Even tussendoor en zuiver ter info voor wie het nog niet wist: de term "huismoeder" of "huisvrouw" is gedateerd. Voilà. Vrouwen tussen de 20 en de 40 die bewust thuisblijven om voor de kroost te zorgen heten tegenwoordig "thuisblijfmoeder" of nog hipper "wahm" (working at home mum). Whatever. De praktijk leert mij dat er in Vlaanderen maar weinig aan tbm-schap wordt gedaan. De hardwerkende vlaming voelt zich maar zelden geroepen om thuis het grut te vermaken. Vlaanderen is een regio van drukke tweeverdieners. De meningen, oordelen, fabeltjes over tbm's zijn dan ook legio. Haast niemand kent er één, dus er wordt duchtig op los gefantaseerd over waar die bizarre schepsels zoal hun dagen mee vullen. Dus ik dacht, laat ik voor de aardigheid eens zo'n dagje schetsen. Of nog beter: 2 dagjes... een leuk en een hels. Zou dat niet leerrijk zijn?
Vooruit dan. Ik laat even in het midden welke de rotdag is en welke de meevaller. U zal zien: het wijst zichzelf uit.
DAG 1 Zoon #2 wordt om 06u mopperend wakker. Borst. Nog een borst. Nog steeds niet blij. Intussen is zoon #1 ook wakker aangezien zoon #2 een indrukwekkend stembereik heeft en zich niet laat paaien. Opstaan dan maar, ook al is er geen school vandaag (pedagogische studiedag of zoiets) en hebben we een rommelige nacht achter de rug. Zoon #1 schopt een rel (neem dit gerust letterlijk) omdat hij Tom&Jerry wil zien ipv boterhammen te eten. Het compromis: één flimpje van Tom&Jerry en dan ee, boterham lijkt even te werken, maar halverwege het filmpje besluit hij toch liever Musti te zien. En hij wil een banaan. En een kauwgom. Intussen verschoont mama zoon #2 en zet papa koffie, en blijkt niemand van plan aan al die grillige verzoekjes tegemoet te komen. Driftbui nr. 2 is een feit. Zoon #2 wil niet neerzitten, niet in z'n stoel, niet op het speeldeken, wel op schoot. Nu ja, voor zo'n slordige 3 minuten. Mama ontbijt dus rechtstaand en heen-en-weerlopend. Na het ontbijt (nu ja, ontbijt) gaat vriendlief werken, mij weerloos achterlatend met 2 onvoorspelbare en explosieve wezens. Boodschappen doen. Zoon #1 wil niet vastgemaakt worden in de fietskar. Gegil. Mama is onwrikbaar. Driftbui nr. 3...en de voormiddag is nog maar halfweg. Op weg naar de supermarkt zet zoon #2 het op een krijsen. Stoppen, afstappen...bijna geramd door een opgefokte bromfiets. De oorzaak van het drama: zoon #1 heeft zoon #2 z'n speeltje afgepakt. Mama stelt orde op zaken, voor zover dat mogelijk is met een fiets tussen je benen langs een drukke straat. Driftbui nr. 4. In de supermarkt blijk ik geen wisselgeld te hebben voor een karretje. Naar binnen, netjes wachten...wachten met een duracellkleuter = drama. Wisselgeld in het karretje, gemor omdat zoon #1 niet in de kar wilt. Mama ademt diep en probeert zen te blijven. Driftbui nr...hoeveel? Even later: zoon #1 in de kar, rijstwafel in z'n handen, zoon #2 in de draagdoek, boodschappenlijstje bij de hand. Zover zijn we al. Winkelen aan een recordvaart, aanschuiven aan de kassa geeft aanleiding tot driftbui van bescheiden omvang, maar toch opvallen genoeg om hier en daar een afkeurende of geërgerde blik of frons te genereren. Gelukkig heeft deze tbm intussen een olifantenvel voor dat soort reacties. Thuis boodschappen en kinderen uitladen...1 kind loopt vakkundig in de weg en wil vanalles (een