Hoe voel ik mij nu?

Nadat ik mijn verhaal online heb gezet voel ik vooral een gevoel van opluchting. Het is zo lang geleden dat ik mij nog eens zo gevoeld heb. Het was dan ook de eerste avond in maanden dat ik nog eens TV kon kijken zonder dat mijn gedachten afdwaalden. Nu pas komt ook stilaan het besef van hoe moeilijk ik het gehad heb de laatste maanden. Ik voel aan mijzelf dat het van mij afschrijven helpt, ook al word het misschien niet of nauwlijks gelezen. Ik ben deze nacht ook een paar keer wakker geworden maar dan kwam heel snel het besef hoe opgelucht ik mij voel. Ik ben dan ook opgestaan deze morgend met een zeer voldaan gevoel. Ik voel mij vandaag dan ook meer “man”.

Het gevoel van “switchen” en hoe ik het doe

Het is een gevoel dat moeilijk uit te leggen is. Maar ik ga proberen zo goed mogelijk uit te leggen wat dit voor mij inhoud. Zoals ik ervoor al verteld heb voel ik het meestal wanneer ik opsta. Als ik dan opsta met het “man”gevoel dan gaat de dag verder zoals bij elke andere persoon. Klaarmaken,eten,...,slapen. Maar als ik dan opsta met het “vrouw”gevoel dan gaat mijn dag meestal zo, eerst even rustig wakker worden. Daarna ons kind klaarmaken voor naar het school te gaan tenzij het in het weekend of in een vakantie is dat ik mij zo voel. Ik voel dan een serieuze drang van zodra het school is om mij om te kleden tot vrouw. Voor mij is dit alle kledij aandoen en een pruik en make-up aanbrengen. Enkel lukt dit niet altijd aangezien mijn partner maar halftijds werkt en ik nog niet zo zelfzeker ben om dit alle dagen aan haar te tonen. Dit zal zeker en vast met de tijd wel komen. Als ik zo een dag(en) in het weekend of in de vakantie heb is dit natuurlijk nog veel moeilijker om te doen. Aangezien ons kind hier ook niet van weet en ik het ook niet wil tonen tot het zelf een uitgesproken mening heeft. Wat ik dan meestal doe is het vrouwenondergoed onder mijn normale kledij aan te doen om zo toch het gevoel te hebben. Overkomt dit gevoel mij in de dag dan is het te zien waar ik ben en wat ik doe of ik mij kan omkleden. Het “switchen” zelf voelt voor mij alsof ik in iemand anders verander. Terwijl ik als “man” altijd een soort nonchalance over mij had van het kan mij niet schelen. Heb ik als “vrouw” een gevoel van zorgzaamheid en kwetsbaarheid. Ik geraak ook sneller emotioneel als ik mij zo voel.

Wat is er veranderd voor mij tot nu toe?

Door alles wat ik tot nu toe weet en voor zover ik mijzelf al geaccepteerd heb. Ben ik meer voor mijn eigen gaan zorgen. Ik denk nu veel meer na over mijn gezondheid. Ik begin ook steeds meer naar mijn voorkomen te kijken terwijl ik vroeger mij bv amper scheerde, doe ik dit nu wel meer. Het kon mij vroeger ook niet echt schelen hoe mensen naar mij keken en hoe ze over mij dachten. Nu heb ik zo iets van dat ik wil dat ze naar mij kijken als een normale persoon, niet iemand die overal lak aan heeft. Tegen dat ik er dan klaar voor ben om alles te vertellen tegen vrienden/familie/... over wie ik echt ben en hoe ik mij voel. Ik wil op dat moment kunnen zeggen dat dit iedereen kan overkomen ongeacht vanwaar je komt en wie je bent. Wat je achtergrond ook mag zijn en hoe je tegen de wereld aan kijkt. Dit is geen ziekte voor mij maar een gevoel van wie ik ben.

Wat heb ik allemaal al gedaan?

