Laat ontbijt, afscheid van nog twee mensen die wat langer blijven en nog wat gaan trekken. Dan vertrekt ondergetekende op zoek naar een internetplaats waar ik nu zit te tikken. Het is vlak bij de frituur en de geur van frietvet komt me in mijn neus en het water in mijn mond. Vanavond om 18.00 u worden we ongehaald aan het hotel voor de terugreis.
't Is spijtig maar het loopt op zijn eind.
Ik beloof op mijn eerste communiezieltje dat ik de blog volledig zal afwerken met de nodige foto's als we terug in Belgie zijn. Het gaat hier niet zo gemakkelijk en thuis kan ik er wat meer tijd in steken.
Ik hoop dat alle lezers het aangenaam vonden om te lezen wat we allemaal meemaakten.
EEN ADVIES : JE MOET HET ZELF ERVAREN HEBBEN .DOEN DUS.
7.00 u ontbijt en dan weer de hort op. Ditmaal met de voetentram naar Swayambhu, de hoogste stupa in Khatmandu. 365 treden omhoog, 1 voor elke dag (?). Scherpenheuvel zoals bij ons, allemaal souvenirstalletjes. Dan met de taxi naar Durbar Square met zijn 43 tempels en bezienswaardigheden waaronder het huis van de kind-godin. Het meisje wordt op zeer jonge leeftijd geselecteerd uit een groep dochters van de kaste van zilver- of goudsmeden. Zij woont hier tot de eerste menstruatie of tot ze zich verwondt en er een druppeltje bloed verschijnt. Dan wordt heel de selectie opnieuw opgestart en wordt een nieuw kind gekozen om de functie(?) in te vullen. Enkele malen per dag,al naargelang de drukte, verschijnt ze aan een klein raampje en kan het publiek ze zien. Fotograferen is echter niet toegestaan en word zeer streng gecontroleerd.
Tegen de middag zijn we terug bij Asian Trekking waar we Jo Logghe, van het consulaat,oppikken om samen te gaan eten. Afspraak is dan om rond 17.00 u terug in het hotel te zijn om afscheid te nemen van Buddhi. Een niewe taak wacht hem alweer; een Annapurna trekking van een 12 tal dagen met een nieuwe groep.
Na het afscheid werd beslist om in het hotel da dagschotel te nemen. Het werd een heel gedoe met gloeiend hete pannetjes en veel gelach.
Naar Asian Trekking om de nodige regelingen te treffen voor de terugreis. 1 paspoort verloren maar door de hulp van het consulaat (vlakbij) en enkele anderen geraakt dit toch opgelost. Nog wat inkopen doen en wat rondstruinen.
Voor het avondeten werden we door den Buddhi bij hem thuis uitgenodigd. Met zijn allen in de slaapkamer, niet om te slapen hoor maar om wat te drinken en te eten. Een verukkelijke maaltijd en rond 22.00 u terug in het hotel. De buschauffeur moest wel enkele malen de weg vragen maar heeft ons toch goed afgeleverd al had ik daar af en toe wel mijn twijfels over als ik bedenk door welke kronkelweggetjes we zijn gereden.
Om 5.30 u verzamelen aan de receptie want we rijden naar de luchthaven om een 'mountain flight' te doen. Op de luchthaven tikketjes kopen en uitdelen en dan wachten op de vlucht. Eindelijk zijn we aan de beurt, met de shuttle naar het vliegtuig en instappen. Deurtje toe, motoren starten en dan blijkt er toch iets niet correct te zijn. Veiligheid voor alles en iedereen terug uitstappen, in de shuttle en naar de vertrekhal. Wat geduld oefenen, maar dat kunnen we stilaan en dan terug naar een ander vliegtuigje. Ditmaal geen problemen en al vlug vliegen we boven de wolken om de besneeuwde bergtoppen in al hun pracht te kunnen aanschouwen. Een speciale belevenis dat kan ik jullie wel vertellen. Na een uurtje staan we terug op de grond en gaan we met de bus terug naar het hotel om te ontbijten.
Na een korte toiletstop vertrekken we voor een toeristische rondreis rond Kathmandu. Een enorme stupa(Boudhanath), een ceremoniele verbrandingsplaats voor overleden hindoes (Pashupati)en dan Bhaktapur waar we een tijdje kunnen rondlopen. Rond 17.00 u terug verzamelen en door het drukke verkeer naar het hotel. Een beetje rusten en dan een lekker frietje gaan eten. Zelden in Belgie zo'n frieten gegeten. Eens verzadigd op't gemakske terug naar het hotel voor een welverdiende nachtrust.
