Mijn tijd hier zit er nu echt bijna op... Deze vier weken zijn echt voorbijgevlogen! De voorbije dagen stonden dus ook vooral in het teken van afscheid nemen.
Maandag ben ik met de directeur van Silikamva High school (de officiële naam van Disa High) gaan praten over hun project en hun toekomst. Ik heb hem verteld dat ik een heel goed gevoel heb bij hun werking en dat ik geloof in de leerkrachten en hun manier van werken. Hij was uiteraard blij dit te horen en helemaal toen hij hoorde dat er bij deze lovende woorden een som geld hoorde. Dinsdag ben ik dan de som van 8000,00 ZAR gaan overhandigen (omgerekend aan de huidige koers is dat een dikke 580,00 EUR. Na de overhandiging ben ik voor de laatste keer naar de wiskundebijles geweest. Ik heb dit echt graag gedaan. Ik keek elke week opnieuw uit naar deze bijlessen bij deze enthousiaste leerkracht. Deze week is er een nieuwe vrijwilliger (een jong meisje van 16-17 jaar die hier samen met 3 andere leerlingen en 6 leerkrachten is) meegegaan en zij was al even enthousiast als ik. Achteraf nog een leuk praatje gemaakt met de leerkracht en ik heb haar op het hart gedrukt verder te gaan zoals ze bezig is!
Woensdag was het dan tijd om afscheid te nemen van de leerlingen op de lagere school. Er was inspectie die dag, waardoor ik regelmatig alleen in de klas was. 37 leerlingen stilhouden is geen sinecure maar ik ben er in geslaagd hen in de klas te houden, meestal gezeten, maar niet echt stil en dat kon ik nadien voelen aan mijn already verkouden keel... In de voormiddag was het de "moeilijke" klas en in de namiddag de makkelijkere. Aan het einde van de les heb ik cadeautjes (van jullie geld) uitgedeeld. Elke leerling een pennenzak met een potlood, gom en puntenslijper gegeven. Schrijfgerief is hier een "luxe". Het weinige schrijfgerief dat ze hebben, wordt vaak gestolen of kapot gemaakt. Bovendien hebben ze geen puntenslijper, waardoor potloden waar de punt van is afgebroken gewoon niet meer gebruikt kunnen worden. Gelukkig was de "makkelijkere" klas laatste, want na de eerste klas was ik wat teleurgesteld. Een aantal leerlingen kwamen gewoon zeggen dat er geen puntenslijper in hun pennenzak zat, terwijl hij gewoon in hun hand verstopt zat. Gelukkig was de andere klas wel blij en dankbaar. Ik kreeg zelfs een aantal dikke knuffels... Daar doe je het voor en die andere reacties zullen we maar snel vergeten zeker?
Vandaag en morgenvoormiddag laatste momenten in de high school en al stilletjes begonnen met afscheid te nemen en de momenten vast te leggen op foto. Het is best wel moeilijk de kinderen achter te laten, want na 3 weken begin je pas een band te krijgen. Nu komen ze met hun verhalen en komen ze zelf om hulp vragen. Sommigen zijn echt in mijn hart gekropen... en eens je daarin zit geraak je er niet meer uit...
We proberen het morgen droog te houden en nemen afscheid in stijl!
Zo dit was het laatste blogbericht uit Zuid-Afrika... Bedankt voor jullie steun, berichtjes, mailtjes,... Het heeft me deugd gedaan! En zoals je kan lezen is het geld goed besteed: steun voor Silikamva High, nuttige cadeautjes voor de lagere schoolkinderen, balpennen, potloden, passers en computermuizen voor de high school... Dus ook voor jullie een welgemeende dankjewel vanwege de kinderen!!!
Tot gauw in ons Belgenland!
