Interessante tekst of bestand? Droppen maar!Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden. Max 2000 kb. Bedankt!
Bertho Smit (Vilans) blogt toch?
Zo af en toe geef ik ook mijn mening
14-10-2011
Pesttrauma-deskundigen gezocht!
Pesttraumas bij volwassenen met een verstandelijke beperking: wat kun je ermee?
Veel mensen met een verstandelijke beperking zijn in hun jeugd erg gepest. Volwassenen vertellen dat ze daardoor minder zelfvertrouwen hebben, minder open staan voor nieuwe contacten, en meer moeite hebben om mee te draaien in de samenleving. Dit blijkt uit gesprekken die we over dit onderwerp hebben gevoerd met mensen met een beperking.
Veel MEE organisaties organiseren weerbaarheidstrainingen. Daar maken veel mensen gebruik van. Toch heb ik het idee dat zon training wel kan helpen, maar niet het hele trauma aanpakt. Ik heb verder het idee dat de impact van deze pestervaringen door professionals in de zorg nogal eens onderschat worden. Men is, zo merk ik, geneigd te zeggen: Joh. Kom op. Niet aan denken, dat is geweest.
Wij als Vilans ondersteunen professionals in de gehandicaptenzorg. De vragen die mij en een aantal anderen bezighouden zijn:
-Wat kunnen de lange termijn gevolgen zijn voor mensen van pesten?
-Op welke manier kunnen begeleiders (in de gehandicaptenzorg) mensen die veel gepest zijn hierbij het best begeleiden? Zijn er dos en donts?
-Indien er n.a.v. de antwoorden in de eerste 2 vragen aanleiding toe is, op welke manier zouden we dit onderwerp dan op de agenda kunnen krijgen in de gehandicaptenzorg?
Op korte termijn zoek ik enkele deskundigen om hier bij Vilans eens over van gedachte te wisselen. Weet je iemand? Heb je zelf ervaring met het begeleiden van door pesten getraumatiseerde mensen met een beperking? Heb je ideeen over bovenstaande vragen? Reageer dan op dit blog of mail naar b.smit@vilans.nl
Storify. Leuk programma. Je kunt er tweets, filmpjes, links en tekst plaatsen over een bepaald onderwerp. Ik ben aan de slag gegaan met VG2.0 Wat dat is? VG2.0 heeft te maken met internet, sociale media en de 'gehandicaptenzorg'. De laatste weken waren er nogal wat ontwikkelingen. Dankzij Storify kan ik die in één keer weergeven.
Ik ken de mensen van de LFB nu zo´n 15 jaar. Dat begon met
inspirator Roel Kok die enthousiast was geraakt overde People First beweging in Engeland. Hij
plantte de principes over naar de eerste Onderling Sterk vereniging, in
Zierikzee.
Hoe werkt het?
Het systeem is eenvoudig. Mensen met een verstandelijke
beperking vormen het bestuur van de vereniging en organiseren activiteiten.
Coaches staan hen terzijde. Deze coaches, alsmede de bestuursleden zijn
onbetaalde vrijwilligers. De leden zijn vaak mensen die in instellingen wonen.
De vereniging organiseert gezelligheidsactiviteiten maar ook thema-avonden
waarop de positie van mensen met een beperking centraal staat. Door zelf de
baas te zijn, en zoveel mogelijk zelf te doen leren de bestuursleden steeds
beter voor zichzelf, en uiteindelijk ook voor hun achterban op te komen. Bij de
gemeente kreeg men steevast een kleine subsidie.
Oprichting LFB
Nadat er op nog enkele plaatsen verenigingen waren ontstaan,
besloten de mensen van het eerste uur om een LFB op te richten. De (link:) Landelijke
Federatie Belangenverenigingen Onderling Sterk. Deze landelijke koepel
ondersteunde de lokale verenigingen door middel van cursussen en informatie.
Steeds speelden de mensen zelf hierbij een centrale rol. In het begin
gebeurde dat nog onder de hoede van de FvO, de Federatie van Oudervereningen.
Na een aantal jaren besloot de LFB op eigen benen te gaan staan, ook een stap
in het emancipatieproces.
Congressen
De LFB organiseerde landelijke congressen waar mensen met
een beperking elkaar vonden en hun standpunten naar buiten brachten zoals:
rechten om zelf te kiezen met wie je woont, meer kansen om deel te nemen aan de
maatschappij, een betere inkomenspositie en stop discriminatie.
Persoonlijke ervaringen
De beweging bleef groeien, in het land bestonden inmiddels
tientallen verenigingen. Zelf was ik een
aantal jaren actief als coach bij de verenigingen in Leiden en Eindhoven.
Vanuit mijn reguliere werk was ik betrokken bij de Zeg het ons! projecten die
we met mensen van de LFB uitvoerden. Boeiend en belangrijk. Je zag mensen
groeien, hun onmacht veranderen in daadkracht. Mensen vonden eindelijk dat ze
er gewoon bij hoorden en zeiden dat ook hardop. Mooi om te zien.
Regionale steunpunten en werkgroepen
De beweging vond veel weerklank. De LFB verdeelde het land
in 4 stukken en vestigde daar regionale steunpunten. Daarnaast ontstonden er in
sommige provincies ook aparte steunpunten. In de laatste jaren liet Onderling
Sterk de verenigingsformule een beetje los. Het overeind houden van de
verenigingsstructuur kostte bestuursleden soms zoveel moeite dat ze niet
voldoende toekwamen aan het organiseren van activiteiten. Op veel plekken kozen
mensen liever voor een werkgroep die zich kon richten op het houden van
thema-cafés. De werkgroepen kregen hulp van de steunpunten en vaak ook van de
regionale MEE organisaties.
