Toen ik in de lagere school zat was mijn leven geweldig!
Pesten bestond toen nog niet, het maakte niet uit hoe iemand eruit zag of hoe iemand was, iedereen werd geaccepteerd hoe hij of zij was. Ok ik geef toe, er waren momenten waarop we niet met iedereen overeen kwamen, ruzies hoorde erbij, het perfecte leventje bestaat niet. maar ruzies werden snel vergeten. Maar echt pesten, nee dat deden wij niet.
Op school kende iedereen iedereen, het was een hele leuke sfeer. Op de naschoolse opvang was het ook altijd een gezellige boel, we maakte een zo lang mogelijke slang me de dominoblokskes en wanneer er iemand naar huis ging lieten we samen alle blokjes vallen en begonnen opnieuw. Eens thuis maakte iedereen zo snel mogelijk hun huiswerk en dan iedereen naar buiten. Achter onze school was er een grasveld met bomen en struiken waar we elke dag kampen in bouwde en ons te pletter amuseerde. Als het eten klaar was riepen onze ouders ons om met het hele gezin samen te eten en daarna terug naar buiten tot het donker werd.
Peren gaan plukken in een boom en huis-aan-huis gaan brengen, sommige gaven hier dan geld voor, geweldig voor een kind! Zien wat er gebeurde als een auto over een peer reed, belleke trek, ...
Verjaardagsfeestjes waren ook altijd super, veel kadotjes en u rotamuseren in binnenspeeltuinen, buitenspeeltuinen, geschelschapsspelen en veel snoep! En al u vrienden samen op hetzelfde moment zonder excuses daze het te druk hebben met het een of het ander.
Daarbuiten had iedereen ook veel hobby's, niet omdat onze ouders ons wegwouden (zoals nu veel het geval is). Turnen, zwemmen, muziekschool, voetval ( ik was een zeer trouwe supporter die er elke match stond voor de ploeg!) en later kwam hier ook tennis bij. Het samenrijden met de ouders, wie doet ze weg, wie gaat ze halen.
Mijn kindertijd, was de beste kindertijd ooit!
Na deze geweldige tijd kwam.. De middelbare school..
Het eerste jaar vond ik super. De zelfstandigheid om alleen ergens naartoe te gaan dat verder als 5km van u huis is, in de zomer met de fiets, in de winter met de bus. Op de bus zaten we met een groep van ong 10 mensen en elke keer gebeurde er wel iets, of we duwde op de bel als de beuren openstonde, we maakte muziek voor heel de bus, ... dingen die mij nu zo irriteren, maar die toen zo leuk waren om samen te doen. Ik leerde veel nieuwe mensen kennen, voor elk vak een andere leerkracht. De ene al wat toffer als de andere.. Ik had nog nooit zoveel mensen op 1 school gezien als daarvoor. In mijn klas zelf zaten verschillende mensen die uit verschillende omgevingen kwamen. Ieder zijn ervaringe leerde kennen was heel fassinerend.
maar er was ook een minpunt.. mijn bril.. ik had een knalrode bril. Na een ruzie met iemand zei hij dat mijn bijnaam ET was, jawel het alienmonster van in de film. Toen ik dat hoorde deed dat pijn, veel pijn. ik was mij niet bewust van de slechtheid van mensen. Het verdraagzame en respectvolle dat ik altijd kende was niet meer wat het was.
Naarmate de jaren verder gingen kwamen de gedachte van andere belangrijker en belangrijker en ik voelde mij steeds slechter om wie ik op dat moment was. Ik kon mezelf niet meer zijn want ik zou zijn hoe ze wilde dat ik was en hierbij voelde ik mezelf enkel maar slechter worden. Door het vele huiswerk moest ik hobby's late vallen waardoor die afleiding en een stuk van mezelf ook weer verloren ging.
