Words, once they are printed, have a life of their own. - Carol Burnett
08-01-2012
Nieuwe plek
Ik ga sinds januari verder op www.bloempj.wordpress.com!
Allen daarheen!
12-10-2011
Samenhokken?
Enkele weken geleden, toen ik thuis alweer eens slaande ruzie had, zei Het Lief dat samenhokken een wilde gok zou zijn.. Toen ik gisteren na mijn late shift nog snel een klein half uurtje qtime langs de straatkant ging meepikken en toen mededeelde dat ik verlang naar elke avond bij hem thuiskomen sloeg de bal weer aan het rollen. Het Lief & ik wonen namelijk allebei weer bij onze ouders. Beiden hebben we een samenwonenflop gehad. En het thuiswonen hangt ons allebei ferm de keel uit, schoonst gezegd.
Toen ik gisteren schaamteloos vermelde dat ik verlang naar een ons huisje zocht hij niet ogenblikkelijk de eerste vluchtroute in de buurt, ging hij niet onmiddelijk een hele waslijst redenen-waarom-het-niet-te-doen opsommen. Nee, hij leek zelfs opgelucht. Beter nog, hij deelt mijn verlangen. Het is voortaan dus Ons verlangen.
Een uurtje later ging ik via de virtuele wereld (lees als: sms) de waslijst toer op. Punt 1: Ik sta financieël helemaal nergens. Punt 2: Geen van onze ouders zouden het samenhokken een goed idee vinden. Punt 3: Ik wil zijn kindjes niet forceren.
Het Lief maakte met mijn miniwaslijst komaf met: Financieel sta ik verder, das een feit. Wat onze ouders zouden zeggen, doet er eigenlijk niet toe. De kindjes gaan ooit wel eens stoppen met in het weekend bij Omi en Opi te wonen, dat heeft niks met forceren te maken, Papa zou gewoon verder gaan met zijn leven.
Kort samengevat: Het Lief ziet geen onoverwinnelijk probleem. Er komt een samenhokken-ja-of-nee-gesprek.
06-10-2011
Mijn financieël plan.
"Hoe oud wordt je nu morgen, twintig toch?" "Ja." "Je zult je toch wel volwassener moeten beginnen gedragen." "Hoor wie het zegt."
Het gesprekje met collega D. bracht me op dat ogenblik aan het lachen en zette me even later aan het denken.
Ik wilde altijd al groot worden -weliswaar niet zo groot als ik ben geworden maargoed-. Járen heb ik uitgekeken naar mijn 16de verjaardag, omdat ik vanaf mijn 16de mocht uitgaan. Toen ik uiteindelijk 16 werd, begon ik uit te kijken naar mijn 18de verjaardag, omdat ik dan met de auto mocht rijden..
'Groot worden', het heeft nu eenmaal z'n voordelen. Maar het volwassen worden dat gepaard gaat met het groot worden, moet dat nu echt? Ja, dat moet echt. Als kind denk je na over wat je later wilt worden en om dat te worden moet je groot worden.
Als kind al droom je. Systematisch heb ik een 'my list of happiness' samengesteld. Nu ik twintig ben heb ik me de afgelopen week gerealiseerd dat er bijzonder weinig aangevinkte hokjes -'☑'- zijn. Het gesprekje met de allesbehalve volwassen 33-jarige collega had me onbewust toch aanleiding tot denken gegeven. Ik moet dringend werk maken van mijn 'list of happiness'. Zoveel is duidelijk geworden. Eén van de zovele punten op de lijst is namelijk: een spaarrekeningbedrag om trots op te zijn. Ik begon dus vandaag met het uitwerken van een financieël plan. Het is een financieël strak plan geworden.
Dat heb ik lekker nog mooi niet kunnen verwezelijken. Hoewel, ik ondertussen wel reeds over zo'n soort bedrag had kunnen beschikken. Ik heb namelijk jaren in het weekend gewerkt en werk nu al een jaar full-time & toch beschik ik momenteel over een heel erg zielig spaarrekeningbedrag. Dankjewel 'samenwonenflop-ex-lief'. Wat heeft die relatie me financieel geruïneerd; tijdens & nadien! Damn! Ik probeer er echter niet te vaak bij stil te staan, om de lieve vrede met mijn goed humeur te behouden.
Soit, ik dwaal af, het komt er op neer dat ik noodgedwongen moet werken aan mijn 'financiële-situatie-opmars' & dat ga ik dus ook doen. Ik beloof bij deze plechtig aan mezelf me zo goed mogelijk aan het financiële plan te houden.
Duimen jullie alvast voor me?
30-09-2011
Twintiger.
Mijn twintigste verjaardag is aangebroken. Voor mijn moeder betekent dit concreet dat het vandaag exact 20 jaar geleden is dat ze haar eerste kind heeft gebaard. Voor mij is het een dag, een dag waarop mijn facebookpagina overladen wordt met gelukswensen en mijn gsm elke 5 minuten afgaat..
Ie-der-een wil mij namelijk een heel goed jaar toewensen. Mensen die me nauw aan het hart liggen, mensen die reeds zo goed als uit mijn leven zijn verdwenen, mensen die ik slechts als 'een kennis' beschouw, mensen waarvan ik even moet nadenken wie ze zijn en waar ik die mensen ook al weer heb leren kennen, collega's, ... Echt ie-der-een. Leuk wel, dat er vandaag eens door heel veel mensen aan mij wordt gedacht (uiteraard mede dankzij de birthday-reminder op facebook maar soit, men denkt vandaag aan mij, of toch even).
Twintig! Een nieuwe voordeur! Een nieuwe start! Een kans om het verleden achter me te laten en opnieuw te beginnen als jonge twintiger. Ik ben -zoals ik vroeger altijd wilde- groot geworden.
18-09-2011
Het Lief & de blog.
Het Lief heeft weet van de blog.
Daarmee bedoel ik dat hij weet dat ik recentelijk weer blog. Daarmee bedoel ik dat hij ook weet dat ik het vroeger ook nog heb gedaan (voor wij elkaar kenden). Daarmee bedoel ik niet dat hij weet op welk URL-adres deze blog te vinden is. Daarmee bedoel ik ook niet dat hij intresse toont.
En net dat laatste vind ik nogal vreemd. Of zou dat volstrekt normaal zijn? Ik heb hem vermeld dat ik weer aan het bloggen ben en hij beschouwt dit als een 'weer opgenomen draad' en zegt dat: 'als ik wil bloggen, ik dat dan moet doen' Punt.
Hij vraagt niet naar de onderwerpen van de blogberichten, hij vraagt niet naar het URL-adres. Hij wil het dus simpelweg niet lezen. Ik weet eigenlijk ook niet of ik wel wil dat Het Lief dit allemaal zou lezen. Dit dan eerder voor het geval dat ik mijn ergernissen met betrekking tot hem in mogelijk mindere tijden hier nogal ongezouten zou gaan uiten.. Maar toch blijf ik het vreemd vinden dat hij, als nieuwsgierig persoon, niet nieuwsschierig is naar wat voor 'blogberichten' zijn vriendin de wage virtuele wereld instuurt.
