Aan alle mensen die hier nog steeds een bezoekje brengen
Deeeeeeeeeeeee show is afgelopen, de klus is hier geklaard
da kaartje in uwe zak ... da is nu nix meer waard
het cultureel gehalte van deze show was nul
maar 't is zeker nie den eerste keer da ge
hier zit voor flauwe kul
Toch bedankt voor het leven in deze brouwerij
en ik zeg tegen jullie en jullie tegen mij:
ge moogt naar huis gaan
vaarwel goodbye
ga maar naar huis
ein feif voor tswei
ge moogt naar huis gaan
vaarwel goodbye
ga maar naar huis
en tot in den draai
Juuuuuuuulien da was ne crack
in automechaniek
hij stapte naar de au tomobielfabriek
maar die fabriek die stond nemeer waar ze gistere nog stond
die fabriek die kwam in Moskou tevoorschijn
uit de grond
en Julien die panikeerde
wat gebeurt er nu met mijijijij
en weet ge wat de directie tegen
ons julienke zei:
ge moogt naar huis gaan
vaarwel goodbye
ga maar naar huis
ein veif voor tswei
ge moogt naar huis gaan
vaarwel goodbye
ga maar naar huis
en tot in den draai
Ne crapuleuze gangster had ne mens of twee vermoord
de rijkswacht en politie
hadden em opgespoord
maar het gerecht had nie veel goesting
het gerecht had geenen tijd
het dossier was onvolledig en de bewijzen waren kwijt
en het gevang zat stampenvol er kon
niemand nimmer bij
en weet ge wa de rechter tegen de gangster zei:
ge moogt naar huis gaan
vaarwel goodbye
ga maar naar huis
ein feif voor tswei
ge moogt naar huis gaan
vaarwel goodbye
ga maar naar huis
en tot in den draai
Ze zeggen dat aan alle mooie liedjes een einde komt, wel vandaag is dit het geval voor ons. Onze laatste dag in Manila en dus ook de Filippijnen is reeds aangebroken. Wie had ooit gedacht dat dit er al zo snel op zou zitten? Maar we hebben hier enkele onvergetelijke maanden beleefd waartoe we hoogstwaarschijnlijk nooit nog een kans zullen krijgen. En om dit dan nog eens samen te mogen beleven als een koppel maakt het nog zo veel mooier en volmaakter. Enkel met kerst en nieuwjaar hebben we efkes een dieptepuntje gehad waar we onze familie en vrienden ernorm misten maar voor de rest is de tijd voorbijgevlogen. We hebben ook enkele fantastische reizen kunnen maken en landen kunnen bezoeken waar we anders nog niet eens zouden kunnen over dromen! Ook aan mijn avontuur als vrijwilliger heb ik niets anders dan goeie ervaringen over gehouden en ben dus ook zeer content dat ik mer hieraan gewaagd heb, want om die 1e stap daarvoor te zetten, da's toch niet zo simpel hoor! Verder hebben we hier ook enkele fantastische mensen leren kennen die we ongetwijfeld zullen missen (ondanks enkele ergerlijke kantjes van de Filippijnen die we er met zeer veel plezier bijgenomen hebben). Hopelijk zien we enkele van hen hen ooit nog terug in België, wie weet. Dan is er nog iets wat ik reeds een hele tijd verzwegen houd, maar waarop ik natuurlijk niet minder trots ben. We verwachten namelijk een kindje. Vandaag ben ik 14 weken en 3 dagen ver, dus mijn kritieke periode is reeds voorbij. In België weet zo goed als niemand het, zelfs onze ouders weten nog van niets. Hopelijk nemen ze ons dit niet kwalijk maar het was voor hun eigen goed. Anders zouden ze toch maar constant ongerust geweest zijn, vooral dan als we een buitenlandse reis zouden maken. Nog een reden waarom we nog niets gezegd hebben is omdat het toch nog altijd veel leuker en persoonlijker is als je dit in het echt kunt vertellen dan over de telefoon of via een mailtje. Maar nu begint het toch wel te kriebelen om het te vertellen hoor! Ik heb het de 1e 3 maanden zeker niet makkelijk gehad. Vooral in februari heb ik enorm afgezien en last gehad van misselijkheid. Daarom ook dat we in februari niet veel uitgestoken hebben! Ik was hiervoor veel te zwak en slecht. Enkel 's avonds kon ik mijn eten binnenhouden en moest ik niet overgeven. Nu is het al stukken beter maar heb nog altijd last van misselijkheid, vooral's morgens dan. Als ik 's middags goed eet (als dit me lukt) ben ik al veel beter. Gelukkig heb ik een schat van een ventje die me hierin enorm gesteund heeft. Ik weet niet hoe ik dit zou overleefd hebben zonder hem hoor. Hij zal zo'n goeie papa zijn, daar ben ik zeker van! Mijn zwangerschap is ook de reden waarom we de laatste maanden niet meer zijn gaan duiken, jammergenoeg. Maar het is het waard hoor!
