Hola! sorry dat ik niet meer op men blog schrijf, maar het lukt niet meer echt.... Alles is hier echt super en ik ben hier echt gelukkig! Meer vertel ik jullie als ik terug ben in Belgie. Morge vertrek ik voor 2 weken op reis, dan kom ik 3 weekjes terug en dan pak ik al men spullekes hier en vertrek ik met nog 3 toffe belgen naar bolivie voor 3 weken en dan kom ik terug naar Belgie! Op 20 april om 18.25 ben ik dus terug in Zaventem. Ik wil hier eerlijk gezegd nog langer blijven, maar mis jullie ook wel hoor! Dikke kus en tot al veel te snel... Cleo
Hey, de laatste weken vliegen hier echt ongelofelijk snel! Vorige week zijn er vrienden van Chiclayo op bezoek gekomen en hebben we ons een weekend samen geamuzeerd, het was echt heel leuk. Zondag waren we met een touristische tour bureau naar enkele dingen gegaan en onze gids was wel een toffe. We waren aan het praten en hij vertelde mij dat hij graag engels wou leren want dat hij dat nodig had voor de unif, want hij studeerd communicatie. Ik zei hem dat ik hem wel engels wou leren als hij mij als tegenprestatie heel cajamarca wou laten zien. Sindsdien doen we bijna elke dag iets, echt leuk. We fietsen echt wel veel, wat echt zalig is! Ik weet dat sommige van jullie ongetwijfeld zullen denken amai dat wordt zeker een koppel, maar maak u geen zorgen! Max is echt een goede vriend geworden, maar echt niks meer. Mijn gastmoeder en gastbroer waren een week op vakatie gegaan met hun 2 en dus was ik een week met Armando alleen thuis. We hebben nu geen meid meer, dus doen we alles zelf en dat ging echt leuk, het was een kei aangename week hier in huis, rustig, zonder bitsige opmerkingen van mijn gastmoeder en gewoon leuk gepraat met mijn gastpapa. Vanaf dat mijn gastmoeder terug was hing er meteen terug een gespannen sfeertje en altijd als ze thuis is voel ik mij echt niet op mijn gemak. Ze kijkt steeds op zo een manier van "wat doe jij eigelijk in mijn huis?" Niet leuk dus. Alles wat ik doe is slecht, als ik wil afwassen zegt ze dat ik dat niet kan, als ik kuis dan zegt ze dat ik het slecht doe, constant commentaar op het feit dat ik geen vlees eet, als mijn gastpapa weg is acht zijn rug met hem lachen, als ik thuis kom en ik wil haar een kus geven grofweg haar hoofd wegdraaien en zoveel kleine dingen die voor een enorm koude sfeer zorgen... Op een middag was ik de afwas aan het afdrogen en ineens zegt ze: " misschien moet je eens met Carlos (AFS president Cajamarca) praten als je dat wil om van gezin te veranderen, want nu we geen meid meer hebben ga je misschien ondervoed geraken" ik zei dat dat voor mij geen probleem was, dat ik zelf ook wel voor mij en Armando kon koken( normaal is mijn gastmoeder alleen maar 's avonds thuis want overdag werkt ze, maar nu heeft ze vakantie) Ze antwoorde dat ik niet kan koken. Ik zei dat het echt geen probleem was voor mij en zij antwoorde dat ze toch eens met Carlos ging praten... Voor mij was het al duidelijk dat ze me uit huis wou. Gisteren ging ik nog eens met Suzanne weg en ze vertelde me dat ze maandag van Carlos had gehoord dat mijn gastgezin( volgens mij dus mijn gastmoeder) niet content van mij is want dat ik te veel het huis uit ga... Ik ben bijna altijd thuis als zij thuis zijn. Nu ga ik wat meer weg, simpelweg omdat ik niet naar hier ben gekomen om constant niks te doen en me te vervelen, lijkt mij logisch! Maar ik vraag altijd toestemming en alles is altijd goed, ik heb zelf meestal het gevoel dat ze blij is als ik weg ben. Ik vraag altijd of ik kan helpen, ik doe kei hard mijn best en toch doe ik het verkeerd... Maar volgens mij is het gewoon omdat mijn gastmoeder mij weg wil en dat het voor haar makkelijker is om tegen Carlos te zeggen dat ik te weinig thuis ben dan te zeggen dat ze mij niet moet... Gisteren avond ben ik daardoor ook echt in een serieuze huilbeu uitgebarste toen ik terug op mijn kamer kwam, ik weet echt niet wat ik moet doen. Maar ik denk dat ik eens ga praten met mijn gastmoeder om te vragen wat ik verkeerd doe want dat het zo nogal moeilijk voor mij is om er iets van te kunnen begrijpen, waarschijnlijk zal het niet veel helpen, maar ik kan altijd proberen! Op mijn project gaat het elke dag beter. Ik heb nu een klasje van 5 meisjes die gemotiveerd zijn. Ik doe elke dag een testje met hen van vocabulair en ik heb tegen hun gezegd dat diegene die de beste punten heeft als ik naar huis ga een heel leuke surprise krijgt, daardoor zijn ze nu echt heel gemotiveerd en studeren ze echt kei goed. Gisteren avond toen ik op mijn kamer kwam zag ik na een tijdje ineens iets op mijn bed liggen: een postpaketje! Ik was zo blij, echt waar. Tony, een goede vriend van mijn mama had mij pralines opgestuurd, waarvoor ongelofelijk veel dank! Echt zalig, lang leven chocolade! Ik hou jullie op de hoogte als hier nog iets veranderd! Ik vind het echt wel jammer dat ik Kerstmis met hun ga moeten vieren... Maar met nieuwjaar ga ik naar Lima! Van 27 december tot 3 januari ben ik in Lima. Het gaat me goed doen om eventjes ergens anders te wonen. Dikke kussen en alvast een zalig kerst en gelukkig nieuwjaar!