Thema's LFB
In de loop der jaren slaagden zowel de LFB als hun plaatselijke of regionale vertegenwoordigers erin gewaardeerde gesprekspartners te worden op verschillende terreinen. Niet langer werden ouderverenigingen of zorgaanbieders gezien als spreekbuis, eindelijk konden zorgaanbieders, gemeentes, overheidsorganisaties, kennisinstituten organisaties en media praten met de mensen zelf! Een hele vooruitgang. Thema's die me zo te binnen schieten: kinderwens en ouderschap, werken in een gewoon bedrijf, zeggenschap en cliëntenraden, meedoen/WMO, discriminatie, veiligheid in de wijk, toegankelijke informatie, verkiezingen, rechtspositie, VN verdrag. Er zijn er nog tientallen...
Als kenniswerker bij Vilans
Steeds vaker werken we bij (link:) het Kennisplein (Vilans e.a.) samen met mensen van de LFB. Als we werken aan projecten die met de inhoud van de zorg te maken hebben, dan betrekken we daar de 'mensen zelf' bij. Dat principe luidt 'Nothing about us, without us'. Die samenwerking verloopt prima en is waardevol. Of het nu gaat om ondersteuningsplannen, kinderwens, VG2.0, sociale netwerken, competenties van begeleiders, kwaliteit van bestaan: het betrekken van de mensen van de LFB bij deze projecten heeft áltijd een meerwaarde. Andersom nodigt de LFB ons soms uit om met hen mee te denken. Een gezonde situatie die ook recht doet aan de steviger positie van de mensen met een verstandelijke beperking. (Ik bedenk me nu: hoe gaan we dat stráks doen??)
Mensen in dienst
De LFB houdt nog steeds kantoor in Utrecht, op de Malibaan.
Er wordt keihard gewerkt, ook buiten kantooruren.
Verspreid over alle provinciale en regionale steunpunten staan er, met inbegrip
van het landelijk kantoor ongeveer 30 mensen op de loonlijst. Vaak part-time
coaches en ook de mensen met een beperking hebben een salaris volgens de CAO.
Vanwege de bezuinigingen van de laatste jaren had de LFB al concessies gedaan:
het streven was altijd om mensen gewoon te betalen voor hun werk, ook al was
het een detachering vanuit de WSW. Dat kon niet meer. De laatste tijd zag je nieuwe
mensen die nu als dagbesteding bij de LFB steunpunten werkten. Eigenlijk een
stap terug, maar men nam het voor lief. Mensen stonden zelfs te dringen om bij
de LFB regios te werken. Een gebrek aan betaalde coachingsuren was de meest
beperkende factor van de beweging.
Bezuinigingen
Als eerste lieten de gemeentes en de provincies de LFB in de
steek. Bezuinigingen. Regio-kantoren sloten of werden op de been gehouden door zorgaanbieders
(!) die de noodzaak van een cliëntenbeweging wel op hun waarde wisten te
schatten.
En nu dan de bezuinigingen van Rutte. Wat de LFB betreft
is het geen bezuiniging; het is de nekslag. De fatale beslissing heeft niets te maken met slecht functioneren of bewezen irrelevantie. Het maakt gewoon een anoniem en schijnbaar onbetekenend onderdeel uit van de platte kruistocht die dit kabinet kenmerkt: Alles wat mensen bindt en ogenschijnlijk geen economische waarde heeft: uitroeien. Heel misschien zal het steunpunt in Friesland kunnen
overleven, voor de andere LFB plekken vrees ik het ergste. De cliëntenbeweging in deze sector wordt
hiermee om zeep geholpen. Ik vraag me af of dat is wat de leden van de Tweede
Kamer willen.Ik hoop dat de LFB de komende
weken in staat zal zijn om hun verdiensten en grote belang op een goede manier te
etaleren. Om dit tij toch nog te kunnen keren. Voor mensen die hier interesse
voor hebben:neem eens een kijkje op de (link:)
website van het Steunpunt in Friesland. Dat geeft de beste indruk van waar de
LFB zich mee bezig houdt. Zeg nou zelf,
het zou toch een verlies zijn als we mensen met zoveel potentie straks niet meer horen?
De LFB is in de afgelopen decennia voor heel veel mensen met een licht verstandelijke beperking een begrip geworden dat deel uitmaakt van hun identiteit. Ze zijn er trots op. Dankzij de LFB hebben ze het gevoel dat ze met velen zijn en dat ze recht van spreken hebben. Ik neem het Rutte c.s kwalijk dat ze dit gevoel in één keer wegmaaien. Flink hoor...
Waarom is een seminar 2.0 een goed idee voor de verstandelijk gehandicaptenzorg?
In 2011 komt er een seminar getiteld: VG 2.0 De voorbereidingsgroep dijt steeds verder uit. Zorgaanbieders Philadelphia, s HeerenLoo en Pameijer zijn betrokken. De LFB (vakbond mensen met een verstandelijke beperking) doet mee. Vilans is vertegenwoordigd. (door middel van mijn persoontje). Sanne van der Hagen (Blikopmedia) en Geert Klein Breteler (Symax) trekken de kar. Extra interessant is natuurlijk dat ook Microsoft het seminar gaat ondersteunen.
Voor mezelf had ik op een rijtje gezet waarom een seminar als dit een goed idee is. Misschien leuk om te lezen. Natuurlijk kunnen lezers reageren! Meedenken over het seminar? Laat het weten via www.vg20.nl
Voor cliënten
Lastig is nu:
Informatie op internet vaak te moeilijk
Belangrijke én toegankelijke informatie vaak moeilijk te vinden.
