aandenken aan ons BIBITA, overleden op 16 december
gedichten/versjes/verhaaltjes ter ere van ons BIBITA. VERGETEN DOEN WE JE NIET. ze is gestorven op 16 december 2006 om 21u. ons BIBITA was een lief meiske, veel te vroeg van ons weggegaan op amper 4 jaar en 3 maanden! van 11 april 2005 tot en met 16 december 2006 heeft ze bij ons mogen vertoeven. ik mis je enorm.
17-01-2007
mijn hond is dood
Mijn hond is dood
ik moet haar gaan begraven Mijn tranen druppelen op haar vacht Ze is nog warm, haar ogen zijn gesloten Haar pels is glanzend en heel zacht Nog eenmaal streelt mijn hand haar grote lijf zoals ik zo vaak heb gedaan Ik zie van alles uit haar leven in flitsen langs mijn ogen gaan Haar lichaam ligt slap in mijn handen en overtuigt me van haar dood Vaarwel liefste je was/bent men vriendinnetje Ik huil, want mijn verdriet is groot
Stop nu maar met wenen, genoeg tranen voor een nacht Kijk 'ns naar datgene dat morgen op je wacht Is dat niet voldoende, de toekomst lacht je toe
Stop dus maar met treuren. Ga slapen je bent moe. Morgen schijnt de zon weer, er is leven na de dood. Alleen al de herinnering vervult m'n hart met hoop
En ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel ik mis je zo Na al die tijd nog even veel
Ik vergeet je niet, ook niet na duizend jaar 'k Blijf van je houden, je bent al m'n tranen waard kijk naar onze foto's, naar jaren van geluk! Naar wat we samen hadden, de tijd ging veel te vlug
Niemand is vervangbaar, dat voelt het kleinste kind Dus wees maar niet ondankbaar om wat je hebt bemind
Want ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel Ik mis je zo Na al die tijd nog even veel We zijn ver van elkaar Ik weet niet waar je bent Maar voel je daar hoe ik elke dag Elk moment aan je denk?
Ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel Ik mis je zo!!! Na al die tijd nog even veel
Kop op, verman je, genoeg tranen voor vandaag, vergeet de pijn, dat kan je, ook al slijt dat nog zo traag Want morgen schijnt de zon weer, er is leven na de dood Kon ik dat maar geloven, dan leefde ik op hoop
Want ik denk aan jou En dan klopt m'n hart in m'n keel Ik mis je zo Na al die tijd nog even veel Ik denk aan jou Ik hou van jou ook al ben je hier niet meer....
het is zo moeilijk om afscheid van haar te nemen ik kan je niet vergeten en heb het heel moeilijk ik mis je zo
Alles is voorgoed gedaan Als jij er klaar voor bent 'k Heb aan je zijde gestaan Oh God, ik heb je graag gekend
Ik blijf nu hier jij gaat naar daar En daar is niet zover van hier We spreken af, ik weet niet waar En daar ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel Maar de tijden veranderen wel Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend Je vocht tot aan je laatste zucht En ga, ga nu m'n vriend En droom voor eeuwig opgelucht
Net zoals vroeger kom je wel terecht Ik weet je vindt een thuis heel gauw En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd In m'n hart blijf ik je trouw
Zonder jou tikt de klok even snel maar de tijden veranderen wel dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan weet dat je in m'n hart blijft voortbestaan
En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn Maar precies daarom doet het zo'n pijn
Zonder jou...(x2)
(dit is 1 van de liedjes die me in de tranen doen barsten van verdriet)
de laatste 2 dagen heb ik het heel moeilijk gehad. (andere dagen ook maar met momenten) de tranen stonden regelmatig in men ogen. om het een beetje te verwerken heb ik deze blog gemaakt van ons BIBITA. en ter ere aan haar. ik was content dat het nacht werd zodat ik men café kon sluiten en naar huis gaan en onze BO kon vastpakken. tis niet gemakkelijk ik wil zo graag dat ik ons BIBITA kan vastpakken en aaien en mee gaan wandelen en al de rest... toen ik onze BO ging inschrijven op den dressage, had ik het ook moeilijk. de beelden komen naar boven toen ik met haar naar den dressage ging. tis ni gemakkelijk om alles te verwerken. ik probeer me sterk te houden, den ene dag lukt het maar andere dagen is het moeilijk. ik mis haar heel erg. telkens vraag ik me af waarom zij zo vroeg van ons is weggegaan... 4 jaar en 3 maand, veel te jong. I love YOU for ever
Ons Bibita heeft haar strijd gestreden. Een hele week heeft ze gevochten om te overleven, samen met ons. De waarde van haar nieren waren zo hoog dat ze bijna geblokkeerd waren. De kans was klein dat ze overleefde maar zij en wij bleven erin geloven. Elke keer als ze ging drinken of pissen, soms met veel moeite, zagen we nog een kans. Uiteindelijk heeft ze de zaterdagmorgend om 10 u s morgens de laatste keer buiten geweest en wisten we dat het bergaf ging. Ons Bibita begon het op te geven en had moeite om te drinken. Die avond om 21u heeft ze haar laatste zucht gegeven.
Ons Bibita heeft haar strijd gestreden,
rust zacht, men meiske.
We zijn content dat we je tijdens de maanden die je bij ons verbleef, je nog een gelukkig leven hebben kunnen geven.
De laatste week hebben we dag en nacht bij jou gebleven, jij op je deken en ik op mijn deken, voor de open haard zodat je niet verder onderkoelde. Voor ons was het veel te warm maar dat hadden we voor jou over. Je verdiende om te overleven. Wij danken onze vrienden om de steun en ook diegene die in mijn plaats mijn café open gedaan hebben zodat ik hele dagen bij ons Bibita kon blijven om haar bij te staan in deze heel moeilijke tijd.
Vergeten doen we je niet.
Ons hart bloed maar voor jou was de tijd gekomen om niet meer af te zien.