Hola! Hier gaat alles nog altijd heel goed met mij. Ik heb weeral heel wat te vertellen! Het weekend nadat ik terug was van de jungle ging ik mee met suzanne en haar tante ,en nog vrienden van haar, iets gaan doen, maar we begrepen niet goed wat. Toen we er waren was de verassing groot! We waren bij watervallen, op 14km van Cajamarca, echt zalig! Er staan wat foto's op facebook van. Als het mooi weer is kunnen we gewoon naar de watervallen ons gaan afkoelen. Ondertussen had ik nog veel geprobeert om de president van afs cajamarca te pushen om een ander project te zoeken, maar er zat niet echt vaart achter voor hem. Ik heb nog 1 week nadat ik terug was van de selva gewerkt op mijn vorig project. De laatste dag was de leukste van heel de tijd. De duitse meisjes waren allemaal weg, en dus kon ik wel echt werken, en dan was het echt leuk. Maar ja dat was maar 1 dag. Uiteindelijk had ik donderdag avond afgeproken met Carlos(afs president Cajamarca) en zijn we naar la Casa Hogar de la Niña Belén gegaan. Ik dacht dat Carlos er al langs was geweest en dat hij mij ging voorstellen, maar dat was dus niet het geval. We kwamen er aan en Carlos vroeg of de directrice er was. Ze gingen haar halen en hij vroeg haar droogweg: " Dit meisje hier is op uitwisseling, zou ze hier kunnen komen werken?" Waarop de vrouw antwoorde: " Ja, maar ga wel eerst langs het kantoor om een document te laten opstellen". Dat was het dan. Wij naar het kantoor, waar niemand meer was. Carlos zei mij maak u geen zorgen, ik ga morgen wel alleen terug. Alles dus goed in orde. Maandag ga ik naar mijn nieuw werk en ik kom binnen en zeg wie ik ben en waarvoor ik kom en ze zeggen ja dat is goed, mag ik u document. Ik leg uit dat Carlos dat allemaal had geregeld. Maar jammer genoeg was dat helemaal niet waar... Dus ben ik zelf terug naar het kantoor gegaan en heb alles uitgelegd. Samen met de secretaresse van de directeur van het project heb ik een papier opgesteld van welke les ik wil geven en van hoelaat tot hoelaat, en het was in orde. Dus ben ik terug gegaan naar mijn werk en ik kreeg meteen een klasje, maar het is zo moeilijk om ineens een les uit u duim te zuigen. De volgende dag kwam ik aan en ging ik meteen rond met een lijst om te vragen wie er naar mijn les wou komen, want ik geef les in de meisjes hun vrije tijd, dus hebben ze geen verplichtingen om naar mijn les te komen. Er waren 15 meisjes die wouden komen, dus was ik echt wel blij. Ik wil mijn les beginnen dus roep alle meisjes naar binnen. Niemand kwam... Ik ga ze een voor een halen en allemaal zeggen ze dat ze niet willen komen... Best wel frustrerend. Uiteindelijk had ik een klasje van 5 meisjes die heel gemotiveerd waren. Ik heb ze leren tellen tot 20 en bij sommige ging dat heel vlot, bij andere alles behalve. Ik heb een uurtje les gegeven en dan heb ik ze vrij gelaten, om het niet te zwaar te maken. Na de les vroeg Maria-Isabel, een lief meisje, me of ik haar wou leren optellen. Ik schreef meteen wat sommen op voor haar, nog niet bewust van haar achterstand. De eerste oefening: 4+2=... "euhm 10?" mijn antwoord: "nee denk eens goed na." " 11?"... Ze kon dus nog niets. Ik ben het haar nu stapje voor stapje aan het uitleggen, maar dan ben ik er achter gekomen dat ze nog niet eens tot 20 kan tellen... Maar ik ben ze het stapje voor stapje aan het leren en ze kan nu al min of meer nu tot 20 tellen. Na de les zat ik met haar te praten en heeft ze me haar levensverhaal verteld, echt erg. Haar moeder is kort nadat ze geboren was gestorven en voor zover ik het goed begrepen heb zit haar papa nog steeds in de gevangenis... Ze woonde bij een soort pleeggezin. Deze ouders mishandelde haar en deden haar op een dag "cado" aan een andere vrouw. Bij deze vrouw was het alleen maar erger, ze werd nog harder geslagen. Ze mocht niets meer en had het heel moeilijk. Op een dag zag iemand hoe de vrouw haar behandelde en deze persoon is meteen naar de politie gestapt. De politie heeft haar weg gehaald bij de vrouw en haar geplaatst in Hogar Belèn, waar ze nu sinds zondag zit.Ze is dus nooit in haar leven naar school geweest en krijgt nu van mij haar eerste lessen. Ze is enorm gemotiveerd. Ze kan zich uiteraard nog niet goed concentreren, maar ik heb met haar afgesproken dat ze elke dag een uur van mij alleen les krijgt en zo zou het toch echt moeten gaan dat ze wat basis meekrijgt. Binnen 1 week begint de zomervakantie hier, daarom dat ze nu niet meer naar school wordt gestuurd. De zomervakantie duurt ongeveer tot april, dus als ik terug naar huis ga, gaat zij naar school en kan ze hopelijk min of meer volgen, hoewel ze zeker nog achterstand zal hebben. Het gaat hard werken worden op mijn project en ik ben daar zo blij mee. Ik werk nu ook altijd in de ochtend van 8u tot 13u, dus in de namiddag ben ik altijd vrij en dat bevalt me wel. Het is veel leuker om s morgens te werken dan in de namiddag.
Ondertussen is mijn gastbroer, Diego, naar huis gekomen want voor hem is de vakantie nu al begonnen. Hij is echt wel grof tegen zijn ouders en best wel ergerlijk op veel momenten, maar ik kom er nog wel met overeen als zijn ouders er niet zijn. Afgelopen weekend waren er vrienden van AFS uit Trujillo gekomen en ik had al een hele rondleiding in mijn stad gepland, maar jammer genoeg ben ik vrij ziek geworden en is er dus veel in het water gevallen, maar we zijn wel een paar dingen gaan doen. Toen we terug kwamen van een van die dingen, is jammer genoeg mijn gsm gepikt... Het was mijn belgische gsm met mijn peruaanse nummer erin. Maar ik heb me er eigenlijk snel overgezet. De volgende morgend kreeg ik mijn Ipod niet meer aan en ik dacht echt dat vanaf nu het ongeluk ging beginnen,dat ik gedoemd was! Gelukkig was het probleem met mijn Ipod s avonds al opgelost, ik had het wel echt jammer gevonden als ik mijn muziek moest missen. Ik val hier elke avond in slaap met mijn muziek, en dat is echt zalig, nog eens bedankt Japsie voor den Ipod!