Deze avond hebben we een klein afscheidsfeestje gepland voor enkele collega's van Björn + de leraressen van mijn schooltje. We waren in het totaal met zo'n 16 man, dus een gezellige groep. We zijn gewoon op het terras van een restaurant een kleinigheidje gaan eten en iets gaan drinken. Wat is het toch leuk om hier te trakteren. Dat kost hier allemaal geen geld. Voor de hele avond eten en drinken voor 16 personen hebben we zo'n 60 euro betaald. Probeer dat maar eens in België. Het is een zeer gezellige avond geworden. We hebben ook enkele mooie cadeautjes gekregen als aandenken aan ons avontuur hier. Nog 2x slapen en we keren terug naar het koude, natte België.
Opnieuw zit onze 4-daagse reis erop. Jammer genoeg ook de laatste hier in de Filippijnen. Om 12u vertrekken we richting luchthaven dus veel kunnen we niet meer doen behalve op het gemak nog iets gaan eten. Blue Marlin (zwaardvis) is overigens nog een vis die hier zeer populair is en ook zeer lekker is op de barbecue. Om 16u40 is onze vlucht terug en tegen 18u30-19u staan we terug in een snikhete condo. Dezez avond gaan we nog een laatste bezoekje brengen aan Joeri en Tina en voor de eerste keer aan hun baby'tje dat woensdag geboren is. Ze waren zo vriendelijk om ons uit te nodigen om iets te blijven eten en daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen. Het is een prachtig kindje, maar nog o zo klein. Ook het eten was overheerlijk. Barbecuekoning Joeri heeft zijn naam weer waargemaakt.
Deze voormiddag hebben we om 9u afgesproken om te gaan snorkelen. Vandaag zijn we wel ergens anders gaan ontbijten, aangezien het in het hotel echt niet te eten is! Een heel bord met vers fruit en 2 sneetjes brood met confituur. Meer moet dat niet zijn! Ditmaal waren ze wel eens op tijd klaar. We waren met 7 personen. Er was nog een koppel met een kindje mee. Tegen 9u45 zaten we reeds in het water. Zalig gewoonweg! De zee was wel behoorlijk ruw op de 1e plaats waar we gestopt zijn, wat het niet zo makkelijk maakte om te snorkelen en wat er ook voor zorgde dat we reeds onze portie zout binnenhadden voor vandaag! Maar er zaten zeer veel vissen en aangezien we wat koekjes bij ons hadden, kwamen ze ook zeer dichtbij. Hierna zijn we naar een nabijgelegen eiland gevaren waar er 2 grotten waren en hebben we hier een bezoekje aan gebracht. Zeer mooi eiland. Eindelijk ook eens iets dat ze mooi onderhouden hebben, want dat zie je hier niet veel hoor! Op de terugweg zijn we dan nogmaals gestopt om te snorkelen. Hier was het water wel rustig zodat je je zalig op het water kon laten drijven. Tegen 13u waren we terug aan onze vertrekplaats. Om 14u werden we terug verwacht om nog eens een poging te doen om met de buggy te gaan rijden. We hadden dus maar een uurtje om iets te gaan eten. Onderweg kwamen we een Italiaan tegen en pizza zag ik eigenlijk wel zitten. We hadden een heel goede keuze gemaakt want de pizza's waren er zeer lekker. Om 14u waren we dus klaar en zelfs Mon en Marys stonden op tijd aan het hotel. Maar wat bleek? Het andere koppel was nu veel te laat en kwam uiteindelijk maar om 14u30 opdagen! Gelukkig waren er deze keer wel nog quads en buggy's. We zijn naar boven op een berg gereden langs moeilijk bereidbare wegen, maar ideaal met quads, vanwaar je een prachtig uitzicht had over een deel van het eiland en van de zee. Op de terugweg heb ik me eens aan het stuur gewaagd en ik moet zeggen, het was zalig! Jammer dat het na een uurtje al voorbij was, had wel nog een toertje zien zitten hoor! Wel heel veel stof, maar da's ook een beetje logisch hé. Op de terugweg zijn we gestopt aan een bar waar ze de beste shakes van het hele eiland zouden moeten hebben en inderdaad, ze waren zeker niet slecht. Er zat ook enorm veel volk, dus er waren nog andere mensen die er ook zo over dachten. Daarna hebben we terug naar het hotel gewandeld. 's Avonds zijn we dan naar 1 van de chiquere hotels geweest om hun buffet uit te testen. Dit was zeker een goede keuze want het buffet was superlekker en ook enorm gevarieerd. Je had uit zoveel dingen keuze dat je met moeite van alles kon proeven. Er waren ook eens aardappelen en dus niet alleen rijst. Njammie! Hierna hebben we niet veel speicaals meer gedaan en gewoon nog even naar een filmpje gekeken op onze kamer aangezien het reeds een vermoeiende dag geweest was.