Onderscheid tussen betrouwbare en onbetrouwbare informatie moeilijk te maken.
Websites in verschillende opzichten niet toegankelijk De verleidingen van internet (veilig internetten)
Te weinig kennis bij begeleiding
Te weinig mensen online (geen PC, of geen internet)
Kosten abonnement struikelblok
Te weinig goed informatie/ondersteuning van derden (begeleiders/familie)
Kansen voor cliënten:
1 op 1 begeleiding kan via skype, MSN
Lotgenoten ontmoeten elkaar op Hyves, Linked in, MSN
Goede begrijpelijke informatie geeft mensen meer macht/kracht Makkelijker inzicht in rapportagen en begeleidigsplan.
Internet gebruiken om sociale contacten te leggen en te onderhouden (skype, msn)
Filmpjes om moeilijke dingen makkelijk uit te leggen.
Cursussen bewust internetten (om het woord veilig maar even te vermijden)
Digitaal informatiepunt met betrouwbare en toegankelijke informatie is een behoefte
Online therapie voor mensen met leerproblemen mogelijk
Veel mogelijkheden voor informatie en educatie van laaggeletterden (1,5 miljoen)
Voor begeleiders
Lastig is:
Begeleiders zelf niet altijd handig op internet-
Begeleiders zijn bang dat cliënten gebruikt worden door bedrijven en mensen met slechte bedoelingen.
Begeleiders bang dat ze controle op cliënten verliezen door hun digitale contacten
Ook instellingen zijn huiverig voor 2.0: bang controle te verliezen
Begeleiders mogen niet msn-en en twitteren in werktijd
Netwerken binnen instelling slecht toegerust: traag, niet gebruiksvriendelijk
Kansen voor begeleiders:
Begeleiden op afstand spaart tijd en geld (msn, skype)
Rapportage (kan) veel sneller (digitaal ter plekke in plaats van papierwerk)
Betrokkenheid sociaal netwerk van cliënten kan je prima vorm geven, én stimuleren met internet
Zorgplannen kunnen ook digitaal: tijdwinst en meer betrokkenheid sociaal netwerk en cliënt.
Meer aansluiting bij communicatie-middelen cliënten (ambulant begeleiders)
Werk wordt leuker
Organisatie
Lastig is:
Met 2.0 is men toch bang overzicht en controle kwijt te raken
Er is onvoldoende know how in huis
De ICT stafmedewerker is vaak sterk bepalend (deskundigheidsmacht),en vrij conservatief t.a.v. 2.0
Er is onvoldoende budget om begeleiders te scholen
Er is onvoldoende budget om voorzieningen uit te rusten met goede PCs
Er is onvoldoende budget om (ambulant) begeleiders uit te rusten met telefoons voldoende 2.0 mogelijkheden.
Ouder personeel staat minder open voor 2.0
Kansen voor organisaties:
Op het gebied van efficiëntie lijkt er veel te winnen door 2.0
Kennisuitwisseling op alle niveaus kan beter verlopen
2.0 biedt mogelijkheden om cliënten, begeleiders en beleidsmakers samen te laten nadenken over innovaties op de werkvloer
Grotere betrokkenheid personeel creëren door middel van 2.0
Imago zorgorganisatie verbeteren
Kennisuitwisseling met andere organisaties gemakkelijker
Tags:2.0 VG verstandelijk gehandicapten Vilans Microsoft
13-09-2010
Week van de Alfabetisering: opbrengst?
Alfabetiseren en beter schrijven!
Lezen is een zeer belangrijke vaardigheid. Als je niet kunt lezen, dan mis je heel veel informatie. Je voelt je vaak afgesloten van de samenleving. Mensen van Denktank101 hebben hier uitgebreid over verteld. Voor overheden zelf is het ook lastig. Als burgers jouw informatie niet begrijpen, wat moet je dan? Dat gaat ten koste van de effectiviteit van bestuur. Datzelfde probleem ervaren instanties als UWV, CIZ, MEE. Juist zij hebben waarschijnlijk te maken met klanten die veel moeite hebben met schriftelijke taal. Ook de zorg maakt zich zorgen. Het gezondheidsinsituut NIGZstelt bijvoorbeeld: Laaggeletterdheid kost de gezondheidszorg naar schatting ruim 60 miljoen euro per jaar door onnodige complicaties en medische fouten. Maar ligt het nou allemaal aan die domme burgers? En is bijscholen de oplossing? Of is er meer nodig?
Week van de Alfabetisering
Als je de media volgde gedurende de week van de Alfabetisering (begin september 2010), dan lijkt het dat alfabetiseren de meest voor de hand liggende oplossing is. Met als boegbeeld Laurentien van Oranje kreeg de stichting lezen en schrijven ruim aandacht in de media. In de kwaliteitskranten Volkskrant, Trouw en in pulpblaadjes als Spits, Metro en De Pers verschenen in die week tenminste één pagina in eenvoudige taal. (De logica ontging daarvan ontging me eerlijk gezegd een beetje). Tegelijk maakte demissionair staatssecretaris Marja van Bijstervelt (Onderwijs) bekend dat het kabinet ook in 2011 4 miljoen euro uittrekt voor de aanpak van lees- en schrijfachterstanden. Wat kun je doen met 4 miljoen? Hoeveel van die 1,5 miljoen burgers zullen eind 2011 leesvaardig zijn? En hoe leesvaardig zullen ze dan zijn? Ik durf te stellen dat de teksten die de overheid, de gemeente, de instanties schrijven nog steeds onleesbaar zullen zijn voor deze groep. Ze zijn immers meestal geschreven op taalniveau C1. We weten dat 60% van de Nederlanders moeite heeft met 80% van de teksten die op dat niveau geschreven zijn.
