Hoi!

Wat heb ik een tof weekend gehad… Nog al druk, maar wel heel leuk. De originele plannen zijn een beetje in het water gevallen, maar in dit geval heeft dit mijn laatste weekend hier in Limerick nog net iets plezanter gemaakt. Goh wat heb ik allemaal uitgestoken de laatste drie dagen? Ik ga het proberen even samen te vatten voor jullie!

Vrijdag was mijnen dag om te vieren. Waarom vieren? Wel ik had mijn eindbeoordeling over de praktische kant van mijn stage. Ik heb twee volle uren bij mijn supervisor op de bureau gezeten om al deze papieren in te vullen en na te gaan dat zeker iedereen de juiste papieren heeft gekregen. (of in dit geval onder weg zijn naar de juiste mensen). Na heel wat lieve woorden en complimenten komt het er op neer dat mijn supervisor geen moeite heeft om mij aan te bevelen in het vak dat ik nu doe. Mijn karakter/ persoonlijkheid kan een team goed aanvullen, maar ik moet nog meer werken aan zoals zij het zegt “belief in my own abilities”. Er zat dus maar één ding op en dat was vieren!!! Na enkele misverstanden zijn we uiteindelijk allemaal –en met allemaal bedoel ik  mijn huisgenoten, hun vrienden van de language school, mezelf en Margot- op het appartement naast ons beland. Ik heb ook nooit geweten dat de situatie Spanje en het tot het al dan niet Spanje behorende Barcelona zo gevoelig lag. Het was precies of we waren plotseling in een drama film terecht gekomen. Spanje tegen Barcelona en dat gaf vonken en zelfs vuurwerk, nee dat is nog zacht uitgedrukt. Dat gaf een explosie. Na een tijdje zijn we met de eerste taxi die we konden doen stoppen, met drie naar een pub getrokken, omdat de sfeer echt heel gespannen was. Geen probleem want in Micky Martins aangekomen, stonden er al nieuwe interessante mensen met plezier op ons te wachten. Hier zijn we dan met zijn allen blijven hangen tot sluitingstijd. Een beetje uit balans –wat dus wil zeggen totaal niet dronken- zijn ik en mijn huisgenootje naar huis gestrompeld. Ik zeg gestrompeld omdat mijn voeten enorm veel zeer deden van die hoge botjes dat ik droeg… Tegen een uur of drie lag ik dan in mijn bed….

Zaterdag ochtend was het normaal de bedoeling om Galway te gaan, maar zeg nu eerlijk: wie gaat er nu in hemelsnaam naar Galway als MUNSTER de FINALE speelt tegen LEINSTER!!! Nee dat kon ik nu echt niet maken. Ok ik geef toe, ik ben niet in het stadium binnengeraakt, maar wat wil je het is dan ook de finale. Langs de andere kant ook maar goed dat ik niet mee naar Galway ben gegaan, want mijn hoofd leek precies drie keer zo groot… Overdag wat inpakken, wat echt geen makkelijke job was  en de kamer oprommelen om rond 16 uur te vertrekken naar de Sinbin. Hier ben ik dan maar wijselijk van de alcohol afgebleven en heb het bij frisdrank gehouden. Om 17.05h begon de match dan eindelijk en MUNSTER begint er al heel goed aan in de eerste helft staat Munster voor met 7-3, wat dus niet zo heel goed is. Leinster leek ineens zo sterk! Eigenlijk kan ik niet beschrijven hoe spannend deze rugby match was!!! Het was ongelofelijk, Wauw! Ik bedoel op een bepaald moment staat Munster zo dicht bij de eindlijn dat hij wel moest scoren, maar Leinster tackelden altijd net optijd. Een van de Munster players kicked de bal terug het veld in, zijn medespeler vangt de bal en loopt recht door de lijn van Leinster spelers. Iedereen in de pub stond recht van zijn/ haar stoel en riep RUN RUN RUN en juist voor de lijn –echt serieus niet te doen dicht bij de lijn- tackelde één van de Leinster spelers onze Munster speler… Je kon de spanning gewoon voelen. Een kreet van afschuw en zelfs een beetje teleurstelling trok door de ruimte. Dan was er dat andere moment waarop iedereen zeker was dat Leinster een touchdown zou scoren, maar dan kwamen er daar de twee Munster guys aan die de speler gewoon optilde en een paar meter terug het veld op neer te gooien… Een lach trok over de meeste gezichten, je had dat moeten zien! Het was gewoon zo fantastisch! Tijdens de penalties –en natuurlijk ook de mogelijkheid die ze krijgen na het scoren van elke touchedown om de rugby bal tussen de witte palen de sjotten (niet correct geschreven)- was het dan ook ongelofelijk stil, er werd ook om stilte gevraagd! Iedereen werd muisstil, maar dien was niet zo goed in vorm want die hebben we niet veel gescoord. De referee was enorm streng, vooral wanneer er fouten gebeurde tijdens de srum. Normaal zijn er vier stadia: hurken, touch, pose, engage, maar soms sloegen ze de pose over, wat dus niet mag. Deze stadia worden dan afgeroepen door de referee. (Ik weet wel dat de grote fans dit allemaal beter kunnen uitleggen dan ik, maar voor mij was dit gewoon enorm leerrijk). Maar dan op het laatste veranderde alles, Munster werkte zich terug naar zijn lijn. Leinster hield hen tegen. Dan moesten ze in scrum gaan staan en Munster duwde Leinster helemaal over de lijn en de spelers trokken de bal mee met hun voeten. Wanneer ze over de lijn stonden duwden ze de spelers gewoon naar de grond en daar had je een touchdown!!! GEWONNEN met 19-9 !!! De fan die het dichtst tegen mij stond pakte mij vast en riep enorm luid MUNSTER in mijn oor! Ik kon hem geen ongelijk geven!!!  Well done Munster, we are proud of you!

’s Avonds heb ik gekookt voor mijn twee huisgenootjes en hebben we genoten van een lekker bord spaghetti à la Bieke met als dessert Vanille ijs met chocolade knoopjes. Uiteindelijk na uren babbelen en hebben we ons in de zetel geploft om samen een film te zien. Dan zijn we uiteindelijk uitgeput in ons bed gekropen…

Vandaag was niet zo’n drukke toch, als je het inpakken en de stress daar rond niet mee rekent. Gelukkig is mijn mission impossible een mission possible geworden, want het meeste steekt nu in de valiezen… Ik ben dan ook klaar voor de laatste enorm drukke dagen. De namiddag hebben we dan samen cake gemaakt en muziek geluisterd…

Lieve groetjes en tot binnenkort terug in België

Bieke

29-05-2011 om 22:28 geschreven door Bieke  

Hai!

Brr zo koud hier in Ierland! Het zonnetje is al lang verdwenen en heeft plaats gemaakt voor enorm veel wind en gigantische regenvlagen. Jammer, maar dan spelen we zelf maar voor zonnetje toch. Positief punt? Alles ziet hier fantastisch groen, wat Ierland dus zo prachtig maakt!

Het is weer al een hele tijd geleden sinds mijn laatste blog. Het is dan ook nog al druk geweest. Waarom? Er stonden twee lege valiezen te wachten om ingepakt te worden. Grappig eigenlijk hoe mensen mij maar blijven zeggen –wel te verstaan mensen die nog nooit langer dan twee weken van huis zijn geweest- hoe gemakkelijk inpakken wel niet is. Wel ik heb hier gedurende –bijna- vijf maanden heel wat spullen en papieren bijeen verzameld gekregen. Het heeft mij al heel wat bloed zweet en tranen gekost om drie kwart van mijn spullen in deze twee –naar mijn zin veel te kleine – valiezen te krijgen. Met heel wat –volgens onbekende, maar toch voor mij toch nuttige- bewegingen als op de valies gaan staan,… heb ik de eerste toch vol en toe gekregen. Echt serieus inpakken zou een sport moeten zijn! Ik moet ook wel –tegen mijn zin- toegeven dat ik veel te veel spelen hier heb, maar weet je wat dat maakt mijn kamer nu net een gezellige thuis. Alle fotokaders, kaartjes en alle andere prularia maken het juist fijn om ’s avonds thuis te komen en mij op mijn gemak te voelen. Maar dat is maar mijn mening… Nu even terug naar het begin, er zijn nog enkele dingen die ik kan vertellen.

