Ons leven als herders in de Provence
Inhoud blog
  • Ezeltochten 2008
  • bio-logisch
  • Verbouwingen
  • Patous
  • Werken Werken Werken
  • Paardrijden
  • Toerisme
  • Vlees
  • Honden
  • De schaapjes
  • Onze verhuis
  • We zullen er eens aan beginnen hé!
  • Een nieuw jaar met goede voornemens


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Onze volgeladen auto toen het wiel aan het losdraaien was ...


    Foto

    ... het landschap ...

    Foto

    ... en toen blokkeerden de remmen van de remorque


    Hieronder het dorpje toen we voor het eerst wakker werden in ons nieuw leven

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Ons eerste lam


    Foto

    Saïd uit het asiel van Wommelgem

    Zeppe, onze grijze en eerste bij ons geboren

    Foto

    Foto

    m'Zungu, de koningin van de berg

    Blackie, de prins van de stal

    Foto

    Foto

    Banga het konijn

    Foto

    Foto

    Gezocht:

    een groep van een 10-tal avontuurlijke personen voor de ‘lavendeltocht 2007’, 10 dagen begin juli trekken we met onze ezels door ‘onze’ bergen, lavendelvelden en Provençaalse dorpjes, een aanrader!


    Foto

    Foto

    Deze streek is ideaal te verkennen te paard. Ik geef graag aan mensen met een beetje ervaring mijn paarden te leen, maar in het dorp is ook een professionele begeleider met een 15-tal paarden. Hij neemt je mee op niet te vergelijken trektochten van de Alpen tot de Camargue. Avontuur verzekerd!


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Help geen huis !

    Er is een nood aan huur- en koophuizen in deze streek. Het eerste jaar schipperden we tussen verschillende huizen in het dorp, tot we een huis mochten huren van mensen die aan het bouwen waren. Die bouw bleef echter aanslepen en we kochten van armoede een caravan om de zomermaanden in door te brengen. Het werd uiteindelijk één jaar dat we daarin woonden, in se niet het eind van de wereld, maar na een jaar in het ijskoude huurhuis waar het plafond op een dag naar beneden kwam, besloten we daar niet te blijven maar een huis te kopen...


    Foto

    Foto

    zo gekocht

    bouw studio

    Foto

    Ik ben een beetje stil op het internet voor het moment, want we zitten in onze agnelage. Alles verloopt prima, maar het blijft toch een vermoeiende job. Bijna 24 op 24 uur gedurende een maand moet je aanwezig zijn om moeders en kinders bij te staan bij het persen, eerste melk drinken, kinderkwaaltjes enzovoort. Dit jaar hebben we nog het 'geluk' gehad een klein ezeltje te hebben mogen bijstaan in zijn eerste levensdagen. Jammergenoeg moest de moeder er niet van weten, en we hebben hem weggegeven aan een buurvrouw die het wel zag zitten om om de 2 uur het beestje een papfles te geven. We hebben hem Lauris genoemd, naar hetboek van Magnan 'Laure du bout du monde'.


    Zin in een vakantie als geen ander?

    Sportief én onthaastend 

    Een begeleide ezeltocht door de Alpen of de Provence!

    Elke dag een nieuw avontuur, op het ritme van de natuur

    Een vakantie in harmonie met dier en omgeving
    Om nooit te vergeten!


    Uw begeleider is Werner, een Vlaamse schaapsherder die al jaren in Frankrijk woont en werkt.

    Hij neemt je mee door paarse lavendelvelden en langs blauwe meren, in het spoor van de oude herders en op het ritme van de ezels. We kruisen kleine Provençaalse dorpjes en steken  bergpassen over, genietend van het overweldigend kleurige landschap, de geurige hellingen vol kruiden en de oorverdovende stilte van de bergen. We overnachten in tenten of gîte, we koken zelf ons avondmaal met plaatselijke ingrediënten of we degusteren een avondmaal klaargemaakt door de gastvrouw of -man waar we verblijven.