Gisteravond (of beter gezegd deze morgen) zijn Mon & Marys rond 5u thuis gekomen, dus zij lagen nog zeer diep te slapen toen wij wakker werden. Dat is eigenlijk nog iets waar Boracay gekend voor is: zijn uitgaansleven. Beetje vergelijkbaar met Ibiza bij ons. We zijn eerst het ontbijt gaan uittesten in het hotel (was in de prijs inbegrepen) maar is serieus tegengevallen. Het was een typisch Filippijns ontbijt, echt niets voor ons dus. Mon & Marys zijn voor de verandering na hun ontbijt opnieuw gaan slapen. Björn en ik hebben dan een gezellige wandeling gemaakt langs het strand. Hierna was het alweer tijd om iets te eten. Rond 14u waren we terug op de hotelkamer. Om 16u moesten we vertrekken om met een buggy te gaan rijden dus we hadden nog tijd om een duik te gaan nemen in de zee. Om 15u45 waren we terug aan de hotelkamer maar was er geen spoor meer te besperuen van onze 2 kamergenoten. Uiteindelijk zijn ze om 16u15 gearriveerd. We waren dus te laat voor onze afspraak met als gevolg dat ze onze quads en buggy's reeds aan een andere groep doorgegeven hadden. Na een uur wachten wisten ze ons te vertellen dat de rit vandaag niet meer door zou gaan aangezien het sebiet donker zou beginnen worden. Een hele namiddag dus verspeeld voor niets en omdat Filippijnen nooit eens op tijd kunnen komen. Zeer frustrerend. Ze kunnen ook niet toegeven dat het hun fout was, nee hoor, het is de fout van de verguurders hé, omdat zij de wagens reeds doorverhuurd hadden. Typisch! Tegen dat we daar dus weggegaan zijn was het 17u45. Hierna zijn we gestopt aan een winkel vanwaar we te voet teruggekeerd zijn naar het hotel. Onderweg zijn we wel nog even gestopt om te genieten van de zonsondergang en natuurlijk ook nog een aperitiefje te drinken om de avond toch goed te kunnen beginnen. 's Avonds zijn we dan op zoek gegaan naar een verse gegrilde kreeft om te eten. Eentje met een looksaus en eentje met een zachte chilisaus. Onvoorstelbaar lekker gewoonweg en ook nog eens stukken goedkoper dan hetgeen je er bij ons zou voor betalen. Daarna hadden we wel zin in een lekker drankje om alles wat te laten zakken en zijn we naar een bar (in de open lucht op het strand) geweest om iets te drinken. Er was hier ook een live band aan het spelen wat het nog wat aangenamer maakte. Mon en Marys wilden hierna nog een stapje in de wereld zetten, maar hier hebben we vriendelijk voor gepast. Een discotheek is nu niet echt Björn zijn ding. Bovendien was het al een mooi uur om ons bedje eens te gaan opzoeken.
Voor de verandering nogmaals vroeg uit de veren! Vandaag staat Boracay, een klein eiland in de Filippijnen, op het programma. Onze vlucht vertrekt met een klein beetje vertraging om 8u30. Na een kleine 40 minuten zijn we al in de luchthaven. Daarna moeten we wel nog een anderhalf uur durende busrit maken en daarna nog een 10 minuten op een boot vooraleer we op ons eilandje toekomen. Dan staat ons nog een ritje met een tricycle te wachten. Gelukkig zijn de tricycles hier een heel stuk groter dan in Manila, zodat we eigenlijk nog behoorlijk comfortabel zaten, ondanks onze bagage. Onze koffer kon gelukkig op het dak. Daarna moesten we nog 5 minuten wandelen naar ons hotel, want aan het strand mogen geen tricycles rijden. Ik moet zeggen, we waren aangenaam verrast bij onze 1e indruk van Boracay. We waren hier eigenlijk een beetje met heel veel vooroordelen naartoe gekomen maar op het 1e gezicht ziet het er prachtig uit. Waarom vooroordelen? Wel, het is het 1e wat de Filippijnen hier aan je vragen: "Ben je al naar Boracay geweest? Dit is het mooiste eiland van de Filippijnen". Je moet wel weten, zelf zijn ze er wel nog nooit gewe'est. Dus wij dachten dat dit een beetje een utopie ging zijn. Ook werd ons, nadata we reeds gebeokt hadden natuurlijk, gezegd dat de 4 dagen dat wij gingen het de drukste dagen van het jaar waren, waar we natuurlijk ook niet echt naar uitkeken. Maar hier is dat gelijk toch nog niet zo druk als bij ons hoor! Enkel 's avonds was het wat drukker, maar niet