We beginnen bij woensdag, want dinsdag was er niet zo heel veel te melden. Of ja in het kort heb ik –buiten dat ik naar mijn stage ben geweest- het een en ander geregeld om thuis te geraken en slaapplaats te voorzien voor de papa, vrijwillig slachtoffer om mij te komen halen of met andere woorden mij te helpen die loodzware koffers naar de vlieghaven te zeulen. Misschien is het ineens ook handig om te melden –aan al diegene die het nog niet gezien hadden in de dagen aftellen ding in de rechter  beneden hoek van de blog- dat ik binnen 8 dagen of anders gezegd op 2 juni thuis zal zijn. Nu terug even naar woensdag… Woensdag hebben ik en Margot de kans gekregen om naar de Corpus Christi school in Moyross een kijkje te gaan nemen. Bij het aankomen zagen we daar al een camionette staan vol met boerderij dieren. De kindjes van de school waren dan ook volop aan het helpen met de diertjes te verzorgen. Er waren konijntjes, kittens, een pony, geitjes, kippen en ander gevogelte, een ezeltje,… Dit was al meteen één van de vele projecten die dit schooltje heeft op gezet om zijn leerlingen in de bloemetjes te zetten. Natuurlijk steekt er ook een hele pedagogische kijk achter, wat belangrijk is voor scholen. Daar tussen de dieren –wat we toen op dat moment nog niet door hadden- hebben we de directeur van deze school ontmoet. Dit is erg om te moeten zeggen, vooral omdat wij leren niet met stereotypen te denken maar deze man leek niets op een schooldirecteur. Hij kende al zijn leerlingen, hun ouders en zelfs grote delen van de families van deze kinderen, sprak de kinderen aan alsof hij leraar was en had goede zin voor humor. Het eerste wat hij ons ook –ongeveer-  meldde was: Vele mensen halen hun kinderen weg uit deze omgeving, ze verwachten snipers op de daken en politie bij de poorten. Verassend toch, dat dat niet zo is?! En gelijk had hij, dit is heel eerlijk één van de mooiste scholen die ik ooit gezien heb. De muren telden wel honderden prachtige schilderijen met inspirerende teksten en motiverende slogans. Er hingen enorm veel foto’s van studenten door de jaren heen en de studenten die er nu naar school gaan. We hebben een grote rondleiding gekregen en al gaat het hier over een mainstream school telt Corpus Christi redelijk wat projecten. Enkele dingen die ik persoonlijk er uit vond springen? De kleurrijke lokalen, ouderparticipatie (werden aangemoedigd om deel te nemen aan projecten met hun kinderen. BV. Een boot bouwen met vader en kinderen, huisbezoeken, ouders spreekmoment,…), kleine klasgroepen en mogelijkheid tot één op één of één op twee begeleiding en natuurlijk ook de leuke projecten. Nog een interessant project was “Spongecake and Spelling” project. In dit project draait het rond de ouders van deze kinderen met minder sterke literacy (lezen en schrijven). Dit project gaat al kokend met de ouders aan de slag om daarna rustig aan over te gaan op spelling, lezen en schrijven. Op deze manier kan ouder mee met zijn/ haar kind om samen te werken aan dit kinds toekomst. Ja ik heb toch wel genoten van dit kort bezoek!

Na een leuk dagje stage ben ik weer naar huis getrokken, waar ik zoals vaak eerst een babbeltje doe met mijn huisgenootjes. En daar stond mij even een verassing op te wachten. Casilda had deze leuke boodschappen/ strandtas van een leuk Spaans merk. Dit merk werkt met leuke cartoons. Wel gisteren avond kreeg ik exact dezelfde tas kado!!! Wat natuurlijk super lief was. Dus we bleven nog wat na babbelen en natuurlijk ook om plannen te maken voor het weekend, mijn laatste weekend hier. We zijn dan maar samen, onder tussen ook met Beatrice naar de wasruimte gegaan om de was van de meisjes op te halen. Was me daar iets raars gebeurd! We doen dus de deur van dat wasmachine open en daar lag een groot stuk glas tussen de kleren… ??? Daar stonden we dan met drie ons afvragend waar dat vandaan kon komen… Toen uiteindelijk één van ons merkte dat er geen glas meer in het ‘raam’ van de wasmachine stak! Was dat toch wel gebarsten en alle kleren vol glassplinters… Dat is nog eens pech hebben!

Vandaag is er dan weer niet echt iets speciaals gebeurd. Het was rustig en er was niet veel werk voor ons! Wat eigenlijk wel een beetje vervelend was, maar dat hoort er nu eenmaal bij zeker… Dus deze middag ben ik naar Dunne’s gegaan om een extra valies te gaan halen die ik mee op de vlieger mag nemen als handbagage. Grappig toch hoe je ineens van toch wel volledig ingeburgerd overgaat in toerist! Bieke Belgian Irish girl werd ineens Bieke the tourist… De hele weg met de valies naar huis kreeg ik lachende blikken en Enjoy yourself now! Voor mij voelde dat zo bijna hetzelfde alsof ik zou met een valies door Antwerpen lopen en mensen zouden mij aanspreken als toerist, wat wel normaal is denk ik. Limerick is mijn Antwerpen geworden, ik zal hier nooit verloren lopen. Iets terug vinden dat is iets anders, maar verloren lopen doe ik hier niet. Ik ken ondertussen alle binnenwegen al en jammer genoeg de omwegen ook :p

Dat was het zowat voor vandaag, weer een hele boterham é?

XX uit Luimnigh

26-05-2011 om 17:38 geschreven door Bieke  

Hoi!

Grote dagen hier in Ierland, want nu dat Queen Elizabeth II terug naar Engeland is getrokken was er plaats genoeg om president Obama te ontvangen. In tegenstelling tot the Queen is hij veel meer geïnteresseerd in het opbouwen van relaties met de mensen hier, zo vertelt de radio ons dat toch. Nu ja of Obama hier nu wel is of niet, het werk gaat door en ik heb weer enkele kleine dingen te vertellen.

Als eerste wil ik toch nog eens benadrukken hoe fier Ieren zijn op hun eigen eiland. Het is bijna aandoenlijk. Dit geldt vooral ook voor de oudere generatie, maar ook voor de jongere. Als zij mij of anderen een verhaal doen, dan voel je gewoon hoe trots ze zijn en dat geeft een geweldig gevoel. Je ziet het in alles en je vindt het vooral terug in de typische Ierse muziek! Nog een reden waarom ik zo verliefd ben op Ierland. Nog een reden waarom ik hier zo graag ben, maar waar ik tegelijkertijd enorm nerveus van kan worden is de rust en nonchalantie – of is dit enkel uit beleefdheid?- (relaxed kind of way) die zij met zich meedraaien. Een week geleden nam ik de bus terug naar huis en ik had enkel een stuk van 2 euro in mijn jaszak zitten en nog een beetje kleingeld. De bus hier kost 1.60 euro per rit. Dus ik geef mijn 2 euro, maar de chauffeur kon mij niet gepast terug betalen. Zie je mij daar al zitten, schrik om van de bus gegooid te worden? Nu was dat allemaal geen probleem ik mocht mijn kleine brol afgeven wat dus maar 1, 45 euro was en ik mocht mee! De dag daarna had ik weer hetzelfde voor –het is niet gemakkelijk om altijd gepast te hebben, ik moet diezelfde munten ook gebruiken om mijn was te doen!- en deze keer heeft de chauffeur mij laten meerijden voor maar  1 euro. Leuk toch, mensen die geloven in de eerlijkheid van de mensen?