22-08-2013 om 23:14
geschreven door Bernadette
20-08-2013
avontuurlijk weekend
En we hebben een geweldig weekend achter de rug! Vrijdag zijn we iets vroeger gestopt op school, onze auto gaan ophalen en dan konden we vertrekken voor een geweldig weekend. Vrijdagavond zijn we ineens doorgereden tot Mosselbaai waar we overnacht hebben in een echte oude trein. Dit was een ervaring op zich, maar het sanitair was heel pover en dus niet echt voor herhaling vatbaar... Bovendien waren de muren nogal dun en de buren nogal luid en onze wekker stond om 6u30... Met kleine oogjes kwamen we dus aan voor de shark dive, maar de zeewind heeft deze snel opengeblazen. Aangekomen aan het "seal Island" (de geur namen we er "graag" bij (Jezus die beesten stinken!)) gooiden de gidsen aas in de zee om de haaien te lokken. Ze lieten niet lang op zich wachten... Binnen de 5 minuten was haai 1 er al! Ik had geen zin om in het koude water te springen en ik had een prima zicht vanop de kant (getuige de foto's op facebook). In de namiddag zijn we doorgereden tot Blaukrans, waar Lizzy een bungeejump heeft gedaan. Ik had vooraf gezegd dit niet te gaan doen, maar achteraf heb ik wel wat spijt, want het is natuurlijk een ervaring op zich... 's Avonds zijn we in Knysna nog wat gaan eten met Henrike en Robbert die nog een weekend reizen aan hun vrijwilligerswerk hadden geplakt. Zondagochtend zijn we naar Botelierskop Game Reserve gereden voor een walk with lions en het voederen van olifanten en omdat we toch daar waren hebben we er ineens maar een horse safari aan gekoppeld. Dit waren stuk voor stuk geweldige ervaringen: neushoorns op enkele meters afstand terwijl je op een paard zit, enorme olifanten appels voeren en een witte leeuw aaien... Echt fantastische ervaringen om nooit meer te vergeten! Jammer genoeg was de middag toen al een eind gevorderd en moesten we nog ruim 4 uur rijden naar Kaapstad... We hebben dan nog maar genoten van de prachtige views langs de tuinroute... Moe maar tevreden kwamen we terug in ons appartement... Klaar voor mijn laatste werkweek!
20-08-2013 om 23:12
geschreven door Bernadette
14-08-2013
Disa High school
Tot nog toe werkte ik vooral in Hout Bay High (en in mindere mate ook in Sentinal Primary School). Deze scholen liggen een behoorlijk eind verwijderd van het township, maar sinds kort is er een nieuwe high school (en ook een primary school) vlakbij het township, namelijk Disa High (spreek uit: "Daisa high"). Vorige week maandagnamiddag heb ik er de eerste keer echt kennis mee gemaakt. Ik was er al wel geweest, want het is daar dat we (allé de anderen) op maandag en dinsdag na school de volleybal doen, maar had nog geen kennis gemaakt met de leraren of had nog niets meer van de school gezien dan het terrein. Op maandag zijn we dus naar daar geweest om te kijken wat we verder voor hen konden betekenen. Ze zijn daar namelijk volop bezig met een school te bouwen. Op dit moment hebben ze enkel graad 8 en 9, maar vanaf januari zullen ze ook graad 10 hebben. Momenteel zitten de leerlingen nog in containers, maar de bedoeling is om echte lokalen te bouwen. Ze hebben een prachtig terrein ter beschikking met een zwembad en een chalet. De bedoeling is om beiden op te knappen en te gebruiken voor de lessen. In de chalet willen ze een bibliotheek/learner support centre te maken. Wij zijn maandag een beetje gaan helpen met schilderen. Wel grappig eigenlijk dat ik iemand betaal om mijn living te schilderen terwijl ik hier ben en ik hier lustig muren aan het schilderen ben :) Ik denk wel dat de eisen hier iets lager liggen dan mijn eisen ;) Bovendien heb ik mij vooral gestort op het schuren van de deur, want ik was kledinggewijs niet voorbereid op schilderen... Tijdens het schilderen hebben we kennis gemaakt met de lerares Engels en de directeur. Beiden zeer vriendelijke en gedreven mensen. Dinsdag kwamen we terug voor de volleybal en ineens riep Kevin me. Blijkbaar was er een bijles wiskunde aan de gang. Ik ben even gaan kijken en mocht onmiddellijk helpen. Ik voelde me helemaal in mijn sas... De leerkracht was even gedreven als ikzelf (lees: even zot, van hier naar daar springen voor de klas en lesgeven met armen en benen, hart en ziel) en probeerde echt swung in haar les te brengen. Ze liet de leerlingen kiezen welk leerstofonderdeel ze wilden behandelen (met een echte stemming). Nadien legde ze het gekozen leerstofonderdeel kort uit waarna ze oefeningen op het bord noteerde die de leerlingen zelf moesten proberen te maken. Wij liepen beiden rond om hen bij deze oefeningen te helpen. Achteraf was ze zeer blij met mijn hulp en zei ze dat ze graag had dat ik de volgende weken nog kwam helpen. Zo gezegd, zo gedaan... Gisteren ben ik dus opnieuw naar Disa High gegaan (er was geen weg naast, ik wilde per se gaan, weer of geen weer (het is hier namelijk opnieuw koud en nat)) om haar te helpen. Ik ben zo blij dat ze een school met een goede structuur willen oprichten en ik ben dus van plan het grootste deel van het geld van de wafelverkoop in deze school te investeren. Ik ga proberen volgende maandag hierover een gesprek met de directeur te hebben. Ik denk echt dat het geld hier het beste besteed zal worden... Een klein deel ga ik wel gebruiken om gommen en latten te kopen voor de lagere school en balpennen en passers voor de high school van Hout Bay. Uiteindelijk heb ik bij hen toch het grootste deel van mijn tijd doorgebracht en wil ik hen ook niet zonder iets achterlaten...