Om te beginnen bij het begin. Eerst was er die bewuste dag dat mijn partner het al wist zonder dat ik het had verteld. Ze wou dat ik het zelf uitsprak hoe ik mij voelde. Eerst was ik daar heel lastig over omdat ik het een moeilijk onderwerp vond om over te spreken. Uiteindelijk hebben we er een hele dag over gepraat met rustpauzes. Dan was het tijd om dit te vertellen aan mijn goede vriendin een paar dagen later. Zij had ook al een vermoeden over wat het ging door bepaalde uitspraken die ik had gedaan en hoe ik soms keek. Dit is een gesprek geworden met de nodige alcohol langs mijn kant. Na mijn verhaal te hebben gedaan kreeg ik zoals gewoonlijk een mening te horen. Dat ik mijzelf goed moet voelen, en niet naar andere mensen mag kijken. Zolang ik zelf maar gelukkig ben. Uiteindelijk heb ik die avond mij verkleed voor mijn partner omdat ze dit wou zien. Dit was eerst nog heel onwennig met een deken rond mij. Hoe verder in de avond/nacht we kwamen hoe makkelijker het ging. Ik heb denk ik wel 5 andere outfits moeten aandoen zodat ze ernaar kon kijken. En toen kwam de make-up, ze heeft mij de eerste keer zelf opgemaakt en veel tips gegeven over wat je beter wel en niet doet. Uiteindelijk zijn we gaan slapen en had ik alles nog op mijn gezicht en ben ik de volgende morgend zo wakker geworden en heb ik er weer alles moeten afhalen. Iets erna was het dan tijd om de nagels eens te lakken zo ook met de nodige tips in hoever je mag lakken en welke kleuren beter zijn en dat je het goed moet laten drogen. Zoals ik ook al vermeld had ben ik eens met mijn partner meegeweest naar de winkels. Daar heb ik dan eenmaal kunnen aangeven dat ik iets mooi vond. Dit was dan een lingeriesetje, daar heeft ze dan de juiste maat uitgezocht en zo zijn we verder door de winkel naar de kassa gegaan. Dan heb ik ook de zoektocht begonnen naar een pruik die er echt uitziet dus geen carnavalspruik. Na lang zoeken en twijfelen tussen de kleur heb ik deze uiteindelijk besteld en deze kwam een paar dagen later toe. Dit was voor mij een gevoel van vreugde. Deze heb ik uiteindelijk dan ook opgezet in de avond. Dit maakte voor mij het gevoel ook meer compleet. Dit is dan ook een pruik die je kan stijlen en gewoon de haren kan wassen zoals je met je eigen haar zou kunnen doen. Een dag later kwam er dan een mail binnen, koop een bon van 20 euro en shop voor 50 euro. Die heb ik dan gekocht en zo begon de volgende dag mijn zoektocht naar kledij die ik mooi vind. Ik heb dan 2 kleedjes gekocht en een beetje gegokt in de maat. Dit was eigenlijk van de eerste keer goed dus heb niks moeten terugsturen. Iets later kwam mijn partner dan thuis met mascara en lippenstift voor mij. De mascara heb ik nog, de lippenstift heeft zij ondertussen al opgeeist. Dus ik kan met blijdschap zeggen dat ik 2 kleedjes, lingerie,make-up en een pruik heb. Ik hoop dit natuurlijk uit te breiden als ik volgende maand op reis kan. Wat ik ook al gedaan heb is mijn benen geschoren. Dit was natuurlijk als man zijnde ook niet makkelijk en nu in de winter is dit ook niet zichtbaar naar de buitenwereld. Dit was voor mij ook een hele overwinning en staat natuurlijk ook mooier als je een kleedje draagt. Voor mij zijn dit de grootste overwinningen tot nu toe. En waar ik mij nu ook het meest comfortabel bij voel. Dit zal in de toekomst wel veranderen naarmate ik zekerder word en ik mijn verhaal verder vertel.

Wat betekend liefde voor mij?

De eerste maanden van onze relatie waren heel fijn, we waren veel bij elkaar en deden veel met elkaar. Na een aantal jaar minderde dit met dan het echte dieptepunt een paar maand geleden. Ik wist niet meer hoe ik mij voelde en of ik er nog nood aan had. Ik dacht dat ik de liefde niet meer nodig had, dat ik het wel perfect op mijn eentje zou kunnen redden. Nu vandaag kijk ik daarop terug. En ben ik heel blij dat we hebben doorgezet want het gaat nu elke dag beter en beter. Hoe meer ik mijzelf accepteer nu des te meer ik ook kan praten over mijn gevoelens met haar. En ik voel dat we ook terug meer naar elkaar toe groeien. Als ik mij “man” voel dan loopt het gewoon zijn gang en ben ik niet zo aanhankelijk. Maar als ik mij dan “vrouw” voel dan doe ik niks liever dan bij elkaar liggen in de zetel en elkaar aan te raken en te knuffelen. Voor mij persoonlijk voelt het nu alsof we elkaar beter begrijpen. En ik heb er 100% vertrouwen in dat alles weer goed komt tussen ons ondanks de moeilijke tijden die we hebben gehad. Mijn gevoel voor haar veranderd ook niet als ik wissel van gender. Het word enkel maar sterker naarmate we meer de toekomst in gaan. En nu besef ik ook hoe belangrijk het is om te blijven werken aan je relatie en goed te kunnen praten want enkel zo word je samen sterker.