    Bienvenue Chez La Bergère
    Een paar jaar geleden ontdekten wij op één van onze vakanties een stukje Frankrijk dat een beetje anders was dan dat we tot nu toe hadden gezien: het dorpje Eourres in de vallei van de Méouge (op de rand van de Alpen met de Provence). Het was een bijna verloren vallei, na de tweede wereldoorlog zo goed als verlaten, maar waar in de jaren ’70 en ’80 terug wat dynamiek kwam met de vestiging van een nieuwe en jonge generatie ‘boeren’. Bij het zien van het prachtige landschap dat er zo vele jaren verlaten had bijgelegen, kregen wij zin om aan ‘beheer’ te gaan doen, om de overwoekerde natuur terug in ere te herstellen met een aktiviteit die hier als sinds de tijd van de Romeinen heerste: schapen hoeden! Wij zijn Werner Plompen en Nathalie Van Moeffaert, ex-biologen die het over een andere boeg hebben gegooid...
    04-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een nieuw jaar met goede voornemens

    Haha, eindelijk de grote stap gezet en een blog in gang gestoken. Het goede voornemen is regelmatig onze aktiviteiten en avonturen van het dagelijkse leven op de schapenboerderij de wereld in te sturen, enerzijds om de vrienden en familie een beetje op de hoogte te houden, anderzijds een kontakt op te bouwen met eventuele nieuwe klanten voor ons vlees en kaas en toeristen voor de zomervakanties.
    Bienvenue à la ferme Chez La Bergère!

    04-01-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (51 Stemmen)
    25-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.We zullen er eens aan beginnen hé!

    Na veel uitstel en afstel, heb ik geen excuus meer, ik moet wat schrijven aan die nieuwe blog van ons. Het is niet moeilijk, maar je moet er toch tijd voor maken. t'Is eigenlijk iets om te doen als het sneeuwt, of als het te warm is buiten, maar ach, dit jaar wilt het niet veel sneeuwen, en de zomer, die is nog ver, hoe zal dat aflopen?

    Om te beginnen zou ik graag ons dorpje voorstellen, een pareltje van de Provence. Op 1000 m hoogte, tachtig inwoners, omringd door prachtige bergen vol wilde natuur! De eerste supermarkt op 20 km, de eerste rode lichten op 35.
    Rust is er troef. Laat de fotos maar spreken...

    25-01-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (27 Stemmen)
    26-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onze verhuis

    Het eerste weekend van februari 1999, dat vergeten we nooit meer ! Onze studio in Wilrijk moest de vrijdagavond leeg, want ’s avonds zouden we vertrekken naar Frankrijk en de volgende huurder zou al met zijn inboedel in de late namiddag aankomen. Een hele dag heb ik samen met de moeder van Werner dozen volgestoken en klaargezet. Werner zou alles met vader vakkundig stapelen in onze auto en remorque. Toen ’s avonds de studio zo goed als leeg en proper was, ben ik buiten eens gaan kijken hoe het ermee stond: onze auto was zeker 30 cm door zijn veringen gezakt en er was nog net een paar vierkante centimeters over om onze drie honden boven op al ons hebben en houden op te stapelen. Een snelle vaarwel aan de familie, een laatste frietje met mayonnaise aan de Jules Moretuslei en de autostrade op, alé, in die richting toch...

    Amper waren we de oprit opgereden of we zagen in onze achterruitkijkspiegel een wiel over de baan rollen, een bonk en veel gerammel: één van de wielen van de remorque was er door het gewicht gewoon af gedraaid! Het begon te regenen en in die tijd waren er nog niet veel geen GSM’s. Ik bleef met al onze bezittingen in de auto, terwijl Werner de VTB-VAB ging bellen aan het eerste beste telefoonkotje die hij tegenkwam. Wonder boven wonder waren die mannen snel aanwezig en een paar uur later was alles uit de voeten, bouten van al onze wielen aangedraaid en wij weer weg, de hele nacht doorgereden tot de afrit van Bollène, Zuid-Frankrijk.

    Daar in het zuiden was het al een stuk warmer, al was het zaterdagochtend, de eerste van februari en het was zowaar gestopt met regenen! We namen een kleine slaappauze op de parking samen met de honden opgestapeld vanachter in de auto en een paar uur later begonnen we aan het moeilijke stuk van de tocht: de klim van de autostrade naar het einde van de wereld waar Eourres, het paradijs en onze eindbestemming lag. En wat voor een klim! Met een auto volgeladen leken die 100 km even lang als de 1000 die we al achter de rug hadden, maar de weg was prachtig (zie foto). Halverwege moest nog een wiel van de auto wat los gaan draaien en de remmen van de remorque blokkeren, maar in de late namiddag kwamen we eindelijk aan onze nieuwe thuis in de bergen aan! Moe maar kontent dat alles uiteindelijk zonder grote brokken is verlopen...