rijstwafel, rozijnen, tv kijken, een sapje, ... en liefst allemaal tegelijk). Het andere wil NU aan mama's borst. Intussen smelt het roomijs dat we net hebben gekocht en probeert de kat de kippenboutjes uit de boodschappentas te prutsen. Alsof dat niet volstaat wordt er aangebeld...de postbode, met aangetekende endign (zelden goed nieuws). Een uur en veel zweet, binnensmonds gevloek en gezucht later ligt zoon #2 gevoed en met schone luier in bed voor een dutje (dat van korte duur zal blijken, maar alla) en zit zoon #1 even rustig met z'n houten trein te spelen. Het is middag en ik ben zelf ook wel toe aan even uitblazen. Maar zoon #1 wil een boterham, en een beker melk, en een appel, en gaan slapen. En hup, we zijn weer een paar uur verder. Om het verder kort te houden (we geven tenslotte slechts een impressie): de rest van de dag is gevuld met boze kleuter bezighouden, was sorteren, luiers verschonen, kinderen voeden en laven, speelgoed en andere rommel van de vloer rapen, eten klaarmaken, driftbuien trotseren, boterhammen smeren, fruit schillen, enz... Om 18u komt vriendlief thuis in een hectische microkosmos van hyperventilerende rondrennende kleuter, lief zwetend aan het fornuis met jengelende baby op de heup, en rommel overal (hoezo, je hebt al 2 keer opgeruimd vandaag?)...en vraagt "Hoe was je dag?". Antwoord is een zucht en wat vaag gemompel. Eten op tafel, maar zoon #1 wil niet eten en zoon #2 wil mama niet laten eten. Na een kwartier is m'n eten koud en m'n eetlust verleden tijd. Vriendlief parkeert zichzelf met beide zonen op de bank zodat ik kan afruimen en afwassen. Bedtijd. Zoon #1 wil niet naar bed (hoewel hij al een half uur verwoed in z'n ogen wrijft en zowat omvalt van vermoeidheid). Worstelen dus met piama en tandenborstel. Na een half uur geeft hij de strijd op. Het is 20u30 Al eentje die slaapt. Nu nr. 2. Die laat zich al evenmin makkelijk in slaap sussen. Wat drinken, wat wriemelen, wat jengelen...om 21u15 is de missie volbracht. Ze slapen allebei. Was sorteren, was in de machine proppen, was van het droogrek halen en opvouwen. Nog even mail checken...en om 22u30 in coma vallen.
DAG 2 Ik word wakker van zacht babygekraai en een friemelend handje aan m'n neus. Het is 07u30. Zoon #2 is wakker en ligt breed glimlachend naar me te kijken. De rest van het kerngezin slaapt nog. Hij drinkt wat aan de borst en we knufflen en kroelen nog even. Intussen zijn zoon #1 en vriendlief wakker. Tijd voor ontbijt. Zoon #1 helpt de tafel dekken en zeult vrolijk met brood, potten appelstroop en en notenpasta. Volgens Frank en Sabine belooft het een stralende zomerdag te worden en ik bedenk wat we zullen doen. Park? Even de stad in? Beide? Na het ontbijt zet ik zoon #1 aan het kleien aan de tafel in de terwijl zoon #2 een dutje doet op m'n rug in de draadoek en ik de was ophang. We doen samen boodschappen in de spar om de hoek, bakken koekjes of brood, doen een dutje, spelen met het piratenspel, lezen een boekje, eten fruit, spelen in het park, maken spinazie schoon, en verwelkomen papa wanneer die om 18u thuiskomt. We eten samen aan tafel en maken daarna met z'n alleen een avondwandeling door het park en langs het water. En tot slot gaat iedereen gewillig en gezwind slapen zodat mama en papa nog een rustige avond doorbrengen in de tuin bij een glas frisse rosé.
Voor de duidelijkheid en de volledigheid : de meeste dagen zweven tussen deze 2 uitersten in.
MOEDERS EN SCHULDGEVOEL
Vast een herkenbaar thema voor collega-mamas. Vrouwen, en in het bijzonder die met kinderen, zijn ontzettend goed in het zichzelf een schuldgevoel (laten) aanpraten". Om de één of andere, tot nader order ononderzochte reden blijven de meeste mannen daar van gespaard.
Hoe krijg je nu zon schuldgevoel? Waar komt het vandaan? Waar dient het voor (uitgaande van de optimistische veronderstelling dat alles wel ergens toe dient, op de één of andere manier)? En vooral: hoe raak je er zo snel mogelijk weer vanaf?
Uiteraard willen we allemaal een geweldige, ik corrigeer: een perfecte moeder zijn voor onze kroost. Alleen willen de meningen en ideeën over hoe je die perfectie bereikt wel eens verschillen. Van zodra je zwanger wordt slaat de angst meedogenloos toe: Ga ik dat wel kunnen? Ga ik een goede moeder zijn? Ga ik dat kind wel graag zien? enz.
Goedbedoelde (nu ja, meestal toch) adviezen en tips vliegen je om de oren. Nog voor de foetus in je buik goed en wel ingenesteld is ben je al aan het plannen, piekeren, flippen: natuurlijke bevalling of epidurale, borst of fles, onthaalmoeder of crèche of meteen maar thuisblijven, buggy x of y, ... elke keuze betekent meteen ook een statement, houdt onontkoombaar een waardeoordeel in. Want wie bewust voor de natuurlijke bevalling kiest vindt vast dat de epidurale bevallers watjes zijn die niets over hebben voor hun kind. Wie buggy x koopt ipv buggy y vindt y dus slechter. Wie voor de draagdoek gaat vindt buggies onzin. Zo is het altijd wat.
Alsof het allemaal nog niet moeilijk en verwarrend genoeg is heeft letterlijk iedereen wel een (al dan niet gefundeerde) mening over al deze vraagstukken, en meent die mening ook te pas en te onpas en vooral ongevraagd te moeten meedelen.
Zodra het kind in kwestie eindelijk geboren is worden de keuzes nog verscheurender; want veel concreter: De borstvoeding blijkt niet zomaar vanzelf te verlopen: toch maar overstappen op de fles? Baby-lief slaapt niet door: laten huilen, inbakeren of toch maar lekker bij mama in bed? Ook daarover blijkt iedereen wel een mening te hebben, om ter stelligst. Als je kruimel mee in bed neemt krijg je hem er noooooooit meer uit (iedereen kent toch massas pubers die nog elke nacht per se tussen mama en papa in bed willen?). Als je hem laat huilen (want bij Kind & Onzin zeggen ze dat dat goed is voor zn longetjes en dat je hem anders verwent) bloedt je moederhart en zit je zelf mee te janken.
Van zodra je moeder wordt, wordt je kwetsbaarder dan ooit. Zon kind is als een achillespees. Maar zou het niet allemaal wat makkelijker en logischer zijn als we met zn allen wat meer ons (moeder)gevoel volgden ipv keuzes te maken omdat iedereen het zo doet of op basis van wat vage experts zoal beweren?
Als het niet goed voelt om je driemaandertje in handen van een wildvreemde onthaalmoeder achter te laten, dan wil dat misschien wat zeggen? Als je je stiekem schuldig voelt omdat je nazaat na 7 dagen al een fles kunstvoeding kreeg (kloven, niet genoeg melk, redenen te over...), dan is dat misschien gewoon omdat je best wel weet dat borstvoeding beter was geweest, dat je eigenlijk best nog een weekje had kunnen volhouden? Als je baby van 2 maanden oud niet alleen in zn bed wil liggen, dan is dat misschien gewoon normaal, na 9 maanden in een warme baarmoeder? Dus waarom zou je zon ongelukkig en hulpeloos schepsel laten huilen terwijl hij enkel mama wil (een gegronde eis, als je het mij vraagt)?
Als je een bepaalde keuze hebt gemaakt is het vervelend om te horen dat een andere keuze misschien toch beter was geweest. Dan krijg je dus last van cognitieve dissonantie. Ik verklaar:
Een gevatte collega-moeder vatte het onlangs op een forum van verwante zielen als volgt samen:
(Let op, hier volgt een oefening in logica)
1. Borstvoeding is de meest ideale voeding voor een baby.
2. Een goede moeder wi het beste voor haar kind.
3. Je geeft je kind de fles.
4. Oops...
Hoe kom je daar nu mee in het reine? Alsnog borstvoeding gaan geven en relacteren? Beetje laat en allesbehalve evident. Je kan ook stelling 2. gaan omdraaien, maar beweren dat een goede moeder NIET echt per se het beste wil voor haar kind, tja, dat gelooft geen mens en jijzelf ook niet. Dan blijft er maar één optie meer over: stelling 1 ontkrachten en beweren dat kunstvoeding net zo goed, zo niet beter is (ook al veeg je daarmee al het wetenschappelijk en ander onderzoek dat deze stelling ondersteunt gemakshalve van tafel).
Of je gaat in de verdediging: je roept dat dit soort stellingen kwetsend zijn voor heel veel moeders en dus beter niet geuit worden. Struisvogelstrategie dus: wat ik niet zie of hoor bestaat niet.
Terwijl het allemaal heel simpel is: moeders maken objectief gezien niet altijd de ideale keuzes voor hun kinderen, maar het zijn meestal wel keuzes die voldoen. Idealen zijn er om na te streven. Ze hoeven niet koste wat kost altijd bereikt te worden. Mensen kunnen niet altijd voor het beste kiezen, maar voldoende is toch prima? Moeten we allemaal per se met grootste onderscheiding afstuderen als meester in het moederschap?
Ik denk dat we stiekem allemaal wel weten dat 5 dagen per week van s ochtends tot avonds in de crèche zitten ver van ideaal is voor kinderen, dat kinderen idealiter de eerste levensjaren bij mama doorbrengen. Maar er moet ook brood op de plank en een dak boven het hoofd worden betaald, dus vaak hebben moeders geen keuze. Soms hebben ze wel de keuze, maar kiezen ze voor meer luxe, een comfortabeler levensstijl. Als ze die keuze voor zichzelf hebben afgewogen en daar perfect gelukkig mee zijn, wie kan er hen dan een schuldgevoel aanpraten? De meeste moeders (meer dan 80 % in Belgie) starten met borstvoeding omdat ze best wel weten dat dat de ideale voeding is voor zuigelingen (sorry voor wie de fles geeft of gaf, maar dat heb ik niet zelf bedacht, maar ontelbare wetenschappers en onderzoekers.), maar als je na een ontstellend falende begeleiding in het ziekenhuis met etterende kloven en jankend van de pijn zit te voeden, er na 2 weken nog geen enkele verbetering merkbaar is en je baby honger lijdt, dan is het niet zo gek dat je al snel naar die verlossende fles grijpt.
Elke moeder die het beste heeft gedaan wat binnen haar mogelijkheden lag, die de keuzes heeft gemaakt die ze op dat moment kon maken met de informatie en de opties die ze tot haar beschikking had, zou daarmee in het reine moeten zijn. Die hoeft zich nergens door aangevallen te voelen, zich niet schuldig te voelen.
En heb je niet je best gedaan? Heb je keuzes gemaakt zonder je goed te informeren, zonder je kritische geest te gebruiken of enkel voor het gemak? Wel dan...jammer dat je je schuldig voelt, maar volgende keer (volgende kind) beter dan maar. Leren van je fouten is echt wel ergens goed voor. Niet pruilen, hop naar de volgende levensles. Wedden dat er zich iemand "aangevallen" of "schuldig" gaat voelen door dit stukje?
Vrouwendag, ook voor moeders?
Het is nationale vrouwendag vandaag...met als centraal thema Over Mijn Lijf. Prima thema. We hebben allemaal op regelmatige basis onze buik vol van de achterlijke bimbo-cultuur die ons dagdagelijks vanop elke straathoek wordt opgedrongen. Ik ken persoonlijk geen enkele weldenkende vrouw die zich wenst te spiegelen aan de rondborstige, gephotoshopte stoeipoes met de kaalgeschoren venusheuvel die tegenwoordig de norm schijnt te zijn.
Dus ja, laten we vooral het recht opeisen om onze benen , oksels en vooral onze schaamstreek NIET te scheren of nog wreder te waxen. Het recht om na een paar zwangerschappen en een stel kinderen aan de borst met enigszins verlepte en neerwaarts wijzende boezem rond te lopen. Het recht om rimpels te laten voor wat te zijn. Het recht om onze grijzende haren grijs te laten. Het recht op een AA-cup of een G-cup, al naargelang wat we meegekregen hebben van onze genen. Het recht op kwabbillen, flubberdijen, puddingarmen en een buik die af en toe uit meerdere lagen blijkt te bestaan.
Jullie doen het goed hoor, beste vrouwenbeweging. Echt, allemaal helemaal mee eens hoor: recht op gelijke arbeid, recht op eigen lijf, baas in eigen buik, enz...
Maar waar ik nu eens graag recht op zou hebben, is van een geheel andere orde en blijkbaar een thema waar de hedendaagse feministes niet onmiddellijk voor warm lopen: het recht om zelf mijn kinderen op te voeden.
Natuurlijk heb ik dat recht, zegt nu de alerte en gevatte lezer. Iedereen kan er toch voor kiezen om moeder-aan-de-haard, huisvrouw of thuisblijfmoeder te worden! Ha! Nee dus. Daar wringt het schoentje nu net.
Dat kunnen we niet. Ik toch niet. Want dat redden we niet, financieel dan. Het lukt ons niet om 2 fulltime en 2 deeltjdse kinderen en 2 volwassenen onderdak te geven en te voeden van één normaal (eerder bescheiden) inkomen. Nooit op vakantie, zelden of nooit uit, kleren worden gekocht als de vorige in lompen van ons lijf vallen, bij Aldi zijn we vaste klant, we doen aan autodelen en dure hobbies hebben we ook al niet. Wat doen we dan verkeerd? Wie het weet, mag het zeggen.
Hoe het ook zij, ik werd er best droevig van, van de gedachte dat ik na 10 jaar hard werken niet alleen niets in handen bleek te hebben (nauwelijks een pensioen, geen uitkering, ...) en gereduceerd werd tot rentenier en ten laste van (vooral dat woord last spreekt boekdelen). Maar na 3 maanden thuisblijfmoederschap moeten vaststellen dat zelf thuis voor je kinderen zorgen (volgens sommigen het mooiste geschenk dat je je kinderen kunt geven.....jaja, vast wel) geen haalbare kaart is en dat dus waarschijnlijk niet is voor velen van ons, dat is pas onthutstend.
Wordt het niet eens tijd dat de vrouwenbeweging gaat onderkennen dat heel veel vrouwen ook moeders zijn en elke dag opnieuw worstelen met de veeleisende dubbelrol die ze noodgedwongen spelen? Dat bewust moederschap en feminisme wel degelijk samengaan? Dat de strijd om gelijke arbeid de vrouwen misschien wel economische onafhankelijkheid heeft opgeleverd, maar hen tegelijkertijd heeft opgezadeld met een dubbele dagtaak, een utopische opdracht waar de meesten van ons niet in slagen zonder schuldgevoel of complete uitputting.
En vooral: dat onze kinderen recht hebben op een moeder, de enige functie waarin we niet, nooit vervangbaar zijn.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