Vandaag was ook wel een beetje een trieste dag. Waarom? Omdat we vandaag afscheid hebben genomen van Annemarijke, mijn huisgenootje gedurende een dikke 3 maanden. Wat gaat het nu stil zijn in de kamer naast mij! Hopelijk heeft ze een goede terug reis gehad en komt ze met valiezen vol goede herinneringen en avonturen thuis.

Wacht nog niet stoppen met lezen, want vandaag heb ik toch wel een bijzonder project bezocht. Ik ben door mijn mentor meegenomen naar een meeting in verband met het promoten van boeken en het lezen van deze boeken. NLEC is de organisatie –One boek One Northside-  die instaat voor meer aandacht te vestigen op het lezen van boeken. Elk jaar weer kiezen ze een boek uit dat ze laten lezen op scholen, waarop een poster wedstrijd volgt. Het boek dat dit jaar gekozen werd was: “The giggle treatement” van Rody Doyle (hopelijk spel ik het juist!) en het boek van vorig jaar was van de zelfde schrijver namelijk: “Twitter”.  Ik heb vandaag mee de winnaars mogen kiezen, wat wel leuk was. De maanden die volgen zullen vooral bestaan uit het bekendmaken van de organisatie door een standje op te zetten in een speciaal soort festival, persconferenties,… Op het einde van het jaar zal deze organisatie in totaal 6000 tot 7000 gratis boeken uitdelen in scholen en huizen in deze wijken. Persoonlijk vind ik dat een heel mooi initiatief, nu is er geen excuus meer voor kinderen en hun ouders om een beetje tijd en aandacht te spenderen aan de wondere wereld van de sprookjes en verhalen. Daarnaast wees mijn mentor op het belang van boeken bij het opbouwen van relaties tussen ouder en kind! Welk kind heeft nu niet graag dat zijn of haar mama/ papa hem of haar een boek voorleest vlak voor het naar bed gaan? Ik vind het al een heel mooi initiatief, vooral omdat ik weet hoeveel problemen er in Literacy kan ontstaan.

Liefs

Bieke xx

23-05-2011 om 20:09 geschreven door Bieke  

Hai everyone!

Als allereerste wil ik toch wel zeggen dat ik zo’n ontzettend druk weekend heb gehad, waarin ik mij super hard geamuseerd heb. Ik voel mij helemaal thuis hier in op mijn Ierse eilandje :p En ik zal jullie eens vertellen waarom ik verliefd ben geworden op Ierland!

Zaterdag ochtend zijn we met zijn drie: Cas, Beatrice en ik naar het station getrokken om de bus richting Cork te nemen. Cork is exactly the reason waarom ik zo verliefd ben op Ierland. Al wie Cork nog nooit bezocht heeft of nog nooit van Cork heeft gehoord, Cork is de tweede grootste stad van Limerick of anders gezegd: The Real Capital of Ireland! Het is een grote stad, maar net zoals Brussel ontzettend mooi. Ik zou durven zeggen dat Cork nog mooier is met ontzettend veel interessante geschiedenis en boeiende gebouwen. Na onze rit van 2 uur babbelen en lachen kwamen we aan in Cork. We vonden het dan ook een goed idee om eerst naar het toerisme bureau te zoeken en wat informatie te vragen. Al een geluk dat we dat gedaan hebben, anders zouden wij –voor al diegenen die mij goed kennen weten dat dit vooral voor mij geldt!- verloren gelopen zijn. Gewapend met kaart en fototoestel zijn we net als Queen Elizabeth (die vrijdag naar Cork trok) super enthousiast aan onze tocht begonnen. Wat is er dan ook beter dan The English Market als beginpunt?

The English Market is een gezellige overdekte markt met wel honderd kraampjes met vers vlees, vis, groenten, gebakjes en nog veel meer. Het was daar dan ook heel druk, want iedereen wou weten waar Queen Elizabeth was geweest. Even voor de duidelijkheid: veel Ieren geven niets om de koningin, straffer nog ze haten de Queen. Waarom? Niemand heeft daar een duidelijk antwoord op, maar de geschiedenis heeft hier veel invloed op. Op Prince William zijn de Ieren dan weer dol. Nu dat ik dat even heb meegedeeld kunnen we terug overgaan op onze avonturen in Cork. Na onze lunch zijn we naar deze prachtige kerken en kathedralen gaan kijken. Wat is er zo mooi aan de kerken en kathedralen hier? De schilderijen, mozaïek en natuurlijk ook de gigantische gekleurde glazen ramen! We hebben een oud stukje van Cork gezien, wat best gezellig gelegen is. In de laatste kerk, St. Anne Shandon zijn we helemaal naar boven geklommen om zelf de klokken te luiden! Ja echt waar wij hebben een liedje gespeeld met de klokken van Shandon! Daarna hebben we net als werkmannen met een koptelefoon de smalle trap beklommen, ons tussen de bellen/ klokken gewrongen en de kleine laddertjes getrotseerd om van een prachtige view op Cork te genieten. Ik moet toegeven, dit was echt prachtig! De wind was ook van de partij, waardoor we rondvlogen van de ene kant van de toren naar de andere kant à la Marie Poppins stijl. Jammer genoeg was de regen ook van de partij, dus als verzopen kiekens hebben we deze boeiende stad doorgeploegd.

Op het einde hebben we de oude jail bezocht. Dit was een gigantisch gebouw met tralies voor de ramen. We werden dan ook ontzettend – ja echt waar- vriendelijk onthaald, we kregen een radiootje om ons rond te leiden door het gebouw. Ik persoonlijk vind het echt een aanrader om dat de verhalen die ze vertalen je echt helemaal meevoeren naar de vroegere tijden en je ziet ze bijna voor je ogen afspelen. Dit geldt wel alleen maar voor de Engelse tap, de Duitse en Spaanse radiootjes speelden geen muziek of achtergrond geluidjes… Mijn tip: wees moedig en vraag naar het Engelse radiootje. Na onze rondleiding zijn we moedig, kletsnat en koud terug naar buiten getrokken om naar het centrum te wandelen door de regenvlaag door. Ergens onderweg zijn we de vrouw van de gevangenis tegen gekomen en zij heeft ons met haar auto meegenomen naar het centrum. Nog een reden waarom je alleen maar van Ierland kan houden! Op het einde hebben we afscheid genomen en haar nog eens bedankt voor de lift. En dat ging ongeveer zo: “Thanks for the lift, that’s really nice of you!” “No problem at all. (met dat leuke Cork accent) Have a nice trip ladies and a nice weekend.” “Thank you very much and have a nice weekend” De vrouw lacht en knikt naar ons terwijl ze zei: “I’ll be in prison” Waardoor dat wij de slappelach kregen :p

Na een korte stop in één van de gezellig pubs -waar natuurlijk zoals altijd een rugbymatch op stond- waar we een koppel uitlegde hoe zo’n raar team van vrienden (Duits, Nederlands en Spaans) bij elkaar zijn geraakt en een drankje om op te warmen, hebben we de bus terug naar huis genomen. Rond een of tien in de avond waren we thuis. We zijn dan nog maar samen gaan zitten om foto’s uit te wisselen en Ierse muziek. Om dan nog al laat naar onze kamer te gaan en eens uit te slapen.

Zondag, vandaag dus, rond de middag zijn we samen naar de winkel gewandeld om onze inkopen te doen, mijn foto’s af te drukken en iets voor de lunch te halen. Deze morgend heb ik alles maar eens opgerommeld en uitgesorteerd want voor iedereen die het nog niet weet, ik kom binnenkort al terug naar huis… SNIF SNIF… maar voor een belangrijke reden, namelijk om een groot feest te vieren van een heel goede vriendin! En nu heb ik eindelijk een gaatje vrij om jullie mijn avonturen te vertellen!