Daarom pleit ik ervoor dat er ook aan de andere kant iets gebeurd. Het zou zo mooi zijn als de overheid zich eens gaat verdiepen in het taalgebruik van de diverse instanties. Daar is óók een wereld te winnen. Bureau Taal gaf het goede voorbeeld door de grondwet te vertalen naar leesbaar Nederlands. Helaas is die op de betreffende overheidswebsite onder diepe lagen weggestopt...Een ander inspirerend en concreet geluid: Het (genoemde) instituut NIZG organiseerde op 9 september j.l een congres waar verschillende organisaties in de zorg de handen ineen sloegen. Citaat uit het persbercht (zo te zien niet bedoeld voor laaggeletterden zelf :
"Een dertigtal organisaties van patiënten, zorginstellingen, bedrijven in de zorg, beroepsorganisaties en kennisinstellingen is van mening dat een samenleving zich niet kan permitteren dat tenminste 1,5 miljoen mensen niet voldoende kunnen begrijpen van gezondheid en zorg en daardoor gezondheidsschade leiden. Tot die organisaties behoren behalve de initiatiefnemers - zie beneden onder Organisatie - ook onder andere de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie, GGD Nederland, NIVEL, ActiZ, Trimbos-instituut, UMC Groningen en anderen. Zij hebben daarom een intentieverklaring ondertekend met als doel gezondheidsvaardigheden hoog op de agenda te krijgen van iedereen: burgers, overheden, aanbieders van zorg en preventie, werknemers, et cetera. Deelnemers aan de Alliantie gaan kennis en ervaringen delen, zodat meer en meer instellingen en organisaties hun diensten voor laaggeletterden toegankelijk kunnen maken. De Alliantie Gezondheidsvaardigheden gaat een gezamenlijk actieplan uitwerken om binnen vier jaar aantoonbaar resultaat te behalen."'
Geweldig dat deze initiatiefnemers de hand in eigen boezem steken! Ik hoop dat nog veel meer organisaties zich bij de Alliantie Gezondheidsvaardigheden zullen aansluiten. Ik hoop dit het initiatief niet blijft hangen in goede bedoelingen. Tenslotte hoop ik dat niet alleen organisaties in de gezondheidszorg, maar juist ook de overheden en haar instanties de koppen bij elkaar steken om een soortgelijke intentieverklaring op te stellen. Dat is hard nodig. Niet alleen de burgers met een verstandelijke beperking of laaggeletterden zouden er mee geholpen zijn.
Leuke links
Het aardige van de Week van de Alfabetisering was dat er in de media en op internet allerlei interessante informatie kwam bovendrijven. Een kleine selectie:
Droom! (externe link), flexwerkplek in het Gelderse Elst, op loopafstand van het NS-station. Droom! is een soort Seats2Meet, maar dan een beetje anders. Gratis werk- en overlegplekken, gratis Wifi-verbinding, gratis koffie. (De koffie is er lekker pittig). En natuurlijk kun je er ook vergaderruimtes huren. Een gratis lunch is er echter niet bij, maar je kunt ook niet alles hebben. Droom! hoort bij De Driestroom, een aanbieder in de gehandicaptenzorg. Het is dan ook een inclusieve omgeving, met mensen met en zonder beperking werken er als gastheren en gastvrouwen. En dat past goed bij de bespreking van vanmiddag.
Aan een tafel zit Sanne van der Hagen (twitter-link) nog te werken achter haar labtop. Sanne is van de (haar) firma Blik op Media. Ik ken Sanne via Twitter en het leek ons een goed idee om eens af te spreken. Haar idee om in april 2011 een seminar (externe link) te organiseren over 2.0 en de gehandicaptenzorg spreekt me namelijk erg aan. En dat sprak Sanne dan weer aan.
Sanne legt uit. In de zorg praten we veel over burgerschap. Daar kun je veel bij bedenken. De laatste jaren speelt het internet een steeds grotere rol in het leven van burgers. We regelen steeds meer dingen via de computer, we onderhouden er ons netwerk en we zoeken er naar nuttige informatie. Ik vind dat we (ook) mensen met een verstandelijke beperking de kans moeten geven op dezelfde manier van het internet te profiteren. Ik merk ook dat zorginstellingen niet goed weten wat ze daarmee aanmoeten. Een braakliggend terrein dus.
Wat ligt er zoal op dat braakliggend terrein? Hoe langer we praten, hoe meer mogelijkheden we zien. Een paar items dan maar. Veel mensen met een licht verstandelijke beperking besteden heel wat uren achter de computer. MSN en Hyves horen tot de algemene favorieten. En verder heeft ieder natuurlijk zijn eigen voorkeuren. Van mensen uit Denktank101 (externe link) hoor ik dat ze veel sites erg moeilijk vinden. Qua taalgebruik en qua informatie. Volgens mij is het interessant om uit te zoeken welke sites onze doelgroep te moeilijk vindt. Gaat het om sites die je nodig hebt om deel te nemen aan de samenleving? Wat kunnen we daar dan op verzinnen? Is het misschien een idee om te streven naar een portal met louter relevante en toegankelijke sites rond een aantal belangrijke leefgebieden? Zodat alle mensen die moeilijk lezen weten dat ze daar terecht kunnen?