storend, juist gepast gezellig druk. Ze hebben hier ook rare zwemgewoonten. De Filippijnen zijn doodsbang dat hun kleur donkerder zal worden, dus 's morgens en 's avonds na zonsondergang zit het strand goed vol, terwijl er 's namiddags geen kat te bespeuren is aan het water. De meesten zwemmen ook met hun kleren aan, zodat ze nog minder kans hebben om te kleuren. Rond 12u kwamen we aan in ons hotel. Onze kamer was echter nog niet klaar, dus zijn we dan maar eerst iets gaan eten in een restaurantje. Boracay is overigens voor 2 dingen bekend: voor zijn parelwitte stranden en voor zijn verse vis en schaaldieren. Dit laatste hebben we dan direct ook getest. Een mooie plateau met verschillende soorten vis en schaaldieren om te delen onder ons vieren. Aja, we hebben dus weer wat gezelschap meegenomen. Mon vergezelt ons opnieuw, samen met een collega van hem: Marys. Het eten was zeer lekker. Tegen 14u zijn we dan naar het hotel gegaan om in te checken. Het hotel zag er van buiten (met een zwembad) en vanuit de lobby zeer goed uit, maar vanaf je in de gang kwam veranderde dit al helemaal. Enorm lange gangen, donker en saai. De kamer was ook een teleurstelling. Een kleine kamer die we moesten delen met 4. Gelukkig is dit toch enkel om te slapen en waren het ook nog goede bedden. Hierna hebben Björn en ik ons omgekleed om wat verkoeling te vinden in het water, wat we wel konden gebruiken want het was opnieuw snikheet! Mon en Marys daarentegen waren moe en wilden wat slapen (echte Filippijnen dus, die doen niets anders dan slapen en dit op het mooiste uur van de dag, wat een verspilling!) Het water was overeigens zalig en zo blauw! En inderdaad, het zijn hier parelwitte stranden! Rond 16u30 zijn we dan naar de hotelkamer gegaaan om wat geld te gaan halen zodat we konden gaan aperitieven. Mon en Marys lagen nog steeds stevig te slapen. Het is hier in elke bar elke namiddag of avond happy hour, dus daar moeten we dan toch ook gebruik van maken hé. Wanneer we na een uurtje terug op onze kamer kwamen waren ze eindelijk wakker en wilden ze gaan zwemmen. Dit leek mij echter een beetje te koud, dus ik heb vriendelijk gepast en wat genoten van de zonsondergang in de plaats. Het wordt hier namelijk om 18u al donker. Dat mis ik toch wel een beetje hoor, die lange zomeravonden! 's Avonds nog een wandeling gemaakt en iets gaan eten in het hotel waar er een buffet was op het strand. In bijna elk restaurant is hier een buffet op het strand 's avonds, zeer gezellig!
Nog even geduld. Veel tijd om Els haar dagboek over te schrijven is er niet. Gisteren en eergisteren heb ik mijn pc eindelijk in elkaar gestoken en sinds gisteren werkt onze internetaansluiting ook weer. Ik zal proberen om dit weekend het typwerk te doen en dan zwier ik het maandag online. Ondertussen is het leven weer z'n gewone gangetje beginnen gaan. Iedere dag 50 minuten rijden naar 't werk in plaats van 5 minuten wandelen. 't Is uit met de pret. Vanavond is het kiessouper van de Studentenfanfare. Toch nog een beetje pret dus.
Voilà, we zijn goed aangekomen. Onze eerste nacht in ons nieuwe huisje is voorbij. Wel niet veel geslapen, van 11u30 tot 3u30. Om 4u30 zijn we dan maar opgestaan en beetje beginnen uitpakken. De volgende dagen zet ik wel nog eens het verslag van Boracay online.
Voilà, ons laatste reisje zit er ook weeral op. Nog 2 keer slapen en het mooie liedje is uit. Boracay was beter dan we verwacht hadden. We hadden ons aan een supercommercieel en superdruk, volgebouwd strand verwacht, maar dat bleek helemaal niet het geval te zijn. Aangezien de Filippijnen Witte Donderdag en Goede Vrijdag niet moeten werken, is het paasweekend het drukste weekend van het jaar in Boracay, maar al bij al viel het zeer goed mee. Het enige nadeel was dat er heel wat algen in het strandwater zaten, dus om te zwemmen moest je eerst enkele meters door de algen waden. Binnenkort meer over Boracay in Els haar dagboek! De foto's staan in ieder geval al online. Deze keer was het echt een relaxvakantie.