Nog al moe, maar heel tevreden ga ik nu een filmpje zien en de foto’s in mijn boek plakken!

Tot schrijfs, dikke zoen

Bibie

22-05-2011 om 18:04 geschreven door Bieke  

Hai!

Het typische Ierse weer is weer te voorschijn getoverd, maar gelukkig komt de zon af en toe nog eens piepen. Ik moet wel toegeven dat ik de zon heel erg mis! Elke ochtend weer sta ik op met het zonnetje en toch kom ik bijna verzopen aan op mijn stageplaats (misschien is verzopen wel een beetje overdreven, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel toch?). Maar wat nog voor veel meer zonneschijn in mijn hart zorgt, zijn mijn super lieve huisgenootjes. Mijn huisje is echt een thuis geworden, waarin we samen koken, uren babbelen en lachen… De tijd vliegt voorbij, ik lijk zelfs wel tijd tekort te hebben. Elke ochtend wandelen we samen richting school voor hun en bus voor mij, wat het tweemaal zo leuk maakt om op te staan.

Jammer genoeg moeten we maandag afscheid nemen van Annemarijke, waar ik ondertussen al 4 maanden mee heb samengewoond. Zij heeft ons deze week woensdag dan ook uitgenodigd om iets te gaan drinken in Lock bar. Dit is zowat mijn favo pub geworden in Ierland. Wil je live Music and an amasing atmosphere, dan zit je  daar goed. Het gaf ons de gelegenheid om onze nieuwe huisgenoten beter te leren kennen en gewoon te genieten van het Ierse uitgaansleven (of toch een klein deeltje ervan).

Donderdag ontving ik een speciaal mailtje, eentje dat ik totaal niet had verwacht. Ik kreeg een mailtje van mijn eindwerk groepje… Raar toch? Aangezien mijn eindwerk al bijna 5 maand af is! Waarom dat mailtje dan? De voorziening waarvoor wij ons eindwerk maakte mailde ons om ons te vertellen dat ons eindresultaat niet in een hoekje is beland, maar dat ze er veel mee werken. Enkele leefgroepen hebben het systeem nu geïntroduceerd aan hun kindjes en proberen er nog aan te werken. Het spel dat we gemaakt hebben, hebben ze al meerdere keren gebruikt en er is heel veel positieve feedback van de opvoeders gekomen. Wij zijn natuurlijk heel trots met deze reacties, want dat is uiteindelijk toch het gene dat je wil bereiken, niet? Deze week hebben ze het hele systeem op een hoofdopvoeder vergadering besproken en er zal nog verder aan gewerkt worden, tot het bijna perfect is =D Ik wens ze dan ook veel succes en plezier met ons eindwerk resultaat!

Vandaag heb ik mijn voorlaatste supervisie gehad, wat best wel spannend is. Ik weet wel dat mijn stage goed loopt en dat ik al ongelofelijk veel geleerd heb, maar ergens blijft dat toch nog belangrijk en vooral ook stresserend. Het was een hele korte supervisie en het kwam er op neer dat ik op dit moment geen werkpunten heb en dat ik enorm gegroeid ben. Alle doelen die ik mijn in het begin heb opgelegd heb ik met glans bereikt (ik weet dat dit niet correct is, maar ik vond het zo leuk klinken ^^). Als werkpunt naar later toe, raadt ze mij aan om nog meer in mezelf te geloven en in mijn eigen kunnen. Ze heeft gemerkt dat ik veel aan de stage heb gehad. Ik heb dan ook eerlijk toegegeven dat ik mijn nu niet meer zo uitgedaagd voel en af en toe zelfs verveel, wat een teken bleek te zijn van goede aanpassing. Ze is afgesloten met de zin dat ik perfect in hun team zou passen op lange termijn en dat ze geen probleem zou hebben met mij aan te werven als toekomstige opvoeder. Ik lijk blijkbaar heel gelukkig te zijn (wat ook zo is) en ik zou goed omgaan met de grapjes die de jongeren maken. Soms zijn de andere teamleden curieus wat de jongeren mij vertellen, waardoor ik moet lachen. :D Positief toch?! Daar kan je al iets mee! Nu nog verder doorgroeien tot een totaal onafhankelijke en vooral helemaal zelfzekere opvoeder!

In de namiddag ben ik thuis gekomen, na nog snel even bij de winkel te stoppen en heb een maaltijd bereidt voor mijn Casilda en Beatrice. We hebben samen gekookt en nee er is NIETS aangebrand. Straffer nog, het was zelfs lekker. We hebben gezellig samen aan tafel gezeten, wat ik daarvoor nooit zou gedaan hebben (de tafel stond daar dan gewoon als versiering :p). Na de afwas gedaan te hebben, zijn we aan een soort cake begonnen die in de ijskast moest. Na 3 uurtjes afwisselend kaartspelletjes te doen en onze was een voor een te doen, hebben dan eindelijk mogen proeven van deze heerlijke taart!

Wat staat er morgen op het programma? CORK!! The second largest city of Ireland! De moeite waard dus om eens te bezoeken, denken jullie ook niet?

Slaap wel

En tot schrijfs!

Bieke

20-05-2011 om 22:58 geschreven door Bieke  

17-05-2011 om 19:08 geschreven door Bieke  

Hoi lieve volgers,

Ik moet toegeven dat mijn humeur het total tegenovergestelde is van het weer hier in Ierland. Wat dus wil zeggen heel zonnig op dit moment! Tussen de regenvlagen door maak ik maar de ruimte om eens heel happy, tevreden, enthousiast en zelfs een beetje fier te zijn ^^

Gisteren avond, zondag dus, heb ik mogen kennis maken met mijn twee nieuwe huisgenootjes. Over mij is er een meisje, Beatrice (ik weet niet of ik dit juist spel) uit Duitsland in getrokken en over Annemarijke woont nu ‘Cash’ (zo mogen wij dat zeggen, ook hier weet ik niet hoe ik het moet spellen) uit Spanje. We hebben gisteren dan ook uitgebreid de tijd genomen om kennis te maken met deze twee meisjes en dat is nog een ongelofelijk gezellige avond geworden. Ik voel mij NU meer dan ooit thuis hier in mijn Iers appartementje in Corbaly. Ik hoop dat ik ze nog veel ga zien hier in ons huisje en dat we eens gezellig samen kunnen kokkerellen!  Oh beiden meisjes zijn hier om Engels te leren, dus geen druk om Engels te spreken in dit huis! Ik ga hier nog veel leren deze laatste weekjes…

Vandaag in de namiddag was het dan ook onze laatste dag samen met mogelijk andere studenten die aan het LIT studeren, want ook wij hadden De-briefing. Met een bang hart ben ik dan maar op mijn eentje –na een voormiddagje in Céim ar Chéim- naar het LIT gewandeld , nadat ik een broodje ben gaan halen in de spar. Wat ik niet heb opgegeten, mja stress 酠 Daar stond ik dan om 1.30PM, want ik wist niet waar dat was en voor diegene die geen idee hebben hoe groot LIT is, dat is dus heel groot (ik kan geen goede vergelijking vinden). Ik dacht dus bij mijzelf ik ga naar de receptie wandelen rustig vragen waar ik moet zijn en op mijn doodse gemakje naar daar wandelen. Dat had je gedacht. Mja even vergeten dat ik in Ierland zit, natuurlijk was daar niemand. Dus ik wacht tot dat de middagpauze om was en ben terug gewandeld en er was nog steeds niemand! Stresserend toch?! Uiteindelijk kwam daar dan een vrouw aangehold die mij dan doorverwees naar noch iemand anders, die mij dan ook nog eens doorverwees (en dat allemaal om een klaslokaal/ lessencontainer te vinden!) Voor alle geÏnteresseerden: Ik ben er dus op tijd geraakt!!! Jeej!!! Ik heb mij enorm geamuseerd en de andere meisjes waren super tof, we hebben tijdens de pauze wat gebabbeld over stomme dingen en mijn uitwisseling naar Ierland… Ik was echt blij dat ik daar was en niet alleen omdat ik nieuwe mensen heb leren kennen, maar ook omdat ik leerde dat ook andere studenten zich soms voelen net zoals ik tijdens hun stage! Ik was eerst wel verbaasd, maar ook heel blij om iemand anders eens hetzelfde te horen zeggen als mijzelf :p

Niets slechts voor vandaag dus!