Mensen komen via het internet soms ook in de problemen. Ruzies via MSN; reclames of aanbiedingen die ze verkeerd begrijpen; wachtwoorden die men - in alle onschuld - aan derden geeft; blind dates aangaan die risicos inhouden. Weten mensen wat de risicos zijn van het internet? Kennen ze de dos and donts? Weten begeleiders hoe ze mensen hierbij het best kunnen ondersteunen? Hier is in Nederland weinig over bekend. Het wordt tijd dat onze instellingen hier visie en beleid op ontwikkelen. Maar beschikken zij wel over voldoende know-how en reflectie rond dit thema?
In België is men daar veel bewuster mee bezig, is de ervaring van Sanne. De Katholieke Hogeschool Kempen timmert bijvoorbeeld flink aan de weg, onder aanvoering van Jan Dekelver en Jo Daems. De Belg Davy Nijs(externe link) uit Leuven heeft een mooie siteover ICT en internetgebruik in het sociaal werk. Ook kent België met http://www.wai-not.be (externe link) een leuk voorbeeld van een toegankelijke site voor mensen met een verstandelijke beperking. Al moet gezegd dat veel mensen met een beperking die site weer te kinderachtig vinden..
Co-creatie als werkwijze Sanne van der Hagen heeft in Nederland intussen al wat mensen om zich verzameld die met gehandicaptenzorg 2.0 aan de slag willen. Voorwaarde is dat mensen en organisaties hardop durven nadenken en op een open manier met elkaar willen samenwerken. Co-creatie (externe link) heet dat in Newspeak. In september pakken we de draad op. Het voorlopige doel is om gehandicaptenzorg 2.0 op de agendas te krijgen. Bij deskundigen, zorgaanbieders, fondsen, bedrijfsleven en bij een belangrijke organisatie als Ecp-Epn. (externe link).We willen onderzoek en activiteiten rond dit thema stimuleren.
Vilans en haar rol Wat kan Vilans? Via haar website kan Vilans een bijdrage leveren aan de publiciteit voor het beoogde seminar. Deze blog is een aftrap. Vilans kan ook haar expertise op het gebied van kennis delen inzetten. En natuurlijk reken ik erop dat mijn collegas hun omvangrijke netwerken gaan informeren. De komende tijd kunnen geïnteresseerden elkaar alvast bestoken via Twitter. Netwerkvorming vindt tot op heden vooral plaats op de Linkedin groep Zorg 2.0. Maar de focus van die community is natuurlijk wel de gehéle zorg. Tenslotte gaan we proberen leden van de Club van 101, Denktank101 en de LFB erbij te betrekken. Want zonder hen handelen we in het luchtledige. En dat is nou net niet de bedoeling. Want de droom moet namelijk wel werkelijkheid worden.
Overal lees je over het concept "2.0" : Ambtenaar 2.0, Jeugdzorg 2.0. En nu dan ook: Zorg 2.0 Deskundigen noemen Zorg 2.0 ook wel e-health. Daaronder verstaan ze alles waarbij het internet gebruikt wordt om zorg uit te voeren of te verbeteren. En internet betekent: interactief, zonder papier, coummunity building.
In de GGZ schijnt begeleide zelfhulp via internet heel goed te werken. Bij bijvoorbeeld depressies en angststoornissen, bij verslavingszorg zijn uitstekende ervaringen opgedaan. De interventie is aantrekkelijk te maken met filmpjes, blogs, forums enzovoort. Voor deze vormen van internet-ondersteuning komt zelfs een keurmerk, het Trimbos Instituut werkt daaraan.
Ook in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking ontstaan interactieve, digitale initiatieven. gelukkig, want hoewel de cliënten (en familie) van Arduin hun zorgplan als sinds jaren online kunnen bewerken (externe link), ligt er in de gehandicaptenzorg nog veel terrein braak.
Sanne van der Hagen (Blik op Media) (externe link) richt zich vooral op mediawijsheid en vaardigheden van cliënten en professionals. Ze vraag zich onder andere af op welke manier de sociale media kunnen bijdragen aan inclusie. Sanne is van plan om daar in april 2011 een seminar aan te wijden.
Geert Klein Breteler van Symax (externe link) is samen met Wil Buntinx aan de slag voor de VGN (Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland), de koepel van zorgaanbieders. Ze maken Quality Cube, een cliënttevredenheids- & kwaliteit-verbetermodule. Het instrument is nog niet klaar,een PDF erover wel. (externe PDF link)
Diezelfde Klein Breteler(externe link) is voor de jeugdzorg bezig met een digitaal Gezinsplan waarbinnen hulpverleners, gezinsleden én cliënt contact hebben met elkaar. Veel inzichtelijker dan de papierwinkel of de grote vrijblijvendheid waar klanten tot nu toe we tot nu toe telkens in verzopen. Hiereen voorproefje.(externe link)
Zelf ben ik bezig om met een Onderling Sterk vereniging te kijken naar zorgplannen. Hoe kan de cliënt daar meer vat op krijgen? Platform VG en de CG Raad hebben hier hard aan gewerkt via het Opsterk-programmma (externe link). Het lijkt mij dat een ondersteuningsplan nóg handiger kan als we er een digitale dimensie aangeven! Ook voor Eigen Kracht conferenties, en methodieken als Community Support en Zorg op Maat waarbij het sociale netwerk steeds een cruciale rol speelt biedt een digitaal plan mogelijkheden.
Eerst maar eens kletsen met Sanne van der Hagen. (externe link) Afgesproken in Droom,(externe link) met flexplekken waar je gratis kunt werken, en waar mensen met én zonder beperking de boel regelen. Ben benieuwd.