14-08-2013 om 21:57
geschreven door Bernadette
Lang weekend
Ondertussen ben ik opnieuw verhuisd en heb ik geen internettoegang meer in mijn appartement, waardoor ik genoodzaakt ben om met mijn laptop te verkassen naar een café.
Vorige week vrijdag was het hier womens day en daardoor hadden we een lang weekend. Op donderdagavond hebben we dit lange weekend goed ingezet met een lekker diner in het ronddraaiend restaurant van het Ritz hotel. Vrijdagochtend (normaal om 7u, maar omdat het een feestdag was een uurtje later, oef) ben ik dan met Karen (een van de verantwoordelijken hier) naar de mis geweest. De mis werd voorgedragen door niemand minder dan Desmond Tutu (diegenen met facebook zullen de foto al wel gezien hebben). Father Tutu is een zeer innemende persoonlijkheid en ondanks zijn gevorderde leeftijd nog zeer kwiek. Normaal gezien gaat Desmond Tutu na de vrijdagse ochtendmis steeds mee ontbijten, maar deze keer is hij niet komen opdagen. Jammer, maar waarschijnlijk heeft de groep Amerikanen hem te veel uitgeput. Ze kwamen met hele stapels boeken naar hem om te laten signeren. Na de mis ben ik even mee naar een hockeytoernooi gegaan, maar daar ben ik niet veel hulp geweest. In de late namiddag heb ik dan al mijn moed bij elkaar geraapt en ben ik samen met Lizzy Lion Head opgeklommen. Ik ben er in geslaagd zonder naar beneden te totteren en zonder iets te breken! Best wel fier op mezelf! Onze beloning was een prachtig zicht op de baai, de zonsondergang en maar liefst 3 walvissen!
Zaterdag de dag opnieuw gestart met een hockeytoernooi, waar ik me dit keer toch iets nuttiger heb gemaakt. Het weer was prachtig, maar blijkbaar zat het slechte weer toch al in de bovenste luchtlagen, waardoor onze oorspronkelijke plannen voor de namiddag gecancelled werden. Tijd voor plan B dus... een tochtje naar Cape Point en Cape of Good Hope... Geen slecht back-up plan dus :) Met het mooie weer was de kaap nog mooier dan ik mij herinnerde... 's avonds zijn we gaan eten bij Mama Afrika als afscheid van Manouk en Roy. Hier kan je niet enkel lekker Afrikaans eten, maar ook de live muziek is de moeite waard.
Zondag hebben we er dan een rustig dagje van gemaakt met een bezoek aan het Waterfront. Shoppen geblazen (enkele goeie koopjes gedaan ;) ) en ook een ritje in het reuzenrad gemaakt.
En zo kwam ook het lange weekend tot een einde...
14-08-2013 om 21:24
geschreven door Bernadette
07-08-2013
Sentinal Primary School
Deze week maandag t.e.m. woensdag was er doorlichting in Houtbay High. Deze inspecteurs hebben ons Learner Support Centre ingepikt (Shame on them ;) ) omdat dat de enige plaats met computers is in heel de school. We kregen wel een ander lokaal toegewezen, maar zonder computers en zonder onze bibliotheek kwamen er toch een heleboel minder kinderen over de vloer. Dit was vooraf voorzien en daarom had ik met Kevin afgesproken dat ik tijdens de voormiddagen naar de lagere school zou gaan.
