Op gedichtendag droegen wij ons sportgedicht voor in de verschillene klassen van onze school.
Kato en Maud schreven een eerbetoon aan Roger Raveel die de dag ervoor overleden was.
Roger Raveel. We maken een kar met een spiegel, om jou op te vangen. De kunst zal nooit meer hetzelfde zijn. Je witte vierkant zal niet meer wit zijn. Jouw spiegel is gebroken, maar de onze zal nooit breken. Slaap zacht.
