Hallo jullie allemaal,

Ik beloofde jullie al van nog verder te vertellen over mijn recente avonturen…

Wel, vrijdag ben ik nog teruggegaan, maar deze keer samen met mijn man.

Ja, dat klinkt een beetje als een vreemde situatie , maar zo voelde het helemaal niet, hoor.

Ze reageerde weer heel enthousiast toen ze ons zag. Ze zei nog dat ze me moest bedanken, want dat ze door de aardbeien eindelijk toch haar ontslag had gekregen van haar baas. Ik schrok er een beetje van . Dat had ik niet verwacht en ik voelde me er een beetje vervelend bij, maar ze stelde me gerust. Ze vond het niet erg. Ze was er eigenlijk blij om. Ik stelde voor dat ik altijd wel een manier kon bedenken om me te bedanken , en ze lachte uitbundig.

Ondertussen, toen ik naar het toilet was, was mijn man met haar al een babbeltje begonnen.

Hij was al te weten gekomen dat ze gescheiden is, kindjes en dat ze ongeveer mijn leeftijd is.

Toen ik terugkwam van mijn sanitaire stop, pikte ik meteen mee in met het gesprek en vroeg mijn man of ze nog een relatie had. Ze vertelde dat ze even genoeg had van mannen (Yes!! ). Dus mijn man vroeg of ze dan voor de meisjes was. Ze zei: “Neen, neen…… Ale ja, neen, ja…. Voorlopig ben ik niet klaar voor een vaste relatie…” En ze keek er een beetje beschaamd of verward bij.

Mijn man had meteen zijn conclusie klaar, en veronderstelde dat ik geen enkele kans had, dat ze toch niet op ‘meisjes’ valt . Voor mij was dat niet meteen zo duidelijk, ze herpakte zich wel heel erg snel, nadat ze dat had gezegd… Samen kwamen we tot de conclusie dat geen van beiden uit te sluiten waren. Dus weer geen duidelijkheid.

Ondertussen was ik (mijn man, eigenlijk, de eer gaat naar hem) via het klassieke roddelcircuit te weten gekomen dat ze ‘er niet vies van zou zijn om ook met de meisjes te spelen’. Maar ja, wat wil zo’n roddel nu eigenlijk concreet zeggen? Tja weinig of niets natuurlijk, maar ik hoop zoals zo vaak wordt beweerd, dat er waar er rook is, dit keer ook vuur is…

Later vertelde ze nog dat ze wel enkele opties had voor een nieuwe job, maar nog steeds onduidelijk.

Ze zou de volgende dag haar laatste dag daar werken.

Ze vroeg of wij toevallig niet wisten waar ze nog een serveuse zoeken (mijn man is kelner). Ik beloofde haar dat ik het zou laten weten en vroeg haar nr. Ze twijfelde en zei dat ze het niet van buiten kende , maar dat ze me zou Smsen, zo had ik haar nr ook. Weer mis, natuurlijk, zo had ik haar nr nog niet!

Later moest ze weer aan het werk en had ze nog weinig tijd voor een babbeltje.

’s Avond was ik een beetje in paniek, want misschien zou ik haar niet meer terugzien. Als ze stopte met werken, daar. En misschien was ze zelf ook ‘bang’ om te Smsen en hoorde ik niets van haar .

De volgende dag moest ik naar een feestje en besloot om nog even de stad in te gaan voor een cadeautje en nog even snel bij haar ene koffie te gaan drinken. De zenuwen gierden weer door mijn hele lijf en ik trilde helemaal, toen ik daar zat en me had voorgenomen om mijn kans te grijpen en haar te laten weten dat ik bi ben en wat voor haar voel.

Dikke, brute pech, want haar baas en collega’s stonden constant op het terras en ze had helemaal geen tijd. Toen ik aan haar de rekening vroeg,z ei ik ook meteen: “S. Ik wil graag met jou over iets babbelen, maar ik heb zo het vermoeden dat het hier niet de geschikte plaats of nu niet het geschikte moment is…” Ze keek even verbaasd en zei dat ik haar nu wel heel curieus maakte. (YES!!)