6.00 u morning tea en dan baddekestijd en inpakken. Na het ontbijt afscheid nemen van een deel van de dragers en terug naar de plaats waar de jeeps ons stonden op te wachten. Na enig geharrewar, want alle materialen moesten ook mee terug konden we vertrekken. De ervaren chauffeurs laveerden tusen en over de rotsen en door de rivieren tot aan Arkhet waar een bus ons stond op te wachten. Alles overladen, insatppen en vertrekken. Eerst naar Gorkha om de achtergebleven op te halen. Hier konden we in de tuin genieten van een fris drankje terwijl onze Nepalese vrienden de bus verder vol stouwden met rugzakken en valiezen. Dan richting Katmandu met onderweg een tussenstop in Moglin voor een eenvoudige maaltijd. Buiten hier en daar wat wegenwerken verloopt het verkeer loopt redelijk vlot. Hoe dichter we Katmandu naderen hoe meer verkeer en hoe slechter de weg waardoor de bus bij tijden slecht stapvoets vooruit komt.
Bijna bij het hotel moet de bus ineens een andere richting uit en even later gaan we dan maar te voet verder omdat het verkeer hier helemaal een heksenketel is.Om 20.15 u bereiken we dan ons hotel en daar blijkt dat de voor ons gereserveerde kamers niet beschikbaar zijn. Een andere groep hun vlucht was gecancelled en die zaten in die kamers. Na wat over en weer gepraat en wat boze blikken en gemor hebben we dan toch een schikking getroffen en achteraf bleek dat iedereen tevreden was met zijn kamer. Na een douchke gaan eten in het hotel. En dan vlug te bed want morgen is het weer vroeg dag.
Terug naar Soti, onze eerste campingplaats onder aan den berg.
Wat we de afgelopen dagen geklommen zijn gaan we nu in 1 dag afdalen. Bij het verlaten van het dorp (7.00 u) lijkt het wel of weer de ganse gemeenschap zich verzameld heeft om ons te overladen met hun eerbetuigingen (tikka's, bloemenkansen,...). In het begin gaat het glooiend naar beneden door de velden maar dan komen de rotsformaties en hierdoor daalt het tempo aanzienlijk en onze Nepalese begeleiders steken meer dan een handje toe bij deze niet eenvoudige afdaling. Rond 13.30 u heeft de kookploeg weeral een gevarieerde maaltijd klaar die zoveel mogelijk in de schaduw genuttigd wordt want de zon steekt weer erg. En dan weer verder. Onderweg nog over een gammel bamboebruggetje, op het eerste zicht pure waaghalzerij, maar er is niemand doorgezakt. Het begint stilaan later te worden en Buddhi drijft het tempo een beetje op. Kwestie van voorzichtigheid want in het donker afdalen is gekkenwerk. Nog juist voor donker bereiken we de laatse hangbrug en terwijl we ze oversteken wordt het donker. Op het einde van de brug krijgen we een Cola Shot om nog even vol te houden. Een beetje omhoog en dan over een breed ezelpad, onder begeleiding van een groot gedeelte van het kamppersoneel, naar de kampplaats. Iedereen blij dat we er zijn. De avondambiance was dan ook geweldig. het gelach was niet uit de lucht. Het kon helemaal niet meer op bleek dat toen de kookploeg nog even tussendoor een grote cake hadden gebakken. Iedreen moe maar tevreden naar bed en knorren maar (sommigen toch).
Vanmorgen iets meer tijd om wakker te worden nl 6.00 u. Vertrek rond 7.30 u, even naar beneden om over de zoveelste hangbrug te lopen(kwestie van natte voeten te vermijden en grote omwegen te moeten maken) en dan vrij steil omhoog langs de bergwand. Rond 11.00 u bereiken we het dorp Yarsa waar we door de ganse dorpsgemeenschap onthaald worden met de gebruikelijke attributen. 1 van onze Nepalese begeleiders woont hier met zijn gezin. In het plaatselijke schooltje wordt het middagmaal opgediend, weerom klaargemaakt door onze kookploeg die na ons vertrokken is en voor ons gearriveerd. Hoe die mannen dat klaar spelen is voor mij nog steeds een wonder. Na het eten en een beetje rust gaan we weer verder over het glooiende landschap met uiteraard hier en daar de nodige rotsformateies en watervalletjes. Ook "Lora" (de zon) speelt weer een duchtig deuntje mee wat het allemaal een beetje zwaarder maakt. Rond 14.30 u bereiken we Kashi Gaon, het dorp van onzen Buddhi (gids).Groots onthaal met een spandoek, bloemen, sjaaltjes en muziek. Even de rugzak afwerpen en dan naar de opgesteld stoelen (amaai dat deed deugd) waar de plaatselijke notabelen kwamen vertellen waarvoor ze eigenlijke (geldelijke) steun nodig hadden. Het kwam er op neer dat ze voor de 3 bergdorpen waar we doorheen getrokken waren(ongever 3000 mensen) een klein gezondheidscentrum willen bouwen. Dit bleek wel nodig want even nadien werd een klein jongetje gebracht met een gebroken elleboog. Het kind liep daar al een week mee rond. Na intern (Vlaams) overleg werd beslist het kind met zijn moeder mee te nemen naar Kathmandu om daar de "herstelling" te laten uitvoeren en de kosten ervan te dragen.