Smakelijk allemaal en tot schrijfs

xx

16-05-2011 om 19:05 geschreven door Bieke  

Hai,

Deze week was een beetje een bewogen week. Waarom? Wij hebben deze week afscheid mogen nemen van de drie andere LIT studenten, die ook stage deden bij Céim ar Chéim. Ik moet toegeven dat ze een heel mooi afscheid hebben gekregen en dat was echt leuk om te zien! Het is leuk om te zien hoe ook hier stagiaires enorm hard geapprecieerd worden. Ik ben er dan ook zeker van dat de drie meisjes nog wel eens langs gekomen, nu dat hun 3^de jaar net is afgesloten. Lange vakantie hebben ze hier é? Wel ja, nu de examens van de meeste studenten voorbij zijn en alle studenten een voor een naar huis trekken, dan gaat het hier nog al stil zijn… Denken jullie ook niet?

Wat gaat de tijd toch snel eigenlijk… Het is als of ik hier nog maar net ben en ik moet al bijna terug gaan denken hoe ik in hemelsnaam al mijn spullen –nieuwe koopjes inbegrepen- alles weer in mijn twee valiezen ga krijgen???!

Deze week nog een iets specialer verhaal! We hebben ook afscheid mogen nemen –alé ja we wisten eigenlijk niet echt dat het ze weg waren- van onze twee Zweedse huisgenoten. Twee speciale gevallen bij elkaar! Zij moeten ergens gedurende de dag vertrokken zijn en hebben al hun rommel achter gelaten voor ons om op te ruimen. Nu hadden we wel kunnen weten dat ze er niet meer waren, het was veel te stil in huis. ’s Anderendaags stond onze verantwoordelijke voor de deur en heeft er twee volle uren voor nodig gehad om hun kamers op te rommelen. Ik had geen idee dat onze keuken zo groot was, nu dat de hele bierverzameling en stapels vuile borden verdwenen zijn. Waarom dat alles zo snel terug op orde moest zijn? Omdat ik –jeej- samen met mijn huisgenote, nieuwe huisgenootjes krijgen!!! Het zouden twee studenten uit Spanje zijn en ik kijk er al naar uit. Binnen twee kleine weekjes vertrekt mijn huisgenootje ook en zo blijf ik dus niet meer alleen achter!

Voor de rest heb ik alleen een beetje last van hooikoorts, daar had ik natuurlijk niet aangedacht toen ik er voor koos om mijn lente door te brengen in Ierland! Met al dat groen hier, al die bomen, dat gras,… Het zat er dus dik in dat ik daar last van ging hebben. En juist nu beslist moeder natuur om ons enkel te voorzien van de ’10 seconde’ regenvlaaien. Ik mis de zon toch een beetje! Ik vraag me af of we die nog gaan terug zien? Nu ja dat wist ik voordat ik naar hier kwam en ik kan eigenlijk helemaal niet klagen. Gedurende mijn stage periode hier heb ik veel zon en warm weer gehad, wat ongelofelijk is voor deze tijd van het jaar (zo zeggen ze mij dat toch!).

Als laatste lijkt het er ook naar dat onze jongeren er eindelijk zijn uitgeraakt waarvoor Bie nu eigenlijk staat. Elke morgen als ik toe kom, krijg ik het zelfde  zinnetje te horen. Daar erger ik mij natuurlijk helemaal niet aan. Het blijkt hier dat mijn naam toch wel erg bizar is en aan de hand van die spelletjes kunnen ze deze beter onthouden. Nu ja schrijven is nog iets anders… Is even over lopen wat we allemaal hebben gehad en wat nu eigenlijk de winnaar is geworden. Hier is een originele: een van de jongeren van het avondprogramma vraagt aan mijn Vlaamse medestudente: “Where is Bie?” “She is inside helping with T.” “No she is between the A and the C in the alfabet.” Deze zijn ze al snel kwijt gerkaakt, want dat is na een tijdje uiteraard niet grappig meer. Deze komt uit het dagprogramma, ook best een grappige (doet mij denken aan die leuke bijentas bij penny’s waar er een leuke woordspeling opstaat): “Are you a honey bee are a stining bee?” Deze is nog redelijk recent en heel spontaan gekomen: “There is a bee in the room” “Ya she is sitting over there” “And you are a busy bee”…Nu je begrijpt waarschijnlijk wel waarom ik DACHT dat het geen goed idee was om ze Bieke te laten zeggen. Nu was dat fout gedacht, blijkt dat Ieren heel wat meer klanken kennen dan de Britten. Daardoor zijn ze instaat om een heel –serieus om jaloers op te zijn- Frans accent na doen én mijn naam uitspreken. Maar wat is nu de winnaar geworden??? Als ik ’s morgens aankom moeten ze toch eens één keer “Hi Bie form Belgium” kunnen zeggen. Ik vond dat persoonlijk best wel origineel, zelf had ik er niet aangedacht. Ook al kom ik inderdaad van België, maar hier zijn ze er heilig van overtuigd dat ik van Amsterdam kom. Dus de associatie had ik niet verwacht. Achter af heb ik de kans gekregen om mee te werken aan de Engelse werkboeken en daar stond dus in: B from Belgium, om zo het alfabet af te gaan! :D Nu heb ik al geprobeerd om ze nog een andere zin te laten zoeken, maar ze zijn best tevreden met de deze… Ik denk dat het voorlopig ook zo gaat blijven , iets waaraan ze mij dus kunnen herinneren. Zo denk ik er dan maar aan ^^

Spannend spannend! Waarom? Morgen komen onze nieuwe huisgenoten én maandag heb ik mijn De briefing!!! Ik ga mij dus tussen een hoop onbekende studenten zetten die allemaal in het Iers, waarschijnlijk met een dik accent door elkaar kwetteren en ik dus maar flarden van deze gesprekken ga verstaan… Wie mij niet gelooft over het accent? Ik kan jullie allemaal aanbevelen om eens tot hier te komen of nee beter: bezoek een keer het noorden van Ierland. Nog iets wat ik zo leuk vind aan Ierland: Hier zijn zoveel verschillende en leuke accenten. Mijn favo accent? Het Noord Ierse!!! Dat klinkt zo leuk, maar is redelijk moeilijk te verstaan!

Tot volgende week

xx

14-05-2011 om 22:17 geschreven door Bieke  

Hoi vrienden en familie!