Op maandagmorgen ben ik dus naar Miss Engelbrecht geweest, het schoolhoofd van Sentinal Primary School. Zij heeft me toegewezen aan Mr. Rabie. Mr. Rabie geeft les aan grade 7 (laatste jaar lagere school, maar bij ons zou dat al het 1e middelbaar zijn). Mr. Rabie was echter vrij tijdens de tweede helft van maandagmorgen en dan ben ik grade 7 maar gevolgd naar Mr. Abrahams. Hij was bezig met "Life Sciences", vergelijkbaar met W.O. in onze lagere scholen. Het onderwerp van de dag was voorbehoedsmiddelen. Dit is in deze omgeving een zeer belangrijk onderwerp. De kinderen weten weinig over seks, maar komen er, gewild of ongewild, heel vroeg mee in contact. Hoe vroeger je hen wijst op de gevaren en op het verantwoordelijk omgaan met seks, hoe beter. De kinderen moesten informatie opzoeken in folders die ze kregen en op die manier 1 voorbehoedsmiddel bespreken. Wij liepen rond en hielpen hen een beetje. Plots sprak mr. Abrahams mij aan en vroeg mij om klassikaal wat te vertellen over dit onderwerp in het algemeen. Onvoorbereid begon ik dus in een klas vol vreemde kinderen over seks te praten... maar al bij al bracht ik het er toch goed van af. Achteraf kwam er een stortvloed van vragen. De gekste vragen kwamen voor, maar het is wel super dat ze er over wilden praten en we hebben hen ook op het hart gedrukt dat ze ons altijd mochten aanspreken.
Dinsdagmorgen ben ik dan toch bij Mr. Rabie terecht gekomen. Hij was bezig met een project over marktonderzoek in het Afrikaans (Marktnavorsing). De leerlingen leerden een vragenlijst opstellen met aandacht voor het soort vragen, afwisseling en de volgorde. Dit is leerstof die ik in 5 Handel behandel en hier zien ze dit in de lagere school! Ik vertelde hem dat en hij beaamde dat de overheid de leerplannen veel te zwaar maakt voor de leerlingen. Ze willen een hoog niveau, maar vergeten hierbij de basis. Dit was mij op mijn korte tijd hier ook al opgevallen. Ik heb het project 2 maal meegemaakt, bij 2 klasgroepen. De eerste klasgroep was een rustige groep, maar de tweede was een groep vol kinderen met gedragsproblemen. Deze klasgroep vraagt een heel andere aanpak met veel geduld en afwisseling. Toen de les net gestart was, werd er op de deur geklopt. De klas mocht gaan eten en toen de leraar vroeg wie wilde gaan, stond half de klas op. Deze kinderen hebben thuis namelijk amper iets te eten en daarom wordt er op school een warme maaltijd aangeboden. Zo kunnen ze zich beter concentreren, want opletten met een knorrende maag is niet vanzelfsprekend. Nadien kon de les beginnen. Mister Rabie gaf de opdracht in 5 fases (staduims (nee ik heb de u en i NIET omgedraaid) in het Afrikaans) en legde elke stap uit, waarna de leerlingen aan het werk gingen. Tijdens het persoonlijk werk liep ik mee rond en hielp ik waar ik kon. Het was heel inspannend: lezen in het Afrikaans, omzetten in het Nederlands en dan praten in het Engels. Ik was 's avonds STIKKAPOT! De leerlingen lieten mij ook vaak dingen in het Nederlands vertalen. Dat vinden ze gewoon HILARISCH!!! Wij vinden hun taal misschien grappig, maar andersom geldt hetzelfde.
