Welkom in Pingyao. Dit is een van de laatste ommuurde, traditionele steden van China. Pingyao is zelfs beschermd door Unesco. Dit is er ook aan te zien...Nog nooit zoveel Chinese toeristen met een camera in de hand bijeen gezien... Toch is deze stad zeer bijzonder...er heerst een oase van rust en naar onze weliswaar korte ervaring met China zal dit niet zo vaak voorkomen in het centrum van een stad...De stad is zelfs autovrij...
Nadat een soort Chinese Riksja ons had afgezet aan het verkeerde hostel (dit hadden we vandaag maar door bij het vertrek uit ons hostel) zijn we de stad ingetrokken op verkenning. Als je een beetje door het toeristische kader heen kijkt, zie je inderdaad een authentieke knusse stad waar Chinezen gezelschapsspelletjes spelen op de straat, waar kinderen hun behoefte doen (eveneens op straat), waar op een zeer rustig tempo wordt gewerkt, waar...
De volgende foto's zijn getrokken vanop de muur die de stad omwalt...
Bibsie als extra bewaker....
Ook in China is de denker aanwezig, zij het dan niet helemaal compleet...;-)
Een prachtige zonsondergang...
's Avonds zijn we naar een soort theatervoorstelling/musical gegaan. Het was een soort Chinese uitvoering van Romeo en Juliette, tenminste zo hebben wij het toch begrepen... Wat wel kan worden gezegd, is dat de spectaculaire openingsceremonie van de Olympische Spelen geen toevalstreffer was.
De tweede dag hebben we een fiets gehuurd en enkele musea binnen de stad bezocht en eveneens een kijkje genomen buiten de beschermende stadsmuren. Hieronder een voorbeeld van een plaatselijk winkeltje...
's Avonds werd ons door enkele studentes tekenen gevraagd of ze ons tijdens het eten mochten schetsen...Nadien volgde nog een leuk gesprek en hebben we onze eerste echte woordjes Chinees geleerd...
Terug aangekomen in het hostel is het eindelijk zover: er is bewijs van een bibsie on beer!!!
En Bert als een brave jongen gitaar aan het oefenen...In China wordt blijkbaar alles raar of omgekeerd...
Vandaag hebben we eens lekker uitgeslapen, onze blog up to date gebracht en de trein richting Yuncheng genomen. We zijn nu reeds in Yuncheng aangekomen en de reis met een dagtrein in China staat voor de rest van ons leven in ons geheugen gegrift. Het was werkelijk een les in nederigheid, vriendelijkheid, gulheid en dankbaarheid...
De nachttrein naar Datong was alweer een bijzondere ervaring. Het begon al in het station van Beijing waar we aangegaapt werden door duizenden (en dit is niet bij manier van spreken) Chinezen...Om half twaalf stipt vertrok de trein. Aangekomen in onze geimproviseerde slaapkamer werden we opnieuw vergezeld door gapende Chinezen. Deze keer waren het er gelukkig maar zes...Na een goed kwartiertje gapen besloten ze dan toch contact te zoeken, we hebben zelf de wereldkaart proberen natekenen om duidelijk te maken vanwaar we afkomstig waren...Na een tijdje gingen de lichten uit en kroop iedereen in zijn bed...Na een half uurtje wennen, lukte het ook ons om onze ogen te sluiten en te genieten van een welgekomen nachtrust...
Aangekomen in Datong zagen we meteen dat de rest van China anders zou zijn dan hetgeen we hadden meegemaakt in Beijing. Deze stad was veeleer een stad van arbeiders en ademde echt nog de sfeer van het communisme uit. Nadat we onze rugzak hadden gedropt in een soort bewaarplaats, gingen we op zoek naar de bus richting Yunnang caves, het doel van onze reis naar Datong. Voordien hadden we echt ons best moeten doen om de tour die de Chinese regering voor toeristen aanbiedt, te weigeren. De bus was gevuld met arbeiders die gingen werken in de steenkoolmijnen rond de stad. Het was heel bijzonder om als tourist in een dergelijke omgeving te vertoeven...
Op de foto hieronder zie je een van de mijnen die we op onze rit zijn gepasseerd...
Hieronder zie je enkele foto's van de Yunnang caves. Deze grotten zijn gemaakt in opdracht van de keizers die regeerden tussen 400 en 600 na Christus...
Hier probeert bertold zo weinig mogelijk op te vallen als toerist...dus spugen maar...
Dit was een van de oudste grotten daar aanwezig... Een zeventien meter hoog beeld ter ere van Buddha.
Op onze terugweg besloten we even af te stappen om een mijnwerkersdorp te bezoeken...De juiste halte hebben we natuurlijk gemist, maar hetgeen we in ruil kregen, was zeker de moeite waard. We werden door brommers een klein eindje de bergen ingevoerd, en daar konden we echt genieten van een rustige wandeling en het uitzicht...
Hier een foto van een mijnwerkersdorp vlakbij de mijn gelegen.
In de heuvels rond dit dorp lagen een aantal velden waar boeren zich bezighielden met het weghouden van insecten of ander ongedierte... Het mooie ervan, volgens ons, is dat ieder dorp op deze manier voor een gedeelte in zijn voedselvoorraad voorziet, maar daar zijn we helaas niet zeker van...
Terug aangekomen in het centrum van Datong hebben we nog iets gegeten. En ja, voor al diegenen die het zich afvragen, het eten valt goed mee: lekker, veel te veel, gezellig en heel goedkoop...
Na het eten opnieuw richting station voor de volgende nachttrein...
Ook onze laatste dagen Beijing waren zeker en vast de moeite...
Na onze tocht over de muur hebben we besloten het een dagje rustig aan te doen... Zoals jullie kunnen zien op de vorige foto had bibsie immers niet erg veel zin om zware inspanningen te ondergaan...
We hebben dan maar een dagje geluierd in het Temple of Heaven park: zalig genieten van rust, frisse lucht en van de Chinezen die er ook komen onstpannen...We hebben daar tal van oefeningen in opera, dans en martial arts kunnen bewonderen. Ook jongleren met een pluimpje lijkt een nieuwe rage in China. Echt grappig, zeker als jonge vijftigers er zich aan wagen...
Een sfeerfoto van het rustige en mooie Temple of Heaven park.
De dag erna hebben we een fiets gehuurd en ons gewaagd in het chaotische verkeer van Beijing... Het was wel even wennen met al die Chinezen die niet altijd even goed het verschil tussen groene en rode lichten lijken te kennen. Kruispunten in China zijn echt een belevenis om naar te kijken en zeker om te proberen oversteken...
We hebben die dag eerst een bezoekje gebracht aan het olympische dorp, maar dit hebben jullie waarschijnlijk al genoeg op de tv gezien. We kunnen wel bevestigen dat het af was. Het lag in een van de betere wijken van Beijing en dit stond toch wel in schril contrast met de rest van de stad...Zoals je op de foto hieronder kan zien, was dit gedeelte mooi versierd en goed bewaakt...Toch wel blij dat we daar even geweest zijn...de stadions zijn in het echt ook zeker en vast de moeite.
Om het contrast ten volle te beleven hebben we daarna een fietstocht gemaakt doorheen de plaatselijke Hutongs. Dit is het oudste, armere gedeelte van Beijing waar ook onze hostel gelegen was. De hutongs hebben zeker en vast een authentieke charme en ook de mensen die er wonen zijn best wel grappig. Ze kunnen je een hele tijd lang aanstaren zonder iets te zeggen, maar als je zelf lacht en hallo zegt, klaren [de meeste] helemaal op. Zeker als je lief bent naar de kindjes toe kan je bij de ouders niets meer verkeerd doen...
Hier een foto van een van de vele hutongs...
Onze laatste dag Beijing is iets later begonnen dan gepland omdat de vorige avond in het hostel iets te gezellig was...Bibsie heeft er zelfs opnieuw bier gedronken...dit zegt waarschijnlijk genoeg...(voor diegene die het moeilijk kunnen geloven, bertold zal nog voor bewijs proberen zorgen...). We hadden gepland onze laatste dag cultureel en geschiedkundig door te brengen in de Forbidden City en het Summer Palace, maar aangezien onze dag maar 's middags van start is gegaan, heeft de kop van de chinese munt beslist dat het Forbidden City zou worden...
Eens aangekomen op het TienAnmen plein werden we echt overweldigd door de grootsheid en het belang ervan. Het is moeilijk uit te leggen, maar je kan daar echt voelen dat er belangrijke dingen zijn gebeurd...
Het gevoel dat je krijgt bij het bezoeken van de Forbidden City is eveneens moeilijk te beschrijven. Hetgeen zeker kan worden gezegd, is dat de grootsheid ervan indrukwekkend is en door deze grootsheid en de schoonheid ervan ga je je als mens echt nietig gaan voelen... We kunnen alleen maar hopen dat de keizers in de tijd niet zelf de kuis moesten doen: onbegonnen werk... De foto's hieronder vatten zeker en vast niet alles, maar we hopen dat ze iets van het gevoel kunnen overbrengen...
Dit is de eerste van drie poorten die je doormoet om toegang te krijgen tot Forbidden City. Het is vanaf deze poort dat Mao zijn befaamde toespraak heeft gehouden...Dit moet echt impressionant geweest zijn voor een volledig gevuld TienAnmenplein.
Hier zie je de toegang tot het protocolair belangrijkste gebouw van de Forbidden City.
De Forbidden City vanop een heuvel in een park gelegen aan de achterzijde van de keizerlijke stad. Dit beeld geeft goed weer hoe groot de stad in werkelijkheid wel is...De eerste poort die toegang geeft tot de stad kan je op deze foto zelfs nog niet zien...
Dit zijn wij in hetzelfde park. De bedoeling was als achtergrond Forbidden City te hebben, maar onze hoofden zijn helaas te groot...
Na een fantastische week Beijing namen we de nachttrein naar Datong... Onze reis doorheen China was nu eindelijk echt begonnen...
