Ik nam dit jaar geen voornemens, of beter gezegd; Bij het afsluiten van 2013 nam ik me niets voor. Ik liet de goede voornemens aan me voorbijgaan. Op zich niets vreemds, gezien ik nog nooit heb meegedaan met de goede-voornemens-hype. Toch heb ik een beslissing genomen om het jaar mee te starten. Ik had me tot 09 januari nog niet geschoren en dacht bij mezelf 'waarom geen baard laten groeien?' Ik word dit jaar 35 en heb nog nooit een baard laten staan langer dan de ongeschoren stoppels. Ik googlede wat om te zien hoe ik een en ander best aanpakte en las dat ik 4 tot 6 weken niets mag doen met m'n baard, behalve wassen. Niet bijknippen, trimmen, vorm geven, niets. Ik zie er ondertussen uit als een landloper met een onverzorgde kin en bovenlip. Ik was via de vele sites gewaarschuwd voor deze periode, met name voor de reacties uit m'n omgeving. De eerste die me aansprak, niet negatief en enkel om me er op te wijzen dat hij zag dat m'n baard langer werd dan de normale 'niet geschoren look', was een collega. Die collega had zelf de 'niet geschoren look' en biechtte op dat hij zich nooit scheert behoudens op de dagen dat hij ook z'n hoofd scheert. Ja, die collega is kunstmatig kaal, hoeveel haar er zou op staan mocht hij het laten groeien, op zijn hoofd bedoel ik, kan ik niet zeggen; Ik heb hem altijd zo gekend, kunstmatig kaal. De tweede die me een opmerking gaf was m'n dochter van 6, die zei: 'ge stekt' en dit duidelijk niet plezant vond. De derde ervaring ervoer ik als positief, met m'n zoon in m'n nek, om hem te verhinderen rond te crossen tijdens het wachten op 'zus', streelde met beide handen langs beide zijden over m'n wangen. Z'n vingers speelden met m'n haren en hij begon spontaan te vertellen in welke richting de baard zachter was en in welke richting de baard z'n vingers prikte. Ik was echt aan het genieten van de aandacht die m'n baard kreeg. De reactie die ik vandaag kreeg liet me besluiten om het bloggen te hervatten met als onderwerp deze baard. De vierde reactie kwam van m'n vrouw. Mijn echtgenote is niet akkoord met mijn eenzijdige beslissing een baard te laten groeien, ze vroeg me waarom. Ik kon geen beter antwoord verzinnen dan : 'omdat het gratis is'. En kreeg prompt ten antwoord dat het commentaar en gezaag dat ik er bij zal krijgen van haar uit ook gratis zal zijn. Ga ik door de knieën voor m'n vrouw? Probeer ik haar te overhalen om akkoord te gaan met m'n beslissing? Hou ik het been stijf? Voorlopig houd ik vol, en blijf ik bij mijn beslissing om een baard te laten staan dit jaar, en misschien wel voor langer. Deze blog zal dus vanaf nu gaan over m'n baard, tot hij wordt afgeschoren. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat 2014 het jaar van de baard wordt.