Gisteren zat ik in de keuken toen de bel ging, maar mijn gastbroer was open gaan doen en ineens roept hij mij dat de postman er was voor mij! Ik werd zot, echt waar ik was kei gelukkig, want de sint, a.k.a. mijn mams, heeft mij een postpaket gestuurd met daarin chocolade mannetjes, truffels en dé zakagenda van Humo! Echt super zalig! Ik heb nog altijd maar een half chocolade mannetje gegeten en de truffels zijn nog gesloten, maar de paar stukjes chocolade hebben me al enorm gesmaakt! Lang leven de sint, en vooral mijn mama! Ik besef hier echt heel veel dat mijn leven in België echt zalig is en mis alles met momenten, maar ben hier ook gelukkig. Met mijn gastgezin heb ik niet echt een goede band, en ik denk ook niet dat dat echt nog gaat komen. Mijn gastmoeder blijft een Ice Queen... En soms doet ze ineens enorm fake vriendelijk, maar met mijn gastvader kom ik wel goed overeen. Hij is echt geïnteresseerd in mij en verteld me veel over Peru, wat echt boeiend is. Ik ben trouwens samen met Suzanne mee gegaan naar een metal concert met mijn gastbroer, maar we waren allebei ziek, dus we waren al terug weg voor het concert echt begon en hebben gewoon een filmke gezien, maar het is echt enorm grappig, de metalworld in Peru! Al mijn neven en nichten zijn ook zware metals, maar ik heb al gezegt dat dat niet mijn stijl van muziek is, eerlijkheid boven alles!
Ik heb hier in het tuinhuis een fiets gevonden en gevraagd of ik hem mag laten repareren en gebruiken, en dat was allemaal in orde voor hen, dus ben ik juist samen met mijn gastbroer mijn fiets gaan binnen doen en vanaf zaterdag heb ik hier een fiets, iets wat ik hier al enorm heb gemist. Ik weiger om alles met taxi of micro(bus) te doen, dus nu wandel ik overal naartoe, maar dat neemt best wel véél tijd in, dus als ik men fietske heb gaat alles veel makkelijker gaan.
Dit weekend ga ik samen met Suzanne en Carlos en nog iemand van afs naar Chicayo, want er is een feest van AFS. Ik had dat al van Suzanne gehoord, maar Carlos had mij er nog niets van gezegt, dus vraag ik hem erachter en hij zei droogweg: Aah wil je er ook naartoe? Het is wel heel duur he, in totaal 100 soles.(25 euro) Ik heb geantwoord dat ik er natuurlijk naartoe wil! Weeral iets waaraan te merken is dat Carlos mij niet kan hebben. Maandag belde hij mij en ik vroeg wanneer we naar mijn vorig project gingen om te zeggen dat ik niet meer terug kwam. Hij zei me dat ik er niet alleen naartoe mocht, want dat het officieël moest gebeuren, maar dat hij me ging terug bellen in de middag, ondertussen is het al woensdag... Maar ik mag mij er niet druk in maken, maar het is wel jammer dat zo een dure organisatie zo slecht georganiseerd is. Maar ik ben wel blij dat ik hier nu ben!
Ik ben sinds gistere avond terug van de jungle en het was zalig! Maar ik zal beginnen bij het begin. Vorige week donderdag vertrok ik 's avonds met de bus naar lima en kwam om 11uur aan. In het busstation stond Evelien mij op te wachten, wat echt heel zalig was. Het was echt leuk om haar nog is terug te zien, hoewel we niet veel tijd hadden. We gingen meteen naar een jeugdherberg waar alle andere mensen van AFS ook waren.Vanuit de jeugdherberg zijn we weeral eens afgevoerd naar de middle of nowhere, maar het was er wel mooi. Daar hebben we 2 dagen gezeten en gepraat, maar eigelijk echt verloren tijd. ´s Avonds vertrokken we met echt een heel slechte bus naar Pichanaki, een stad in de centrale jungle. Daar hadden we een hotel voor 2 nachten. Na het eten moetsen we meegaan naar de Plaza Di Armaz. Er was een soort feest. Wij moetsen met de AFS'ers op het podium gaan zitten en dat begon de burgemeester te vertellen over wat voor een eer het was dat we daar waren en dat ze blij waren en duidelijk ook dat de hoopte op meer toerisme, echt wel wat vreemd! In de namiddag zijn we met jeeps, achterin in de laadbak, naar de echte jungle gegaan. Het was daar echt zo ongelofelijk mooi... Ik zou echt niet weten hoe ik het moet beschrijven. Die avond hadden de mensen waarbij we sliepen iets georganiseerd... Dit was wel echt de keerzijde van heel het jungle verhaal. De mensen waarbij we sliepen wouden ons zo echt entertainen. De man noemde zichzelf Tarzan, om een klein voorbeeld te geven. 2 Vrouwen en 2 mannen hadden zich gekleed in een lapje stof en danste voor ons en we mochten met hun meedansen. Ik vond het echt jammer dat het zo toeristisch was uitgevallen. We waren met alle vrijwilligers van AFS naar de jungle gegaan en dat was echt heel jammer. De meeste waren echt het Ibiza type en ik snap dus ook niet goed waarom ze vrijwilligerswerk gingen doen. De avond ik de jungle wouden ze perce bier drinken en ja gewoon wat verpestend. Gelukkig waren er ook leuke mensen bij! We hebben in de jungle in een boomhut geslapen, echt zalig, gewoon op de grond, maar ik heb echt goed geslapen. De volgende morgend zijn we eerst naar een schooltje geweest. Ik vond dit echt niet leuk. We zijn een voor een alle klassen binnen gegaan en cado'tjes gegeven zoals balpennen en ballen, maar de manier waarop was echt vies vond ik. De kindjes moesten vragen beantwoorden zoals wat ik de hoofdstad van frankrijk... Diegene die won kreeg een cado´tje. Het was echt zo van kijk eens de rijke westerling denkt ook aan jullie. Nadat we naar de school waren geweest zijn we naar een waterval gegaan. Eerst het grootste deel met de jeep en daarna een stuk stappen. Ik kan met trots zeggen dat ik mijn hoogtevrees ben aan het overwinnen! Die waterval was echt prachtig. Ik heb er echt enorm van genoten. Toen we terug in het dorpje waren hebben we daar nog gegeten en daarna terug getrokken naar de stad. Ik vond het echt enorm jammer zo weinig tijd daar te hebben gezeten, maar ik heb besloten dat ik binenkort naar de echte jungle wil gaan voor een week. 's Avonds zijn we iets gaan drinken en daarna zijn er nog wat mensen naar een discotheek gegaan, maar wij zijn met wat mensen gewoon op de kamer gaan zitten. De volgende dag zijn we terug naar een school gegaan en daar met een klas gaan praten en vertellen over ons land enzo, dat was nog wel in orde. Daarna gaven ze weeral cado'tje op de speelplaats, maar het was wel helemaal anders. Ondertussen zijn mijn plannen weeral veranderd over mijn terugkomst datum. We gaan met een paar mensen van België naar Lago Titicaca en daar naar de eilandjes gaan en doortrekken naar Bolivia. Ik kijk daar nu echt al ongelofelijk naar uit! Maar nu eerst hier een goed ander project vinden en er nog van genieten, er is al 1/4 gedaan... Het gaat echt ongelofelijk snel... Ciao!
Hola, Ik ben hier vandaag 2 weken in Cajamarca. Stilaan begin ik mij hier goed te voelen. Zoals ik al had gezegt heb ik hier heel veel up's en down's, en dat is nog steeds hetzelfde. Als ik sport voel ik mij echt heel goed. 's Morgens sta ik op en ga ik lopen, daarna hou ik mij nog wat bezig met niks doen en na het middag eten ga ik werken en na mijn werk ga ik naar de aerobicos. Toen ik de eerste keer ging werken was ik echt gechoqueerd en wou ik echt niet terug gaan. Ik had het me zo anders voorgesteld en als je daar zo ineens ingegooid wordt weet je echt niet wat er gebeurt, maar elke dag ging het beter en leerde ik de kinderen kennen en had ik er geen problemen meer mee, maar feit blijft dat we er met teveel mensen werken en dat ik daar niet veel kan doen. Dus heb ik Carlos (AFS president van Cajamarca) gebeld en gevraagd of hij kon langs komen. Dezelfde avond is hij nog naar hier gekomen en heb ik alles uitgelegd. Hij begreep het en hij vertelde over een project met weeskinderen ook hier in Cajamarca waar hij gaat horen of ik daar kan werken. Ik ben echt blij, want het is niet leuk om te beseffen dat je eigenlijk overbodig bent in een project. In Hogar Santa Dorothea werken nog 6 duitse meisjes, waar ik al een hele week mee samen werk. Die meisjes zijn allemaal (buiten 2 van hen) met een Christelijke organisatie gekomen en op de een of andere manier mogen ze me niet echt. Ze worden pissig als ik een van de kindjes eten geef want dat is wel hun kindje dat ze al 2 maanden eten geven. De meisjes praten onderling ook constant duits, en daardoor is hun spaans nog niet zo goed. Ze zijn hier al allemaal 10 weken en als ze horen dat ik hier nog geen maand ben zeggen ze meestal met wat afgunst dat ik wel al heel goed spaans kan. Dan ben ik uiteraard blij. Veel mensen zeggen mij dat mijn spaans al heel goed is voor hier zo kort te zijn, wat mij wel gerust steld, want soms heb ik het gevoel dat ik het nooit ga kunnen... Een paar avonden geleden kwam ik thuis na mijn werk en Armando en Isabel zaten aan tafel op mij te wachten. Ik kwam binnen en het eerste wat ze zeiden was : " Cleo, we hebben een groot probleem..." In mijn kop begonnen zich al noodsenario's af te spelen dat ze mij weg wouden enzo, maar gelukkig was dat het niet! " De meid is zwanger... Wat moeten wij nu doen? Oggy (DE HOND!!!) lust alleen maar het eten (want ja, de hond krijgt hier dezelfde lekkere maaltijden voorgeschoteld als wij) van Clara..." Blijkbaar is ze al 6 maanden zwanger. Ik dacht gewoon dat ze een dikke buik had, maar daarin had ik mij dus vergist. Deze ochtend ben ik samen met Clara naar de Mercado gegaan. Dat is echt zo leuk. De mercado is de markt, maar dat is zo anders dan bij ons, dat is hier echt zot. 1000den kraampjes, gigantisch veel volk, stank, maar soms ruikt het ook lekker, dode dieren, ontzettend veel lekker fruit en groeten. Vanaf nu ga ik meer mee gaan! Ik ga nog steeds elke avond, zonder 1 over te slaan, naar de aerobicos. Voor de aerobicos zijn er Tai Kwon Do lessen. De leeraar van die lessen is een ventje van 60 jaar ofzo en steeds voor mijn les komt hij met mij praten en doet echt over vriendelijk. Ik had al zo een gevoel van hmm iets te vriendelijk. Gisteren wist Isabel mij te vertellen dat deze man al veel jonge meisjes "gemolesteerd" heeft. Ik weet niet goed of ze verkracht daarmee bedoeld of geprobeerd. Gelukkig heeft Isabel tegen onze leerares van Aerobicos gezegt dat het haar niet zint dat die vent zo dicht in mijn buurt komt, en ik denk dat onze leerares het tegen die vieze vent heeft gezegt, want hij blijft al wat meer uit mijn buurt. Woensdag vertrek ik naar Lima en van Lima naar Pichanaki, de jungle! Ik heb daar echt ontzettend veel zin in. Ik heb nu de Casta en de Sierra van Peru al gezien en nu ga ik naar de Selva, wat wilt een mens nog meer? Ik ben nu foto's aan het up loaden op mijn facebook, dus dan hebben jullie al een beter beeld van hoe alles er hier uitziet. Ik heb ook ontdekt dat ik hier toch brieven kan ontvangen, want ik heb eindelijk een kaartje aangekregen van mijn allerliefste mams! Hasta Luego! Besos
Hola! Ik ben hier nu iets meer dan een week in Cajamarca en ik vind het al leuker, tis een mooie stad, en het feit dat het constant regent vind ik al minder erg. In het begin voelde ik mij hier echt ontzettend eenzaam en slecht. Ik kende hier niemand, ik moest een week wachten tot ik kon gaan werken en ik wist echt niet goed wat ik moest doen. Ik ben tot hier toe al elke avond mee met Isabel naar de Aerobicos gegaan. Ik vind het echt leuk om te kunnen sporten en ik krijg er heel veel voldoenig uit. Ik ben al loopschoenen gaan kopen en g aook regelmatig lopen( zelfs als het regent!) En daardoor voel ik me al veel beter. Zaterdag heb ik wel terug zwaar ik de put gezeten.. Het was mijn eerste echte werkdag en het viel me echt enorm zwaar. Mijn project is met gehandicapte kinderen. Alle kinderen zijn zowel mentaal als fysiek gehandicapt waardoor ze bijna allemaal in een rolstoel zitten en niks kunnen doen. Mijn taak is dus om te ze eten te geven en voor de rest kan ik daar niks doen, dus gewoon wachten tot ze eten kunnen krijgen, er bestaan dus leukere bezigheden... Ik had echt het gevoel dat ik constant in een huilbui kon uitbarsten en dat het volledig nutteloos was dat ik naar hier was gekomen. Ik ga nu afwachten tot woensdag en als het me dan nog steeds zo tegensteekt ga ik vragen of ik geen ander project mag zoeken, want dit is echt niet waarvoor ik naar hier ben gekomen. Ik wil heel graag met kinderen werken, maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik hier niks kan doen. Dus met wat geluk vind ik wel een ander project. Na mijn werk had ik met Suzanne afgesproken, een meisje van AFS die hier ook in Cajamarca zit, maar naar school gaat. Zij is echt in een heel rijk gezin terecht gekomen. We hadden bij haar grootouders afgesproken die een zwembad hebben dat een constante temperatuur heeft van ong. 35 graden, echt zalig! Suzanne woont bij mij in de buurt en kent ook wat mensen die ik ook ken, echt bizar om hier iemand te leren kennen die ook mensen kent die ik ken. Het deed echt goed om nog is deftig met iemand te kunnen praten en ik voelde me meteen ook al een stuk beter. Gisteren ben ik mee gegaan naar de verjaardag van de oom van Isabel. Hij woont is Jesus, een dorp 20 km van Cajamarca. De weg naar daar is ook echt verschrikkelijk slecht, maar eens daar aangekomen was ik zo blij dat ik er was. We zijn eerst een wandeling gaan maken. De natuur hier is zo ongelofelijk mooi... Echt prachtig. Vroeger hate ik wandele echt heel hard, maar hier geniet ik er echt van. Op het feest hebben ze Cavia gegeten.. Voor we naar het feest vertrokken heeft Isabel wel 5 keer gezegt dat ze niet goed weet of we wel konden gaan omdat ik geen vlees at. Na een tijdje is da best wel lastig, maar ik ga echt geen vlees eten, ik wil dat echt niet. Tijdens onze wandeling heeft Isabel me gezegt dat ik precies wel al wat ben afgevallen, en dat is natuurlijk wel leuk, hopelijk word ik dat toch geen typische AFSers( Another Fat Student ) 's Avonds hebben we naar Gandhi gezien, echt een heel goede film. Tegen het einde voelde ik me al maar misselijker en misselijker worden. Om 20u ben ik met lichte migraine in bed gekropen, maat deze morgend ging het echt al veel beter. Sebiet om 14u30 moet ik gaan werken. Ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in maar ga toch proberen om er het beste van te maken. Vanavond ga ik naar de Aerobicos met Suzanne( we gaan echte sportbabes worden!) en ik ga proberen om daar naar uit te kijken en hopelijk vind ik snel een ander project.. Ondertussen vind ik mijn gastgezin al beter, Armando vind ik echt leuk. Hij is zo een flauwe moppen man, maar kan ook heel serieus zijn. Toen Isabel een paar avonden geleden 's avonds weg was hebben we heel lang gepraat over de geschiedenis van Peru en over het feit dat Peru minder ontwikkeld is omdat de scholen hier zo slecht zijn. Hij wist me te vertellen dat een leeraar hier gemiddeld 150 euro per maand verdient. Dat is dus echt niks he. Met Isabel kom ik nog altijd niet zo super overweg, maar beetje bij beetje gaat het al beter. Ik ga een van de dagen ergens proberen foto's up te loaden, maar op deze computer gaat dat niet, want hier zijn maar 2 USB poorten die al in gebruik zijn.. Ik hoop dat ik diegene die zich ergerde aan mijn schrijf fouten al een beetje beter op hun gemak zijn, ik zal er aan werken om deftiger te schrijven! Hasta la proxima! La Gringa
Hola! zaterdag om 7 uur sochtends vertoko mijn bus van Piura naar Chiclayo en van Chiclayo naar Cajamarca. Khad het echt moeilijk om te vertrekken uit Piura, want kvond het daar ehct wel leuk en kwou ook liever bij Deborah blijve, want das echt wel een heel goei vriendin geworde! de busrit van piura naar chiclayo heb ik geslapen en toen ik in Chiclayo aankwam ben ik snel nog iets gaan kope om te eten want khad ni deftig ontbeten en kmoest nog tot s avonds laat op de bus zitte, not nice dus. Daar heb ik een grote fout gemaakt door ne merengue te kope waar ik maar 2 happe van heb genome en mij die 2 happe heel de busrit lang beklaagd! Kben echt kei misselijk geworde en gebleve, de hele busrit lang,echt ni leuk want heeel de weg naar cajamarca is op onverharde wegen en in de bus was het ongeveer 30 graden... ik kon niks leze ofzo, want dan werd ik kei misselijk, ondertusse zat er een kind achter mij da constant kei luide muziek op zen gsm was aant luistere en vals aant meezinge en ondertusse zo me zen voete tege mijne stoel aant schotte, ergernis alom, maar hoelanger hij in mijn rug bleef porre, hoe meer ik het als een rug massage begon te ervaren. De uitzichten waren echt wel prachtig! rijstvelde, een groot meer, mango bomen, mense da hun in de rivier aant wasse ware, en nog veeel meer. Onderweg zijn we ook voor een half uur gestopt aan een prachtig meer, echt zo mooi. Op de bus heb ik nog 3 vrijwilligers leren kennen, waarvan 1 meisje ook in Cajamarca zit, de andere 2 zaten in Areqiupa. Een paar dage voor ik uit piura vertok begonne ik en deborah weg te dromen van te gaan reize... en ondertusse heb ik daar echt al mega veel zin in. We wille allebei heel graag naar Ecuador, Panama en Brazilie, en da zoude we op ongeveer 6 weken doen en dan zou deborah naar huis gaan en dan zou ik nog blijve en mss naar Chilli en Bolivia gaan, ma da is nog ni zeker, want kmoet eerst mense vinde om da mee te gaan doen! Dus als er iemand zin heeft? Om 19uur kwam ik aan in Cajamarca waar Suzanne( een belgisch meisje dat hier ook op AFS is) en de president van AFS mij stonden op te wachten. Mijn gastouders waren naar een trouwfeest, dus gingen zij me naar huis brengen. We kwamen aan in een heel chiq huis waar een vriendelijke man met daarachter 2 meisjes. De man bleek mijn vader te zijn en de meisjes achter hem waren mijn nichten. We gingen in de zetel zitten en da was zo wel wa een vreemde situatie. Armando( mijn vader) zei dat hij nog op zijn koningin was aan het wachten. Toen kwam Isabel( mijn moeder) naar benede en begroete me heel afstandelijk: Ze gingen meteen door. Mijn nichten gaven me eten en daarna lieten ze mijn kamer zien. Kheb hier echt wel heel grote luxe, een kamer met 2 1persoonsbedden in, voor mij helemaal alleen. Ik pakte mijn valies uit en merkte dat er veel dinge wat nat waren en stonke naar bio shit.. Ik vond al snel de oorsprong van de lek, een fles met suplemente in van mij die door de warmte in de bus was uitgelopen. Mijn slaapzak was heel nat en echt JAK dieje geur!Ma bon eens uitgepakt ben ik in men bed gekropen en zat ik er echt wa onderdoor, kwou echt terug naar Piura en zag het echt ni meer zitte.. weeral een vreemde stad, weeral nieuwe mense. De volgende morgen werd ik al vroeg wakker( door het ritme van in het klooster) en dan hebben we ontbeten met de 2 nichten en de ouders. Daarna zijn we met hun chique 4x4 opel de nichten gaan afzetten en izjn we wat door de stad gereden zodat ik alles wat leerde kenne. We zijn ook naar de binnenmarkt gegaan voor fruit en groeten. Isabel was al veel hartelijker en Armando wist duidelijk niet goed hoe hij zich tegen mij moest gedragen en vroeg ocnstant vanalles aan Isabel zodat zij het aan mij kon vragen, hoewel ik hem ook begreep. Toen we terug thuis kwamen heb ik voor het eerst sinds ik hier ben een douche kunnen nemen met warm water!! oooh da was echt zoo zalig, intens genot. Toen ik uit de Douche kwam vroegen ze of ik thuis wou blijven of gaan doen wat zij steeds op zondag doen. Ik wou natuurlijk doen wat zij steeds doen om hun beter te leren kennen, en toen legde ze me uit dat ze Isabel's moeders altijd gaan halen en met de auto dan gaan rondrijden omdat ze artrose heeft en dus niet meer goed kan stappen. Het was een schattig madammeke van 89 jaar. Dan zijn we gewoon gaan rondrijden, omdat ik de stad niet kende was het wel boeiend, maar anders zou het echt veel te saai zijn denk ik.. Hier in Cajamarca zijn er veel vrouwen traditioneel gekleed, wat echt wel mooi is. De stad is wel mooi, maar ik had het echt veel mooier verwacht omdat iedereen altijd zegt oooh cajamarca, zo een mooie stad, maar als ge constant kei mooi weer gewnt zijd( zoals in Piura) en dan aankomt in een stad waar het constant regent steekt de heel hard tegen.. Khad het echt heel den dag moeilijk en wou constant wene, maar kben strek geweest. Toen we thuis kwamen heb ik gevraagt of ik op hun wireless network mocht met mijn skype phone, dus heb ik kunne belle met mijn zus, wat echt wel goed deed, kheb wel effe moete wene, maar da lucht wel op. Kzag het echt volledig niet meer zitten, maar nadat ik men mijn zus had kunne prate ging da wel al veel beter. S avonds heb ik samen met Isabel Desperate Housewifes gezien en da was echt leuk om daar zo effe naar te kunne zien, hoewel ik niet helemaal kon volgen omdat ze hier al veel verder zitte en kdenk ook da da de allerlaatste aflevering was. Mijn gastouders zijn echt wel heel rijk, blijkbaar zijn ze nog ergens een huis aant bouwen hier in cajamarca waar ze naar zouden verhuizen, hier is heel de tijd een meid en nu zijn er ook 2 vrouwen die de was zijn aant doen. Ze hebben dezelfde Hp pc die ik ook thuis heb. S avonds heeft Isabel naar carlos, de afs president gebeld en gevraagt wanneer ik op maandag op mijn project moet zijn, maar hij zei dat ik pas op woensdag moest beginne, dus nu moet ik hier tot woensdag zitte en wachte want mijn gastouders zijn naar hun werk.. dus nu verveel ik mij wel een beetje. Ik wou iets gaan doen met Suzanne, maar ze heeft school tot 5 uur en om 8 uur ga ik vanavond gaan aerobicke( of hoe ge het ook schrijft) met Isabel, daar heb ik echt wel zin in, dan doe ik tenminste nog is iets! Kvind het langs ene kant wel jammer da ik hier in zo een rijk gastgezin terecht ben gekome, maar misschien moet ik daar maar blij om zijn, want deze mense hebbe mij ni in huis genome om van mij te profitere en das echt wel goe. In piura zaten de meeste AFSers in gastgezinne die constant geld aan hun vroege en die daardoor echt nog veel geld terug moeste krijge. De armere mense bezien u als een rijke westerling me geld teveel en verwachte daarom da da geen probleem is da ze geld van u aftroggele, wa u een heel onaangenam gevoel geeft en da ga ik hier ni hebben. Ik vond het project waar ik in Piura mee hielp wel echt goed. Een paar dage voor ik vertrok uit Piura waren er nieuwe meisjes aangekomen. Hun moeder had hun daar gedropt en ze ginge die waarschijnlijk nooit meer terug zien, echt een schrijnend verhaal. De 2 zussen waren 8 en 4 jaar en waren heel veel aan het wene en kheb ze probere te troosten,maar da ging echt ni, khad het toen echt wel moeilijk en was bijna aant mee huile omda dieje pijn zo ondragelijk is da die kindere voelen.. En kwou zo graag da ik die kon helpe, maar da ga gewoon weg niet.. Alle kheb die wel vastgepakt enzo, maar da woude die kindere ni echt.. Khoop da ik hier snel iets kan gaan doen want zo zitte en niks doen steekt wel echt tegen eigelijk.. en kheb vlooiebeten... Besos Cleo
AAAARRGGG khad juist ne kei langen tekst getypt om te poste en ineens is dieje weg! stomme computer vant klooster! ma bon,Hier ga alles kei goe, we hebbe nog veel gedaan! Almuerzo, een lunch betend da, koste 15soles en ze hadde ons gezegt da ge dan zoveel drank en eten kreeg als ge wou, ni dus he, alles was daar nog betale, wij hadde speciaal ni gegete en dan dus massas honger, vuile afrippers! Ma da was daar ook een fiesta en da was uiteindelijk wel echt leuk. gistere zijn we naar de reynado gaan kijke van onze faculteit en das echt lacht! een reynado is een miss verkiezing. Spijtig genoeg moeste we al vroeg terug zijn. Den directeur van die school heeft daar nen helentijd Cumbia staan zinge wa best vals klonk, kheb het vastgelegt op film! Piura s echt wel een leuke stad, ma kheb kei veel zin om te vertrekke nr Cajamarca!Khad daarjuist echt veeel getypt over wa we hier allemaal al gedaan hebbe, maar heb echt geen zin om da opnieuw te type, veel te veel werk!Kheb nu foto's aant probere up te loade om op facebook te zette, ma de kans da da lukt is klein, ma ik ga probere! Ciao! Besos
Hola! Hier is alles echt kei goed!kslaap nu int klooster,waar ook een weeshuis is en ik een eigen kamer heb en da is echt wel goed voor nu, ik heb mijn spullekes kunne uitpakke en mij een beetje kunne instalere en da geef echt een zalig gevoel. Kheb hier ne gsm gekocht en kvoel mij al wa thuis is Piura. De eerste spaanse les da we hebbe gehad sloeg op ni veel,we kwame binne in een overvolle klas waar iedereen zen goesting zo maar deed en ondertusse werd er grieks ofzo gegeve, maar we hebbe er nog mense lere kenne waar we zaterdag mee gaan feeste. gistere was de les veel beter! het duurde wel 1uur voor we begonne ware, maar dan hebbe wede basis van de vervoeginge geleerd en das echt wel heel goe. Ondertusse versta ik ook al veel en kan ik al het een en t ander zegge. De mense zijn hier echt vriendelijk. Kheb ook een klein schuldgevoel tgo mijn vorig gastgezin, want da zijn echt heel lieve mense, maar waar ik nu zit int klooster heb ik echt een veel beter gevoel en ik ga nog langs bij mijn gastgezin. AFS had tegen hun gezegt da ik daar weg moest omda da makkelijker was om same naar de les te gaan. Degene die da allemaal had geregeld noemt nancy, en eerst was da echt een kei lieve enzo ma nu heeft die denk ik om haar dak gekrege van AFS Lima en nu ineens zei die zo tege mij da ze ni snapt waarom ik daar weg wou en die doe echt pissig terwijl die zelf ook achter die beslissing stond, maar daar trek ik mij nu is niks van aan! ik en Deborah komen echt kei goe overeen en das echt leuk om hier iemand te hebbe waarmee ge goe kunt prate en u goe voelt. Int klooster helpe we me de kindjes eten te geven, spele en huiswerk en das echt wel leuk. Der is een kindje: Eduardo en die is 3 jaar maar het lijkt of hij nog maar 3 maande is, echt erg. Hij is nog maar 1 maand Hogar Santa Rosa en is 3 jaar lang serieus ondervoed geweest, echt erg, maar hier helpen ze hem echt goed, ik en deborah proberen ons daar nu over te ontferme en als ik bezig ben me hem besef ik echt da ik deze richting uit wil gaan me mijn leven, mense die het moeilijk hebbe helpen. Tis hier nu ongeveer 30 grade en kgeniet echt van de warmte, in cajamarca ist naart schijnt koud Maar kheb echt heeel veel zin om naar daar te gaan en alles daar te zien hoewel ik me nu echt wel wa thuis voel in Piura.. Nu hebbe we echt een heel druk schema aan den unif, want die hebbe een feest voor hun 20 jarig bestaan, maar das wel leuk want zo lere we veel leuke mensen kennen. Op Hogar Santa Rosa (klooster) in de Madre echt kei bezorgt om mij en Deborah, want ze vind da wij ni genoeg eten en nu moete wij echt massas eten want anders is ze ongelukkig, echt bizar, want we eten wel zeker genoeg. Ze maken nu echt kei veel groeten voor ons en das echt wel leuk, want zonder groete funcioneer ik ni zo goed eigenlijk. Kortom k heb het hier echt kei kei kei goe en kvoel me ook goed!soms heb ik zo effe mindere momente ma nu gaat het echt goe! Ondertusse gebruik ik ook al mijn 2 de naam: Cleo, want bieke spreke ze hier als bjeikie uit, ni goe dus! Dikke kusse en kzie jullie graag! Cleo
Hola! mijn eerste dagen in Peru zijn al vrij druk geweest. Toen we hier aankwamen zijn we meteen naar een klooster gegaan waar we iets te eten kregen en daarna zijn we gaan slapen. De volgende dag hadden we orientatie en savonds vertrokken ik en Deborah naar Piura, een busrit van 14uur, echt wel lang. Eens we daar aankwamen stond mijn gastzus en haar nicht en mijn gastmama mij op te wachten. Ze namen mij meteen mee naar hun "huis" maar beter gezegt naar hun garage.Waar ik nu zit is het echt vrij ranzig, geen privcy en heel veel drukte..echt vermoeiend. Om 12.30 moest ik al bij nancy, de lokale AFS verantwoordelijke haar huis. Het was echt al een heel verñoeiende voormiddag geweest voor mij... Heel veel vragen in het ´spaans en ik begreep er niks van.. Toen zijn we met 20 AFSers gaan eten in een restaurant dan heel tropisch oogde. Daarna zijn we gaan rondhangen in de Piura tot een uur of 7 en dan ben is mijn gastmama en nicht mij komen halen. kwas echt kapot en ben meteen in mijn bed gekropen. mijn gastzus hield mij wel heel de tijd wakker door vragen te stelle wat heel vermoeiend was. Om 00 ofzo maken ze mij wakker en zeggen dat ik mee naar een Fiesta moet komen, maar ik wou niet, kwas echt doodop. Ineens moest ik in een andere kamer gaan slapen. Daar slaapt de zus van mijn gastmama die haar tv veeeeel te luid had staan en ik sliep in een bed waar echt een heel diepe put in zit.. Leuk is echt wel anders. Rond 11uur deze morge is mijn gastmama Deborah gaan halen en zijn we samen naar Catacaos gegaan. Het was 1 sol om naar daar te rijden, 0.25 eurocent: eens daar aangekomen hebben we wat rondgehangen. We zijn iets gaan drinken, maar ik wou niks en ineens zegt sandra, mijn gastzus dat ik haar 2 solles moet. Ik doe of ik haar niet begrijp en uiteindelijk geeft ze het op. Op de terugweg vraagt ze mij om haar voor te schieten om de combi te betalen, waar doe ik of ik haar niet begrijp en ik kom er zonder te betalen voor haar vanaf. Ondertussen heb ik overal jeuk en denk ik dat ik vlooien heb van in dat "huis"... Ik ben juist samen met Deborah langs de AFS verantwoordelijke gegaan om te horen of ik niet mee met Deborah in het klooster kan slapen en vanaf morge zal dat waarschijnlijk wel lukken, waar ik echt heel tevrede over ben want ik zie het daar eigelijk niet meer echt zitten. Kwil nu eigelijk echt graag naar Cajamarca vertekken, maar kheb hier eerst nog 2 weken cursus spaans die ik echt echt echt wel kan gebruiken want het is zo lastig om u niet uit te kunnen drukken, echt waar, maar het koñt allemaal ik orde!Vanavond gaan we met de AFSers naar de cinema, een beetje afleidig! Ciao!
hej! Ik heb mijn project gekregen. Het project heet Hogar Santa Dorotea en helpt gehandicapte van 3 tot 27 jaar. Wat ik daar exact ga doen zal ik zeker en vast laten weten als ik er ben begonnen. Ik ben in elk geval ontzettend blij! De basis info over mijn gastgezin is ook binnengekomen. Mijn papa heet Armando Bohorquez, mijn mama heet Isabel Morales en mijn broer die 1 jaar ouder is dan mij heet Diego. Mijn adres is: Los Alisos 178 Urb. Santa Rosa Cajamarca Peru Dus wie zin heeft om brieven te schrijve mag da zeer zeker doen! Kben nu de laatste (stomme) dingen aan het regelen zoals VDAB en RVA... mijn valies maken heb ik nog niet gedaan en blijf ik precies een beetje uitstelle. Ik heb net een wifi skype telefoon gekocht en in heel cajamarca is een draadloos netwerk dus als jullie skype instaleren kun je me soms bellen. 't Begint nu echt wel heel dicht bij te komen en da is toch echt wel eng om alles hier achter te laten. Maar ik heb er zin in hoewel ik nu begin te kampen met een keelontsteking.. Waarschijnlijk zal ik volgende keer vanuit Peru schrijven! Dikke kussen Bieke
Binne 1 week zit ik nu op het vliegtuig naar Lima, Peru! en ik weet eindelijk waar ik naartoe ga! Dinsdag kreeg in de volgende mail in mijn inbox: dag Bieke,
Je vertrek komt dichterbij! Ik heb een update gekregen van AFS-Peru, met verontschuldigingen voor de trage informatiedoorstroming. Er is een gastfamilie en een project voor jou, maar het kantoor heeft problemen om het lokale comité te bereiken in Cajamarca. De gegevens over jouw familie of project zijn dus nog niet op kantoor. Nog even geduld.
Na de aankomstoriëntatie, zal je samen met Deborah Bracké voor 2 weken in Piura zitten voor de taallessen. Pas daarna reis je naar Cajamarca om te starten in je project en je gastfamilie. Je zal verblijven bij een tijdelijke gastfamilie in Piura.
tot gauw,
Sarie Pieraerts
Zalig nieuws, alleen heb ik schrik dat de communicatie naar huis heel moeilijk gaat worden omdat afs zelf het dus al moeilijk heeft met de info over mijn project en gastgezin los te krijgen.. Maar dat zijn uiteraard zorgen voor later! Stilaan ben hier afscheid aant neme van alles en iedereen. Kben voor de laatste keer gaan werken, voor de laatste keer naar mijn maatje in de provence geweesten zo zijn er nog dinge die ik nu een half jaar nimeer zal doen, maar ik heb er zin in!! Ik hoop jullie allemaal nog te zien voor ik vertrek! Dikke kus Bieke
hallo iedereen! gistere was mijn zoektoch naar informatie met succes! Ik vond een grote enveloppe van AFS in de brievenbus. Ik was echt kei blij. In de enveloppe zatten mijn exacte vlieguren. Om 05.45u moet ik op zaventem zijn en daar zal ik samen met nog 7 mensen die ook met AFS naar Peru gaan vertrekken. Ik stijg op in Brussel om 7.55u op 09-oktober-2008 en land in Madrid-Barajas om 10.10. Mijn volgende vlucht stijgt op om 12.40 en vliegt naar Lima- J Chavez Int'l. En om 17.35 locale tijd land ik. In lima is het 6uur vroeger dan hier. Dus ik zal 11uur op het vliegtuig zitten van Madrid tot Lima...en da is best wel lang. Ik hoop da ik ni te hyperactief ga zijn. Maar het zal allemaal wel meevallen! Ik heb ook het nieuws gekregen dat ik maar 5kg handbagage mag meenemen, en da steekt wel ferm tegen, want ik wou al mijn boeken meeneme in mijn handbagage en ik schat da da wel al een klein 15kg ga zijn. En ik mag maar 20 kg bagage inchecke...geen flauw idee hoe ik da ga doen, ma back to basic! en zo weinig mogelijk meeneme. Ik heb ook al gehoord van iemand da ook same me mij vertrekt naar Peru da hij al een project heeft gekrege, kmoet toegeve da ik een lichte vorm van jaloezie voelde! hij mag ik een opvangtehuis voor straatkindere en wezen gaan werke. Khoop da ze voor mij ook zo een project vinde. Verder zaten er in die enveloppe ook 2 brochures over het leven in peru en veiligheidstips. dus kheb weeral wa lectuur! ma goe kheb genoeg gezaagd voor vandaag! Ciao!
hej iedereen! Op 9 oktober om 7.45u stijgt mijn vliegtuig op en verdwijn in voor 6 maanden van de belgische bodem om mijn goed hart te tonen aan de peruvianen! meer weet ik nog ni, tot mijn grote frustratie! binne 3 weken en 4 dagen vertrek ik en veel mense vragen mij naar waar exact ik in peru ga, in wat voor project ik ga werke en dat soort vragen, maar ik weet het nog altijd niet.. elke morge sta ik op en check mijn mail in de hoop dat er iets van AFS tussen zit, als er niks van hun in mijn mail box zit loop ik snel naar benede om evenwel in de brievenbus NIKS van AFS te vinden.. echt ni leuk dus. Ondertusse begin ik stilaan te beseffe dat het voor de serieus is, het is allemaal geen droom meer, het wordt werkelijkheid! Kheb echt heel veel zin om te vertrekke! khoor langs alle kante verhale over mense die bedreigd zijn etc. in peru, maar toch heb k t gevoel da ik daar ni het slachtoffer van ga worde! kheb ik wil jullie alvast waarschuwen voor de onnoemelijk vele schrijffouten die ge hier gaat aantreffe, maar het is ni express! Kwil jullie ook nog allemaal uitnodige voor mijn afscheidsfeesje bij mij thuis op 26 september 2008! dikke kusse Bieke
Maar kheb echt heeel veel zin om naar daar te gaan en alles daar te zien hoewel ik me nu echt wel wa thuis voel in Piura.. Nu hebbe we echt een heel druk schema aan den unif, want die hebbe een feest voor hun 20 jarig bestaan, maar das wel leuk want zo lere we veel leuke mensen kennen. 