Ik was niet direct het gepeste kind, maar mijn bril zorgde drvoor dat ik wel opmerking bleef kregen waardoor ik wel een gevoel had dat ik gepest werd. Ik zorgde ervoor dat ik lenzen kon krijgen, ik kocht mascara om er mooier uit te zien en na modeartikkele opgezocht te hebben liet ik mijn haar knippen om steeds meer bij te horen. Ik had vrienden waar ik mezelf kon zijn, maar ik wou bij de populaire horen dus ik deed mn best om bij hun op een goed blaadje te staan. En ik was niet de engiste, de persoon waarmee ik al sinds het 1st kleuterklaske mee in de klas zat begon leugens over mij te vertellen en pesterig gedrag te vertonen naar mij toe. Het jaar daarna kregen we andere klasgenoten erbij en ik wou die persoon voor zijn en ik kreeg de klas achter mij en toen hebben we hem gepest, niet hard maar mijn relatie me die persoon die ik al sinds het 1st kleuterklaske kende was voorgoed kapot. Ik werd meer en meer geapprecieed in de klas en ik kon meer en meer mezelf zijn. ik was heel goed bevriend met de populaire mooie jongen van de klas en van heel het jaar eigenlijk. Ik begon meer en meer met hem op te trekken en ik vond het echt leuk. Maar helaas verwaarloosde ik mijn werk op school, door met de populaire jonge mee te gaan, steeds meer en meer, maar eigenlijk kon mij dat niets schelen want ik was blij op dat moment. Tot.. Het meisje waar ik al 2 jaar goeie vrienden mee was en mee in de klas zat begon ineens heel jaloers te zijn en als het van haar afhing mocht ik enkel met haar omgaan, ze begon uit het niets met mij te vechten, ze ging leugens vertellen bij de leerkrachten en begeleiders van de school. Ze had mij 1 keer vast bij de keel, ik kon niet meer ademen en ben toen naar de begeleiders van de school gestapt, zij geloofde mij niet en zeiden dat ik dit verzon om niet naar de klas te moeten. Na de verklaring van de leerkracht die erbij was en enkele klasgenoten gaven de begeleiders toe dat ik niet gelogen had, maar ze rade mij toch aan om naar een psycholoog te gaan. Niemand snapte het, ik werd aangevallen door een zottin en ik moest naar de psycholoog?? Voor de minste zever ben ik dan toch maar gegaan op kennismaking, ik verzon dat er ooit problemen waren omdat op dat moment alles goed ging en ik niets wou vertellen van de jaren daarvoor over ET en die pesterijen. Na dat gesprek moest ik niet meer gaan, maar achteraf bekeken had ik misschien beter alles verteld en dan had ik er toen aan kunnen werken. Want door heel dat gedoe had ik wel een heel ander beeld over de wereld.
Maar voor de rest ging het goed, mijn populaire vriend bezorgde mij een geweldige tijd net als de andere van mijn klas. Haloewel ik wel nog het gevoel had dat er achter mijn rug nog gelachen werd, maar ik deed dit zelf ook. Op het einde van dat jaar had ik een c-attest, net als 3/4de van mijn klas toen. Ik vond dit zo erg dat ik ging blijven zitten, maar de gedachten dat ik terug me de leuke mensen ging zitten vond ik heel leuk. Het maakte mij net zoveel uit daardoor.
Maar toen ik aan mijn bis-jaar begon veranderde alles.. buiten 1 iemand was ik de enigste die van onze geweldige klas in de school bleef. En met die ene persoon had ik ook wel een verleden die het jaar daarvoor weg was. Ik was namelijk verliefd op ne vriend van die persoon en omdat ik ET was peste ze mij daar en hem enorm mee. uiteindelijk zijn we nooit samen geweest, puur door de pesterijen..
Maar dus het bisjaar begon dus al niet goed, ik miste mijn maatjes van het jaar ervoor. ik wist niet goed hoe ik mij bij de volledig nieuwe klas moest gedragen en ik voelde mij steeds minder en minder goed in de klas. Er waren wel klasmomenten die ik geweldig vond en we hadden allemaal verschillende tekens en gebaren die enkel van de klas waren, maar het was niet zoals het jaar ervoor en ik voelde mij steeds slechter en slechter en ik had terug het gevoel dat ik gepest werd, achteraf bekeken was dit niet echt pesten vergeleken wat er daarna kwam (maar das voor later).
Op den tennis was er ene meisje die op een andere school zat die mij pushte om naar die school te gaan.
Op de tennis was het ook een heel gedoe, toen ik daar net ging tennissen was ik sociaal en maakte snel een groep vrienden waar het supergoed mee ging. We hadden ook 1 groep vijanden. Mijn groep vrienden verkleinde snel door het machtsmisbruik van de vijanden(1ervan was namelijk de dochter van..) Maar onze groep overleefde er en werd met nieuwe gezichten vervolledigd. Op een bepaald moment was er ruzie bij de vijanden en de oppenvijand stond alleen en kwam in onze groep vrienden halen. een hele groepsverschijving was hierdoor. waardoor nu een van de vijand in onze groep terrecht kwam. die persoon moedigde mij ook aan om naar die school te gaan. en omdat ik mij in mijn huideige klas niet kon vinden ben ik half het schooljaar veranderd.
Dit doet mij ook aan iets denken, in de andere klas waarwij samen verschillende vakken hadden zat een meiske dat echt een pestkop was en iedereen terroriseerde die haar niet aanstond en ik was dus een persoon die niet aanstond.. ze had mensen achter haar gekregen waardoor ik mij heel uitgesloten voelde. Daarmee was de keuze om van school te verandere gekomen. Ik wou mij terug goed voelen in een klas, ik wou weer mezelf kunnen zijn zonder hierbij gepest te worden.
dus na de kerstvakantie veranderde ik van school..
Het was heel onwennig, ik kwam van een strenge school, naar een school waar de leerkachte niets inzitten met de leerlingen en het niet uitmaakte wat ze zeide, deden f ...