Een variant van sneeuwbal gooien bij de plaatselijk jeugd bleek koeienstr... ggoien te zijn. Lekker smeuig en juist niet met dampend. Plezant om zien maar al goed dat er niemand geraakt werd.
Om 18.00 u is het alweer donker en de kaarten en dobbelstenen worden weer bovengehaald tot het etenstijd is. En dan is het ...matrastijd.
Zelfde ochtendritueel als gisteren. Lange tocht dus nog een beetje meer tijdsdruk. Voor we kunnen vertrekken eerst nog een dorpsafscheid met tikka en bloemenkrans. Eerst nog wat trapkes op en af en dan geleidelijk vals plat, minder vermoeiend maar wel lang en HEET. In de middle of nowhere een lunchpakket genuttigd en dan weer verder. Gelukkig gaat de zon af en toe schuilen achter de wolken (ze had het waarschijnlijk ook te warm) zodat de temperatuur wat draaglijker wordt. Na de zoveelste hangbrug bereikten we dan eindelijk het tentenkamp naast de rivier Yasha Phedi. Als therapeutische bezigheid worden hier en daar een aantal bloedzuigertjes vakkundig verwijderd. Wat wassen, en bij donker eten in de eettent. Je geloofd het of niet maar er zijn tafels en vouwstoeltjes (wat die mannen toch allemaal meesleuren om ons te plezieren). Nog wat napraten en iedereen vroeg onder de veren.
5.30 u morning tea-time aan de tent. Een beetje later per tent 2 baddekes met lauw water om u te wassen dan snel wassen en aankleden want het ontbijt was al zo goed als klaar. Snel wat binnenspelen en om 7.00 u vertrekken. Rotske op en rotske af, grote rots op en af en zo maar verder. Af en toe een kleine stop om even op adem te komen en wat vocht op te nemen 'drinken bedoel ik. TERWIJL IK DIT AAN HET INTIKKEN BEN VERTOONT HET TOETSENBORD KUREN, DUS ALS ER ERGENS EEN LEESTEKEN NIET GOED STAAT SORRY DAN. Rond 14.00 u aankomst in Bamboo, een dorp met een schoolplein alwaar de kookploeg een maaltje had bereid zodat iedereen direct de voeten onder tafel kon schuiven. De tenten stonden er ook al. Petje af voor de dragers die terwijl we zaten te ontbijten alles hadden afgebroken en ingepakt. Dus die mannen waren al voor ons op pad en hadden dezelfde weg afgelegd, ik denk in de helft van onze tijd. In de late namiddag werd een dorpswandeling gedaan om de spieren nog eens een beetje te strekken. Bij zonsondergang (18.00 u) eten, briefing over de volgende dag, een kaartspelletje (UNO) en slapen, ditmaal met slaapzakken.
Van Gorkha naar Soti. Ontbijt om 7.00 u. Noteren van namen en paspoortnummers om toegang te krijgen tot de permit zone (je gaat hier niet zo maar waar je wil). Enkel de hoogstnodige bagage mocht mee. In 2 jeeps zijn we dan vertrokken, 4 man-vrouw voorin en 4 in den achterbak. In het begin was de weg nog redelijk maar wel stofferig. Bij de eerste tussenstop kwamen er een aantal rood-bruin gekleurde medemensen uit de achterbak geklauterd, precies zandmannekes. Nadien werden door de chauffeurs halsbrekende toeren uitgehaald om ons over de rotsige wegen en door de de snelstromende rivieren te brengen. De 4x4 chauffeurkes in Belgie kunnen hier nog wat van leren. Net voor een voetgangersbrug was het gedaan. Geen verder verkeer mogelijk tenzij te voet of per ezel. Op de ezel hebben we ons niet gewaagd en zijn dus maar te voet over de brug gegaan. Een 20-tal minuten flink doorstappen volgens onzen Buddhi (de gids). Een grapje natuurlijk want na 5 minuten waren we al op de kampplaats. Na deze schokkerige dag was een beetje rust en een stevige maaltijd wel welkom. Vanaf hier zouden we overgeleverd zijn aan de kookkunst van een Nepalese kok. Verrassing was wel dat de slaapzakken achter gebleven waren in Kathmandu. Gelukkig waren we nog warm genoeg van de reis en werd er geen commentaar gegeven. Je trekt je plan. je bent op kamp of niet.