     

    En surprise, de volgende dag lag er sneeuw (we weten nu hoeveel geluk we hebben gehad niet die dag later aan te komen)!

    26-01-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (17 Stemmen)
    29-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De schaapjes

    Na eerst een paar dagen uit te pakken en de streek te verkennen, zijn we redelijk snel in gang geschoten. We mochten bij de lokale bio-boer in de groententeelt gaan werken om de centjes te verdienen die nodig waren om huur (een kleine gîte bij onze werkgever) en eten te betalen. Met onze spaarcenten en de vrije tijd die we hadden, gingen we op zoek naar onze eerste schapen en een stal, want dat was uiteindelijk de bedoeling van heel onze opzet: schapen gaan kweken. We hadden al heel snel een piste bij een schapenboer in de buurt die een deel van zijn schapen verkocht: Mourerous, schapen uit de streek van de Var, heel rustiek en prachtig fiere dieren. We waren direkt verkocht! Op 1 mei 1999 kwamen de eerste 20 schapen bij ons aan in een stalletje in het dorp die we via via in huur hadden gekregen. Als kado bovenop had de dag voordien één van die schaapjes gelammerd en hadden we al ineens ons eerste lam!

    29-01-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (14 Stemmen)
    30-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Honden

    En wat spannend: nu we onze schapen hadden, moesten we die elke dag voederen, buitensteken en terug binnen halen, met onze honden die uit “’t stad” kwamen en nog niet veel van het boerenleven wisten. Onze honden, dat waren toen 3 border collies: Saïd die uit een asiel kwam en waar we al een hele tijd mee hadden geprobeerd zijn drijversinstinkten los te weken op de Belgian Border Collie Club in Vlimmeren, Kiti, ons teefje die we bij mensen hadden weggehaald die er geen blijf mee wisten omdat ze veel te hyperaktief was en Xiehoe, een pup, weliswaar zeer veelbelovend, maar pas 3 maand oud.
    We hebben toen in het begin nog veel ons longen uit ons lijf gelopen om alles in goede banen te leiden. Gelukkig hadden ze toch snel door hoe het allemaal moest gebeuren en tegen dat het zomer was, konden we al het dorp doorwandelen met schapen en honden netjes bijeen langs tuintjes, bloempotten en bewerkte velden, zonder teveel schade te berokkenen...
    Acht jaar later hebben we 9 honden, alle fantastisch en uniek, meerdere honden in de buurt hebben we mogen dresseren, en er lopen nu ook al wat honden in deze wereld rond die hier bij ons zijn geboren. En tussen haakjes, de 2 witte die al een paar keer op de foto mochten, dat zijn pyrenese berghonden, meer over hen later!

    30-01-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (14 Stemmen)
    31-01-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlees

     Wij produceren lamvlees op een zo natuurlijk mogelijke wijze : de lammeren worden geboren in het voorjaar, blijven tot de herfst bij de moeder en gaan mee de bergen in van zodra ze groot genoeg zijn. Dit is in tegenstelling tot heel veel ‘traditionele’ schapenbedrijven waar de lammeren zeer jong van de moeder worden weggehaald en vetgemest worden om zo snel  mogelijk slachtrijp te zijn. Vele van die dieren hebben zelfs nooit groen gras gezien.

    31-01-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (10 Stemmen)
    01-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toerisme

    Al redelijk snel na onze aankomst hadden we beslist om als nevenaktiviteit aan toerisme te doen. Enerzijds omdat we veel zin hadden om al het moois van hier in de streek met anderen te delen, en anderzijds omdat we snel beseften dat van schapenteelt alleen moeilijk te leven valt. Het eerste paar jaar kozen we voor de formule kamer met ontbijt, maar sinds ik kaas ben gaan maken, was dat moeilijk te kombineren met het melken en buitensteken van de dieren. Nu verhuren we de kamers als één geheel en kook ik enkel nog ’s avonds indien de gasten dat wensen.