De digitale revolutie laat de gehandicaptenzorg niet links liggen. Gelukkig. Internet biedt volop mogelijkheden om inzichtelijker en efficiënter te werken, en om beter aan te sluiten bij de cliënt en zijn/haar sociale netwerk. Want de cliënten zelf, die zijn al jaren online actief. Wordt vervolgd.
Volg mij op twitter. (externe link) Mensen die interesse hebben voor dit thema: laat het weten, want we gaan er iets mee doen.
Gisteravond was ik voor een vergadering bij een MEE organisatie ergens in Nederland. Ik was een half uur te vroeg en kroop daar even achter de PC. Even internetten en Twitter checken. Twitter?, reageerde de medewerkster die even voor me had ingelogd, Dat is afgesloten, dat kan hier niet. En inderdaad. De mededeling Geen toegang tot deze pagina verscheen in beeld. Doet MEE zelf niet aan Twitter, vroeg ik verbaasd. Voor zover ik weet niet. Nu kunnen techneuten de url www.twitter.com wel afsluiten, je kunt natuurlijk ook via andere sites twitteren. Maak een account bij www.cotweet.com en je bent gewoon in Twitterland. Zo gezegd zo gedaan. Ik liet de MEE medewerkster even zien welke organisaties en personen ik allemaal volgde, en gaf een indruk van de informatie en contacten die dat oplevert. Ze was onder de indruk. Dat snap ik, want dat ben ik eigenlijk ook.
Twitter blokkeren struisvogelpolitiek Waarom zouden bedrijven Twitter voor hun medewerkers blokkeren? Waarschijnlijk omdat ze denken dat activiteiten via de sociale media ten koste gaan van de productiviteit van medewerkers. Daarnaast hebben ze waarschijnlijk geen flauw benul hebben van wat netwerken en sociale media een bedrijf kunnen opleveren. Op de website van specialist in klantencontacten, Coníche.nl formuleert Ludo Reats het als volgt:
Het zonder je er in te verdiepen negeren van een medium als Twitter is struisvogeltactiek en brengt het risico met zich mee dat je op een dag wakker wordt en er achter komt dat je klanten in een parallelle wereld leven waar jij geen kennis van hebt.
Wat levert Twitter mij op? Veel. Ik volg op dit moment meer dan 250 mensen en organisaties: journalisten, sociale media experts, politici, sporters, vrienden en bekenden, collegas, kranten, tijdschriften en websites rond zorg en sociale media. De meeste mensen doen echt hun best om interessante informatie, weetjes, links en oproepen te plaatsen. Dat doe ik zelf ook. Bij elke tweet vraag je je af: is dit leuk of interessant genoeg voor derden? Daarnaast kun je via Twitter heel makkelijk met anderen in contact komen. Twitteraars staan open voor verbindingen en helpen elkaar graag. Dat is juist de reden waarom ze eraan deelnemen.
Een paar voorbeelden:
1) Via Twitter kwam ik erachter dat Hans Kröber (@hanskrober) naar Berlijn ging voor het Wereldcongres Inclusion 2010 in Berlijn. Via Twitter bedacht dat hij een video-blog zou bijhouden. Na elke upload gaf hij een seintje via twitter waarna we zijn bijdrage plaatsten.
2) Via Twitter kwam ik op het spoor van Sanne van der Hagen (@blikopmedia) die een seminar wil organiseren over sociale media en mensen met een verstandelijke beperking. Daar doet Vilans graag aan mee. (Jij ook? Meld je aan!)
3) Ons project Het Goede Gesprek heeft een twitteraccount (@dialoogindezorg) geopend. Inmiddels hebben we al meer dan 160 volgers. Erg ideaal: je verstuurt supersnel linkjes en berichten naar al die mensen en organisaties.
4) Via Twitter onderhoud ik contacten met mensen als Lodewijk Hof (@lodewijkhof), Niels ten Hagen (@niels10hagen) en April Ranshuijsen (@siriusapril). Zij waren hoofdpersonen in onze Inclusie-filmpjes. Zo weet ik dat Lodewijk is nu in Finland zit, Niels geeft een training in Zwiterland. April heeft grote zorgen over de kortingen op het PGB, heeft een boeiend weblog. Zij volgt het WK op de voet. Leuk? Ja, erg. Belangrijk? Tja, als ik weer iets met hen wil aanvangen, dan schrijf ik 140 tekens en druk op een knop. Toch handig.
5) Ook veel pleitbezorgers van vernieuwingen in de zorg zijn actief op Twitter. Boeiend en waardevol om ook die contacten warm te houden en gebruik te maken van hun kennis en contacten. De contacten via Twitter leveren me veel informatie en nieuwe contacten op.
Ondernemend, verbindend en inspirerend
Ik vind Twitter ontzettend leuk. Snel, creatief, verrassend, ondernemend en verbindend. Ik ben ook wel een media-dier. Mijn taal- en journalistieke achtergrond verloochent zich nu eenmaal niet. Ik lees op Twitter niet alle berichten. Dat is onmogelijk, tenzij je niets anders te doen hebt. Gelukkig zijn er op Twitter handige manieren om ervoor te zorgen dat échte relevante informatie je niet ontgaat... Ik twitter zelf over allerhande onderwerpen. Over dingen die me opvallen en die ik bijzonder of grappig vind, maar vooral ook over zaken die me inhoudelijk na aan het hart liggen: inclusie, rechten voor mensen met een beperking, toegankelijkheid, tweedeling in de samenleving. Over grappige dingen twitter ik vooral in mijn vrije tijd. Serieuze zaken stuur ik rond op het werk én thuis. Het is toch best bijzonder dat ook volgers die niks weten over de langdurige zorg, nu via tweets kennis ( kunnen) nemen van voor hen nieuwe, en vaak toch interessante kennis. Van Vilans bijvoorbeeld, mijn werkgever.
