Zondag de dag begon met een stralend zonnetje wat wil je nog meer! Eerst een heel mooie wandeling langs een riviertje waarlangs de oever er heel wat vissers zaten. Ik zag er zelfs een forel boven halen! Heerlijk uitgerust wandelde ik langs een mooie landweg met veel bunkers en ja overal was het heel stil. Op een moment ging mijn gsm af en ik schrok heel erg want ik had me helemaal één gevoeld met de stilte van die prachtige natuur om me heen! Verderop een heleboel huizen met waakhonden dus daar liep ik maar vlug voorbij. Ik heb zo'n afweermachientje mee voor gevaarlijke honden, ik haalde het boven en voelde mij alzo weer een stuk veiliger. Even later stond ik voor een groot woud "Forêt de Mormal" en juist op dat moment begaf mijn GPS het batterijen leeg, Gelukkig diep in mijn rugzak had ik er nog twee in reserve. Toen twijfelde ik echt want ik had gelezen dat er herten ,reeën en everzwijnen waren en wie weet ook wolven...en ik had mijn roodkapje niet aan dus mama ik ben verstandig geweest en heb de route naast het bos genomen wat mij ettelijke kilometers meer heeft gekost.Aan de lange weg met klimmen en dalen wat het nog veel moeilijker maakte kwam maar geen einde. Op een bepaald moment stond ik in Locquignol een dorpje midden in een woud van meer dan 9000 hectare. Daar moet ik nog zien uit te geraken maar dat is voor morgen. Hopelijk ga ik er niet van dromen. Tot mogen!
Vrij eentonige dagtrip doorheen veldwegen : een landschap van veel omgeploegde akkers en zo bereikte ik het dorpje Quarouble. Vandaar ging het naar Sebourg langs een drukke rijweg ( D59) levensgevaarlijk want er was geen voetpad. In Sebourg aangekomen vond het het genoeg voor vandaag... weekend is er ook voor wandelaars. Ik wil nog een wasje doen en een verfrissend badje nemen. Aan de kerk op het dorpsplein kwam ik opnieuw mijn collega-wandelaar tegen. Bij een gezellig babbeltje met een heerlijke cola kwamen we beiden tot de zelfde conclusie: gevaarlijk en saai! Maar ja zoiets gebeurt wel! Morgen nieuwe uitdagingen!
Met een bewolkte hemel vertrokken uit Doornik. Een leuke babbel met studenten uit Kortrijk was aangenaam om de dag te starten. Doornik en zijn drukte verlaten werd ik bewegwijzerd door de Sint Jakobsschelpen op het voetpad. In al dat lawaai miste ik de stilte van de bossen.Vandaar richting Antoing met zijn cementfabrieken. Een aantal schepen die ik in Gent of verder zag bleken hier al aangemeerd en te wachten op een lading. Tegen de middag had ik het dorpje Mortagne -du Nord bereikt voor een eerste stop. (want intussen was ik al in Frankrijk zie foto). In het enige cafeetje van het dorp zag ik een man met een grote rugzak. Het bleek een Nederlander te zijn uit Zeeland op weg naar Compostela. Hij had nog 2400 km voor de boeg maar had er dan ook 4 maanden voor uitgetrokken... wat een luxe. Hij gebruikte een tentje om te overnachten en was op zoek naar een camping municipal. Ikzelf ben nog een 6-tal km verder gestapt en zit nu mijn blog te schrijven in een klein typisch Frans cafeetje "Au Petit Bonsecours". Een lekker glaasje wijn brengt de nodige inspiratie.Voor vandaag geef ik er de brui aan. Bij leven en welzijn tot morgen!
Wat een zware dag! Niet te geloven...meer dan 1/3 van de tocht is erdoor dus eigenlijk al verder dan gepland, maar natuurlijk met het gevolg dat het gezegde " overdaad schaadt" bewaarheid wordt. Zal even moeten recupereren... betekent in mensentaal goed uitrusten. De dag begon met terug een tocht langs de Schelde en voorbij de "Waterhoek". In het boek van Stijn Streuvels "De teleurgang van de waterhoek" later verfilmd zullen velen zich nog Mira herinneren vertolkt door Willeke Van Ammelrooy. Prachtige natuur rond de Mirabrug die mij even doen mijmeren en teruggaan naar de tijd in die mooie film getoond. Na het pompgebouw van Bossuit werd het stilaan het moment voor een opfrissertje... maar ik kwam alleen aan een uitgebrande kerk dus ja maar verder stappen. Ook in het hotel-restaurant aan de oever van de Schelde kon ik met pak en zak niet terecht dacht ik, maar gezien de omstandigheden probeerde ik het toch. De vriendelijke waard stelde me direct op mijn gemak en eindelijk kon ik een drankje gebruiken. Hij vertelde mij dat Doornik slechts 10 km verder was. Moe en uitgehongerd kwam ik uiteindelijk in Doornik toe en... de 10 km bleken een heel pak meer te zijn, waarschijnlijk het dubbel! In een volkscafé in Doornik dronk ik een cola die beter smaakte als de duurste champagne. Wat omstandigheden toch met een mens kunnen doen! Na een bezoek aan de Jacobuskerk was mijn dag afgerond. Morgen steek ik de grens over naar Frankrijk. Ik hoop goed uitgerust opnieuw te starten. Slaap wel allemaal!
Deze morgen vertrokken met een heerlijk zonnetje voor een vrij eentonige wandeling langs de Leie. Alsmaar draaien in een monotoon maar mooi landschap... je kon er het gras horen horen groeien en ik wist niet dat de vogeltjes konden fluiten in zoveel verschillende talen. Rond de middag aangekomen in Oudenaarde. Het begon al ferm te bewolken en de regen en hagel bleven niet lang uit. Opeens zag de natuur er heel anders uit. De weiden en boerderijen gaven mij weinig ruimte voor schuilen. Aan een St. Jakobuskapel in de gietende regen bleek ik dan toch eventjes te kunnen genieten van deze ontdekking... alleen jammer dat hij er niet was om met mij een warm koffietje te drinken. Tweemaal pech! Dan maar verder in doornatte klederen en de moed in de doorweekte schoenen. Eindelijk dan mijn eindpunt Berchem (Kluisbergen) bereikt. Hopelijk wordt het weertje beter, want morgen wacht een nieuwe uitdaging in de Vlaamse Ardennen. In mijn warm bad ga ik nagenieten! Tot morgen.
Al met al een leuke wandeling eerst door het bos met volop zon en natuurreservaten om langsheen een prachtig waterkasteel te belanden. Om 11h toegekomen in Gent in vies regenweer. Mooie stad maar verwarrend voor een niet - Gentenaar. Gelukkig een gids uit Averbode maar woonachtig in Gent ontmoet, die me doorheen de stad geloodst heeft. Heel veel dank aan deze vriendelijke persoon! Intussen typisch Belgisch weertje. Een hagelbui en veel wind in Merelbeke ontmoedigde mij tot ik een leuk bistrootje vond waar ik een heerlijke uitsmijter besteld heb. Het teken van COMPOSTELA op een paal gaf me kracht om door te zetten. Door de wandeling langs de Leie van Gent naar Gavere werden mijn batterijen weer opgeladen en ja ondanks mijn zware benen kwam ik met blij gemoed in Vurste toe. Wat zal morgen brengen? Eerst uitrusten en dromen van nieuwe horizonten!
Een beetjes tegenslag: wegens wegenwerken een omleiding moeten volgen... met als gevolg 10 km te veel afgelegd. Niet getreurd mogen opnieuw een nieuwe start: van Lovendegem naar het Groot Begijnhof in Sint Amandsberg. Tot morgen.
Vandaag eerste stap gezet: eventjes moeten zoeken.om opnieuw een blog aan te maken. Gelukt! Nu nog een weekje oefenen en dan ...op 24 april is het eindelijk zo ver!. Ik vertrek in LEMBEKE en hoop te volharden tot in REIMS waar de Champagne koud zal staan! Veel leesgenot!
w
