Na een verschrikkelijke, 14 uur durende busrit kwamen we toe in Kathmandu...We waren allebei enorm teleurgesteld dat we onze trek vroegtijdig moesten afronden, maar we besloten niet bij de pakken te blijven zitten en erop uit te trekken met Hans en Edith...
We trokken richting Durbar Square voor een deftig bezoek...De vorige keer was het immers zo druk omwille van het festival dat we amper iets van het plein gezien hadden...Geniet mee...
Stupa op weg naar Durbar Square...
Overal koebeesten...
Bibsie and foto's...Nog steeds geen perfecte match...
Werkelijk overal...
Het resultaat van amper een week in de bergen...Grote wanorde...
Gedurende deze twee dagen had Bibsie een leuke tijd samen met Hans, Edith en hun gids Sonam: kaarten, babbelen, thee drinken...Best gezellig...Toen Bibsie afscheid moest nemen na twee dagen was het voor haar echt moeilijk...Op een of andere manier was ze op deze korte tijd gehecht geraakt aan het trio...
De volgende dag wilden we eindelijk vertrekken richting Sete, maar de knie van Hans was verslechterd...Hij stond helemaal gezwollen en had enorm veel pijn...Hans en Edith besloten dat hun Everestavontuur nu al ten einde kwam en de volgende dag zouden ze terugkeren richting Bandar om een bus te nemen naar Kathmandu...Hans was echter niet in staat om baggage te dragen en ook voor Edith was het lastig om zelf veel te dragen en voor de gids, Sonam, was het onmogelijk alle baggage alleen te torsen...Dus stelden wij - goede zielen die we zijn - voor om mee te helpen dragen en dan terug te keren richting Sete...
Muilezels in Kenja...Een dagelijks weerkerende ontmoeting...
De eigenaars van de guesthouse in Kenja waren superlieve mensen...Een beetje een thuis ver weg van huis...
Een groepsfoto...
De Nepalese variant van schaken...Berre was meteen vertrokken...
Wat doet een mens hele dagen in de bergen...Kaarten natuurlijk...
Zo gezegd, zo gedaan...De volgende dag zijn we met z'n allen teruggekeerd naar Bandar en daar heeft het noodlot van zich laten horen...Tijdens de koude nacht moest Bibsie naar het toilet en daar heeft ze - als grote uitzondering op de elegantie die ze normaal gezien tentoonspreidt - lompweg haar teen gestoten...De volgende morgen stond de teen bont en blauw...We hebben nog even geprobeerd om verder te gaan, maar het was te pijnlijk...
Even relaxen op weg naar Bandar...De boog kan niet altijd gespannen staan...
De laatste - voor Hans - pijnlijke meters richting Bandar...
Met veel pijn in het hart besloten we de bus naar Kathmandu te nemen en hopelijk later een tweede poging te ondernemen...
Met een ietsiepietsie beetje last in de spieren, vertrokken we de volgende dag richting Kenja, misschien Sete als we ons goed genoeg voelden, maar niets moest...Van Deorali tot het eerste dorpje was het - tot grote vreugde van Bibsie naar beneden...Yihaa...Na Bandar ging het een beetje op en af, niet superlastig, maar ook niet te onderschatten...De zon brandde die dag echter hevig en toen we rond twee uur 's middags in Kenja toekwamen, besloten we daar te blijven...We hebben iets gegeten, een douche genomen en een beetje geslapen...Toen we rond vijf uur naar beneden gingen, kwamen we twee bekenden tegen: Hans en Edith...Een ouder Duits koppel dat we de avond ervoor in Deorali ontmoet hadden...Hans had zijn knie bezeerd tijdens de afdaling en voor hen was het een bijzonder lange en lastige dag geweest...We hebben samen iets gegeten en wat gebabbeld en zijn vroeg onder de lakens gekropen want Berre voelde zich niet zo goed...
De volgende ochtend voelde Berre zich nog slechter: hij had een serieuze verkoudheid en koorts, dus hij besloot die dag in Kenja te blijven...De volgende dag was de koorts er nog altijd dus besloten we dat we beter nog een dag ter plaatse konden blijven zodat Berre volledig kon uitzieken...
Vanuit Kathmandu hebben we een bus van zowat 10 uren genomen naar Jiri: het startpunt van onze trek...Tijdens deze rit hebben we voor het eerst kennisgemaakt met de zwakke maag van de gemiddelde Nepalees...Na vijf minuten werden we al ondergekotst en er volgden nog heel wat andere kotsgerelateerde gebeurtenissen...
Na een primitieve - de eerste in een hele reeks - wasbeurt begonnen we de volgende dag echter vol goede moed aan de klim richting Deorali, onze eerste stopplaats...
Everest Base Camp...Is dat langs hier???
Na vijf minuten voelde Bibsie al dat het hier in Nepal iets steiler is dan in de Ardennen...
Mooie taferelen...
Velden, geuren en kleuren...Echt genieten...
Wat men in Nepal een schommel noemt...Redelijk stevig, die houten constructie...
Haha...Nu kan Bibsie nog onnozel doen, maar het lachen zal haar snel vergaan...Vooral als het bergop gaat...
Onze lunchplaats...
Tweede deel van de klim en Bibsie begint moe te worden...
Het was afzien die eerste dag, maar we hebben het gehaald...In Deorali konden we van een prachtige zonsondergang genieten...
In Kodari hebben we samen met de twee Duitsers - Martin en Kristof - een jeep genomen richting Kathmandu...Na drie uur kwamen we toe in de levendige hoofdstad van Nepal...En wij die dachten dat de Chinezen rare verkeersregels hadden...Hier in Kathmandu hebben ze nog nooit van verkeersregels gehoord...Alles en iedereen rijdt door elkaar, bijna over elkaar...
Het was enorm druk toen we toekwamen en al snel zochten we de rust op van onze guesthouse...Daar hebben we even uitgerust en 's avonds hadden we met de Duitsers afgesproken om een hapje te eten...Na twee maanden Chinees was Kathmandu een waar eetPARADIJS: pizza, steak, spaghetti, sandwich...Werkelijk alles kan je hier vinden en best te vreten...Berre heeft zich tegoed gedaan aan een pepersteak en Bibsie heeft met groot plezier een pizza verorberd...LEKKER!!!
De volgende dag besloten we 'op ons gemak' Kathmandu te verkennen...Wat we toen echter nog niet wisten, was dat die dag het jaarlijkse lichtfestival - Tihar - begonnen was...Drie dagen lang feesten, zingen, dansen en overal lichtjes...Hele families zakken tijdens dit festival af naar Kathmandu dus de straten waren overvol en de drukte was overweldigend...Bovendien was het ook nog eens Newari nieuwjaar dus de feestvreugde was compleet...Bij nader inzien was het echter best leuk om juist dan in Kathmandu toe te komen: overal feestvreugde, overal gedans en gezing en gespring...een aparte en unieke belevenis...
De volgende dag zijn we richting Durbar Square getrokken en hopeloos verkeerd gelopen in de nauwe straatjes van Kathmandu...Best een aangename manier om een nieuwe stad te leren kennen...
Tihar op zijn best...Straatmuziek en straatdans...
Ook wij kregen een thika: een typisch Hindu-symbool voor goed geluk...
Overal lichtjes...Tja, het is dan ook het lichtfestival...
Magnifieke gompa op de weg naar Durbar Square...
Een typische lokale groenten- en fruitmarkt...
Gelukkig nieuwjaar dan maar...
De straten van Kathmandu...
Voetgangers, auto's, vee, fietsers, brommers...Alles door elkaar...This is Nepal...
Een stukje Durbar Square...
Hoewel het lekkere eten ons echt wel deugd deed, besloten we toch dat we maar beter niet te lang in deze chaos bleven...We besloten zo snel mogelijk aan onze trek te beginnen...Hiervoor waren we immers naar Nepal gekomen...Het trekverhaal is een bijzonder lang verhaal...Een verhaal dat helemaal anders gelopen is dan verwacht...
Tot aan Old Tingri leidde de weg naar Nepal ons over bijzonder goede wegen...Na Old Tingri begon de voorbereiding op Nepal en waren we echt wel blij dat we over een jeep beschikten...De rit van Old Tingri naar Zhangmu verliep - met uitzondering van het wegennetwerk - op dezelfde wijze als de voorbije ritten: voorbij overweldigende, onvergetelijke uitzichten...Over Zhangmu valt echt niet veel te zeggen: het was onze laatste halte in Tibet en de volgende morgen hebben we de oversteek gemaakt naar Nepal...That's it...
Zie hier een van de obstakels die we moesten overbruggen...Thank God for jeeps...
Need we say more???
Vlagjes: het begint echt een obsessie te worden voor Berre...
Tibet langs de linkerzijde van de rivier, Nepal langs de rechterkant...
Zhangmu city...
Byebye Thubten en chauffeur ( we zijn zijn naam echt vergeten...) en Byebye Tibet...
De straten van Zhangmu worden overladen door vrachtwagens...Rondlopen is nauwelijks mogelijk...
De Friendship Bridge...
Kodari, de Nepalese variant van Zhangmu...
Ons Tibet'avontuur' was afgelopen...Samenvattend kunnen we stellen dat wij op dit ogenblik niemand zouden aanraden om naar Tibet te gaan...Gezien de situatie is het momenteel immers onmogelijk om zelfstandig te reizen en is een tour zowat verplicht...Hoewel Thubten onze Tibetervaring verrijkt heeft, zijn we toch geen voorstanders van tours: je vrijheid wordt enorm beperkt en het is toch allemaal een beetje hetzelfde...Maar begrijp ons niet verkeerd, Tibet is prachtig, fantastisch, adembenemend mooi en als de tijd rijp is om er opnieuw in alle vrijheid te kunnen rondtrekken, zullen wij waarschijnlijk de eerste in de rij zijn...
De oversteek naar Nepal verliep vlot, hoewel we werkelijk in shock waren toen we zagen hoe de Chinese autoriteiten onze Tibetaanse gids behandelden...Ze waren grof, lomp, irritant...Veel tijd om van de shock te bekomen, hadden we echter niet...Na 1 minuut stonden we in Kodari, de Nepalese grensstad en we voelden meteen dat dit land iets heel anders voor ons in petto had...
Het begint hier redelijk eentonig te worden en dat vat onze Tibettrip op sommige vlakken ook een beetje samen, maar het eentonige landschap - in die zin dat het altijd adembenemend mooi was - heeft ons op geen enkel moment verveeld...De rit naar Old Tingri bracht ons dus opnieuw langs prachtige taferelen...Geniet een beetje mee...
Vlagjes!!! Berre is hier echt zot van...
In Old Tingri aangekomen was het bar maar dan ook barkoud...Het zag er allemaal heel vuil uit en toen Bibsie de 'hotel'kamer zag die gevuld was met beestjes en ook bijzonder ijskoud was, zonk de moed haar een beetje in de schoenen...In een poging Bibsie een beetje op te peppen, besloot Berre dat het beter was even de omgeving te verkennen...Na 10 minuten in de hoofdstraat - de enige straat - rondgelopen te hebben, bereikten we het einde van het dorp en bovendien een goed plekje om van het adembenemende uitzicht te genieten...Recht voor ons zagen we in de verte ons volgende doel op deze reis: Mount Everest, Sagarmatha: de moeder van alle bergen...Bibsie slaagde er uiteindelijk in de minder aangename omstandigheden achter zich te laten en te genieten...Terug in ons hotel hebben we kennis gemaakt met twee Duitse vrienden: Kristof en Martin...Ooik zij waren op weg naar Nepal en vanaf dat moment zijn we twee dagen samen gebleven en hebben we samen de oversteek gemaakt...
's Avons hebben we een poging ondernomen om op een kleine heuvel van de zonsondergang te genieten, maar het was gewoonweg te koud en een ijzige wind zorgde ervoor dat we rap terug in het hotel waren...Toen hebben we maar besloten de volgende morgen een tweede poging te ondernemen en van de zonsopgang te genieten op de heuvel...Ook toen was het bijzonder koud, maar net iets minder wind dus dragelijk...Het was zeker en vast de moeite waard en in de verte konden we de lokroep van de bergen al horen...
De straten van Old Tingri...Wel, eigenlijk is er maar een straat in Old Tingri en die straat is wat men noemt het dorp Old Tingri...
Sagarmatha...
Old Tingri vanop de heuvel...
Prachtig uitzicht en kraaiende kraaien...
's Morgens in de vroegte was het een beetje te koud voor Bibsie...
Everest, Lhotse, Nuptse...
There's the way to go, Bibsie...Nepal: we're coming your way...
Nog een stad stond tussen ons en de Nepalese bergen: Zhangmu, onze laatste Tibetaanse stopplaats...
Ook de rit richting Shigatse leidde ons langs prachtige, onvergetelijke uitzichten...Geniet mee van het rurale Tibetaanse leven en landschap...
In Shigatse stond ons - wonder boven wonder - opnieuw een kloosterbezoek te wachten...Af en toe werd het een beetje eentonig wat betreft de bezoeken, maar Thubten zorgde ervoor dat we toch bij de les bleven door ons almaar nieuwe informatie voor te schotelen over het Buddhisme en de geschiedenis van Tibet...
Het centrum van het klooster waar de monniken verzamelen tijdens gebedsgelegenheden...
De nauwe straatjes binnen het klooster...Kwestie van de monniken geen al te groot gevoel van vrijheid te geven...
Op de grote muur worden tijdens festivals grote tanka's afgebeeld, typisch Tibetaanse afbeeldingen...
Het klooster in Shigatse: de thuishaven van de Panchen Lama...
In Tibet is er geen gebrek aan militaire mankracht...'s Morgens in de vroegte trekken de manschappen erop uit...
Volgende dag richting Old Tingri...Na de luxe van de voorbije dagen wat onze hotelkamers betrof, stond ons een reality check te wachten...We zijn en blijven immers trekkers, zogenaamde budget travellers en geen luxebeesten...In Old Tingri kwam de realiteit voor Bibsie echter nogal hard aan...
De rit richting Gyantse leidde ons langs adembenemende uitzichten...Eerst passeerden we een prachtig meer...Het hoogste zoetwatermeer ter wereld...We wilden even in alle rust genieten van de schoonheid, dus vroegen we aan onze chauffeur om even halt te houden zodat we een luchtje konden scheppen...Onze chauffeur ging maar al te graag in op onze vraag...Ondertussen kon hij immers genieten van een noodzakelijke sigarettenbreak...
Nadien reden we langs een overweldigend mooie gletsjer op 5100 meter hoogte...Ook daar vroegen we onze chauffeur even halt te houden om van dit uitzicht te kunnen genieten...Na vele busritten kunnen we zeggen dat een jeep net dat beetje comfortabeler is en bovendien heb je met een jeep het voordeel dat je kan uitstappen wanneer je maar wilt, dus we maakten graag gebruik van deze gelegenheid...
Dit waren de twee hoogtepunten van onze rit naar Gyantse wat uitzicht betreft, maar in feite was de hele rit ronduit genieten...
In Gyantse aangekomen, stond een kloosterbezoek op de agenda...Tibet is eigenlijk samen te vatten in drie woorden: FREE, TEMPELS/KLOOSTER EN NATUUR...Dit klooster beschikte in het midden over een indrukwekkende 9-niveaus hoge gompa die echt een bezoekje waard was...Na even geproefd te hebben van het monnikenleven, riep de vrijheid opnieuw...We kuierden even rond in de straten van Gyantse en beslisten het kasteel op de top van de heuvel te bezoeken...Na een uurtje bergop - een mooie voorbereiding voor Nepal - bereikten we de top van de heuvel en het kasteel...We hebben daar een uurtje genoten van het uitzicht en toen onze maagjes begonnen te knorren, beslisten we de tocht naar beneden aan te vatten...
Na onze maagjes gevuld te hebben, besloten we vroeg in ons bed te kruipen...De volgende dag stond een nieuwe bestemming op het menu en ongetwijfeld een nieuw tempel/kloosterbezoek, dus we konden maar beter uitgerust zijn...
Het hoogste zoetwatermeer ter wereld...
Even genieten van de frisse lucht en het uitzicht...
De indrukwekkende gletsjer...
Aan beesten geen gebrek in Tibet...
Het klooster in Gyantse...
De prachtige gompa...
De 'levendige' straten van Gyantse...
Het uizicht vanop de top van de heuvel...
Gyantse in de morgen...Mensen, dieren,...je merkt niet echt het verschil...Alles en iedereen loopt door mekaar...
De volgende morgen reden we naar Shigatse: de thuishaven van de tweede hoogste Holyness in Tibet, de Panchen Lama...
Na een goede nachtrust en een welgesmaakt ontbijt, vertrokken we richting Nepalese ambassade om ons visum te regelen...Na amper een half uur was alles in kannen en kruiken...Een staaltje Nepalese doeltreffendheid?!? die we best konden smaken...Nadien werden we naar onze eerste culturele en religieuze bestemming in Lhasa city gevoerd: Jokhang tempel...De tempel was overladen met pelgrims die hun eer kwamen betuigen aan de verschillende Buddha's: past, present en future...wij als echte toeriesten mochten de rijen aanschuivende gelovigen zomaar voorbijsteken...We voelden ons hier echt niet goed bij en voor een van de eerste keren ook echter toeristen, maar onze gids wilde dat het vooruitging dus protesteren hielp niet...Jokhang is een prachtige tempel...Jammer genoeg is het niet toegelaten foto's te trekken van de binnenkant van de tempel, dus diegenen die echt benieuwd zijn, moeten zelf eens afzakken naar Lhasa...
Na een paar uurtjes rondkijken, was het tijd voor de lunch en nadien is Berre er even alleen op uitgetrokken...Bibsie was vermoeid van de treinrit en had wat last van hoofd- en buikpijn en zocht haar bed op...Tijdens de lunch waren we de twee Britse dames tegengekomen die we eerder in Dan Ba ontmoetten en we hadden afgesproken om 's avonds samen iets te gaan eten...Het was een zeer gezellige avond en een leuk weerzien...
De volgende dag stond het hoogtepunt van ons Lhasabezoek op de agenda...POTALA...Het paleis is werkelijk impressionant...We liepen door de straten van Lhasa, zagen niets van Potala en opeens...POTALA!!! Zowel langs de buitenkant als vanbinnen een prachtig gebouw met eens enorme historiek...We zijn geen echte voorstanders van zogenaamde tours en we zullen er waarschijnlijk niet veel meer maken, maar de informatie die Thubten ons heeft meegegeven, heeft ons Lhasaverblijf echt wel interessanter gemaakt...
In de namiddag was Summer Palace aan de beurt, de zomerresidentie van his Holyness, de Dalai Lama...Het is een groot domein met veel groen en prachtige bloemen en planten en af en toe een gebouw waar de verschillende Dalai Lama's doorheen de geschiedenis verbleven...Wij voelden er ons op ons gemak, dus we kunnen ons voorstellen dat de Lama's daar tijdens de zomermaanden ook konden genieten van de rust en kalmte...
Berre wil alles weten over het ontstaan van de Jokhang tempel en vraagt onze Tibetaanse gids, Thubten, om wat uitleg...
De buitenkant van Jokhang, een echt pelgrimsoord...
Wierook zoals alleen Tibetanen wierook kunnen branden...
's Morgens en 's avonds verzamelen gelovigen aan Jokhang...
Potala in al haar pracht...
The only way to enlightment is up, Bibsie...
De residentie van de huidige 14e Dalai Lama in Summer Palace...Het is een tijdje geleden dat hij daar nog verbleven heeft...
Summer Palace: een oase van rust...
Gebedsmolens draaien: een van onze favoriete activiteiten in Tibet...
Na twee dagen was ons blitzbezoek aan Lhasa afgerond en begonnen we de rit richting de Nepalese grens...Onze eerste tussenstop was Gyantse...
Eindelijk was het zover...Waar we allebei zo lang naar uitgekeken hadden...Tibet...
In het station werden we - voor de eerste keer in China - onderworpen aan een papiercontrole...Ons paspoort en vooral onze Tibet permit werden grondig gecheckt...Van in het begin voelden we dat we nieuw terrein betraden...We hadden 'China' achter ons gelaten...
Op het perron aangekomen, zag het er allemaal een beetje deftiger uit dan normaal...Een proper geveegd perron, een grotere trein, een snellere trein, een trein met zuurstofmaskers...Het was allemaal nieuw en toch wel een beetje spannend...De trein bereikt een hoogte van 5200 meter, hoger dan we - tot dan toe - ooit geweest waren en we vroegen ons af of we er iets van zouden voelen...
Binnen in de trein werden we tot onze grote verbazing vergezeld door een Chinese politieman die er - volgens ons - over moest waken dat we wel zeker afstapten in Lhasa en nergens anders...Wat Tibet betreft nemen de Chinezen geen enkel, maar dan ook geen enkel risico...
De trein vertrok om half negen stipt...Na een half uur werden de lichten gedoofd en vertrokken we beiden naar dromenland...Vroeg in de ochtend, om 6 uur, werden we wakker met het meest spectaculaire zicht dat we tot dan toe gezien hadden...Geniet mee van onze onvergetelijke treinreis richting Lhasa...
Na 27 in plaats van 24 uur kwamen we eindelijk toe in Lhasa... Net buiten het station werden we opgewacht door onze gids voor de komende week - Thubten - en onze chauffeur...Na een half uur waren we in onze hotelkamer - de meest decadente tot nog toe - en vielen we in een diepe, welverdiende slaap...
we weten het, het is bijzonder lang geleden dat de meesten onder jullie nog eens iets van ons gehoord of gezien hebben, maar we willen erop wijzen dat we ons aan onze beloftes houden...in ons laatste bericht op deze blog hebben we gezegd dat de volgende blog vanuit Kathmandu zou gebeuren en zie, momenteel bevinden we ons inderdaad in de chaotische hoofdstad van Nepal...
First things first: met elf dagen vertraging wensen we iedereen een bijzonder goed, vreugdevol, gezond en gezellig 2009 toe!!! Hopelijk zijn de feesten goed verlopen en de katers eindelijk verteerd...Bij ons zijn de eindejaarsfeesten dit keer net iets anders dan normaal verlopen, maar daar komen we later nog op terug...
Waar waren we gebleven??? Juist, Xi'ning: onze laatste stopplaats in China...Na 25 uren trein en een goed half uur bus kwamen we aan in onze hostel, hebben we iets gegeten en zijn we aan de praat geraakt met een Amerikaan (voor een keer best een sympathieke jongeman) die sinds 2 jaar een soort van travel agency runt vanuit Xi'ning...Wij wilden de volgende dag graag een daguitstap maken en hij wist de perfecte bestemming: Guide, een stadje dat grenst aan de Yellow River...Bovendien zouden we vergezeld worden door een echte local die ons haar geboortestreek graag wilde voorstellen...De volgende morgen ontmoetten we Lumokyi ofte Grace en stapten we op de drie uur durende bus naar Guide...
We hebben een heel mooie en interessante dag gespendeerd in het gezelschap van Lumo...De Gele Rivier was ronduit adembenemend en Guide had heel wat charme, maar wat de dag echt bijzonder maakte, was de aanwezigheid van Lumo...Een Tibetaanse meid van 23 die perfect wist wat ze wou, die meer dan anderen op de hoogte bleek van de onderdrukking die haar volk iedere dag moest ondergaan en die gewoonweg heel aangenaam was in de omgang...Ze vertelde ons over de dagelijkse onderdrukking, over de gebeurtenissen in maart die veel erger waren dan ze in de Westerse media leken,...Haar woorden werden op een gegeven ogenblik heel wat kracht bijgezet toen 4 vrachtwagens volgestouwd met zwaarbewapende Chinese militairen met veel kabaal voorbijraasden...We waren allebei enorm onder de indruk van wat we te horen en te zien kregen en begonnen toen echt wel zenuwachtig te worden om het 'echte' Tibet binnen te treden...
Op een gegeven ogenblik stelde ze ons voor thee te gaan drinken bij haar thuis, waar ze haar moeder zou ophalen voor een weekendje Xi'ning...Het was een aangename en gezellige ontmoeting en na de busrit terug naar Xi'ning hebben we het goede verloop van de dag verdergezet met een etentje, welja etentje...rijst en wat groenten...Daarna hebben we afscheid genomen en hebben we afgesproken elkaar de volgende avond te ontmoeten aan het station, waar Lumo ons zou uitzwaaien op weg naar Lhasa...
De volgende dag hebben we tal van praktische zaken geregeld en 's avonds - na afscheid genomen te hebben van Lumo - zijn we op de trein richting Lhasa gestapt...Op weg naar nieuw avontuur...
De Chinezen houden ervan fit te blijven...Iedere morgen groepen tal van mensen samen om de beentjes te strekken...
Lumo en Bibsie aan de rand van de Yellow River...
De Yellow River en view...
Yellow River...again...
And again...Berre heeft het er precies een beetje lastig mee...
Lumo's thuishaven bevindt zich in een prachtige omgeving...
Prachtige kleuren, bergen die we na Nepal met gemak als heuveltjes zien...
Lumo's thuis...
Een typisch Chinees busstation, al is dit een van de minder drukke...
Tagong was onze voorlopig laatste stop in de Tibetaanse regio vooraleer we terug naar Chengdu gingen om onze trein richting Xi'ning te halen... Het was ook het meest memorabele dorpje van de drie die we tot dan toe hadden bezocht. Het was een straat groot, de mensen liepen er bijna allemaal rond in traditionele kleren, inclusief de best wel grappige combinatie met de cowboyhoeden, het voornaamste vervoermiddel bestond uit paarden en moto's, ...Het geheel gaf echt een soort Wild Wild West gevoel...We bevonden ons dan ook in het wilde westen van China. Tagong is immers omgeven door een soort gras'vlakte' op een slordige 4000m hoogte...De vele yaks en nomaden die we in en rond dit dorp tegenkwamen, bevestigden dit beeld...
De weg naar Tagong liep langs een prachtige omgeving...Zelden of nooit zo'n mooie taferelen gezien...Toch was het niet allemaal rozengeur en maneschijn...Tijdens een tussenstop in Ba Mei werden we voor het eerst geconfronteerd met de zwaar bewapende legermacht die in deze streken aanwezig is en naar we later hebben gehoord ook zonder aarzelen orde op zaken stelt...Het was best wel even schrikken...
In Tagong aangekomen was het deze keer Bibsie die wat last had van de hoogte dus hebben we ons die dag beperkt tot het verkennen van het dorpje, eten en slapen...
De volgende dag zijn we de gras'vlakte' die toch nogal op en neer liep ingetrokken...Het was een schitterende tocht vol adembenemende zichten en een overweldigende rust...We werden wel even overvallen door een fikse sneeuwbui, maar ook dit had zijn charmes...Bovendien was de zon al snel weer van de partij...
Tagong: letterlijk een straat 'groot'...
Vlagjes en klooster: tot dan toe was Tagong het dorpje waar het Tibetaanse karakter het meest aanwezig was...
Geniet mee van een schitterende wandeling...
De volgende dag zijn we met de auto richting Kanding vertrokken om van daaruit een bus te nemen naar Chengdu...In Kanding hebben we een drietal uren moeten wachten op onze bus...Gelukkig werden we vergezeld door enkele heel vriendelijke Tibetaanse gezinnen...
In Chengdu hebben we onze batterijen even opgeladen en eens een iets luxueuzere kamer genomen met tv en dvd...Even terug naar de Westerse maatschappij...De dag erop hebben we vooral praktische zaken geregeld: boodschappen, bloggen, wassen (dit was echt wel nodig...),...
De volgende morgen trein richting Xi'ning...hadden wij even geluk: ipv 26 uren waren het er maar 25...
Gisteren mooie dagtrip richting Guide en Yellow river gemaakt (later meer hierover) en vanavond nemen we de trein richting Lhasa... We zijn allebei erg benieuwd wat ons daar te wachten staat...
Met een beetje pijn in het hart zeggen we vaarwel China!!! Maar met des te meer vreugde kijken we uit naar wat nog komt...
Tibet, here we come!!!
Dit is zeker onze laatste blog uit China...De volgende mogen jullie normaalgezien verwachten vanuit Kathmandu...
De volgende dag was de kop koffie nog meer dan normaal welgekomen...
We waren al helemaal gepakt en gereed om te vertrekken naar onze volgende bestemming Tagong...
Na een tijdje zoeken, hadden we uiteindelijk het busstation gevonden, maar daar aangekomen, kregen we te horen dat die dag geen bussen richting Tagong vertrokken...Terug naar onze hostel dan maar...
Op aanraden van onze gastheer zijn we die dag richting Zhonglu getrokken...Deze keer hadden we jammergenoeg niet meer de tijd om de tocht te voet te maken en zijn we met de auto naar dit dorpje gebracht...Bibsie vond dit persoonlijk niet zo erg...
Dit dorpje had volgens ons veel meer charme dan JiaJiu omdat je duidelijk merkte dat hier nog echt geleefd werd...
Geniet van de foto's...
Op weg naar Zhonglu, botsten we opnieuw op het Nederlandse koppel dat net bezig was de klim naar het dorp met de fiets te maken... In de hostel was het een blij weerzien, met als gevolg een nieuwe aangename en plezante avond...
De volgende morgen om 5.15u uit de veren om de eerste bus richting Tagong te halen...
De volgende morgen werden we door ons gastgezin verwend met een heerlijk tasje koffie en ontbijt dat bestond uit brood en appels... Volledig opgeladen vertrokken we richting JiaJiu...Een typisch Tibetaans dorpje dat in 2005 uitgeroepen werd tot mooiste Tibetaanse dorpje van China...De gastheer wist ons te vertellen dat de tocht een zevental km was...Goedgelovig als we zijn en nog niet helemaal vertrouwd met de Chinese maten besloten we deze tocht dan ook maar te voet te maken...Achteraf kunnen we jullie al zeker bevestigen dat we die dag meer dan 20km hebben gewandeld, en neen we zijn niet verloren gelopen...
Het dorpje op zich stelde volgens ons niet zoveel voor omdat het waarschijnlijk dankzij zijn prijs meer als toeristische trekpleister dient dan als echte woonplaats voor Tibetanen...De tocht ernaar toe leidde ons wel langs andere 'echte' Tibetaanse dorpjes en was meer dan de moeite waard...
Een deel van de '7' km lange weg naar JiaJiu...
Aan de overkant van de rivier een 'echt' Tibetaans dorpje...
Even rusten...een beetje schaduw, het was immers lekker warm...om niet te zeggen snikheet...
Hier nog meer echte Tibetaanse dorpjes die we op onze weg terug gelukkiglijk nog passeerden...
JiaJiu village...De vlagjes boden nog enige troost...op zijn minst voor Berre...
Wel een mooi voorbeeld van een Tibetaans huisje...in het echt zien ze er weliswaar niet zo afgewerkt uit...
Om terug te keren,besloten we een andere weg te nemen...
Hier werd al snel duidelijk dat de dorpjes wel werden bewoond...
Bibsie in een van de vele fruitgaarden...
Na een lange, mooie dag waren we vooral blij dat we deze tocht te voet hadden gemaakt...Aangekomen in onze hostel twee Britse dames ontmoet en een gezellige avond beleefd...het zelfgebrouwen bier heeft daar zeker en vast een stukje toe bijgedragen...Gevolg: veel te laat het bed in, maar het was de moeite...
Dan Ba is een kleine stad gelegen in een dal op 1800m hoogte en omgeven door prachtige massieve bergen... De drukte ( nog altijd relatief in vergelijking met de gemiddelde Chinese stad ) stond in schril contrast met de rust van Rilong...In het begin hadden we dan ook snel de neiging om het centrum te ontvluchten en de rust van de omliggende bergen op te zoeken... Na aankomst in ons hostel zijn we op aanraden van het meest vriendelijke gastgezin tot nog toe naar Suopu getrokken. Dit is een Tibetaans dorpje op een 5 tal km van Dan Ba...Op weg daarheen hebben we een lift gekregen van een leverancier van etenswaren...Even achterop het karretje vol goederen klimmen en weg waren we...Aangekomen bij het einde van de weg ontmoetten we een vrouwtje dat met twee grote zakken meel de berg op moest naar haar huisje...Vriendelijk als we zijn, hebben we dan maar aangeboden om haar te helpen dragen en ze was maar al te blij met ons aanbod...De vrouw wilde Bibsie niet te zwaar belasten, dus liep Berre maar met een zak meel van 20kg op zijn rug...Bibsie kreeg een fles olie van twee liter toegestopt...Na een uurtje klimmen in het gezelschap van de vrouw en enkele kinderen, kwamen we bij haar huisje aan...Daar werden we door haar moeder ontvangen met een kopje thee, appels, noten en koekjes...Het was een prachtige ervaring, maar jammergenoeg waren de gesprekken beperkt tot gebarentaal, hetgeen soms wel hilarisch was...We mochten ook blijven eten en zelfs overnachten, maar het leek ons toch beter om naar ons hostel terug te keren... We zullen deze uurtjes van onze reis echter nooit vergeten...
Dan Ba City
De Tibetaanse architectuur...
De toegangsbrug tot de stad...
De weg naar Suopu...
Hier al iets dichterbij met de toegangsbrug tot het dorpje...
De doorns langs de weg die in het verleden deel uitmaakten van de natuurlijke verdediging van het dorp...
Berre en de kindjes na aankomst...foto getrokken door het derde kindje...
Berre en zijn vlagjes he...
's Avonds heeft Berre zich in de hostel verder onderlegd in het Chinese schaakspel...Dit met een, door de eigenaar, zelf gebrouwen 'pintje bier' van een 40-tal graden...
De volgende morgen opnieuw vroeg uit de veren en opnieuw genoten van een heerlijk Tibetaans ontbijt...Bibsie vond vooral de yakboterthee speciaal...;-)
Onze achterwerken waren nog niet echt voldoende gerecupereerd voor een nieuwe horsetrek, dus besloten we de volgende tocht maar te voet te maken...De wandeling was ongeveer een 20tal km lang en bracht ons opnieuw langs prachtige natuur...
De foto's spreken voor zich denken we...
Voor Bibsie mocht het hier nog iets rapper gaan...
Gelukkig waren er wegwijzers, Berre zijn orientatiegevoel indachtig was dit zeker geen overdreven luxe ;-)
en weg waren we...
echt genieten...
en stappen maar...
nooit alleen...
deze lieve yaks hielden ons regelmatig gezelschap...
Berre nog steeds zot van vlagjes...
en hier is duidelijk dat Bibsie in het begin misschien iets te rap gegaan was...
Na een vermoeiende, maar deugddoende dag terug in het hostel aangekomen. Daar hebben we een koppel Nederlanders ontmoet die de komende dagen onze route zouden volgen...zij het wel met de FIETS...Ze waren toen reeds een zestal maanden onderweg...We hebben samen iets gegeten en nog een gezellige Nederlandstalige avond gehad...
De volgende dag eens lekker uitgeslapen en rond de middag met onze vertrouwde driver vertrokken naar onze volgende bestemming Dan Ba. Op weg daarnaartoe werd pas echt duidelijk hoeveel schade de aardbeving in deze regio had aangericht...Een beetje onwennig toch onze tocht voortgezet en na een drietal uur hotsen en botsen in Dan Ba aangekomen...
De tocht van Chengdu naar de eerste halte in Tibetaanse regio, Rilong, viel al bij al nog goed mee...De wegen waren inderdaad niet altijd even ideaal, en inderdaad af en toe onderbroken door landslides, maar de chauffeur was schitterend...Om op onze bestemming te geraken, moesten we wel over een pas van 4500m, dus we waren op ons hoede voor hoogteziekte...Berre blijkbaar iets te weinig, want die heeft toch een uurtje van de rit gemist vanwege nogal wat koppijn...(en neen niet van een of andere drank...) Op de top aangekomen, was het ergste gelukkig voorbij en kon ook Berre genieten van het prachtige landschap. Het was wel reeds donker toen we in Rilong aankwamen dus van het dorpje hebben we niet veel meer gezien. Het enige dat echt is blijven hangen, is de ijzige koude en de welgekomen warme ontvangst door onze gastvrouw. Snel nog iets eten en bedde in...
Bibsie en driver op de top van de pas op 4500m...Berre nog ergens aan het bekomen waarschijnlijk...
De volgende morgen vroeg uit de veren want we hadden afgesproken om een horsetrek door de prachtige omgeving te maken...Juist voordat we zouden vertrekken, ontmoetten we een koppel Israeli's. Zij waren eerst van plan een wandeling doorheen het gebied te maken, maar omdat je met vier ook een spelletje kan kaarten, besloten ze toch maar mee te gaan op de horsetrek...Deze leidde ons door een vallei langs de 'Four Girls Mountain'...Een keten van vier bergen met toppen rond de 6000m en prachtige gletsjers... De zichten tijdens de tocht waren ronduit schitterend, ook de trek op de paarden was een meer dan plezante belevenis, de achterwerken buiten beschouwing gelaten weliswaar...
Het eerste zicht op de Four Girls Mountain.
De paardjes worden in gereedheid gebracht...
Dit was een tempel die was getroffen door de aardbeving...We hebben toch een kleine bijdrage kunnen leveren door wat puin te helpen ruimen...
Zoals gezegd: prachtige zichten...
of niet soms?
En ja hoor: Bibsie te paard...
en Berre te paard...
Waar zijn Bibsie en Berre nu???
Moe maar voldaan kwamen we even voor donker terug aan in ons hostelletje...Daar hebben we nog iets gegeten en rond negen uur zijn we onder de heerlijk warme lakens gekropen...
Panda's horen bij Chengdu zoals frieten, chocolade en bier bij ons Belgenlandje horen, dus ook wij konden er niet aan weerstaan...
Voor de eerste keer deze reis besloten we een tour te nemen aangezien het zeer moeilijk en omslachtig bleek om zelf je weg te vinden naar het reservaat...
De panda's waren schattig, schattig en nog eens schattig!!! Die beesten hebben echt een luxeleven...Hun dagelijkse activiteit bestaat uit twee dingen: eten en slapen...ZALIG!!!
De tour op zich was niet meteen voor herhaling vatbaar...Eens je gewoon bent om alles op eigen tempo te doen, is een gids die bepaalt wanneer je genoeg gezien hebt, niet altijd even aangenaam...
Maar de panda's: die waren schattig, schattig en nog eens schattig!!!
ENJOY, de foto's spreken voor zich...(volgens ons toch)
Chemgdu is, zoals de meesten onder jullie wel weten, de grootstad die het meeste getroffen werd door de aardbeving in mei...We hadden ons dan ook op het ergste voorbereid...Eens aangekomen, zagen we echter al snel dat de stad zich grotendeels hetsteld heeft van de ramp...Af en toe zie je nog ingestorte gebouwen en afgesloten wegen, maar e wordt met veel inzet gewerkt om alles opnieuw op te bouwen...
De stad op zich is een echte grootstad en heeft op ons ondanks veel lovende kritieken niet echt een speciale indruk nagelaten...De eerste avond hebben we ons wel laten verleiden tot een rondje Chinese tapas...Wij verwachtten echte tapas, dus kleine bordjes met hapjes, maar de Chinese variant bleek typische Chinese maten te kennen...Veel...veel...veel te veel...Buikje meer dan rond gegeten en de daaropvolgende dagen behoorlijk boven de squat gehangen...
De volgende dag de stad een beetje verkend...Een tochtje gemaakt door People's Park, daar voor het eerst kennis gemaakt met het Chinese schaken...Berre was er meteen weg van (later meer hierover)... Vervolgens een bezoekje gebracht aan het Tianfu plein waar een imposant standbeeld van Mao te bezichtigen is...Het leuke aan dit plein is dat het volledig opgebouws is volgens het taoistische denkbeeld,...Een mooi stukje geschiedenis in een anders moderne en commerciele stad...(ook dit is eigenlijk wel typisch voor China) Nadien nog wat rondgekuierd door de rest van de stad...
De volgende dag zijn we naar een andere hostel verhuisd op aanraden van andere reizigers en om praktische redenen...We hadden immers pas vernomen dat onze geplande tocht van Chengdu naar Xi'ning niet kon doorgaan omwille van de spanningen tussen China en Tibet...Wij wilden ons voorbereiden op Tibet door eerst tal van Tibetaanse dorpjes te bezoeken, maar buitenlanders worden in die regio jammer genoeg niet toegelaten...Hier stelden we ons toch vragen bij: de toeristische trekpleisters (Lhasa, ...) worden geopend, maar de toegangswegen worden afgesloten terwijl daar heel wat Tibetanen wonen die leven van het toerisme...Onze twijfels werden uiteindelijk bevestigd (later meer hierover)...We hadden gelezen in de bijbel en gehoord van andere backpackers dat deze nieuwe hostel een heel goede travel desk had en ons zeker verder zou kunnen helpen, vandaar dus onze verhuis...
Wie Chengdu zegt, zegt panda's, dus de volgende dag zijn we deze schattige beestjes gaan bewonderen...Voor foto's: zie volgende blog!!!
Wolkenkrabbers, wolkenkrabbers, wolkenkrabbers...
Het Tianfu plein, met Mao Zedong als centrale figuur...
Vissers vind je overal...
De Chinezen zijn verzot op brommers...Lekker veel lawaai en getoeter!!!
En natuurlijk ook hier tempels en pagoda's...Het leuke aan deze tempel was dat hij nog echt bewoond werd door boeddhisten...
Starbucks Coffee vind je ook overal...Wij vinden de koffie niet zo fantastisch, maar de Chinezen zijn er verzot op...
Na meer dan een maand...CHOCOLADE!!! mmm...LEKKER!!! Trouwens, gekocht in een Carrefour in China: hilarisch...
Twee snickers is misschien toch iets te veel van het goede, Berre...
Bye bye Chengdu, see you later!!!
Aangekomen in onze nieuwe hostel werd onze vrees bevestigd...De geplande route was ontoegankelijk voor buitenlanders...Maar we hadden geluk, vrienden van de eigenaars trokken de Tibetaanse regio in om te gaan trekken in een gedeelte dat niet was afgesloten!!! Zij zochten nog twee passagiers omn de kosten te delen, dus weg waren we...In het begin een beetje zenuwachtig: op weg met vier Chinezen die enkel en alleen Chinees spraken terwijl we niet echt wisten wat ons te wachten stond, gevaar voor landslides, 3000 meter hoger dan Chengdu in een gebied dat zwaar getroffen was door de aardbeving...Maar toch, weg waren we...Het avontuur kon beginnen...Maar eerst: de panda's!!!
