ball'in

Inhoud blog

	Slecht nieuws
	Verslag Kersttornooi met Limburg United U17 en mijn basketbalongeluk
	Een goeie eerste seizoenshelft

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

ball'in

basketervaringen

11-01-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Verslag Kersttornooi met Limburg United U17 en mijn basketbalongeluk

Tijdens het internationale kersttornooi in Kortrijk, waar ploegen uit gans Europa naartoe komen, ben ik flink tegen het parket (en de muur!) gesmakt met ernstige gevolgen.
Op dag één hadden we onze beide wedstrijden haast moeiteloos gewonnen. Als eerste ging Zwevegem-Deerlijk vrij makkelijk over de knie.
Het verschil stond al na het eerste kwart op het bord. S avonds moesten we tegen Almonte Eindhoven spelen, een team me een stevige reputatie in Nederland. We hebben ze vanaf de opworp volledig gedomineerd op fysiek en scorend vlak, waardoor ze nooit een bedreiging konden vormen.
De volgende dag moesten we aantreden tegen de Belgische toppers van Oostende in de kwartfinale. Het was zeer belangrijk om goed voor de dag te komen en er vanaf de eerste minuut te staan. Maar de meesten hadden bang van de tegenstander en we begonnen zeer zwak. Het tweede kwart hebben we goed terug gevochten, maar in het derde liepen de Oostendenaars terug uit mede dankzij enkele betwistbare beslissingen van de scheidsrechters op cruciale momenten. De wedstrijd werd uiteindelijk verloren, dus weg finale :,-( We moesten nu spelen voor plaatsen vijf tot acht 8. De tegenstander was Vilvoorde. Ook hier begonnen we weer te afwachtend en dus zette ik mij extra hard in om mijn ploegmaten mee te krijgen. Al snel was iedereen mee en gingen we er vol voor. We scoorden vlot en toen we acht punten voor kwamen wist Vilvoorde even niet meer wat doen. Bij een inworp veroverde ik de bal en sprintte naar de ring. Ik leek ik het vrije pad te hebben voor een simpele lay-up, maar daar dacht één tegenstrever anders over. Hij sprong mij aan in de lucht, bijna op volle snelheid waardoor ik helemaal uit balans ging en naar voren viel vanop anderhalve hoogte. Ik kwam keihard op mijn rechter knie terecht en vervolgens botste ik met mijn hoofd tegen de muur die zeer kort bij het veld stond. De slag was enorm en ik herinner me alleen dat ik terugkaatste als een rubber bal en vervolgens voelde ik alleen maar pijn. Gezien mijn hoofdwonde liet de organisatie de MUG en ambulance komen. Intussen werd ik door mijn nonkel en een aanwezig dokter behandeld. De verplegers deden mij onmiddellijk een halskraag aan om mijn nek te stabiliseren en de MUG arts onderzocht me nog eer ik met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Hier werd mijn hoofdwonde langs binnen en langs buiten gehecht. In totaal 11 draadjes. Het hechten duurde al bij al een half uur maar ik moest nog twee uur in observatie blijven eer ik het ziekenhuis mocht verlaten. Intussen hadden mijn ploegmaten Vilvoorde op karakter ingepakt met 20 punten.
Die nacht moest er gecontroleerd worden of ik geen hersenschudding had en moest ik om de twee uur worden gewekt.
Gelukkig bleek dat niet het geval te zijn en kon ik de volgende morgen mee naar de laatste wedstrijd tegen de Israëlische selectie. Samen met twee andere geketste ploegmaten moesten we vanop de bank toezien hoe onze ploeg hard werkte maar op het laatste signaal de bal over de ring duwden waardoor we met één punte verloren. De teleurstelling was heel groot natuurlijk, maar het was weer een leerrijke ervaring.

Geef hier uw reactie door