    Een tweede luik van ons toeristische aktiviteiten is het begeleiden van wandeltochten hier in de bergen rond het dorp samen met de kudde, en de ezeltochten door de Provence (aktieradius tussen de Mont Ventoux, Orpierre en Sisteron). Het is een facet die we nog verder gaan uitbreiden, want het is ook voor ons een fantastische manier om van deze streek te genieten.

     

    01-02-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (13 Stemmen)
    05-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paardrijden

    Mijn kinderdroom was een paard hebben. Dus, zodra wij hier goed en wel aan het wortelen waren, ben ik op zoek gegaan. Het was snel prijs: June, een Appaloosa veulen van 2.5 jaar stond te koop hier niet vandaan en het klikte tussen ons. Een hele winter lang heb ik de dag geprepareerd om voor het eerst op te stijgen: 21 mei, mijn verjaardag. Het was een zalig moment voor mij en zij vond het ook wel leuk. Eén jaar later kochten we Noisette, een al wat oudere Fjord merrie als gezelschap en ze kwamen gelukkig ook goed overeen met elkaar.

    June had van jongsaf al rugproblemen waarvan de oorsprong blijkbaar bij de eierstokken lag. Op 5-jarige leeftijd besloot ik haar te laten dekken in de hoop de problemen te verhelpen. We vonden een prachtige Andaloesische hengst in de buurt en 11 maand later was het veulen geboren. Ik mocht (of moest?) aan de bevalling deelnemen, want June stond me op te wachten toen ik ’s nachts effie kwam piepen of alles goed aan het verlopen was. Ze knorde zacht en is voor mijn voeten gaan liggen om haar eerste veulen Maï ter wereld te brengen. Wij zijn intussen wel gewoon om dieren zien geboren te worden, maar bij een veulen is het echt wel prachtig hoor! Na het spenen kwamen de rugproblemen terug en dus liet ik haar opnieuw dekken. Ook bij de geboorte van Buck bleef June wachten tot ik haar terzijde stond. Het heeft me geraakt hoe zo een groot en onafhankelijk dier toch een zekere band smeedt met de mens!

    05-02-2007, 20:54 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (15 Stemmen)
    07-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Werken Werken Werken

    En velen denken dat leven als een god in frankrijk nog altijd aktueel is? Wel, er zijn er zo wel, maar voor ons lag het wel anders. Wij zijn hier aangekomen met een plan dat we al heel snel in gang hebben gestoken. Maar zoals bij vele dromen is er ook de realiteitskant. Ons plan ging de eerste jaren niet veel opbrengen, dus moest er geld van elders binnenkomen. We werkten een tijdje bij de bio-boer, maar al heel snel was het duidelijk dat het niet lang ging duren: hij was een redelijk moeilijk karakter en wij ook, dus al snel was het besluit dat we beter vrienden bleven en geen baas en werknemers.

    Het plan was dat we zo gauw één van ons twee werk vond, de ander zich officieel boer zou installeren om toegang te krijgen tot de landbouwpremies. Nog geen week na ons vertrek bij de groentenboer vond Werner werk (wie zoekt, die vindt zegt men): affiches plakken. Het was niet van het gemakkelijkste, en blijkbaar had de baas van het bedrijfje moeite om mensen te vinden, wat niet zo abnormaal was. Om half drie (’s morgens voor alle duidelijkheid) vertrok hij van thuis om tegen vier uur met de bedrijfswagen een toernee te doen die ging van Briançon tot Aix-en-Provence (200-350 km per dag). In de vroege namiddag was hij thuis. Het werk was bovendien redelijk fysiek, vooral als het waaide, want die borstel vol lijm en affiche weegt en vangt veel wind (wetende dat hier heel vaak de mistral waait). Alé ja, het is een periode die anderhalf jaar heeft geduurd, het heeft ons wat geld opgebracht om van de grond te geraken, maar het moest niet te lang blijven duren. Ik werd intussen boerin, zorgde voor de schaapjes en nam kleinere jobkes in de buurt aan: dorpsrestaurantje uitbaten in de zomer, toeristenwinkeltje openhouden en in het tofu-fabriek werken. Na die redelijk moeilijke periode vond Werner een andere job hier niet ver vandaan en veel minder fysiek: lenterolletjes draaien! Na affiches afrollen dus rijstkoeken oprollen...