Ik vervolgde: “Zou je het anders zien zitten om eens iets te gaan eten of drinken, dan hebben we de kans?” Ze antwoordde: “Ah ja, ja, jaja da’s goed…. Wanneer, waar? ” Ik liet de keuze aan haar. Ze dacht even na en stelde woensdag voor om 12.00 u. in een restaurantje/cafétje dat ik niet kende. Ze zei dat het achter de hoek was, maar dat ik zelf ook iets mocht voorstellen. Ik stelde haar en mezelf gerust en zei dat ik het wel zou vinden (mijn man, toch). Dom, dom, dom!!! Want nu blijkt dat de naam die ik had verstaan helemaal niet bestaat. Sh*t!!! Wel ben ik te weten gekomen dat er nog 2 mogelijkheden zijn als alternatief. Een naam die van klank redelijk gelijkend is. Dus dat wil zeggen dat ik het verkeerd heb verstaan (mogelijk, want druk terras buiten). Of een naam die een link heeft met de andere, en dat zij zich van naam heeft vergist (ook mogelijk, want ze had wat tijd nodig om na te denken).

En dan nog een derde optie, natuurlijk… Dat ze me gewoon wilde afwimpelen. Maar die gedachte kan ik niet verdragen…!!! En dat soort persoon lijkt ze me ook niet te zijn.

Ik opteerde eerst voor de meest gelijk klinkende naam, aan het begin van de straat. Maar dit blijkt gesloten te zijn op woensdag en donderdag! De andere, verder in de straat, is wel open, maar lijkt er helemaal niet op van klank.

Nu ben ik dus helemaal in de war en heb vannacht bijna niet geslapen van de stress.

Ik weet geen oplossingvoor dit probleem. Ik heb haar nr niet, dus kan het niet vragen, ze werkt niet meer in die bistro en ze smst me niet, waarschijnlijk (hopelijk) omdat ze verwacht dat we een concrete afspraak hebben.

Ik weet helemaal niet wat te doen… Ik denk eraan om mijn auto te parkeren aan het begin van de straat en te wachten buiten, voor het gesloten restaurant. Daagt ze niet op, of komt ze niet voorbij tegen het afgesproken uur, dan ga ik naar het tweede adres. En dan hoop ik dat ze daar zit of me smst of belt wanneer ik er niet ben op het afgesproken uur, of op de afgesproken plaats.

Pfff stress!!! Ik heb hartkloppingen en zweethanden… Kan niet slapen of eten en me niet meer concentreren. Verliefd zijn kan toch onmogelijk gezond zijn?!

Ik hou jullie nog op de hoogte of en hoe mijn date zometeen zal verlopen!!!

Steunen jullie me in gedachten, alsjeblieft…?!!

Liefs,

Ellen

03-06-2009 om 08:44 geschreven door Ellen  

Hello,

Wat is dit toch een verwarrende periode in mijn leven, op dit moment… Enorm druk met de verbouwingen van ons huis, veel werk en dan natuurlijk dan nog de vlinders die fladderen in mijn buik… Deze week hebben ze niet stil gezeten!

Woensdag wilde ik gaan lunchen, om S te zien, maar die dag werkte ze weer niet. Blijkt dus haar vaste vrije dag te zijn… Ik was die dag wel enorm teleurgesteld, want ik wilde haar graag zien en even de kans krijgen om met haar te praten en misschien ook deze keer avances proberen te maken. Weer mis natuurlijk…

Donderdag dan maar weer terug gegaan. Ik had al van de dag voordien gereserveerd om zeker te zijn van een leuk en interessant plekje. Die ochtend was ik net naar de kapper geweest en mijn haar net een beetje lichter laten kleuren en net wat anders laten knippen… Eigenlijk ook een beetje voor haar, maar gewoon ook omdat het weer eens hoog nodig was…

Toen ik in de bistro binnenkwam, was het eerste wat ze vroeg: “Is er iets met je haar gebeurd? Is het lichter?” Even was ik helemaal overdonderd en wist niet wat te zeggen. Ze had het opgemerkt!

Toen vervolgde ze: “Dat was jij die al de lunch-menu had gereserveerd, he?” Hier was ze dus ook al van op de hoogte?!

Eigenlijk had ik helemaal geen honger, want de vlinders zitten daar natuurlijk voor in de weg… Toch heb ik mijn bord leeggegeten om nog een dessert te kunnen bestellen. Daardoor was ik lichtjes misselijk, maar dat kunnen ook weer diezelfde vlinders geweest zijn!