Vandaag kwam ik terug bij diezelfde "moeilijke" klas terecht. Toen iedereen in de klas was en ze hun leraar begroet hadden, mochten ze gaan zitten en begon Mr. Rabie aan een preek. Blijkbaar nemen de leerlingen het niet zo nauw met het dragen van het uniform en heeft de school besloten hier iets aan te doen. Alle leerlingen werden dringend aangespoord om vanaf morgen netjes in uniform naar school te komen. Nadien begon hij over de high school, waar de meeste leerlingen volgend schooljaar naartoe gaan. Hij wees hen op het belang en op de formaliteiten. Sommige leerlingen wil hij naar de technische school sturen en daarom wil hij de ouders spreken. Blijkbaar wordt er hier ook neergekeken op de technische school en blijven veel leerlingen liever dubbelen in het "humaniora" dan te "zakken" naar de technische school. Na deze uitleg was het tijd om de hongerige magen te vullen. Tijdens deze pauze maakte ik een praatje met Mr. Rabie over de perceptie van technische scholen. Hij vroeg me of ik hen even wilde toespreken. Zo gezegd, zo gedaan... Ik heb de uitleg van de leraar bevestigt over de noodzaak van goed opgeleide technische vaklui. Ik heb hen ook gezegd dat het niet een kwestie is van een lager niveau, maar van andere talenten. Als men mij jaren geleden een technische opleiding (bvb: Snit en Naad) zou hebben laten volgen, was ik gegarandeerd gebuisd geweest. Ieder zijn talent! Na mijn uitleg vroeg ik hen wat ze wilden worden. De meerderheid wist het niet en een andere wilde voetballer worden. Inderdaad als je hier rondvraag doet, willen ze allemaal advocaat, business man (wat dat ook mag wezen), voetballer, model of actrice worden. Ze denken dat ze daarmee makkelijk veel geld kunnen verdienen. Ze vergeten wel dat je hiervoor moet werken en over een bepaalde dosis talent en een grote dosis geluk moet beschikken. Het is niet omdat je goed kan voetballen, dat je wordt ontdekt en naar Man United (of weet ik veel welke andere club) kan gaan. Ik heb hen dus heel erg op het hart gedrukt dat je moet proberen te ontdekken waar je talenten liggen en dat je dan hard moet werken om je doel te bereiken, zoals wij allemaal hebben moeten doen. Toen ik klaar was met mijn relaas over toekomst en scholing, werd ik gevraagd over België te vertellen. De kinderen hingen aan mijn lippen. Hebben jullie een koning? Hakt die dan ook de hoofden af van de criminelen? Maar ook: Kennen jullie ook drugs? Naar welke muziek luisteren jullie? Welke taal spreken jullie (meteen een hekel punt) en dan moest ik in de drie talen goeiedag en dankjewel zeggen :) De Belgische voetballers moest ik hen niet leren kennen, die kenden ze al. Ze denken wel dat Fellaini achten mijn hoek woont en dat ik elke week een pint ga drinken met hen.
Amai, dit is een heel uitgebreid verslag geworden over mijn eerste weekje in de lagere school. Morgen ga ik terug een volledige dag naar Hout Bay High. De afgelopen dagen heb ik ook de andere middelbare school, Disa High. Daar heb ik ook een heleboel over te vertellen, maar dat zal voor een andere keer zijn...
Tot gauw!
07-08-2013 om 23:15
geschreven door Bernadette
05-08-2013
weekend = toeristentijd
Tijdens het weekend zijn we vrij en van die tijd heb ik geprofiteerd om wat de toerist uit te hangen :)
Zaterdag ben ik samen met Paul, Henrike en Robbert naar Robbeneiland geweest. Dat was echt de moeite waard. Het uitzicht dat je daar hebt is echt prachtig en het weer was zaaaaaalig. Uiteraard hebben we ook de "high security prison" bezocht. We werden daar rondgeleid door een ex-gevangene, wat zeer interessant was. Ik vond het wel jammer dat we weinig tijd kregen om rustig rond te kijken en de informatieborden te lezen. Nadien hebben we samen opnieuw zo'n hop-on-hop-off-bus genomen. De blauwe deze keer. Deze rijdt wat verder buiten Kaapstad. We zijn afgestapt in de Botanische tuin van Kirstenbosh en aan het strand van Camps Bay. Het weer was zo mooi dat het zalig vertoeven was op het strand. Deze zalige dag hebben we afgesloten met een spaghetti in "the Waterfront" en dan 2 leuke telefoontjes naar het thuisfront. Het is super om zo ver weg van huis af en toe een vertrouwde stem te horen!
Zondag heb ik eerst wat geluierd en in de vroege namiddag zijn we Signal Hill opgereden waar we de parasailers af de berg zagen springen. Ik was er vorige zondag ook al, maar dan was het zo koud en regenachtig dat ik maar even ben uitgestapt om enkele foto's te nemen en dan snel terug de bus in te springen. Dat was deze keer wel helemaal anders. Met dit mooie weer was het uitzicht nog mooier en hebben we ook een stukje gewandeld (daar was ik niet op voorzien, want ik had mijn slippers aan, maar ik heb mijn voeten niet omgeslagen :) ) Nadien ben ik uitgestapt in "the Waterfront" waar ik enkele cadeautjes gekocht heb (naar 't schijnt is er een collega bevallen en toevallig hebben ze hier ook leuke babyspullen ;) ) en voor de rest heb ik wat genoten van het zonnetje...