    Nog meer geluk: na een jaartje daar te hebben gewerkt, kregen we de baas overtuigd van Werner halftijds te laten werken en mij ook in dienst te nemen voor de resterend halve tijd. Zo kon Werner meer thuis zijn om het mannenwerk op het boerenbedrijf te doen. Dit heeft zo nog een goed jaar geduurd tot onze lenterolletjesbaas het aan de stok kreeg met zijn vrouw en het bedrijfje failliet ging. Voor ons was het de perfekte timing, we werden technisch werkeloos en tegelijkertijd begon onze schapenkudde meer tijd in beslag te nemen en werd het eigenlijk te zwaar om nog buitenaf te werken. In de lente van 2003, na 4 jaar hard zwoegen, werden we zelfstandige herders!

    Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dit alles neerschrijf enerzijds als eigen herinnering, anderzijds in de hoop andere mensen moed in te spreken om aan iets te beginnen dat onmogelijk lijkt, maar waarin ze geloven. Niets is gemakkelijk, maar waar een wil is, is een weg!

    07-02-2007, 22:11 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    10-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Patous

     

    Het sneeuwt buiten en ik heb goesting om een ode aan de patou te schrijven. Patou komt van het Pyreneese ‘pastou’ of herder, en het is ginder de lokale naam voor de Pyreneese berghond, die grote witte die zo hard kan blaffen. Het zijn beschermingshonden van de schapen en worden als pup in de troep geïntroduceerd. De training is simpel, maar ook heel moeilijk. Er moet zo weinig mogelijk menselijk kontakt zijn zodat de jonge hond zich volledig aan de schapen hecht en niet de neiging krijgt de mens als baas te volgen. Moeilijk als je zo een witte bol dons met grote zwarte ogen in je handen geduwd krijgt. Het zijn heel intelligente en onafhankelijke dieren, moeilijk te dresseren om anders te doen dan waken. Niet te verwonderen als je weet dat enkel een hond met deze eigenschappen zijn leven lang de kudde volgt en beschermt. Wij namen onze eerste pup na een aanval van een jachthond op onze kudde. Sinds dit jaar hebben we ook lynx en wolf in onze graasgebieden en kunnen we eigenlijk niet meer zonder ze. Naast de beschermende faktor bieden ze ook veel vriendschap. Niettegenstaande hun solitaire jeugd, hebben we een heel goed kontakt met de volwassen honden. Ze komen ons meestal heel enthousiast tegemoet als we de kudde gaan opzoeken in de bergen, en tijdens het hoeden komen ze ook vaak inde buurt hangen (nuttig als het ijskoud is buiten want hun knuffel is hartverwarmend.)

    10-02-2007, 16:01 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    12-02-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verbouwingen

    In 2001 kochten we een huis. Het stond al te koop sinds we waren aangekomen, maar toen wou nog niet iedereen hier komen wonen en het huis zag er eigenlijk ook niet uit: de luiken waren altijd dicht en de betonnen muren en het dak waren grijs. Als je weet dat Eourres één van de pittoreskere dorpjes uit de streek is, was dit huis een doorn in het oog (of in de straat). Wij woonden toen in het huis er vlak boven en met de tijd begonnen we achter dat grijs iets te zien dat misschien toch de moeite waard was. We hadden allebei een kontrakt van onbepaalde duur, dus de bank was geen probleem.

    Het eerste wat we deden was buiten de muren, het raamwerk en de luiken schilderen, zag er al beter uit. Binnenin was alles slecht en halflings gedaan, volgens de noden van het bejaarde klusjes-koppel die er ooit een tijdje in woonde. Betonnen trap, betonnen vloer, betonnen sterfput, betonnen dubbele muren, duizenden kilos brokken en stof hebben we er naar buiten gesleurd tot we meer zagen. En eindelijk was het zo ver, na jaren zwoegen waren er  authentieke stenen muren, getailleerde dorpels en voederbakken vrijgemaakt. Eigenlijk was dit een oud Provençaals huisje met stalling dat in de jaren 60 in beton gegoten werd. Beetje bij beetje bevrijdden we het arme zieltje van al zijn gewicht. De werken zijn nog lange niet af, want werken in ons huisje is voor de vrije tijd, schaapjes eten en drinken elke dag opnieuw, dus de dagen zijn meestal te kort.

    Na de bouw van onze studio op de tweede verdieping, zijn we op de gelijkvloers begonnen met een kaasmakerij en een winkeltje. Hopelijk is dit voor de zomer af zodat we van ons eerste seizoen kaas verkopen kunnen proeven... wordt vervolgd.

     

    12-02-2007, 16:36 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    04-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bio-logisch

    Vroeger dacht ik zoals velen, dat schapen kweken heel natuurlijk is. Lammetjes in een groene wei, schapen in de bergen enzo. Sinds ik met mijn twee benen in de veeteelt sta, weet ik dat het vaak heel anders is. Het is inderdaad zo dat de moederschapen veelal het geluk hebben van relatief natuurlijk te mogen leven, de lammeren daarentegen, dat is een andere zaak. Over het algemeen blijven de lammeren hier in de streek op stal. Ze buiten steken met hun moeders is ten eerste al een ingewikkelde zaak als je geen goede honden hebt. Ten tweede zijn er zeer veel risicos voor de lammeren zelf: ze kunnen verloren lopen, zich ophangen in een net, door een arend of een lynx gevangen worden, onderkoelen, parasieten oplopen en noem maar op. Wij hebben echter gekozen om toch onze lammeren op jonge leeftijd met de moeders buiten te steken. We hebben het geluk een rustiek ras met goede moederinstinkten te hebben, met de jaren hebben we op dat vlak geselekteerd en voor de rest is onze manier van kweken meer risicovol maar ook meer pleziergevend. Niets is leuker om een troepje lammeren in een bloemenweide te zien rondcrossen, spelen en springen! Biologische teelt is trouwens ook niet enkel gebaseerd op wat de dieren eten, maar ook hoe ze worden verzorgd: homeopathie en phytotherapie vraagt een zekere ervaring en heel veel tijd: van een ziek dier moet je niet alleen naar de symptomen kijken, maar ook naar het karakter van je dier, en bij een schaap is dat niet altijd gemakkelijk. Wij kozen voor onze manier van kweken, omdat we het werkplezier veel belangrijker vinden dan de centen die we er aan verdienen. De logica achter onze bio...

    04-03-2007, 00:00 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (20 Stemmen)
    12-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ezeltochten 2008

    Tocht 1 : De Lavendel Tocht van 5 tot 14 juli 2008

    Van de Mont Ventoux, de grote kale berg tot Eourres, een klein Provençaals dorpje. Het is een adembenemende tocht door de lavendelvelden van Sault, een pauze voor één van de oudste Provençaalse markten uit de streek en een passage over Montagne de Lure, de spektaculaire en verlaten stenen bergeries van de Contadour. De etapes zijn relatief kort maar de zomerhitte kan van deze tocht toch een uitdaging maken.

    Tocht 2 : Lac de Serre-Ponçon van 23 augustus tot 1 september 2008

     

    Van Eourres vertrekken we richting Hoge Alpen, in het spoor van de oude Transhumance, de verhuis van de schapenkuddes van de Provence naar de Alpen. In een opeenvolging van adembenemende landschappen klimmen we langzaam maar zeker hoger langs de loop van de Durance tot aan het stuwmeer van Serre-Ponçon.  We trekken door kleine dorpjes, overnachten nabij oude kastelen en wandelen enkele dagen langs en boven het meer.