Zaterdag had ze me verteld van een eigen speciaal recept voor fraisen (aardbeien) en had ze me een heel klein beetje laten proeven. Dit wilde ik nu nog graag als dessert. Helemaal speciaal maakte zij voor mij dus deze aardbeien. Toen mijn dessert kwam opdienen,  vertelde ik haar dat ik gisteren eigenlijk aardbeien wilde eten, maar dat ze er niet was om ze klaar te maken. En dat ik daardoor dus de hele nacht had gedroomd van aardbeien en van haar… Maar toen kreeg ze onder haar voeten van haar baas, dat koken en gerechtjes klaarmaken enkel iets voor het keukenpersoneel was. En dat dit niet binnen haar bevoegdheden viel. Oeps!!! Nadien kwam ze me dit vertellen, licht geamuseerd, maar ook een beetje geïrriteerd. Ze vertelde ook dat ze al een tijdje problemen had met haar baas en graag haar ontslag wilde. Toen heb ik mijn kans gegrepen en haar mijn kaartje gegeven. Ik vertelde haar dat ze me steeds mocht bellen of Smsen als er op zeer korte termijn iets zou gebeuren en ik haar niet meer zou zien, dat ik haar zou ‘volgen’, naar haar volgende werk.

Ze zei dat ze dat zeker zou doen en borg mijn kaartje zorgvuldig weg.

Toen had ze gedaan met werken en was al weg toen ik terug kwam van het toilet.

Dit is allemaal zo verwarrend. Een vrouw proberen te versieren is zoiets helemaal nieuws voor mij… Ik kan mijn hoofd nergens meer bijhouden en ben constant afgeleid van alles wat ik doe.

Ik wil zo graag een positieve reactie, maar ben zo bang van een negatieve. Deze kriebels laten me zweven, maar tegelijk verlammen ze mij. Dit is allemaal zo nieuw voor me. Mannen, geen enkel probleem, bijna piece of cake, easy, maar vrouwen…?! That’s my weak spot!!!

Ik voel me net opnieuw een puber, die alles weer opnieuw voor de eerste keer beleefd.

Dat hoort er natuurlijk bij, maar maakt het er allemaal niet makkelijker op!

De rest van het verhaal volgt later nog…

Slaap lekker allemaal!

Ellen

31-05-2009 om 22:57 geschreven door Ellen  

Goedenavond,

Ik denk dat ik stilaan  verliefd zou kunnen worden op de sexy serveuse…

Gisteren ben ik haar opnieuw een bezoekje gaan brengen. Deze keer was ze wel aan het werk. En heb ik zelfs de kans gekregen om met haar te praten. Ik had het gevoel dat er constant vonkjes heen en weer leken te vliegen… Maar misschien was het ook wel mijn verlangen dat ik zo graag realiteit zag worden?

Ondertussen ben ik wel haar naam te weten gekomen… Haar naam is S, S de sexy serveuse… Klinkt bijna poëtisch. En ik heb het aangedurfd om signalen te sturen, om haar mijn gevoelens duidelijk te maken. Ze reageerde hier zeker niet afwijzend op, maar ook niet meteen alsof ze er dolenthousiast op inging. Misschien waren mijn signalen echter niet duidelijk genoeg… In elk geval zal ik snel weer mijn stoute schoenen aantrekken en haar op de man (sorry, vrouw) af vertellen dat ik heel er g in haar geïnteresseerd ben. Ik wil mijn gevoelens niet opblazen, maar wil het ook niet minimaliseren. Toch moet ik ervoor oppassen dat ik het in mijn hoofd niet uitvergroot… Zo zou ik weleens voor een zware teleurstelling kunnen komen te staan, als blijkt dat ze helemaal niet geïnteresseerd is in mij…

Misschien valt ze helemaal niet op vrouwen, is ze zo hetero als wat. Dan sta ik daar mooi met mijn avances. Maar wie niet waagt niet wint. Of wie niet waagt, blijft maagd, lijkt er meer op in dit geval… ’s Nachts kan ik het niet laten om toch over haar te dromen. De meest gekke dingen… Ik verlang ernaar om haar te zoenen, haar aan te raken, en niet zomaar heel even vluchtig om wisselgeld aan te nemen, maar haar warme huid te voelen. Een vrouwenhuid, met zachte donshaartjes. Ik verlang ernaar bij haar te zijn, haar stem te horen… Haar lach, zo spontaan en oprecht, die wil ik laten klinken en het liefst de hele dag; en nacht erbij…

Wat verlangen toch niet met een mens kan doen. Het laat je de gekste bokkensprongen maken. Ik huppel door het leven, ik voel me heel vrolijk met het mooie weer en het gevoel van een opkomende verliefdheid. De lente hangt in mij.

