Sorry dat ik gisteren niet heb geschreven maar ik was niet echt in staat om iets te schrijven.Na school heb ik direct de fiets genomen naar Jonas,hij had iets dat ik nog nooit gezien.Het was het hoofd van Bart Simpson verdeelt in vakjes om gemakkelijk te scheuren.Hij vertelde me dat het een soort harddrugs was en dat je er echt van zweefde.Hij scheurde het blad en gaf mij de 2ogen en de neus van Bart en de rest hield hij voor hem.Iets in me zei me dat dit echt fout was, weed was wel nog oke maar harddrugs.... Toch nam ik het met veel plezier in en voor ik het besefte zweefde de kamer van Jonas maar ik voelde me ijzersterk, ik controleerde de kamer! Na enkele uren nam ik de fiets naar huis en dan begon de ellende.Ik krijg een weerslag van de drugs en ik krijg ontzettend warm en mijn mond was kurkdroog.Ik ging een bakkerij binnen en kocht 2 flessen van 1,5 liter water en dronk ze helemaal leeg voor de bakkerin haar gezicht.Toen zag ze dat er iets mis was met me en even later hoorde ik ze bellen met de politie.Ze zei dat ik 3 liter water in een teug leegdronk,dat ik enorm zweette en dat ik niet normaal deed.Ongeveer 5 seconden later zat ik op mijn fiets en ik fietste nog nooit zo hard.Ik ging harder dan een bromfiets en ik besefte dat dat kwam door de drugs.Elke auto die afkwam werd onmiddellijk door mij gekeurd, ik wou geen combi tegenkomen of ik zat in serieuze problemen.Gelukkig geen politie, en gelukkig niemand thuis als ik thuiskwam.Ik nam gauw iets te eten want ik voelde me enorm zwak en strompelde dan naar boven.Daar viel ik op bed in slaap en toen ik mijn ogen weer opende zag ik mijn moeder.Ze vroeg wat er was en ik verzon snel dat ik zeer moe was van het fietsen naar Jonas.Mijn moeder zag wel dat er iets mis was maar natuurlijk dacht ze niet aan drugs, gelukkig maar.Drugs is iets voor de zonen van marginalen en randgevallen, niet voor haar normale 17-jarige zoon van een welstaande familie. Even later had ik door dat ik nog niets had gehoord van mijn vriendin.Waarschijnlijk was zij boos op mij en dacht ze dat ik ook boos was op haar en dat we daarom contact verloren.Maar eigenlijk ben ik haar gewoon vergeten.Ik besefte voor het eerst dat mijn druggebruik te overdreven werd, dat ik zelf op het randje van verslaafd stond!Mijn zakje weed dat boven lag was belangrijker dan mijn vriendin.Toch heb ik geen zin om ermee te stoppen, meer zelf een sigaretje met de inhoud van dat zakje erin zal deugd doen
You see yourself in the mirror And you feel safe coz it looks familiar But you afraid to open up your soul Coz you don't really know, don't really know Who he is, the person that's deep within
Op school was het saai, ik moest een toeristische plek beschrijven voor frans en natuurlijk had ik dit weer vergeten.De leraar was niet al te blij maar daar gaf ik nie veel om.Vandaag wou ik een hoger doel realiseren, op de school naast de mijne loopt het vol dealers, vandaag wou ik eens niet naar hem gaan voor een zoveelste zakje weed,maar dat is niet gelukt! Ik moest mijn schoolagende laten tekenen door mijn leerkracht omdat er weer eens een nota instond, enzo kwam ik als laatste uit school.De school naast me was juist gedaan en de dealers die me kennen liepen op me af.Ik kon niets anders doen dan een zakje kopen.Tot mij eigen grote verbazing zat ik op een bankje het hele zakje in 1 sigaret te rollen, ik haalde diep adem en vond me laf.Gebruiken in groep valt nog mee, maar op je eentje een heel zakje oproken is niet gezond meer.Mijn vriendin Sophie, die terug is vanop reis, belde en ik had ruzie met haar.Zij was met 3 vriendinnen en een vriend op reis geweest en juist over die vriend maak ik mij teveel zorgen.Dat hij naar mijn vriendin in bikini mocht kijken maakt me woedend, of is het de weed die me dit gevoel geeft.Ze mag niet weten dat ik gebruik dus ik blijf laf en haar alles doorsteken over haar vriend. Ik kom thuis en ben gelukkig alleen thuis want ik voel me raar, ik kijk in de spiegel en plots besef ik dat ik een te grote inspanning heb geleverd.Het wandelen van het treinstation tot thuis was veel teveel en ik val neer.Het laatste wat ik zie is de spiegel en mijn eigen lichaam veranderen in een grote zwarte vlek.Gelukkig word ik wakker voor er iemand thuis is, wat als mama of papa me zo vinden dat mag niet gebeuren.Ik douche me snel zodat ik straks aan tafel redelijk normaal overkom voor mijn ouders, dat wordt een moeilijke opgave! Jonas belt dat hij iets leuk gekocht heeft van een dealer, zodat het eindelijk eens gedaan is met die weed voor kleine kindjes zei hij.Ik voel dat ik hier niet aan onderuit kan, dit moet ik samen met hem gebruiken en ik ga geen nee kunnen zeggen.In mijn achterhoofd denk ik nog eens aan mijn kindertijd waarin ik beweerde dat ik zelf geen sigaret ging aanraken.Waar is het misgegaan met me?
Waarom ik dit doe, weet ik nie, ik weet dan ook niet wie aan te spreken dus begin ik maar direct bij het begin.Mijn naam is Steven,ik heb een tienerleven maar geen gewoon tienerleven.Ookal denken mijn ouders en iedereen rond me dat ik een normaal tienerleven heb! Ik ben nu 17 jaar en volg de richting economie, op school gaat het niet zo goed, ik ben zeker intelligent genoeg maar heb geen zin om thuis te werken voor school,het is zo zinloos!Mijn ouders zagen vaak over mijn punten en schoolresultaten, ik knik altijd ja maar ik heb veel meer zorgen dan dat! Al 2 jaar heb ik een vriendin en zij is de reden waarom ik mijn sociaal leven verwaarloos.Mijn vrienden zie ik nooit, enkel op school maar we vragen mekaar nooit om uit te gaan.Zij gaan wel uit maar ik ga steeds bij mijn vriendin!Niet dat ik een sul of een nerd ben, nee ik gedraag me groot en stoer maar ik verstop me achter verschillende karaktereigenschappen. Ik praat nu tegen jullie en weer verstop ik me, ik vertel wie ik ben en wat ik doe maar de eigenlijke reden waarom ik dit allemaal schrijf is om jullie mijn echte leven te vertellen.Een leven vol bedrog,teveel drugs,slechte schoolresultaten en dat is nog maar het begin.Naarmate ik het gewoon wordt om op deze blog te praten over me zal ik wel meer gevoelens laten zien! Vergeet deze eerste kennismaking, ik hoop dat jullie morgen weer lezen over wat ik meegemaakt heb, en me steunen in mijn nie zo gemakkelijk tienerleven!