Intussen is het al maandagavond, maar het verslag van vandaag zal ik een van de komende dagen online zetten, want het is al redelijk laat en ik hoor mijn bedje roepen (ja, de nachtraaf is hier op het Zuidelijk halfrond veranderd in een early bird ;) ) Het lukt me niet om foto's op mijn blog te zetten (te groot), dus daarvoor verwijs ik jullie naar mijn facebookaccount. De foto's van dit weekend zal ik er morgen opzetten. Ik zoek een van de komende dagen nog wel eens uit hoe ik foto's op deze blog kan krijgen...
Slaapwel!
05-08-2013 om 23:24
geschreven door Bernadette
Friday = half day of school
Laat mij eerst en vooral beginnen met te zeggen dat de reacties die ik krijg op mijn blog, in mijn gastenboek en via mail mij enorm veel deugd doen. Het is even geleden dat ik nog iets heb gepost, maar ik zal dat nu even proberen goed te maken!
Op vrijdag stoppen de Zuid-Afrikaanse scholen normaal gezien om 13u. Echt zeker ben je echter nooit, want de break-time kan opeens een half uur langer duren of wat korter of ze besluiten nog er nog een extra lesuur tussen te gooien... Vorige vrijdag was de school uit om 13u30. We waren vrij vroeg op school vrijdag, maar hoe vroeg je ook komt, er staan altijd leerlingen op uitkijk om de computers te gebruiken. Er werkten echter maar 3 van de 6 computers. Met een beetje "versteken van kabels" hebben we toch 1 computer meer aan de praat gekregen, voor een tweede hebben we een paswoord nodig (dat blijkbaar niemand kent) en voor de derde is er een computerspecialist nodig.
Ik heb me een hele tijd bezig gehouden met Lleyton, een heel slimme jongen, maar die dat ook weet en daarom thuis NIETS doet. Hij moet wat uitgedaagd worden en vooral in de gaten gehouden worden, want de kans is vrij groot dat hij verkeerd eindigt. Hij vindt het leuk om naar het learner support centre te komen en nieuwe dingen te leren. Hij zal je pas respecteren als je hem een oefening geeft die hij niet kan oplossen en jij wel...
Tijdens de voormiddag maakten we kennis met Nandipa (ik ben niet zeker of ik haar naam correct schrijf). Ze is een jong meisje van ongeveer 20 jaar oud dat via vrijwilligers de kans heeft gekregen om naar een privé school in Camp Bay te gaan. Ze heeft daar haar middelbaar diploma (Matriq) gehaald en werkt nu voor een Amerikaanse ngo die de lokale mensen helpt bij het omgaan met geld. In de namiddag gaf ze ons een rondleiding in het Township en heeft ze ons wat meer verteld over haar leven in het Township. Dat was behoorlijk confronterend. Nandipa leeft nog steeds in een shag, maar probeert met het geld dat ze verdient, haar shag uit te breiden en te verbeteren. Langs een kant wil ze wel een beter huis kopen buiten het township voor haar familie, maar langs de andere kant wil ze haar "shag", haar "thuis" niet achterlaten...
05-08-2013 om 22:58
geschreven door Bernadette
01-08-2013
Studiekeuzeproject en township
Gisterenmiddag zijn we vroeg weggegaan van de High School want er was een voetbaltoernooi gepland tussen verschillende scholen van Kaapstad. Henrike en ik zijn niet meegegaan, maar hebben ons teruggetrokken in een internetcafé (niet na eerst een milkshake te hebben gedronken op een terrasje uiteraard, want het mooie weer is hier ook aangekomen) om te werken aan het studiekeuzeproject. Henrike is volop bezig dit project op te zetten samen met Risette, een Nederlandse vrijwilliger die hier is om de komende jaren voor de stichting te werken. De leerlingen hier zijn zich namelijk totaal niet bewust van de studiemogelijkheden en nog belangrijker de studiebeurzen die er zijn. Vaak werken ze hard om hun Matriq (laatste jaar) te halen in zware studierichtingen en stoppen ze dan, waardoor ze zich nog steeds in een uitzichtloze situatie bevinden. Ik ben nu volop bezig met alle systemen voor studiebeurzen en studieleningen uit te spitten.
Vandaag was eerst het plan dat ik tijdens de voormiddag enkele uurtjes zou doorbrengen op de lagere school om te zien hoe daar les wordt gegeven, maar plots kreeg John (papa Ier) een sms dat hij mij naar de high school moest brengen omdat er een "career day" werd georganiseerd. Dit was ons niet vooraf gezegd. Er was een lokaal waar een aantal hogescholen (colleges) en universiteiten zichzelf kwamen voorstellen aan de leerlingen. Wij hebben ons licht ook bij een aantal scholen opgestoken en zoveel mogelijk informatie verzameld. Uiteraard kwamen er nadien veel vragen.
Ik werd vandaag ook constant aangeklampt om wiskunde te doen. Sommigen kon ik goed helpen, maar bij anderen liep ik toch tegen mijn grenzen aan. Rekenen met sinussen, cosinussen en tangensen (goniometrische vergelijkingen vereenvoudigen en oplossen) gaat mijn petje toch wat te boven, hoor. Als ik tijd krijg om het voor te bereiden en uit te zoeken, zou het misschien nog wel lukken, maar zo "on-the-spot" moet ik toch passen. Ik merk ook vaak dat het probleem zich niet situeert bij de zaken die ze nu leren, maar dat ze de basis niet beheersen. Je kan nog zo goed weten hoe je een vergelijking moet oplossen of hoe je hoeken moet berekenen in driehoeksmeetkunde, maar als je bijvoorbeeld niet kan rekenen met negatieve getallen, kom je alsnog in de problemen.
Na school ben ik met John en Paul (de Ieren) naar het township Imizamo Yethu (waar de meeste van onze leerlingen vandaan komen) in Hout Bay gereden. John komt hier al 10 jaar huizen bouwen, dus hij kent hier een aantal mensen. Hij is bijzonder close met 1 gezin en vandaag zijn we de 2 zoontjes gaan ophalen om samen met ons iets te eten. Nadien hebben ze me meegenomen in het huis. Zij wonen niet in een "shag", maar in een huis dat door John werd gebouwd. Ze zitten dus droog, maar daarmee is ook bijna alles gezegd. Er staan amper meubels in het huis en eten hebben ze ook niet veel. John was voor hen een pizza gaan halen zodat zij ook iets te eten hadden. Zowel de moeder als de vader zitten aan de drugs. Het is een drukte van jewelste in dat township. Kinderen, tieners, ouderen, honden, ... lopen allemaal door elkaar. Dit stemt je wel tot nadenken... Ik heb 5 jaar geleden ook al een township bezocht, maar dit was rustig en rijk vergeleken met dit township. Morgen zouden (ja hier is de zouden opnieuw, Afrika je weet wel ;) ) we met een oud-leerlinge van Hout Bay een wandeling door het township maken. Ik kijk er naar uit, maar het zal weer even slikken worden... Dit verhaal lezen jullie dit weekend wel...
Lekker slaap!
01-08-2013 om 22:21
geschreven door Bernadette
Verhuisd en gemengde gevoelens
Gisteren ben ik dan toch verhuisd. Het is hier een leuk appartement en ik heb een grote kamer met een groot bed net zoals thuis :) Ik deel het appartement met 2 Ieren (vader en zoon) die samen een kamer delen. Dat is wel handig zo 2 bodyguards. Ik had gisteren met de Nederlandse vrijwilligers afgesproken om iets te gaan eten wanneer ik op mijn plek zat en ze stonden er op mij te begeleiden naar het restaurant! Er is hier bovendien wifi, waardoor ik toch makkelijk op internet kan. Gisteren was het te laat om nog te internetten, maar zo kan ik jullie toch regelmatig op de hoogte houden.
Genoeg geleuterd nu belangrijke zaken ... Houtbaai... Gisteren zijn we in de voormiddag in Houtbay High geweest, maar er was niet veel werk in het learner support centre omdat alle leerkrachten aanwezig waren. Kevin heeft me daarom een aantal lessen "business" laten bijwonen. De mevrouw die het gaf (sla me dood, ik kan haar naam niet onthouden ;) ) deed echt haar best en wist echt heel veel over de leerstof en probeerde deze ook toe te passen op de leefwereld van de leerlingen, maar de leerlingen luisterden gewoon niet naar wat ze zei. Veel leerlingen zaten met "oortjes" in hun oren naar muziek te luisteren (sommigen probeerden het nog te verbergen met hun sjaal (oh ja die trucken kennen ze hier ook ;) ), maar anderen deden zelfs die moeite niet. Gsm's werden ook openlijk gebruikt en wanneer ze zin hadden stonden ze gewoon op en gingen op een andere plaats zitten of ze verlieten gewoon het lokaal (moesten er leerlingen van mij dit lezen: dat zou je bij mij eens moeten proberen ;) ). De leerkracht probeerde wel, maar je zag dat ze het gewoon had opgegeven om er tegenin te gaan. Het heeft toch geen zin... De kinderen worden thuis gewoon aan hun lot overgelaten en leren geen elementaire beleefdheid. Dit werpt uiteraard een heel ander licht op de zaak... Wanneer leerlingen naar het learner support centre komen voor extra uitleg is dit vaak niet omdat de leraar het niet goed heeft uitgelegd, maar omdat ze de leerkracht niet hebben gehoord omdat anderen (of zijzelf) te veel kabaal hebben gemaakt. Het stoort me dat men hier een "laisser faire" mentaliteit heeft. Dit gedrag wordt gecatalogeerd onder de noemer "Dit is Afrika". Ik weet dat het niet makkelijk is om de houding van de leerlingen te veranderen, maar als je het niet eens probeert, dan zal het enkel maar erger worden! Als er leerlingen te veel kabaal maken in het learner support centre, dan wijs ik hen daarop en als ze blijven storen, zet ik ze gewoon buiten. Hetzelfde geldt voor leerlingen die een computer innemen voor plezier zo iemand die echt wil werken de computer ontzeggen. Dit zijn ze niet gewoon, maar ze luisteren toch (voorlopig :) ) Er is nog veel werk aan de winkel, maar het zal niet gemakkelijk zijn om hier iets aan te veranderen!
01-08-2013 om 21:09
geschreven door Bernadette
30-07-2013
Dag 2 in het Learner Support Centre
Het was een drukke dag vandaag. Heel de dag lang zijn er leerlingen geweest die hulp vroegen voor wiskunde of "business". Ik heb amper mijn mond gehouden en heb amper tijd gehad om te eten of te drinken, maar het was super! Ik heb ook even een les kunnen volgen bij de laatstejaars sterke wiskunde. Zij moesten oefeningen maken en die nadien aan de leraar laten zien. Eigenlijk een manier die we in België ook gebruiken voor oefenlessen. Er was me verteld dat de leraren hier lesgeven door het bord vol te schrijven en te laten kopiëren, maar dat was hier zeker niet het geval. Hij had aandacht voor elke leerling en elke leerling kreeg feedback. Deze leraar is misschien de uitzondering die de regel bevestigt, maar toch vind ik dit al positief.
Nadien zijn we naar een locatie gereden waar Teachers for Africa elke maandag en dinsdag volleybal speelt met kinderen van de middelbare school. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik ver van de bal ben gebleven. Ik heb mij mooi in het zonnetje gezet en daar een jongen van de andere school met wiskunde geholpen. Dat leek me meer iets voor mij :)
Morgen zal ik waarschijnlijk verhuizen naar een appartement omdat er morgenochtend een meisje vertrekt. Waarschijnlijk zal ik dan niet meer zo makkelijk op internet kunnen en naar een internetcafé of zo moeten gaan, dus zullen jullie wat geduld moeten uitoefenen voor een volgend bericht! (Veel "waarschijnlijk" gebruikt, maar dat is hét woord in Afrika, want je zal nooit echt vooraf weten hoe het gaat verlopen.)
maar ik ben er in geslaagd hen in de klas te houden, meestal gezeten, maar niet echt stil en dat kon ik nadien voelen aan mijn already verkouden keel... In de voormiddag was het de "moeilijke" klas en in de namiddag de makkelijkere. Aan het einde van de les heb ik cadeautjes (van jullie geld) uitgedeeld. Elke leerling een pennenzak met een potlood, gom en puntenslijper gegeven. Schrijfgerief is hier een "luxe". Het weinige schrijfgerief dat ze hebben, wordt vaak gestolen of kapot gemaakt. Bovendien hebben ze geen puntenslijper, waardoor potloden waar de punt van is afgebroken gewoon niet meer gebruikt kunnen worden. Gelukkig was de "makkelijkere" klas laatste, want na de eerste klas was ik wat teleurgesteld. Een aantal leerlingen kwamen gewoon zeggen dat er geen puntenslijper in hun pennenzak zat, terwijl hij gewoon in hun hand verstopt zat. Gelukkig was de andere klas wel blij en dankbaar. Ik kreeg zelfs een aantal dikke knuffels... Daar doe je het voor en die andere reacties zullen we maar snel vergeten zeker?
maar al bij al bracht ik het er toch goed van af. Achteraf kwam er een stortvloed van vragen. De gekste vragen kwamen voor, maar het is wel super dat ze er over wilden praten en we hebben hen ook op het hart gedrukt dat ze ons altijd mochten aanspreken.
