Wanneer ik gisterenochtend mijn afgetrainde en gestroomlijnde billekes maar amper over de stapels dossiers geheven; werd ik onmiddellijk getrakteerd op een “de coninck”-gevoel toen ik mijn eigen anders zo clean desk aanschouwde. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ook al is het herfstweer in hartje zomer, staat KV Oostende aan top van Jupiler Pro Ligue en heb ik nog geen schoenen gekocht deze maand, een aantal zekerheden blijven bestaan.

Het eerste woord dat door de telefoon weerklinkt is “jihad”. Toegeven de zon van de Syrische hoogvlaktes en het mij opdraaien in meters gordijnenstof lijken mij ineens een opwarmende idee en zelfs zo’n krijger die minder haar op zijn kin heeft dan margriet Hermans onder haar oksels lijkt me een ideaal excuus om mij af te leiden van Franse vakantieoorden.

De prijs van de originaliteit kwam vandaag toe aan een sociaal onderzoek uit de Parel-zone. Met mijn alom gekende en geapprecieerde vriendelijkheid deelde ik mee dat 5 regels om te oordelen over een verontrustende situatie misschien toch iets te minimalistisch lijken. Mevrouw de wijkagent moet met glans en glorie voor haar creativiteitsexamen zijn geslaagd want in plaats van vermoeiende initiatieven te ondernemen, werd het lettertype vergroot en de titels in vet gezet… met het schitterende resultaat van 6 volzinnen…Toegegeven ik heb even overwogen om naar de site van Raynair surfen voor een enkeltje Aleppo.

Maar hoop doet leven zei de wijze Will dus voeg ik daad bij het woord en hou ik de haardroger op mijn ogen om het opwellend oogvocht geen kans te geven… nog 12 dagen = 288 uur = 17280 min… zolang ik niet in seconden begin te tellen lijken mijn traankanalen akkoord de stop erop te houden…

Misschien miste wijze Will zich wel met “ik mis je zo, ik mis je meer en meer”, maar wat niet is, kan nog komen…