Interessant voor werkgevers: dat bij werknemers die zich in werktijd bezig houden met sociale media als Twitter het onderscheid tussen werk en privé soms niet duidelijk is, heeft ook een productieve keerzijde. Dit mechanisme zorgt er namelijk óók voor dat diezelfde werknemers thuis met de zaak bezig zijn! (Zo schrijf ik deze blog op mijn vrije dag) Voor weifelende leidinggevenden en organisaties als MEE heb ik dan nog het volgende advies: ga zelf ook twitteren en wordt volger van je werknemers. Je zult zien dat het allemaal wel meevalt. Sterker nog: voor (Vilans- en andere) managers die gegrepen zijn door de kernwaarden ondernemen, inspireren en verbinden, gaat er een wereld open. Lees ook De Standaard hierover.
De dia in de presentatie van Wessel Visser (Bureau Taal) wekte de nodige hilariteit. Een straatbeeld van een Chinese stad met overal bordjes en reclame. Chinees merkte een van de deelnemers terecht op. Hij had de gedachte achter de dia gelijk begrepen. Ja, zo voel ik me ook vaak. Een Chinees in mijn eigen land. Want mensen gaan er maar vanuit dat iedereen alles snapt. En daar voel ik me verloren bij. Ik zeg weleens tegen mijn begeleiding: Woon ik soms in China of hoe zit dat?
(Wessel Visser, van Bureau Taal)
Wessel Visser bij Denktank101
De 15 deelnemers van Denktank101 zijn burgers met een verstandelijke beperking. Ze kunnen behoorlijk lezen en schrijven, maar hebben toch vaak moeite met de informatie die op hen af komt. Ook met de informatie die persoonlijk aan hen gericht is. Vaak is die informatie afkomstig van organisaties als MEE, zorgaanbieders, Sociale Werkvoorziening-bedrijven. Daar kwamen in de groep zelfs de sterkste voorbeelden vandaan.
In zijn workshop gaat Wessel Visser daar dieper op in. Hoe zit dat met het taalgebruik in Nederland? Wat kan hij mensen adviseren die moeite hebben met taal? Visser bracht een verrassende boodschap die mensen nieuwe moed en energie gaf: Het ligt niet aan hen, maar aan de zender!
1,5 miljoen mensen hebben moeite met informatie
In Nederland wonen ca. 15 miljoen mensen. 1,5 miljoen heeft dagelijks moeite met taaluitingen die op hen afkomen. Van die 1,5 miljoen is 0,5 van allochtone afkomst. 1 miljoen heeft een Nederlandse taalachtergrond. Die groep van 1,5 miljoen bestaat niet alleen uit mensen met een verstandelijke beperking. Daarvan zijn er (maar) 100.000.
Die 1,5 miljoen mensen hebben moeite met dagelijkse taaluitingen. Als we ook niet-dagelijkse taaluitingen meenemen, dan komen we zelfs uit op 7 miljoen mensen! Want wie snapt zijn hypotheek-overeenkomst, het testament van een dierbare overledene, de brieven over zijn/haar pensioen, het loonstrookje, de post van de zorgverzekeraar? Eigenlijk stelt Visser: voor 7 miljoen mensen is de taal die instanties gebruiken domweg veel te ingewikkeld.
Taalniveau B1 is begrijpelijk voor 95%
Het leek wel of de deelnemers aan Denktank101 opgelucht waren: ze zijn dus niet enigen! Maar Visser ging door. Hij gaf een uitleg over taalniveaus. Je kunt teksten beoordelen en indelen op moeilijkheidsgraad. De meeste officiële teksten zijn geschreven op C1 niveau. Teksten op dat niveau vormen een behoorlijk probleem voor 7 miljoen en een groot probleem voor 1,5 miljoen Nederlanders. Maar liefst 60% van de Nederlanders snapt 80% van die teksten niet! Het goede nieuws is: als organisaties en instanties schrijven op taalniveau B1, dan is de tekst voor 95% van de Nederlanders te begrijpen.
Waarom gebeurt dat nu dan niet?, vroegen deelnemers. Visser: Mensen die een hogere opleiding doen leren niet om dingen op een eenvoudige manier te zeggen. Integendeel. Ze leren moeilijke taal in moeilijke boeken. Op den duur kúnnen ze soms ook geen eenvoudige taal meer gebruiken. Dat zijn ze kwijt. Daarnaast gebruiken ze graag moeilijke taal omdat ze denken dat het interessant overkomt. Het lijkt dan alsof ze heel intelligent zijn, en dat willen ze graag. Ook komt het voor dat mensen niet precies weten wat ze bedoelen. Dan gaan ze ingewikkeld praten of schrijven. Als je precies snapt en weet wat je wil vertellen, dan kan je dat ook in eenvoudige taal doen. Eigenlijk hebben de schrijvers van al die mistige teksten dus een groot probleem! Want als je iets wilt overbrengen, maar dat lukt je niet, dan heb je eigenlijk gefaald. Het ligt dus niet aan jou als je een brief niet begrijpt: de schrijver moet het gewoon eenvoudiger vertellen! Het kwartje viel, maar Visser speelde natuurlijk een thuiswedstrijd. In het dagelijks leven geeft hij trainingen en workshops aan bedrijven, instanties en gemeentes. Hij leert medewerkers om begrijpelijke informatie te schrijven. Medewerkers leren eigenlijk opnieuw te kijken naar hun boekjes, brochures en folders. Ze herschrijven ze op taalniveau B1.