Ik deed mijn beste kleren aan, ik deed mascara aan en zorgde ervoor dat mijn haar goed zat en ik met volle moed naar de nieuwe school. Toen ik voor het eerst binnekwam in de klas was het onwennig want ik werd niet voorgesteld, ik werd voor de deur gezet en ik moest naar binnen. De leerkracht die ik op dat moment had (onze klastitularischà bekeek mij nog nieteens en vroeg ook niets. ik ben toen naast een meisje gaan zitten die alleen zat en begon onwennig wat te praten. Maar ik wist niet dat ik toen op de plaats van een ex-klasgenoot was gaan zitten en dat heel moeilijk was om mij als vervnaging te zien toen. Ik wist dit toen niet en ik ben dit ook pas maanden later achter gekomen. Ik volgde d persoon waar ik ben gan bijzitten omdat ik niets wist in die school, ik had geen rondleiding gekregen of niets dus ik volgde maar. Ik ontdekte dat ze een vriendin was van iemand in de lagere school(een persoon die met 2 jongens tegelijk was en jaloers op mij was omdat ik met de populairen jongens vn haar klas in de lagere school omging en zij er niet bijhoorde). ik dacht dat die een "vriendin" was, maar achteraf bleek dit niet te zijn. de vriendingroep waarin in toen verzeilgt graakde was ook niet helemaal wat ik ervan verwachten. Heel de school was gewoon raar, er liepen mensen rond met roos haar (iets wat ik nog nooit gezien had daarvoor, ook niets mis mee maar raar), er werd gevloekt en niet alleen zomaar, maar ook op leerkrachte en daar werd niets van gezegd, taken niet maken war normaal, ... de school was gewoon niets voor mij, maar ik kon niet terug dus ik moest er maar het beste van maken. Op een dag was in rustig met de groep vrienden aan het eten toen een ervan ineens heel fel op mij afgaf terwijl ik niets gedaan had, ze vroeg waarom ik naar die school gekomen was, ik zei dat de leerstof in de andere school te moeilijk was en het daarom hier probeerde omdat het daar minder theoritsch was. Maar ze bleef doorgaan en zei da ik van school veranderd was omdat ik in de andere gepest werd. ik wist niet wat ik hoorde, ik wist niet wat er gebeurde, hoe wist ze dat, had ik tekenen dat ik gepest werd? heb ik mezelf versproken? ik wist het niet en het heel lang aan mij gevreten. Toen ik niet geaccepteerd werd ben ik maar met andere meisjes uit mn kals beginne omgaan, op de hoop geaccepteerd te worden. en eerst gebeurde dit en ik dacht voor het eerst dat het wel goed ging. Maar bij de vakken die we hadden met andere klassen ging het weer steeds meer mis. Ik durfde niets meer te zeggen omdat het zo een drukke bende was, zoveel mensen die alle aandacht hadden, ik werd nooit echt gevraagd naar wie ik was dus ik dacht dat ze dit dan maar niet wouden weten. Toen we zwemmen hadden en ik mijn onderbroek uitdeed keek er iemand recht naar mijn kruis, ik deed mijn haar toen nog niet af omdat ik daar nog niet aan dacht om dit weg te doen, die persoon was de laatste persoon waarvan ik wou die het gezien had en ze begon direct dat ik overal behaard was en ik werd hiermee uitgelachen en ze vonden dit vies dus ze wouden niet meer in mijn buurt zijn of achter mij zwemmen. mezelf ontharen is iets dat ik zelf nog niet wou, ik was nog niet zover om dit te doen terwijl ik die school het bliljkbaar ongepast was om dit niet te doen, iedereen deed daar alles af, ze gingen zelfs alles al laten waxen. ik begreep dit niet, ik was er nog nooit mee geconfronteerd geworde en nu het zover was was het ineens heeeel hard. sindsdien werd het enkel maar erger en erger. niemand wou met mij een groepswerk maken, niemand wou naast mij zitten, ... ik kwam thuis met kaugwom in mijn haar, met kapotte kleren en ik wist niet vanwaar dit allemaal kwam.. het werd mij teveel en ben toen naar de begeleiders van de school gegaan omdat ik het niet meer aan kon. Ze hadden mij beloofd om er iets mee te doen maar ze lieten mij gewoon stikken. Achteraf werd het alleen maar erger. er werd zelfs aan cyberpesten gedaan, daar ontdekte ik dat mijn bijnaam "den hond" was. en ineens begreep ik verschillende conversaties over honden waar iedereen zo moest mee lachen maar ik er niets van snapte..in heel de klas was er maar 1 jongen waar ik nog iets kon tegen zegge zonder uit gelachen te worden. Maar wanneer de klas dit doorhad zorgde ze ervoor dat ik niet meer tot die persoon kon en ik had ook schrik dat die jongen ook gepest ging worden omdat hij met mij omging. ik voelde mij zo eenzaam.. ik ben nog eens naar de begeleiders gegaan en die zeiden dat ze niets merkte van het gepest en ik een lijst moest maken van wat er allemaal gebeurd is en wanneer. Deze moest ik in de refter maken en ik was daar lang mee bezig. Maar een van die uren had een van de klassen waarmee in enkele vakken samenhad een studieuur en de meiskes kwamen achter mij zitten en vroegen wat ik aan het doen was, ze deden dat ze oprecht geintresseerd waren in mij en voor het eerst voelde ik mij geaccepteerd. ik zei wat ik aan het doen was en ze vroegen ofze eens mochten zien hoe erg het was dus ik liet 1 blad zien omdat ik dacht dat ze echt achter mij stonden. Ze zeiden dat ze het heel erg voor mij vonden en ik merkte ook niet dat ze dit gemeen bedoelde dus ik voelde mij wat opgeluchter dat er toch eindelijk iemand achter mij stond. Toen ik de dag erna naar de klas ging hoorde ik ze in rij de dingen zegge die ik had opgeschreven. ik besefte dat het van de meiskes van de dag ervoor waren en ik voelde mij stom en ne echte lozer, hoe kon ik nog maar denken dat er iemand achter mij zou staan.. Mijn klasgenoten zeiden ook dat ze diene hond nekeer op haar plaats zouden zetten. Ik was bang, ik was heel erg bang. ik durfde gewoon niets meer, ik begon te spijbelen en steeds meer en meer. dit is ook uitgekomen en ik kreeg hiervoor alle schuld en toen ik uitlegde waarom ik dit deed werd dit genegeerd. er heeft nooit iemand een sanctie gekregen voor wat ze met mij gedaan hebben.
De persoon van de tennis die mij naar die school gebracht had negeerde mij op school ook, die wou op school ook niets met mij te maken hebben en ik vroeg mij af waarom ik van school moest veranderen, waarom ik niet gewoon op mijn eerst school kon blijven. die persoon van de tennis speelde het ook vuil van op den tennis doet ze heel vriendelijk en alsof ze mijn beste vriendin was, maar eens buiten de tennis kende ze mij niet..
Op een dag stond de persoon van mijn vorige school, de andere klas ineens in de sporthal toen wij dr waren. Toen besefte ik dat zij, ontdanks ze niet meer op mijn school zat, een van de oorzaken was van mijn gepest.. al was het waarschijnlijk niet enkel haar schuld.. ik kreeg toen weer te horen dat ik mij meer moest scheren, ze vroegen over hele de sporthal terwijl er nog andere klassen aan het sporten waren waarom ik mij nooit scheerde, ik durfde gewoon niet te antwoorden en ze dat ik dat niet mocht van mijn ouders en ik het niet direct nodig vond. Ik heb hier zo'n trauma aan over gehouden dat ik tot op de dag van vandaag er nog steeds aan moet denken, de jaren erna deed ik bijna elke dag al het jaar weg omda ik niets meer wou waarmee ze mij konden pesten. het heeft mij zo gepakt dat ik nu ook geen zin meer heb om het nog te doen..
Maar even terug..
Een paar dagen later denk ik, weet het niet goed meer, werd er in de kleedkamer ineens gevraagd waarom ik nooit iets zei, ze vroegen het aan mij maar ik kon niet antwoorden omdat ze zelf verder bleven vertellen, ze zeiden dat mijn voorganger vele leuker was, dat die teminsten nog iets zei, dat die niet ging wenen enzo verder. Ik zorgde ervoor dat ik als laatste in de kleedkamer bleef en ik begon te wenen, ik begon heel hard te wenen omdat ik echt niet meer kon. en toen kwam er een meiske binnen(een van die meiskes dat er met de brief ook bijwas) en ze troostte mij en vroeg of ik er echt zohard doorzat, dat ze niet wist dat het zo erg was. maar ik vertrouwde haar niet, ze had mij al eens geflikt.. maar ze deed moeite en dat was de eerste keer in lang dat er iemand moeite deed dus ik ging toch met haar mee. ik weet niet of ze dat ooit tegen iemand gezegd heeft, ik weet het niet meer. maar ze peste mij zelf niet meer, het gepest werd niet meer erger, maar het werd ook niet minder, het bleef doorgaan en doorgaan maar het werd teminste niet meer erger. of dat aan dat meisje lag? ik denk ik niet. Was ik het misschien meer gewoon aan het worden, ik weet het niet. maar het heeft mij getekend voor het leven.
Ik herinner mij wel nog enkele momenten, een leerkracht da vroeg of ik volgend jaar nog verderging in de richting en mij daarop uitlachte. Een leerkracht dat een lln uitlacht? dat kan toch gewoon niet meer. Ze vroeg of ik geen alternatief had en toen ik zei dat ik misschien schoonheidsspeciliste wou worden werd dit daarna op mij afgerekend, ze zeiden dat ik da beter kon gaan doen, dan ware zij van mij af en dan konde ze iets doen aan mijne kop..
Op de laatste dag moest ik strafstudie doen omdat ik een vak geskypd hebt terwijl ik aan het wachten was op iemand die mij zou willen helpen.. niemand kwam maar ik had wel stafstudie..
Het moment van het allerlaatste rapport, heel de klas zat aan ene kant van de klas, ik alleen aan de andere kant. onze klastitulatisch deelde de rapporten uit.. Ik was de enigste me een c-attest.. niet omdat mijn punten niet goed genoeg waren, maar omdat ik sociaal niet voldoende presteerde.. ze hebben mij een half jaar gepest, er werd niet aan gedaan en ik moet blijven zitten omdat ik niet sociaal genoeg was???? Ik wou er eerst niets mee te maken hebben, ik wou niets meer met die school te maken hebben, het was gewoon oneerlijk, ik kon het niet vatten.. Ik wou dit laten herbekijken door mensen die hoger stonden, maar dit moest ge melden binnen de 5 dagen na u rapport en ik was hiermee te laat dus ze konden niets doen aan mijn c-attest.
ik was depressief, heel depressief, ik ben toen naar een psycholoog gegaan die mij tipt gaf om mijn zelfvertrouwen naar boven te krijgen, maar eigenlijk hielp dit niets.
Ik besloot dat ik nooit nog iets te maken wou hebben met de richting dat ik deed en nooit meer iets te maken wou hebben met die school of met die mensen van daar. nu denk ik dat ik misschien die persoon van in de lagere school eens moet zegge wat ze mij heeft aangedaan.. maar op dit moment ben ik daar nog niet sterk genoeg voor..
Misschien moet ik die ene jonge die mij niet peste opzoeken en hem bedanken voor war hij, niet, gedaan heeft. Ik weet nog niet wat ik hier allemaal mee ga doen, ik hoop da ik het na deze blog van me af heb kunnen schrijven.
MAAR goed, verder met mijn verhaal want het is nog niet gedaan..
Door al deze gebeurtenissen ben ik troost gaan zoeken in eten, ik kwam altijd maar meer en meer bij..
Ik moet zeggen, dat verschrikkelijk jaar had ik ook een vriend, maar ik vertelde hem niets over wat er op school gebeurde omdat ik bang had dat hij mij ging laten vallen net als al de anderen.
Even over hem.. In het begin was alles echt mooi, hij was een beetje een onzekere jongen die deed wat zijn moeder van hem verwachter maar zijn eigen menig niet echt durfde te zeggen en ik heb hem al het zelfvertrouwen gegeven om dit wel te doen en ervoor gezorgd dat hij zelf zijn eigen keuzen kan maken. Hij was heel goed in muziek en ik steunde hem daar heel hard in. Ik moedigde hem aan om ingangsexamens te doen in een muziekschool en die deed hij ook, en goed want hij was ingeschreven.
Er waren natuurlijk ook strubbelingen, er was een meisje, zijn beste vriendin, die mij echt stoorde, die flirte met hem waar ik bijstond, blijkbaar had zij hem gekust,... en hij zei dat het enkel vriendschappelijk was en ze nooit tussen ons zou komen. Had ik dat toen maar geloofd, want ze was inderdaad niet geintresseert in hem als een vriend, maarjah..
Mijn ex veranderde na het ingangsexamen heel hard, begin zich anders te kleden, van de ene dag op de ander had hij ineens een ander kapsel, hij maakte minder en minder tijd voor mij, hij zei zelfs dat mij 1uur/week zien al genoeg was, maar voor mij was dit niet genoeg. Bij hem zijn was voor mij wegzijn van alle zever en stress.. hij ging steeds meer met andere mensen om die ik niet kende ik hij mij ook nooit aan voorstelde of dat ook niet van plan was. ik was hem steeds meer en meer kwijt en hij deed alsof er niets aan de hand was, het leek dat ik enkel nog maar goed was voor sex, nooit een een deftig gesprek ofzo..hij kreeg meer en meer sterallures, maar ik hield van hem, hij was en is mijn eerste grote liefde. Een weekend hadden we veel ruzie gemaakt en hij bleef boze smse sturen, ik wist niet meer wat ik moest doen en toen stuurde hij de sms, het was gedaan.. zomaar zonder uitleg 1 sms dat het gedaan was.. hij reageerde niet meer alsk belde, niet mee rop smsen, op niets meer.. uiteindelijk kreeg ik hem zover om met hem face to face eens te praten, ik moest alleen beloven dat ik niets zei over het trug goedmaken. ik had veel vragen, maar geen enkel werd beantwoord, tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds de exacte reden niet van onze break-up.. zelfs nu, met een nieuwe vriend, vraag ik het mij soms nog af, waarom? ik wil vooral voorkomen dat ik het opnieuw zou doen. Weten waarom het toen niet gelukt is. Hij zou niet voor eeuwig zijn, maar het deed pijn. na onze break-up hebben we nog veel afgesproken, maar altijd in het geheim, niemand mocht het weten, we hadden ook sex, maar niemand mocht het weten. We hadden eens afgesproken maar toen ik daar aankwam bleek zijn moeder nog thuis te zijn en hij in de douche, ze wist uiteraard niet dat ik ging komen.. toen hij uit de douche was en zij vertrokken was belde ze om te zeggen dat ik weg moest zijn alsze terug was en hij vertelde haar dat hij niet wist dat ik ging komen en dat hij ook niet wou dat ik kwam. Ik snapte niet waarom hij dat zei, hij was diegene die vroeg om te komen.. ok ik wou het maar al te graag, maar hij wou dat ik kwam en hij maakte mij alleen maar zwart bij zijn ouders? Ik snapte het echt niet.. daarna hadden we nog eens afgesproken, toen ik aanbelde deed hij open en zei hij dat ik moest weggaan, ik vroeg waarom en toen zei hij dat hij met de auto ging rijden met zijn papa en dat het niet voorzien was. het was toen winter, ik kon terug naar de bushalte, wachten in de kou op de bus die een uur later pas kwam. Ik kon nergens naartoe want overal had ofwel hij ofwel zijn moeder mij zwartgemaakt dus ik stond daar te bevriezen in de kou. ik heb hem nog gesmst dat ik pas ene uur later een bus had en dat ik het kou had. maar hij reageerde 50 min gewoon niets. toen de bus er bijna moest zijn kwam hij toch kijken en zei hij dat ik het niet had moeten doen, toen ik zei da hij diegene was die mij gevraagd had drong het precies pas tot hem door wat hij mij had aangedaan.. ik heb hem daarna lang niets meer gestuurd, lang nx meer van hem gehoord. ik leerde iemand anders kennen, ik wou verder met mijn leven. Ik heb toen ook sex gehad met hem in de auto. hoe mijn ex dit te weten gekomen is weet ik niet, maar enkele dagen na dit gebeurde stuurde hij dat hij bijna bij mij thuis was en mij wou zien. we hebben toen even gepraat maar het ging al snel verder, ik wou geen sex met hem, na al wat hij mij aangedaan had. Maar hij zei dat hij mij graag zag en ik smolt weer, ik heb hem toen gepijpt en hij stuurde drna nog dat hij mij graag zag maar nog even tijd nodig heeft voor ons terug publiek bekent te maken. Enkele dage later zette hij zijn relatie bekent, maar deze was niet met mij.. het deed pijn, veel pijn. ik dacht aan zelfmoord, ik geef dit toe, maar ik was niet moedig genoeg om het effectief te doen. Als ik er nu aan terugdenk, het deed enkel maar pijn. De persoon waarmee ik drvoor sex gehad heb wou ineens ook nx meer met mij te maken hebben , mijn ex had tegen iedereen zoveel leugens verteld dat niemand meer met mij te maken wou hebben..
Daarna zocht ik troost bij mensen, bij veel mensen, langzaam vertrouwde ik terug mensen en toen kwam er een nieuwe jongen in mijn leven die tot op heden nog steeds mijn vriendje is :).
Terug naar school..
Na mijn ellendige tijd besloot ik dus iets totaaaaal anders te doen, ik wou niets meet te maken hebben met die richting of met die school. teruggaan naar mijn 1st school kon niet, daar hadden ze niet de richtingen die ik wou dus zocht ik een andere school. Ik heb lang zitten nadenken, lang zitten zoeken, lang getwijfeld. Maar uiteindelijk heb ik de stap durven zette, ondanks mijn ouders er eerst niet blij mee waren want de school stond bekent als een krapulschool, maar erger als de vorige kon toch niet.
Een nieuwe school, een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, een nieuwe start dacht ik. In het begin verliep alles vrij vlot, ik vertrouwde mensen sneller dan ik dacht en het ging goed met de studies, de richting lag mij helemaal, veel praktijk en niet te saaien theorielessen.Omdat we een grote klas waren, en de meeste elkaar al kende, waren en verschillende groepen. Ik probeerde bij alle groepen wel goed te staan, maar toen dr ruzies waren vond ik moeilijk mijn draai en ben toen aangesloten bij 1 groep waarvan ik dacht dat het het meeste klitke. maar achteraf heb ik mij dit hard beklaagt, het gevoel van ontrouw kwam terug, ik zag tekene van beginnend pesten en ik wou dit niet, ik wou het niet opnieuw. ik wou niet opnieuw alles beleven zoals ik daarvoor beleven had, ik leerkrachten had ik ook gene vertrouwen dus ik moest het wel alleen bestrijden.Ik heb lang mijn weg gezocht, heel lang en het heeft 3jaar geduurd voor ik weer echt kon zeggen dat ik mensen vertrouwde.
En ik weet niet hoe het komt, maar elke keer rond mijn verjaardag zijn er altijd zoveel ruzies en misverstanden dat ik sinds mijn 18de geen verjaardag meer gevierd heb.
Op een van die verjaardagen was het praktijk en we moesten in groepen werken, ik hoorde mijn groep wat zeuren tegen andere maar ik kon niet bedenken wat ik nuweer fout zou gedaan hebben. toen we materiaal moesten gaan halen had de leerkracht praktijk mij tegengehouden en zij vertelde mij dat mijn klasgenoten vonden dat ik stonk, ze vroeg of ik mij wel douchte en of ik eventueel deo wou gebruiken, ik zei dat ik dit allemaal deed en dat ik ook niet weet vanwaar die geur altijd kwam. Ik moet toegeven, ik ben sinds de lagere school 30 kg bijgekomen, ik verondersteld dat dat er wel veel mee te maken had, maar ik besefte nooit dat het zo erg was en ik wist ook niet wat ik eraan kon doen. ik heb aan verschillende dokters gevraagd of ik hieraan iets kon doen en niemand kon mij helpen.
Ik wil afvallen, het moet nu meteen, ik wil niet meer die dikke zijn me zweetgeur :'( ..
Ik sluit mijn middelbaar, vrij gelukkig af maar met het gewicht van 84 kg.. Voor ik naar de hoge school wou gaan wou ik afgevallen zijn. in de maand juli heb ik opgezocht welk dieet ik best kan nemen, na advies van mijn huisarts ben ik in augustus met een protieinedieet begonnen en dit ging goed, ik verlood 10kg op een maand tijd en ik voelde mij vele beter. Maar toen moest het noodlot toestaan, mijn oma, de grootste vrouw die ge u kunt voorstelle, mijn rots zag dat alles goed ging en verliet ons zodat ze zelf kon rusten. Maar het was moeilijk, ge kon altijd bij haar terrecht voor alles. ik stopte met het dieet en begon aan het nieuw jaar. terug nieuwe school, nieuwe omgeving, nieuwe mensen. Ik had er zin ikn ik ging mee op studentenweekend en het was geweldig, hierdoor kende ik al wat mensen om het jaar mee te beginnen. en het begin verliep goed.
maar het werd moeilijker, de vele groepswerken eiste al snel hun tol en de eerste ruzies kwamen en de roddels starten. en ik dacht dat ik een hele leuke groep had en dat was eerst ook zo, maar deze splitste en zat weer tussen 2 groepen, bij de ene groep bleef het geroddel verdergaan dus ik ging meer en meer naar de andere groep toe en dit werd mij kwalijk genomen. de roddels gingen meer en meer over mij, misschien leek het alleen zo door mijn vorige ervaringen, ik werd paranoia denk ik.. maar sindsdien verliep het weer alleen maar slechter en slechter. ik was duidelijk nog niet over wat er int verleden gebeurd was, maar wist ook niet hoe ik wat aan kon doen..
ik heb 1 ding verkeerd gedaan, ik heb de persoon waar ik samen mee naar school ging vertrouwd, terwijl later bleek dat zij de grootste stoker was om haarzelf in een goed daglicht te brengen. Hierdoor ben ik dat onbewust ook gaan doen denk ik. Het is nooit mijn bedoeling om mensen zwart te maken, maar ik denk door al de gebeurdenissen dat dit een soort schild geworden is. Heel het jaar hield ik mij trouwens aan het gewicht van 70, maar tegen het einde van het schooljaar kwamen er weer wat bij..
Alles wat er met mijn studentenverenigsing gebeurde vond in heel leuk, sjans dat er zoiets nog bestaat om u zinnen eens goed te verzetten! op school waren er 3 leerkrachten die u ofwel graag hadden ofwel niet en ik had weer de pech dat ik een was die ze niet konden hebben. het was lang geleden dat dit nog eens gebeurde, in mijn laatste school in het middelbaar vonden de leerkrachten mij geweldig, mijn praktijk was goed en mijn omgang met iedereen was goed. Maar nu had ik ze dus weer tegen en dit koste mij punten, ik had een taak waarop stond dat alles goed was en ik toch maar een 0/10 voor kreeg, wanneer ik om uitleg ging vragen kreeg ik een afwijzende vinger naar mij, zou wouden niet vertellen waarom ik een 0 kreeg, ik verdiende het gewoon zeiden ze.
gelukkig waren en ook goede leerkrachten.. als ik het niet meer zag zitten kon ik altijd bij hun terecht. al was ik vaak te trots om dit te doen. ik ben ook naar de studentenspycholoog geweest omdat ik er een keek zo onderdoor zat van het vele werk da tik spendeerde aan werk en ik zonder uitleg buizen terugkreeg, de spycholoog vertelde mij dat ik de leerkrachten niets kon maken en ik maar meer mijn best moest doen. het klikte niet met die psychologe en ik wou er ook niet meer naar toe dus ik ging niet meer naar onze afspraak die we gemaakt hadden en ik nam ook niet op alsze mij beld een ik reageerde niet op mails.
Op het einde van het jaar wist ik niet of ik nog verder wou met deze richting, het was heel veel werk en al sik keek wat voor loon ge er achteraf voor kreeg vond ik het niet de moeite, ik had er dat jaar veel tijd, geld, bloed zweet en tranen ingestoken en het leek nog niet goed genoeg te zijn door die 3 leekrachten en ik wou niet meer opboksen tegen mensen in een hogere machtspositie, ik had er gewoon geen zin in. dus ik besloot een te gaan praten met de persoon die mijn stages zou begeleiden(want een van die 3 kut leerkrachten had besloten dat ik geen stage mocht doen omdat ze vond dat mijn administratie niet in orde was, dikke zever maar war kon ge ertegen doen?) maar ik heb toen vrijwilligerstage gedaan en de leerkracht is toch naar mij komen kijken. Toen ik met haar gepraat had zei ze dat ze mij echt in die richting iets zag doen, maar dat ik nu eerst terug naar mijn zelfvertouwen van in het begin van het schooljaar moest gaan zoeken en pas dan kon ik die richting afmaken, ze gaf mij een alternatief maar het was mijn keuzen. ik heb toen lang nagedacht, de hoeveelheid administratie da erbij kwam kijken was niets voor mij dus ik deed het altrenatief, dit was toch maar 1 jaar dus waarom niet?
Ik ging terug naar het middelbaar, 1 jaartje en ik ahd mijn diploma dus ik zocht de voor mij meest geschikte school.
ik wist niet dat er zoveel verschillende scholen waren met 7de jaars in die richting, ik zocht in verschillende omgevingen en uiteindelijk had ik de perfecte gevonden. allejah de perfecte qua jaarrooster. 3 weken stage, 3 weken les + buitenlandse stage van 10 dagen. Hoe meer ik kon bezig zijn, hoe beter! dus na mijn laatste herexamen op 28augustus schreef ik mij direct in in die middelbare school.
Het was een impulsieve beslissing, goed voor mijn opleiding, maar qua vrienden wou dit zeggen, weer een nieuwe school, weer een nieuwe omgeving en weer nieuwe mensen..
Maar ik ging de uitdaging aan, op de eerste dag leerde ik direct iemand kennen dat ook enkel haar 7de jaar daar deed en toen bleek ze ook nog eens in mijn klas te zitten. dus ik dacht, dit komt wel goed.
En in het begin ging het ook weer goed, zoals altij. maar ik merkte al snel het leeftijdsverschil en ook het verschil van waarik altijd inzat (aso-tso en hoge school en nu bso) het was een enorm verschil qua leeftijd maar ook van manier van werken. we leerde dignen die ik al in het 2de middelbaar gezien had, ik heb in heel dat jaar buiten de specifieke vakken niets bijgeleerd. en er waren er enkelen die jaloers waren op het feit dat ik en nog enkele met alles veel sneller wegwaren en daardoor ook minder tijd in dinges staken. maar op de specifieke vakken stond ik dan achter en hierbij moest ik mij wat meer inspannen. uiteindelijk heb ik qua leerstof niet veel moeite moeten doen en op stages was het ook altijd maar beter en beter. de momenten dat ik in de klas moest zitten vond ik gewoon tijdsverspiling en ik ging daarom ook niet graag, er waren ook enkele die zich zo belangrijk voelde dat de klas zelf op bepaalde momenten gewoon niet leuk waren, zelfs al zou ik evenoud geweest zijn en niet van de vorige kennis beschikt hebben. er werden machtspelletjes gespeeld..
groepswerken maakte de machtspelletjes alleen maar groter. ik werd niet gepest, maar het rollenspel van macht en geen macht werd me teveel, ook het begrek aan nachtrust dankzij mijn nieuwe onderburen maakte mij zeer gevoelig en begon soms uit het niets te wenen. die werd een tijd tegen mij erg gebruikt. maar het was nooit persoonlijk zoals anders. het was eerder dat de klas altijd iemand nodig had om kwaad op te zijn en ik was die persoon een tijdje. het was nooit zo erg als vroeger maar ik was blij dat het gedaan was. Toch voelde ik mij niet 100% in die klas, ze waren gewoon zo kinderachtig en deden dingen die ik in het 1st en 2de middelbaar deed, maar niet meer in in een 7de jaar..
Ik had ook veel veel moeite met een meiske van die klas, die loog echt over alles, ze loog zelfs over haar vader dat kanker zou hebben, bleek achteraf niet waar te zijn. en zo loog ze over nog veeeel dingen. Het feit dat ge al liegt over kanker zegt al genoeg. hiermee zijn er heel veel problemen geweest en ik kan er nu nog altijd niet van over. Ze blijft ook nog steeds ontkennen dat er een probleem is, ze zou profficionele hulp gaan zoeken, maar nu zit die in een totaal ondere omgeving dus ik denk da die nu gewoon verder lieg tot ze weer betrapt wordt en dan zal ze zich der weer kunnen uitlullen zeker.. MAAR dat is mijn probleem niet meer ;).
Ik ben op het einde van het schooljaar bij verschillende plaatsen gesolliciteerd en ik mocht op 3 plaatsen beginnen, LUXE ;d maar ik moest kiezen en kiezen is een stuk verliezen. ik was vooral bang dat ik voor het ene zou gekozen hebben en achter af spijt zou hebben da tik het andere niet genomen had. en op dit moment is dit wel heel hard het geval..
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Toen ik in de lagere school zat was mijn leven geweldig!