    12-02-2008, 20:39 geschreven door chez la bergère  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (32 Stemmen)
    Over mijzelf
    Ik ben Van Moeffaert Nathalie
    Ik ben een vrouw en woon in Eourres (Frankrijk) en mijn beroep is herderin.
    Ik ben geboren op 21/05/1971 en ben nu dus 52 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: natuur, kunst en fotografie.
    Bioloog van opleiding, na een paar jaar akademisch werk terug naar de basis gegaan: leven met en in de natuur

    Foto

    Foto

    E-mail mij

    Laat u maar gaan


    Ons Huis


    Foto

    Een korte beschrijving van de akkomodatie: 2 kamers met een totaal van 35 m2; 1 dubbel bed en 4 enkele, een douche en toilet naast de kamers; in de kamers is een kleine keukenhoek met elektrisch vuur en een frigo, potten, pannetjes en keukengerief; v00r de kamers buiten is een zuidterras met tuinmeubels en aan de andere kant van het huis een balkon voor de avondmalen. Een deel van de troeven die goed in de smaak vallen bij het jonge publiek, maar ook de mamas en papas hebben er vaak veel plezier aan, zijn ’s morgens meehelpen met het melken van de geiten, op stap gaan met de schaapjes, de ezels of de paarden.


    Foto

    De zit- en kookhoek

    Foto

    Zuidterras

    Foto

    Slaapkamer

    Deze streek is een oase van rust en redelijk onontgonnen op toersitisch vlak. Er is een canyon waar wordt gezwommen en er zijn de vele pittoresque dorpjes te ontdekken.

    Foto

    Foto

    Kiti ons turbo-teefje

    Xiehoe, de hond van de baas

    Foto

    Foto

    Draille, mijn wit engeltje

    Fundi, de verschrikkelijke

    Foto

    Foto

    Ons lamsvlees


    De garanties

    puur en natuurlijk vlees uit de bergen

    geproduceerd met respekt voor het individu en zijn omgeveing

    geen gebruik van chemische produkten voor de verzorging of de produktie van het voeder

    de dieren groeien op hun eigen ritme

    een produkt rechtstreeks van de producent naar de konsument


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    June en Maï

    June en Buck

    Foto

    Foto

    Bedankt aan alle vrienden om ons hun zomerkiekjes op te sturen!

    Foto

    's avonds kwam Werner mij nog helpen met de afwas in 'mijn' restaurantje.

    Ik ben op technisch vlak zeker geen krak in fotografie, maar ik vind fotos nemen wel heel leuk. Ik hou dus van het artistieke in een foto, maar ook van de inhoud: er moet een zekere boodschap in zitten. De natuur en dieren boeien mij enorm en ik kan uren bezig zijn om de perfekte foto te maken van een hond of een grazend schaap.


    Foto

    Foto

    Foto

    Jonge honden zijn altijd een dankbaar foto objekt


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    In Apt is er de okerfabriek waar je alles kunt kopen van natuurlijke pigmenten en poedertjes voor het maken van verven en plamuursel. Alle dekoratie-werken binnenshuis zijn de vrucht van mijn probeersels op dat vlak, heel plezant! Ik vraag me al af als dit huis ooit eindelijk helemaal af zal zijn, of we er dan geen nieuw moeten kopen om verder te experimenteren?! Weet niet hoe Werner daar zal op reageren...


    Foto

    Op één van de buitenmuren heb ik mij geamuseerd met een mosaiek. Heel veel werk, maar wel leuk


    Foto

    Een hele winter zonder dak!

    Foto

    Achter de valse muur in de living vonden we een authentieke stenen muur met een voederbak voor muilezels. Zelfs de ketingen om de dieren vast te maken, lagen er nog!

    Foto

    Foto

    Onze jonge geitjes zijn intussen al de stal uit en grazen op de zuidhellingen rond het dorp met hun moeders. Binnen 2 maand haal ik ze uiteen om mijn eerste kaas te beginnen maken.


    Foto

    Deze tochten zijn bedoeld voor mensen met een redelijke fysieke konditie, met zin voor groepsverband en open voor avontuur en een minimum aan komfort.  Het maximum aantal deelnemers is 10 personen per tocht,  minimum leeftijd 14 jaar mits begeleiding.

    De prijs voor deze tochten is 500 euro per persoon voor tien dagen, in de prijs is alles inbegrepen (eten, overnachting, huur ezels en begeleider).  Een eigen slaapmatje, slaapzak en kleine rugzak zijn basisbehoeftes om deel te nemen. Een beperkt gewicht aan persoonlijke bagage is wenselijk om de ezels niet te zwaar te belasten. Een persoonlijke reisverzekering is verplicht.

    Voor meer info over één van deze tochten, aarzel niet om kontakt met ons op te nemen!



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs