna aan de kassa waren hebben we dan maar Buddy (driver en ook goede vriend) gebeld om ons te komen halen met de auto.Hij lachte zich kapot als hij zag wat wij allemaal gingen meenemen met de brommer en pas op ze zijn hier heel wat gewoon ze vervoeren hier echt alles met hun brommertje!!!!!!
We moesten alles aan boord hebben voor onze eerste trip en voor onze ceremonie.Dit was een heel belangrijke gebeurtenis.Aangezien we de nieuwe eigenaars waren van de boot moest er een traditionele ceremonie gebeuren.Dit is heel belangrijk voor de mensen hier want dit beschermd ons ,de boot ,de crew en alles wie er op komt tegen al het kwade of wat mooier klinkt brengt goed geluk!!!!We wonen nu in een ander land en we vinden dat je respect moet hebben voor hun ideeén en hun geloof dus dat werd allemaal geregeld door de crew.
Het enige wat we moesten voor zorgen dat voor de ceremonie alle nieuwe aankopen aan boord waren.Ondertussen kregen we ook onze eerste bezoekers uit Belgie op bezoek .Carol en Joris en Dominik .De eerste keer iemand afhalen aan de luchthaven was leuk en spannend tegelijk.We waren eigenlijk zelf nog niet zolang hier vandaar misschien de kriebels in mijn buik toen.Het was wel leuk want we hadden ondertussen een hotelletje voor hen geregeld en bij haar aankomst in de kamer zag je Carol haar oogjes fonkelen.Dus iedereen blij natuurlijk!!!!!Ook Dominik (johan zoon )was ondertussen aangekomen en natuurlijk ging iedereen graag mee naar Lembonghan voor de ceremonie. Dus op een mooie zonnige morgen vertrokken we met zn allen met de lokale public boot van Bali naar Lembonghan .Daar aangekomen vertrokken we direct naar onze boot.Met de auto en sommige met de brommer.En toen gebeurde het.Dominik die gewoon is om met de brommer rond te rijden ,ging hier met zn brommer onderuit!!! Ja de wegen in Lembonghan zijn beetje smaller ,beetje meer kiezeltjes ,zand en dergelijke overal dus zoals ze hier zeggen HATI HATI of wees voorzichtig .Hij stond gelukkig wel direct recht maar zn benen waar toch lelijk toegetakeld.Ontsmetten is dan zeker de boodschap hier in die warme t° .Wayan (onze kapitein)ontfermde zich direct over hem en bracht hem ook naar de plaatselijke dokter.Ondertussen moesten wij verder naar de boot want de priester was ook al aangekomen voor de ceremonie.We trokken allemaal onze traditionele kledij aan .Aymas (advocate en heel goede vriendin hier )was ook meegekomen en hielp ons beetje met juist aantrekken van de kledij.Het was echt fascinerend ook al ben je zelf dan geen hindoe als je zon ceremonie meemaakt en dan nog op je eigen boot dat is toch apart gevoel.We hebben er allemaal van genoten en net voor we op zee gingen voor de offeringen op het water kwamen Wayan en Dominik terug.Hij zag heel bleekjes en had heel wat pijn maar hield zich heel sterk.Hij vond het vooral erg dat hij nog maar net aangekomen was en nu een paar dagen niet in het water kon.Nu gelukkig door de goede zorgen van Wayan was zijn knie toch snel weer beter en kon hij na paar dagen terug het water in.Ook zijn verjaardag heeft Dominik hier gevierd .Er waren heel wat mensen op zn feestje en het was een combinatie van westerse en lokale mensen wat dan weer een heel leuke sfeer gaf.Hij heeft hier heel wat nieuwe vrienden gemaakt en de dag van zn vertrek stond de telefoon niet stil.Iedereen wou nog eens afscheid nemen en een babbeltje slaan .We gingen ook samen op bezoek in het weeshuis .Het was een rare ervaring voor hem om te zien in welke omstandigheden de kinderen soms moeten leven.Het is soms wel schokerend zeker als je de luxe van bij ons gewoon bent maar ik denk soms niet slecht om eens de andere kant te zien.Hij wilde in het begin ook zo snel mogelijk weer weg maar toen hij de kans kreeg om een beetje te praten met de kinderen daar voelde hij zich al wat beter.Hij begrijpt nu ook meer waarom wij het belangrijk vinden om steeds onze 10% aan charity in Indonesie te geven.
Jammer dat de tijd zo snel vooruitgaat en we kijken al uit naar de volgende keer dat we
Dominik kunnen gaan ophalen in de luchthaven.Ik denk dat we dan met een busje moeten gaan want iedereen vraagt hier steeds naar hem en dan vooral met de vraag:wanneer komt Dominik terug??
Onze eerst boottrip was heel leuk.We zijn toen zelf niet de ganse trip meegegaan omdat we hier nog vanalles te regelen hadden.Het was een groep uit Hawaii en ze hadden verschillende boten gehuurd.Toen ze na de tocht terugkwamen kregen we van iedereen te horen :de EKAWISATA II (onze boot) was de beste (crew,lekker eten gezelligste boot).Ja dat was leuk om te horen en natuurlijk een dikke pluim voor onze crew!!!!!!
We hebben toen ook een feestje gegeven op de boot voor de crew met natuurlijk BABI GULING,op het succes van de eerste trip en hun goede werk en inzet!!!!!!!!!!!!!!!
hello,ok we are back sorry maar de laatste tijd nogal druk geweest dus no time en ja we hebben tot nu toe maar 1 laptop dus als johan aan het werken is erop kan ik niet schrijven natuurlijk dus wat hebben we allemaal te vertellen???? Oh ja terug in de tijd eerst In september kregen we bezoek van John en Stephan Dit was fun!!!! Ze hadden reeds hun reis geboekt toen wij zelf nog in Belgie waren en ik vond het tof dat ze ons al zo snel wilden komen opzoeken.Toen we ze gingen ophalen in de luchthaven hadden we ons volledig gekleed in traditionele kledij.En je gelooft het misschien niet maar ze hadden johan niet eens herkend!Ja zo goed lijkt hij nu al op een echte balinees,haha. We maakten samen een trip met de boot ,dat was lachen.Het was korter dan de normale standaardtrip maar ik denk dat de crew even moe was na ons verblijf.Maar ze hebben zelf ook veel lol gehad want ze praten er nu zelfs soms nog van. Ik nam stephan ook éénmaal mee op de brommer door Kuta,man man wat hebben we toen gelachen ik denk dat iedereen naar ons keek en heel kuta verwittigd was dat we eraan kwamen!!! Ondertussen is hier het regenseizoen ook al een tijdje bezig en dat gaat zo met z'n ups en z'n downs We hadden zo een weekje van véééééél regen ,natuurlijk het blijft wel warm maar na een tijdje gaat dat wel vervelen.Zeker als je een beetje afgelegen woont en iedere keer met je brommertje er door moet.Dus toen begon de zon weer te schijnen !!!!!Johan was druk bezig op de computer en ik dacht :o ik kan misschien wel een beetje in de zon gaan liggen!!!!!Ja ik was toch wel een beetje bleek geworden vond ik na al die regen.We hadden net terug bezoek gekregen uit Belgie(monique,guy en mireille) familie van mijn schoonbroerke Wim.Als ik zag hoe lekker bruin zij waren na 3weken Bali ja dan was ik een beetje jaloers.hahaha Dus madam ging lekker beetje op het strand bijbruinen.Normaal ben ik niet echt zonneklopper maar ja ge moet er iets voor over hebben niewaar?Het was zalig ,lekker veel wind dus ik kon goed blijven liggen.Maar toen tegen de avond begon ik me een beetje raar te voelen. Oh ja lekker verbrand,stom hé .De ganse nacht heb ik het moeten bekopen:rillen,zweten,en vershrikkelijke hoofdpijn!!!!!Daarvoor moet je hier dan al 7 maanden zijn en iedereen waarschuwen dat het soms gevaarlijk kan zijn in de zon om dan zelf na paar uurtjes genieten met een zonneslag naar huis te gaan.Kheb mijn lesje wel geleerd nu,maar ik had wel een schoon kleurtje bij!!!!! We hebben vorig weekend doorgebracht op de boot met vrienden.Lekker genieten van het mooie Lembonghan,wat is het daar toch rustig!!!!! Snorkelen,zwemmen,en ja lekker eens niks doen. tWas zaaaaalig!!!!Het is natuurlijk ook altijd leuk om de crew te zien en er is altijd wel iets te doen daar.Zo was er nu een trouwfeest en natuurlijk waren we ook uitgenodigd.Eenmaal ze je daar kennen ben je bij iedereeen welkom.De gastvrijheid van de mensen hier is werkelijk niet te beschrijven!!! Zo tot gauw en dikke kus van ons johan en kathy
na een jaartje afwezigheid komen we terug ja je kent dat he altijd druk bezig en en als we dan op de boot zitten kunnen we niet op t internet dus binnen kort gaat kathy daar nog eens werk beginnen van maken want er is nogal het een en ander verandert het laatste jaar tot binnen kort johan