Vanmorgen werd ik wakker en de zon scheen al heerlijk de slaapkamer binnen… Op dat moment was ik dan weer dolgelukkig om in de armen van mijn man te mogen ontwaken. Om heerlijk tegen elkaar aan te liggen, nog helemaal warm van een hele nacht te slapen, vol van verlangen en zoete dromen, en deze meteen te laten wegebben met de slaap… En om dan heel lui elkaar aan te raken en ons verbonden te voelen als man en vrouw… Om te voelen dat een man een fantastisch extra lichaamsdeel kan hebben dat een vrouw zoveel genot kan bieden. Anders dan met een andere vrouw.  Niet meer, niets minder, gewoon helemaal anders…

Bij momenten is het zo verwarrend om voor beiden te kunnen vallen, om te verlangen naar zowel het zachte van een vrouw, als je gekoesterd te kunnen voelen door de sterke armen van een man. En beiden helemaal niet te willen of kunnen missen. En dan is het weer zo heerlijk om niet te hoeven kiezen tussen en te kunnen genieten van beiden, behoefte te voelen voor zowel een man als een vrouw. Ik voel me thuis bij beiden, maar onvolmaakt door het missen van een van deze twee.

Soms vraag ik me weleens af of het leven met gevoelens makkelijker is als hetero.  Maar dan prijs ik me nadien weer gelukkig te zijn wie ik ben, een echte bi, op en top!

Slaap lekker, en voor jullie allen de zoetste dromen!

Ellen

25-05-2009 om 00:28 geschreven door Ellen  

Hello,

Vannacht  heb ik nogal onrustig geslapen. Dat zal misschien wel komen doordat ik heel wat had om over na te denken. Gisteren ben ik namelijk voor het eerst naar een praatgroep voor biseksuelen geweest. Dit was voor mij een volledig nieuwe ervaring. Mijn omgeving is zeker op de hoogte van mijn biseksualiteit, maar er wordt heel weinig over gepraat. Enkel met mijn echtgenoot kan ik er heel open en diepgaand over praten. Dat moet ook wel, wil je als biseksuele vrouw een goede relatie kunnen hebben met een man. Zeker omdat ik steeds een vrouw mis in mijn leven. Moest mijn man hier niet voor openstaan, zou ik me heel gevangen voelen, en vroeg of laat moeten ontsnappen. Zo'n relatie zou uiteraard niet kunnen blijven duren.

Nu terug naar de praatgroep (Tweewaardig te Gent http://www.tweewaardig.be). Het was dus een hele openbaring om hier vrij over te kunnen praten. De mensen daar begrijpen met enkele woorden heel goed wat je bedoelt, wanneer je je verhaal verteld. Ze maken of maakten namelijk ongeveer hetzelfde mee. Het verbaasde me wel dat de meesten onder hen een hetero-lijkende-relatie hebben, maar dat hun partners er helemaal voor open staan om een derde partij toe te laten binnen of naast hun relatie.

Ik had eerlijk verwacht van hier op onbegrip te stuiten omdat ik op zoek ben naar een 'minnares' naast mijn relatie. Dit blijkt helemaal niet zo uitzonderlijk te zijn voor biseksuelen, die hun geaardheid voor zichzelf aanvaarden.

Ik denk dat bij velen onder de biseksuelen toch steeds het gemis voor het andere geslacht opduikt, wanneer ze een relatie hebben met 1 persoon. Wanner ik bij een man ben mis ik een vrouw... En ik denk dat het omgekeerd minstens even sterk zou zijn, dat gemis. De laatste tijd voel ik zo sterk het verlangen naar een vrouw. Naar een stem, een aanraking, een warme adem in mijn hals wanneer we knuffelen... En vooral naar vrijen en passie beleven, seksualiteit met een vrouw...alle zintuigen die volop aan bod komen!

Waarschijnlijk is dit grote verlangen nu zo hevig, doordat ik zaterdag iemand leerde kennen. Ik was met mijn man op restaurant voor een romantisch etentje, toen mijn oog viel op de aantrekkelijke serveuse. En ik had het gevoel dat de vonk ook terugkeerde... Maar ja mijn gebrek aan veel ervaring staat me (nog) niet toe om mijn vermoedens ergens grondig op te kunnen baseren. Misschien was ze enkel maar vriendelijk en helemaal niet geïnteresseerd in mij. Maar misschien ook net wél...? Wie zal het me zeggen...?!