Ik heb weer een tijdje niet geschreven. Het zijn dan ook weer drukke dagen geweest! Ik kan mij niet zo goed meer herinneren wat ik vorige week heb geschreven, dus ga ik het even kort samenvatten…

Vorige week was druk met heel veel avondprogramma’s. Natuurlijk heel leuk allemaal: tuinieren, kickboxen en ceramics! Jammer wel dat mijn kleiwerken steeds barsten in de oven! Oefening baart kunst, dus laten we dan nog maar eens proberen ^^  In het dagprogramma was het eerder rustig, waardoor ik tijd genoeg had om te denken aan het weekend wanneer ons mams op bezoek komt! Er was ook nog tijd over om met de lads te gaan bowlen!!! Jeej… Al blijkt het enorm moeilijk te zijn om mijn naam te spellen hier :p

Weekend week 13

Het is een heel gezellig weekend geworden met heel veel –wat had je nu gedacht- gebabbel en natuurlijk ook –typisch Iers- regen douches. Vrijdag zijn we dan maar gezellig uit eten gegaan, na dat ik mijn valies tot aan Arthur’s Quay gezeuld heb, knalrood was ik! Daar hebben we dan maar besloten om de taxi richting hotel te nemen. Nu had ik niet te veel bij in mijn valies (echt niet! Eerlijk waar) Ik had alleen wat spullen –vooral boeken- mee om terug mee naar huis te geven. Ik ben hier nu nog maar 5 weken en ik heb massa’s spullen staan hier! En nee ik ben niet –vind ik persoonlijk toch- te veel gaan shoppen. Bestaat er eigenlijk zoiets als TEVEEL shoppen? Dus in het hotel hebben we maar besloten om iets te gaan eten in mijn favo Italiaans restaurantje hier!

Zaterdag moesten we vroeg uit ons bed –ook al lagen we er pas laat in- om richting de cliffs of moher te trekken. Er was jammer genoeg heel veel wind, wat het uitzicht veel triester maakte. De Burren waren prachtig! Ik ben helemaal naar het einde gelopen om op mijn buik naar beneden te kijken over de rand! Net zoals je ziet op de postkaarten over de Cliffs en wat was dat spectaculair!!!

Zondag zijn we gaan shoppen!!! Ik heb een toffe broek en top gevonden om deze zomer te vieren, hopelijk… Zo moedig als ons mama was zijn we ook naar de cinema getrokken ^^ En dan zijn we weer naar hotel getrokken om al de Limerick foto’s eens te zien!

Week 14: voorbereiding op de briefing

Deze week is goed begonnen, ik vind het echt geweldig om terug te komen en de vraag van zoveel jongeren te krijgen waarom ik er maandag niet was. Ze laten mij veel meer helpen en ik weet veel meer op deze twee weken dan in al die maanden er voor! Ik heb een paar interessante babbels gehad en enkele uitdagingen. Ik heb ook leuke klassen mogen bij wonen. Al heb ik  vandaag toch niet zoveel geluk gehad. Vanmorgen ben ik super moe, maar toch vrolijk richting stageplaats getrokken. Toen ik stopte voor de rode lichten besloot een kraai –echt euw!!!- om een klein kadootje achter te laten op mijn hoofd!!! Jak jak jak!!! Ik heb mij zo snel mogelijk richting het shoppingcenter Arthur’s Quay gehaast om mij zelf onder de kraan te steken en mijn haren te wassen… Ik heb geluk gehad dat ik er rustig ben onder gebleven en er dus alles heb uitgekregen :D Jeej!!!  Nog steeds heel moe, omwille van het non stop party’ing van de jongens en hun gillende meisjes…  ZUCHT!!! Kga ze niet missen volgende week…

Door de Black out gisterenavond in zo wat half Limerick –wat best gek was, alle studenten kwamen buiten en ik heb onze buren leren kennen (toffe mensen!)- is ook mijn internet uitgevallen en had ik daar thuis nog wat problemen mee. Ik moest natuurlijk weer enkele belangrijke mails sturen ivm het afsluiten van het portfolio in LIT, de DE BREIFING dus!!! Daar ben  ik  gigantisch nerveus voor! Ik moet drie uur doorbrengen met een groep mensen die ik nog nooit ontmoet heb en daarmee mijn stage ervaringen delen. Daarnaast moet ik ook rolspelen doen… Ok zo slecht ben ik niet meer in mijn Engels, toch niet wanneer ik weet dat de mensen mij kennen en begrijpen dat het wat inspanning vraagt om vol zinnen te maken. Nu ja, als ik dus nerveus ben… dan stotter ik enorm, bijna zielig eigenlijk… Mijn geweldige medestagiaires hebben mij ondertussen al gerust gesteld. Besides, als ik helemaal alleen (alé ja met mijn vlaamse collega) 5 maanden naar Ierland kan komen, kan ik toch ook wel drie uurtjes in een zaal met onbekende stage ervaringen delen zeker. =D

Dat is het voorlopig…

xx

10-05-2011 om 20:26 geschreven door Bieke  

Zaterdag: Fireworks

Zaterdagavond om 9 PM was er vuurwerk. Toch volgens de brochure, maar zoals bij vele dingen hier in Ierland had ik ook nu weer geduld nodig. Nu zou je denken bij een gigantisch vuurwerk als dit –zo zou ik dat doen in België- kom je op tijd aan om zeker te zijn van een goeie plaats zodat je alles kan zien. Nu ja er was al behoorlijk veel volk, als je bedenkt dat de mensen over de twee bruggen waren verspreid en alles er tussen in. (Dat is dus heel veel plaats!) Toch! Het meeste volk kwam om vijf voor negen opdagen. Dus ik dacht jeej het vuurwerk gaat beginnen, niet dus… 45 minuten heb ik daar in de kou staan wachten! Dat was het zeker waard!!! Het was gewoon prachtig… Op de klanken van Fireworks van Katy Perry schoten ze de eerste pijlen af. Doordat er op drie verschillende plaatsen dicht bij elkaar werd afgeschoten, kreeg je echt prachtige vormen en kleuren die allemaal reflecteerden in de Shannon! Ze hebben ook vuurwerk afgeschoten vanuit King John’s Castle wat dus echt prachtig was!!! Er rolde precies een waterval van gouden glitters over de muren van dit kasteel! Na een klein halfuurtje sloten we af op The summer of ’69 van Bryan Adams.

Zondag en maandag: Portfolio en ziek

Er is niet zo veel gebeurd op deze dagen eigenlijk. Ben naar de winkel geweest omdat maandag een Bank Holiday was. Voor de rest heb ik uitgeziekt en portfolio verbeterd. De Vlaamse taken zijn uiteindelijk doorgestuurd geraakt. Zo dat is al heel wat minder stress é ^^

Dinsdag tot Donderdag: Placement

Eindelijk terug tijd om naar mijn stageplaats te trekken met veel kriebels in mijn buik… Zo lang al geen echt Engels gesproken en na zo lang de jongeren terug zien. Dat viel gelukkig allemaal heel goed mee. Dat is het geluk als je al een band hebt met de meeste jongeren. Alle drie de dagen heb ik de avondprogramma’s gedaan. Onze supervisor heeft onze portfolio’s nagekeken en het meeste ervan heb ik al aangepast. Morgen mag ik tijdens mijn stage het laatste verbeteren en dan kan ik het eindelijk posten! Wat wel een hele opluchting is! Ik had goede theorieën gebruikt, wat blijkbaar al heel wat is voor het LIT. Het rare is dat ik volgende week net als alle andere studenten die volgende week afsluiten bij Céim ar Chéim debriefing hebben. Wat echt belachelijk is eigenlijk, toch?!

Woensdagavond heb ik deelgenomen aan de laatste Kickbox les die in het avondprogramma werd gegeven. Interessant moet ik zeggen! Zeker met zo’n bende rondhossende jongeren die geen twee seconden stil staan… En de rest van de avondprogramma’s veel met klei gewerkt…

Dat was zowat mijn halve week…

knuffels

05-05-2011 om 21:12 geschreven door Bieke  

30-04-2011 om 13:56 geschreven door Bieke  

29-04-2011 om 13:12 geschreven door Bieke  

28-04-2011 om 15:30 geschreven door Bieke  

Zoals de titel al zegt, heb ik nachtje door gedaan om zoveel mogelijk van mijn portfolio al af te hebben. Gesprekstechnieken is al in orde, nu nog mijn twee andere taken. Dinsdag zijn we voor het laatst bij elkaar gaan zitten om onze laatste stap in de interventie uit te werken, namelijk informatie over de GUM clinics en het organiseren van een bezoek aan deze kliniek voor diegene dat dit willen.

knuffel
Bieke

27-04-2011 om 14:51 geschreven door Bieke  

Wat heb ik  vorige week gedaan? Mijn meisjes waren op bezoek, dus dat is weer een geweldige week geworden. Ik hoop dat ik mij alles nog herinner ^^ Hier de korte samenvatting van mijn te kort weekje met mijn vrienden!

Woe: poetsdag

Woensdag was een rustige dag en tegelijkertijd stressie. Ik wist dat mijn vrienden op het vliegtuig naar hier zaten. Spannend toch?! Ik heb in plaats van voor mijn porfolio te werken of één van mijn Vlaamse taken, het hele huis maar opgerommeld. Er was precies altijd wel iets dat niet goed stond of verplaatst moest worden. Ik heb er uiteindelijk de kapotte stofzuiger maar bijgehaald, wat –dat moet ik toch wel toegeven- juist niets heeft uitgehaald :p Dan ben ik maar op mijn knieën gaan zitten om zo veel mogelijk zelf op te kuisen.

Gelukkig had ik die avond afgesproken op skype :d Dat zou mijn gedachten weer even verzetten. Dat heeft het dan ook gedaan. Het is misschien nog wat vroeg, als je bedenkt dat ik hier nog in Ierland zit, maar we zijn onze jaarlijkse –alé ja jaarlijks sinds twee jaar :p- meidenweekend aan het organiseren. Waar trekken we dit jaar naar toe? LONDEN! We hebben ondertussen al een datum! Jeej!

Don: Paddywagon tour

Eindelijk ochtend, een nacht heeft nog nooit zo lang geduurd! Om 8 uur uit mijn bed om mij te douchen, om te kleden, naar de winkel mijn ontbijt te halen en richting Arthur’s Quay te wandelen. Waarom? Omdat we daar allemaal hebben afgesproken ^^ Gelukkig hebben de meisjes de citymap op tijd gekregen en vonden ze mij vrij vlot terug aan Arthur’s Quay Park. Waarom hebben we daar afgesproken? Omdat we al meteen op daguitstap vertrokken met Paddywagon tours richting Cliff’s of Moher. Eerst hebben we alle kadootjes uitgedeeld en daarna zijn we tot de conclusie gekomen dat de tourbus een uur later zou vertrekken, dus dan hebben we ons maar even in het zonnetje gezet.

Om 10.15 uur hebben we mogen kennis maken met onze grappige ‘reisleider’/ chauffeur. De tour was geweldig. We kregen veel informatie en er werd op tijd een fotostop gehouden. We hadden gelukkige een stralend zonnetje, de warmste dag die ik hier tot nu toe heb gehad! Het leukste waren de grappen en boeiende verhalen over Ierland. Elke keer weer ontroerd mij dat een beetje, die Ierse geschiedenis. Tijdens de rit hebben we mogen genieten van de ongelofelijk ontspannende, traditionele Ierse muziek.

Het was gewoon leuk om weer eens iets samen met mijn meiden te doen. We hebben heel wat afgelachen en één voor één werden ze even verliefd op Ierland als ik. :p Je kan ze het ook niet kwalijk nemen, we hebben zowat de mooiste delen van Ierland mogen zien: Prachtige natuur, ongelofelijke verhalen en kleurrijke huisjes. Maar dan weer, dat zeg ik elke keer als ik iets nieuw in Ierland zie.

Vlak voor we vertrokken heb ik gezegd tegen mijn vriendinnen dat ze goed moesten opletten als we langs de oceaan rijden. Er zitten heel wat dolfijnen langs deze kant van Ierland. De reisleider had deze woorden nog niet uitgesproken en daar zagen we al een stuk of drie vier dolfijnen sprongen maken in de verte. Jammer genoeg kan je dat heel slecht fotograferen. We hebben er van genoten en dat is iets dat je zo ook wel onthoudt. Uiteindelijk zijn we dan aangekomen bij de cliff’s wat eigenlijk een veel te korte stop was! Het is ook niet echt het hoogte punt van de tour, er zijn mooiere dingen. Maar in het algemeen was het gewoon super leuk om te doen. Zeker een aanrader :d

’s Avonds zijn we nog naar Lock’s bar getrokken om te genieten van ‘The Piano Man’, live muziek. We hebben ons aan het vuurtje gezet, zodat we toch buiten konden zitten.

Vrij: Limerick tour and shopping

Vrijdag  Ochtend hebben we op Backer’s place de eerst Red Vicking tour genomen door Limerick, waar we nog eens dezelfde informatie kregen. Nu kon ik tonen aan welke hogeschool ik verbonden was en waar mijn stageplaats ongeveer lag. Ze moesten toch kunnen zeggen dat ze mijn Limerick hadden gezien! Dat zou anders toch wel erg zijn, niet?

In de middag zijn we dan maar pizza’s komen opwarmen hier bij mij. Ze hadden ons namelijk gezegd dat er niets zou open zijn omwille van Goede Vrijdag. Dit was uiteraard niet het geval. Er mocht alleen in heel Ierland niets van alcohol verkocht of geserveerd worden, wat maakte dat heel veel pubs niet open deden. In de namiddag zijn we naar Cresent Shopping centre getrokken. Waar we dan zijn gaan shoppen, gaan eten en uiteindelijk ook naar de cinema zijn gegaan. Red Riding Hood, een aanrader voor iedereen die van spanning houdt ^^

Zat: King John’s Castle en Clonlara

Op ons laatste dagje samen hebben we dan King John’s Castle –ja nogmaals, dat Is ondertussen de vierde keer voor mij- gaan bezoeken. De eerste die nu nog vraagt om dat kasteel te bezoeken die mag alleen gaan. Vijf keer zou er nu toch een beetje over zijn, vinden jullie niet?

In de namiddag hebben we zo goed mogelijk gezocht achter een taxi, we moesten er uiteindelijk twee nemen omdat we met één persoon te veel waren. ZUCHT. Waar reden we dan naar toe? We zijn met zijn allen gaan paardrijden in Clonlara, county Clare, wat niet zo ver ligt van Limerick. Daar hebben we mogen genieten van de rust en prachtige natuur. Alles is hier nog veel meer open, waardoor je een leuk zicht had op de heuvels. Alles stond daar in bloei wat dan net dat iets meer geeft aan de omgeving, veel meer kleur.

’s Avonds zijn we weer richting Omniplex getrokken, wat ik eerlijk gezegd toch een beetje een speciale cinema vind. Het is daar enorm klein, wel gezellig. Het minst leuke aan deze cinema en op dit moment aan Limerick, er wordt namelijk geen zoete popcorn gemaakt!!! Hoe kan dat nu, met zout trekt toch nergens naar?!!! Om onze avond af te sluiten zijn we dan maar naar een karaoke bar getrokken. Ik heb daar de longen uit mijn lijf gezongen. SCHAAM SCHAAM! Laten we hopen dat onze jongeren daar niet zaten!!!

27-04-2011 om 14:49 geschreven door Bieke  

19-04-2011 om 19:14 geschreven door Bieke  

17-04-2011 om 16:25 geschreven door Bieke  

13-04-2011 om 18:26 geschreven door Bieke  

Hoi allemaal!

Wat is het weer lang geleden dat ik nog geblogd heb é?! Het zijn dan ook zo’n drukke dagen geweest… In het kort? Er schoot gewoon geen tijd over om te bloggen. Maar dat ga ik nu eens ruimschoots goedmaken door jullie te overstelpen met mijn nieuwe ‘avonturen’ J

Dag 1: aankomst

Donderdag is mijn zus dan eindelijk aangekomen en wat heb ik daar naar uitgekeken. Daarvoor heb ik dan natuurlijk al heel hard gewerkt samen met mijn collega student uit België, Margot. Doordat onze tijd zo kort is en onze interventie zo uitgebreid, hebben we nog uren moeten werken aan de voorbereiding. En dat heeft nog heel wat in gehad! Dapper als we waren, met hoofdpijn en al zijn we gebleven voor het avondprogramma. Waarom? Wel ik zou de muren nog al eens zijn opgelopen wachtend op ons Tine. Gelukkig voor ons is het avondprogramma een uurtje vroeger gestopt. Donderdag was een geweldig mooie dag! We hebben dan maar besloten om te voet naar River Shannon te lopen en daar op een terrasje iets te gaan drinken. ^^ Al gauw werd het laat en kregen we honger. Hop naar de eerste, maar goeie Italiaan. Geen van beiden had al zin om richting huis te lopen en zijn we maar verder gegaan naar een andere pub om daar nog ene te drinken. Een uurtje later heb ik mijn kamertje omgetoverd tot een kamer met plaats voor een logé en heb mij terug gehaast om mijn zus op te halen!

De rest van die donderdag hebben we niet zo heel veel meer gedaan, buiten uitpakken en ons settelen. We hebben samen nog een filmpje gezien en zijn dan maar in ons bedje gekropen!

Dag 2: Clonshire Equestrian centre.

Vrijdag zijn we –ik en mijn zus dus- vroeg opgestaan om eens lekker op zijn Iers te gaan ontbijten. Wat dus inhoudt dat we heel zwaar ontbeten hebben met veel vettige dingen, maar wel lekker natuurlijk. Na ons ontbijt zijn we richting busdepot gewandeld om daar onze volgende bus richting Adare te nemen. Samen met Margot zijn we dan gaan paardrijden. Ook dat heeft ons nog veel moeite gekost. Aangekomen in Adare zijn we richting VVV (tourist office) gewandeld om meer inlichtingen te vragen. Je moest dus bellen. Alé ik heb mijn beste Engels –ik moet zeggen dat dit toch al heel wat verbeterd is- heb bovengehaald om ons een bezoek aan de manage te kunnen vastleggen.

We hebben nog een hele toer gewandeld om tot aan deze manege, Clonshire Equestrian centre te geraken. We waren precies op dagtocht met de chiro. Je moest ons daar eens zien lopen… Met drie op een rijtje langs de grote baan, net passend tussen de gele lijnen op de zijkant van de weg. Na een heerlijke picknick in de wei (waar we zelf voor hadden gezorgd) werden we op een paard gezet en kregen we een beetje les. Natuurlijk wou mijn paard niet doen wat ik wou dat het deed,  of kan dat nu aan mij gelegen hebben :p Na wat oefenen vertrokken we dan maar op wandeltocht… Wat veel vlotter ging en echt heel rustgevend is: Een aanrader voor iedereen dus! Zeker met zo’n mooi weer. Ook al was het soms wat bewolkt, het was wel lekker warm.

Tegen de avond zijn we weer –deze keer met een lift van de eigenares van de manege- naar huis getrokken. In Limerick city zijn we nog gauw iets gaan eten in een gezellige taverne onder de grond (maar wel met ramen en natuurlijk licht!). Ik en ons Tine zijn ons gaan douche en omkleden om later richting Nancy’s pub te trekken. Voor de eerste keer in 3 maand stond daar nen buitenwipper. Maak dat mee seg. “Hey now ladies. Can I see some ID’s? How old are ye?” –Ye, zo zeggen ze  dat hier é- Lap daar geraakten we dus niet binnen. Het is namelijk zo dat je 23 moet zijn om hier te mogen zijn. Het is om drama en gevechten te voorkomen. Jammer, want dat is dus een van de gezelligste bars in Limerick. Dan zijn we maar een cocktail gaan drinken in die bar van de donderdag om dan door te trekken naar O’Connel’s bar voor een lekkere cocktail –die voor die avond eens goedkoper waren!!! Jeej!- en een live bandje. Een paar uur later staken we in ons bed.

Dag 3: Shopping and Limerick City tour

Zaterdag hebben we eens wat langer uitgeslapen en zijn we weer gaan ontbijten. Doordat de zon verstopt zat achter de dikke wolken, hebben we maar zelf voor zonnetje gespeeld. We, wat dus wil zeggen ik en mijn zus hebben Limerick eens ondersteboven gezet ^^ We zijn met het rode Viking Tour busje heel Limerick doorgetrokken om nog wat geschiedenis en cultuur op te steken. Dit hebben we dan afgewisseld met gezellig iets gaan eten en shoppen. Een kort dagje dus eigenlijk. Maar we hebben zeker genoten van de typische Ierse vriendelijkheid :d

Dag 4: Tralee

Zondag hebben we er maar eens een daguitstap van gemaakt. Al vroeg uit de veren zijn we richting station gewandeld om daar een bus naar Tralee te nemen. 2 uur later en aangekomen in Tralee hebben de weg gevraagd –left right left, serieus niet om mee te lachen!- en naar subtropisch zwembad getrokken. Hier hebben we ook gepicknickt en genoten van –later op de dag toch- het zonnetje. Rond de middag hebben we genoten van het water en de sauna en hebben we nog eens heel goed bij gebabbeld. Het is echt heel gezellig geworden. In de namiddag zijn we gaan minigolven op een prachtig ingericht terrein. In het midden was er een kasteel gebouwd met rondom wel honderden bloeiende bloemen en een grote vijver met fonteintje en riet. Echt heel gezellig allemaal en lekker warm in het zonnetje. Na het minigolven vonden we dat het tijd was voor een ijsje in het park! Dus dat hebben dan maar gedaan. Hier hebben we genoten van de prachtige ligging van Tralee en de leuke gekleurde huisjes rondom.

Rond de avond zijn we nog iets gaan eten en drinken in het centrum. Het eten viel bij mij wel een beetje tegen (wat de eerste keer was). We zijn dan iets gaan drinken met live Music, namelijk Traditional Irish Music and singalong. Hop naar de cocktail bar ^^ Die avond hebben we nog een hele avond naar Glee gezien, mijn nieuwe totale verslaving!!! :p

Dag 5: Shopping Monday

Onze laatste volledige samen hebben we nog een beetje cultuur op gedaan. Ik ben voor mijn derde keer naar King John’s Castle geweest. Maar wat kan ik zeggen? Het is een prachtig museum!!! Ergens halverwege ben ik mijn rugzak vergeten wat ik dan pas op het einde merkte, wat een gigantische gichelbui als gevolg had ^^

De rest van de dag zijn we heerlijk gaan shoppen. Winkeltje in en winkeltje uit. Tegen vier uren zijn we ergens een lekker taartje gaan eten om dan weer wat verder te winkelen… Tegen de avond hebben we ergens gezellig iets gaan eten om dan weer richting huize te trekken en nog eens een aflevering van Glee te zien!!!

Dag 6: Goodbey Thuesday

Vanmorgen heb ik dan afscheid moeten nemen van mijn zus. Moe en een beetje droevig ben ik richting mijn stageplaats gegaan om onze interventie eindelijk af te werken, want morgen is dan de grote interventie dag!!! Spannend!!! En veel stress dus, maar dat wisten jullie waarschijnlijk al… We hebben dan nog maar eens goed doorgewerkt om de laatste hand te leggen aan de laatste thema’s en knutseldingetjes.

Vanavond hebben we dan nog braaf het avondprogramma meegedaan, wat weer eens heel chaotisch was. Ik heb mee groentjes geplant, wat echt heel relaxerend was! Nu ben ik heel moe en ga maar eens vroeg in mijn bedje kruipen denk ik ^^

Oh en wish me luck!!!

Dikke zoen

Bieke

12-04-2011 om 21:13 geschreven door Bieke  

06-04-2011 om 18:17 geschreven door Bieke