Miep en Siep zijn zo blij dat ik bij hun verblijf, nu krijgen ze nog meer lekkere hapjes en lekker veel aandacht. Gisteren ging de verzorgster eitjes brengen bij mijn baasje en ze kreeg wederom lekkere hapjes mee, die hebben we met z'n drietjes lekker opgesmuld. De verzorgster kreeg ook een lekker hapje meer voor zichzelf, en daar heeft ze ons nog eens lekker jaloers mee gemaakt. Stond ze dat doodleuk VOOR ONZE NEUS uit te lepelen, een pudding met rabarbar!
Ondertussen weet mijn gastgezin ook dat mijn eitjes lekker zijn, bij een val uit de koelkast waren er twee geblutst. Miep en Siep hebben er dan twee gedoneerd aan mijn baasje . Ze moesten wel lachen met de inhoud van de eitjes, blijkbaar zijn mijn eierdooiertjes maar ieniemienie in vergelijking met die van Miep en Siep, maar ja, ze zoeken hier precies altijd een reden om met me te lachen, pfuh!
Vandaag was mijn ei geen windei (zoals gisteren, mijn verzorgster begint dan altijd te schaterlachen, ik word gepest!), en onze legnest heeft terug mooi, proper hooi! WIEHA!
En, eigenlijk het allerbeste nieuws van de dag, straks komt mijn baasje langs voor knuffeltjeus! (en ze mag dan gelijk weer 4 super lekkere eitjes mee naar huis nemen, benieuwd wat ze daar nu weer mee gaat aanvangen)
Dat is wat ik ben, iedere dag leg ik mijn eitje. Het liefst van al eet ik kliekjes en oud brood ... of misschien toch liever graantjes (zonder de legkorrels). En twee keer per week komt mijn baasje in het hok staan terwijl ze een klapke doet over mij met de verzorgster. Het leven kan toch mooi zijn hé! De rust in het hok heeft daar uiteraard ook iets mee te maken, die rust is immers zalig!
Ik ben trots dat ik eitjes leg, héél trots! En het allerleukste is nog dat mijn baasje en verzorgers ook trots op me zijn. Ze vonden me afgelopen week wel een windbuil omdat ik windeitjes gelegd heb, en me maar uitlachen! Maar ik krijg toch vooral vleugelklopkes en veel aanmoediging, ze staan net niet met spandoeken in m'n hok.
Wat mijn baasje en verzorgster ook super vinden is dat ik steeds probeer om hen 'pootje te lappen', zij denken immers dat ik hen volg en graag bij hen ben. Dat ik hun gewoon 'ies goe liggen wil hebben', dat hebben ze nog niet door, moewahahahaha!
Waarom dan de 'gemengde gevoelens'?
ZE ETEN DIE EITJES OP! En hebben dan nog het lef om me een foto te tonen van mijn bloed, zweet en tranen, helemaal door elkaar geklutst!
Vandaag is een pauzedag, ik leg al eitjes sinds sjondag! Het kuiken in me is stilaan plaats aan het maken voor een hen... Ik word iedere dag wat groter en breder, het is duidelijk dat ik een mooie, volle KIEP KIEP KIEP zal worden.
Het is ook fijn om te horen 'o wat flink, een ei' en vervolgens een aai te krijgen. Omdat ik op sjondag - rustdag mijn eerst eitje legde, heb ik vandaag een dag inhaalrust ingelast. Morgen ben ik er weer!
Ik ben trouwens héél benieuwd wat mijn baasje gedaan heeft met mijn 1ste twee eitjes!
In het vorige artikel vinden jullie een foto van m'n 1ste eitje, effe aanklikken en je kan het bewonderen!
Het is trouwens ook niet verboden om eens een berichtje na te laten in de gastenboek, dat is nog zo gesjellig!
Is dat een eitje van mij? Of is dat een eitje van Miep die ons om de tuin wil leiden? Voor u een vraag, voor mij een weet . In ieder geval lag er vandaag een klein eitje in het hok ... en zo zal ik de komende dagen weer nauwlettend in het oog gehouden worden.
Deze ochtend kregen we weer lekker vers water MET vitaminetjes (mijn vederpak zal weer glanzen en stralen), mjammjam. Yoghurt, cornflakes, mozarella, brood, ... een stevig ontbijt zoals ze zeggen .
Was ik net van plan om hier een schreeuw om aandacht te lanceren, komt mijn verzorger toch wel niet melden dat LL op bezoek komt! Geen moment te vroeg, mijn verzorger is lief hoor: ze brengt lekker eten, praat tegen mij (rare verhalen over cavia's en wandelende groene stenen). En er is ook een verzorger met pluimen onder zijn kin ipv op zijn hoofd, die voor vers water zorgt. Op dat vlak kom ik zeker niks te kort, maar als LL komt is het toch altijd extra feest!
Vandaag kreeg ik meloen, ze heeft broccoli meegebracht voor morgen, ik kreeg weer veel aaitjes, draaide de hele tijd rond haar benen (haar tenen zagen er weer verrukkelijk uit!) en mocht weer op de arm zodat ik de wereld rondom mij kon verkennen! Ja, ik heb een pracht van een baas!
Ze zag ook dat ik mijn plekje in het hok stilaan veroverd heb, af en toe spelen we nog eens 'kipke achtereen', of 'wie stekt het snelst de andere', soms met het nodige gefladder en gekakkel, meestal gaat 't TOP!
Ik zei 't al: Ik ben een gelukkige kip! Een héél gelukkige kip!
(het enige waar ik wel wat stress over krijg is iets met 'eitjes' ... ik snap dat nog niet zo goed)
De afgelopen dagen was het hier stil, er gebeurde niet zoveel: Ik werd geobserveerd, kreeg eten, ging slapen, had af en toe een aanvaring met Siep, weinig avontuur m.a.w. ...
Deze avond was wel super fijn! LL kwam me nog eens bezoeken, eindelijk . Ik werd direct geknuffeld en gewreven, we hadden een fijn gesprek (zij begrijpt me echt!), en ... het allerbelangrijkste ... er was verwennerij! Meloen is echt lekker. Ook heel leuk is me veilig voelen in de buurt van een mens zijn benen, LL had blote tenen en aan die verleiding kon ik toch echt niet weerstaan, lekker was anders . Verder stonden er ook boeiende knoopjes aan haar broekspijp en hing er een zeer fascinerend groen lintje aan haar trui, ik vind LL echt top!
Ook Miep en Siep hebben van m'n lekkernij mogen eten, we zijn tenslotte bijna vriendinnen hé! Vanaf morgen krijgen we iedere week ook extra vitamientjes, voor onze pluimpjes, kam, pootjes, ... want we zijn het waard!
Zeg nu zelf, ze zien er toch een beetje verleidelijk uit hé, die tenen
De therapie was van korte duur, het was gewoon té efficiënt . Deze ochtend liep ik net het plankje af als de controle aankwam en toen de controle thuiskwam liep ik nog steeds gelukkig buiten. Alleen heb ik daar geen beloning voor gekregen ... even over slapen of ik morgen terug zo flink ga zijn!
. Ze moesten wel lachen met de inhoud van de eitjes, blijkbaar zijn mijn eierdooiertjes maar ieniemienie in vergelijking met die van Miep en Siep, maar ja, ze zoeken hier precies altijd een reden om met me te lachen, pfuh! 