Daarom besloot ik vandaag dan maar om opnieuw naar deze brasserie te gaan en iets te eten of te drinken. Maar toen ik eindelijk mijn stoute schoenen had durven aantrekken en ik op het terras ging zitten, bleek ze helemaal niet aan het werk te zijn. Toch moet ik bekennen dat de zenuwen door mijn lijf gierden toen ik  erheen ging. Dit zou mijn eerste toenaderingspoging tot een vrouw hebben moeten worden. Het zal voor een andere keer zijn. Een van de komende dagen trek ik opnieuw mijn stoute schoenen aan voor een nieuwe poging...

Ik hou jullie allen zeker op de hoogte!

Groetjes,

Ellen

20-05-2009 om 00:00 geschreven door Ellen  

Hey iedereen,

Welkom op mijn persoonlijke blog. Hier zal ik jullie allen meer vertellen over mijn gedachten, gevoelens en ervaringen op mijn ontdekkingsreis door bi-land.

Ik hoop zo nu en dan eens een reactie terug te krijgen. Laat me gerust weten wat je ervan vind. Laat me weten wat jij allemaal meemaakt als bi…

Ik zal alvast wat meer vertellen over mezelf:

Ik ben Ellen, 24 jaar en woon in West-Vlaanderen

Ik ben gehuwd met een man (48 jaar, hetero) en heb een dochtertje van 4 jaar oud.

Ik ervaarde mijn eerste biseksuele gevoelens toe ik ongeveer 12 jaar oud was, maar wist toen nog niet helemaal wat het was. Voor mij bestonden er slechts 2 mogelijkheden: of je was hetero of lesbienne/homo.  Het gegeven biseksueel kende ik toen nog niet en zag me toen meer als hetero.

Zo heb ik mezelf dan ook enkele jaren bestempeld. Ik viel steeds op de foute jongens en (oudere) mannen, totdat ik ontdekte dat ik me ook erg aangetrokken voelde tot vrouwen en meisjes.

Toen ik een relatie kreeg met een biseksuele man, op mijn 17^de, ging er een nieuwe wereld voor me open… Ik voelde me meer relaxed, maar toch duurde het nog een hele tijd vooraleer ik mezelf daarmee kon identificeren. Na een tijdje liep deze relatie spaak, doordat deze jongen uiteindelijk toch meer op mannen dan op vrouwen bleek te vallen. Dit zorgde uiteindelijk voor zoveel spanningen dat ik de relatie stopzette.

Een tijdje nadien kreeg ik opnieuw een relatie met een man. Voor mij kwam alles in een stroomversnelling toen ik een biseksueel meisje leerde kennen, die er openlijk voor uitkwam. We hadden enkele leuke en spontane gesprekken, maar verder ook niet, dat durfde ik nog niet! Mijn toenmalige partner kon dit niet echt begrijpen, dus nog steeds geen echte coming-out voor mij. Totdat ik mijn huidige man leerde kennen en bleek dat hij open stond om me te aanvaarden zoals ik echt en helemaal ben, een bi.

Hij stimuleerde me ook om voor het eerst op zoek te gaan naar mezelf en vrouwen te ontdekken. Hiervoor was ik te onzeker en te ongeduldig, dus namen we de beslissing om een professional in te huren. De eerste keer seks met een vrouw was voor mij dus ook met een escorte. Toen bleek dat dit een veilige oplossing was, die weinig risicovol was voor mijn relatie, heb ik dit tot voor kort ook zo gehouden. Tot ik vorig jaar op (huwelijks-)reis voor het allereerst echt stapelverliefd werd op een vrouw. Onbeantwoord weliswaar, maar zeer intens…

Toen besefte ik dat ik graag meer wilde dan een professional. Ik wil graag passie en gezamenlijk verlangen voelen voor een andere vrouw. Dus ben ik op zoek…naar een vrouw/vriendinnetje/lief…(what’s in a name)?!

Ondertussen heb ik mezelf ge-out als bi, maar mijn omgeving ziet me toch als hetero, omdat ze me nog nooit in een relatie hebben gezien met een vrouw. Toch voel ik mezelf 100% biseksueel en helemaal niet hetero, maar ook geen lesbienne… Voor mezelf heb ik mijzelf aanvaard, maar mijn omgeving praat er heel weinig over en snapt het allemaal niet zo heel erg goed, maar dat laat ik toch niet aan mijn hart komen! Ik ben wie ik ben, en zo hebben ze me maar te nemen of te laten…

Graag neem ik jullie mee doorheen mijn zoektocht als biseksuele jonge vrouw door het leven.

Graag verneem ik jullie reacties en berichtjes.

Lieve groetjes,

Ellen

18-05-2009 om 00:00 geschreven door Ellen