Dat taalniveau B1, is dat niet saai en kinderachtig? Ook hier heeft Visser een passend antwoord op. Onderzoek wijst uit dat bijna alle lezers, ook de mensen die heel veel lezen en weten, dit taalniveau heel prettig vinden. Want je kunt ook bijsluiters, gebruiksaanwijzingen, CAO-overeenkomsten en notaris-acten in deze taal schrijven. Er is dus geen reden om dit niet te doen. Het heeft alleen maar voordelen. Zijn voorbeelden maakten dat goed duidelijk.
Niet langer Chinees in eigen land
De deelnemers van de Denktank101 waren erg enthousiast over wat ze geleerd hadden. Hier moeten we iets mee. Ik vind dat wij en al die andere mensen recht hebben op begrijpelijke informatie. Alleen, hoe gaan we dat duidelijk maken? We spraken af om daar later over door te praten. Makkers Unlimited, actiegroep van mensen met een beperking, is dan ook van de partij. Die zijn voorstanders van eenvoudige taal, maar ook erg goed in actie voeren. Dat belooft dus wat. U hoort daarom in de toekomst nog meer van Denktank101. Allemaal op taalniveau B1 Zodat straks niemand zich meer Chinees in Nederland hoeft te voelen. Behalve onze Chinezen zelf natuurlijk...
Meer weten over Denktank101? Stuur een mail naar mijn werkadres: b.smit@vilans.nl
De afstand tussen de burger en de politiek is debet aan de verkiezingswinst van de PVV.Het ongenoegen van de burger over de overheid is debet aan de verkiezingswinst van de VVD en PVV.
Burgers zijn teleurgesteld. Hun gevoelens worden vooral vertolkt door VVD en PVV.Hun remedie is echter: een kleinere overheid (minder personeel) met minder bevoegdheden (meer marktwerking).
Jammer genoeg zal de remedie slechts leiden tot een grotere kloof tussen overheid en burgers en tot een nog slechtere dienstverlening van overheid (en een slechtere kwaliteit van de naar de markt overgedragen diensten, waar de overheid de schuld van krijgt).
En zo zullen dit soort anti-overheids partijen - aanhalingstekens bewust -vervolgens weer meer steun verwerven.
Hetzelfde mechanisme komen we tegen bij de economische crisis. Banken, beurshandelaren, gesteund door neo-liberalen hebben zich verrijkt aan een verwerpelijk soort consumentisme dat de crisis heeft veroorzaakt. De overheid (kabinet CDA-PvdA, CU) blust de brand, maar krijgt er (vooral het CDA, natuurlijk) van het electoraat, flinks van langs.Bizar. Liberalen die dit soort ongein hebben mogelijk gemaakt, worden nu blijkbaar beschouwd als crisisbeheersers. De feitelijke logica is dan zoek, vind ik.
En natuurlijk, personen spelen ook een rol. Balkenende was over de datum. Leers, Verhagen of Eurlings waren beter geweest. Cohen ging niet in debat maar gedroeg zich voorbarig als een burgemeester van Nederland. Het gaf ideale schoonzoon Rutte de kans een vreemd soort campagne te voeren waarbij niet ideeën, maar een wedloop naar de grootst mogelijke bezuinigingen de meeste stemmen verwierven.
Veel kiezers leken niet te beseffen wat die bezuinigingen voor henzelf zouden betekenen.En kiezers lieten zich meeslepen door het Rutte verhaal, terwijl vooraanstaande economen bleven herhalen dat die kille bezuinigingen niet bepaald verstandig zijn voor de economie. Het speelde geen rol.
Veel kiezers die teveel van de overheid verwachten hebben PVV gestemd. Daar zitten - ik ken er een aantal - en geloof me, er zitten ook veel negatieve, luie, chagrijnige en valse zeurburgers tussen die - voorbijgaand aan hun eigen rol- hun pijlen richten op virtuele buitenlanders (amper aanwezig in hun dorpen) en op de overheid die...??...ja... het allemaal voor ze regelt?
De verkiezingscampagne en uitslag hebben geleid tot een ogenschijnlijke pad-stelling. Maar na het mislukken van VVD-CDA-PVV, Paars Plus en Centrum (pvda-cda-vvd) lijkt me het tijd voor een Groen Kabinet (Pvda, Cda, GL, SP, D66) waar zeker een meerderheid voor is. Tien tegen één dat Verhagen echter alsnog kiest voor de PVV.Met alle reeds beschreven gevolgen. Nederland wordt een leeuw die in zijn eigen staart bijt.
In alle verhalen blijven de Nederlanders die snakken naar een duurzaam, groen beleid buiten beschouwing. Terwijl dat op lange termijn wel eens dat de meest verstandige burgers zouden kunnen blijken te zijn. Als dat nog maar niet te laat is.
En ja op de overheid valt veel af te dingen. Of ie nou groot of klein is. Dat moeten we in alle omstandigheden blijven doen, dat kritisch kijken naar de overheid. En zeker, progressief Nederland heeft dom campagne gevoerd. Desondanks gun je ons land toch een fatsoenlijke, verstandige en integere regering. Dat is toch niet teveel gevraagd?
De LFB is in de afgelopen decennia voor heel veel mensen met een licht verstandelijke beperking een begrip geworden dat deel uitmaakt van hun identiteit. Ze zijn er trots op. Dankzij de LFB hebben ze het gevoel dat ze met velen zijn en dat ze recht van spreken hebben. Ik neem het Rutte c.s kwalijk dat ze dit gevoel in één keer wegmaaien. Flink hoor... 
:
