Bij mij, in mijn appartement is mijn keuken heel centraal gelegen. Dat hij dan nog eens groot is, is hij voor mij perfect. 

Er staat een tafel waar met gemak 8 man aan kan zitten. Dus hij is echt wel groot, en dus kan ik ook echt wel veel knutselprojecten enkele dagen laten liggen.

Maar er wordt niet alleen geknutseld in mijn keuken. Een keuken is er in eerste plaats om in te koken. En dat doe ik ook met veel plezier. Ik vind het heerlijk om te experimenteren. Of een bestaand recept als basis te gebruiken, maar dan toch nog te personaliseren met eigen toevoegingen.  

Ik zou zeggen, welkom in mijn keuken....

 

 
 

Ik ben niet echt een taartenmadam, je kan me zeker geen plezier doen met taarten vol pudding of slagroom. Maar voor deze taart smelt ik volledig. En blijkbaar ben ik niet de enige. Heb deze taart meegenomen naar het werk en in een mum van tijd was ie op. 

• 1 kruimeldeeg
• 85 g zachte boter
• 85 g poedersuiker (ook gekend als bloemsuiker)
• 1 ei
• 2 appels
• 1 eidooier
• 85 g amandelpoeder
• 10 g patisseriebloem
• Scheutje Amaretto (naar smaak)
• extra poedersuiker voor de afwerking

1. Meng voor de frangipane de zachte boter met de suiker en voeg er het amandelpoeder, de bloem, het ei en de dooier aan toe. Indien gewenst kan er een scheutje Amaretto toegevoegd worden. (Met kinderen hoef je niet bang te zijn, de alcohol verdampt in de oven.)
2. Haal het deeg uit de koelkast en leg ze in een beboterde taartvorm. (Ik gebruikte het bijgeleverde bakpapier. Ik beboterde de vorm niet, maar legde de deeg met bakpapier in de taartvorm. Zo haal je de taart altijd makkelijk uit de vorm.)
3. Schil de appel en snij'm in blokjes. Verdeel over het deeg en verdeel er de frangipane over. Laat 30 minuten rusten in de koelkast. 
4. Verwarm intussen de oven voor op 200°C. Bak de taart 25 à 30 minuten, tot ze mooi goudbruin is. Bestrooi de taart, als ze net uit de oven komt, met gezeefde poedersuiker. Laat ze 15 minuten rusten alvorens te ontvormen. 

• Lekker met een toefje slagroom
• In de zomer kun je de appeltjes vervangen door stekelbessen. 

Al snel kwam het idee om het te omwikkelen met wol.

Ik had nog een restje behangerslijm staan en daarmee maakte ik telkens het begin en einde van de draad vast.

Ik ben alvast blij met het vrolijke kleurrijke resultaat.